ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើព្រះ យើងមានសុជីវធម៌
ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើព្រះ យើងមានសុជីវធម៌
«ចូរយកតម្រាប់តាមព្រះ»។—អេភ. ៥:១
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើងមានសុជីវធម៌? (ខ) តើយើងនឹងពិភាក្សាអំពីអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
អ្នកនិពន្ធម្នាក់បានសរសេរអំពីការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «យើងគួរមានសុជីវធម៌ជានិច្ច។ ការចេះគួរសមមានប្រយោជន៍នៅគ្រប់កន្លែងគ្រប់ពេលវេលា»។ (ឈ្មោះ Sue Fox) កាលណាមនុស្សមានទម្លាប់គោរពគ្នា នោះមិនសូវមានបញ្ហាជាមួយអ្នកឯទៀតទេ ហើយជាច្រើនដង អាចបំបាត់ចោលបញ្ហាតែម្ដង។ ផ្ទុយទៅវិញ បើបុគ្គលម្នាក់គ្មានសុជីវធម៌ចំពោះអ្នកឯទៀត នោះនាំឲ្យទាស់ទែងគ្នា ស្អប់គ្នា ហើយពិបាកចិត្ត។
២ ជាទូទៅ សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិត មានសុជីវធម៌ល្អ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារការគ្មានសុជីវធម៌ជារឿងធម្មតាក្នុងពិភពលោកនេះ នោះយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនឆ្លងតាមមនុស្សដែលគ្មានសុជីវធម៌។ ស្តីអំពីរឿងនេះ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលរបៀបដែលការអនុវត្តតាមគោលការណ៍គម្ពីរអាចការពារយើង ថែមទាំងទាក់ទាញមនុស្សឲ្យមកឯការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ ដើម្បីយល់ថាសុជីវធម៌រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ សូមពិចារណាមើលគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោក។
ជនគំរូក្នុងការមានសុជីវធម៌ គឺព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រលោក
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាទុកគំរូអ្វីឲ្យយើងស្តីអំពីសុជីវធម៌?
៣ ព្រះយេហូវ៉ាទុកគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះឲ្យយើងស្តីអំពីសុជីវធម៌។ ទោះជាលោកមានឋានៈខ្ពស់ជាមហាក្សត្រនៃសកលលោកក៏ដោយ លោកប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សដោយក្ដីសប្បុរសនិងការគោរព។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅអាប្រាហាំនិងម៉ូសេ លោកបានប្រើពាក្យភាសាហេប្រឺដែលច្រើនតែបកប្រែថា«សូម» ដែលក្នុងគម្ពីរខ្មែរបានត្រូវបកប្រែថា«ចូរ»។ (លោ. ១៣:១៤; និក្ខ. ៤:៦) ពេលអ្នកបម្រើរបស់លោកធ្វើខុស ព្រះយេហូវ៉ា«អាណិតអាសូរ . . . តែងតែប្រណីសន្ដោស . . . អត់ធ្មត់ ហើយពោរពេញទៅដោយមេត្ដាករុណាដ៏ស្មោះស្ម័គ្រ»។ (ទំនុក. ៨៦:១៥, ខ.ស.) លោកពិតជាខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ពីមនុស្សខ្លះដែលផ្ទុះកំហឹង ពេលអ្នកឯទៀតធ្វើមិនត្រូវចិត្ត។
៤. តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេចពេលអ្នកឯទៀតនិយាយជាមួយយើង?
៤ សុជីវធម៌របស់ព្រះក៏បានត្រូវសឲ្យឃើញដោយរបៀបដែលលោកស្ដាប់មនុស្ស។ ពេលអាប្រាហាំលើកសំណួរអំពីមនុស្សក្នុងក្រុងសូដុម ព្រះយេហូវ៉ាឆ្លើយសំណួរនីមួយៗដោយអត់ធ្មត់។ (លោ. ១៨:២៣-៣២) លោកមិនបានគិតថាអាប្រាហាំរំខានលោកទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកបម្រើលោក និងសេចក្ដីអង្វររបស់អ្នកដែលបានធ្វើខុសហើយប្រែចិត្តវិញ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៥១:១១, ១៧) គប្បីឲ្យយើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាដោយស្ដាប់អ្នកឯទៀតពេលគេនិយាយជាមួយយើង មែនទេ?
៥. តើការមានសុជីវធម៌ដូចលោកយេស៊ូអាចធ្វើឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងល្អជាងជាមួយអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ សុជីវធម៌គឺនៅក្នុងចំណោមអ្វីៗជាច្រើនដែលលោកយេស៊ូបានរៀនពីបិតានៅស្ថានសួគ៌។ ថ្វីបើកិច្ចបម្រើផ្សាយទាមទារពេលវេលានិងកម្លាំងយ៉ាងច្រើនពីលោកយេស៊ូក៏ដោយ លោកតែងតែប្រព្រឹត្តដោយអត់ធ្មត់និងសប្បុរស។ មនុស្សដែលមានជំងឺឃ្លង់ មនុស្សងងឹតភ្នែកដែលសុំទាន និងអ្នកឯទៀតដែលត្រូវការជំនួយ បានយល់ឃើញទាំងអស់គ្នាថា លោកយេស៊ូប្រុងប្រៀបហើយស្ម័គ្រចិត្តជួយពួកគាត់។ ទោះជាពួកគាត់មិនបានណាត់ជួបលោកជាមុនក៏ដោយ លោកមិនដែលធ្វើព្រងើយកន្តើយចំពោះពួកគាត់ទេ។ ជាញយដង លោកតែងតែផ្អាកពីកិច្ចការរបស់លោកដើម្បីជួយបុគ្គលដែលពិបាកចិត្ត។ លោកយេស៊ូយោគយល់លើសពីធម្មតាចំពោះអស់អ្នកដែលជឿទៅលើលោក។ (ម៉ាក. ៥:៣០-៣៤; លូក. ១៨:៣៥-៤១) ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូដោយចង់ជួយគេ ហើយប្រព្រឹត្តដោយក្ដីសប្បុរសដល់អ្នកឯទៀត។ ញាតិសន្ដាន អ្នកជិតខាង និងអ្នកឯទៀតនឹងកត់សម្គាល់ការប្រព្រឹត្តទាំងនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត ការប្រព្រឹត្តទាំងនេះនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរហើយនាំឲ្យយើងមានសុភមង្គល។
៦. តើលោកយេស៊ូទុកគំរូអ្វីឲ្យយើងស្តីអំពីភាពកក់ក្ដៅនិងភាពរាក់ទាក់?
៦ លោកយេស៊ូក៏បានគោរពមនុស្សដោយហៅឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ តើអ្នកដឹកនាំសាសនាធ្វើដូចនេះទេ? មិនមែនទេ។ ពួកគេមានទស្សនៈថា មនុស្សដែលមិនស្គាល់ច្បាប់ជា«ពួកមនុស្សដែលត្រូវបណ្ដាសា»។ របៀបដែលអ្នកដឹកនាំបានប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សទាំងនោះបង្ហាញថា ពួកគេមានទស្សនៈដូច្នេះមែន។ (យ៉ូន. ៧:៤៩) បុត្ររបស់ព្រះមិនប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សដូចនេះទេ។ លោកយេស៊ូធ្លាប់ហៅម៉ាថា ម៉ារៀ សាខេ និងមនុស្សជាច្រើនទៀតដោយប្រើឈ្មោះរបស់ពួកគាត់។ (លូក. ១០:៤១, ៤២; ១៩:៥) សព្វថ្ងៃនេះ វប្បធម៌និងកាលៈទេសៈប្រហែលជាមានឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបដែលយើងនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀត តែអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាព្យាយាមរាក់ទាក់ជាមួយអ្នកដទៃ។ * ពួកគេមិនឲ្យការប្រកាន់វណ្ណៈកាត់បន្ថយការគោរពដែលបងប្អូនរួមជំនឿនិងអ្នកឯទៀតសមនឹងទទួលនោះឡើយ។—សូមអាន យ៉ាកុប ២:១-៤
៧. តើគោលការណ៍គម្ពីរជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យមានសុជីវធម៌ចំពោះមនុស្សនៅគ្រប់កន្លែង?
៧ ព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោកប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ដោយសន្ដោសប្រណី ហើយនេះបង្ហាញថាទាំងព្រះយេហូវ៉ាទាំងបុត្រលោកគោរពមនុស្ស។ ណាមួយទៀត ការប្រព្រឹត្តបែបនេះក៏ទាក់ទាញមនុស្សដែលមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវឲ្យទទួលយកសេចក្ដីពិត។ ពិតមែន សុជីវធម៌គឺខុសគ្នាទៅតាមកន្លែង។ ដូច្នេះ ស្តីអំពីសុជីវធម៌ យើងមិនធ្វើតាមច្បាប់តឹងតែងណាមួយឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងការគោរពមនុស្សនៅគ្រប់កន្លែង យើងឲ្យគោលការណ៍គម្ពីរណែនាំយើងដើម្បីអាចផ្លាស់ប្ដូរតាមកាលៈទេសៈ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលរបៀបដែលការមានសុជីវធម៌ចំពោះអ្នកឯទៀតអាចនាំឲ្យយើងទទួលផលច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
សួរសុខទុក្ខនិងសន្ទនាជាមួយអ្នកឯទៀត
៨, ៩. (ក) តើទម្លាប់ណាដែលប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតគិតថាយើងគ្មានសុជីវធម៌? (ខ) ហេតុអ្វីយើងគួរឲ្យប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ៥:៤៧ មានអានុភាពលើរបៀបយើងប្រព្រឹត្តលើអ្នកឯទៀត?
៨ សព្វថ្ងៃ ជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សគឺរវល់ណាស់ ហើយជាញឹកញយ ពេលមនុស្សពីរនាក់ដើរកាត់មុខគ្នា នោះពួកគេមិននិយាយ«សុខសប្បាយ»ឡើយ។ នេះមិនបានសេចក្ដីថា យើងត្រូវនិយាយជាមួយមនុស្សទាំងអស់ដែលដើរនៅចិញ្ចើមថ្នល់ទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងកាលៈទេសៈជាច្រើនឯទៀត គឺគួរសមនិងគប្បីឲ្យយើងសួរសុខទុក្ខអ្នកឯទៀត។ តើរូបអ្នកមានទម្លាប់សួរសុខទុក្ខអ្នកឯទៀតទេ? ឬតើអ្នកច្រើនតែដើរហួសដោយមិនញញឹមឬមិននិយាយស្តីសោះ? ទោះជាបុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាមិនមានបំណងអាក្រក់ក៏ដោយ តែតាមពិតគាត់អាចចាប់ផ្ដើមមានទម្លាប់ដែលគ្មានសុជីវធម៌វិញ។
៩ លោកយេស៊ូបានរំលឹកយើងពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាសួរសុខទុក្ខតែបងប្អូនរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ តើមានអ្វីអស្ចារ្យទៅ? ពីព្រោះជនជាតិដទៃធ្វើដូច្នេះដែរ មែនទេ?»។ (ម៉ាថ. ៥:៤៧) ស្តីអំពីរឿងនេះ ប្រធានក្រុមហ៊ុនម្នាក់បានសរសេរថា៖ «មនុស្សពិតជាទើសចិត្តមែន ពេលអ្នកឯទៀតព្រងើយនឹងពួកគាត់ ហាក់ដូចជាមើលមិនឃើញពួកគាត់។ បើយើងធ្វើព្រងើយកន្តើយនឹងអ្នកឯទៀត នោះគ្មានមូលហេតុណាដែលយើងអាចយកធ្វើជាលេសដើម្បីលួងលោមចិត្តពួកគាត់ទេ។ ប៉ុន្តែមានដំណោះស្រាយដ៏ស្រួលមួយ គឺយើងសួរសុខទុក្ខហើយនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀត»។ (ឈ្មោះ Donald Weiss) បើយើងមិនរាក់ទាក់ អ្នកឯទៀតមិនមានអារម្មណ៍ស្រួលឡើយ តែបើយើងរាក់ទាក់ នេះនឹងនាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អវិញ។
១០. តើសុជីវធម៌អាចជួយយើងឲ្យមានលទ្ធផលល្អក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា «មុនដំបូង សូមញញឹម»)
១០ សូមគិតអំពីគូស្វាមីភរិយាឈ្មោះថំនិងខារូល ដែលជាគ្រិស្តសាសនិករស់នៅក្រុងធំមួយនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកខាងជើង។ ការសន្ទនាជាមួយអ្នកជិតខាងជាទម្លាប់មួយដែលពួកគាត់មានក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ តើពួកគាត់បានធ្វើអ្វីដើម្បីបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់នេះ? ដោយសំដៅទៅបទគម្ពីរនៅសៀវភៅយ៉ាកុប ៣:១៨បងថំនិយាយថា៖ «យើងព្យាយាមមានភាពរាក់ទាក់និងស្លូតបូតជាមួយអ្នកដទៃ។ ពេលឃើញម្ចាស់ផ្ទះនៅមុខផ្ទះ និងមនុស្សដែលធ្វើការនៅតំបន់នោះ យើងទៅជួបពួកគេ។ យើងញញឹមហើយសួរសុខទុក្ខពួកគេ។ យើងនិយាយអំពីអ្វីដែលពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ដូចជាកូនចៅ ផ្ទះ ឆ្កែ និងការងាររបស់ពួកគេជាដើម។ មិនយូរមិនឆាប់ ពួកគេចាត់ទុកយើងជាមិត្ត»។ បងខារូលបន្ថែមថា៖ «ពេលយើងជួបពួកគេលើកក្រោយ យើងប្រាប់ឈ្មោះយើង ហើយសុំស្គាល់ឈ្មោះគេ។ យើងប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលយើងធ្វើក្នុងតំបន់នោះ តែមិននិយាយជាមួយពួកគេយូរពេកទេ។ នៅទីបំផុត យើងអាចផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកគេបាន»។ អ្នកជិតខាងជាច្រើនរបស់ថំនិងខារូលទុកចិត្តពួកគាត់។ ណាមួយទៀត អ្នកជិតខាងមួយចំនួនព្រមទទួលសៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយខ្លះមានចំណាប់អារម្មណ៍ចង់រៀនថែមទៀតអំពីសេចក្ដីពិត។
ចេះគួរសមទោះជាស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈពិបាក
១១, ១២. ហេតុអ្វីយើងដឹងថា គេនឹងប្រព្រឹត្តមកលើយើងដោយគ្មានសុជីវធម៌ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ? ហើយតើយើងគួរមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
១១ ជួនកាលពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អ អ្នកឯទៀតប្រព្រឹត្តមកលើយើងដោយគ្មានសុជីវធម៌។ យើងដឹងថាគេនឹងប្រព្រឹត្តដូចនេះមកលើយើង ពីព្រោះគ្រិស្តយេស៊ូបានព្រមានអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ប្រសិនបើពួកគេបានបៀតបៀនខ្ញុំ នោះពួកគេនឹងបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ូន. ១៥:២០) ប៉ុន្តែ បើយើងតបតពេលគេនិយាយបង្អាប់យើង នោះមិននាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អទេ។ តើយើងគួរមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ចូរទទួលស្គាល់គ្រិស្តជាម្ចាស់ក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ហើយប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីនិយាយការពារសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា នៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់ដែលទាមទារឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រាប់អំពីមូលហេតុដែលអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ តែចូរធ្វើដូច្នេះដោយចិត្តស្លូតបូតនិងដោយការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ»។ (១ពេ. ៣:១៥) ពេលយើងចេះគួរសមដោយប្រព្រឹត្តស្លូតបូតនិងដោយមានការគោរពចំពោះអ្នកដែលមើលងាយយើង នោះប្រហែលជាបន្ទន់ចិត្តរបស់ពួកគាត់។—ទីត. ២:៧, ៨
១២ ស្តីអំពីមនុស្សដែលនិយាយពាក្យអសុរោះដាក់យើង តើយើងអាចត្រៀមខ្លួនដើម្បីប្រឈមមុខនឹងពួកគេតាមរបៀបដែលព្រះពេញចិត្តទេ? យើងពិតជាអាចធ្វើដូច្នោះមែន។ ប៉ូលលើកទឹកចិត្តថា៖ «ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរស ប្រៀបដូចជាបានត្រូវបង់អំបិល។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងដឹងថាគួរឆ្លើយដូចម្ដេចចំពោះមនុស្សម្នាក់ៗ»។ (កូឡ. ៤:៦) បើយើងមានទម្លាប់ចេះគួរសមចំពោះសមាជិកក្រុមគ្រួសារ សិស្សរួមថ្នាក់ អ្នករួមការងារ សមាជិកក្រុមជំនុំ និងមនុស្សក្នុងតំបន់ដែលយើងរស់នៅ នោះយើងបានត្រៀមខ្លួនល្អជាងដើម្បីប្រព្រឹត្តសមនឹងឋានៈជាគ្រិស្តសាសនិក ពេលដែលប្រឈមមុខមនុស្សដែលចំអកមើលងាយយើង។—សូមអាន រ៉ូម ១២:១៧-២១
១៣. សូមលើកឧទាហរណ៍មួយអំពីរបៀបដែលការចេះគួរសម ប្រហែលជាអាចបន្ទន់ចិត្តរបស់អ្នកប្រឆាំង។
១៣ ការមានសុជីវធម៌ពេលស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកនាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅប្រទេសជប៉ុន ម្ចាស់ផ្ទះនិងភ្ញៀវរបស់គាត់បានសើចចំអកដាក់បងប្រុសយើងម្នាក់។ បងប្រុសនោះបានជម្រាបលាពួកគាត់ដោយចេះគួរសម។ កាលដែលគាត់បន្តផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់នោះ គាត់ឃើញភ្ញៀវកំពុងមើលគាត់ពីចម្ងាយ។ ពេលបងប្រុសយើងទៅជួបគាត់ បុរសដែលជាភ្ញៀវនោះបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំសុំអត់ទោសពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ថ្វីបើយើងនិយាយមិនល្អដល់បង ខ្ញុំកត់សម្គាល់ថាបងនៅតែញញឹម។ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យបានដូចបង?»។ ដោយសារបុរសនោះបាត់បង់ការងារ ហើយម្ដាយគាត់ទើបស្លាប់ នោះគាត់គ្មានសង្ឃឹមថានឹងអាចបានសុភមង្គល។ បងប្រុសយើងអញ្ជើញបុរសនោះឲ្យសិក្សាគម្ពីរជាមួយគាត់។ បុរសនោះយល់ព្រម ហើយមិនយូរក្រោយមក គាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរពីរដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍។
វិធីល្អបំផុតដើម្បីរៀនឲ្យចេះគួរសម
១៤, ១៥. នៅសម័យគម្ពីរ តើអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអប់រំកូនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ នៅសម័យគម្ពីរ មាតាបិតាដែលគោរពព្រះបានបង្រៀនកូនឲ្យចេះគួរសមនៅឯផ្ទះ។ សូមគិតអំពីរបៀបគួរសមដែលអាប្រាហាំនិងអ៊ីសាកដែលជាកូនរបស់គាត់ បានហៅគ្នាទៅវិញទៅមកនៅលោកុប្បត្តិ ២២:៧។ យ៉ូសែបក៏បានទទួលការអប់រំល្អពីមាតាបិតារបស់គាត់ដែរ។ នេះបានសឲ្យឃើញពេលគាត់ជាប់គុក ព្រោះគាត់នៅតែចេះគួរសមចំពោះអ្នកជាប់គុកឯទៀត។ (លោ. ៤០:៨, ១៤) សម្ដីដែលយ៉ូសែបនិយាយទៅកាន់ផារ៉ូបង្ហាញថា គាត់បានរៀនរបៀបគួរសមដើម្បីជម្រាបបុគ្គលដែលមានឋានៈខ្ពស់។—លោ. ៤១:១៦, ៣៣, ៣៤
១៥ ច្បាប់១០ប្រការដែលព្រះជូនកូនចៅអ៊ីស្រាអែល មានបង្គាប់មួយដែលថា៖ «ចូរឲ្យគោរពប្រតិបត្ដិដល់ឪពុកម្ដាយ ដើម្បីឲ្យបានអាយុវែងនៅក្នុងស្រុក ដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងទ្រង់ប្រទានឲ្យ»។ (និក្ខ. ២០:១២) វិធីមួយដែលកូនអាចគោរពឪពុកម្ដាយគឺដោយមានសុជីវធម៌នៅផ្ទះ។ ក្នុងកាលៈទេសៈដ៏សែនពិបាក កូនស្រីរបស់យែបថាគោរពឪពុករបស់នាងយ៉ាងខ្លាំងដោយសុខចិត្តធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់ឪពុក។—ចៅ. ១១:៣៥-៤០
១៦-១៨. (ក) តើអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្រៀនកូនឲ្យមានសុជីវធម៌? (ខ) តើមានប្រយោជន៍ណាខ្លះដែលមកពីការបង្រៀនកូនឲ្យមានសុជីវធម៌?
១៦ យើងមិនត្រូវមើលស្រាលតម្លៃនៃការអប់រំកូនឲ្យមានសុជីវធម៌ទេ។ ដើម្បីឲ្យក្មេងៗអាចទាក់ទងជាមួយអ្នកឯទៀតពេលធំដឹងក្ដី នោះពួកគាត់ត្រូវរៀនឲ្យចេះជម្រាបសួរ ជម្រាបលាភ្ញៀវ ចេះនិយាយគួរសមពេលលើកទូរស័ព្ទ ហើយចេះបរិភោគអាហារដោយគួរសមជាមួយអ្នកឯទៀត។ គប្បីឲ្យមាតាបិតាជួយកូនៗឲ្យយល់អំពីមូលហេតុដែលកូនគួរជួយអ្នកដែលកាន់អ្វីៗធ្ងន់ ហើយជួយបើកទ្វារឲ្យអ្នកឯទៀតនៅកន្លែងផ្សេងៗ ថែមទាំងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះមនុស្សវ័យចាស់និងអ្នកជំងឺ។ កូនត្រូវយល់សារៈសំខាន់នៃការនិយាយយ៉ាងស្មោះដូចជាពាក្យ«សូម» «អរគុណ» និង«ខ្ញុំសុំអត់ទោស»។
១៧ ការអប់រំកូនឲ្យចេះគួរសមមិនចាំបាច់ជាការពិបាកទេ។ វិធីល្អបំផុតគឺដោយទុកគំរូល្អឲ្យកូនធ្វើតាម។ ខឺតដែលមានអាយុ២៥ឆ្នាំ បានរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលគាត់និងបងប្អូនប្រុសបីនាក់របស់គាត់រៀនឲ្យមានសុជីវធម៌ ដោយពោលថា៖ «យើងមើលហើយស្ដាប់ប៉ាម៉ាក់និយាយជាមួយគ្នាដោយសប្បុរស ថែមទាំងប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀតដោយអត់ធ្មត់និងចេះយោគយល់។ មុននិងក្រោយកិច្ចប្រជុំនៅឯសាលប្រជុំ ប៉ាបាននាំខ្ញុំទៅនិយាយជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿវ័យចាស់។ ខ្ញុំបានឮប៉ាសួរសុខទុក្ខបងប្អូន ហើយឃើញថាប៉ាគោរពពួកគាត់ណាស់»។ ខឺតបន្តថា៖ «មិនយូរមិនឆាប់ ខ្ញុំមានសុជីវធម៌ដូចប៉ាដែរ។ ការប្រព្រឹត្តទៅលើមនុស្សដោយចេះគួរសមទៅជាទម្លាប់ធម្មតារបស់យើង។ យើងធ្វើដូច្នោះ មិនមែនដោយសារយើងត្រូវតែធ្វើទេ តែដោយសារយើងចង់ធ្វើវិញ»។
១៨ បើមាតាបិតាបង្រៀនកូនឲ្យមានសុជីវធម៌ តើទំនងជាមានអ្វីកើតឡើង? កូននឹងអាចស្រួលរកមិត្តភក្ដិ ហើយតែងតែត្រូវគ្នាជាមួយអ្នកឯទៀត។ កូននឹងមានសមត្ថភាពធ្វើការជាមួយនិយោជកហើយអ្នករួមការងារ។ ម្យ៉ាងទៀត កូនដែលចេះគួរសម ហើយដែលទៀងត្រង់នឹងនាំឲ្យមាតាបិតាពេញចិត្តនិងមានអំណរ។—សូមអាន សុភាសិត ២៣:២៤, ២៥
ការមានសុជីវធម៌ធ្វើឲ្យយើងខុសប្លែកពីអ្នកឯទៀត
១៩, ២០. ហេតុអ្វីយើងគួរតាំងចិត្តធ្វើតាមព្រះរបស់យើងដែលសន្ដោសប្រណីហើយតាមបុត្រលោក?
១៩ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ចូរយកតម្រាប់តាមព្រះ ក្នុងនាមជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់លោក»។ (អេភ. ៥:១) ការយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រលោករួមបញ្ចូលការអនុវត្តតាមគោលការណ៍គម្ពីរ ដូចគោលការណ៍ដែលយើងបានពិនិត្យមើលក្នុងអត្ថបទនេះ។ ដោយធ្វើដូចនេះ យើងនឹងមិនធ្វើជាមនុស្សពុតត្បុតដែលចេះគួរសមគ្រាន់តែដើម្បីផ្គាប់ផ្គុនអ្នកដែលមានឋានៈខ្ពស់ឬដើម្បីទទួលទ្រព្យសម្បត្ដិ។—យូ. ១៦
២០ នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រងអាក្រក់របស់សាថាន នោះវាប្ដេជ្ញាចិត្តកម្ចាត់ចោលខ្នាតតម្រាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតឡើងចំពោះការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក។ ប៉ុន្តែ មេកំណាចនឹងមិនអាចបំបាត់ចោលសុជីវធម៌ដែលពួកគ្រិស្តសាសនិកពិតមាននោះទេ។ សូមឲ្យយើងម្នាក់ៗ តាំងចិត្តធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយើងដែលសន្ដោសប្រណីនិងតាមគំរូបុត្ររបស់លោក។ បើធ្វើដូចនេះ ពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងនឹងតែងតែខុសប្លែកពីការប្រព្រឹត្តរបស់អស់អ្នកដែលជ្រើសរើសប្រព្រឹត្តដោយគ្មានសុជីវធម៌។ ណាមួយទៀត យើងនឹងនាំឲ្យគេសរសើរឈ្មោះព្រះរបស់យើងដែលមានសុជីវធម៌ គឺព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះនឹងទាក់ទាញមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះឲ្យមកឯការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតរបស់លោក។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 6 តាមប្រទេសខ្លះ បើយើងនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀតដែលមានអាយុច្រើនជាង ហើយយើងហៅឈ្មោះពួកគាត់ នោះគេចាត់ទុកថាយើងគ្មានសុជីវធម៌ទេ លើកលែងតែគេឲ្យយើងហៅឈ្មោះ។ យកល្អឲ្យពួកគ្រិស្តសាសនិកគោរពទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រទេសនីមួយៗ។
តើអ្នកចាំទេ?
• តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះពីព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោកស្តីអំពីសុជីវធម៌?
• ហេតុអ្វីបានជាការសួរសុខទុក្ខអ្នកឯទៀតនាំឲ្យគេមានទស្សនៈល្អចំពោះយើងជាគ្រិស្តសាសនិក?
• តើការចេះគួរសមជួយឲ្យយើងមានលទ្ធផលល្អក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើមាតាបិតាមានតួនាទីអ្វីក្នុងការបង្រៀនកូនឲ្យមានសុជីវធម៌?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៩]
មុនដំបូង សូមញញឹម
មនុស្សជាច្រើនស្ទាក់ស្ទើរចាប់ផ្ដើមសន្ទនាជាមួយមនុស្សដែលគេមិនស្គាល់។ ប៉ុន្តែ ដោយសារសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកជិតខាង នោះពួកគាត់ខំប្រឹងរៀនឲ្យចេះសន្ទនាដើម្បីប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ តើមានអ្វីដែលអាចជួយអ្នកឲ្យចេះសន្ទនាជាមួយអ្នកឯទៀតបានយ៉ាងប្រសើរជាង?
គោលការណ៍សំខាន់មួយគឺមាននៅក្នុងសៀវភៅភីលីព ២:៤ដែលអានថា៖ «បន្តយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត មិនត្រូវគិតអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះទេ»។ សូមគិតអំពីបទគម្ពីរនោះដោយពិចារណាសំណួរដូចតទៅនេះ។ បើអ្នកមិនដែលជួបបុគ្គលម្នាក់ពីមុនមក បុគ្គលនោះចាត់ទុកអ្នកជាមនុស្សចម្លែក មែនទេ? ដូច្នេះ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ស្រួល? អ្វីដែលអាចជួយគឺអ្នកគួរញញឹមហើយសួរសុខទុក្ខគាត់។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវគិតច្រើនជាងនេះទៅទៀត។
ពេលដែលខំចាប់ផ្ដើមសន្ទនាជាមួយបុគ្គលម្នាក់ អ្នកប្រហែលជាបានបំបែរអារម្មណ៍គាត់ចេញពីអ្វីដែលគាត់កំពុងគិត។ ម្ល៉ោះហើយ បើអ្នកព្យាយាមពិភាក្សាជាមួយគាត់អំពីអ្វីដែលអ្នកចង់និយាយ នោះគាត់ប្រហែលជាមិនចាប់អារម្មណ៍ចំណុចនោះទេ។ ដូច្នេះ បើអ្នកស្វែងយល់ថាបុគ្គលនោះប្រហែលជាកំពុងគិតអំពីអ្វីមុនអ្នកមកដល់ អ្នកអាចប្រើចំណុចនោះដើម្បីចាប់ផ្ដើមសន្ទនាជាមួយគាត់។ នេះជាអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើពេលលោកជួបស្ត្រីម្នាក់នៅឯអណ្ដូងទឹកនាក្រុងសាម៉ារី។ (យ៉ូន. ៤:៧-២៦) ស្ត្រីនោះបានគិតអំពីការដងទឹក។ លោកយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមសន្ទនាជាមួយនាងអំពីរឿងនោះ ហើយមិនយូរក្រោយមក លោកបានសន្ទនាជាមួយនាងយ៉ាងល្អអំពីការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨]
ការរាក់ទាក់ជាមួយអ្នកដទៃ អាចផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ការមានសុជីវធម៌គឺសមរម្យជានិច្ច