«សកម្មពលនិងកូនក្រមុំនិយាយឥតឈប់ថា៖ ‹មកចុះ!›»
«សកម្មពលនិងកូនក្រមុំនិយាយឥតឈប់ថា៖ ‹មកចុះ!›»
«សកម្មពលនិងកូនក្រមុំនិយាយឥតឈប់ថា៖ ‹មកចុះ!› . . . ចូរឲ្យអ្នកណាដែលស្រេក មកចុះ ចូរឲ្យអ្នកណាដែលចង់បានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត មកយកដោយឥតគិតថ្លៃ»។—បប. ២២:១៧
១, ២. តើអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងរាជាណាចក្រព្រះគួរមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាក្នុងជីវិតយើង? ហើយហេតុអ្វី?
តើអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងរាជាណាចក្រព្រះគួរមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាក្នុងជីវិតយើង? លោកយេស៊ូបានដាស់តឿនពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យ‹បន្តស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុន› ដោយធានាពួកគាត់ថាបើពួកគាត់ធ្វើដូច្នេះ នោះព្រះនឹងផ្ដល់អ្វីដែលពួកគាត់ត្រូវការ។ (ម៉ាថ. ៦:២៥-៣៣) លោកបានប្រៀបធៀបរាជាណាចក្រព្រះទៅនឹងគជ់ខ្យងមួយដែលមានតម្លៃខ្ពស់ដល់ម្ល៉េះ បានជាពេលដែលអ្នកធ្វើដំណើរជួញដូរម្នាក់រកឃើញ គាត់ក៏«លក់អ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មាន . . . ហើយទិញគជ់ខ្យងនោះ»។ (ម៉ាថ. ១៣:៤៥, ៤៦) ដូច្នេះ យើងគួរចាត់ទុកកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរាជាណាចក្រព្រះនិងការបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យកាន់តាមលោកយេស៊ូ ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត មែនទេ?
២ ដូចយើងបានរៀនក្នុងអត្ថបទមុនៗទាំងពីរ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដោយសេចក្ដីក្លាហាននិងពេលយើងប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ នោះបង្ហាញថាយើងបានត្រូវដឹកនាំដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ។ សកម្មពលនោះក៏មានតួនាទីសំខាន់ដើម្បីជួយយើងឲ្យចូលរួមយ៉ាងទៀងទាត់ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយរាជាណាចក្រព្រះ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលអំពីរបៀបដែលសកម្មពលនោះជួយយើង។
មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវអញ្ជើញ!
៣. តើមនុស្សទាំងអស់បានត្រូវអញ្ជើញឲ្យ«មក»ផឹកទឹកបែបណា?
៣ មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវអញ្ជើញតាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ (សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ២២:១៧) ពួកគេបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យ«មក» ហើយផឹកទឹកពិសេសម្យ៉ាង។ ទឹកនេះមិនមែនជាទឹកធម្មតាទេ។ ទោះជាទឹកគឺសំខាន់ចាំបាច់សម្រាប់ទ្រទ្រង់ជីវិតនៅផែនដីក្ដី លោកយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើទឹកម្យ៉ាងទៀត ពេលលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ស្ត្រីជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់នាអណ្ដូងទឹកថា៖ «អ្នកណាដែលផឹកទឹកដែលខ្ញុំឲ្យ អ្នកនោះនឹងមិនស្រេកម្ដងទៀតឡើយ ប៉ុន្តែទឹកដែលខ្ញុំឲ្យអ្នកនោះ នឹងទៅជាទឹកផុសក្នុងអ្នកនោះ ហើយផ្ដល់នូវជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (យ៉ូន. ៤:១៤) ទឹកពិសេសដែលមនុស្សបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យពិសា ផ្ដល់នូវជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។
៤. ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជាតិត្រូវការទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត? តើទឹកនោះតំណាងអ្វី?
៤ មនុស្សជាតិត្រូវការទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត ពេលអាដាមដែលជាបុរសដំបូង បានចូលរួមជាមួយអេវ៉ាដែលជាប្រពន្ធរបស់គាត់ ក្នុងការមិនធ្វើតាមអ្នកដែលបង្កើតពួកគេ ពោលគឺព្រះយេហូវ៉ា។ (លោ. ២:១៦, ១៧; ៣:១-៦) គូស្វាមីភរិយាដំបូងបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីសួនដែលជាទីលំនៅរបស់ពួកគេ ដើម្បីមិនឲ្យ«[អាដាម]លូកដៃទៅបេះផ្លែជីវិតស៊ីទៀត ហើយរស់ជារៀងរាបដរាបទៅ»។ (លោ. ៣:២២) ក្នុងនាមជាបុព្វបុរសរបស់មនុស្សជាតិ អាដាមបាននាំមកនូវសេចក្ដីស្លាប់ដល់មនុស្សជាតិទាំងមូល។ (រ៉ូម ៥:១២) ទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតតំណាងការរៀបចំទាំងអស់របស់ព្រះដើម្បីរំដោះមនុស្សដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ពីអំពើខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់ ហើយផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវជីវិតល្អឥតខ្ចោះដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅសួនឧទ្យាននាផែនដី។ ការរៀបចំទាំងនេះអាចធ្វើទៅបានដោយសារគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។—ម៉ាថ. ២០:២៨; យ៉ូន. ៣:១៦; ១យ៉ូន. ៤:៩, ១០
៥. តើនរណាជាអ្នកផ្ដើមសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យមក‹យកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតដោយឥតគិតថ្លៃ›? សូមពន្យល់។
៥ តើនរណាជាអ្នកផ្ដើមអញ្ជើញឲ្យមក‹យកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតដោយឥតគិតថ្លៃ›? ការរៀបចំទាំងអស់ដើម្បីទទួលជីវិតតាមរយៈលោកយេស៊ូ ដែលមនុស្សជាតិនឹងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញក្នុងអំឡុងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត នោះបានត្រូវពណ៌នាថាជា«ទន្លេដែលមានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត ថ្លាដូចកែវចរណៃ»។ ទន្លេនោះបាន«ចេញពីបល្ល័ង្ករបស់ព្រះនិងរបស់កូនចៀម»។ (បប. ២២:១) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលផ្ដល់ជីវិត ជាប្រភពនៃទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត។ (ទំនុក. ៣៦:៩) លោកជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យមានទឹកនោះតាមរយៈ«កូនចៀម»ដែលជាលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ (យ៉ូន. ១:២៩) ទឹកដែលជានិមិត្តរូបជាមធ្យោបាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីបំបាត់ចោលអន្តរាយទាំងឡាយដែលមនុស្សមានដោយសារអាដាមមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ ប្រាកដហើយ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដើមសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យ«មក»។
៦. តើ«ទន្លេដែលមានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត»ចាប់ផ្ដើមហូរនៅពេលណា?
៦ ទោះជា«ទន្លេដែលមានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត»នឹងហូរយ៉ាងពេញលេញក្នុងអំឡុងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់គ្រិស្តក៏ដោយ តែទន្លេនោះបានចាប់ផ្ដើមហូរនៅ«ថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់»នាឆ្នាំ១៩១៤ ដែលនៅពេលនោះ «កូនចៀម»បានត្រូវតែងតាំងជាស្តេចនៅស្ថានសួគ៌។ (បប. ១:១០) ហេតុនេះ ក្រោយមក មនុស្សអាចទទួលការរៀបចំខ្លះៗដែលផ្ដល់ជីវិត ដែលក្នុងនោះមានគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ ពីព្រោះសារគម្ពីរបានត្រូវរៀបរាប់ថាជា«ទឹក»។ (អេភ. ៥:២៦) មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវអញ្ជើញឲ្យមក‹យកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតដោយឥតគិតថ្លៃ› ដើម្បីឲ្យបានឮនិងធ្វើតាមដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្រព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើនរណាជាអ្នកដែលអញ្ជើញគេនៅថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់?
«កូនក្រមុំ»និយាយថា«មកចុះ!»
៧. នៅ«ថ្ងៃរបស់លោកម្ចាស់» តើអ្នកណាអញ្ជើញគេមុនបង្អស់ឲ្យ«មក»? ហើយតើពួកគាត់អញ្ជើញនរណា?
៧ សមាជិកនៃក្រុមនៃកូនក្រមុំ ពោលគឺពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងជាពួកអ្នកដែលអញ្ជើញគេមុនបង្អស់ឲ្យ«មក»។ តើពួកគាត់អញ្ជើញនរណា? កូនក្រមុំមិននិយាយទៅខ្លួននាងថា«មកចុះ!»ទេ។ ពាក្យរបស់នាងបានត្រូវពោលទៅពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅផែនដី ក្រោយ«សង្គ្រាមដែលនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត»។—សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ១៦:១៤, ១៦
៨. តើអ្វីបង្ហាញថាពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងបានផ្ដល់ការអញ្ជើញរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដល់អ្នកឯទៀតតាំងពីឆ្នាំ១៩១៨មក?
៨ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងបានអញ្ជើញមនុស្សតាំងពីឆ្នាំ១៩១៨មក។ នៅឆ្នាំនោះ សុន្ទរកថាដែលមានចំណងជើង«មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលកំពុងរស់នៅឥឡូវនេះ ប្រហែលជាមិនស្លាប់ឡើយ» បានផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមថាមនុស្សជាច្រើននឹងទទួលជីវិតនៅផែនដីដែលក្លាយជាសួនឧទ្យានក្រោយសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។ នៅឆ្នាំ១៩២២ នាមហាសន្និបាតរបស់និស្សិតគម្ពីរ នៅស៊ីដឺផូញ រដ្ឋអូហៃយ៉ូ សហរដ្ឋអាម៉េរិក មានសុន្ទរកថាមួយដែលបានជំរុញទឹកចិត្តអ្នកស្ដាប់ឲ្យ‹ប្រកាសអំពីស្តេចនិងរាជាណាចក្ររបស់លោក›។ នេះបានជួយក្រុមគ្រិស្តសាសនិកដែលមិនទាន់ឡើងស្ថានសួគ៌ឲ្យអញ្ជើញមនុស្សច្រើនទៀត។ នៅឆ្នាំ១៩២៩ អត្ថបទមួយនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែមីនា មានចំណងជើង«សេចក្ដីអញ្ជើញដ៏ស្មោះស្ម័គ្រ» ដែលមានសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ២២:១៧ជាប្រធានបទគម្ពីរ។ អត្ថបទនោះបានចែងថា៖ «ក្រុមគ្រិស្តសាសនិកដ៏ស្មោះត្រង់ដែលមិនទាន់ឡើងស្ថានសួគ៌បានចូលរួមជាមួយ[ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត]ក្នុងការអញ្ជើញដ៏ស្មោះស្ម័គ្រនេះ ហើយបាននិយាយថា‹មក›។ សេចក្ដីអញ្ជើញនេះត្រូវប្រកាសឥឡូវដល់ពួកអ្នកដែលចង់បានសេចក្ដីសុចរិតនិងសេចក្ដីពិត»។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមនៃកូនក្រមុំបន្តផ្ដល់ការអញ្ជើញនោះដល់អ្នកឯទៀត។
«អ្នកណាដែលបានឮ ចូរនិយាយថា៖ ‹មកចុះ!›»
៩, ១០. តើតាមរបៀបណាដែលពួកអ្នកដែលបានឮសេចក្ដីអញ្ជើញបានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យអញ្ជើញអ្នកឯទៀតដោយនិយាយថា«មកចុះ!»?
៩ ចុះយ៉ាងណាពួកអ្នកដែលឮសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យ«មក»? ពួកគាត់បានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យអញ្ជើញអ្នកឯទៀតដោយនិយាយថា«មកចុះ!»។ ជាឧទាហរណ៍ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៣២ នៅទំព័រ២៣២បានចែងថា៖ «ចូរឲ្យពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងលើកទឹកចិត្តអស់អ្នកដែលនឹងចូលរួមក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ ពួកគាត់មិនចាំបាច់ជាអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ទេទើបអាចប្រកាសសាររបស់លោកម្ចាស់បាន។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបានធូរស្រាលក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់ ដោយឥឡូវដឹងថាព្រះអនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់យកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតទៅឲ្យមនុស្សដែលអាចរួចជីវិតនៅសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន ហើយទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅផែនដី»។
១០ ដោយដៅបញ្ជាក់ភារកិច្ចរបស់អ្នកដែលបានឮសេចក្ដីអញ្ជើញគឺឲ្យនិយាយ«មកចុះ!» នោះទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៣៤ ទំព័រ២៤៩បានចែងថា៖ «ពួកអ្នកក្នុងក្រុមនៃយ៉ូណាដាបត្រូវសហការគ្នាជាមួយពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមនៃយេហ៊ូវ ពោលគឺពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ហើយប្រកាសសារនៃរាជាណាចក្រព្រះ ទោះជាពួកគាត់មិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលបានត្រូវរើសតាំងក៏ដោយ»។ នៅឆ្នាំ១៩៣៥ អត្តសញ្ញាណនៃ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»ដែលបានរៀបរាប់នៅសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ៧:៩-១៧ បានត្រូវយល់ច្បាស់។ ការយល់ដឹងនេះបាននាំឲ្យការផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះបានកើនឡើងកាន់តែច្រើន។ តាំងពីពេលនោះមក មនុស្សមួយក្រុមធំនៃពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ពិតបានធ្វើតាមសេចក្ដីអញ្ជើញនោះ។ ចំនួនពួកគាត់កំពុងកើនឡើង ហើយឥឡូវនេះមានជាង៧លាននាក់។ ក្រោយពីពួកគាត់បានស្ដាប់សេចក្ដីអញ្ជើញដោយមានចិត្តដឹងគុណ នោះពួកគាត់បានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយបានចូលរួមជាមួយក្រុមនៃកូនក្រមុំក្នុងការអញ្ជើញយ៉ាងសកម្មនូវអ្នកឯទៀតឲ្យ‹មកយកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតដោយឥតគិតថ្លៃ›។
«សកម្មពល»និយាយថា«មកចុះ!»
១១. នៅសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស. តើសកម្មពលបរិសុទ្ធជួយក្នុងការផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ពេលលោកយេស៊ូកំពុងផ្សព្វផ្សាយក្នុងសាលាប្រជុំនៅក្រុងណាសារ៉ែត នោះលោកបានបើករមូរក្រដាសរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយអេសាយហើយអានថា៖ «សកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសណ្ឋិតលើខ្ញុំ ពីព្រោះលោកបានរើសតាំងខ្ញុំដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អដល់អ្នកក្រីក្រ ក៏បានចាត់ខ្ញុំឲ្យផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នកដែលជាប់ជាឈ្លើយអំពីការដោះលែង ប្រាប់អ្នកដែលងងឹតភ្នែកអំពីការមើលឃើញឡើងវិញ ហើយរំដោះអស់អ្នកដែលត្រូវគេជិះជាន់ ថែមទាំងផ្សព្វផ្សាយអំពីឆ្នាំដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»។ ក្រោយមក ស្តីអំពីពាក្យទាំងនោះ លោកយេស៊ូបានសំដៅទៅខ្លួនលោកដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បទគម្ពីរដែលអ្នកទើបតែស្ដាប់ បានសម្រេចនៅថ្ងៃនេះ»។ (លូក. ៤:១៧-២១) មុនលោកយេស៊ូឡើងទៅស្ថានសួគ៌ លោកបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងទទួលឫទ្ធានុភាព កាលដែលសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះមកសណ្ឋិតលើអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីខ្ញុំ . . . រហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។ (សកម្ម. ១:៨) នៅសតវត្សរ៍ទី១ សកម្មពលបរិសុទ្ធមានតួនាទីសំខាន់ដែលទាក់ទងនឹងការផ្សព្វផ្សាយ។
១២. សព្វថ្ងៃនេះ តើសកម្មពលរបស់ព្រះរួមចំណែកយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងការផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញដល់អ្នកឯទៀត?
១២ សព្វថ្ងៃនេះ តើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះរួមចំណែកយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងការផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញដល់អ្នកឯទៀត? ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ លោកប្រើសកម្មពលដើម្បីបើកចិត្តគំនិតរបស់ក្រុមនៃកូនក្រមុំឲ្យយល់គម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។ សកម្មពលជំរុញទឹកចិត្តពួកគាត់ឲ្យអញ្ជើញអ្នកឯទៀត ហើយឲ្យពន្យល់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរទៅពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅជារៀងរហូតក្នុងសួនឧទ្យាននៅផែនដី។ ចុះយ៉ាងណាពួកអ្នកដែលព្រមទទួលសេចក្ដីអញ្ជើញនោះ ហើយក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ព្រមទាំងផ្ដល់ការអញ្ជើញនោះទៅអ្នកឯទៀត? ក្នុងករណីរបស់ពួកគាត់ សកម្មពលក៏រួមចំណែកផងដែរ។ ដោយបានទទួលការជ្រមុជទឹក«ក្នុងនាមសកម្មពលបរិសុទ្ធ» នោះពួកគាត់សហការជាមួយសកម្មពល ថែមទាំងពឹងផ្អែកលើសកម្មពលនោះឲ្យជួយពួកគាត់។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩) ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតអំពីដំណឹងដែលផ្សព្វផ្សាយដោយពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងនិងមនុស្សមួយក្រុមធំដែលមានកាន់តែច្រើនឡើង។ ដំណឹងនោះគឺមកពីគម្ពីរ ជាសៀវភៅដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់សកម្មពលព្រះ។ ដូច្នេះ សេចក្ដីអញ្ជើញនេះបានត្រូវផ្ដល់តាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ តាមពិត សកម្មពលនោះបានដឹកនាំយើង។ តើនេះគួរជំរុញយើងឲ្យរួមចំណែកឲ្យបានខ្លាំងប៉ុណ្ណាក្នុងការអញ្ជើញអ្នកឯទៀត?
ពួកគាត់«និយាយឥតឈប់ថា៖ ‹មកចុះ!›»
១៣. តើឃ្លាដែលថា«សកម្មពលនិងកូនក្រមុំនិយាយឥតឈប់ថា៖ ‹មកចុះ!›» បញ្ជាក់អំពីអ្វី?
១៣ «សកម្មពលនិងកូនក្រមុំនិយាយឥតឈប់ថា៖ ‹មកចុះ!›»។ នេះបញ្ជាក់ថាពួកគាត់ផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះយ៉ាងទៀងទាត់។ ចុះយ៉ាងណាពួកអ្នកដែលឮ ហើយទទួលសេចក្ដីអញ្ជើញ? ពួកគាត់ក៏និយាយដែរថា៖ «មកចុះ!»។ មនុស្សមួយក្រុមធំនៃពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ពិតបានត្រូវរៀបរាប់ថា‹កំពុងបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូនព្រះយេហូវ៉ាទាំងយប់ទាំងថ្ងៃក្នុងវិហាររបស់លោក›។ (បប. ៧:៩, ១៥) តើពួកគាត់បំពេញ‹កិច្ចបម្រើទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ›ក្នុងន័យអ្វី? (សូមអាន លូកា ២:៣៦, ៣៧; សកម្មភាព ២០:៣១; ថែស្សាឡូនិចទី២ ៣:៨) គំរូរបស់អាណាជាអ្នកប្រកាសទំនាយដែលមានវ័យចាស់និងសាវ័កប៉ូលបានបង្ហាញថា ‹កិច្ចបម្រើទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ›សំដៅទៅលើការផ្សព្វផ្សាយដោយឥតឈប់ឈរ និងការខំប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
១៤, ១៥. តើដានីយ៉ែលបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចនូវសារៈសំខាន់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍យ៉ាងទៀងទាត់?
១៤ ដានីយ៉ែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយក៏បានបង្ហាញនូវសារៈសំខាន់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍យ៉ាងទៀងទាត់ដែរ។ (សូមអាន ដានីយ៉ែល ៦:៤-១០, ១៦) គាត់មិនបានផ្លាស់ប្ដូរទម្លាប់របស់គាត់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ទេ ពោលគឺទម្លាប់របស់គាត់ក្នុងការអធិដ្ឋានទៅព្រះ«១ថ្ងៃ៣ដង ដូចជាកាលពីមុន» សូម្បីតែមួយខែក៏គាត់មិនព្រមផ្លាស់ប្ដូរដែរ ទោះជាការធ្វើដូច្នេះមានន័យថាគាត់ត្រូវគេបោះទៅក្នុងរូងសិង្ហក៏ដោយ។ ការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់បង្ហាញឲ្យអ្នកឯទៀតឃើញយ៉ាងច្បាស់ក្រឡែតថា គ្មានអ្វីសំខាន់ជាងការគោរពបូជាព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងទៀងទាត់ឡើយ!—ម៉ាថ. ៥:១៦
១៥ ក្រោយពីដានីយ៉ែលបាននៅក្នុងរូងសិង្ហអស់មួយយប់ ស្តេចបានទៅទីនោះហើយបន្លឺសំឡេងថា៖ «ឱដានីយ៉ែល ជាអ្នកបំរើនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់អើយ តើព្រះនៃអ្នកដែលអ្នកគោរពជានិច្ចនោះ ទ្រង់អាចនឹងជួយឲ្យអ្នករួចពីសិង្ហបានឬទេ?»។ ភ្លាមៗនោះ ដានីយ៉ែលបានឆ្លើយថា៖ «បពិត្រព្រះករុណា សូមឲ្យទ្រង់បានប្រកបដោយព្រះជន្មចំរើនជាយឺនយូរចុះ ព្រះនៃទូលបង្គំទ្រង់បានចាត់ទេវតារបស់ទ្រង់ ឲ្យមកបិទមាត់សិង្ហទាំងអស់ វាមិនបានប្រទូស្តដល់ទូលបង្គំទេ ពីព្រោះនៅចំពោះព្រះ នោះមិនឃើញជាទូលបង្គំមានទោសអ្វីឡើយ ហើយបពិត្រព្រះករុណា នៅចំពោះទ្រង់ ទូលបង្គំក៏មិនបានធ្វើខុសអ្វីដែរ»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ពរដល់ដានីយ៉ែលដោយសារគាត់បានបម្រើលោក«ជានិច្ច»ឬឥតឈប់ឈរ។—ដាន. ៦:១៩-២២
១៦. តើគំរូរបស់ដានីយ៉ែលគួរជំរុញយើងឲ្យសួរខ្លួនយើងសំណួរអ្វីខ្លះស្តីអំពីការចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ?
១៦ ដានីយ៉ែលសុខចិត្តស្លាប់ជាជាងបោះបង់ទម្លាប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ចុះយើងវិញ? តើយើងកំពុងលះបង់ប្រយោជន៍អ្វីដើម្បីប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះដោយឥតឈប់ឈរ? ឬតើយើងសុខចិត្តលះបង់ប្រយោជន៍អ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើដូច្នេះ? យើងមិនគួរឲ្យមួយខែកន្លងផុតទៅដោយមិនបានផ្សាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាដល់អ្នកឯទៀតទេ! បើអាចធ្វើបាន គប្បីឲ្យយើងខំប្រឹងចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរាល់សប្ដាហ៍ មែនទេ? សូម្បីតែយើងមានបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ ហើយអាចផ្សព្វផ្សាយតែ១៥នាទីប៉ុណ្ណោះក្នុងខែនោះក៏ដោយ យើងគួរបំពេញសេចក្ដីរាយការណ៍។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះដូចសកម្មពលនិងកូនក្រមុំ យើងចង់និយាយឥតឈប់ថា៖ «មកចុះ!»។ ប្រាកដហើយ យើងខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយទៀងទាត់អំពីរាជាណាចក្រព្រះ។
១៧. ក្នុងការផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះយេហូវ៉ា តើឱកាសណាខ្លះដែលយើងមិនគួរឲ្យកន្លងផុត?
១៧ គប្បីឲ្យយើងខិតខំផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រប់ឱកាស មិនគ្រាន់តែនៅពេលវេលាដែលយើងកំណត់ទៅផ្សព្វផ្សាយប៉ុណ្ណោះឡើយ។ យើងពិតជាមានឯកសិទ្ធិមែនដើម្បីអញ្ជើញពួកអ្នកដែលស្រេកឲ្យ‹មកយកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតដោយឥតគិតថ្លៃ›ក្នុងអំឡុងពេលផ្សេងទៀត ដូចជាពេលទៅផ្សារ ធ្វើដំណើរ ធ្វើការ ដើរលេង ឬពេលទៅសាលារៀន! សូម្បីតែពួកអាជ្ញាធរដាក់កម្រិតលើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយក៏ដោយ យើងនៅតែផ្សព្វផ្សាយដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ប្រហែលដោយផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការច្រើនជាង ឬផ្សព្វផ្សាយដល់ម្ចាស់ផ្ទះពីរបីនាក់នៅតំបន់មួយ ហើយក្រោយមកទៅផ្សាយនៅតំបន់ផ្សេង។
ចូរនិយាយឥតឈប់ថា៖ «មកចុះ!»
១៨, ១៩. តើអ្នកបង្ហាញថាអ្នកឲ្យតម្លៃចំពោះឯកសិទ្ធិធ្វើជាអ្នករួមការងារជាមួយនឹងព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ជាង៩០ឆ្នាំមកហើយ សកម្មពលនិងកូនក្រមុំបាននិយាយថា៖ «មកចុះ!» ដល់នរណាដែលស្រេកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត។ តើអ្នកបានឮសេចក្ដីអញ្ជើញដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគាត់ឬទេ? បើបានឮមែន អ្នកបានត្រូវជំរុញទឹកចិត្តឲ្យផ្ដល់សេចក្ដីអញ្ជើញនេះដល់អ្នកឯទៀត។
១៩ យើងមិនដឹងថាសេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានរហូតដល់ពេលណាទេ តែដោយយើងតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអញ្ជើញនោះដោយពោលថា៖ «មកចុះ!» នោះយើងធ្វើជាអ្នករួមការងារជាមួយនឹងព្រះ។ (១កូ. ៣:៦, ៩) នេះពិតជាឯកសិទ្ធិដ៏ថ្លាថ្លៃណាស់! សូមឲ្យយើងបង្ហាញថាយើងឲ្យតម្លៃចំពោះឯកសិទ្ធិនោះ ហើយ«ជូនព្រះនូវសេចក្ដីសរសើរជាគ្រឿងបូជាជានិច្ច»ដោយផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទៀងទាត់។ (ហេ. ១៣:១៥) ដោយរួមជាមួយក្រុមនៃកូនក្រមុំ ចូរឲ្យពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅផែនដី និយាយឥតឈប់ថា៖ «មកចុះ!» ហើយសូមឲ្យមនុស្សជាច្រើនទៀតទទួល‹យកទឹកដែលផ្ដល់ជីវិតដោយឥតគិតថ្លៃ›!
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើនរណាបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យ«មក»?
• ស្តីអំពីសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យ«មក» ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថា ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដើម?
• តើសកម្មពលបរិសុទ្ធរួមចំណែកយ៉ាងណាក្នុងការអញ្ជើញអ្នកឯទៀតឲ្យ«មក»?
• ហេតុអ្វីគប្បីឲ្យយើងព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងទៀងទាត់?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[តារាង/រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
(ដើម្បីមើលឃើញទាំងអស់ សូមមើលសៀវភៅ)
ចូរនិយាយឥតឈប់ថា៖ «មកចុះ!»
១៩១៤
អ្នកផ្សព្វផ្សាយ៥.១០០នាក់
១៩១៨
មនុស្សជាច្រើននឹងទទួលជីវិតក្នុងសួនឧទ្យាននៅផែនដី
១៩២២
«ប្រកាស ប្រកាស ប្រកាសអំពីស្តេចនិងរាជាណាចក្ររបស់លោក»
១៩២៩
ពួកអ្នកស្មោះត្រង់ដែលមិនទាន់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌និយាយថា៖ «មកចុះ!»
១៩៣២
ការអញ្ជើញឲ្យនិយាយថា៖ «មកចុះ!»មិនគ្រាន់តែសម្រាប់អ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងប៉ុណ្ណោះទេ
១៩៣៤
ក្រុមនៃយ៉ូណាដាបបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យផ្សព្វផ្សាយ
១៩៣៥
«មនុស្សមួយក្រុមធំ»បានត្រូវស្គាល់
២០០៩
អ្នកផ្សព្វផ្សាយ៧.៣១៣.១៧៣នាក់