កុំមើលអ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍!
កុំមើលអ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍!
«សូមបង្វែរភ្នែកខ្ញុំមិនឲ្យមើលអ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍ ហើយរក្សាខ្ញុំឲ្យមានជីវិត តាមផ្លូវរបស់លោក»។—ទំនុក. ១១៩:៣៧, ព.ថ.
១. តើការដែលយើងអាចមើលឃើញគឺសំខាន់ប៉ុណ្ណា?
ការដែលយើងអាចមើលឃើញជាអ្វីដ៏វិសេសវិសាលណាស់! តាមរយៈភ្នែកយើង យើងអាចឃើញអ្វីៗដែលនៅជុំវិញយើងក្នុងមួយរំពេច។ យើងអាចមើលឃើញជម្រៅ ចម្ងាយ កម្រាស់ និងពណ៌ផ្សេងៗដែរ។ ការមើលឃើញជួយឲ្យយើងឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឬឃើញអ្វីដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ តាមរយៈភ្នែក យើងឃើញលម្អនៃរបស់ផ្សេងៗ ឲ្យតម្លៃលើអ្វីៗដែលព្រះបានបង្កើត ហើយឃើញភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថាមានព្រះពិតប្រាកដមែន និងថាលោកមានសិរីរុងរឿង។ (ទំនុក. ៨:៣, ៤; ១៩:១, ២; ១០៤:២៤; រ៉ូម ១:២០) ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារភ្នែកយើងបញ្ជូនព័ត៌មានផ្សេងៗទៅខួរក្បាលយើង នោះភ្នែកមានតួនាទីសំខាន់ក្នុងការរៀនអំពីព្រះ និងក្នុងការពង្រឹងជំនឿទៅលើលោក។—យ៉ូស. ១:៨; ទំនុក. ១:២, ៣
២. ហេតុអ្វីយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអ្វីដែលយើងមើល? ហើយតើយើងអាចរៀនអ្វីពីសំណូមពរដ៏ស្មោះរបស់អ្នកតែងបទទំនុកតម្កើង?
២ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងមើល ក៏អាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់មកលើយើងដែរ។ ភ្នែកនិងចិត្តគំនិតរបស់យើងជាប់ទាក់ទងគ្នាខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាអ្វីដែលយើងមើលឃើញអាចធ្វើឲ្យយើងចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានិងមហិច្ឆតា ឬមានអ្វីទាំងនេះកាន់តែច្រើនឡើង។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានមនុស្សខូចអាក្រក់និងមនុស្សដែលបំពេញចិត្តខ្លួន និងក្នុងពិភពលោកដែលគ្រប់គ្រងដោយមេកំណាចសាថាន នោះសម្បូរទៅដោយរូបភាពនិងការឃោសនាដែលនាំឲ្យយើងវង្វេងយ៉ាងងាយ ទោះជាយើងមើលតែមួយភ្លែតក៏ដោយ។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) ដូច្នេះ មិនមែនជាការចម្លែកទេដែលអ្នកតែងបទទំនុកតម្កើងបានអង្វរព្រះថា៖ «សូមបង្វែរភ្នែកខ្ញុំមិនឲ្យមើលអ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍ ហើយរក្សាខ្ញុំឲ្យមានជីវិត តាមផ្លូវរបស់លោក»។—ទំនុក. ១១៩:៣៧, ព.ថ.
របៀបដែលភ្នែកយើងអាចបំភាន់យើង
៣-៥. តើមានកំណត់ហេតុអ្វីខ្លះក្នុងគម្ពីរដែលបញ្ជាក់អំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការឲ្យភ្នែកទាក់ទាញយើង?
៣ សូមពិចារណាអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់នាងអេវ៉ាជាស្ត្រីដំបូង។ សាថានបានប្រាប់នាងថា បើនាងបរិភោគផ្លែឈើពី«ដើមដឹងខុសត្រូវ» នោះភ្នែកនាងនឹង«បានភ្លឺឡើង»។ ពេលនាងអេវ៉ាគិតថាភ្នែករបស់នាងនឹងបាន«ភ្លឺ» នោះពិតជាធ្វើឲ្យនាងចាប់អារម្មណ៍ចង់បរិភោគផ្លែឈើដែលបានត្រូវហាមមិនឲ្យបរិភោគ។ ចំណាប់អារម្មណ៍របស់នាងចង់បរិភោគផ្លែឈើនោះមានកាន់តែខ្លាំងឡើង ពេលនាង«ឃើញថាផ្លែឈើនោះបរិភោគបាន ក៏ជាទីគាប់ដល់ភ្នែក ហើយជាដើមដែលល្មមគួរចង់បានដើម្បីឲ្យបានប្រាជ្ញា»។ ដោយសារនាងបានសម្លឹងមើលដើមឈើនោះដោយចិត្តចង់បាន បានជាដើមឈើនោះជាទីគាប់ដល់ភ្នែកនាង ហើយនេះនាំឲ្យនាងបំពានច្បាប់ព្រះ។ អាដាមដែលជាប្ដីរបស់នាង ក៏បានបំពានច្បាប់ព្រះដែរ ហើយនេះនាំឲ្យមនុស្សជាតិទាំងឡាយទទួលផលវិបាកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។—លោ. ២:១៧; ៣:២-៦; រ៉ូម ៥:១២; យ៉ា. ១:១៤, ១៥
៤ នៅសម័យណូអេ ក៏មានទេវតាខ្លះដែលទទួលឥទ្ធិពលពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញដែរ។ សៀវភៅលោកុប្បត្តិ ៦:២បានចែងអំពីពួកគេថា៖ «ពួកកូនប្រុសរបស់ព្រះ គេឃើញកូនស្រីរបស់មនុស្សថាជាស្រស់ល្អ ក៏យកធ្វើជាប្រពន្ធតាមតែចិត្តគេទៅ»។ ពួកគេបានមើលកូនស្រីរបស់មនុស្សដោយចិត្តស្រើបស្រាល ហើយនេះធ្វើឲ្យពួកទេវតាទាំងនេះដែលបះបោរប្រឆាំងព្រះ មានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសពីធម្មជាតិចង់រួមដំណេកជាមួយមនុស្ស ហើយហេតុនេះ ពួកគេបង្កើតបានកូនដែលកាចសាហាវ។ អំពើអាក្រក់របស់មនុស្សនៅសម័យនោះ នាំឲ្យមនុស្សជាតិទាំងឡាយទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស លើកលែងតែណូអេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។—លោ. ៦:៤-៧, ១១, ១២
៥ រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក ភ្នែករបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ឈ្មោះអេកាន បានទាក់ទាញគាត់ឲ្យលួចរបស់ខ្លះៗពីក្រុងយេរីខូដែលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលបានដណ្ដើមយក។ ព្រះបានបង្គាប់ថារបស់ទាំងអស់នៅក្នុងទីក្រុងនោះត្រូវបំផ្លាញចោល លើកលែងតែរបស់ខ្លះៗដែលត្រូវទុកក្នុងឃ្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវព្រមានថា៖ «ឯឯងរាល់គ្នា ត្រូវប្រយ័ត្នតែនឹងរបស់ដែលសំរាប់បំផ្លាញ ក្រែងកាលណាឯងញែករបស់ណា ទុកសំរាប់នឹងបំផ្លាញ នោះបែរទៅជាយករបស់ណាមួយនោះចេញវិញ»។ ពេលអេកានមិនស្ដាប់បង្គាប់ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទទួលបរាជ័យនៅទីក្រុងអៃយ ហើយពួកគេមួយចំនួនបានស្លាប់។ អេកានមិនបានសារភាពថាគាត់លួចរបស់ខ្លះទេរហូតដល់ពេលគេដឹងថាគាត់ជាអ្នកលួច។ អេកានបាននិយាយថា៖ «ដ្បិតខ្ញុំបានឃើញ»របស់ទាំងនោះ «នោះខ្ញុំកើតមានចិត្តលោភចង់បាន រួចក៏យកទៅ»។ ការចង់បានអ្វីដែលទាក់ទាញភ្នែកបាននាំឲ្យគាត់ទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស ព្រមទាំង«របស់គាត់ទាំងអស់ដែរ។ (យ៉ូស. ៦:១៨, ១៩; ៧:១-២៦) អេកានមានចិត្តចង់បានអ្វីដែលបានត្រូវហាមឃាត់។
យើងត្រូវខំប្រឹងទប់ចិត្ត
៦, ៧. ក្នុងចំណោម«កលល្បិចទាំងប៉ុន្មាន»របស់សាថាន តើកលល្បិចណាដែលវាប្រើជាញឹកញាប់ដើម្បីដាក់អន្ទាក់យើង? ហើយតើអ្នកផ្សាយពាណិជ្ជកម្មប្រើកលល្បិចនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ មនុស្សជាតិសព្វថ្ងៃនេះបានត្រូវល្បួងតាមរបៀបស្រដៀងគ្នានឹងរបៀបដែលធ្លាប់ប្រើក្នុងករណីរបស់នាងអេវ៉ា ពួកទេវតាមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ និងអេកាន។ ក្នុងចំណោម«កលល្បិចទាំងប៉ុន្មាន»ដែលសាថានបានប្រើដើម្បីបំភាន់មនុស្សជាតិ នោះកលល្បិចខ្លាំងបំផុតគឺ«ការចង់បានអ្វីដែលទាក់ទាញភ្នែក»។ (២កូ. ២:១១; ១យ៉ូន. ២:១៦) អ្នកផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនៅសម័យនេះដឹងថា មនុស្សទទួលឥទ្ធិពលពីអ្វីដែលពួកគេឃើញ។ អ្នកជំនាញខាងផ្សាយពាណិជ្ជកម្មម្នាក់នៅទ្វីបអឺរ៉ុបបាននិយាយថា៖ «ចក្ខុវិញ្ញាណជាវិញ្ញាណមួយដែលទាក់ទាញជាងគេបំផុតក្នុងចំណោមវិញ្ញាណទាំងប្រាំ។ វិញ្ញាណនេះខ្លាំងជាងវិញ្ញាណឯទៀត ហើយអាចជំរុញមនុស្សឲ្យធ្វើអ្វីដែលពួកគេដឹងថាមិនត្រឹមត្រូវ»។
៧ មិនមែនជាការចម្លែកទេដែលអ្នកផ្សាយពាណិជ្ជកម្មខំបង្កើតឲ្យមានរូបភាពច្រើនអនេកដែលគេបានរៀបចំឡើងយ៉ាងល្អដើម្បីទាក់ទាញភ្នែកឲ្យបានខ្លាំងបំផុត ហើយជំរុញឲ្យអ្នកមើលមានចិត្តចង់បានរបស់ឬសេវារបស់ពួកគេ! អ្នកស្រាវជ្រាវម្នាក់នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកដែលសិក្សាអំពីឥទ្ធិពលនៃការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មទៅលើមនុស្ស បាននិយាយថាការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម«មិនគ្រាន់តែរៀបចំដើម្បីផ្ដល់ព័ត៌មានប៉ុណ្ណោះទេ តែសំខាន់ជាងនេះគឺដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកមើលមានអារម្មណ៍ឬមានការប្រព្រឹត្តណាមួយ»។ រូបស្រើបស្រាលជាវិធីមួយដែលគេប្រើជាញឹកញយ។ ដូច្នេះ ជាការសំខាន់ឲ្យយើងកាន់កាប់លើអ្វីដែលយើងមើលនិងអ្វីដែលយើងឲ្យចូលមកក្នុងខួរក្បាលនិងចិត្តរបស់យើង!
៨. តើគម្ពីរបានដៅបញ្ជាក់យ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងត្រូវការពារភ្នែករបស់យើង?
៨ ការចង់បានអ្វីដែលទាក់ទាញភ្នែកនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងក៏អាចមានឥទ្ធិពលទៅលើគ្រិស្តសាសនិកពិតដែរ។ ហេតុនេះ បណ្ដាំរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យខំប្រឹងទប់ចិត្តចំពោះអ្វីដែលយើងមើលនិងចំពោះអ្វីដែលយើងចង់បាន។ (១កូ. ៩:២៥, ២៧; សូមអាន យ៉ូហានទី១ ២:១៥-១៧) យ៉ូបជាបុរសស្មោះត្រង់ម្នាក់ទទួលស្គាល់ថា ការមើលឃើញនិងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាគឺជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានពោលថា៖ «ខ្ញុំបានតាំងសញ្ញានឹងភ្នែកខ្ញុំហើយ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំមើលស្ត្រីក្រមុំដោយចាប់ចិត្តបាន?»។ (យ៉ូប ៣១:១) យ៉ូបមិនគ្រាន់តែបដិសេធមិនប៉ះពាល់ស្ត្រីណាម្នាក់តាមរបៀបដែលប្រាសចាកសីលធម៌ប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏មិនឲ្យរឿងនោះចូលក្នុងគំនិតរបស់គាត់ដែរ។ លោកយេស៊ូបានដៅបញ្ជាក់ថាយើងមិនត្រូវគិតអំពីរឿងដែលប្រាសចាកសីលធម៌សោះឡើយ ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលសម្លឹងមើលស្រីរហូតដល់កើតមានចិត្តស្រើបស្រាល អ្នកនោះបានផិតក្បត់ជាមួយនឹងនាងនៅក្នុងចិត្តរួចហើយ»។—ម៉ាថ. ៥:២៨
អ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍ដែលយើងគួរជៀសវាង
៩. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន ជាពិសេសពេលប្រើអ៊ីនធឺណិត? (ខ) ទោះជាបុគ្គលម្នាក់គ្រាន់តែមើលរូបអាសអាភាសមួយភ្លែតក៏ដោយ តើអាចមានលទ្ធផលអ្វី?
៩ ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ‹ការមើល›រូបអាសអាភាសជាពិសេសតាមអ៊ីនធឺណិតជាការធម្មតា ហើយមានកាន់តែច្រើនឡើង។ ប្រហែលជាយើងមិនមានបំណងមើលគេហទំព័របែបនោះទេ តែជួនកាលវាលេចមកដោយឯកឯង! តើដោយរបៀបណា? ពេលយើងប្រើអ៊ីនធឺណិត ប្រហែលជាមានរូបភាពផ្សាយពាណិជ្ជកម្មដែលទាក់ទាញចិត្តលេចមកមួយរំពេចលើកញ្ចក់កុំព្យូទ័រ ឬក៏អ៊ីមែលមួយដែលមើលទៅដូចជាធម្មតា តែពេលបើកវាទៅ ស្រាប់តែរូបអាសអាភាសលេចមក ហើយរូបនោះគេបានរៀបចំឡើងដើម្បីឲ្យអ្នកមើលពិបាកបិទវាសូម្បីតែខំបិទវាក៏ដោយ។ ទោះជាបុគ្គលម្នាក់មើលរូបនោះតែមួយភ្លែតមុនគាត់បិទវាក៏ដោយ រូបនោះដិតជាប់ក្នុងខួរក្បាលគាត់រួចទៅហើយ។ ការមើលរូបអាសអាភាសគ្រាន់តែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះអាចនាំមកនូវផលវិបាកគួរឲ្យសោកស្ដាយ ដែលអាចធ្វើឲ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់គាត់ធ្វើទុក្ខគាត់ ហើយធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកលុបរូបនោះចេញពីគំនិតរបស់គាត់។ អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត អ្នកណាដែលបន្ត«សម្លឹងមើល»បង្ហាញថា គាត់មិនទាន់បានរម្ងាប់សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងនៅឡើយ។—សូមអាន អេភេសូរ ៥:៣, ៤, ១២; កូឡ. ៣:៥, ៦
១០. ហេតុអ្វីងាយឲ្យកូនក្មេងមើលរូបភាពអាសអាភាស? ហើយបើពួកគេមើលរូបនោះ តើអាចមានលទ្ធផលអ្វី?
១០ រីឯកូនក្មេងវិញ ដោយសារពួកគេមានការចង់ដឹងដែលជាធម្មជាតិរបស់ពួកគេ នេះអាចនាំពួកគេឲ្យមើលរូបអាសអាភាស។ បើពួកគេចាប់ផ្ដើមមើលរូបនោះមែន នេះអាចមានឥទ្ធិពលយូរអង្វែងទៅលើទស្សនៈរបស់ពួកគេស្តីអំពីការរួមភេទ។ របាយការណ៍មួយអំពីឥទ្ធិពលដែលមកពីការមើលរូបអាសអាភាសបានប្រាប់ថា កូនក្មេងអាចយល់ខុសពីរឿងផ្លូវភេទ «ពិបាកមានទំនាក់ទំនងធម្មតាក្នុងរឿងស្នេហា មានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវអំពីស្ត្រីភេទ ហើយប្រហែលជាញៀនមើលរូបអាសអាភាស ដែលនេះអាចប៉ះពាល់ដល់ការរៀនសូត្រ ទំនាក់ទំនងជាមួយមិត្តភក្ដិនិងក្រុមគ្រួសារ»។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលពួកគេរៀបការ ការមើលរូបអាសអាភាសកាលនៅក្មេងអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ខ្លាំងជាងនេះទៅទៀតទៅលើចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
១១. សូមលើកឧទាហរណ៍មួយដើម្បីបង្ហាញពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការមើលរូបអាសអាភាស។
១១ បងប្រុសគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់បានសរសេរថា៖ «ការឈប់មើលរូបអាសអាភាសជាអ្វីដែលពិបាកធ្វើបំផុត ក្នុងចំណោមអ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំធ្លាប់ញៀនមុនចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ នៅពេលដែលមិនប្រក្រតី បើខ្ញុំធុំក្លិនឬឮចម្រៀងណាមួយ ឃើញអ្វីមួយ ឬមានអារម្មណ៍សាត់អណ្ដែត នោះធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញរូបទាំងនោះ។ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវពុះពារជារៀងរាល់ថ្ងៃ»។ កាលនៅក្មេង បងប្រុសម្នាក់ទៀតបានមើលទស្សនាវដ្ដីរូបអាសអាភាសរបស់ឪពុកគាត់ដែលមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ពេលដែលឪពុកម្ដាយគាត់មិននៅផ្ទះ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «រូបទាំងនោះមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ក្រៃលែងទៅលើចិត្តគំនិតដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់ខ្ញុំ! ម្ភៃប្រាំឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំនៅតែមិនអាចបំភ្លេចរូបទាំងនោះបានឡើយ។ ទោះជាខ្ញុំខំបំភ្លេចយ៉ាងណាក៏ដោយ រូបនោះនៅតែដិតជាប់ក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំដដែល។ សូម្បីតែខ្ញុំជៀសវាងមិនគិតអំពីរូបទាំងនោះក៏ដោយ តែនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់»។ ដើម្បីកុំឲ្យមានអារម្មណ៍បែបនេះដែលប្រៀបដូចជាបន្ទុកធ្ងន់មួយ នោះជាការល្អឲ្យយើងមិនមើលអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍! តើបុគ្គលម្នាក់អាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? គាត់ត្រូវខំប្រឹង«កាន់កាប់គំនិតទាំងអស់ បង្ខំឲ្យស្ដាប់បង្គាប់គ្រិស្ត»។—២កូ. ១០:៥
១២, ១៣. តើមានអ្វីខ្លះទៀតដែលគ្មានប្រយោជន៍ដែលគ្រិស្តសាសនិកត្រូវជៀសវាងមិនមើល? ហើយហេតុអ្វី?
១២ «របស់អាក្រក់»ឬអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍មួយទៀតដែលត្រូវជៀសវាង គឺការកម្សាន្តណាដែលលើកស្ទួយវត្ថុនិយម មន្តអាគម អំពើឃោរឃៅ ការបង្ហូរឈាមឬការសម្លាប់។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១០១:៣) ឪពុកម្ដាយទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះយេហូវ៉ានូវអ្វីដែលពួកគាត់ជ្រើសរើសដោយប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យក្រុមគ្រួសារគាត់មើលក្នុងផ្ទះ។ ពិតណាស់ គ្មានគ្រិស្តសាសនិកពិតណាម្នាក់ចង់ទាក់ទងជាមួយពួកវិញ្ញាណកំណាចទេ។ ប៉ុន្តែឪពុកម្ដាយត្រូវដឹងអំពីកុន រឿងភាគដែលគេបញ្ចាំងតាមទូរទស្សន៍ ហ្គេមវីដេអូ សៀវភៅតុក្កតា និងសៀវភៅផ្សេងៗសម្រាប់ក្មេងៗ ដែលទាក់ទងនឹងមន្តអាគម។—សុភ. ២២:៥
១៣ ទោះជាយើងមានវ័យក្មេងឬចាស់ក៏ដោយ យើងមិនគួរចូលចិត្តលេងហ្គេមវីដេអូដែលបង្ហាញពីភាពឃោរឃៅ និងការកាប់សម្លាប់បង្ហូរឈាមដែលមើលទៅដូចជាការពិតជាក់ស្តែង។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១:៥) យើងមិនត្រូវផ្ចង់ស្មារតីទៅលើការប្រព្រឹត្តណាដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដន្ទាទោស។ សូមចាំថា សាថានខំព្យាយាមបង្ខូចចិត្តគំនិតយើង។ (២កូ. ១១:៣) យើងប្រហែលជាអាចមើលកុនឬទូរទស្សន៍ ឬការកម្សាន្តឯទៀតដែលសមរម្យសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិក តែបើយើងចំណាយពេលច្រើនពេកក្នុងការទាំងនេះ នោះអាចស៊ីពេលដែលយើងទុកសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ ការអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ និងការរៀបចំសម្រាប់កិច្ចប្រជុំ។—ភី. ១:៩, ១០
ធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ
១៤, ១៥. ពេលសាថានល្បួងលោកយេស៊ូជាលើកទី៣ តើមានអ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់? ហើយតើលោកយេស៊ូអាចទប់ទល់នឹងការល្បួងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ដែលនៅក្នុងពិភពលោកដ៏ខូចអាក្រក់នេះ យើងមិនអាចជៀសផុតពីមើលអ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍ឡើយ។ សូម្បីតែលោកយេស៊ូ ក៏ជៀសមិនផុតដែរ។ ក្នុងការល្បួងលើកទី៣របស់សាថានដើម្បីអូសទាញលោកយេស៊ូមិនឲ្យធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ នោះ«មេកំណាចបានយកលោកទៅលើភ្នំមួយដ៏ខ្ពស់ក្រៃលែង រួចបង្ហាញលោកនូវរាជាណាចក្រទាំងឡាយក្នុងពិភពលោកនិងភាពរុងរឿងរបស់រាជាណាចក្រទាំងនោះ»។ (ម៉ាថ. ៤:៨) ហេតុអ្វីបានជាសាថានធ្វើដូច្នេះ? វាពិតជាចង់ទាញយកផលប្រយោជន៍ពីឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងក្លាដែលភ្នែកមានទៅលើចិត្តគំនិត។ ដោយមើលឃើញអ្វីៗដ៏ល្អអស្ចារ្យរបស់រាជាណាចក្រទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក នោះអាចទាក់ទាញចិត្តលោកយេស៊ូឲ្យចង់បានមុខមាត់ក្នុងពិភពលោក។ តើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វី?
១៥ លោកយេស៊ូមិនបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើឱកាសនោះដែលលោកអាចមានមុខមាត់ឡើយ។ លោកមិនបានយកចិត្តទុកដាក់អំពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងនោះទេ។ លោកមិនចាំបាច់គិតពិចារណាអំពីសំណើរបស់មេកំណាចទើបបដិសេធសំណើនោះទេ តែលោកបានឆ្លើយភ្លាមៗ។ លោកបានបង្គាប់ថា៖ «នែ! សាថាន! ចូរទៅឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ!»។ (ម៉ាថ. ៤:១០) លោកយេស៊ូបានបន្តផ្ចង់ស្មារតីទៅលើចំណងមេត្រីភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានឆ្លើយតបស្របនឹងគោលបំណងរបស់លោកក្នុងជីវិត ពោលគឺធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ (ហេ. ១០:៧) ជាលទ្ធផល លោកយេស៊ូមានជោគជ័យក្នុងការរារាំងឧបាយកលរបស់សាថាន។
១៦. តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូពេលលោកទប់ទល់ការល្បួងរបស់សាថាន?
១៦ យើងអាចទាញយកមេរៀនច្រើនពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ ទី១ គ្មាននរណាអាចគេចពីកលល្បិចរបស់សាថានបានទេ។ (ម៉ាថ. ២៤:២៤) ទី២ អ្វីដែលយើងឃើញអាចមានឥទ្ធិពលល្អឬអាក្រក់ទៅលើចិត្តរបស់យើង។ ទី៣ សាថាននឹងឆ្លៀតយកឱកាសដើម្បីជញ្ជក់យកផលប្រយោជន៍ឲ្យបានច្រើនបំផុតពី«ការចង់បានអ្វីដែលទាក់ទាញភ្នែក»ក្នុងបំណងនាំឲ្យយើងវង្វេង។ (១ពេ. ៥:៨) ទី៤ យើងក៏អាចតស៊ូនឹងសាថានដែរ ជាពិសេសបើយើងចាត់វិធានការភ្លាមៗ។—យ៉ា. ៤:៧; ១ពេ. ២:២១
ចូរឲ្យភ្នែកអ្នក«មើលរបស់តែមួយ»ប៉ុណ្ណោះ
១៧. ហេតុអ្វីជាការល្អឲ្យយើងគិតទុកជាមុនពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ មុនយើងជួបប្រទះនឹងការល្បួង?
១៧ ការប្រគល់ខ្លួនយើងជូនព្រះយេហូវ៉ា រួមបញ្ចូលសេចក្ដីសន្យាដ៏ឱឡារិកថាយើងនឹងជៀសចេញពីអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍។ ដោយស្បថថាយើងនឹងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ យើងអាចពោលពាក្យដូចអ្នកតែងបទទំនុកតម្កើងថា៖ «ទូលបង្គំបានបង្ខាំងជើងឲ្យវៀរចាកពីផ្លូវអាក្រក់ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានកាន់តាមព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់»។ (ទំនុក. ១១៩:១០១) ជាការល្អឲ្យយើងគិតទុកជាមុនពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ មុនយើងជួបប្រទះនឹងការល្បួង។ យើងយល់ច្បាស់ពីអ្វីដែលបទគម្ពីរផ្ដន្ទាទោស។ យើងមិនមែនមិនដឹងអំពីឧបាយកលរបស់សាថាននោះទេ។ តើនៅពេលណាដែលសាថានបានល្បួងលោកយេស៊ូឲ្យធ្វើឲ្យដុំថ្មក្លាយជានំប៉័ង? គឺក្រោយពីពេលលោកបានតមអាហារអស់៤០ថ្ងៃ៤០យប់ ហើយ«លោកក៏ឃ្លាន»។ (ម៉ាថ. ៤:១-៤) សាថានអាចដឹងអំពីពេលណាដែលយើងខ្សោយ និងពេលណាដែលយើងទំនងជាមិនអាចទប់ទល់នឹងការល្បួងបាន។ ដូច្នេះ យើងត្រូវពិចារណាឲ្យបានដិតដល់អំពីរឿងទាំងនោះនៅឥឡូវនេះ។ កុំបង្អែបង្អង់ឡើយ! បើរៀងរាល់ថ្ងៃយើងចាំអំពីសម្បថប្រគល់ខ្លួនយើងជូនព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងនឹងតាំងចិត្តយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ដើម្បីជៀសចេញពីអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍។—សុភ. ១:៥; ១៩:២០
១៨, ១៩. (ក) តើភ្នែកដែល«មើលរបស់តែមួយ» និងភ្នែកដែល«សម្លឹងមើលអ្វីដែលទុច្ចរិត»ខុសគ្នាយ៉ាងណា? (ខ) ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើងបន្តពិចារណាអំពីអ្វីៗដែលមានប្រយោជន៍? ហើយតើភីលីព ៤:៨ ផ្ដល់យោបល់អ្វីខ្លះស្តីអំពីរឿងនេះ?
១៨ រៀងរាល់ថ្ងៃ យើងជួបប្រទះអ្វីៗដែលបង្វែរអារម្មណ៍យើង។ អ្វីៗទាំងនោះមានកាន់តែច្រើន ហើយកាន់តែទាក់ទាញចិត្តយើង។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ជាងមុនទៅទៀតឲ្យយើងធ្វើតាមការដាស់តឿនរបស់លោកយេស៊ូដែលថាឲ្យភ្នែកយើង«មើលរបស់តែមួយ»។ (ម៉ាថ. ៦:២២, ២៣) ភ្នែកដែល«មើលរបស់តែមួយ» ផ្ដោតទៅលើគោលបំណងតែមួយប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ភ្នែកដែល«សម្លឹងមើលអ្វីដែលទុច្ចរិត» បោកបញ្ឆោត លោភលន់ និងចូលចិត្តអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍។
១៩ សូមចាំមិនភ្លេចថា អ្វីដែលយើងមើល វាចូលទៅក្នុងខួរក្បាលយើង ហើយនេះមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តរបស់យើង។ ហេតុនេះ គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងបន្តពិចារណាអំពីអ្វីៗដែលមានប្រយោជន៍។ (សូមអាន ភីលីព ៤:៨) សូមឲ្យយើងបន្តពោលពាក្យរបស់អ្នកតែងបទទំនុកតម្កើង ពេលគាត់អធិដ្ឋានថា៖ «សូមបង្វែរភ្នែកខ្ញុំមិនឲ្យមើលអ្វីៗដែលគ្មានប្រយោជន៍»។ ក្រោយមក កាលដែលយើងព្យាយាមប្រព្រឹត្តស្របនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋាននោះ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹង«រក្សា[យើង]ឲ្យមានជីវិត តាមផ្លូវរបស់លោក»។—ទំនុក. ១១៩:៣៧, ព.ថ; ហេ. ១០:៣៦
តើយើងត្រូវចាំអ្វីខ្លះស្តីអំពី . . .
• ទំនាក់ទំនងរវាងភ្នែក ខួរក្បាលនិងចិត្តរបស់យើង?
• គ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្ដាលមកពីការមើលរូបអាសអាភាស?
• សារៈសំខាន់នៃការឲ្យភ្នែកយើង«មើលរបស់តែមួយ»?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
តើមានអ្វីខ្លះដែលគ្មានប្រយោជន៍ ដែលគ្រិស្តសាសនិកត្រូវជៀសវាងមិនមើល?