ចូររកអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែល«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោក»
ចូររកអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែល«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោក»
«គ្រប់ទាំងប្រាជ្ញានិងចំណេះដែលថ្លៃវិសេសបានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោក»។—កូឡ. ២:៣
១, ២. (ក) តើវត្ថុបុរាណអ្វីបានត្រូវរកឃើញនៅឆ្នាំ១៩២២? ហើយតើឥឡូវវត្ថុបុរាណទាំងនោះនៅកន្លែងណា? (ខ) តើបណ្ដាំរបស់ព្រះអញ្ជើញមនុស្សគ្រប់រូបឲ្យធ្វើអ្វី?
ច្រើនដង ពេលគេរកឃើញកំណប់ទ្រព្យដ៏ថ្លៃវិសេស គេបានផ្សាយនៅទីជិតឆ្ងាយ។ ជាឧទាហរណ៍ បុរាណវត្ថុវិទូជនជាតិអង់គ្លេសម្នាក់ឈ្មោះហាវ៉ាត់ខាថឺ បានរកឃើញអ្វីដ៏អស្ចារ្យមួយនៅឆ្នាំ១៩២២ ក្រោយពីបានធ្វើការយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ទាំងរងទុក្ខវេទនាអស់ច្រើនទសវត្សរ៍នៅកន្លែងពិបាករស់នៅ។ គាត់បានរកឃើញកន្លែងបញ្ចុះសពស្តេចអេស៊ីបឈ្មោះធូថាន់ខាមិន។ កន្លែងបញ្ចុះសពនោះសឹងស្អាតដូចដើម ហើយមានវត្ថុបុរាណជិតប្រាំពាន់។
២ អ្វីដែលលោកខាថឺបានរកឃើញមានភាពគួរឲ្យស្ងប់ស្ញែងមែន តែឥឡូវវត្ថុបុរាណភាគច្រើនដែលគាត់បានរកឃើញ នោះស្ថិតក្នុងសារមន្ទីរឬមនុស្សបានទិញទុកខ្លួនឯង។ វត្ថុបុរាណទាំងនោះប្រហែលជាជួយមនុស្សឲ្យរៀនអំពីប្រវត្ដិសាស្ត្រឬផ្នែកសិល្បៈ ប៉ុន្តែវត្ថុបុរាណទាំងនោះមានឥទ្ធិពលតិច ឬក៏គ្មានឥទ្ធិពលទាល់តែសោះ ទៅលើជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ ក៏ប៉ុន្តែ បណ្ដាំរបស់ព្រះអញ្ជើញយើងឲ្យរកអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលពិតជាមានឥទ្ធិពលមកលើយើង។ មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវអញ្ជើញឲ្យធ្វើដូច្នេះ ហើយរង្វាន់ដែលយើងអាចទទួលគឺមានតម្លៃច្រើនជាងទ្រព្យណាក៏ដោយដែលមានតម្លៃវិសេស។—សូមអាន សុភាសិត ២:១-៦
៣. ស្តីអំពីអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលព្រះយេហូវ៉ាដាស់តឿនអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកឲ្យស្វែងរក តើអ្វីៗទាំងនោះមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
៣ សូមពិចារណាតម្លៃនៃអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលព្រះយេហូវ៉ាដាស់តឿនអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកឲ្យខំស្វែងរក។ អ្វីមួយដែលព្រះចង់ឲ្យយើងស្វែងរកគឺ«សេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា» ជាអ្វីដែលអាចជួយការពារយើងនៅគ្រានេះដែលពោរពេញទៅដោយគ្រោះថ្នាក់។ (ទំនុក. ១៩:៩) ការមានចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតជាកិត្ដិយសធំណាស់ដែលមនុស្សណាក៏ដោយអាចមាន។ បើយើងរកឃើញចំណេះដែលនាំឲ្យ‹ស្គាល់ព្រះ› យើងអាចមានកិត្ដិយសខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតដែលមនុស្សជាតិអាចមាន គឺចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។ ណាមួយទៀត ការមានអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលមកពីព្រះ ដូចជាប្រាជ្ញា ចំណេះ យោបល់ឬសមត្ថភាពវែកញែក នោះជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាហើយកង្វល់ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ (សុភ. ៩:១០, ១១) តើយើងអាចរកឃើញអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
ចូររកអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលមកពីព្រះ
៤. តើយើងអាចរកអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលព្រះសន្យាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ជាញយដង ពួកបុរាណវត្ថុវិទូនិងពួកអ្នករុករកឯទៀតត្រូវទៅគ្រប់ទីកន្លែងដើម្បីរកទ្រព្យថ្លៃវិសេស។ ប៉ុន្តែ យើងមិនបាច់ធ្វើដូចពួកគាត់ទេ ពីព្រោះយើងដឹងច្បាស់ហើយថាកន្លែងណាមានអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលមកពីព្រះ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះដែលប្រៀបដូចជាផែនទី ចង្អុលប្រាប់ចំកន្លែងដែលយើងអាចរកឃើញអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលព្រះបានសន្យា។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរអំពីគ្រិស្តថា៖ «គ្រប់ទាំងប្រាជ្ញានិងចំណេះដែលថ្លៃវិសេសបានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោក»។ (កូឡ. ២:៣) ពេលយើងអានពាក្យទាំងនោះ ប្រហែលជាយើងឆ្ងល់ថា ‹ហេតុអ្វីគប្បីឲ្យយើងរកអ្វីដែលថ្លៃវិសេសនោះ? តើអ្វីដែលថ្លៃវិសេសនោះ«លាក់ទុកក្នុង»គ្រិស្តយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើយើងអាចរកអ្វីដែលថ្លៃវិសេសនោះបានយ៉ាងណា?›។ ដើម្បីឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលពាក្យរបស់សាវ័កប៉ូលឲ្យបានដិតដល់។
៥. ហេតុអ្វីបានជាប៉ូលសរសេរអំពីអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលមកពីព្រះ?
៥ ក្នុងវគ្គមុន យើងអានអ្វីដែលប៉ូលបានសរសេរទៅបងប្អូនរួមជំនឿនៅទីក្រុងកូឡុស។ ប៉ូលបានប្រាប់ពួកគាត់ថា គាត់ខំតស៊ូសម្រាប់បងប្អូនទាំងអស់នៅទីនោះ«ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ទទួលការសម្រាលទុក្ខ និងដើម្បីឲ្យពួកគាត់មានសាមគ្គីភាពប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ (សូមអាន កូឡុស ២:១, ២) ហេតុអ្វីបានជាប៉ូលខ្វល់ខ្វាយម្ល៉េះ? តាមមើលទៅ ប៉ូលដឹងថាមានបងប្អូនរួមជំនឿខ្លះនៅទីនោះដែលបានលើកតម្កើងទស្សនវិជ្ជាក្រិច ឬជំរុញឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿឯទៀតគោរពក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេវិញ។ ទាំងអស់នេះប្រហែលជាមានឥទ្ធិពលទៅលើបងប្អូនរួមជំនឿនៅទីក្រុងកូឡុស។ ដូច្នេះ ប៉ូលបានព្រមានបងប្អូនរួមជំនឿទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន! ក្រែងលោមានអ្នកណាចាប់យកអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាចំណី តាមរយៈទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ ដែលមានមូលដ្ឋានលើទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្ស និងបឋមសេចក្ដីរបស់ពិភពលោកនេះ មិនមែនមានមូលដ្ឋានលើគ្រិស្តឡើយ»។—កូឡ. ២:៨
៦. ហេតុអ្វីបានជាគប្បីឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍នឹងដំបូន្មានរបស់ប៉ូល?
៦ សព្វថ្ងៃ យើងក៏ជួបប្រទះឥទ្ធិពលស្រដៀងគ្នាដែរពីសាថាននិងរបបអាក្រក់របស់វា។ ទ្រឹស្តីរបស់ពិភពលោកនេះ រួមទាំងទ្រឹស្តីវិវត្តន៍ និងគំនិតដែលថាមនុស្សអាចមានសុភមង្គលដោយមិនចាំបាច់មានសាសនា បានដឹកនាំគំនិត សីលធម៌ គោលដៅ និងជីវភាពរស់នៅរបស់មនុស្ស។ បុណ្យជាច្រើនដែលមនុស្សនិយមធ្វើគឺជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងសាសនាមិនពិត។ នាទីកម្សាន្តខំបំពេញក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងរបស់មនុស្ស ហើយព័ត៌មានជាច្រើនដែលមានក្នុងប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សគ្រប់វ័យ។ បើយើងតែងតែស្ថិតក្នុងបរិយាកាសដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ ឬអំពើមិនល្អឯទៀតរបស់ពិភពលោកនេះ អ្វីៗទាំងនោះអាចប៉ះពាល់លើចិត្តគំនិតរបស់យើងចំពោះការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើឲ្យយើងចាប់លែងជាប់នូវជីវិតដ៏ពិតប្រាកដ។ (សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧-១៩) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ប្រសិនបើយើងមិនចង់ជាប់អន្ទាក់របស់សាថាន នោះយើងត្រូវយល់អត្ថន័យនៃពាក្យរបស់ប៉ូលដែលគាត់បានសរសេរជូនបងប្អូនរួមជំនឿនៅទីក្រុងកូឡុស ហើយយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់គាត់ផង។
៧. តើប៉ូលបានរៀបរាប់ចំណុចពីរណាដែលនឹងជួយបងប្អូនរួមជំនឿនៅទីក្រុងកូឡុស?
៧ ប្រសិនបើយើងពិនិត្យមើលម្ដងទៀតនូវពាក្យដែលប៉ូលបានសរសេរទៅបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្រុងកូឡុស យើងឃើញថាប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីកង្វល់ដែលគាត់មានចំពោះពួកគាត់។ បន្ទាប់មក ប៉ូលចង្អុលប្រាប់អំពីចំណុចពីរយ៉ាងដែលនឹងជួយពួកគាត់ឲ្យទទួលការសម្រាលទុក្ខ ហើយមានសាមគ្គីភាពប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ មុនដំបូង គាត់រៀបរាប់អំពី«ការយល់ដឹងដ៏ច្បាស់និងពិតប្រាកដ»។ ពួកគាត់ត្រូវតែជឿជាក់ថា ពួកគាត់មានការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវអំពីបទគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យជំនឿរបស់ពួកគាត់មានមូលដ្ឋានរឹងមាំ។ (ហេ. ១១:១) បន្ទាប់មក ប៉ូលរៀបរាប់អំពី«ចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីអាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះ»។ ពួកគាត់ត្រូវយល់ច្បាស់អំពីសេចក្ដីជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះ មិនគ្រាន់តែស្គាល់បឋមសេចក្ដីប៉ុណ្ណោះទេ។ (ហេ. ៥:១៣, ១៤) នេះពិតជាដំបូន្មានល្អមែន! សម្រាប់បងប្អូនរួមជំនឿនៅទីក្រុងកូឡុសនិងសម្រាប់យើងសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចមានការយល់ដឹងច្បាស់លាស់និងចំណេះត្រឹមត្រូវបានយ៉ាងដូចម្ដេច? ប៉ូលបានពន្យល់វិធីដែលយើងអាចទទួលបាន តាមរយៈពាក្យរបស់គាត់អំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលមានន័យជ្រៅ គាត់និយាយថា៖ «គ្រប់ទាំងប្រាជ្ញានិងចំណេះដែលថ្លៃវិសេសបានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោក»។
អ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែល«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុង»គ្រិស្ត
៨. សូមពន្យល់អត្ថន័យនៃពាក្យដែលថា «លាក់ទុកក្នុង»គ្រិស្ត។
៨ ពាក្យដែលថាគ្រប់ទាំងប្រាជ្ញានិងចំណេះដែលថ្លៃវិសេស«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុង»គ្រិស្ត មិនមានន័យថាប្រាជ្ញានិងចំណេះដែលថ្លៃវិសេសនោះ គឺប្រៀបដូចជារបស់ដែលនៅក្នុងទូចាក់សោដែលគ្មានអ្នកណាអាចយកបាននោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះបានសេចក្ដីថាយើងត្រូវខំប្រឹង ហើយត្រូវប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ទើបបានទទួលអ្វីដែលថ្លៃវិសេសនោះ។ នេះគឺសមស្របនឹងអ្វីដែលលោកយេស៊ូរៀបរាប់អំពីខ្លួនលោក ពេលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត និងជាជីវិត។ គ្មានអ្នកណាអាចមកឯបិតានៅស្ថានសួគ៌បានឡើយ លើកលែងតែអ្នកនោះមកតាមខ្ញុំ»។ (យ៉ូន. ១៤:៦) ត្រូវហើយ ដើម្បីបានចំណេះអំពីព្រះ យើងត្រូវការជំនួយនិងការណែនាំដែលលោកយេស៊ូផ្ដល់ឲ្យ។
៩. តើលោកយេស៊ូមានតួនាទីអ្វីខ្លះ?
៩ លោកយេស៊ូមិនគ្រាន់តែជា«ផ្លូវ»ទេ តែលោកមានប្រសាសន៍ថាខ្លួនលោកជា«សេចក្ដីពិត និងជាជីវិត»។ នេះបញ្ជាក់ថា តួនាទីរបស់លោកមិនគ្រាន់តែជាផ្លូវឬជាវិធីដើម្បីមនុស្សអាចចូលទៅជិតបិតានៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏មានតួនាទីសំខាន់ឯទៀតដែលជួយយើងយល់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ និងជួយយើងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ពិតណាស់ អ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលមានតម្លៃកាត់ថ្លៃពុំបាន បានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោកយេស៊ូ ហើយមនុស្សដែលរៀនគម្ពីរយ៉ាងដិតដល់អាចរកឃើញបាន។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសខ្លះៗដែលមានឥទ្ធិពលទៅលើអនាគត និងចំណងមេត្រីភាពរបស់យើងជាមួយព្រះ។
១០. តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីលោកយេស៊ូពីសៀវភៅកូឡុស ១:១៩ និង២:៩?
១០ «គុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះនៅក្នុងលោកបានពេញខ្នាត»។ (កូឡ. ១:១៩; ២:៩) លោកយេស៊ូស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈនិងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះច្បាស់ជាងគេ ពីព្រោះលោកបានរស់នៅជាមួយបិតានៅស្ថានសួគ៌អស់រាប់លានឆ្នាំ។ ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលបិតានៅស្ថានសួគ៌បានបង្រៀនលោក ហើយបានបង្ហាញលក្ខណៈរបស់បិតាដោយការប្រព្រឹត្ត។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកយេស៊ូអាចមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលបានឃើញខ្ញុំ អ្នកនោះបានឃើញបិតាដែលនៅស្ថានសួគ៌ហើយ»។ (យ៉ូន. ១៤:៩) គ្រប់ទាំងប្រាជ្ញានិងចំណេះអំពីព្រះបានត្រូវលាក់ទុកឬមាននៅក្នុងគ្រិស្ត។ ដូច្នេះ វិធីល្អបំផុតដើម្បីរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា គឺយើងត្រូវរៀនឲ្យដិតដល់នូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចរៀនបានអំពីលោកយេស៊ូ។
១១. តើលោកយេស៊ូនិងទំនាយដែលមានក្នុងគម្ពីរពាក់ព័ន្ធគ្នាយ៉ាងណា?
១១ «ការធ្វើជាសាក្សីអំពីលោកយេស៊ូ ជាគោលបំណងនៃការប្រកាសទំនាយ»។ (បប. ១៩:១០) ពាក្យទាំងនោះបញ្ជាក់ថា លោកយេស៊ូជាបុគ្គលសំខាន់បំផុតក្នុងការសម្រេចនៃទំនាយជាច្រើនដែលមានក្នុងគម្ពីរ។ តាំងពីពេលព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសទំនាយដំបូងដែលបានកត់ទុកនៅសៀវភៅលោកុប្បត្តិ ៣:១៥ រហូតដល់ការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលត្រូវរៀបរាប់នៅសៀវភៅការបើកបង្ហាញ នោះយើងអាចយល់ត្រឹមត្រូវនូវទំនាយក្នុងគម្ពីរបាន បើសិនយើងគិតអំពីតួនាទីរបស់លោកយេស៊ូដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងរាជាណាចក្រនៃមេស្ស៊ី។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកដែលមិនទទួលស្គាល់លោកយេស៊ូជាមេស្ស៊ីដែលព្រះសន្យាថានឹងលេចមក នោះពិបាកយល់ទំនាយជាច្រើនដែលមានក្នុងបទគម្ពីរជាភាសាហេប្រឺ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារបទគម្ពីរជាភាសាហេប្រឺមានទំនាយជាច្រើនអំពីមេស្ស៊ី នោះមនុស្សដែលគិតថាបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺគ្មានតម្លៃ ចាត់ទុកថាលោកយេស៊ូគ្រាន់តែជាមនុស្សល្អម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះហើយ ចំណេះអំពីលោកយេស៊ូជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះឲ្យយល់អត្ថន័យនៃទំនាយក្នុងគម្ពីរដែលមិនទាន់បានសម្រេច។—២កូ. ១:២០
១២, ១៣. (ក) តើលោកយេស៊ូជា«ពន្លឺបំភ្លឺពិភពលោក»យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ដោយសារអ្នកកាន់តាមរបស់គ្រិស្តបានត្រូវរំដោះពីសេចក្ដីងងឹតខាងសាសនា តើពួកគេមានភារកិច្ចធ្វើអ្វី?
១២ «ខ្ញុំជាពន្លឺបំភ្លឺពិភពលោក»។ (សូមអាន យ៉ូហាន ៨:១២; ៩:៥) ច្រើនឆ្នាំមុនកំណើតរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី អេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានពោលថា៖ «ឯបណ្ដាជនដែលដើរក្នុងសេចក្ដីងងឹត គេបានឃើញពន្លឺយ៉ាងធំ។ ពួកអ្នកដែលអាស្រ័យនៅក្នុងស្រុកនៃម្លប់សេចក្ដីស្លាប់ គេមានពន្លឺភ្លឺមកលើគេហើយ»។ (អេ. ៩:២) សាវ័កម៉ាថាយពន្យល់ថាលោកយេស៊ូបានសម្រេចទំនាយនោះ ពេលលោកចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយ ហើយពេលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រែចិត្ត ព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺជិតដល់ហើយ»។ (ម៉ាថ. ៤:១៦, ១៧) កិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកយេស៊ូបានបំភ្លឺភ្នែកបណ្ដាជន ហើយរំដោះពួកគេឲ្យរួចពីការធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់សាសនាដែលមានសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានមកដើម្បីធ្វើជាពន្លឺក្នុងពិភពលោកនេះ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកណាដែលជឿលើខ្ញុំស្ថិតក្នុងភាពងងឹតតទៅទៀត»។—យ៉ូន. ១:៣-៥; ១២:៤៦
១៣ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក សាវ័កប៉ូលបានប្រាប់បងប្អូនរួមជំនឿថា៖ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ជាភាពងងឹត តែឥឡូវជាពន្លឺវិញ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាជារបស់លោកម្ចាស់។ ចូរបន្តរស់នៅជាកូននៃពន្លឺ»។ (អេភ. ៥:៨) ដោយសារពួកគ្រិស្តសាសនិកបានត្រូវរំដោះពីសេចក្ដីងងឹតខាងសាសនា នោះពួកគេមានភារកិច្ចរស់នៅជាកូននៃពន្លឺ។ នេះគឺសមស្របនឹងអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកក្នុងធម្មទាននៅលើភ្នំ ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញពន្លឺរបស់អ្នក។ យ៉ាងនោះ ពួកគេនឹងសរសើរបិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ ពេលដែលឃើញការល្អដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត»។ (ម៉ាថ. ៥:១៦) តើអ្នកគិតថាអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលអ្នកបានរកឃើញក្នុងលោកយេស៊ូមានតម្លៃច្រើនទេ? តើអ្នកគិតថាអ្វីទាំងនេះមានតម្លៃច្រើនដល់ម្ល៉េះដែលអ្នកចង់លើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតដោយពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តឲ្យខំរកអ្វីដែលថ្លៃវិសេសដែរទេ?
១៤, ១៥. (ក) តើសត្វចៀមនិងសត្វឯទៀតបានត្រូវប្រើយ៉ាងណាក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ពិតនៅសម័យគម្ពីរ? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាលោកយេស៊ូជាអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលប្រៀបផ្ទឹមពុំបានក្នុងតួនាទីជា«កូនចៀមរបស់ព្រះ»?
១៤លោកយេស៊ូជា«កូនចៀមរបស់ព្រះ»។ (យ៉ូន. ១:២៩, ៣៦) ក្នុងគម្ពីរទាំងមូល ចៀមគឺជាសត្វដ៏សំខាន់មួយដែលគេបានប្រើដើម្បីសូមព្រះអភ័យទោសភាពខុសឆ្គង ហើយដើម្បីចូលទៅជិតព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពីពេលអាប្រាហាំបង្ហាញថា គាត់សុខចិត្តបូជាកូនរបស់គាត់ឈ្មោះអ៊ីសាក នោះព្រះបានប្រាប់គាត់ថាមិនឲ្យលូកដៃទៅពាល់អ៊ីសាកឡើយ ហើយលោកផ្ដល់ចៀមឈ្មោលមួយជំនួសវិញ។ (លោ. ២២:១២, ១៣) ពេលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវរំដោះចេញពីប្រទេសអេស៊ីប នោះសត្វចៀមមានមុខនាទីសំខាន់ម្ដងទៀត គឺជាផ្នែកនៃ«ដំណើររំលងព្រះយេហូវ៉ា»ឬបុណ្យរំលងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (និក្ខ. ១២:១-១៣) ម្យ៉ាងទៀត ក្រោមក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេ បណ្ដាជនអាចប្រើសត្វផ្សេងៗដើម្បីធ្វើជាគ្រឿងបូជា រួមទាំងសត្វចៀមនិងសត្វពពែដែរ។—និក្ខ. ២៩:៣៨-៤២; លេវី. ៥:៦, ៧
១៥ តាមពិត គ្រឿងបូជាទាំងនោះឬគ្រឿងបូជាណាដែលមនុស្សធ្វើក្ដី នោះមិនអាចប្រោសយើងឲ្យរួចពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់ជារៀងរហូតបានឡើយ។ (ហេ. ១០:១-៤) ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូជា«កូនចៀមរបស់ព្រះដែលដកយកភាពខុសឆ្គងរបស់ពិភពលោកចេញ»។ ការពិតនេះធ្វើឲ្យលោកយេស៊ូវិសេសជាងកំណប់ទ្រព្យណាក៏ដោយដែលគេបានរកឃើញ។ ហេតុនេះហើយបានជាយកល្អឲ្យយើងចំណាយពេលសិក្សាយ៉ាងដិតដល់អំពីថ្លៃលោះ ហើយមានជំនឿទៅលើការរៀបចំដ៏អស្ចារ្យនោះ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើដូច្នេះ នោះយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលពរនិងរង្វាន់ដ៏ល្អក្រៃលែង ពោលគឺសិរីរុងរឿងនិងកិត្ដិយសជាមួយគ្រិស្តនៅស្ថានសួគ៌សម្រាប់«ហ្វូងតូច» ហើយជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងសួនឧទ្យាននៅផែនដីសម្រាប់«ចៀមឯទៀត»។—លូក. ១២:៣២; យ៉ូន. ៦:៤០, ៤៧; ១០:១៦
១៦, ១៧. ហេតុអ្វីសំខាន់ចាំបាច់ឲ្យយើងយល់តួនាទីរបស់លោកយេស៊ូជា«មេដឹកនាំដែលធ្វើឲ្យយើងមានជំនឿហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានពេញលក្ខណៈ»?
១៦លោកយេស៊ូជា«មេដឹកនាំដែលធ្វើឲ្យយើងមានជំនឿហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានពេញលក្ខណៈ»។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១២:១, ២) នៅសៀវភៅហេប្រឺជំពូកទី១១ ប៉ូលបានរៀបរាប់យ៉ាងប៉ិនប្រសប់អំពីជំនឿ។ ក្នុងជំពូកនោះគាត់បានពន្យល់យ៉ាងខ្លីអំពីជំនឿ ព្រមទាំងបានរាយនាមឈ្មោះរបស់បងប្អូនប្រុសស្រីដែលបានរស់នៅស្របតាមជំនឿរបស់ពួកគេដូចជាណូអេ អាប្រាហាំ សារ៉ា និងរ៉ាហាប។ ប៉ូលបានគិតអំពីចំណុចទាំងនោះ ពេលគាត់ដាស់តឿនបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យ«សម្លឹងមើលទៅលោកយេស៊ូ ជាមេដឹកនាំដែលធ្វើឲ្យយើងមានជំនឿហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានពេញលក្ខណៈ»។ ហេតុអ្វីបានប៉ូលចង់ឲ្យយើងសម្លឹងមើលទៅលោកយេស៊ូ?
១៧ បងប្អូនប្រុសស្រីដ៏ស្មោះត្រង់ដែលមានឈ្មោះកត់ទុកក្នុងសៀវភៅហេប្រឺជំពូកទី១១ ច្បាស់ជាមានជំនឿខ្លាំងទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនដឹងរឿងល្អិតល្អន់ទាំងអស់អំពីរបៀបដែលព្រះនឹងសម្រេចសេចក្ដីសន្យារបស់លោក តាមរយៈអ្នកដែលជាមេស្ស៊ីនិងតាមរយៈរាជាណាចក្ររបស់លោក។ ក្នុងន័យនេះ ពួកគាត់មិនមានជំនឿដែលពេញលក្ខណៈទេ។ តាមពិត សូម្បីតែអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើដើម្បីសរសេរទំនាយជាច្រើនអំពីមេស្ស៊ី ក៏មិនបានយល់ច្បាស់នូវសារៈសំខាន់នៃអ្វីដែលពួកគាត់បានសរសេរដែរ។ (១ពេ. ១:១០-១២) ពិតមែន គឺតាមរយៈលោកយេស៊ូតែមួយគត់ទេ ដែលជំនឿរបស់យើងអាចទៅជាពេញលក្ខណៈបាន។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ណាស់ឲ្យយើងយល់ច្បាស់និងទទួលស្គាល់តួនាទីរបស់លោកយេស៊ូ ជា«មេដឹកនាំដែលធ្វើឲ្យយើងមានជំនឿហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានពេញលក្ខណៈ»!
ចូររកឥតឈប់
១៨, ១៩. (ក) សូមរៀបរាប់អ្វីដ៏វិសេសឯទៀតដែលបានត្រូវលាក់ទុកក្នុងគ្រិស្ត។ (ខ) ហេតុអ្វីបានជាគប្បីឲ្យយើងបន្តពឹងទៅលើលោកយេស៊ូដើម្បីទទួលអ្វីដ៏វិសេស?
១៨ យើងបានពិចារណាតួនាទីដ៏សំខាន់មួយចំនួនដែលលោកយេស៊ូមានក្នុងគោលបំណងរបស់ព្រះដែលទាក់ទងនឹងការសង្គ្រោះមនុស្សលោក។ ប៉ុន្តែ នៅតែមានអ្វីដ៏វិសេសឯទៀតដែលបានត្រូវលាក់ទុកក្នុងគ្រិស្ត។ ការរកឃើញអ្វីៗទាំងនោះនឹងនាំឲ្យយើងរំភើបចិត្តនិងទទួលប្រយោជន៍។ ជាឧទាហរណ៍ សាវ័កពេត្រុសបានហៅលោកយេស៊ូថា «មេដឹកនាំដែលផ្ដល់ជីវិត»និង«ផ្កាយព្រឹក»ដែលរះឡើង។ (សកម្ម. ៣:១៥; ៥:៣១; ២ពេ. ១:១៩) ណាមួយទៀត គម្ពីរបានប្រើពាក្យ«អាមេន»ដើម្បីសំដៅទៅលើលោកយេស៊ូ។ (បប. ៣:១៤) តើអ្នកយល់អត្ថន័យនិងសារៈសំខាន់នៃតួនាទីទាំងនោះទេ? ដូចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា បើអ្នក«រកឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញ»។—ម៉ាថ. ៧:៧
១៩ ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់មានជីវិតដែលមានន័យជ្រៅជាងជីវិតរបស់លោកយេស៊ូទេ ហើយបើគិតអំពីការជួយយើងឲ្យបានប្រយោជន៍ជារៀងរហូត គ្មានអ្នកណាមានតួនាទីសំខាន់ជាងលោកយេស៊ូឡើយ។ ក្នុងលោកយេស៊ូគឺមានអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែលអស់អ្នកដែលមានចិត្តស្មោះអាចរកឃើញបានយ៉ាងងាយ។ សូមឲ្យអ្នកមានអំណរនិងបានពរក្នុងការរកអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែល«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុងលោក»។
តើអ្នកនៅចាំទេ?
• តើពួកគ្រិស្តសាសនិកបានត្រូវដាស់តឿនឲ្យរកអ្វីដែលថ្លៃវិសេសនោះ?
• ហេតុអ្វីដំបូន្មានរបស់ប៉ូលសម្រាប់បងប្អូនរួមជំនឿនៅទីក្រុងកូឡុស នៅតែសមត្រឹមត្រូវសម្រាប់យើងសព្វថ្ងៃនេះដែរ?
• សូមពន្យល់និងរៀបរាប់អំពីអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសខ្លះៗដែល«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុង»គ្រិស្ត។
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
គម្ពីរគឺដូចជាផែនទីដែលនាំយើងឲ្យរកឃើញអ្វីដ៏ថ្លៃវិសេសដែល«បានត្រូវលាក់ទុកក្នុង»គ្រិស្ត