ចូរឲ្យសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដគំនិតរបស់អ្នក
ចូរឲ្យសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូមានឥទ្ធិពលលើចិត្តគំនិតរបស់អ្នក
«លោកដែលព្រះបានចាត់ឲ្យមក មានប្រសាសន៍តាមប្រសាសន៍របស់ព្រះ»។—យ៉ូន. ៣:៣៤
១, ២. តើសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូពីធម្មទាននៅលើភ្នំអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្វី? ហើយតើអ្វីបង្ហាញថាសេចក្ដីបង្រៀននោះមានមូលដ្ឋានទៅលើ«ប្រសាសន៍របស់ព្រះ»?
សព្វថ្ងៃនេះត្បូងដ៏ធំមួយដែលគេបានឆ្នៃគឺជាត្បូងមួយដែលមានទំហំ៥៣០ការ៉ាត់ ដែលគេហៅថាដួងតារានៃទ្វីបអាហ្វ្រិក។ ត្បូងនោះពិតជាមានតម្លៃមែន! ប៉ុន្តែ សេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូពីធម្មទាននៅលើភ្នំមានតម្លៃខ្ពស់ជាងនេះទៅទៀត។ យើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកគ្រិស្ត! ដោយសំដៅទៅលើលោកយេស៊ូ គម្ពីរបានចែងថា៖ «លោកដែលព្រះបានចាត់ឲ្យមក មានប្រសាសន៍តាមប្រសាសន៍របស់ព្រះ»។—យ៉ូន. ៣:៣៤-៣៦
២ ទោះបើធម្មទាននៅលើភ្នំប្រហែលជាបានថ្លែងក្នុងរយៈពេលតិចជាងសាមសិបនាទីក៏ពិតមែន តែធម្មទាននោះបានដកស្រង់ពាក្យចំនួន២១ដងពីសៀវភៅ៨ផ្សេងៗ ពីបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ។ ដូច្នេះ ធម្មទាននោះមានមូលដ្ឋានរឹងមាំទៅលើ«ប្រសាសន៍របស់ព្រះ»។ ឥឡូវសូមឲ្យយើងមើលនូវរបៀបដែលយើងអាចអនុវត្តតាមសេចក្ដីបង្រៀនខ្លះៗ ក្នុងចំណោមសេចក្ដីបង្រៀនជាច្រើនដែលមានតម្លៃ ដែលបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះបានថ្លែងយ៉ាងប៉ិនប្រសប់។
«ទៅរកជានឹងបងប្អូនអ្នកសិន»
៣. ក្រោយពីព្រមានអ្នកកាន់តាមអំពីឥទ្ធិពលដែលមកពីការខឹងងំ តើលោកយេស៊ូបានជូនដំបូន្មានអ្វី?
៣ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងជាមនុស្សដែលមានសុភមង្គលនិងធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព ដោយសារយើងមានសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ព្រមទាំងមានផលដែលត្រូវបានបង្កើតមករួមទាំងអំណរនិងសេចក្ដីសុខសាន្តជាដើម។ (កាឡ. ៥:២២, ២៣) លោកយេស៊ូមិនចង់ឲ្យអ្នកកាន់តាមបាត់បង់សេចក្ដីសុខសាន្តនិងសុភមង្គលឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកព្រមានពួកគេអំពីឥទ្ធិពលដែលមកពីការខឹងងំ ដែលអាចនាំទៅដល់សេចក្ដីស្លាប់។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:២១, ២២) ក្រោយមកលោកប្រកាសថា៖ «ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងយកគ្រឿងបូជាមកទីបូជា ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថាបងប្អូនណាម្នាក់កំពុងប្រកាន់ទោសអ្នក ចូរទុកគ្រឿងបូជារបស់អ្នកនៅមុខទីបូជា រួចទៅរកជានឹងបងប្អូនអ្នកសិន។ បន្ទាប់មក ចូរត្រឡប់មកបូជាអ្វីទាំងនោះចុះ»។—ម៉ាថ. ៥:២៣, ២៤
៤, ៥. (ក) តើ«គ្រឿងបូជា»ដែលលោកយេស៊ូបានសំដៅទៅលើនៅសៀវភៅម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤ ជាអ្វី? (ខ) តើការរកជានឹងបងប្អូនដែលបានទាស់ចិត្ត មានសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណា?
៤ «គ្រឿងបូជា»ដែលលោកយេស៊ូបានរៀបរាប់នោះគឺអ្វីៗក៏ដោយដែលត្រូវថ្វាយនៅឯវិហារនាទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ជាឧទាហរណ៍ ការបូជាសត្វធ្លាប់ជាអ្វីសំខាន់ចាំបាច់ចំពោះរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារនេះជាផ្នែកនៃការថ្វាយបង្គំលោក។ យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកយេស៊ូបានដៅបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលមានសារៈសំខាន់ជាងនេះទៀត ពោលគឺការរកជានឹងបងប្អូនដែលបានទាស់ចិត្តមុនថ្វាយគ្រឿងបូជាចំពោះព្រះ។
៥ ដូច្នេះ តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីសេចក្ដីបង្រៀននេះរបស់លោកយេស៊ូ? គឺថាការប្រព្រឹត្តរបស់យើងចំពោះអ្នកដទៃមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ (១យ៉ូន. ៤:២០) ពិតមែន នៅសម័យបុរាណការថ្វាយគ្រឿងបូជាចំពោះព្រះគឺជាឥតអំពើ បើអ្នកថ្វាយនោះមិនប្រព្រឹត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវចំពោះអ្នកដទៃ។—សូមអាន មីកា ៦:៦-៨
យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាប
៦, ៧. ពេលខំប្រឹងធ្វើឲ្យមានទំនាក់ទំនងល្អឡើងវិញជាមួយបងប្អូនដែលយើងបានធ្វើឲ្យទាស់ចិត្ត ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវមានចិត្តរាបទាប?
៦ ការរកជានឹងបងប្អូនដែលបានទាស់ចិត្តទំនងជាសាកល្បងចិត្តរាបទាបរបស់យើង។ មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាបមិនឈ្លោះប្រកែក ឬប្រកួតនឹងបងប្អូនរួមជំនឿដើម្បីអាងសិទ្ធិរបស់ខ្លួនឡើយ។ ការធ្វើដូច្នេះនឹងបង្កើតស្ថានភាពដ៏អាក្រក់ស្រដៀងនឹងអ្វីដែលធ្លាប់មានក្នុងចំណោមពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងកូរិនថូសពីបុរាណ។ ស្តីអំពីស្ថានភាពនោះ សាវ័កប៉ុលលើកចំណុចដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដោយនិយាយថា៖ «ដោយសារអ្នករាល់គ្នាប្ដឹងផ្ដល់គ្នាដូច្នេះ នេះមានន័យថាអ្នករាល់គ្នាបានបរាជ័យទាំងស្រុង។ ហេតុអ្វីមិនសុខចិត្តទ្រាំអំពើអយុត្ដិធម៌នោះវិញ? ហេតុអ្វីមិនសុខចិត្តទ្រាំពេលមានគេបោកយកទ្រព្យ?»។—១កូ. ៦:៧
៧ លោកយេស៊ូមិនមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរទៅរកបងប្អូនដើម្បីធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់ថាគាត់ខុសហើយយើងត្រូវនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរមានគោលដៅធ្វើឲ្យមានទំនាក់ទំនងល្អឡើងវិញ។ ដើម្បីរកជានឹងបងប្អូន យើងត្រូវប្រាប់អំពីអារម្មណ៍របស់យើងដោយឥតលាក់លៀម។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏ត្រូវទទួលស្គាល់ថាបុគ្គលឯទៀតបានឈឺចិត្ត ហើយប្រសិនបើយើងបានធ្វើខុស យើងពិតជាចង់សុំអត់ទោសដោយបង្ហាញចិត្តរាបទាប។
«ប្រសិនបើភ្នែកស្ដាំរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល»
៨. សូមរៀបរាប់យ៉ាងសង្ខេបអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានពោលនៅម៉ាថាយ៥:២៩, ៣០។
៨ ក្នុងធម្មទាននៅលើភ្នំ លោកយេស៊ូបានជូនដំបូន្មានយ៉ាងល្អៗស្តីអំពីសីលធម៌។ លោកបានដឹងថាអវយវៈដ៏មិនល្អឥតខ្ចោះនៃរូបកាយយើង អាចមានអានុភាពអាក្រក់មកលើយើង។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកពោលថា៖ «ដូច្នេះ ប្រសិនបើភ្នែកស្ដាំរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរខ្វេះវាចេញ ហើយបោះចោលទៅ ពីព្រោះបើអ្នកបាត់បង់ភ្នែកម្ខាង គឺមានប្រយោជន៍ជាងរូបកាយទាំងមូលត្រូវបោះទៅក្នុងជ្រលងភ្នំហ៊ីណុំ។ បន្ថែមទៅទៀត ប្រសិនបើដៃស្ដាំរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ ហើយបោះចោលទៅ ពីព្រោះបើអ្នកបាត់បង់ដៃម្ខាង គឺមានប្រយោជន៍ជាងរូបកាយទាំងមូលត្រូវបោះទៅក្នុងជ្រលងភ្នំហ៊ីណុំ»។—ម៉ាថ. ៥:២៩, ៣០
៩. តើ«ភ្នែក»ឬ«ដៃ»របស់យើងនាំឲ្យយើង«ជំពប់ដួល»យ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ «ភ្នែក»ដែលលោកយេស៊ូបានរៀបរាប់នោះតំណាងអំណាចឬសមត្ថភាពដើម្បីផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីមួយ ហើយ«ដៃ»តំណាងកិច្ចការដែលយើងធ្វើដោយដៃរបស់ខ្លួន។ ប្រសិនបើមិនប្រយ័ត្ន អវយវៈទាំងនេះអាចនាំឲ្យយើង«ជំពប់ដួល» ហើយលែង«ដើរជាមួយនឹងព្រះ»។ (លោ. ៥:២២; ៦:៩) ដូច្នេះ កាលណាយើងត្រូវបានល្បងលឲ្យធ្វើខុសច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងត្រូវចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ដើម្បីខ្វេះភ្នែកឬកាត់ដៃចេញក្នុងន័យធៀប។
១០, ១១. តើអ្វីដែលអាចជួយយើងឲ្យជៀសចេញពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ?
១០ តើយើងអាចបង្ខាំងភ្នែករបស់យើងពីការមើលអ្វីដែលប្រាសចាកសីលធម៌យ៉ាងដូចម្ដេច? បុរសម្នាក់ដែលកោតខ្លាចព្រះ ឈ្មោះយ៉ូបបានពោលថា៖ «ខ្ញុំបានតាំងសញ្ញានឹងភ្នែកខ្ញុំហើយ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំមើលស្ត្រីក្រមុំដោយចាប់ចិត្តបាន»។ (យ៉ូប ៣១:១) យ៉ូបជាបុរសដែលរៀបការហើយបានប្ដេជ្ញាចិត្តមិនបំពានច្បាប់ខាងសីលធម៌របស់ព្រះ។ យើងក៏គួរមានចិត្តគំនិតដូចនេះដែរ មិនថាយើងរៀបការហើយឬនៅលីវក៏ដោយ។ ដើម្បីជៀសចេញពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ យើងត្រូវឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដឹកនាំយើង ហើយនេះនឹងនាំឲ្យអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះចេះទប់ចិត្ត។—កាឡ. ៥:២២-២៥
១១ ដើម្បីជៀសចេញពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ យកល្អបើយើងសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យភ្នែកបណ្ដាលខ្ញុំឲ្យមានចិត្តស្រើបស្រាលចំពោះអ្វីៗដែលប្រាសចាកសីលធម៌ដែលមានជាច្រើនតាមសៀវភៅ ទូរទស្សន៍ ឬប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតទេ?›។ សូមឲ្យយើងចងចាំពាក្យទាំងនេះរបស់យ៉ាកុប ពេលគាត់រៀបរាប់ថា៖ «មនុស្សទាំងអស់ត្រូវល្បងលដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនទាក់ទាញនិងល្បួងលួងលោម។ រួចមក ពេលដែលសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានោះចាប់មានគភ៌ នោះក៏សម្រាលចេញជាអំពើខុសឆ្គង កាលណាអំពើខុសឆ្គងបានសម្រេចហើយ នោះនាំឲ្យស្លាប់»។ (យ៉ា. ១:១៤, ១៥) តាមការពិត ប្រសិនបើអ្នកណាដែលបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះ«សម្លឹងមើល»មនុស្សភេទផ្ទុយដោយមានចិត្តស្រើបស្រាល នោះគាត់ត្រូវតែធ្វើការកែប្រែទាំងស្រុង ដែលអាចប្រៀបទៅនឹងការខ្វេះភ្នែកចេញហើយបោះវាចោល។—សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:២៧, ២៨
១២. តើដំបូន្មានរបស់ប៉ុលមានអ្វីដែលអាចជួយយើងឲ្យប្រយុទ្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ដែលផុសចេញពីភាពខុសឆ្គង?
១២ យើងត្រូវតាំងចិត្តរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ ដោយព្រោះការប្រើដៃមិនត្រឹមត្រូវក៏អាចនាំយើងឲ្យប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងច្បាប់ខាងសីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជាយើងគួរស្ដាប់តាមដំបូន្មានរបស់ប៉ុលដែលថា៖ «ចូររម្ងាប់ភាពទោរទន់ដែលមាននៅក្នុងអវយវៈរូបកាយរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺភាពទោរទន់ទៅរកអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ អំពើស្មោកគ្រោក តម្រេក សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ និងការច្រណែនចង់បានរបស់អ្នកដទៃ ដែលទុកដូចជាការគោរពបូជារូបព្រះ»។ (កូឡ. ៣:៥) ពាក្យ«រម្ងាប់»បានសង្កត់ថាយើងត្រូវតែចាត់វិធានការដ៏តឹងរ៉ឹងបំផុត ដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ដែលផុសចេញពីភាពខុសឆ្គង។
១៣, ១៤. ហេតុអ្វីសំខាន់ចាំបាច់ឲ្យយើងជៀសចេញពីការគិតគូរនិងការប្រព្រឹត្តដែលប្រាសចាកសីលធម៌?
១៣ មនុស្សទំនងជាសុខចិត្តឲ្យគ្រូពេទ្យកាត់ដៃជើងដើម្បីឲ្យខ្លួនរួចរស់ជីវិត។ ការ«បោះចោល»ភ្នែកនិងដៃក្នុងន័យធៀបគឺសំខាន់ចាំបាច់ណាស់ ដើម្បីឲ្យយើងជៀសចេញពីការគិតគូរនិងការប្រព្រឹត្តប្រាសចាកសីលធម៌ដែលអាចនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាលែងពេញចិត្តនឹងយើង។ ការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងគំនិត សីលធម៌ និងរក្សាចំណងមេត្រីភាពយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះ គឺវិធីតែមួយគត់ដែលយើងអាចគេចផុតពីហ្គេហេណា ដែលតំណាងសេចក្ដីហិនវិនាសជារៀងរហូត។
១៤ យើងមានអំពើខុសឆ្គងនិងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះពីជីដូនជីតារបស់យើង ហេតុនេះហើយបានជាការរក្សាភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ត្រូវការការខិតខំ។ ប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំវាយដំរូបកាយរបស់ខ្ញុំ ហើយបង្ខំឲ្យចុះចូលដូចខ្ញុំបម្រើ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំទៅជាមនុស្សដែលព្រះលែងពេញចិត្តដោយសារហេតុណាមួយ ក្រោយពីខ្ញុំបានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត»។ (១កូ. ៩:២៧) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីសីលធម៌ ដោយមិនអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនប្រព្រឹត្តតាមរបៀបណាដែលបង្ហាញចិត្តអកតញ្ញូចំពោះការបូជាលោះរបស់លោក។—ម៉ាថ. ២០:២៨; ហេ. ៦:៤-៦
«ចូរទម្លាប់ឲ្យគេ»
១៥, ១៦. (ក) តើលោកយេស៊ូបានតាំងគំរូក្នុងការបង្ហាញចិត្តសទ្ធាយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើពាក្យរបស់លោកយេស៊ូដែលបានកត់ទុកនៅលូកា ៦:៣៨មានន័យអ្វី?
១៥ សេចក្ដីបង្រៀននិងគំរូដ៏ល្អអស្ចារ្យនាំឲ្យមានចិត្តសទ្ធា។ លោកបានបង្ហាញចិត្តសទ្ធាដ៏ធំក្នុងការចុះមកផែនដីដើម្បីប្រយោជន៍មនុស្សជាតិដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៨:៩) លោកយេស៊ូស្ម័គ្រចិត្តលះបង់សិរីរុងរឿងដែលខ្លួនមាននៅឯស្ថានសួគ៌ ដើម្បីក្លាយទៅជាមនុស្ស ព្រមទាំងលះបង់ជីវិតសម្រាប់មនុស្សជាតិដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ដែលខ្លះនឹងទទួលមត៌ករួមជាមួយលោកគ្រិស្តនៅឯរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។ (រ៉ូម ៨:១៦, ១៧) លោកយេស៊ូពិតជាលើកទឹកចិត្តឲ្យមានចិត្តសទ្ធាកាលដែលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖
១៦«ចូរទម្លាប់ឲ្យគេ ហើយគេនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នា។ ពួកគេនឹងវាល់ឲ្យអ្នកនូវរង្វាល់មួយពេញ ទាំងសង្កត់ រលាក់ និងថែមឲ្យហៀរទៀត រួចចាក់ចូលថ្នក់អាវរបស់អ្នក។ ព្រោះអ្នកវាល់ឲ្យគេប៉ុណ្ណា នោះគេនឹងវាល់ឲ្យអ្នកប៉ុណ្ណឹងដែរ»។ (លូក. ៦:៣៨) ពាក្យ«ចាក់ចូលថ្នក់អាវរបស់អ្នក»សំដៅទៅលើទម្លាប់មួយនៅប្រទេសដែលគម្ពីរត្រូវបានសរសេរ គឺនៅឯផ្សារ អ្នកលក់បានទុកទំនិញនៅក្នុងថ្នក់អាវធំរបស់អ្នកទិញដែលមានខ្សែក្រវាត់ជួយទប់កុំឲ្យទំនិញទាំងនោះធ្លាក់។ ដូច្នេះ ការបង្ហាញចិត្តសទ្ធាដោយឥតព្រាងទុកជាមុន នោះអាចនាំអ្នកដទៃវាល់ឲ្យយើងជាច្រើនវិញ ប្រហែលជាពេលដែលយើងខ្វះខាត។—សាស. ១១:២
១៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបានតាំងគំរូដ៏ល្អបំផុតក្នុងការបង្ហាញចិត្តសទ្ធាយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើការផ្ដល់អ្វីខ្លះអាចនាំឲ្យយើងទទួលអំណរ?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងផ្ដល់ពរចំពោះមនុស្សដែលឲ្យដោយចិត្តសប្បាយ។ លោកបានតាំងគំរូដ៏ល្អបំផុតពីចិត្តសទ្ធាដោយផ្ដល់បុត្រតែមួយគត់ដែលលោកបង្កើតផ្ទាល់«ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្រនោះអាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ»។ (យ៉ូន. ៣:១៦) ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អ្នកដែលសាបព្រោះដោយបរិបូរ នឹងប្រមូលផលបានបរិបូរដែរ។ ចូរអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួនចុះ មិនមែនដោយទើសទាល់ឬដោយមានគេបង្ខំឡើយ ព្រោះព្រះស្រឡាញ់អ្នកដែលឲ្យដោយចិត្តសប្បាយ»។ (២កូ. ៩:៦, ៧) ការផ្ដល់ពេលវេលា កម្លាំង និងធនធានរបស់យើងដើម្បីចម្រើនការថ្វាយបង្គំពិត ប្រាកដជានាំឲ្យយើងមានអំណរនិងរង្វាន់ដ៏មានតម្លៃមែន។—សូមអាន សុភាសិត ១៩:១៧; លូកា ១៦:៩
«កុំផ្លុំត្រែមុនឡើយ»
១៨. តើយើង«មិនទទួលរង្វាន់»ពីបិតារបស់យើងដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌បើយើងធ្វើអ្វី?
១៨«ចូរប្រយ័ត្ន កុំប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតនៅមុខមនុស្សដើម្បីឲ្យគេឃើញឡើយ ពីព្រោះបើប្រព្រឹត្តដូច្នោះ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនទទួលរង្វាន់ពីបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ទេ»។ (ម៉ាថ. ៦:១) ពេលលោកយេស៊ូប្រើពាក្យ«អំពើសុចរិត» លោកចង់សំដៅទៅលើកិរិយាប្រព្រឹត្តដែលសមស្របនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ លោកមិនចង់បញ្ជាក់ថាយើងមិនគួរបង្ហាញការប្រព្រឹត្តជាគ្រិស្តសាសនិកនៅកន្លែងសាធារណៈនោះឡើយ ពីព្រោះលោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោក«ឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញពន្លឺរបស់[ពួកគេ]»។ (ម៉ាថ. ៥:១៤-១៦) ប៉ុន្តែ យើង«មិនទទួលរង្វាន់»ពីបិតារបស់យើងដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ទេ បើយើងប្រព្រឹត្តដើម្បី«ឲ្យគេឃើញ»ហើយកោតស្ងើចយើង ហាក់ដូចយើងជាតួល្ខោន។ ប្រសិនបើយើងមានបំណងចិត្តដូចនេះ នោះយើងនឹងមិនមានចំណងមេត្រីភាពដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះ ឬទទួលពរដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឡើយ។
១៩, ២០. (ក) ពេលលោកយេស៊ូនិយាយប្រឆាំងនឹងការ«ផ្លុំត្រែ»កាលដែល«ធ្វើទាន» តើលោកចង់បញ្ជាក់អំពីអ្វី? (ខ) តើយើងមិនឲ្យដៃឆ្វេងដឹងអំពីអ្វីដែលដៃស្ដាំកំពុងធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ប្រសិនបើយើងមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ នោះយើងនឹងធ្វើតាមការដាស់តឿនរបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ម្ល៉ោះហើយ ពេលដែលអ្នកធ្វើទាន កុំផ្លុំត្រែមុនឡើយ ព្រោះនោះជាអ្វីដែលមនុស្សលាក់ពុតធ្វើនៅសាលាប្រជុំ និងនៅតាមផ្លូវ ដើម្បីឲ្យអ្នកឯទៀតកោតសរសើរពួកគេ។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ពួកគេបានទទួលរង្វាន់គ្រប់សព្វហើយ»។ (ម៉ាថ. ៦:២) ការ«ធ្វើទាន»ជាអំណោយដើម្បីជួយអស់អ្នកដែលមានការខ្វះខាត។ (សូមអាន អេសាយ ៥៨:៦, ៧) លោកយេស៊ូនិងពួកសាវ័កធ្លាប់មានប្រអប់ទុកប្រាក់ដើម្បីជួយពួកក្រីក្រ។ (យ៉ូន. ១២:៥-៨; ១៣:២៩) នៅសម័យនោះ គេមិនផ្លុំត្រែមែនទែនមុនចែកទានទេ ដូច្នេះតាមមើលទៅ លោកយេស៊ូបានប្រើពាក្យប្រៀបធៀបដែលផ្ទុយពីទិដ្ឋភាពជាក់ស្តែង ពេលលោកនិយាយថាយើងមិនគួរ«ផ្លុំត្រែ»មុនយើង«ធ្វើទាន»ឡើយ។ យើងមិនត្រូវប្រកាសការធ្វើទានដូចពួកផារិស៊ីដែលជាជនជាតិយូដាបានធ្វើនោះឡើយ។ លោកយេស៊ូបានហៅពួកគេជាមនុស្សលាក់ពុតដោយសារពួកគេបានឃោសនាបរិច្ចាគទានរបស់ខ្លួន«នៅសាលាប្រជុំនិងនៅតាមផ្លូវ»។ មនុស្សលាក់ពុតនោះនឹង«ទទួលរង្វាន់គ្រប់សព្វហើយ»។ ប៉ុន្តែ រង្វាន់ដែលពួកគេទទួលគឺការអបអរសាទរពីមនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ ឬប្រហែលអង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំក្បែរពួករ៉ាប៊ីដែលមានមុខមាត់ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនផ្ដល់រង្វាន់ដល់ពួកគេសោះ។ (ម៉ាថ. ២៣:៦) ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគេព្រមទាំងយើងផងថា៖
២០«ប៉ុន្តែ កាលណាអ្នកធ្វើទាន កុំឲ្យដៃឆ្វេងរបស់អ្នកដឹងអំពីអ្វីដែលដៃស្ដាំកំពុងធ្វើឡើយ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចធ្វើទានដោយស្ងាត់កំបាំង រួចបិតារបស់អ្នក ដែលកំពុងមើលពីទីស្ងាត់កំបាំងនឹងផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យអ្នក»។ (ម៉ាថ. ៦:៣, ៤) ធម្មតាយើងប្រើដៃទាំងពីរ ដូច្នេះ ការមិនឲ្យដៃឆ្វេងដឹងអំពីអ្វីដែលដៃស្ដាំកំពុងធ្វើ បានសេចក្ដីថាយើងមិនឃោសនាអ្វីដែលយើងបានធ្វើចំពោះអ្នកដទៃ សូម្បីតែទៅបងប្អូនដែលជិតដិតនឹងយើង ដូចជាដៃឆ្វេងជិតនឹងដៃស្ដាំដែរ។
២១. តើរង្វាន់ពីអ្នកដែល«កំពុងមើលពីទីស្ងាត់កំបាំង»បានផ្ដល់រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
២១ ប្រសិនបើយើងមិនអួតអំពីអ្វីដែលយើងផ្ដល់ឲ្យអ្នកដទៃ នោះយើងនឹង«ធ្វើទាន»ដោយស្ងាត់កំបាំង។ រួចបិតារបស់យើង«ដែលកំពុងមើលពីទីស្ងាត់កំបាំង»នឹងផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យយើង។ ដោយព្រោះបិតារបស់យើងគង់នៅលើស្ថានសួគ៌ នោះលោកនៅ«ទីស្ងាត់កំបាំង» ពោលគឺមនុស្សមិនអាចឃើញលោកឡើយ។ (យ៉ូន. ១:១៨) រង្វាន់អ្នកដែល«កំពុងមើលពីទីស្ងាត់កំបាំង»បានផ្ដល់ រួមបញ្ចូលចំណងមេត្រីភាពដ៏ស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ការអត់ឱនទោសអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង ព្រមទាំងជីវិតជារៀងរហូត។ (សុ. ៣:៣២; យ៉ូន. ១៧:៣; អេភ. ១:៧) រង្វាន់នេះពិតជាល្អប្រសើរជាងទទួលការសរសើរពីមនុស្ស!
យើងគួរស្រឡាញ់សេចក្ដីបង្រៀនដ៏មានតម្លៃ
២២, ២៣. ហេតុអ្វីគប្បីឲ្យយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ?
២២ ធម្មទាននៅលើភ្នំពិតជាពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីបង្រៀនដែលមានតម្លៃ។ សេចក្ដីបង្រៀននោះប្រាកដជាអាចនាំឲ្យយើងទទួលអំណរ ទោះបីមានភាពច្របូកច្របល់ក្នុងពិភពលោកក៏ដោយ។ ត្រូវហើយ យើងនឹងមានសុភមង្គលប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីបង្រៀននោះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តគំនិតនិងគន្លងជីវិតរបស់យើងផង។
២៣ អស់អ្នកដែល«ឮ»ហើយ«ធ្វើតាម»អ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀននឹងទទួលពរជាមិនខាន។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៧:២៤, ២៥) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់លោកយេស៊ូ។ យើងនឹងពិចារណាសេចក្ដីបង្រៀនបន្ថែមទៀតរបស់លោកយេស៊ូពីធម្មទាននៅលើភ្នំក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
តើអ្នកឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើងរកជានឹងបងប្អូនដែលបានទាស់ចិត្ត?
• តើយើងអាចជៀសចេញពីការជំពប់ដួលដោយ«ភ្នែកស្ដាំ»របស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងគួរមានចិត្តគំនិតអ្វីចំពោះចិត្តសទ្ធា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
ការ«រកជា»នឹងបងប្អូនរួមជំនឿដែលបានទាស់ចិត្ត ពិតជាមានប្រយោជន៍ណាស់!
[រូបភាពនៅទំព័រ១៩]
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរដល់អស់អ្នកដែលឲ្យដោយចិត្តសប្បាយ