១. ហេតុអ្វីអ្នកបម្រើរបស់ព្រះនឹងជួបប្រទះ«សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន»?

តើយើងភ្ញាក់ផ្អើលឬទេដោយដឹងថាយើងនឹងជួបប្រទះ«សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន» មុនទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាអំណោយ? យើងទំនងជាមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ ទោះជាយើងនៅក្នុងសេចក្ដីពិតយូរប៉ុន្មានក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាជួបប្រទះទុក្ខលំបាក។ ហេតុអ្វី? មូលហេតុមួយគឺយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន។—ការបើកបង្ហាញ ១២:១២

២. (ក) ក្រៅពីបញ្ហាផ្សេងៗដែលមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់ជួបប្រទះ តើគ្រិស្ដសាសនិកជួបប្រទះសេចក្ដីវេទនាអ្វី? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)។ (ខ) តើអ្នកណាជាដើមហេតុនៃការបៀតបៀន ហើយហេតុអ្វីយើងដឹង?

^២ មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់ជួបប្រទះបញ្ហាផ្សេងៗក្នុងជីវិត។ ប៉ុន្ដែ លើសពីនោះគ្រិស្ដសាសនិកជួបប្រទះសេចក្ដីលំបាកផ្សេងៗ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១៣) សេចក្ដីវេទនាមួយប្រភេទដែលពួកគាត់ជួបប្រទះ គឺការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះពួកគាត់តាំងចិត្ដរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ខ្ញុំបម្រើមិនមែនធំជាងម្ចាស់ខ្លួនទេ។ ប្រសិនបើពួកគេបានបៀតបៀនខ្ញុំ នោះពួកគេនឹងបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ូហាន ១៥:២០) តើអ្នកណាជាដើមហេតុនៃការបៀតបៀននេះ? គឺសាថាន។ គម្ពីររៀបរាប់ថាវាដូច«តោដែលកំពុងគ្រហឹមរកលេបត្របាក់»រាស្ដ្ររបស់ព្រះ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៨) សាថាននឹងខំរកគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីធ្វើឲ្យយើងលែងមានចិត្ដស្មោះគ្រប់លក្ខណៈចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សូមពិចារណាអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់សាវ័កប៉ូល។

៣-៥. (ក) នៅក្រុងលីស្ត្រា តើប៉ូលបានជួបប្រទះទុក្ខវេទនាអ្វី? (ខ) តើពាក្យរបស់ប៉ូលស្ដីអំពីសេចក្ដីវេទនាពង្រឹងកម្លាំងពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ដយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៣ ដោយសារប៉ូលមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ គាត់បានត្រូវគេបៀតបៀនជាច្រើនដង។ (កូរិនថូសទី២ ១១:២៣-២៧) នៅពេលមួយនាក្រុងលីស្ត្រា ប៉ូលបានធ្វើឲ្យបុរសម្នាក់ដែលពិការជើងពីកំណើតជាសះស្បើយ។ ដោយសារគាត់បានធ្វើការអស្ចារ្យនេះ បណ្ដាជនបានគិតថាប៉ូលនិងបាណាបាសគឺជាព្រះ។ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់បានអង្វរបណ្ដាជនកុំឲ្យគោរពបូជាពួកគាត់! ប៉ុន្ដែមិនយូរប៉ុន្មាន អ្នកដឹកនាំសាសនាយូដាបានមកដល់ ហើយបានចាប់ផ្ដើមនិយាយអាក្រក់អំពីប៉ូលនិងបាណាបាស។ បណ្ដាជនបានជឿពាក្យកុហកទាំងនេះ។ ហេតុនេះ ពួកគេបានគប់ដុំថ្មទៅលើប៉ូលរហូតដល់ពួកគេបានគិតថាគាត់ស្លាប់ហើយ។—សកម្មភាព ១៤:៨-១៩

^៤ ក្រោយពីប៉ូលនិងបាណាបាសបានទៅក្រុងឌើបេ ពួកគាត់បាន«ត្រឡប់ទៅក្រុងលីស្ត្រា ក្រុងអ៊ីកូនាម និងក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ដោយពង្រឹងកម្លាំងចិត្ដពួកអ្នកកាន់តាម ហើយលើកទឹកចិត្ដឲ្យកាន់ខ្ជាប់នឹងជំនឿ ក៏បាននិយាយថា៖ ‹យើងត្រូវចូលរាជាណាចក្រព្រះដោយឆ្លងកាត់សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន›»។ (សកម្មភាព ១៤:២១, ២២) ពេលគិតថាយើងត្រូវជួបប្រទះ«សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន» នេះហាក់ដូចជាមិនលើកទឹកចិត្ដយើងទេ។ ដូច្នេះ តើតាមរបៀបណាប៉ូលនិងបាណាបាសអាច«ពង្រឹងកម្លាំងចិត្ដពួកអ្នកកាន់តាម»ដោយប្រាប់ពួកគេថាពួកគេនឹងជួបប្រទះសេចក្ដីវេទនាកាន់តែច្រើន?

^៥ យើងអាចរកចម្លើយឃើញនៅក្នុងពាក្យរបស់ប៉ូល។ គាត់មិនបាននិយាយថា៖ «យើងត្រូវស៊ូទ្រាំសេចក្ដីវេទនាជាច្រើន»ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បាននិយាយថា៖ «យើងត្រូវចូលរាជាណាចក្រព្រះដោយឆ្លងកាត់សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន»។ ដូច្នេះ ប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់អំពីរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ពួកអ្នកដែលរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។ រង្វាន់នេះមិនមែនជាការស្រមើស្រមៃទេ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់ អ្នកនោះនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។—ម៉ាថាយ ១០:២២

៦. តើពួកអ្នកដែលស៊ូទ្រាំសេចក្ដីវេទនានឹងទទួលរង្វាន់អ្វី?

^៦ បើយើងស៊ូទ្រាំសេចក្ដីវេទនា យើងនឹងទទួលរង្វាន់។ ចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ រង្វាន់នោះគឺជីវិតអមតៈនៅស្ថានសួគ៌ដោយគ្រប់គ្រងជាស្ដេចជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ។ ចំពោះ«ចៀមឯទៀត» រង្វាន់នោះគឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅផែនដីដ៏សុខសាន្ដ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦; ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងនឹងជួបប្រទះ«សេចក្ដីវេទនាជាច្រើន»។ សូមពិចារណាទុក្ខលំបាកពីរយ៉ាងដែលយើងប្រហែលជាជួបប្រទះ។

៧. តើការវាយប្រហារចំៗរួមបញ្ចូលអ្វី?

^៧ លោកយេស៊ូបានប្រកាសទុកជាមុនថា៖ «មនុស្សនឹង បញ្ជូនអ្នកទៅតុលាការ ហើយនឹងវាយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំ ក៏នឹងនាំទៅឈរនៅមុខពួកអភិបាលនិងបណ្ដាស្ដេច»។ (ម៉ាកុស ១៣:៩) ហេតុនេះ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាគ្រិស្ដសាសនិកខ្លះនឹងទទួលរងការវាយប្រហារចំៗ ដូចជាការបៀតបៀនជាដើម។ ជួនកាល ការបៀតបៀននេះប្រហែលជាបណ្ដាលមកពីអ្នកដឹកនាំសាសនា ឬអ្នកដឹកនាំនយោបាយ។ (សកម្មភាព ៥:២៧, ២៨) ម្ដងនេះទៀត សូមគិតអំពីគំរូរបស់ប៉ូល។ ពេលគិតអំពីការបៀតបៀន តើគាត់បានភ័យខ្លាចឬទេ? គាត់មិនភ័យខ្លាចទេ។—សូមអាន សកម្មភាព ២០:២២, ២៣

៨, ៩. តើតាមរបៀបណាប៉ូលបានបង្ហាញថាគាត់បានតាំងចិត្ដស៊ូទ្រាំ? តើបងប្អូនខ្លះនៅសម័យនេះបានស៊ូទ្រាំការវាយប្រហារចំៗយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៨ ដោយចិត្ដក្លាហាន ប៉ូលបានតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការវាយប្រហារចំៗរបស់សាថាន ហើយបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនចាត់ទុកថាព្រលឹងខ្ញុំគឺសំខាន់ ឬជាអ្វីដ៏វិសេសចំពោះខ្ញុំទេ ប្រសិនបើខ្ញុំគ្រាន់តែអាចរត់ក្នុងការប្រណាំងនេះរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយបង្ហើយកិច្ចបម្រើដែលខ្ញុំបានទទួលពីលោកម្ចាស់យេស៊ូ ពោលគឺការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ពីដំណឹងល្អស្ដីអំពីគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់ព្រះ»។ (សកម្មភាព ២០:២៤) ប៉ូលមិនបានខ្លាចថាត្រូវគេបៀតបៀននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានតាំងចិត្ដស៊ូទ្រាំ។ គាត់មានគោលដៅធ្វើ«ជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់» ទោះជាគាត់រងទុក្ខលំបាកក៏ដោយ។

^៩ សព្វថ្ងៃនេះ ដោយស្មោះត្រង់ បងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើននាក់បានរក្សាចិត្ដស្មោះគ្រប់លក្ខណៈក្នុងអំឡុងពេលដែលមានការបៀតបៀន។ នៅប្រទេសមួយ សាក្សីខ្លះបានត្រូវគេដាក់គុកជិត២០ឆ្នាំដោយគ្មានតុលាការជំនុំជម្រះកាត់សេចក្ដីឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគាត់មិនព្រមចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយ។ ពេលពួកគាត់នៅក្នុងគុក គេមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាមកលេងពួកគាត់ទេ សូម្បីតែក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ក៏ដោយ ហើយពួកគាត់ខ្លះបានត្រូវគេវាយនិងធ្វើទារុណកម្ម។

១០. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរភ័យខ្លាចសេចក្ដីវេទនាដែលកើតឡើងភ្លាមៗដោយមិនបានរំពឹងទុក?

^១០ នៅកន្លែងផ្សេងទៀត បងប្អូនយើងស៊ូទ្រាំសេចក្ដីវេទនាដែលកើតឡើងភ្លាមៗដោយមិនបានរំពឹងទុក។ បើនេះកើតឡើងដល់អ្នក សូមកុំភ័យខ្លាចឡើយ។ សូមនឹកចាំអំពីយ៉ូសែប។ គាត់ស្រាប់តែត្រូវគេលក់ឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ។ ប៉ុន្ដែព្រះយេហូវ៉ា«បានរំដោះគាត់ឲ្យរួចពីទុក្ខវេទនាទាំងអស់ដែលគាត់មាន»។ (សកម្មភាព ៧:៩, ១០) ព្រះយេហូវ៉ាអាចធ្វើដូចគ្នាដែរចំពោះអ្នក។ សូមចាំជានិច្ចថា«ព្រះយេហូវ៉ាចេះសង្គ្រោះមនុស្សដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោកឲ្យរួចពីទុក្ខលំបាក»។ (ពេត្រុសទី២ ២:៩) អ្នកមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បីទុកចិត្ដព្រះយេហូវ៉ានិងដើម្បីស៊ូទ្រាំការបៀតបៀនដោយចិត្ដក្លាហាន។ សូមទុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ាអាចសង្គ្រោះអ្នកពីពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ ហើយឲ្យអ្នកនូវជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។—ពេត្រុសទី១ ៥:៨, ៩

១១. តើការវាយប្រហារមិនចំៗខុសគ្នាយ៉ាងណាពីការវាយប្រហារចំៗ?

^១១ យើងក៏ប្រហែលជាត្រូវស៊ូទ្រាំការវាយប្រហារមិនចំៗផងដែរ។ តើការវាយប្រហារទាំងនេះខុសគ្នាយ៉ាងណាពីការវាយប្រហារចំៗដូចជាការបៀតបៀនជាដើម? ការវាយប្រហារចំៗគឺដូចជាព្យុះកំបុតត្បូង ឬព្យុះសង្ឃរាដែលកើតឡើងភ្លាមៗ ហើយបំផ្លាញផ្ទះរបស់អ្នកក្នុងមួយរំពេច។ ប៉ុន្ដែ ការវាយប្រហារមិនចំៗគឺដូចសត្វកណ្ដៀរដែលស៊ីឈើនៃផ្ទះរបស់អ្នកបន្ដិចម្ដងៗ។ ពេលដែលអ្នកដឹងថាសត្វកណ្ដៀរស៊ីផ្ទះរបស់អ្នក នោះគឺហួសពេលហើយ ដោយសារផ្ទះនោះជិតរលំ។

១២. (ក) តើអ្វីជាការវាយប្រហារមិនចំៗមួយរបស់សាថាន ហើយហេតុអ្វីវាមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងម៉្លេះ? (ខ) តើការធ្លាក់ទឹកចិត្ដជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើប៉ូល?

 ^១២ សាថានចង់បំផ្លាញចំណងមិត្ដភាពរវាងអ្នកនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ វាប្រហែលជាប្រើការវាយប្រហារចំៗដូចជាការបៀតបៀន ឬការវាយប្រហារមិនចំៗដូចជាការធ្លាក់ទឹកចិត្ដជាដើម ដែលជាកលល្បិចមួយក្នុងចំណោមកលល្បិចដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតរបស់វា។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះការធ្លាក់ទឹកចិត្ដអាចធ្វើឲ្យចំណងមិត្ដភាពរវាងយើងនឹងព្រះចុះខ្សោយបន្ដិចម្ដងៗ។ ជួនកាល សាវ័កប៉ូលបានធ្លាក់ទឹកចិត្ដ។ មានពេលមួយ គាត់ថែមទាំងបាននិយាយអំពីខ្លួនគាត់ថា«ពិបាកចិត្ដណាស់»។ (សូមអាន រ៉ូម ៧:២១-២៤) ហេតុអ្វីបុរសដូចប៉ូលបានធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? យ៉ាងណាមិញ គាត់មានចំណងមិត្ដភាពដ៏ល្អជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់ទំនងជាសមាជិកគណៈអភិបាល។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ប៉ូលបានធ្លាក់ទឹកចិត្ដ ដោយសារភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់គាត់។ គាត់ចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្ដែគាត់មិនតែងតែស្រួលធ្វើនោះទេ។ បើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ នោះអ្នកអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខដោយដឹងថាប៉ូលក៏មានការពិបាកដូចគ្នាដែរ។

១៣, ១៤. (ក) ហេតុអ្វីរាស្ដ្រខ្លះរបស់ព្រះធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? (ខ) តើអ្នកណាចង់បំផ្លាញជំនឿរបស់យើង ហើយហេតុអ្វី?

^១៣ ម្ដងម្កាល បងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើននាក់ធ្លាក់ទឹកចិត្ដ ព្រួយបារម្ភ ហើយប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃទៀតផង។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីម្នាក់ដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងនិយាយថា៖ «ម្ដងហើយម្ដងទៀត ខ្ញុំគិតអំពីកំហុសដែលខ្ញុំបានធ្វើ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកចិត្ដរាល់លើក។ ពេលខ្ញុំគិតអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានធ្វើខុស វាអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាហាក់ដូចជាគ្មានអ្នកណាសោះអាចស្រឡាញ់ខ្ញុំ សូម្បីតែព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ»។

^១៤ ហេតុអ្វីអ្នកបម្រើខ្លះដ៏ខ្នះខ្នែងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូចបងស្រីដែលទើបនឹងបានរៀបរាប់ខាងលើ ធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? ប្រហែលជាមានមូលហេតុជាច្រើន។ ប្រហែលជាដោយសារពួកគាត់គិតមិនល្អអំពីខ្លួនពួកគាត់ ឬអំពីស្ថានភាពក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់។ (សុភាសិត ១៥:១៥) បងប្អូនឯទៀតប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្ដដោយសារពួកគាត់មានបញ្ហាសុខភាពដែលជះឥទ្ធិពលទៅលើអារម្មណ៍របស់ពួកគាត់។ ទោះជាមានមូលហេតុណាក៏ដោយ ដែលធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្ដ សូមចាំថាអ្នកណាចង់កេងយកប្រយោជន៍ពីអារម្មណ៍បែបនេះ។ តើអ្នកណាចង់ឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ដខ្លាំងរហូតដល់យើងឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា? គឺពិតជាសាថាន។ វាបានត្រូវកាត់ទោសឲ្យត្រូវស្លាប់ ហើយវាចង់ឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកក៏គ្មានសង្ឃឹមថារួចខ្លួនពីការកាត់ទោសនោះដែរ។ (ការបើកបង្ហាញ ២០:១០) សាថានចង់ធ្វើឲ្យយើងព្រួយបារម្ភ ហើយធ្វើឲ្យចិត្ដខ្នះខ្នែងរបស់យើងចុះខ្សោយ។ ទោះជាវាប្រើការវាយប្រហារចំៗ ឬមិនចំៗក៏ដោយ សាថានមានគោលដៅឲ្យយើងឈប់បម្រើព្រះ។ សូមយល់ច្បាស់ថារាស្ដ្ររបស់ព្រះកំពុងធ្វើសង្គ្រាម ដោយតយុទ្ធដើម្បីការពារចិត្ដស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់ពួកគេចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។

១៥. យោងទៅតាមកូរិនថូសទី២ ៤:១៦, ១៧ តើយើងតាំងចិត្ដធ្វើអ្វី?

^១៥ ចូរតាំងចិត្ដមិនឈប់តយុទ្ធឡើយ។ ចូរបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរង្វាន់។ ប៉ូលបានសរសេរទៅគ្រិស្ដសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូសថា៖ «យើងមិនឈប់តស៊ូឡើយ ទោះជារូបកាយរបស់យើងកំពុងខូចទៅក៏ដោយ ក៏ចិត្ដរបស់យើងទទួលកម្លាំងជាថ្មីរាល់ថ្ងៃជានិច្ច។ ព្រោះទោះជាសេចក្ដីវេទនាដែលយើងជួបប្រទះមានតែមួយរយៈពេលខ្លីហើយក៏ស្រាលក្ដី សេចក្ដីវេទនានោះនាំឲ្យយើងទទួលសិរីរុងរឿងដែលកាន់តែឧត្ដុង្គឧត្ដមឡើង ហើយដែលស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត»។—កូរិនថូសទី២ ៤:១៦, ១៧

១៦. ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលយើងត្រៀមខ្លួនឥឡូវនេះសម្រាប់ពេលមានទុក្ខវេទនា?

^១៦ សាថានមាន«កលល្បិច» ឬមានគម្រោងការអាក្រក់ជាច្រើនដែលវាប្រើដើម្បីប្រឆាំងយើង។ (អេភេសូរ ៦:១១) ហេតុនេះហើយបានជាយើងត្រូវធ្វើតាមឱវាទនៅពេត្រុសទី១ ៥:៩ដែលថា៖ «ចូរតតាំងនឹងវា ដោយមានជំនឿមាំមួន»។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវត្រៀមចិត្ដនិងគំនិតរបស់យើងឥឡូវនេះដើម្បីប្រុងប្រៀបធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ជាឧទាហរណ៍ អស់រយៈពេលជាយូរមុនទៅធ្វើសង្គ្រាម ទាហានទទួលការហ្វឹកហ្វឺនពិសេសដែលជួយពួកគេឲ្យត្រៀមលក្ខណៈសម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាម។ ចំពោះយើងក៏ដូចគ្នាដែរ។ យើងមិនដឹងថាយើងនឹងមានចម្បាំងអ្វីនៅពេលអនាគតឡើយ។ ហេតុនេះ យើងត្រូវហ្វឹកហាត់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងអំឡុងពេលឥតមានចម្បាំង។ សាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្ដគ្រិស្ដសាសនិកថា៖ «ចូរពិនិត្យពិចារណាអំពីខ្លួនឥតឈប់ ដើម្បីឲ្យដឹងថាអ្នកកំពុងកាន់ខ្ជាប់នូវជំនឿឬយ៉ាងណា ចូរសឲ្យឃើញជានិច្ចថាអ្នកជាមនុស្សបែបណា»។—កូរិនថូសទី២ ១៣:៥

១៧-១៩. (ក) តើតាមរបៀបណាយើងអាចពិនិត្យពិចារណាអំពីខ្លួនយើង? (ខ) តើប្អូនៗវ័យក្មេងអាចត្រៀមខ្លួនយ៉ាងណាដើម្បីការពារជំនឿរបស់ពួកគេពេលនៅសាលា?

^១៧ វិធីមួយដែលអ្នកអាចពិនិត្យពិចារណាអំពីខ្លួនអ្នកគឺដោយសួរសំណួរដូចតទៅនេះថា ‹តើខ្ញុំអធិដ្ឋានជាទៀងទាត់ឬ? ពេលអ្នកឯទៀតលើកទឹកចិត្ដខ្ញុំឲ្យធ្វើខុស តើខ្ញុំស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាជាងមនុស្សឬទេ? តើខ្ញុំចូល រួមកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ឬ? តើខ្ញុំនិយាយអំពីជំនឿរបស់ខ្ញុំដោយចិត្ដក្លាហានឬទេ? តើខ្ញុំអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿចំពោះកំហុសដែលពួកគាត់ធ្វើ ដូចដែលខ្ញុំចង់ឲ្យពួកគាត់អភ័យទោសឲ្យខ្ញុំឬ? តើខ្ញុំស្ដាប់បង្គាប់អ្នកចាស់ទុំនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ខ្ញុំនិងពួកអ្នកដែលថែរក្សាក្រុមជំនុំទូទាំងផែនដីឬទេ?›។

^១៨ នៅជុំវិញយើងមានមនុស្សដែលព្យាយាមមានឥទ្ធិពលលើរបៀបគិតគូររបស់យើង។ ប្អូនៗប្រុសស្រីវ័យក្មេងជាច្រើននាក់ត្រូវនិយាយអំពីជំនឿរបស់ពួកគេដោយចិត្ដក្លាហាន ពេលពួកគេនៅសាលា។ ម្យ៉ាងទៀតពួកគេមិនខ្មាសអៀន ឬភ័យខ្លាចនឹងធ្វើដូច្នេះឡើយ។ តើអ្វីបានជួយប្អូនៗវ័យក្មេងទាំងនោះឲ្យនិយាយដោយចិត្ដក្លាហាន? ពួកគេបានប្រើយោបល់នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៣ ទំព័រ៦ បានពន្យល់អំពីរបៀបដែលអ្នកអាចមានទំនុកចិត្ដកាន់តែខ្លាំង ពេលនិយាយជាមួយសិស្សរួមថ្នាក់អំពីជំនឿរបស់អ្នកដោយសួរសំណួរខ្លះដើម្បីឲ្យពួកគេត្រិះរិះ។ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ សូមធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យប្រាកដថាអ្នកពិភាក្សាជាមួយកូនរបស់អ្នកអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចការពារជំនឿ ដើម្បីពួកគេនឹងត្រៀមខ្លួនធ្វើដូច្នេះពេលពួកគេនៅសាលា។

^១៩ មែនហើយ ការនិយាយការពារជំនឿរបស់យើង ឬការធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើ គឺមិនតែងតែស្រួលនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពីធ្វើការអស់ជាច្រើនម៉ោង យើងប្រហែលជាត្រូវបង្ខំខ្លួនយើងឲ្យទៅកិច្ចប្រជុំ។ យើងប្រហែលជាពិបាកក្រោកឡើងនៅពេលព្រឹកដើម្បីចេញទៅផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្ដែសូមចាំថា បើអ្នកមានទម្លាប់ធ្វើអ្វីទាំងនេះឥឡូវនេះ នោះអ្នកនឹងត្រៀមខ្លួនពេលមានទុក្ខលំបាកខ្លាំងជាងនៅពេលអនាគត។

២០, ២១. (ក) តើតាមរបៀបណាការរំពឹងគិតអំពីថ្លៃលោះជួយយើងឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? (ខ) តើយើងគួរតាំងចិត្ដធ្វើអ្វី?

^២០ ចុះយ៉ាងណាការវាយប្រហារមិនចំៗ? ជាឧទាហរណ៍ តើតាមវិធីណាយើងអាចយកឈ្នះការធ្លាក់ទឹកចិត្ដ? វិធីមួយក្នុងចំណោមវិធីដែលមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតដើម្បីធ្វើដូច្នេះ គឺដោយរំពឹងគិតអំពីគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ នេះជាអ្វីដែលសាវ័កប៉ូលបានធ្វើ។ ជួនកាល គាត់មានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្ដ។ ប៉ុន្ដែ គាត់បានដឹងថាគ្រិស្ដបានស្លាប់ មិនមែនដើម្បីមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ តែដើម្បីមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គងដូចគាត់។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំរស់នៅដោយជំនឿលើបុត្រព្រះ ដែលលោកបានស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយបានប្រគល់ខ្លួនដើម្បីខ្ញុំ»។ (កាឡាទី ២:២០) មែនហើយ ប៉ូលបានទទួលយកថ្លៃលោះ ហើយបានជឿថាថ្លៃលោះនោះជាប់ទាក់ទងនឹងគាត់ផ្ទាល់។

^២១ អ្នកក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ជាច្រើនដែរ បើអ្នកទទួលយកថ្លៃលោះនោះទុកជាអំណោយសម្រាប់អ្នកផ្ទាល់ដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ នេះមិនមានន័យថាការធ្លាក់ទឹកចិត្ដនឹងបាត់ភ្លាមៗទេ។ បងប្អូនខ្លះប្រហែលជាត្រូវស៊ូទ្រាំការធ្លាក់ទឹកចិត្ដម្ដងម្កាលរហូតដល់ពិភពលោកថ្មី។ ប៉ុន្ដែសូមចាំថា រង្វាន់គឺសម្រាប់ពួកអ្នកដែលមិនឈប់តស៊ូ។ ថ្ងៃនីមួយៗនាំយើងទៅកាន់តែជិតពេលដែលរាជាណាចក្រព្រះនឹងមកដល់។ ពេលនោះកើតឡើង នឹងមានសន្ដិភាពនៅលើផែនដី ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងល្អឥតខ្ចោះ។ ចូរតាំងចិត្ដចូលរាជាណាចក្រនោះ ទោះជាអ្នកត្រូវធ្វើដូច្នេះដោយឆ្លងកាត់សេចក្ដីវេទនាជាច្រើនក៏ដោយ។