គោលសំខាន់ៗពីសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ផ្នែកទី២
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះរស់នៅ
គោលសំខាន់ៗពីសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ផ្នែកទី២
នៅពេលអនាគត តើអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ និងអ្នកដែលមិនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា? តើអនាគតរបស់សាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចនឹងទៅជាយ៉ាងណា? តើមនុស្សជាតិដែលគោរពព្រះនឹងទទួលពរអ្វីខ្លះក្នុងអំឡុងរាជ្យ១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត? ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ និងសំណួរសំខាន់ៗឯទៀតត្រូវបានបំភ្លឺនៅក្នុងសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ១៣:១–២២:២១។ * ជំពូកទាំងនេះមានការឃើញក្នុងគំនិត៩ចុងក្រោយនៃការបើកបង្ហាញទាំង១៦ ដែលសាវ័កយ៉ូហានបានទទួលនៅជិតដំណាច់សតវត្សរ៍ទី១ គ.ស.។
យ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលអានទំនាយនេះឲ្យអ្នកឯទៀតស្ដាប់ និងអ្នកដែលឮហើយប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងទំនាយនេះ អ្នកទាំងនោះមានសុភមង្គលហើយ»។ (បប. ១:៣; ២២:៧) ការអាននិងការប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលយើងរៀនពីសៀវភៅការបើកបង្ហាញអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើបំណងចិត្តរបស់យើងក្នុងការបម្រើព្រះ ពង្រឹងជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះនិងបុត្រទ្រង់គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត និងធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ភ្លឺស្វាងចំពោះអនាគតផង។ *—ហេ. ៤:១២
ចានគោមទាំងប្រាំពីរនៃកំហឹងរបស់ព្រះបានចាក់ចេញ
ការបើកបង្ហាញ ១១:១៨ ចែងថា៖«ប៉ុន្តែប្រជាជាតិនានាបានខឹង លោក[ព្រះ]ក៏បានសម្ដែងកំហឹងរបស់លោកដែរ ហើយពេលកំណត់បានមកដល់ . . . សម្រាប់បំផ្លាញពួកអ្នកដែលកំពុងបង្ខូចផែនដី»។ ដើម្បីបង្ហាញពីមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យព្រះខឹង ការឃើញក្នុងគំនិតទី៨ចង្អុលប្រាប់ពីសកម្មភាពរបស់«សត្វសាហាវមួយ . . . [ដែល]មានស្នែងដប់ ក្បាលប្រាំពីរ»។—បប. ១៣:១
ក្នុងការឃើញក្នុងគំនិតទី៩យ៉ូហានឃើញ «កូនចៀមកំពុងឈរនៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូន» ហើយជាមួយលោកមាន«មួយសែនបួនម៉ឺនបួនពាន់នាក់»។ ពួកគាត់ជាពួកដែលបាន«ទិញពីចំណោមមនុស្សជាតិ»។ (បប. ១៤:១, ៤) ក្រោយមកមានសេចក្ដីជូនដំណឹងរបស់ទេវតា។ ការឃើញក្នុងគំនិតជាបន្ទាប់ យ៉ូហានពិនិត្យមើល«ទេវតាប្រាំពីររូបដែលមានសេចក្ដីវេទនាប្រាំពីរ»។ តាមមើលទៅ ព្រះយេហូវ៉ាបញ្ជាឲ្យចាក់អ្វីដែលមានក្នុង«ចានគោមទាំងប្រាំពីរនៃកំហឹងរបស់ព្រះ»ទៅលើគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃពិភពលោករបស់សាថាន។ ចានគោមទាំង៧មានសេចក្ដីប្រកាសនិងសេចក្ដីព្រមានអំពីការវិនិច្ឆ័យទោសដែលព្រះនឹងសម្រេច។ (បប. ១៥:១; ១៦:១) ការឃើញក្នុងគំនិតទាំងពីរនេះបង្ហាញយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីការវិនិច្ឆ័យទោសជាបន្ត ភ្ជាប់ជាមួយសេចក្ដីវេទនាទី៣ និងការផ្លុំត្រែទី៧។—បប. ១១:១៤, ១៥
ចម្លើយចំពោះសំណួរអំពីបទគម្ពីរ:
១៣:៨—តើអ្វីជា«បញ្ជីជីវិតរបស់កូនចៀម»? នេះជានិមិត្តរូបនៃបញ្ជីដែលមានតែឈ្មោះរបស់អ្នកដែលត្រូវសោយរាជ្យជាមួយលោកយេស៊ូគ្រិស្តនៅក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។ ក្នុងបញ្ជីនោះក៏មានឈ្មោះអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងដែលរស់នៅផែនដីនៅឡើយ តែមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតនៅឯស្ថានសួគ៌ដែរ។
១៣:១១-១៣—តើសត្វសាហាវដែលមានស្នែងពីរតាំងខ្លួនជានាគ ហើយធ្វើឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកផែនដីយ៉ាងដូចម្ដេច? ការពិតសត្វសាហាវដែលមានស្នែងពីរគឺជាមហាអំណាចអង់គ្លេសនិងអាម៉េរិក និយាយដូចនាគបញ្ជាក់ថាពួកគេប្រើការគំរាមកំហែង គាបសង្កត់ និងអំពើឃោរឃៅដើម្បីបង្ខំមនុស្សឲ្យទទួលរបៀបគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេ។ វាធ្វើឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកផែនដី ដោយចង់ក្លែងខ្លួនជាអ្នកប្រកាសទំនាយពិត ទាំងទាមទារថាខ្លួនមានជ័យជម្នះលើពួកអាក្រក់ជួជាតិនៅក្នុងសង្គ្រាមលោកទាំងពីរនៅសតវត្សរ៍ទី២០ និងបានឈ្នះលើរបបកុម្មុយនីស្តផង។
១៦:១៧—តើអ្វីជា«អាកាស»ដែលចានគោម៧ចាក់ទៅលើ? «អាកាស»ជានិមិត្តរូបនៃការគិតគូររបស់សាថាន គឺជា«ចិត្តគំនិតដែលមានឥទ្ធិពលលើពួកអ្នកមិនស្ដាប់បង្គាប់»។ មនុស្សនៃរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់ទាំងមូលបានដកយកខ្យល់អាកាសដែលមានជាតិពុលនេះ។—អេភ. ២:២
មេរៀនសម្រាប់យើង:
១៣:១-៤, ១៨: «សត្វសាហាវ»ដែលតំណាងរដ្ឋាភិបាលរបស់មនុស្សដែល«ឡើងចេញពីសមុទ្រ»គឺពីក្រុមមនុស្សជាច្រើនដែលកំពុងច្របូកច្របល់។ (អេសា. ១៧:១២, ១៣; ដា. ៧:២-៨, ១៧) សាថានបានឲ្យកំណើតនិងផ្ដល់អំណាចដល់សត្វសាហាវនេះដែលមានលេខ៦៦៦ ដែលគូសបញ្ជាក់ពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះកម្រិតខ្ពស់។ ការយល់ធ្លុះពីសណ្ឋានរបស់សត្វសាហាវជួយយើងមិនឲ្យយើងធ្វើតាម ដោយកោតសរសើរឬគោរពប្រណិប័តន៍ដូចមនុស្សជាតិជាទូទៅឡើយ។—យ៉ូន. ១២:៣១; ១៥:១៩
១៣:១៦, ១៧: ទោះជាយើងជួបប្រទះការលំបាកក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃដូចជា‹ការទិញឬលក់›ក៏ដោយ យើងមិនគួរបណ្ដោយខ្លួនឲ្យស្ថិតនៅក្រោមការគាបសង្កត់រហូតដល់ទុកឲ្យសត្វសាហាវក្លាយជាម្ចាស់ជីវិតរបស់យើងឡើយ។ ការ‹ទទួលសញ្ញាមួយរបស់សត្វសាហាវនៅលើដៃស្ដាំឬនៅលើថ្ងាស› មានន័យថាយើងអនុញ្ញាតឲ្យសត្វសាហាវគ្រប់គ្រង និងមានឥទ្ធិពលលើចិត្តគំនិតរបស់យើង។
១៤:៦, ៧: ការប្រកាសរបស់ទេវតាបង្រៀនយើងថា យើងគួរតែប្រកាសជាបន្ទាន់ដំណឹងល្អស្តីអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលបានស្ថាបនារួចហើយ។ យើងគួរជួយសិស្សគម្ពីរបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីកោតខ្លាចព្រះដោយមិនធ្វើឲ្យទ្រង់ទាស់ចិត្ត ព្រមទាំងផ្ដល់សេចក្ដីសរសើរតម្កើងដល់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។
១៤:១៤-២០: ពេលច្រូត«ចម្រូតនៅផែនដី»ដែលជាការប្រមូលអស់អ្នកដែលនឹងត្រូវបានសង្គ្រោះរួចស្រេចបាច់ហើយ នោះគឺជាពេលដែលទេវតាត្រូវបោះ«ទៅក្នុងអាងធំសម្រាប់ជាន់ផ្លែយកទឹកធ្វើស្រា ជាតំណាងកំហឹងរបស់ព្រះ» ជាការប្រមូល«វល្លិទំពាំងបាយជូរនៃផែនដី»។ វល្លិនោះគឺជារបៀបរបបនៃរដ្ឋាភិបាលពុករលួយរបស់សាថាននៅផែនដី ដែលគ្រប់គ្រងលើមនុស្សជាតិដែលធៀបនឹង«ចង្កោម»នៃផ្លែទំពាំងបាយជូរមិនល្អ ដែលនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលជារៀងរហូត។ យើងគួរតែប្ដេជ្ញាចិត្តមិនឲ្យវល្លិទំពាំងបាយជូរនៃផែនដីមានឥទ្ធិពលលើយើងឡើយ។
១៦:១៣-១៦: «បណ្ដាំស្មោកគ្រោក»តំណាងបណ្ដាំរបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាច ដែលតាំងចិត្តប្រាប់ស្តេចនៅផែនដីថាចានគោមទាំង៧នៃកំហឹងរបស់ព្រះ ដែលបានចាក់ចេញគ្មានអ្វីប៉ះពាល់ដល់ពួកគេទេ តែជាកលល្បិចរបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាចដើម្បីប្រមូលពួកគេឲ្យប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ាវិញ។—ម៉ាថ. ២៤:៤២, ៤៤
១៦:២១: ដោយហេតុថាទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះកាន់តែជិតណាស់ហើយ ការប្រកាសពីការកាត់ទោសរបៀបរបបដ៏អាក្រក់របស់សាថាននេះអាចខុសពីប្រក្រតី គឺមានពាក្យសម្ដីធ្ងន់ៗស្តីអំពីការកាត់ទោសរបស់ព្រះ ទំនងជាតំណាងដោយដុំព្រិល។ យ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សភាគច្រើននៅតែបន្តនិយាយប្រមាថព្រះដដែល។
ស្តេចដែលមានជ័យជម្នះគ្រប់គ្រង
«បាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា» សាសនាមិនពិតទាំងអស់ទូទាំងផែនដីជាផ្នែកមួយដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាន។ ការឃើញក្នុងគំនិតទី១១រៀបរាប់ពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លាជា«មេស្រីពេស្យា» ស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ «អង្គុយលើសត្វសាហាវមួយដែលមានសម្បុរក្រហមឆ្អៅ»។ នាងនឹងត្រូវបំផ្លាញទាល់តែខ្ទេចខ្ទីអស់ដោយសត្វសាហាវដែលមាន«ស្នែងដប់»ជាសត្វដែលនាងអង្គុយលើនោះ។ (បប. ១៧:១, ៣, ៥, ១៦) ដោយប្រៀបធៀបស្រីពេស្យាទៅនឹង«ក្រុង»មួយ នោះការឃើញក្នុងគំនិតជាបន្តបន្ទាប់ប្រកាសពីការធ្លាក់ និងការអំពាវនាវជាបន្ទាន់ដល់រាស្ត្ររបស់ព្រះដើម្បីឲ្យ«ចេញពីក្រុងនោះមក»។ មនុស្សជាច្រើនកាន់ទុក្ខចំពោះការធ្លាក់នៃទីក្រុងនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី មានការអរសប្បាយនៅលើមេឃ ពីព្រោះ«ពិធីមង្គលការរបស់កូនចៀមបានមកដល់»។ (បប. ១៨:៤, ៩, ១០, ១៥-១៩; ១៩:៧) ការឃើញក្នុងគំនិតទី១៣ អ្នកជិះ«សេះសម្បុរស»ចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមនឹងប្រជាជាតិនានា។ អ្នកជិះសេះសម្បុរសបំផ្លាញអស់រលីងពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាន។—បប. ១៩:១១-១៦
តើ«ពស់ដំបូងបង្អស់ ដែលជាមេកំណាចនិងជាសាថាន»នឹងក្លាយទៅជាយ៉ាងណា? តើពេលណាដែលនឹងត្រូវ«បោះទៅក្នុងបឹងដែលឆេះដោយភ្លើងនិងស្ពាន់ធ័រ»? នេះជាផ្ទៃរឿងមួយនៃការឃើញក្នុងគំនិតទី១៤។ (បប. ២០:២, ១០) ការឃើញក្នុងគំនិតពីរចុងក្រោយបង្អស់បញ្ចាំងឲ្យឃើញត្រួសៗពីជីវិតក្នុងអំឡុងរាជ្យ១.០០០ឆ្នាំ។ ពេល«ការបើកបង្ហាញ»ឈានមកដល់ទីបញ្ចប់ យ៉ូហានឃើញ‹ទន្លេដែលមានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតកំពុងហូរកាត់កណ្ដាលផ្លូវធំនៃក្រុងនោះ› ហើយមានសេចក្ដីអញ្ជើញដ៏អស្ចារ្យជូនដល់អស់«អ្នកណាដែលស្រេក»។—បប. ១:១; ២២:១, ២, ១៧
ចម្លើយចំពោះសំណួរអំពីបទគម្ពីរ:
១៧:១៦; ១៨:៩, ១០—ហេតុអ្វីបានជា«ស្តេចទាំងឡាយនៅផែនដី»យំគក់ទ្រូងដោយកើតទុក្ខអំពីក្រុងនោះ ដែលពួកគេបានដុតបំផ្លាញដោយដៃឯងដូច្នេះ? គឺដោយពួកគេគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនបានជាយំគក់ទ្រូងកើតទុក្ខយ៉ាងនេះ។ បន្ទាប់ពីការបំផ្លាញបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ស្តេចនានានៅផែនដីច្បាស់ជាចាប់គិតថានាងធ្លាប់មានប្រយោជន៍ប៉ុណ្ណាសម្រាប់ពួកគេ។ នាងគាបសង្កត់គេដោយយកសាសនាជាលេស។ បាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លាក៏ជួយពួកគេក្នុងការកេណ្ឌយុវវ័យឲ្យទៅសមរភូមិប្រយុទ្ធដែរ។ បន្ថែមទៀត នាងបានជួយយ៉ាងច្រើនក្នុងការធ្វើឲ្យបណ្ដាជនចុះចូល។
១៩:១២—ហេតុម្ដេចបានជាលោកយេស៊ូមាននាមមួយដែលបានត្រូវសរសេរ ដែលគ្មានអ្នកណាស្គាល់ក្រៅពីលោក? នាមនេះតម្កើងឡើងដើម្បីឋានន្តរនិងតួនាទីពិសេស សមដូចសេចក្ដីដែលបានចែងនៅអេសាយ ៩:៦ ជាអ្វីដែលលោកយេស៊ូពេញចិត្តក្នុងអំឡុងថ្ងៃនៃលោកម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់ស្គាល់ឈ្មោះនោះឡើយ មានតែខ្លួនលោកផ្ទាល់ដែលស្គាល់ ពីព្រោះតួនាទីនេះល្អឯកគ្មានពីរ ហើយមានតែលោកទេដែលអាចយល់ថាត្រូវធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីឲ្យសមនឹងឋានន្តរដ៏ខ្ពស់បែបនេះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកយេស៊ូផ្ដល់ឯកសិទ្ធិខ្លះដល់សមាជិកនៃក្រុមពួកអ្នកដែលជាប្រពន្ធថ្មោងថ្មី ទីបំផុត‹នឹងសរសេរឈ្មោះថ្មីលើអ្នកនោះ›។—បប. ៣:១២
១៩:១៤—អ្នកណានឹងជិះសេះមកជាមួយលោកយេស៊ូនៅសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន? ក្នុងចំណោម‹ទ័ពពីស្ថានសួគ៌›ដែលមកចូលរួមជាមួយលោកយេស៊ូក្នុងសង្គ្រាមរបស់ព្រះនឹងមានពួកទេវតា និងពួកអ្នករើសតាំងដែលបានឈ្នះលោកិយ ដែលបានទទួលរង្វាន់នៅឯស្ថានសួគ៌រួចហើយ។—ម៉ាថ. ២៥:៣១, ៣២; បប. ២:២៦, ២៧
២០:១១-១៥—តើអ្នកណាខ្លះដែលមានឈ្មោះសរសេរទុកក្នុង«រមូរ[ឬ«សៀវភៅ»]ជីវិត»? នេះជារមូរដែលមានឈ្មោះអស់អ្នកដែលរង់ចាំទទួលអំណោយពីព្រះ ជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង មនុស្សមួយក្រុមធំ និងអ្នកបម្រើដែលមានចិត្តស្មោះភក្ដី ដែលនឹងឃើញ‹មនុស្សសុចរិតត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›។ (សកម្ម. ២៤:១៥; បប. ២:១០; ៧:៩) អស់អ្នកដែលនឹងទទួលជីវិតពេល‹មនុស្សមិនសុចរិតត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›នឹងមានឈ្មោះនៅក្នុង«រមូរជីវិត» ទាល់តែពួកគេប្រព្រឹត្តសមស្របទៅនឹង«អ្វីដែលបានត្រូវសរសេរក្នុងរមូរទាំងនោះ» គឺជាការណែនាំដែលនឹងត្រូវបើកឡើងក្នុងអំឡុងរាជ្យ១.០០០ឆ្នាំ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ឈ្មោះទាំងនោះមិនបានសរសេរដោយទឹកខ្មៅដែលដិតជាប់រហូតទេ។ ឈ្មោះរបស់អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងនឹងស្ថិតនៅជាអចិន្ត្រៃយ៍បន្ទាប់ពីពួកគាត់បានបង្ហាញថាខ្លួនស្មោះត្រង់រហូតដល់ស្លាប់។ (បប. ៣:៥) ឈ្មោះរបស់អស់អ្នកដែលទទួលជីវិតនៅផែនដីនឹងស្ថិតនៅជាអចិន្ត្រៃយ៍ គឺចាប់ពីពេលដែលពួកគាត់បានឆ្លងកាត់សេចក្ដីល្បងលចុងក្រោយបង្អស់នៅទីបញ្ចប់នៃរាជ្យ១.០០០ឆ្នាំ។—បប. ២០:៧, ៨
មេរៀនសម្រាប់យើង:
១៧:៣, ៥, ៧, ១៦: «ប្រាជ្ញាពីស្ថានលើ»ជួយយើងឲ្យយល់«អាថ៌កំបាំងទាក់ទងនឹងស្ត្រីនោះ និងសត្វសាហាវ[សម្បុរក្រហមឆ្អៅ] . . . ដែលនាងអង្គុយលើ»។ (យ៉ា. ៣:១៧) សត្វសាហាវនេះដំបូងតំណាងអង្គការសម្ព័ន្ធប្រជាជាតិ ហើយដែលក្រោយមកបានលេចមកជាថ្មីម្ដងទៀតមានឈ្មោះថាអង្គការសហប្រជាជាតិ។ ការយល់ពីអាថ៌កំបាំងនេះគួរជំរុញយើងឲ្យមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយប្រកាសពីថ្ងៃដែលព្រះយេហូវ៉ាវិនិច្ឆ័យទោសផង មែនទេ?
២១:១-៦: យើងប្រាកដក្នុងចិត្តណាស់ថាពរនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដែលបានទាយទុកនឹងក្លាយទៅជាការពិត។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះទាក់ទងនឹងពរទាំងនោះ ក្នុងគម្ពីរមានពាក្យដែលបានសរសេរថា៖ «ការទាំងនោះបានសម្រេចហើយ!»។
២២:១, ១៧: «ទន្លេដែលមានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត»តំណាងដំណើរការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីរំដោះមនុស្សជាតិឲ្យរួចពីអំពើខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ពេលឥឡូវ យើងអាចរកទឹកនេះបាន។ ចូរយើងមានចិត្តដឹងគុណទទួលសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យមកហើយយក«ទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត មកយកដោយឥតគិតថ្លៃ»ហើយប្រញាប់ប្រញាល់អញ្ជើញអ្នកឯទៀតដែរ!
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 1 ស្តីអំពីការពិគ្រោះនៃសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ១:១–១២:១៧ សូមមើល«គោលសំខាន់ៗពីសៀវភៅវិវរណៈ ផ្នែកទី១» នៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៩។
^ វគ្គ 2 សូមអានសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ការសម្រេចផ្ដាច់ព្រ័ត្រជិតមកដល់ហើយ! ជាភាសាអង់គ្លេសដែលមានពន្យល់ខគម្ពីរនីមួយៗ។
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ មនុស្សស្ដាប់បង្គាប់នឹងទទួលពរដ៏អស្ចារ្យមែន!