ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលព្រះឲ្យ
ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលព្រះឲ្យ
បើអ្នកស្មោះត្រង់នឹងព្រះ តើលោកនឹងឲ្យពរជាទ្រព្យសម្បត្ដិឬទេ? ប្រហែលជាលោកនឹងឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិមែន ប៉ុន្តែទ្រព្យសម្បត្ដិនោះប្រហែលជាមិនមែនអ្វីដែលអ្នកសង្ឃឹមថានឹងបាននោះទេ។ សូមគិតអំពីម៉ារៀដែលជាម្ដាយលោកយេស៊ូ។ ទេវតាមួយរូបឈ្មោះកាព្រីយ៉ែលបានលេចមកជួបនាង ដោយប្រាប់ថានាងជា«អ្នកសំណព្វ»របស់ព្រះ ហើយថានាងនឹងបង្កើតកូនមួយដែលជាបុត្រព្រះ។ (លូកា ១:២៨, ៣០-៣២) ប៉ុន្តែម៉ារៀមិនមែនជាអ្នកមានទេ។ បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូកើតមកនោះ ម៉ារៀជូនព្រះយេហូវ៉ានូវគ្រឿងបូជាដែលជា«សត្វលលកមួយគូ ឬសត្វព្រាបស្ទាវពីរក្បាល»។ នោះជាគ្រឿងបូជាដែលមនុស្សក្រីក្រជូនព្រះ។—លូកា ២:២៤; លេវីវិន័យ ១២:៨
ម៉ារៀជាអ្នកក្រ ដូច្នេះតើនេះមានន័យថាព្រះមិនបានឲ្យពរដល់នាងឬ? មិនមែនដូច្នោះទេ។ ពេលដែលនាងទៅលេងអេលីសាបិត ដែលជាសាច់ញាតិរបស់នាង «អេលីសាបិតបាន . . . ពេញទៅដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ រួចនាងបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ ‹ក្នុងចំណោមស្រីទាំងឡាយ នាង[ម៉ារៀ]មានពរហើយ! ឯកូនដែលនាងនឹងបង្កើតក៏មានពរដែរ›!»។ (លូកា ១:៤១, ៤២) ម៉ារៀមានកិត្ដិយសធ្វើជាម្ដាយរបស់បុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
លោកយេស៊ូក៏មិនមែនជាអ្នកមានដែរ។ លោកមិនត្រឹមតែកើតមក ហើយធំឡើងនៅតំបន់ក្រីក្រប៉ុណ្ណោះទេ តែក្នុងអំឡុងពេលលោករស់នៅផែនដី លោកជាអ្នកក្រអស់មួយជីវិត។ មានពេលមួយលោកប្រាប់បុរសម្នាក់ដែលចង់ធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «កញ្ជ្រោងមានរូង ហើយសត្វស្លាបលើមេឃមានទ្រនំ តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅទេ»។ (លូកា ៩:៥៧, ៥៨) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ អ្វីដែលលោកយេស៊ូគ្រិស្តបានសម្រេចដោយមកផែនដី បានផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោកទទួលបានទ្រព្យសម្បត្ដិដ៏វិសេសវិសាល។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា៖ «លោកបានទៅជាអ្នកក្រដើម្បីអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅជាអ្នកមានតាមរយៈភាពក្រីក្ររបស់លោក»។ (កូរិនថូសទី២ ៨:៩) តើលោកយេស៊ូបានឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិបែបណាដល់អ្នកកាន់តាមលោក? ហើយសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងមានទ្រព្យសម្បត្ដិអ្វីខ្លះ?
តើលោកឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិបែបណា?
ពេលណាមនុស្សម្នាក់សម្បូរលុយនិងទ្រព្យធន នេះច្រើនតែធ្វើឲ្យអ្នកនោះពិបាកមានជំនឿលើព្រះ ដោយសារអ្នកមានប្រហែលជាទុកចិត្តលើលុយរបស់ខ្លួនជាជាងទុកចិត្តលើព្រះ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកដែលមានប្រាក់ច្រើននឹងពិបាកចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះណាស់!»។ (ម៉ាកុស ១០:២៣) ដូច្នេះ គឺច្បាស់ណាស់ថា ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលលោកយេស៊ូបានឲ្យអ្នកកាន់តាមលោកមិនមែនជាលុយនិងទ្រព្យធនទេ។
តាមការពិត គ្រិស្តសាសនិកភាគច្រើននៅសតវត្សរ៍ទី១ជាអ្នកក្រ។ ពេលបុរសខ្វិនពីកំណើតម្នាក់បានសុំលុយ នោះពេត្រុសបានឆ្លើយថា៖ «មាសនិងប្រាក់ខ្ញុំមិនមានទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំមាន ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នក៖ ដោយនូវនាមលោកយេស៊ូគ្រិស្តពីក្រុងណាសារ៉ែត ចូរដើរទៅចុះ!»។—សកម្មភាព ៣:៦
សំណេររបស់អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូឈ្មោះយ៉ាកុបក៏បានបញ្ជាក់ថាសមាជិកក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកភាគច្រើនជាមនុស្សក្រីក្រដែរ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ សូមស្ដាប់។ ព្រះបានជ្រើសរើសអ្នកក្រក្នុងពិភពលោកនេះ ដើម្បីឲ្យធ្វើជាអ្នកមានខាងជំនឿ ហើយទទួលរាជាណាចក្រជាមត៌ក ជាអ្វីដែលលោកបានសន្យាដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់លោក មែនទេ?»។ (យ៉ាកុប ២:៥) ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ូលក៏បាននិយាយថាព្រះមិនបានហៅមនុស្សច្រើន«ដែលជាអ្នកប្រាជ្ញតាមទស្សនៈមនុស្ស ឬជាអ្នកមានអំណាច ឬក៏ជាអ្នកដែលបានកើតក្នុងវង្សត្រកូលខ្ពង់ខ្ពស់ឡើយ»ដើម្បីឲ្យធ្វើជាសមាជិកនៃក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកទេ។—កូរិនថូសទី១ ១:២៦
ប្រសិនបើទ្រព្យសម្បត្ដិដែលលោកយេស៊ូបានឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោកមិនមែនជាលុយនិងទ្រព្យធនទេ តើលោកបានឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិបែបណាដល់ពួកគាត់? ក្នុងសំបុត្រមួយដែលលោកយេស៊ូបានផ្ញើទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅក្រុងស្មៀរណា នោះលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំស្គាល់សេចក្ដីវេទនានិងភាពក្រីក្ររបស់អ្នក តែអ្នកជាអ្នកមាន»។ (ការបើកបង្ហាញ ២:៨, ៩) ទោះជាពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងស្មៀរណាជាអ្នកក្រក៏ដោយ តែពួកគាត់មានទ្រព្យសម្បត្ដិដែលមានតម្លៃជាងមាសឬប្រាក់ឆ្ងាយណាស់។ ពួកគាត់ជាអ្នកមានដោយសារពួកគាត់មានជំនឿនិងចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈចំពោះព្រះ។ ជំនឿមានតម្លៃណាស់ ពីព្រោះ«មិនមែនមនុស្សទាំងអស់មានជំនឿទេ»។ (ថែស្សាឡូនិចទី២ ៣:២) តាមទស្សនៈរបស់ព្រះ មនុស្សដែលមិនមានជំនឿ តាមពិតជាមនុស្សក្រីក្រវិញ។—ការបើកបង្ហាញ ៣:១៧, ១៨
ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលមកពីជំនឿ
ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីជំនឿមានតម្លៃ? អ្នកដែលមានជំនឿលើព្រះ ទទួលប្រយោជន៍ពី«ចិត្តសប្បុរស ចិត្តអធ្យាស្រ័យ និងចិត្តធ្ងន់ដ៏បរិបូររបស់លោក»។ (រ៉ូម ២:៤) ពួកគេក៏ទទួល«ការអភ័យទោសចំពោះកំហុស»របស់ពួកគេ ដោយសារមានជំនឿលើគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូដែលជាថ្លៃលោះ។ (អេភេសូរ ១:៧) ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេមានប្រាជ្ញាដែល«បណ្ដាំរបស់គ្រិស្ត»ផ្ដល់ឲ្យអ្នកដែលមានជំនឿ។ (កូឡុស ៣:១៦) ពេលដែលពួកគេអធិដ្ឋានទៅព្រះដោយមានជំនឿ នោះ«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន» ការពារចិត្តនិងគំនិតរបស់ពួកគេ ហើយនាំឲ្យមានសុភមង្គល។—ភីលីព ៤:៧
ក្រៅពីផលប្រយោជន៍ទាំងអស់នេះ ពួកអ្នកដែលបង្ហាញថាពួកគេមានជំនឿលើព្រះដោយជឿលើលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាបុត្រលោក ពួកគេមានលទ្ធភាពរស់ជារៀងរហូត។ មនុស្សជាច្រើនស្គាល់អ្វីដែលលោកយេស៊ូគ្រិស្តមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះស្រឡាញ់ពិភពលោកដល់ម្ល៉េះបានជាលោកបានឲ្យបុត្រតែមួយរបស់លោក ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្រនោះអាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ»។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ពេលដែលមនុស្សទទួលចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីព្រះដែលជាបិតានិងបុត្ររបស់លោក នោះសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេសថានឹងបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់គឺកាន់តែប្រាកដឡើងៗ ដ្បិតលោកយេស៊ូក៏បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដើម្បីបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ពួកគាត់ត្រូវស្គាល់លោកដែលជាព្រះពិតតែមួយឲ្យបានច្បាស់ ព្រមទាំងយេស៊ូគ្រិស្ត ដែលលោកបានចាត់ឲ្យមក»។—យ៉ូហាន ១៧:៣
ជាទូទៅ ពរដែលព្រះឲ្យគឺជាប់ទាក់ទងនឹងចំណងមិត្តភាពរវាងយើងនិងលោក។ ប៉ុន្តែ ពរទាំងនោះក៏មានផលប្រយោជន៍ដែលជួយយើងខាងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្តដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីបុរសម្នាក់ឈ្មោះដាលីឌីអូដែលរស់នៅប្រទេសប្រេស៊ីល។ មុនគាត់មានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះ គាត់ជាអ្នកប្រមឹកស្រា។ នោះធ្វើឲ្យគាត់មានបញ្ហាធំក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ ម្យ៉ាងទៀត ដាលីឌីអូមានបញ្ហាលុយកាក់ដែរ។ តែក្រោយមក គាត់ចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរជាមួយនឹងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានកែប្រែទៅជាមនុស្សខុសប្លែកពីមុនឆ្ងាយណាស់។
ដោយសារអ្វីដែលដាលីឌីអូរៀនពីគម្ពីរ គាត់បោះបង់ចោលទម្លាប់អាក្រក់ទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់។ គាត់ប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលគាត់រៀនពីគម្ពីរយ៉ាងដិតដល់ រហូតដល់គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំធ្លាប់ដើរផឹកពីបារមួយទៅបារមួយ តែឥឡូវខ្ញុំដើរផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ» ព្រោះគាត់ទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេលអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ការកែប្រែដូច្នេះមិនត្រឹមតែជួយគាត់ឲ្យមានសុខភាពល្អជាងប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានជួយគាត់ឲ្យដោះស្រាយបញ្ហាលុយកាក់ផងដែរ។ ដាលីឌីអូប្រាប់ថា៖ «លុយដែលខ្ញុំធ្លាប់យកទៅទិញស្រាផឹក ឥឡូវខ្ញុំប្រើដើម្បីជួយអ្នកដែលខ្វះខាតឬទិញអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការវិញ»។ ដាលីឌីអូក៏មានមិត្តភក្ដិល្អដោយសារគាត់សេពគប់មនុស្សដែលមានទស្សនៈដូចគាត់ដែរ ពោលគឺមានទស្សនៈដែលស្របតាមទស្សនៈរបស់ព្រះ។ ឥឡូវដាលីឌីអូមានក្ដីសុខសាន្តនិងសុភមង្គលដែលគាត់មិនដែលនឹកស្មានថាគាត់អាចមាន មុនគាត់ស្គាល់ព្រះ។
ឧទាហរណ៍មួយទៀត ដែលបញ្ជាក់របៀបដែលជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាជួយមនុស្សមានជីវិតដ៏ប្រសើរជាង គឺឧទាហរណ៍របស់រេណាតូ។ ពេលឃើញទឹកមុខសប្បាយរបស់រេណាតូ អ្នកនឹងពិបាកជឿណាស់ថាគាត់មានហេតុតូចចិត្តនឹងជីវិតរបស់គាត់។ ពេលគាត់ទើបនឹងកើតមក ម្ដាយគាត់បានបោះបង់គាត់ចោល ដោយដាក់ក្នុងថង់មួយទុកចោលនៅចិញ្ចើមថ្នល់ក្រោមកៅអីថ្មមួយ ទាំងរលាត់ស្បែកហើយជាំសាច់ ថែមទាំងមានទងសុកមិនទាន់កាត់ផង។ ស្ត្រីពីរនាក់កំពុងដើរកាត់ឃើញថង់នោះបង្រះចុះបង្រះឡើង នឹកស្មានថាមានកូនឆ្មាដែលគេទុកចោលនៅទីនោះ។ ពេលដែលបើកថង់ឃើញកូនខ្ចី ពួកគេក៏ម្នីម្នាយកទៅមន្ទីរពេទ្យនៅជិតនោះដើម្បីឲ្យពេទ្យពិនិត្យមើល។
ស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមស្ត្រីពីរនាក់នោះជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់ក៏ប្រាប់សាក្សីម្នាក់ទៀតឈ្មោះរីតាអំពីកូនខ្ចីនោះ។ រីតាបានរលូតកូនច្រើនដង ហើយមានកូនតែម្នាក់ គឺកូនស្រី។ គាត់ចង់បានកូនប្រុសណាស់ ដូច្នេះគាត់សម្រេចចិត្តយករេណាតូមកចិញ្ចឹមជាកូនរបស់គាត់។
កាលដែលរេណាតូនៅតូចនៅឡើយ រីតាប្រាប់រេណាតូថា គាត់មិនមែនជាម្ដាយបង្កើតរបស់រេណាតូទេ។ ប៉ុន្តែរីតាបានស្រឡាញ់និងបីបាច់រក្សាគាត់ ហើយខំព្យាយាមបង្រៀនគាត់នូវគោលការណ៍ពីគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ ក្រោយរេណាតូធំឡើងបន្ដិច គាត់ចាប់អារម្មណ៍នឹងគម្ពីរ។ គាត់ក៏មានអំណរគុណរឹតតែច្រើនឡើង កាលដែលគាត់ដឹងរបៀបអស្ចារ្យដែលគាត់បានត្រូវសង្គ្រោះ។ គាត់រលីងរលោងទឹកភ្នែក រាល់ដងដែលគាត់អានទំនុកតម្កើងដែលដាវីឌបានសរសេរថា៖ «បើកាលណាឪពុកម្ដាយលះចោលទូលបង្គំ នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងទទួលទូលបង្គំទុកវិញ»។—ទំនុកតម្កើង ២៧:១០
ដោយដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលបានធ្វើអ្វីៗជាច្រើនដើម្បីរូបគាត់ រេណាតូទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២០០២ ហើយនៅឆ្នាំបន្ទាប់គាត់ក្លាយទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពេញពេលអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ គាត់នៅតែមិនដឹងថានរណាជាឪពុកម្ដាយបង្កើតរបស់គាត់ទេ ហើយប្រហែលជាគាត់នឹងមិនដឹងសោះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ រេណាតូមានអារម្មណ៍ថា អំណោយថ្លៃវិសេសបំផុតដែលគាត់ធ្លាប់ទទួលគឺគាត់ស្គាល់និងមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាទុកជាបិតាដែលស្រឡាញ់និងថែរក្សាគាត់។
ប្រហែលជាអ្នកចង់មានមិត្តភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយនឹងព្រះ ហើយចង់ទទួលក្ដីស្រឡាញ់ពីលោក ជាអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានជីវិតប្រសើរជាង។ មនុស្សគ្រប់រូប ទាំងអ្នកមានទាំងអ្នកក្រ មានឱកាសមានចំណងមិត្តភាពបែបនេះជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាបុត្ររបស់លោក។ ចំណងមិត្តភាពនោះប្រហែលជាមិននាំឲ្យមានលុយនិងទ្រព្យធនច្រើនទេ តែប្រាកដជានឹងធ្វើឲ្យមានក្ដីសុខសាន្តនិងសុភមង្គលដែលអ្នកមានស្តុកស្តម្ភបំផុតទិញពុំបានឡើយ។ ពាក្យនៅសុភាសិត ១០:២២ជាការពិតមែនដែលថា៖ «អំណោយពរនៃព្រះយេហូវ៉ា នោះធ្វើឲ្យទៅជាមាន ហើយទ្រង់មិនបន្ថែមសេចក្ដីទុក្ខព្រួយផងទេ»។
ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាយកចិត្តទុកដាក់នឹងមនុស្សដែលមកឯលោក៖ «ឱបើឯងបានស្ដាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ នោះសេចក្ដីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្ដីសុចរិតរបស់ឯង នឹងបានដូចជារលកនៃសមុទ្រហើយ»។ (អេសាយ ៤៨:១៨) លោកក៏បានសន្យាថា អ្នកណាដែលមកឯលោកដោយមានបំណងចិត្តនិងគំនិតត្រឹមត្រូវ អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យ៖ «ផលនៃសេចក្ដីសុភាព នឹងសេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះគឺជាទ្រព្យសម្បត្ដិ កិត្ដិសព្ទ នឹងជីវិត»។—សុភាសិត ២២:៤
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៦]
ជំនឿលើព្រះធ្វើឲ្យមានក្ដីសុខសាន្តនិងសុភមង្គល
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
ទោះជាក្រុមគ្រួសាររបស់លោកយេស៊ូជាអ្នកក្រក៏ដោយ ពួកគាត់បានទទួលពរដ៏វិសេសវិសាលពីព្រះ