ចូរបង្ហាញចិត្ដអបអរចំពោះលោកយេស៊ូដែលឧត្ដមជាងដាវីឌនិងសាឡូម៉ូន
ចូរបង្ហាញចិត្តអបអរចំពោះលោកយេស៊ូដែលឧត្តមជាងដាវីឌនិងសាឡូម៉ូន
«មើល! អ្នកដែលធំជាងសាឡូម៉ូនគឺនៅទីនេះហើយ»។—ម៉ាថ. ១២:៤២
១, ២. បើគិតតាមគំនិតរបស់មនុស្ស ហេតុអ្វីបានជាគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដែលសាំយូអែលត្រូវបានណែនាំឲ្យរើសតាំងដាវីឌជាស្តេច?
ដាវីឌមិនមានអាការក្រៅដូចស្តេចទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកប្រកាសទំនាយសាំយូអែលគិតថាដាវីឌគ្រាន់តែជាក្មេងគង្វាលម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រុងបេថ្លេហិមដែលជាស្រុកកំណើតរបស់ដាវីឌ មិនមែនជាក្រុងសំខាន់ឡើយ។ ក្រុងនោះត្រូវបានពិពណ៌នាជាក្រុងដែល«តូចនៅក្នុងពួកយូដាទាំងពាន់ៗ»។ (មីកា ៥:១) យ៉ាងណាក្ដី យុវជននេះដែលមើលទៅដូចជាមិនសូវសំខាន់ដែលមកពីក្រុងតូច ហៀបនឹងត្រូវបានរើសតាំងដោយអ្នកប្រកាសទំនាយសាំយូអែល ដើម្បីធ្វើជាស្តេចអ៊ីស្រាអែលដែលនឹងគ្រប់គ្រងនៅពេលអនាគត។
២ ដាវីឌជាកូនពៅរបស់អ៊ីសាយដែលមានកូនប្រុសទាំងអស់៨នាក់។ អ៊ីសាយមិនបាននាំដាវីឌឲ្យសាំយូអែលឃើញមុនគេនោះទេ។ ពេលសាំយូអែលមកផ្ទះអ៊ីសាយដើម្បីរើសតាំងកូនប្រុសម្នាក់របស់បុរសដ៏ស្មោះត្រង់នោះឲ្យធ្វើជាស្តេច នោះដាវីឌមិននៅផ្ទះទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសដាវីឌ ហើយនេះពិតជាសំខាន់ជាងការជ្រើសរើសរបស់មនុស្ស។—១សាំ. ១៦:១-១០
៣. (ក) ពេលព្រះយេហូវ៉ាពិនិត្យមើលមនុស្សណាម្នាក់ តើលោកចាត់ទុកថាអ្វីគឺសំខាន់ជាងគេបំផុត? (ខ) ពេលកំពុងរើសតាំងដាវីឌ តើអ្វីបានសណ្ឋិតលើគាត់?
៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានមើលឃើញអ្វីដែលសាំយូអែលមិនអាចមើលឃើញនោះទេ។ ព្រះជ្រាបសន្ដានចិត្តរបស់ដាវីឌ ហើយលោកពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលលោកបានឃើញ។ ចំពោះព្រះ អាការក្រៅរបស់មនុស្សមិនសំខាន់ទេ តែអ្វីដែលសំខាន់គឺចិត្តរបស់មនុស្សវិញ។ (សូមអាន សាំយូអែលទី១ ១៦:៧) ដូច្នេះ ពេលសាំយូអែលបានយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនបានរើសកូនបងៗទាំង៧នាក់របស់អ៊ីសាយ នោះគាត់សូមឲ្យគេទៅហៅកូនពៅនៅឯវាលស្មៅមក។ កំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរចែងថា៖ «ដូច្នេះ គាត់[អ៊ីសាយ]ក៏ចាត់គេឲ្យទៅហៅ[ដាវីឌ]មក រីឯកូននោះមានថ្ពាល់ក្រហម ហើយភ្នែកស្រស់ល្អ ក៏មានរូបជាទីពេញចិត្ត នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ ‹ឲ្យចូលទៅចាក់ប្រេងឲ្យចុះ ដ្បិតគឺអ្នកនេះហើយ!›។ សាំយូអែលក៏យកស្នែងដែលដាក់ប្រេងនោះទៅចាក់លើដាវីឌ នៅកណ្ដាលពួកបងៗទាំងប៉ុន្មាន ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះតទៅ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាក៏សណ្ឋិតលើដាវីឌ»។—១សាំ. ១៦:១២, ១៣
ជីវិតរបស់ដាវីឌបង្ហាញពីជីវិតរបស់គ្រិស្ត
៤, ៥. (ក) សូមរៀបរាប់ភាពស្រដៀងគ្នាខ្លះៗរវាងដាវីឌ និងលោកយេស៊ូ។ (ខ) ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចហៅលោកយេស៊ូជាបុគ្គលដែលឧត្តមជាងដាវីឌ?
៤ ដូចដាវីឌ លោកយេស៊ូបានកើតនៅក្រុងបេថ្លេហិម តែប្រមាណ១.១០០ឆ្នាំក្រោយដាវីឌ។ តាមទស្សនៈរបស់មនុស្សជាច្រើន លោកយេស៊ូក៏មើលទៅមិនដូចជាស្តេចដែរ ពោលគឺលោកមិនមែនជាស្តេចដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនចង់បានទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសលោក ដូចនៅករណីរបស់ដាវីឌ។ ដូចដាវីឌ លោកយេស៊ូក៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ * (លូក. ៣:២២) ណាមួយទៀត ក្នុងករណីរបស់លោកយេស៊ូ ‹សកម្មពលរបស់ព្រះបានចុះមកសណ្ឋិតលើលោក›ដែរ។
៥ ភាពស្រដៀងគ្នារវាងដាវីឌនិងលោកយេស៊ូមានច្រើនទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ទីប្រឹក្សារបស់ដាវីឌឈ្មោះអ័ហ៊ីថូផែលបានក្បត់គាត់ ហើយសាវ័កម្នាក់របស់លោកយេស៊ូឈ្មោះយូដាស អ៊ីស្ការីយ៉ុតក៏បានក្បត់លោកដែរ។ (ទំនុក. ៤១:៩; យ៉ូន. ១៣:១៨) ទាំងដាវីឌទាំងលោកយេស៊ូមានចិត្តខ្នះខ្នែងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុក. ២៧:៤; ៦៩:៩; យ៉ូន. ២:១៧) លោកយេស៊ូក៏ជាអ្នកស្នងរាជ្យពីដាវីឌ។ មុនលោកយេស៊ូកើត ទេវតាមួយរូបបានប្រាប់ម្ដាយរបស់លោកថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រគល់ឲ្យបុត្រនោះនូវបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌដែលជាបិតារបស់លោក»។ (លូក. ១:៣២; ម៉ាថ. ១:១) ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារសេចក្ដីសន្យាទាំងអស់ដែលទាក់ទងនឹងមេស្ស៊ីត្រូវបានសម្រេចដោយលោកយេស៊ូ នោះលោកពិតជាសំខាន់ជាងដាវីឌឆ្ងាយណាស់។ លោកជាបុគ្គលដែលឧត្តមជាងដាវីឌ ជាស្តេចមេស្ស៊ីដែលមនុស្សទន្ទឹងចាំយូរឆ្នាំមកហើយ។—យ៉ូន. ៧:៤២
ចូរកាន់តាមស្តេចរបស់យើងដែលជាគង្វាល
៦. តើអ្វីបង្ហាញថាដាវីឌជាគង្វាលល្អ?
៦ លោកយេស៊ូក៏ជាគង្វាលដែរ។ តើគង្វាលល្អមានចរិតលក្ខណៈអ្វីខ្លះ? គង្វាលល្អជាអ្នកដែលថែទាំ ទំនុកបម្រុង និងការពារហ្វូងចៀមរបស់ខ្លួនយ៉ាងស្មោះត្រង់និងយ៉ាងអង់អាច។ (ទំនុក. ២៣:២-៤) ពេលនៅក្មេងជំទង់នៅឡើយ ដាវីឌជាគង្វាលម្នាក់ ហើយគាត់មើលថែចៀមរបស់ឪពុកគាត់យ៉ាងល្អណាស់។ គាត់មានចិត្តក្លាហានជួយហ្វូងចៀមពេលជួបគ្រោះថ្នាក់ ហើយគាត់ប្រថុយជីវិតដើម្បីការពារចៀមពីមាត់សិង្ហឬខ្លាឃ្មុំ។—១សាំ. ១៧:៣៤, ៣៥
៧. (ក) តើអ្វីបានធ្វើឲ្យដាវីឌមានគុណសម្បត្ដិដើម្បីទទួលភារកិច្ចជាស្តេច? (ខ) តើលោកយេស៊ូបង្ហាញថាលោកជាគង្វាលល្អយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ដាវីឌបានថែទាំហ្វូងចៀមនៅវាលស្មៅនិងនៅភ្នំតូចៗអស់ច្រើនឆ្នាំ ហើយនេះបានជួយគាត់ឲ្យត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលកិច្ចការ និងភារកិច្ចដ៏ពិបាកក្នុងការឃ្វាលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។ * (ទំនុក. ៧៨:៧០, ៧១) លោកយេស៊ូក៏បានបង្ហាញថាលោកជាគង្វាលគំរូដែរ។ លោកទទួលកម្លាំងនិងការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា ខណៈដែលលោកឃ្វាល«ហ្វូងតូច» និង«ចៀមឯទៀត»។ (លូក. ១២:៣២; យ៉ូន. ១០:១៦) យ៉ាងនេះ លោកយេស៊ូជាគង្វាលល្អប្រសើរ។ លោកស្គាល់ចៀមរបស់លោកយ៉ាងច្បាស់ដល់ម្ល៉េះដែលលោកហៅចៀមនីមួយៗតាមឈ្មោះ។ លោកស្រឡាញ់ចៀមខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ ដែលពេលលោកនៅផែនដី លោកលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីចៀមលោក។ (យ៉ូន. ១០:៣, ១១, ១៤, ១៥) ក្នុងនាមជាគង្វាលល្អប្រសើរ លោកយេស៊ូបានសម្រេចអ្វីមួយដែលដាវីឌមិនអាចបំពេញបាន។ គ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកបានបើកផ្លូវឲ្យមនុស្សជាតិបានទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់។ គ្មានអ្វីនឹងបញ្ឈប់លោកពីការឃ្វាល«ហ្វូងតូច»ឲ្យទទួលជីវិតអមតៈនៅឯស្ថានសួគ៌ និង«ចៀមឯទៀត»ឲ្យទទួលជីវិតជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏សុចរិត ដែលលែងមានបុគ្គលដែលប្រៀបដូចជាសត្វឆ្កែព្រៃដែលចង់ចាប់ពួកគេធ្វើជាចំណី។—សូមអាន យ៉ូហាន ១០:២៧-២៩
ចូរកាន់តាមស្តេចដែលកំពុងមានជ័យជម្នះ
៨. ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចនិយាយថាដាវីឌជាស្តេចដែលមានជ័យជម្នះ?
៨ ក្នុងនាមជាស្តេច ដាវីឌជាអ្នកចម្បាំងដែលការពារទឹកដីនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះយ៉ាងអង់អាច ហើយ«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ចេះតែជួយការពារដាវីឌ នៅគ្រប់ទីកន្លែងណាដែល[ដាវីឌ]យាងទៅ»។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ដាវីឌ នោះព្រំដែនរបស់ប្រទេសត្រូវបានវាតទីពីទន្លេស្រុកអេស៊ីបទៅទន្លេអឺប្រាត។ (២សាំ. ៨:១-១៤) ដោយទទួលកម្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ា ដាវីឌបានទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ខ្លាំងក្លាម្នាក់។ គម្ពីរចែងថា៖ «កិត្ដិនាមរបស់ដាវីឌ ក៏ល្បីសុសសាយទូទៅគ្រប់ស្រុក ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បណ្ដាល ឲ្យគ្រប់ទាំងសាសន៍ខ្លាចដល់[ដាវីឌ]»។—១របា. ១៤:១៧
៩. សូមពន្យល់នូវរបៀបដែលលោកយេស៊ូទទួលជ័យជម្នះក្នុងនាមជាស្តេចដែលនឹងគ្រប់គ្រងនៅអនាគត។
៩ ដូចស្តេចដាវីឌ លោកយេស៊ូក៏មានចិត្តមោះមុតដែរពេលលោកនៅផែនដី។ ក្នុងនាមជាស្តេចដែលនឹងគ្រប់គ្រងនៅអនាគត លោកបានបង្ហាញពីអំណាចរបស់លោកលើពួកវិញ្ញាណកំណាច ដោយសង្គ្រោះមនុស្សឲ្យរួចពីឥទ្ធិពលរបស់ពួកវា។ (ម៉ាក. ៥:២, ៦-១៣; លូក. ៤:៣៦) សូម្បីតែមេសត្រូវ ដែលជាមេកំណាចសាថាន គ្មានអំណាចលើលោកឡើយ។ ដោយមានការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ា លោកយេស៊ូបានឈ្នះពិភពលោកដែលស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់សាថាន។—យ៉ូន. ១៤:៣០; ១៦:៣៣; ១យ៉ូន. ៥:១៩
១០, ១១. ក្នុងនាមជាស្តេចដែលចេះច្បាំងយ៉ាងពូកែនៅស្ថានសួគ៌ តើតួនាទីរបស់លោកយេស៊ូជាអ្វី?
១០ ហុកសិបឆ្នាំក្រោយពីពេលលោកយេស៊ូទទួលមរណភាព ហើយក្រោយពីពេលលោករស់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញ នោះសាវ័កយ៉ូហានបានឃើញទំនាយក្នុងគំនិតអំពីលោកយេស៊ូក្នុងឋានៈជាស្តេចដែលចេះច្បាំងយ៉ាងពូកែនៅស្ថានសួគ៌។ យ៉ូហានសរសេរថា៖ «មើល! ខ្ញុំឃើញសេះមួយសម្បុរស ហើយអ្នកដែលជិះសេះនោះមានធ្នូ ក៏ទទួលមកុដ រួចអ្នកនោះចេញទៅយកជ័យជម្នះ ហើយដើម្បីបង្ហើយជ័យជម្នះរបស់លោក»។ (បប. ៦:២) អ្នកជិះសេះសម្បុរសនោះគឺលោកយេស៊ូ។ លោក«ទទួលមកុដ»នៅឆ្នាំ១៩១៤ ពេលលោកទទួលអំណាចជាស្តេចនៅស្ថានសួគ៌។ ក្រោយមក លោក«ចេញទៅយកជ័យជម្នះ»។ ពិតមែនហើយ ដូចដាវីឌ លោកយេស៊ូជាស្តេចដែលមានជ័យជម្នះ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពីពេលលោកចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងជាស្តេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ នោះលោកបានច្បាំងឈ្នះសាថាន ហើយបោះទម្លាក់វានិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វាទៅផែនដី។ (បប. ១២:៧-៩) លោកនឹងបន្តមានជ័យជម្នះ រហូតដល់«បង្ហើយជ័យជម្នះរបស់លោក» ដោយបំផ្លាញរបៀបរបបដ៏អាក្រក់របស់សាថានទាំងស្រុង។—សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ១៩:១១, ១៩-២១
១១ ដូចដាវីឌ លោកយេស៊ូជាស្តេចដែលមានចិត្តអាណិតអាសូរ ហើយលោកនឹងការពារ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»ឲ្យរួចជីវិតពីសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។ (បប. ៧:៩, ១៤) ម្យ៉ាងទៀត ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកយេស៊ូនិងអ្នកទទួលមត៌ករួមជាមួយនឹងលោក ពោលគឺ១៤៤.០០០នាក់ដែលត្រូវបានប្រោសឲ្យមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ នោះ«មនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិតនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»ដែរ។ (សកម្ម. ២៤:១៥) អស់អ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដីនឹងមានលទ្ធភាពរស់ជារៀងរហូត។ ពួកគេពិតជាមានអនាគតដ៏ល្អបំព្រងណាស់! សូមឲ្យយើងគ្រប់គ្នាប្ដេជ្ញាចិត្តបន្ត«ប្រព្រឹត្តការល្អ» ដើម្បីនៅមានជីវិតរស់នៅ ពេលផែនដីពោរពេញទៅដោយរាស្ត្រដែលសុចរិតនិងមានសុភមង្គល ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកដែលឧត្តមជាងដាវីឌ។—ទំនុក. ៣៧:២៧-២៩
សាឡូម៉ូនទទួលប្រាជ្ញាសមដូចគាត់អធិដ្ឋាន
១២. តើសាឡូម៉ូនបានអធិដ្ឋានសុំអ្វីខ្លះ?
១២ ជីវិតរបស់សាឡូម៉ូនដែលជាបុត្ររបស់ដាវីឌ ក៏បានបង្ហាញពីជីវិតរបស់លោកយេស៊ូដែរ។ * ពេលសាឡូម៉ូនឡើងសោយរាជ្យ ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកជួបសាឡូម៉ូនតាមរយៈសុបិន ហើយមានប្រសាសន៍ថាលោកនឹងផ្ដល់អ្វីទាំងអស់ដែលសាឡូម៉ូនស្នើសុំ។ សាឡូម៉ូនអាចស្នើសុំទ្រព្យសម្បត្ដិនិងអំណាចច្រើនទៀត ឬក៏ឲ្យមានអាយុវែងបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន សាឡូម៉ូនសុំព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមប្រោសប្រទានឲ្យទូលបង្គំមានប្រាជ្ញានឹងយោបល់ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានចេញចូលនាំមុខបណ្ដាជននេះ ដ្បិតតើមានអ្នកឯណាអាចនឹងគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដែលមានច្រើនទាំងម្ល៉េះនេះបាន?»។ (២របា. ១:៧-១០) ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់សាឡូម៉ូន។—សូមអាន របាក្សត្រទី២ ១:១១, ១២
១៣. តើប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូនពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមបានយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើប្រាជ្ញានោះមកពីណា?
១៣ ដរាបណាដែលសាឡូម៉ូននៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដរាបនោះគាត់បានពោលពាក្យប្រកបដោយប្រាជ្ញាដែលពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមបានក្នុងចំណោមមនុស្សនៅសម័យគាត់។ សាឡូម៉ូនបានថ្លែង«សុភាសិត៣ពាន់»។ (១ពង្ស. ៤:៣០, ៣២, ៣៤) សុភាសិតទាំងនេះភាគច្រើនត្រូវបានសរសេរទុក ហើយនៅតែមានតម្លៃចំពោះអស់អ្នកដែលស្វែងរកប្រាជ្ញា។ មហាក្សត្រីស្រុកសេបាបានធ្វើដំណើរអស់២.៤០០គីឡូម៉ែត្រ ដើម្បីល្បងប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូនដោយសួរ«ប្រស្នាដ៏ជ្រៅ»។ នាងកោតស្ងើចពីអ្វីដែលសាឡូម៉ូនបានថ្លែង ហើយពីសេចក្ដីចម្រើននៃរាជាណាចក្ររបស់គាត់។ (១ពង្ស. ១០:១-៩) គម្ពីរសម្គាល់ប្រភពនៃប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូនដោយចែងថា៖ «ប្រជាជនក្នុងលោកទាំងមូល គេរកចង់ចូលទៅគាល់ស្តេចសាឡូម៉ូន ដើម្បីនឹងស្ដាប់ប្រាជ្ញាទ្រង់ ដែលព្រះបានដាក់នៅក្នុងព្រះទ័យ»។—១ពង្ស. ១០:២៤
ចូរកាន់តាមស្តេចដែលមានប្រាជ្ញា
១៤. តើលោកយេស៊ូជា«អ្នកដែលធំជាងសាឡូម៉ូន»ដូចម្ដេចខ្លះ?
១៤ មានមនុស្សតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលជាក់ជាមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងសាឡូម៉ូន។ មនុស្សម្នាក់នោះគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ដែលបានពិពណ៌នាអំពីខ្លួនថាជា«អ្នកដែលធំជាងសាឡូម៉ូន»។ (ម៉ាថ. ១២:៤២) លោកយេស៊ូមាន‹ប្រសាសន៍ដែលនាំឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់›។ (យ៉ូន. ៦:៦៨) ជាឧទាហរណ៍ សុន្ទរកថាដែលបានត្រូវថ្លែងលើភ្នំបំភ្លឺបន្ថែមពីគោលការណ៍នៃសុភាសិតខ្លះៗរបស់សាឡូម៉ូន។ សាឡូម៉ូនបានពិពណ៌នាអំពីលក្ខណៈមួយចំនួនដែលនាំឲ្យអ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាមានសុភមង្គល។ (សុ. ៣:១៣; ៨:៣២, ៣៣; ១៤:២១; ១៦:២០) លោកយេស៊ូបានដៅបញ្ជាក់ថាសុភមង្គលពិត បានមកពីអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា និងពីការសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ នោះមានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ជារបស់អ្នកទាំងនោះ»។ (ម៉ាថ. ៥:៣) អស់អ្នកដែលធ្វើតាមគោលការណ៍ដែលមានក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកយេស៊ូ នោះត្រូវបានទាក់ទាញឲ្យទៅកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា ដែលជា ‹ប្រភពនៃជីវិត›។ (ទំនុក. ៣៦:៩; សុ. ២២:១១; ម៉ាថ. ៥:៨) «ប្រាជ្ញារបស់ព្រះ»ត្រូវតំណាងដោយគ្រិស្ត។ (១កូ. ១:២៤, ៣០) ក្នុងនាមជាស្តេចមេស្ស៊ី លោកយេស៊ូគ្រិស្តមាន«វិញ្ញាណនៃប្រាជ្ញា»។—អេសា. ១១:២
១៥. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីប្រាជ្ញាដែលមកពីព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមបុគ្គលដែលឧត្តមជាងសាឡូម៉ូន តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីប្រាជ្ញាដែលមកពីព្រះបានយ៉ាងដូចម្ដេច? ដោយព្រោះបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រាជ្ញារបស់លោក នោះយើងត្រូវខិតខំសង្វាតរកប្រាជ្ញានោះ ដោយសិក្សាគម្ពីរដោយខ្លួនឯង ជាពិសេសប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូដែលបានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។ ណាមួយទៀត យើងក៏ត្រូវរំពឹងគិតពីអ្វីដែលយើងបានអានដែរ។ (សុ. ២:១-៥) ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវតស៊ូក្នុងការសុំប្រាជ្ញាពីព្រះ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះធានាយើងថា ប្រសិនបើយើងអធិដ្ឋានស្មោះអស់ពីចិត្តដើម្បីសុំជំនួយ នោះយើងនឹងទទួលបានជាក់ជាពុំខាន។ (យ៉ា. ១:៥) ដោយមានជំនួយពីសកម្មពលបរិសុទ្ធ នោះយើងនឹងទទួលប្រាជ្ញាដែលមានតម្លៃបំផុតក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយប្រាជ្ញានេះអាចជួយយើងពេលប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាក ព្រមទាំងជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អផង។ (លូក. ១១:១៣) សាឡូម៉ូនក៏ត្រូវបានហៅជា«គ្រូប្រដៅ»ដែល«បង្រៀនប្រជាជនឲ្យមានដំរិះទៅទៀត»។ (សាស. ១២:៩, ១០) ក្នុងនាមជាប្រមុខនៃក្រុមជំនុំពួកគ្រិស្តសាសនិក នោះលោកយេស៊ូក៏ជាគ្រូប្រដៅនៃរាស្ត្រលោកដែរ។ (យ៉ូន. ១០:១៦; កូឡ. ១:១៨) ហេតុនេះហើយបានជាយកល្អឲ្យយើងចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ ដែលជាកន្លែងដែលយើងទទួលសេចក្ដី ‹បង្រៀនតទៅទៀត›។
១៦. តើសាឡូម៉ូននិងលោកយេស៊ូមានភាពស្រដៀងគ្នាអ្វី?
១៦ សាឡូម៉ូនជាស្តេចដែលឧស្សាហ៍។ គាត់បានរៀបចំកិច្ចការសាងសង់ដែលមានទូទាំងប្រទេស ហើយបានត្រួតត្រាលើការសាងសង់វាំង ផ្លូវថ្នល់ ប្រព័ន្ធចែកចាយទឹក ទីក្រុងដែលមានឃ្លាំងផ្ទុកទំនិញ ទីក្រុងសម្រាប់ទុករទេះចម្បាំង ហើយទីក្រុងសម្រាប់ពួកពលសេះ។ (១ពង្ស. ៩:១៧-១៩) រាជាណាចក្រទាំងមូលទទួលប្រយោជន៍ពីកិច្ចការសាងសង់របស់សាឡូម៉ូន។ លោកយេស៊ូក៏ជាអ្នកសាងសង់ដែរ។ លោកបានសាងសង់ក្រុមជំនុំរបស់លោកលើ«ផ្ទាំងថ្ម»។ (ម៉ាថ. ១៦:១៨) ណាមួយទៀត លោកក៏នឹងត្រួតត្រាលើកិច្ចការសាងសង់ដែលនឹងមានក្នុងពិភពលោកថ្មី។—អេសា. ៦៥:២១, ២២
ចូរកាន់តាមស្តេចនៃសន្ដិភាព
១៧. (ក) ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សាឡូម៉ូន តើមានអ្វីដ៏ល្អអស្ចារ្យដែលពុំធ្លាប់មាន? (ខ) តើសាឡូម៉ូនមិនអាចសម្រេចអ្វីបាន?
១៧ នាមរបស់សាឡូម៉ូនគឺមកពីពាក្យមួយដែលមានន័យថា «សន្ដិភាព»។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានគ្រប់គ្រងពីទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលមានន័យថា«មានសន្ដិភាពច្រើនលើសលប់»។ រាជ្យ៤០ឆ្នាំរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន ត្រូវបានសម្គាល់ដោយសន្ដិភាពដែលពុំធ្លាប់មានក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ គម្ពីរចែងពីគ្រានោះថា៖ «ពួកយូដា នឹងពួកអ៊ីស្រាអែល គេនៅដោយសុខសាន្តត្រាណ គ្រប់គ្នានៅក្រោមទ្រើងទំពាំងបាយជូរ ហើយក្រោមដើមល្វារបស់ខ្លួន ចាប់តាំងពីក្រុងដាន់ រហូតដល់បៀរសេបា ដរាបដល់អស់ព្រះជន្មនៃសាឡូម៉ូន»។ (១ពង្ស. ៤:២៥) យ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះជាសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាលើសលប់ក្ដី តែគាត់មិនអាចជួយរាស្ត្រឲ្យរួចពីទាសភាពនៃជំងឺ ភាពខុសឆ្គង និងសេចក្ដីស្លាប់ឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកដែលឧត្តមជាងសាឡូម៉ូន នឹងរំដោះរាស្ត្ររបស់លោកឲ្យរួចពីអ្វីទាំងអស់នោះបាន។—សូមអាន រ៉ូម ៨:១៩-២១
១៨. ក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក តើយើងមានស្ថានភាពបែបណាខ្លះ?
១៨ សូម្បីតែក្នុងក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកឥឡូវ យើងក៏មានសន្ដិភាពដែរ។ ប្រាកដហើយ យើងមានសន្ដិភាព ហាក់ដូចយើងកំពុងរស់នៅសួនឧទ្យាន។ យើងមានសន្ដិភាពជាមួយព្រះនិងជាមួយអ្នកដទៃផង។ សូមកត់សម្គាល់អ្វីដែលអេសាយបានទាយអំពីស្ថានភាពដែលយើងមានសព្វថ្ងៃនេះ ដោយថា៖ «គេនឹងយកដាវរបស់ខ្លួនដំធ្វើជាផាលនង្គ័ល ហើយលំពែងគេធ្វើជាដង្កាវវិញ នគរ១នឹងមិនលើកដាវទាស់នឹងនគរ១ទៀតឡើយ ក៏មិនហាត់រៀនធ្វើសឹកសង្គ្រាមទៀតដែរ»។ (អេសា. ២:៣, ៤) ដោយប្រព្រឹត្តស្របតាមសកម្មពលរបស់ព្រះ នោះយើងជួយធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពបែបនេះ។
១៩, ២០. តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះឲ្យយើងអរសប្បាយ?
១៩ ក៏ប៉ុន្តែ នៅអនាគតកាលនឹងមានស្ថានភាពល្អប្រសើរជាង។ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកយេស៊ូ មនុស្សដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់នឹងមានសន្ដិភាពដែលមិនធ្លាប់មានពីមុន ហើយបន្ដិចម្ដងៗ ពួកគេ«នឹងត្រូវរំដោះឲ្យរួចពីចំណងនៃការខូចរលួយ»រហូតដល់បានល្អឥតខ្ចោះ។ (រ៉ូម ៨:២១) ក្រោយពីពួកគេឆ្លងផុតការសាកល្បងចុងក្រោយនៅចុងបញ្ចប់នៃការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំ នោះ«មនុស្សរាបសា គេនឹងបានផែនដីជាមរដក ហើយនឹងបានចិត្តរីករាយ ដោយសេចក្ដីក្សេមក្សាន្តដ៏បរិបូរ»។ (ទំនុក. ៣៧:១១; បប. ២០:៧-១០) ពិតណាស់ ការសោយរាជ្យរបស់គ្រិស្តយេស៊ូនឹងល្អប្រសើរជាងការសោយរាជ្យរបស់សាឡូម៉ូន ដល់កម្រិតដែលយើងមិនអាចប៉ាន់ស្មានបានឡើយ!
២០ ដូចបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមានហេតុល្អដើម្បីរីករាយក្រោមអំណាចរបស់ម៉ូសេ ដាវីឌ និងសាឡូម៉ូន នោះយើងនឹងមានហេតុច្រើនជាងទៅទៀតដើម្បីអរសប្បាយ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គ្រិស្ត។ (១ពង្ស. ៨:៦៦) យើងពិតជាថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ាដោយបានបញ្ជូនបុត្រតែមួយរបស់លោក ដែលឧត្តមជាងម៉ូសេ ដាវីឌ និងសាឡូម៉ូន!
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 4 ឈ្មោះដាវីឌទំនងជាមានន័យថា«ជាទីស្រឡាញ់»។ នៅពេលលោកយេស៊ូទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយនៅពេលលោកផ្លាស់ប្រែលក្ខណៈក្រៅ នោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ពីស្ថានសួគ៌ហៅលោកថា «បុត្រដែលជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ»។—ម៉ាថ. ៣:១៧; ១៧:៥
^ វគ្គ 7 ដំណាលគ្នានោះ ដាវីឌក្លាយទៅដូចជាកូនចៀមដែលទុកចិត្តគង្វាល។ គាត់ពឹងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាដែលជាគង្វាលដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីទទួលការការពារនិងការណែនាំ។ គាត់បាននិយាយដោយមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអ្វីសោះ»។ (ទំនុក. ២៣:១) យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកបានសម្គាល់លោកយេស៊ូជា«កូនចៀមរបស់ព្រះ»។—យ៉ូន. ១:២៩
^ វគ្គ 12 គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ថា ឈ្មោះមួយទៀតសម្រាប់សាឡូម៉ូនគឺយេឌីឌីយ៉ា ដែលមានន័យថា «ជាទីស្រឡាញ់ដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។—២សាំ. ១២:២៤, ២៥
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• តើលោកយេស៊ូជាអ្នកដែលឧត្តមជាងដាវីឌយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើលោកយេស៊ូជាអ្នកដែលឧត្តមជាងសាឡូម៉ូនយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីបានជាអ្នកឲ្យតម្លៃចំពោះលោកយេស៊ូដែលឧត្តមជាងដាវីឌនិងសាឡូម៉ូន?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ប្រាជ្ញាដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យសាឡូម៉ូន បង្ហាញពីប្រាជ្ញារបស់អ្នកដែលឧត្តមជាងសាឡូម៉ូន
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
ការសោយរាជ្យរបស់លោកយេស៊ូ នឹងល្អប្រសើរជាងការសោយរាជ្យរបស់សាឡូម៉ូននិងដាវីឌ ដល់កម្រិតដែលយើងមិនអាចប៉ាន់ស្មានបានឡើយ!