១, ២. (ក) តើលោកយេស៊ូបានប្រាប់ឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះដល់មិត្ដជិតស្និទ្ធរបស់លោក? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ) (ខ) តើយើងត្រូវដឹងអ្វីស្ដីអំពីឧទាហរណ៍អំពីចៀមនិងពពែ?

លោកយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍ទៅមិត្ដជិតស្និទ្ធរបស់លោកគឺពេត្រុស អនទ្រេ យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន អំពីអ្វីមួយដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគាត់នូវឧទាហរណ៍អំពីខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា អំពីស្ដ្រីក្រមុំបរិសុទ្ធ១០នាក់ និងអំពីថាលិន ហើយលោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតប្រាប់មិត្ដរបស់លោក។ ក្នុងឧទាហរណ៍នោះ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីពេលដែល«កូនមនុស្ស»នឹងវិនិច្ឆ័យ«ប្រជាជាតិទាំងឡាយ»។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា«កូនមនុស្ស»នឹងញែកមនុស្សចេញជាពីរក្រុម។ លោកបានហៅក្រុមមួយថាចៀម ហើយក្រុមមួយទៀតថាពពែ។ ម្យ៉ាងទៀត លោកបានហៅក្រុមទី៣ដ៏សំខាន់ថា«បងប្អូន»របស់ស្ដេច។—សូមអាន ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦

^២ ដូចពួកសាវ័កដែរ អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យយើងក៏ចាប់អារម្មណ៍នឹងឧទាហរណ៍នេះដែរ ដោយសារនោះជាប់ទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់មនុស្ស។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាមនុស្សខ្លះនឹងទទួលជីវិតជារៀងរហូត ប៉ុន្ដែមនុស្សខ្លះទៀតនឹងត្រូវ បំផ្លាញ។ ហេតុនេះហើយគឺជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងដឹងអំពីអត្ថន័យនៃឧទាហរណ៍នោះ និងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីរស់ជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ: តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយើងយល់ឧទាហរណ៍នោះ? តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាឧទាហរណ៍នោះលើកបញ្ជាក់អំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ? តើអ្នកណាគួរផ្សព្វផ្សាយ? មួយវិញទៀត ហេតុអ្វីនៅឥឡូវនេះជាការសំខាន់ដែលយើងត្រូវស្មោះត្រង់ចំពោះ«ស្ដេច»និង«បងប្អូន»របស់ស្ដេច?

៣, ៤. (ក) តើយើងត្រូវដឹងអំពីអ្វីខ្លះដើម្បីយល់ឧទាហរណ៍នេះ? (ខ) នៅឆ្នាំ១៨៨១ តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានពន្យល់យ៉ាងណាអំពីឧទាហរណ៍នេះ?

^៣ ដើម្បីយល់អត្ថន័យនៃឧទាហរណ៍អំពីចៀមនិងពពែ យើងត្រូវដឹងចំណុចបី (១) តើអ្នកណាជា«កូនមនុស្ស» ឬ«ស្ដេច»? តើអ្នកណាជាចៀមនិងពពែ? ហើយតើអ្នកណាជា«បងប្អូន»របស់ស្ដេច? (២) តើពេលណាដែល«កូនមនុស្ស»នឹងញែក ឬវិនិច្ឆ័យចៀមនិងពពែ? ហើយ(៣) ហេតុអ្វីមនុស្សខ្លះបានត្រូវហៅថាចៀម ហើយមនុស្សខ្លះទៀតបានត្រូវហៅថាពពែ?

^៤ នៅឆ្នាំ១៨៨១ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានរៀបរាប់ថា«កូនមនុស្ស» ឬ«ស្ដេច»គឺលោកយេស៊ូ។ ម្យ៉ាងទៀត ទស្សនាវដ្ដីនោះបានពន្យល់ថា«បងប្អូន»របស់ស្ដេចមិនគ្រាន់តែជាពួកអ្នកដែលនឹងគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាមនុស្សទាំងអស់ដែលនឹងរស់នៅផែនដីដែរ ពេលពួកគេទៅជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ ទស្សនាវដ្ដីនោះបានរៀបរាប់ថាមនុស្សនឹងត្រូវញែកចេញក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ដ ហើយថាពួកអ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ពួកគេនឹងត្រូវហៅថាចៀម។

៥. នៅឆ្នាំ១៩២៣ តើរាស្ដ្ររបស់ព្រះបានយល់ឧទាហរណ៍នោះយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៥ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយរាស្ដ្ររបស់លោកឲ្យយល់អំពីឧទាហរណ៍នេះកាន់តែច្បាស់។ នៅឆ្នាំ១៩២៣ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែតុលា បានរៀបរាប់ថា«កូនមនុស្ស»គឺលោកយេស៊ូ។ ប៉ុន្ដែ ក្រោយមកទស្សនាវដ្ដីនោះបានប្រើខគម្ពីរផ្សេងៗដើម្បីពន្យល់ថា«បងប្អូន»នៅក្នុងឧទាហរណ៍នោះគឺសំដៅលើតែពួកអ្នកដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះ ហើយថាពួកគាត់ទាំងអស់នឹងនៅស្ថានសួគ៌ក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំ។ ទស្សនាវដ្ដីនោះក៏បានរៀបរាប់ដែរថាចៀមគឺសំដៅលើពួកអ្នកដែលនឹងរស់នៅផែនដីក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកយេស៊ូនិងបងប្អូនរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារឧទាហរណ៍នោះរៀបរាប់ថាពួកអ្នកទាំងនេះជួយបងប្អូនរបស់ស្ដេច នោះការញែក ឬការវិនិច្ឆ័យនឹងត្រូវកើតឡើងមុនការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំចាប់ផ្ដើម កាលដែលបងប្អូនទាំងនេះរបស់លោកយេស៊ូដែលព្រះបានរើសតាំងរស់នៅផែនដីនៅឡើយ។ អត្ថបទនេះក៏បានរៀបរាប់ដែរថាចៀមនឹងជាអ្នកដែលជឿលើលោកយេស៊ូ ហើយដែលជឿថារាជាណាចក្រនោះនឹងធ្វើឲ្យជីវិតមនុស្សបានប្រសើរជាង។

៦. នៅឆ្នាំ១៩៩៥ តើការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីឧទាហរណ៍នោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៦ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ យើងបានគិតថាមនុស្សនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យតាមរយៈកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។ បើពួកគេព្រមទទួលយកដំណឹងដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ ពួកគេគឺជាចៀម តែបើពួកគេបដិសេធ ពួកគេគឺជាពពែ។ ប៉ុន្ដែនៅឆ្នាំ១៩៩៥ ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីឧទាហរណ៍នោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ឆ្នាំ១៩៩៦ បានប្រៀបធៀបម៉ាថាយ ២៤:២៩-៣១ (សូមអាន) ទៅនឹងម៉ាថាយ ២៥:៣១, ៣២ (សូមអាន) ហើយបានពន្យល់ថាលោកយេស៊ូនឹងវិនិច្ឆ័យមនុស្សក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជា ខ្លាំងពេលដែលកូនមនុស្ស«មកប្រកបដោយសិរីរុងរឿង» * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)។

៧. តើឧទាហរណ៍នោះមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

^៧ សព្វថ្ងៃនេះ យើងយល់ឧទាហរណ៍អំពីចៀមនិងពពែយ៉ាងច្បាស់។ យើងដឹងថា«កូនមនុស្ស» ឬ«ស្ដេច»គឺលោកយេស៊ូ។ «បងប្អូន»របស់ស្ដេចគឺអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធ ហើយដែលនឹងគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ។ (រ៉ូម ៨:១៦, ១៧) «ចៀម»និង«ពពែ»គឺមនុស្សដែលមកពីគ្រប់ប្រជាជាតិ។ ពួកគេនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យនៅចុងបញ្ចប់នៃគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងដែលនឹងចាប់ផ្ដើមនៅពេលឆាប់ៗនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងដឹងថាលោកយេស៊ូនឹងវិនិច្ឆ័យមនុស្សស្របតាមរបៀបដែលពួកគេប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងដែលនៅផែនដីនៅឡើយ។ យើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្លាំងដែលលោកបានជួយយើងឲ្យយល់បន្ដិចម្ដងៗនូវឧទាហរណ៍នេះ និងឧទាហរណ៍ផ្សេងទៀតក្នុងម៉ាថាយ ជំពូកទី២៤និង២៥!

៨, ៩. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូហៅចៀមថា«សុចរិត»?

^៨ លោកយេស៊ូមិនបានប្រើពាក្យ«ផ្សព្វផ្សាយ» ឬ«កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ»ក្នុងឧទាហរណ៍អំពីចៀមនិងពពែឡើយ។ ដូច្នេះ តើតាមរបៀបណាយើងដឹងថាឧទាហរណ៍នោះបង្រៀនយើងថាកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយគឺសំខាន់ណាស់?

^៩ ដើម្បីដឹងចម្លើយ ដំបូងយើងត្រូវចាំថាពេលលោកយេស៊ូបង្រៀនមេរៀនណាមួយ លោកប្រើឧទាហរណ៍មួយ។ យើងអាចដឹងថា លោកមិនបានមានប្រសាសន៍អំពីចៀមនិងពពែមែនទែនទេ។ ដូចគ្នាដែរ លោកមិនបានមានប្រសាសន៍ថាមនុស្សគ្រប់រូបដែលនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យថាជាចៀមគួរតែផ្ដល់អាហារនិងសម្លៀកបំពាក់ដល់អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង ថែរក្សាពួកគាត់ពេលពួកគាត់ឈឺ ឬទៅសួរសុខទុក្ខពួកគាត់ពេលពួកគាត់នៅក្នុងគុកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូបានហៅចៀមថា«សុចរិត» ដោយសារពួកគេចាត់ទុកអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងថាជាបងប្អូនរបស់លោកយេស៊ូ ហើយដោយសារពួកគេមានចិត្ដស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ដ៏លំបាកនេះ។—ម៉ាថាយ ១០:៤០-៤២; ២៥:៤០, ៤៦; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥

១០. តើតាមរបៀបណាចៀមអាចជួយបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដ?

^១០ ពេលលោកយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍អំពីចៀមនិងពពែ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅគ្រាចុងបញ្ចប់។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣) ជាឧទាហរណ៍ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដំណឹងល្អនេះអំពីរាជាណាចក្រនឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ក្រោយមក មុនលោកបានមានប្រសាសន៍អំពីចៀមនិងពពែ លោកបានលើកឧទាហរណ៍អំពីថាលិន។ លោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍នេះដើម្បីបង្រៀនអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងថាពួកគាត់ត្រូវខំប្រឹងព្យាយាមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្ដែមានតែអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះដែលនៅសល់នៅផែនដី ហើយពួកគាត់មានកិច្ចការជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ! លោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងឲ្យផ្សព្វផ្សាយដល់«ប្រជាជាតិទាំងឡាយ»មុនទីបញ្ចប់មក។ ដូចក្នុងឧទាហរណ៍អំពីចៀមនិងពពែ យើងរៀនថា«ចៀម»ជួយបងប្អូនរបស់លោកយេស៊ូ។  ម្យ៉ាងទៀត វិធីមួយដ៏ល្អបំផុតដែលពួកគេអាចធ្វើដូច្នេះ គឺជួយបងប្អូនរបស់លោកយេស៊ូក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្ដែ តើការគ្រាន់តែធ្វើវិភាគទានជាលុយកាក់សម្រាប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ឬក៏លើកទឹកចិត្ដបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដឲ្យធ្វើកិច្ចការនោះគឺគ្រប់គ្រាន់ឬ?

១១. តើអ្នកខ្លះប្រហែលជាសួរសំណួរអ្វី ហើយហេតុអ្វី?

^១១ សព្វថ្ងៃនេះ មានអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ៨លាននាក់ ហើយពួកគេភាគច្រើនមិនមែនជាអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងទេ។ លោកយេស៊ូមិនបានឲ្យថាលិនទៅពួកគេឡើយ។ លោកបានឲ្យថាលិនទៅបងប្អូនរបស់លោកដែលព្រះបានរើសតាំង។ (ម៉ាថាយ ២៥:១៤-១៨) ដូច្នេះ អ្នកខ្លះប្រហែលជាសួរថា ‹បើលោកយេស៊ូមិនបានឲ្យថាលិនទៅពួកគេ តើពួកគេពិតជាត្រូវផ្សព្វផ្សាយឬទេ?›។ គឺពិតជាត្រូវផ្សព្វផ្សាយមែន។ សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុខ្លះ។

១២. តើយើងរៀនអ្វីពីប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០?

^១២ លោកយេស៊ូបានបង្គាប់អ្នកកាន់តាមលោកទាំងអស់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយ។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ‹ទៅបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាម› ហើយបង្រៀនពួកគេនូវ«អ្វីៗទាំងអស់»ដែលលោកបានបង្គាប់។ ដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមទាំងនេះរបស់លោកយេស៊ូក៏ត្រូវធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកដែលឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយដែរ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) នេះបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវផ្សព្វផ្សាយ ទោះជាយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅស្ថានសួគ៌ ឬនៅផែនដីក៏ដោយ។—សកម្មភាព ១០:៤២

១៣. តើយើងរៀនអ្វីខ្លះពីអ្វីដែលយ៉ូហានបានឃើញក្នុងគំនិត?

^១៣ ក្នុងសៀវភៅការបើកបង្ហាញ យើងរៀនថាកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនឹងត្រូវធ្វើឡើងដោយអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងនិងអ្នកឯទៀត។ លោកយេស៊ូបានឲ្យសាវ័កយ៉ូហានឃើញក្នុងគំនិតអំពី«កូនក្រមុំ»ដែលអញ្ជើញមនុស្សឲ្យមកផឹកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត។ កូនក្រមុំសំដៅលើអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង១៤៤.០០០នាក់ដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោកយេស៊ូនៅស្ថានសួគ៌។ (ការបើកបង្ហាញ ១៤:១, ៣; ២២:១៧) ទឹកសំដៅលើគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូដែលនឹងជួយមនុស្សឲ្យមានជីវិតដែលគ្មានភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨; យ៉ូហាន ៣:១៦; យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០) អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងមានចិត្ដខ្នះខ្នែងបង្រៀនមនុស្សអំពីថ្លៃលោះ និងអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចទទួលប្រយោជន៍ពីថ្លៃលោះនោះ។ (កូរិនថូសទី១ ១:២៣) ប៉ុន្ដែ ក្នុងការបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតនោះ យ៉ូហានបានឃើញមនុស្សមួយក្រុមទៀតដែលមិនមែនជាអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងទេ ប៉ុន្ដែជាអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅផែនដី។ ពួកគេក៏បានត្រូវបង្គាប់ឲ្យប្រាប់មនុស្សឯទៀតថា៖ «មកចុះ!»។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេធ្វើតាមបង្គាប់នោះដោយបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អ។ ដូច្នេះ អ្វីដែលយ៉ូហានបានឃើញក្នុងគំនិតបង្ហាញថា មនុស្សទាំងអស់នោះដែលព្រមទទួលយកដំណឹងល្អត្រូវផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត។

១៤. តើយើងធ្វើតាម«ច្បាប់គ្រិស្ដ»យ៉ាងដូចម្ដេច?

^១៤ មនុស្សគ្រប់រូបដែលធ្វើតាម«ច្បាប់គ្រិស្ដ»ត្រូវផ្សព្វផ្សាយ។ (កាឡាទី ៦:២) ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកទាំងអស់ធ្វើតាមច្បាប់នោះដូចគ្នា។ នៅអតីតកាល លោកបានតម្រូវឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិងពួកអ្នកប្រទេសក្រៅដែលរស់នៅជាមួយនឹងពួកគេធ្វើតាមច្បាប់ របស់លោក។ (និក្ខមនំ ១២:៤៩; លេវីវិន័យ ២៤:២២) សព្វថ្ងៃនេះ យើងមិនចាំបាច់ធ្វើតាមច្បាប់ទាំងអស់ដែលបានត្រូវផ្ដល់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទោះជាយើងជាអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង ឬមិនមែនក៏ដោយ យើងត្រូវធ្វើតាម«ច្បាប់គ្រិស្ដ»។ អ្វីមួយដ៏សំខាន់បំផុតដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៥; យ៉ាកុប ២:៨) ដូច្នេះ យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា លោកយេស៊ូ និងមនុស្សឯទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត របៀបល្អបំផុតដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺដោយប្រាប់មនុស្សឯទៀតអំពីដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្រព្រះ។—យ៉ូហាន ១៥:១០; សកម្មភាព ១:៨

១៥. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថាលោកយេស៊ូបានបង្គាប់អ្នកកាន់តាមលោកទាំងអស់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយ?

^១៥ អ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកកាន់តាមខ្លះរបស់លោក ជួនកាលអាចសំដៅលើអ្នកកាន់តាមជាច្រើនរបស់លោក។ ជាឧទាហរណ៍ លោកយេស៊ូបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងមួយជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមលោក១១នាក់ ហើយបានសន្យាចំពោះពួកគាត់ថា ពួកគាត់នឹងគ្រប់គ្រងក្នុងរាជាណាចក្ររបស់លោក។ ប៉ុន្ដែ កិច្ចព្រមព្រៀងនេះពិតជាជាប់ទាក់ទងនឹងពួក១៤៤.០០០នាក់ទាំងអស់ដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោក។ (លូកា ២២:២៩, ៣០; ការបើកបង្ហាញ ៥:១០; ៧:៤-៨) បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ មានតែអ្នកកាន់តាមលោកប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះបានឮបង្គាប់របស់លោកដែលឲ្យផ្សព្វផ្សាយ។ (សកម្មភាព ១០:៤០-៤២; កូរិនថូសទី១ ១៥:៦) ប៉ុន្ដែ អ្នកកាន់តាមទាំងអស់របស់លោកយេស៊ូនៅសតវត្សរ៍ទី១បានធ្វើតាមបង្គាប់នោះ។ (សកម្មភាព ៨:៤; ពេត្រុសទី១ ១:៨) សព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ យើងដឹងថាយើងត្រូវផ្សព្វផ្សាយ ទោះជាយើងមិនបានឮសំឡេងរបស់លោកយេស៊ូ ដែលប្រាប់យើងឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះក៏ដោយ។ តាមការពិត មានមនុស្សជិត៨លាននាក់ដែលកំពុងធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ យើងដឹងថាតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយ យើងបង្ហាញថាយើងពិតជាមានជំនឿលើលោកយេស៊ូ។—យ៉ាកុប ២:១៨

១៦-១៨. តើតាមរបៀបណាយើងអាចជួយបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដយ៉ាងស្មោះត្រង់ ហើយហេតុអ្វីយើងគួរធ្វើដូច្នេះនៅឥឡូវនេះ?

^១៦ សាថានកំពុងច្បាំងកាន់តែខ្លាំងប្រឆាំងនឹងបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដដែលព្រះបានរើសតាំងដែលនៅផែនដីនៅឡើយ ហើយវាដឹងថាវានៅសល់«ពេលតែបន្ដិចបន្ដួច»ប៉ុណ្ណោះ។ (ការបើកបង្ហាញ ១២:៩, ១២, ១៧) ប៉ុន្ដែ ទោះជាអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងបានត្រូវសាថានវាយប្រហារក្ដី ក៏ពួកគាត់បន្ដនាំមុខក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដែរ ហើយមនុស្សកាន់តែច្រើនជាងពីមុនកំពុងឮដំណឹងល្អ។ លោកយេស៊ូច្បាស់ជានៅជាមួយនឹងអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង ហើយលោកកំពុងដឹកនាំពួកគាត់។—ម៉ាថាយ ២៨:២០

^១៧ យើងចាត់ទុកការជួយបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដតាមរយៈកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ គឺជាកិត្ដិយសមួយ។ យើងក៏ជួយពួកគាត់តាមរយៈការធ្វើវិភាគទានជាលុយកាក់ ហើយខំប្រឹងព្យាយាមសាងសង់សាលប្រជុំ សាលសន្និបាត និងការិយាល័យសាខាជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយចិត្ដស្មោះត្រង់ យើងស្ដាប់បង្គាប់អ្នកចាស់ទុំ និងបងប្អូនឯទៀតដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ នោះបង្ហាញថាយើងចង់ជួយបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដ។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧; ហេប្រឺ ១៣:១៧

^១៨ មិនយូរទៀត អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងដែលនៅសល់នៅផែនដីនឹងទទួលការបោះត្រាជាលើកចុងក្រោយ។ បន្ទាប់មក ទេវតានឹងលែង«ខ្យល់ទាំងបួននៃផែនដី» ហើយគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងចាប់ផ្ដើម។ (ការបើកបង្ហាញ ៧:១-៣) មុនសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនចាប់ផ្ដើម លោកយេស៊ូនឹងយកអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ (ម៉ាថាយ ១៣:៤១-៤៣) ដូច្នេះ បើយើងចង់ឲ្យលោកយេស៊ូវិនិច្ឆ័យយើងថាជាចៀម ឥឡូវនេះគឺជាពេលដែលយើងត្រូវស្មោះត្រង់ចំពោះបងប្អូនរបស់គ្រិស្ដដែលព្រះបានរើសតាំង។