ពួកមនុស្សសុចរិតនឹងសរសើរព្រះរហូត
ពួកមនុស្សសុចរិតនឹងសរសើរព្រះរហូត
«គេ . . . នឹងចេះតែមានសេចក្ដីនឹកចាំពីមនុស្សសុចរិត . . . សេចក្ដីសុចរិតរបស់គេគង់នៅជាដរាប»។—ទំនុក. ១១២:៦, ៩
១. (ក) តើមនុស្សដែលព្រះចាត់ទុកជាសុចរិតអាចមានអនាគតដ៏រីករាយយ៉ាងណា? (ខ) តើនេះនាំឲ្យយើងសួរសំណួរអ្វី?
មនុស្សដែលព្រះចាត់ទុកជាសុចរិត ពិតជាអាចមានអនាគតដ៏អស្ចារ្យមែន! ជារៀងរហូត ពួកគេនឹងត្រេកអរក្នុងការរៀនច្រើនថែមទៀតអំពីគុណសម្បត្ដិដ៏ល្អបំព្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេនឹងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង កាលដែលរៀនច្រើនទៅទៀតអំពីស្នាដៃរបស់ព្រះ។ លក្ខណៈសំខាន់មួយដើម្បីទទួលអនាគតដ៏រុងរឿងបែបនេះគឺ«សេចក្ដីសុចរិត» ដែលបានដៅបញ្ជាក់ក្នុងទំនុកដំកើង១១២។ ប៉ុន្តែ តើព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធនិងសុចរិត អាចចាត់ទុកមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គងជាសុចរិតបានយ៉ាងដូចម្ដេច? មិនថាយើងខំប្រឹងប៉ុណ្ណាដើម្បីធ្វើអ្វីៗដ៏ត្រឹមត្រូវក៏ដោយ យើងរមែងធ្វើខុស ហើយជួនកាលជាកំហុសធ្ងន់ធ្ងរផង។—រ៉ូម ៣:២៣; យ៉ា. ៣:២
២. តើអព្ភូតហេតុពីរណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់?
២ ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់វិធីមួយដែលលោកអាចចាត់ទុកមនុស្សជាសុចរិតបាន។ តើលោកបានផ្ដល់វិធីយ៉ាងដូចម្ដេច? មុនដំបូង គឺដោយធ្វើអព្ភូតហេតុក្នុងការផ្ទេរជីវិតរបស់បុត្រដែលជាទីស្រឡាញ់នៅស្ថានសួគ៌ ទៅក្នុងផ្ទៃរបស់ស្ត្រីក្រមុំម្នាក់ដើម្បីអាចកើតជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ (លូក. ១:៣០-៣៥) ក្រោយពីសត្រូវបានសម្លាប់លោកយេស៊ូ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យមួយទៀត។ ព្រះបានប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញជាវិញ្ញាណដ៏រុងរឿងមួយរូប។—១ពេ. ៣:១៨
៣. ហេតុអ្វីបានជាព្រះពេញចិត្តផ្ដល់រង្វាន់ដែលជាជីវិតនៅលើស្ថានសួគ៌ឲ្យបុត្ររបស់លោក?
៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់អ្វីមួយជារង្វាន់ដល់លោកយេស៊ូដែលលោកមិនមានមុនកើតជាមនុស្សទេ ពោលគឺជីវិតដែលមិនអាចត្រូវបំផ្លាញបានឡើយ។ (ហេ. ៧:១៥-១៧, ២៨) ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តផ្ដល់រង្វាន់នេះឲ្យលោកយេស៊ូដោយសារលោកបានរក្សាភាពស្មោះត្រង់ក្រោមទុក្ខលំបាកដ៏ខ្លាំង។ ដោយហេតុនេះ លោកយេស៊ូផ្ដល់ចម្លើយដ៏ល្អនិងខ្លាំងបំផុតឲ្យបិតារបស់លោក ចំពោះពាក្យកុហករបស់សាថានដែលថា មនុស្សបម្រើព្រះដើម្បីតែប្រយោជន៍ខ្លួន មិនមែនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលស្ថិតស្ថេររហូតឡើយ។—សុ. ២៧:១១
៤. (ក) ពេលលោកយេស៊ូត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ តើលោកបានធ្វើអ្វីដើម្បីយើង? ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វី? (ខ) តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូបានធ្វើដើម្បីអ្នក?
៤ នៅឯស្ថានសួគ៌ លោកយេស៊ូបានធ្វើកិច្ចការច្រើនទៀត។ លោកបាន«បង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខព្រះផ្ទាល់ដើម្បីយើង»ដោយយកតម្លៃនៃ«ឈាមរបស់លោកផ្ទាល់»។ បិតាដ៏ជាទីស្រឡាញ់នៅឯស្ថានសួគ៌របស់យើងបានទទួលគ្រឿងបូជាដ៏មានតម្លៃរបស់លោកយេស៊ូដោយសេចក្ដីសប្បុរស ធ្វើជា«គ្រឿងបូជាសម្រាប់ផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរវាងយើងនិងព្រះ ហើយលោះយើងពីការខុសឆ្គង»។ ហេតុនេះហើយ ដោយបាន‹ជម្រះសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យឲ្យស្អាត› យើងអាចបំពេញ«កិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូនព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។ នេះជាមូលហេតុឲ្យយើងឯកភាពជាមួយនឹងពាក្យផ្ដើមនៃទំនុកដំកើង១១២ដែលថា៖ «ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា»!—ហេ. ៩:១២-១៤, ២៤; ១យ៉ូន. ២:២
៥. (ក) ដើម្បីឲ្យព្រះនៅតែចាត់ទុកយើងជាសុចរិត តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី? (ខ) តើទំនុក១១១និងទំនុក១១២ត្រូវបានរៀបចំតាមរបៀបណា?
៥ ដើម្បីឲ្យព្រះនៅតែចាត់ទុកយើងជាសុចរិត នោះយើងត្រូវរក្សាជំនឿលើឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលបានបង្ហូរចេញមក។ យើងគួរថ្លែងអំណរអរគុណព្រះយេហូវ៉ារៀងរាល់ថ្ងៃដោយសារលោកស្រឡាញ់យើងច្រើនណាស់។ (យ៉ូន. ៣:១៦) ណាមួយទៀត យើងក៏ត្រូវសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ ព្រមទាំងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរស់នៅស្របតាមសារដែលមានក្នុងបណ្ដាំនោះដែរ។ ទំនុកដំកើង១១២ មានយោបល់ល្អៗសម្រាប់អស់អ្នកដែលចង់រក្សាឲ្យមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនដ៏ស្អាតចំពោះព្រះ។ ទំនុកនេះជាប់ទាក់ទងនឹងទំនុកដំកើង១១១។ ទំនុកទាំងពីរបានចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យឧទានដែលថា«ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា!» ឬ«ហាលេលូយ៉ា!»។ ណាមួយទៀត ក្នុងភាសាដើម បន្ទាប់ពីពាក្យផ្ដើមក្នុងទំនុកទាំងពីរនេះ មាន២២ជួរ ហើយជួរនីមួយៗនោះត្រូវបានរៀបចំតាមលំដាប់អក្សរនៃភាសាហេប្រឺដែលមាន២២តួអក្សរ។ *
មូលដ្ឋានដើម្បីមានសុភមង្គល
៦. តើ«អ្នក»ដែលកោតខ្លាចព្រះដែលបានរៀបរាប់ក្នុងទំនុកដំកើង១១២ទទួលពរយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦«មានពរហើយ អ្នកណាដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានសេចក្ដីអំណរជាខ្លាំង ចំពោះសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់។ ពូជពង្សរបស់អ្នកនោះ នឹងបានពូកែនៅផែនដី ឯដំណមនុស្សទៀងត្រង់គេនឹងបានពរ»។ (ទំនុក. ១១២:១, ២) សូមកត់សម្គាល់ថាមុនដំបូងអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងប្រើពាក្យឯកវចនៈដែលថា«អ្នក»ដើម្បីរៀបរាប់អំពីបុគ្គលម្នាក់ ហើយក្រោយមកនៅចុងខ២ គាត់បានផ្លាស់ប្ដូរដោយប្រើពាក្យពហុវចនៈដែលថា«មនុស្សទៀងត្រង់គេ»។ នេះបង្ហើបថាទំនុក១១២អាចសំដៅទៅលើក្រុមដែលមានមនុស្សជាច្រើន។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ថា ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យសាវ័កប៉ុលប្រើទំនុកដំកើង ១១២:៩ ដើម្បីសំដៅទៅលើពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៩:៨, ៩) ទំនុកនេះពិតជាពិពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់នូវរបៀបដែលពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តនៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃអាចមានសុភមង្គល!
៧. ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកបម្រើព្រះត្រូវមានការកោតខ្លាចព្រះ? ហើយតើគប្បីឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេចស្តីអំពីសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះ?
៧ ដូចបានបញ្ជាក់ក្នុងទំនុកដំកើង ១១២:១ ពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតទាំងនេះមានសុភមង្គលដ៏ក្រៃលែង ខណៈដែលពួកគេរស់នៅដោយ«កោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ ការខ្លាចមិនហ៊ានធ្វើអ្វីដែលខុសពីចិត្តព្រះជួយពួកគេក្នុងការទប់ទល់នឹងចិត្តគំនិតនៃមនុស្សក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន។ ពួកគេ«មានសេចក្ដីអំណរជាខ្លាំង»ក្នុងការសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ និងស្ដាប់តាមបង្គាប់របស់លោកផង។ នេះរួមបញ្ចូលសេចក្ដីបង្គាប់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅទូទាំងផែនដី។ ពួកគេព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាម ខណៈដែលពួកគេព្រមានមនុស្សអាក្រក់អំពីថ្ងៃវិនិច្ឆ័យទោសរបស់ព្រះដែលជិតមកដល់ហើយ។—អេសេ. ៣:១៧, ១៨; ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០
៨. (ក) ដោយព្រោះរាស្ត្ររបស់ព្រះមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះកិច្ចការរបស់លោក តើពួកគេបានទទួលរង្វាន់យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) នៅថ្ងៃអនាគត តើអស់អ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅផែនដីនឹងទទួលពរអ្វីទៀត?
៨ ដោយព្រោះពួកអ្នកបម្រើព្រះនៅលើផែនដីបានស្ដាប់តាមបង្គាប់ដូចបានរៀបរាប់នៅវគ្គមុន នោះសព្វថ្ងៃពួកគេមានចំនួនប្រាំពីរលាននាក់។ គ្មានមនុស្សណាដែលអាចបដិសេធថា រាស្ត្ររបស់ព្រះបានទៅជា«ពូកែនៅផែនដី» មែនទេ? (យ៉ូន. ១០:១៦; បប. ៧:៩, ១៤) ណាមួយទៀត ពួកគេនឹងពិតជា«បានពរ»កាលដែលព្រះសម្រេចគោលបំណងរបស់លោក! ជាក្រុម អស់អ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅផែនដី នឹងរួចរស់ជីវិតពី«គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង»ដែលជិតមកដល់ ដើម្បីបង្កើត«ផែនដីថ្មី»ដែល«សេចក្ដីសុចរិតនឹងស្ថិតស្ថេរជាដរាប»។ បន្ដិចម្ដងៗ អស់អ្នកដែលរួចរស់ជីវិតពីសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន«នឹងបានពរ»កាន់តែច្រើនទៅទៀត។ ពួកគេនឹងប្រុងប្រៀបខ្លួនដើម្បីស្វាគមន៍មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ នេះពិតជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យមែន! នៅទីបំផុត អស់អ្នកដែល«មានសេចក្ដីអំណរជាខ្លាំង»ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះនឹងទទួលភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយរីករាយជានិរន្តរ៍នឹង«សេរីភាពរុងរឿងជាកូនព្រះ»។—២ពេ. ៣:១៣; រ៉ូម ៨:២១
ប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្ដិដោយប្រាជ្ញា
៩, ១០. តើពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតបានយកប្រាជ្ញា និងចំណេះអំពីព្រះដើម្បីជាប្រយោជន៍អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ពួកគេនឹងគង់នៅជាដរាបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩«ចំណែកធនធាន នឹងទ្រព្យសម្បត្ដិ រមែងមាននៅក្នុងផ្ទះគេ ហើយសេចក្ដីសុចរិតរបស់អ្នកនោះក៏គង់នៅជាដរាប។ មានពន្លឺភ្លឺឡើង ក្នុងទីងងឹត សំរាប់មនុស្សទៀងត្រង់ គេជាអ្នកមានចិត្តប្រកបដោយមេត្ដាករុណា អាណិតអាសូរ ហើយសុចរិត»។ (ទំនុក. ១១២:៣, ៤) នៅសម័យគម្ពីរ អ្នកបម្រើព្រះខ្លះមានឈ្មោះជាអ្នកដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិ។ ក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត អស់អ្នកដែលព្រះពេញចិត្ត ក្លាយទៅជាអ្នកមានដ៏ពិតប្រាកដ ទោះជាមិនមែនខាងទ្រព្យសម្បត្ដិក៏ដោយ។ តាមការពិត មនុស្សភាគច្រើនដែលសម្រេចចិត្តបន្ទាបខ្លួនចំពោះព្រះ ទំនងជាអ្នកក្រីក្រនិងអ្នកដែលគេមើលងាយ ដូចធ្លាប់មាននៅសម័យលោកយេស៊ូដែរ។ (លូក. ៤:១៨; ៧:២២; យ៉ូន. ៧:៤៩) ក៏ប៉ុន្តែមិនថាយើងមានទ្រព្យសម្បត្ដិតិចឬច្រើនក៏ដោយ យើងអាចទៅជាអ្នកមានក្នុងន័យធៀប ពោលគឺជាអ្នកមានខាងប្រាជ្ញានិងចំណេះអំពីព្រះ។—ម៉ាថ. ៦:២០; ១ធី. ៦:១៨, ១៩; សូមអាន យ៉ាកុប ២:៥
១០ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ រួមជាមួយគូកនរបស់ពួកគេ មិនទុកប្រាជ្ញានិងចំណេះអំពីព្រះសម្រាប់តែខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានលេចជា«ពន្លឺ»ក្នុងពិភពលោកដ៏ងងឹតរបស់សាថានដើម្បី«ភ្លឺឡើង . . . សំរាប់មនុស្សទៀងត្រង់»។ ពូកគេធ្វើដូច្នេះដោយជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីប្រាជ្ញានិងចំណេះអំពីព្រះដែលមានតម្លៃ។ អ្នកប្រឆាំងបានខំប្រឹងបញ្ឈប់កិច្ចផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ តែពួកគេបានទទួលបរាជ័យ។ ផ្ទុយទៅវិញ ផលពីកិច្ចការដ៏សុចរិតនេះនឹង‹គង់ជាដរាប›។ ដោយរក្សាភាពសុចរិតក្រោមការល្បងល នោះអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអាចមានទំនុកចិត្តថានឹង«គង់នៅជាដរាប» ពោលគឺមានជីវិតរស់នៅដែលគ្មានទីបញ្ចប់។
១១, ១២. តើរាស្ត្ររបស់ព្រះបានប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលពួកគេមានតាមវិធីណាខ្លះ?
១១ រាស្ត្ររបស់ព្រះ រួមទាំងក្រុមនៃខ្ញុំបម្រើនិងពួកអ្នកដែលជាសមាជិកនៃ«មនុស្សមួយក្រុមធំ» បានបង្ហាញឲ្យឃើញថាពួកគេមានចិត្តទូលាយចំពោះទ្រព្យសម្បត្ដិ។ ទំនុកដំកើង ១១២:៩ចែងថា៖ «គេបានចែកចាយ គឺបានចែកឲ្យដល់មនុស្សកំសត់»។ ជាញឹកញយ គ្រិស្តសាសនិកពិតសព្វថ្ងៃជូនទ្រព្យសម្បត្ដិដល់បងប្អូនរួមជំនឿ ព្រមទាំងអ្នកជិតខាងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការផង។ ពួកគេក៏ប្រើទ្រព្យសម្បត្ដិដើម្បីផ្ដល់ជំនួយដល់បងប្អូនដែលស្ថិតនៅកន្លែងដែលរងគ្រោះមហន្តរាយ។ ដូចលោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ កិច្ចការបែបនេះក៏ជាប្រភពនៃសុភមង្គលដែរ។—សូមអាន សកម្មភាព ២០:៣៥; កូរិនថូសទី២ ៩:៧
១២ បន្ថែមទៅទៀត សូមគិតអំពីចំនួនប្រាក់ដែលត្រូវចំណាយដើម្បីបោះពុម្ពទស្សនាវដ្ដីនេះក្នុង១៧២ភាសា ហើយភាគច្រើនមនុស្សដែលនិយាយភាសាប៉ុន្មាននោះគឺជាមនុស្សក្រីក្រ។ សូមគិតដែរថា ទស្សនាវដ្ដីនេះត្រូវបានបោះពុម្ពក្នុងភាសាគសម្រាប់មនុស្សថ្លង់ ព្រមទាំងជាអក្សរសម្រាប់មនុស្សងងឹតភ្នែកផង។
ចិត្តទូលាយនិងយុត្ដិធម៌
១៣. តើនរណាតាំងគំរូដ៏ល្អបំផុតក្នុងការផ្ដល់ដោយចិត្តទូលាយ? តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣«អ្នកណាដែលមានចិត្តមេត្ដា[ឬ«ចិត្តទូលាយ»] ឲ្យគេខ្ចី នោះបានសប្បាយហើយ»។ (ទំនុក. ១១២:៥; ទន. ១១២:៥, ខ.ស.) អ្នកប្រហែលជាបានសង្កេតឃើញថាមនុស្សដែលផ្ដល់ជំនួយដល់អ្នកដទៃមិនតែងតែប្រព្រឹត្តយ៉ាងគួរសមទេ។ អ្នកខ្លះផ្ដល់ដើម្បីបង្ហាញថាខ្លួនមានអ្វីច្រើនជាងអ្នកឯទៀត ឬដោយចិត្តទើសទាល់។ យើងពិតជាមិនរីករាយទេបើទទួលជំនួយពីបុគ្គលដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនថោកទាប ឬថាយើងកំពុងរំខាន ឬជាបន្ទុកចំពោះពួកគេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការទទួលជំនួយពីបុគ្គលណាដែលមានចិត្តទូលាយពិតជាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ស្រួលមែន។ ព្រះយេហូវ៉ាជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរជាអ្នកដែលផ្ដល់ដោយមានចិត្តទូលាយនិងចិត្តសប្បាយ។ (១ធី. ១:១១; យ៉ា. ១:៥, ១៧) លោកយេស៊ូគ្រិស្តមានចិត្តទូលាយនិងចិត្តសប្បាយដូចបិតាលោកបេះបិទ។ (ម៉ាក. ១:៤០-៤២) យ៉ាងនេះ ដើម្បីឲ្យព្រះចាត់ទុកយើងជាសុចរិត យើងត្រូវផ្ដល់ដោយចិត្តទូលាយនិងចិត្តសប្បាយ ជាពិសេសក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយពេលយើងផ្ដល់ជំនួយដល់មនុស្សដើម្បីឲ្យគេស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៤. តើតាមវិធីណាខ្លះដែលយើងអាច‹រក្សាទុកនូវកិច្ចការរបស់យើងតាមសេចក្ដីយុត្ដិធម៌›?
១៤«អ្នកនោះនឹងរក្សាទុកនូវកិច្ចការខ្លួន តាមសេចក្ដីយុត្ដិធម៌»។ (ទំនុក. ១១២:៥) ដូចបានទាយទុក ក្រុមនៃខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់មើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់ម្ចាស់ ដោយសមស្របតាមសេចក្ដីយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន លូកា ១២:៤២-៤៤) សេចក្ដីយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ត្រូវបានឃើញតាមការណែនាំដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែលក្រុមនៃខ្ញុំបម្រើជូនដល់ពួកអ្នកចាស់ទុំ ដែលជួនកាលត្រូវតែជួយសមាជិកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។ របៀបដែលក្រុមនៃខ្ញុំបម្រើសម្រេចកិច្ចការប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ ក៏សឲ្យឃើញតាមការណែនាំដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែលពួកគាត់ផ្ដល់ឲ្យស្តីអំពីដំណើរការដែលក្រុមជំនុំ ផ្ទះសាសនទូត និងបេតអែលទាំងឡាយគួរមាន។ មិនត្រឹមតែពួកអ្នកចាស់ទុំប៉ុណ្ណោះទេដែលត្រូវបង្ហាញភាពយុត្ដិធម៌ តែគ្រិស្តសាសនិកឯទៀតក៏ត្រូវបង្ហាញដែរ ក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា និងអ្នកដែលមិនរួមជំនឿ រួមទាំងក្នុងការរកស៊ីផងដែរ។—សូមអាន មីកា ៦:៨, ១១
ពរសម្រាប់មនុស្សសុចរិត
១៥, ១៦. (ក) តើព័ត៌មានអាក្រក់របស់ពិភពលោកនេះមានឥទ្ធិពលលើមនុស្សសុចរិតយ៉ាងណា? (ខ) តើពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះបានតាំងចិត្តបន្តធ្វើអ្វី?
១៥«ដ្បិតគេមិនត្រូវរង្គើឡើយ នឹងចេះតែមានសេចក្ដីនឹកចាំពីមនុស្សសុចរិត នៅជារៀងរាបដរាប។ អ្នកនោះនឹងមិនខ្លាចដំណឹងអាក្រក់ឡើយ។ ចិត្តគេបានមាំមួនហើយ ដោយទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ចិត្តគេបានតាំងខ្ជាប់ខ្ជួន គេនឹងមិនភ័យខ្លាចឡើយ ដរាបដល់បានឃើញបំណងចិត្តកើតដល់ពួកសត្រូវខ្លួន»។ (ទំនុក. ១១២:៦-៨) ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ យើងមិនធ្លាប់មានព័ត៌មានអាក្រក់ ដូចជាសង្គ្រាម ភេរវកម្ម ជំងឺថ្មីៗនិងជំងឺចាស់ៗដែលនៅតែមាន ឧក្រិដ្ឋកម្ម ភាពក្រីក្រ និងការធ្វើឲ្យកខ្វក់ដែលបង្ខូចផែនដីជាដើម។ អស់អ្នកដែលព្រះចាត់ទុកជាសុចរិតមិនអាចគេចផុតឥទ្ធិពលនៃព័ត៌មានអាក្រក់នេះបានឡើយ តែពួកគេមិនភ័យស្លុតស្លន់ពេលឮព័ត៌មានបែបនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចិត្តរបស់ពួកគេបាន«មាំមួន»និង«ខ្ជាប់ខ្ជួន» ខណៈដែលពួកគេទន្ទឹងចាំអនាគតដោយមានទំនុកចិត្តថាពិភពលោកដ៏សុចរិតរបស់ព្រះគឺជិតណាស់ហើយ។ ប្រសិនបើមានមហន្តរាយ ពួកគេអាចតស៊ូយ៉ាងល្អជាងដោយព្រោះពួកគេពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ លោកមិនដែលអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សសុចរិតរបស់លោក«រង្គើ»ឡើយ តែលោកផ្ដល់ជំនួយនិងកម្លាំងដើម្បីស៊ូទ្រាំបាន។—ភី. ៤:១៣
១៦ អ្នកសុចរិតរបស់ព្រះក៏ត្រូវតែទ្រាំនឹងសម្អប់ និងពាក្យកុហកដែលអ្នកប្រឆាំងផ្សាយ ប៉ុន្តែនេះមិនបានបញ្ឈប់គ្រិស្តសាសនិកពិតឡើយ ហើយការផ្សាយរបស់អ្នកប្រឆាំងក៏នឹងទទួលបរាជ័យរហូត។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយកាន់ខ្ជាប់ខ្ជួននិងរឹងមាំ នោះអ្នកបម្រើរបស់ព្រះបន្តធ្វើកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ឲ្យពួកគេ ពោលគឺផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយបញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកដែលស្ដាប់តាមឲ្យក្លាយទៅជាសិស្ស។ យើងពិតជាដឹងថាមនុស្សសុចរិតនឹងទទួលការប្រឆាំងកាន់តែខ្លាំងឡើងកាលដែលទីបញ្ចប់ជិតមកដល់។ សេចក្ដីស្អប់បែបនេះនឹងកើនឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុត ពេលនោះសាថានដែលជាមេកំណាចនឹងពាធាយើង ក្នុងឋានៈជាកុកនៃម៉ាកុក។ នៅទីបំផុតយើងនឹង‹ឃើញពួកសត្រូវរបស់យើង› កាលដែលពួកគេទទួលបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់មុខ។ ពេលយើងឃើញនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធវិញ នោះពិតជាពេលដ៏រីករាយមែន!—អេសេ. ៣៨:១៨, ២២, ២៣
‹លើកមុខឲ្យមានកិត្ដិសព្ទ›
១៧. តើអ្នកសុចរិតនឹងត្រូវបាន«លើកមុខ . . . ឲ្យមានកិត្ដិសព្ទ»យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ពេលយើងអាចសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដោយគ្មានការប្រឆាំងពីមេកំណាចនិងពិភពលោករបស់វា យើងពិតជាមានចិត្តដ៏សែនសប្បាយមែន! អស់អ្នកដែលរក្សាឲ្យព្រះចាត់ទុកជាមនុស្សសុចរិតនឹងរីករាយក្នុងការសរសើរព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូត។ ពួកគេនឹងមិនទទួលបរាជ័យយ៉ាងអាម៉ាស់មុខទេ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាក៏សន្យាថា«មុខ»នៃអ្នកសុចរិតរបស់លោក«នឹង[ត្រូវបាន]លើក . . . ឲ្យមានកិត្ដិសព្ទ»។ (ទំនុក. ១១២:៩) អ្នកសុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រេកអរណាស់ ពេលឃើញសត្រូវទាំងអស់ដែលប្រឆាំងនឹងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលបរាជ័យ។
១៨. តើពាក្យបញ្ចប់នៃទំនុកដំកើង១១២នឹងបានសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨«ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងមើលឃើញ ហើយនឹងមានចិត្តក្នាញ់។ គេនឹងសង្កៀតធ្មេញ ហើយរលាយបាត់ទៅ។ បំណងចិត្តនៃមនុស្សអាក្រក់នោះ នឹងវិនាសសូន្យទៅវិញ»។ (ទំនុក. ១១២:១០) មិនយូរប៉ុន្មានទៀត អស់អ្នកដែលមានចិត្តឈ្នានីសនិងចិត្តស្អប់ ដែលបន្តប្រឆាំងរាស្ត្ររបស់ព្រះនឹង«រលាយបាត់ទៅ»។ ពួកគេនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់គេដែលចង់បញ្ឈប់កិច្ចការរបស់យើង នឹងវិនាសសាបសូន្យទៅជាមួយគ្នា ក្នុងអំឡុង«គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង»ដែលជិតមកដល់។—ម៉ាថ. ២៤:២១
១៩. តើយើងអាចមានទំនុកចិត្តលើអ្វី?
១៩ តើអ្នកនឹងស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានចិត្តសប្បាយដែលរួចរស់ជីវិតដោយសារជ័យជម្នះដ៏ធំនោះទេ? ឬក៏ប្រសិនបើអ្នកបាត់បង់ជីវិតដោយសារជំងឺឬភាពចាស់ជរាមុនទីបញ្ចប់នៃពិភពលោករបស់សាថាន តើអ្នកនឹងស្ថិតក្នុងចំណោម«មនុស្សសុចរិត»ដែលនឹងត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទេ? (សកម្ម. ២៤:១៥) អ្នកអាចឆ្លើយថា មែន! ចំពោះសំណួរទាំងពីរនេះប្រសិនបើអ្នកបន្តមានជំនឿលើគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ ហើយបន្តយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ដូចអស់អ្នកដែលត្រូវបានតំណាងដោយ«អ្នក»សុចរិតដែលបានពណ៌នាក្នុងទំនុកដំកើង១១២។ (សូមអាន អេភេសូរ ៥:១, ២) ព្រះយេហូវ៉ានឹងចាត់វិធានការដើម្បីឲ្យ«សេចក្ដីនឹកចាំ»ពីមនុស្សបែបនេះ ព្រមទាំងការប្រព្រឹត្តដ៏សុចរិតរបស់ពួកគេនឹងមិនត្រូវបំភ្លេចបានឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងចងចាំហើយស្រឡាញ់ពួកគេជារៀងរហូត។—ទំនុក. ១១២:៣, ៦, ៩
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 5 ទំនុកទាំងពីរនេះបង្គ្រប់គ្នា។ នេះគឺសឲ្យឃើញតាមរបៀបដែលឃ្លានីមួយៗត្រូវបានរៀបចំ ព្រមទាំងព័ត៌មានក្នុងឃ្លាផង។ គុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះដែលត្រូវបានសរសើរក្នុងទំនុកដំកើង១១១ នោះក៏បានយកតម្រាប់តាមដែរដោយ«អ្នក»កោតខ្លាចព្រះនៅក្នុងទំនុកដំកើង១១២ ដូចបានឃើញដោយប្រៀបធៀបទំនុកដំកើង ១១១:៣, ៤ ជាមួយនឹងទំនុកដំកើង ១១២:៣, ៤។
សំណួរដើម្បីរំពឹងគិត
• តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះឲ្យយើងពោលពាក្យ«ហាលេលូយ៉ា»?
• តើមានការលូតលាស់អ្វីនៅសម័យនេះដែលធ្វើឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតសប្បាយដល់ម្ល៉េះ?
• តើអ្នកឲ្យបែបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៩]
ដើម្បីឲ្យព្រះនៅតែចាត់ទុកយើងជាសុចរិត នោះយើងត្រូវរក្សាជំនឿលើឈាមរបស់លោកយេស៊ូដែលបានបង្ហូរចេញមក
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ការធ្វើវិភាគទានដោយស្ម័គ្រពីចិត្តអាចផ្ដល់ជំនួយពេលមានមហន្តរាយ និងក្នុងការចែកចាយសៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ