តើអ្នកកំពុងធ្វើតាមគ្រិស្តអស់ពីសមត្ថភាពឬទេ?
តើអ្នកកំពុងធ្វើតាមគ្រិស្តអស់ពីសមត្ថភាពឬទេ?
«[ចូរ]បន្តធ្វើដូច្នោះឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងថែមទៀត»។—១ថែ. ៤:១
១, ២. (ក) តើមនុស្សនៅសម័យលោកយេស៊ូបានឃើញការអស្ចារ្យអ្វីខ្លះ? (ខ) ហេតុអ្វីសម័យបច្ចុប្បន្ននេះក៏សំខាន់ដែរ?
តើអ្នកធ្លាប់គិតទេថា បើអ្នករស់នៅសម័យលោកយេស៊ូគឺល្អយ៉ាងណាទៅ? អ្នកប្រហែលជាគិតអំពីលោកយេស៊ូថា លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នកជាសះស្បើយ ហើយយ៉ាងនេះអ្នកមិនមានការឈឺចាប់ដែលមកពីជំងឺខាងរាងកាយឡើយ។ ឬក៏អ្នកប្រហែលជាគិតថាអ្នករំភើបចិត្តខ្លាំងប៉ុណ្ណាបើអាចឃើញនិងស្ដាប់សំឡេងរបស់លោកយេស៊ូ ហើយអាចរៀនពីលោក ឬឃើញលោកធ្វើការអស្ចារ្យខ្លះៗ។ (ម៉ាក. ៤:១, ២; លូក. ៥:៣-៩; ៩:១១) បើយើងឃើញការអស្ចារ្យទាំងនោះដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើ នេះពិតជាអ្វីដ៏វិសេសវិសាលណាស់! (លូក. ១៩:៣៧) តាំងពីពេលនោះមក គ្មានមនុស្សជំនាន់ណាទៀតបានឃើញការអស្ចារ្យបែបនោះទេ ហើយអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានសម្រេចនៅផែនដី«ដោយប្រគល់ខ្លួនជាគ្រឿងបូជា» នោះមិនមានម្ដងទៀតឡើយ។—ហេ. ៩:២៦; យ៉ូន. ១៤:១៩
២ ប៉ុន្តែ សម័យបច្ចុប្បន្ននេះក៏សំខាន់ដែរ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងកំពុងរស់នៅគ្រាដែលបទគម្ពីរទាយថាជា«គ្រាចុងបំផុត»និង«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»។ (ដាន. ១២:១-៤, ៩; ២ធី. ៣:១) ក្នុងអំឡុងគ្រានោះ សាថានបានត្រូវបោះទម្លាក់ពីស្ថានសួគ៌ ហើយបន្ដិចទៀត វានឹងត្រូវលោកយេស៊ូចង ហើយបោះទៅ«ក្នុងទីជ្រៅបំផុត»។ (បប. ១២:៧-៩, ១២; ២០:១-៣) ក្នុងអំឡុងគ្រាដដែលនេះ យើងក៏មានឯកសិទ្ធិប្រកាស‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›នៅទូទាំងពិភពលោក ហើយប្រាប់មនុស្សអំពីសួនឧទ្យានដែលនឹងមាននៅអនាគត ហើយកិច្ចការនេះមិនមានទៀតទេ។—ម៉ាថ. ២៤:១៤
៣. មុនលោកយេស៊ូឡើងទៅស្ថានសួគ៌ តើលោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យធ្វើអ្វី? ហើយតើកិច្ចការនេះរួមបញ្ចូលអ្វី?
៣ មុនលោកយេស៊ូឡើងទៅស្ថានសួគ៌ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម នៅតំបន់យូឌាទាំងមូល នៅស្រុកសាម៉ារី និងរហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។ (សកម្ម. ១:៨) ការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីលោកយេស៊ូជាកិច្ចការមួយដែលនឹងរួមបញ្ចូលការបង្រៀនដែលធ្វើឡើងនៅទូទាំងពិភពលោក។ តើកិច្ចការនោះមានគោលដៅអ្វី? គឺបង្រៀនមនុស្សឯទៀតឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត មុនទីបញ្ចប់មកដល់។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីបើយើងចង់បានជោគជ័យក្នុងការធ្វើតាមបង្គាប់របស់គ្រិស្ត?
៤. (ក) នៅពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២ តើការដាស់តឿនរបស់សាវ័កពេត្រុសដៅបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវធ្វើអ្វី? (ខ) តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្វី?
៤ សូមកត់សម្គាល់ការដាស់តឿនរបស់សាវ័កពេត្រុសដែលថា៖ «ចូរពិចារណាថា អ្នករាល់គ្នាគួរជាមនុស្សប្រភេទណា។ អ្នករាល់គ្នាគួរជាមនុស្សដែលមានការប្រព្រឹត្តបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើការអ្វីដែលបង្ហាញពីភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ដោយទន្ទឹងហើយចាំជាប់ជានិច្ចនូវការមកដល់នៃថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!»។ (២ពេ. ៣:១១, ១២) ពាក្យរបស់ពេត្រុសដៅបញ្ជាក់ថា ក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយនេះ យើងត្រូវចាំយាមដើម្បីប្រាកដថាយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការអ្វីដែលបង្ហាញពីភក្ដីភាពចំពោះព្រះក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ការអ្វីដែលបង្ហាញពីភក្ដីភាពចំពោះព្រះរួមបញ្ចូលការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ដូច្នេះ យើងពិតជាមានអំណរមែន! ពេលឃើញបងប្អូនរួមជំនឿនៅទូទាំងពិភពលោកកំពុងខ្នះខ្នែងធ្វើតាមបង្គាប់របស់គ្រិស្តឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ដំណាលគ្នាដែរ យើងដឹងថាយើងមានការបង្ខិតបង្ខំជារៀងរាល់ថ្ងៃពីពិភពលោករបស់សាថាន និងពីទំនោរចិត្តបំពេញតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងរូបកាយដែលយើងទទួលពីអាដាមនិងអេវ៉ា ដូច្នេះយើងត្រូវប្រយ័ត្នមិនឲ្យអ្វីទាំងនោះធ្វើឲ្យយើងលែងមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការបំពេញកិច្ចបម្រើព្រះ។ សូមឲ្យយើងពិចារណារបៀបដែលយើងអាចប្រាកដថាយើងបន្តធ្វើតាមគ្រិស្ត។
ចូរទទួលយកភារកិច្ច ដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យដោយចិត្តរីករាយ
៥, ៦. (ក) តើប៉ូលបានសរសើរបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្រុងយេរូសាឡិមអំពីអ្វី? ហើយតើគាត់ព្រមានពួកគេអំពីអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវមើលស្រាលភារកិច្ចដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យ?
៥ ក្នុងសំបុត្ររបស់សាវ័កប៉ូលទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងយេរូសាឡិម គាត់បានសរសើរបងប្អូនរួមជំនឿអំពីការស៊ូទ្រាំដ៏ស្មោះត្រង់ដែលពួកគេធ្លាប់បានបង្ហាញ ទោះជាមានការបៀតបៀនក៏ដោយ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ចូរចាំពីគ្រាមុនជានិច្ច នៅគ្រានោះ ក្រោយពីអ្នករាល់គ្នាបានត្រូវបំភ្លឺ នោះអ្នករាល់គ្នាបានស៊ូទ្រាំក្នុងការតយុទ្ធដ៏ធំដោយរងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ»។ ពិតមែនហើយ ព្រះយេហូវ៉ាចាំអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ។ (ហេ. ៦:១០; ១០:៣២-៣៤) ពាក្យសរសើរដ៏កក់ក្ដៅរបស់ប៉ូលពិតជាបានលើកទឹកចិត្តពួកគ្រិស្តសាសនិកជាតិហេប្រឺខ្លាំងណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសំបុត្រដដែលនោះ ប៉ូលក៏បានព្រមានអំពីទំនោរចិត្តមួយដែលយើងមាន ហើយបើយើងមិនកាន់កាប់វាទេ នោះវាអាចធ្វើឲ្យយើងលែងមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។ គាត់បានពោលថាគ្រិស្តសាសនិកត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិន«រកលេស»មិនធ្វើតាមបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ។—ហេ. ១២:២៥
៦ ការព្រមាននោះអំពីទំនោរចិត្ត«រកលេស»មិនទទួលយកភារកិច្ចដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យដោយចិត្តរីករាយក៏ទាក់ទងនឹងគ្រិស្តសាសនិកសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ យើងទទួលស្គាល់ថាយើងត្រូវតាំងចិត្តមិនមើលស្រាលភារកិច្ចរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិក ឬមិនឲ្យចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះចុះខ្សោយឡើយ។ (ហេ. ១០:៣៩) យ៉ាងណាមិញ ការបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជារឿងស្លាប់រស់។—១ធី. ៤:១៦
៧, ៨. (ក) តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ? (ខ) បើយើងលែងមានចិត្តខ្នះខ្នែងដែលយើងធ្លាប់មានពីមុន តើយើងត្រូវចាំអ្វីស្តីអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ?
៧ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យប្រុងប្រយ័ត្នមិនរកលេសមិនបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់យើងចំពោះព្រះ? វិធីដ៏សំខាន់មួយដើម្បីប្រយុទ្ធនឹងទំនោរចិត្តនោះ គឺដោយរំពឹងគិតយ៉ាងទៀងទាត់អំពីអត្ថន័យនៃសម្បថប្រគល់ខ្លួនយើងជូនព្រះ។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ យើងបានសន្យានឹងព្រះយេហូវ៉ាថា យើងចាត់ទុកការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតយើង ហើយយើងចង់ធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យានោះ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១៦:២៤) ហេតុនេះ ជួនកាលយើងត្រូវរកពេល ហើយដណ្ដឹងសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹តើខ្ញុំនៅតែមានការតាំងចិត្តធ្វើតាមការប្រគល់ខ្លួនខ្ញុំជូនព្រះដូចខ្ញុំធ្លាប់មាន ពេលខ្ញុំទទួលការជ្រមុជទឹកឬទេ? ឬតើឆ្នាំក្រោយៗមក ខ្ញុំលែងមានចិត្តខ្នះខ្នែងដូចពីដើម?›។
៨ ប្រសិនបើយើងគិតពិចារណាស្ថានភាពរបស់យើងដោយស្មោះត្រង់ ហើយឃើញថាយើងមិនសូវមានសកម្មភាពក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា នោះជាការល្អឲ្យយើងនឹកឃើញពាក្យដ៏លើកទឹកចិត្តរបស់សេផានាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «កុំឲ្យដៃឯងអន់ថយឲ្យសោះ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះនៃឯង ទ្រង់គង់នៅកណ្ដាលឯង ទ្រង់ជាព្រះដ៏មានឥទ្ធិឫទ្ធិ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះ ទ្រង់មានសេចក្ដីរីករាយអរសប្បាយចំពោះឯង»។ (សេផ. ៣:១៦, ១៧) ពាក្យដែលពង្រឹងទំនុកចិត្តទាំងនេះ មុនដំបូងទាក់ទងនឹងអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណដែលបានត្រឡប់មកក្រុងយេរូសាឡិមវិញក្រោយពីបានត្រូវនាំជាឈ្លើយទៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ ក៏ប៉ុន្តែ ពាក្យទាំងនេះក៏ជាប់ទាក់ទងនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យនេះដែរ។ ដោយហេតុថាកិច្ចការដែលយើងធ្វើជាកិច្ចការរបស់ព្រះ នោះយើងត្រូវចាំមិនភ្លេចថាទាំងព្រះយេហូវ៉ាទាំងបុត្ររបស់លោកគាំទ្រយើង ហើយពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យបំពេញភារកិច្ចដែលលោកផ្ដល់ឲ្យ។ (ម៉ាថ. ២៨:២០; ភី. ៤:១៣) បើយើងខំប្រឹងបន្តធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះដោយចិត្តខ្នះខ្នែង លោកនឹងឲ្យពរដល់យើង ហើយជួយយើងឲ្យបន្តជឿនទៅមុខក្នុងសេចក្ដីពិត។
‹ស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុន› ដោយចិត្តខ្នះខ្នែង
៩, ១០. ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូអំពីពិធីពិសាភោជនាហារដ៏ធំ តើលោកចង់សំដៅទៅលើអ្វី? ហើយតើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីឧទាហរណ៍នេះ?
៩ កាលដែលលោកយេស៊ូពិសាអាហារនៅផ្ទះអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់នៃពួកផារិស៊ី លោកបានលើកឧទាហរណ៍មួយអំពីពិធីពិសាភោជនាហារដ៏ធំមួយ។ ក្នុងឧទាហរណ៍នោះ លោកបានរៀបរាប់អំពីឯកសិទ្ធិដែលមនុស្សផ្សេងៗអាចទទួល ដើម្បីចូលរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។ លោកក៏បានលើកឧទាហរណ៍ដែលបញ្ជាក់ពីការ«ដោះសា»ដែរ។ (សូមអាន លូកា ១៤:១៦-២១) ភ្ញៀវដែលបានត្រូវអញ្ជើញក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូបានដោះសាដើម្បីមិនចូលរួមក្នុងពិធីនោះ។ ភ្ញៀវម្នាក់បាននិយាយថាគាត់ត្រូវទៅពិនិត្យមើលចម្ការដែលគាត់ទើបនឹងទិញ។ ភ្ញៀវម្នាក់ទៀតពោលថាគាត់ទើបនឹងទិញគោប៉ុន្មានក្បាល ហើយគាត់ចង់ទៅពិនិត្យមើលវា។ រីឯភ្ញៀវម្នាក់ទៀតនិយាយថា‹ខ្ញុំទើបតែរៀបការថ្មីៗនេះ ដូច្នេះខ្ញុំទៅមិនបានទេ›។ ការដោះសាទាំងនោះមិនសមត្រឹមត្រូវឡើយ។ ធម្មតាបុគ្គលដែលទិញចម្ការឬសត្វពាហនៈពិនិត្យមើលអ្វីទាំងនោះមុនគាត់ទិញ។ ដូច្នេះគ្មានការប្រញាប់ឲ្យគាត់ទៅពិនិត្យមើលចម្ការនិងសត្វនោះក្រោយគាត់បានទិញទេ។ ហើយក៏គ្មានមូលហេតុឲ្យអ្នកទើបរៀបការថ្មីបដិសេធសេចក្ដីអញ្ជើញដ៏សំខាន់នេះដែរ។ មិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលម្ចាស់ពិធីនោះខឹងខ្លាំង!
១០ រាស្ត្រទាំងឡាយរបស់ព្រះអាចទាញមេរៀនមួយពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ។ តើមេរៀននោះជាអ្វី? យើងមិនត្រូវឲ្យរឿងផ្ទាល់ខ្លួនដូចបានរៀបរាប់ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ សំខាន់ជាងការបម្រើព្រះឡើយ។ បើរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់សំខាន់ជាងកិច្ចបម្រើព្រះ នោះចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់គាត់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយនឹងចុះខ្សោយបន្ដិចម្ដងៗ។ (សូមអាន លូកា ៨:១៤) ដើម្បីកុំឲ្យអ្វីនេះកើតឡើង យើងរស់នៅសមស្របនឹងការដាស់តឿនរបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ចូរបន្តស្វែងរករាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាមុន»។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣) ពិតជាលើកទឹកចិត្តយើងមែន ពេលយើងឃើញអ្នកបម្រើព្រះទាំងចាស់ទាំងក្មេងកំពុងអនុវត្តតាមឱវាទដ៏សំខាន់បំផុតនោះ! អ្នកបម្រើព្រះជាច្រើននាក់បានចាត់វិធានការផ្សេងៗដើម្បីធ្វើឲ្យជីវិតសាមញ្ញ ហើយយ៉ាងនេះ ពួកគេអាចចំណាយពេលច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ពួកគេពិសោធដោយផ្ទាល់ថា ការស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុននាំមកនូវសុភមង្គលពិតប្រាកដ និងការស្កប់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។
១១. តើកំណត់ហេតុណាក្នុងគម្ពីរដែលបញ្ជាក់សារៈសំខាន់នៃការបម្រើព្រះដោយអស់ពីចិត្តនិងដោយខ្នះខ្នែង?
១១ ដើម្បីបញ្ជាក់សារៈសំខាន់នៃការមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ សូមកត់សម្គាល់ព្រឹត្ដិការណ៍មួយដែលកើតឡើងដល់យ៉ូអាសដែលជាស្តេចអ៊ីស្រាអែល។ ដោយសារយ៉ូអាសខ្វល់ខ្វាយថាស្រុកស៊ីរីនឹងដណ្ដើមយកស្រុកអ៊ីស្រាអែល គាត់មកជួបអេលីសេដោយយំ។ អេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានបង្គាប់គាត់ឲ្យបាញ់ព្រួញចេញពីបង្អួចតម្រង់ទៅពួកស៊ីរី ដែលនេះបញ្ជាក់ពីជ័យជម្នះលើសាសន៍នោះ ជាជ័យជម្នះដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យគាត់។ អ្វីទាំងនេះគួរធ្វើឲ្យយ៉ូអាសមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។ បន្ទាប់មក អេលីសេបានប្រាប់យ៉ូអាសឲ្យយកព្រួញវាយលើដី។ យ៉ូអាសបានវាយដីបីដង។ ពេលឃើញយ៉ូអាសធ្វើដូច្នេះ អេលីសេខឹងខ្លាំងណាស់ដោយសារការវាយដីប្រាំឬប្រាំមួយដងនឹងបញ្ជាក់ថាជាការ«វាយពួកស៊ីរីទាល់តែបានបំផ្លាញគេឲ្យសូន្យបាត់ទៅ»។ ដូច្នេះ យ៉ូអាសនឹងបានជ័យជម្នះតែបីដងប៉ុណ្ណោះ។ ដោយសារយ៉ូអាសមិនបានប្រព្រឹត្តដោយចិត្តខ្នះខ្នែង គាត់មានជ័យជម្នះតែមួយកម្រិតទេ។ (២ព. ១៣:១៤-១៩) តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីកំណត់ហេតុនេះ? ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរយ៉ាងច្រើនដល់យើង លុះត្រាតែយើងធ្វើកិច្ចការរបស់លោកដោយអស់ពីចិត្តនិងដោយខ្នះខ្នែង។
១២. (ក) កាលដែលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាកក្នុងជីវិត តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ? (ខ) ចំពោះអ្នកផ្ទាល់ តើអ្នកកំពុងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះដោយសារអ្នកជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ?
១២ ការលំបាកក្នុងជីវិតធ្វើឲ្យយើងពិបាករក្សាចិត្តខ្នះខ្នែងនិងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះកិច្ចបម្រើព្រះ។ បងប្អូនរួមជំនឿជាច្រើនកំពុងស៊ូទ្រាំដោយសារមានវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ច។ បងប្អូនរួមជំនឿឯទៀតមួម៉ៅចិត្តដោយសារមានជំងឺធ្ងន់ដែលដាក់កម្រិតលើអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងម្នាក់ៗអាចចាត់វិធានការដើម្បីប្រាកដថា យើងរក្សាចិត្តខ្នះខ្នែង ហើយបន្តធ្វើតាមគ្រិស្តអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង។ សូមកត់សម្គាល់យោបល់និងបទគម្ពីរខ្លះៗដែលមានក្នុងប្រអប់«តើអ្វីខ្លះដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យបន្តធ្វើតាមគ្រិស្ត?»។ សូមពិចារណារបៀបដែលអ្នកអាចអនុវត្តតាមយោបល់និងបទគម្ពីរទាំងនោះអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នក។ បើអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍ពិតប្រាកដ។ ការជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយអាចជួយឲ្យយើងមានជំហររឹងមាំ មានជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារ ហើយនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសុភមង្គលកាន់តែច្រើន។ (១កូ. ១៥:៥៨) ម្យ៉ាងទៀត ដោយចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយអស់ពីចិត្ត នោះអាចជួយយើងឲ្យ«ចាំជាប់ជានិច្ចនូវការមកដល់នៃថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។—២ពេ. ៣:១២
ចូរគិតពិចារណាស្ថានភាពរបស់អ្នក ដោយស្មោះត្រង់
១៣. តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាការបម្រើព្រះអស់ពីចិត្តមានន័យអ្វីសម្រាប់យើងផ្ទាល់?
១៣ ប៉ុន្តែ គឺជាការល្អឲ្យយើងចាំថា ការចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយអស់ពីចិត្ត មិនគ្រាន់តែទាក់ទងនឹងចំនួនម៉ោងដែលយើងចំណាយក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយប៉ុណ្ណោះឡើយ។ បងប្អូនរួមជំនឿមានស្ថានភាពខុសពីគ្នា។ បងប្អូនដែលចំណាយពេលមួយឬពីរម៉ោងប៉ុណ្ណោះរាល់ខែក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ប្រហែលជាធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តណាស់ បើសុខភាពរបស់គាត់ឲ្យគាត់ធ្វើបានតែប៉ុណ្ណឹងមែន។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម ម៉ាកុស ១២:៤១-៤៤) ហេតុនេះ ដើម្បីដឹងថាការបម្រើព្រះអស់ពីចិត្តមានន័យអ្វីសម្រាប់យើងផ្ទាល់ យើងត្រូវគិតពិចារណាស្ថានភាពនិងសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនដោយស្មោះត្រង់។ ក្នុងនាមជាអ្នកធ្វើតាមគ្រិស្ត យើងក៏ចង់មានទស្សនៈដូចលោកដែរ។ (សូមអាន រ៉ូម ១៥:៥; ១កូ. ២:១៦) តើលោកយេស៊ូចាត់ទុកអ្វីថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតលោក? លោកបានប្រាប់មនុស្សមួយក្រុមធំពីក្រុងកាពើណិមថា៖ «ខ្ញុំត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ . . . ពីព្រោះនេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំបានត្រូវចាត់ឲ្យមក»។ (លូក. ៤:៤៣; យ៉ូន. ១៨:៣៧) ដោយចាំអំពីចិត្តខ្នះខ្នែងដែលលោកយេស៊ូមានចំពោះកិច្ចបម្រើផ្សាយ សូមគិតពិចារណាស្ថានភាពរបស់អ្នកឲ្យដឹងថាអ្នកអាចឬមិនអាចធ្វើឲ្យកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់អ្នកកាន់តែប្រសើរឡើង។—១កូ. ១១:១
១៤. តើយើងអាចបង្កើនកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើងតាមវិធីណាខ្លះ?
១៤ ការគិតពិចារណាយ៉ាងដិតដល់អំពីស្ថានភាពរបស់យើង ប្រហែលជានាំឲ្យយើងសន្និដ្ឋានថាយើងអាចចំណាយពេលច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ (ម៉ាថ. ៩:៣៧, ៣៨) ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនៗរួមជំនឿជាច្រើនដែលទើបរៀនចប់នៅសាលាបានបង្កើនកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ ហើយឥឡូវពួកគេកំពុងមានអំណរដែលមកពីការខ្នះខ្នែងបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយ។ តើអ្នកចង់មានអំណរនោះដែរឬទេ? បងប្អូនរួមជំនឿខ្លះបានពិចារណាអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្លួន ហើយបានសម្រេចចិត្តថាពួកគេអាចរើទៅតំបន់ណាមួយនៅក្នុងឬក្រៅប្រទេស ដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង។ បងប្អូនឯទៀតបានរៀនភាសាមួយទៀតដើម្បីជួយមនុស្សដែលនិយាយភាសានោះ។ ប្រហែលជាពិបាកមែនឲ្យយើងបង្កើនកិច្ចបម្រើផ្សាយ តែការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យមានពរជាច្រើន ហើយយើងអាចជួយអ្នកឯទៀតជាច្រើនឲ្យ«មានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីពិត»។—១ធី. ២:៣, ៤; ២កូ. ៩:៦
គំរូផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដែលយើងគួរធ្វើតាម
១៥, ១៦. ក្នុងការធ្វើជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តដោយចិត្តខ្នះខ្នែង តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់នរណាខ្លះ?
១៥ តើមនុស្សខ្លះដែលក្លាយទៅជាសាវ័កបានតបឆ្លើយយ៉ាងណាពេលគ្រិស្តហៅពួកគេឲ្យធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោក? កំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរចែងអំពីម៉ាថាយថា៖ «គាត់ទុកអ្វីៗទាំងអស់ចោល ហើយក្រោកឡើងទៅតាមលោក»។ (លូក. ៥:២៧, ២៨) ស្តីអំពីពេត្រុសនិងអនទ្រេដែលកំពុងបង់សំណាញ់ចាប់ត្រី គម្ពីរចែងថា៖ «ពួកគាត់បានទុកសំណាញ់ចោលភ្លាម ហើយក៏ទៅតាមលោក»។ ក្រោយមកលោកយេស៊ូបានឃើញយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន ដែលកំពុងជួសជុលសំណាញ់ជាមួយឪពុករបស់ពួកគាត់។ តើពួកគាត់បានតបឆ្លើយយ៉ាងណាពេលលោកអញ្ជើញពួកគាត់? «នោះពួកគាត់បានចាកចេញពីឪពុកនិងទូក ហើយបានទៅតាមលោកភ្លាម»។—ម៉ាថ. ៤:១៨-២២
១៦ គំរូដ៏ល្អមួយទៀតគឺសូល ដែលបានក្លាយជាសាវ័កប៉ូល។ ទោះជាគាត់ធ្លាប់ជាអ្នកបៀតបៀនយ៉ាងសាហាវទៅលើពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តក៏ដោយ គាត់បានកែប្រែ ហើយបានក្លាយជាបុរសដែល‹ប្រៀបដូចជាភាជនៈដែលបានត្រូវជ្រើសរើស›ដើម្បីជាតំណាងឈ្មោះគ្រិស្ត។ ប៉ូលបាន«ចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយភ្លាមៗក្នុងសាលាប្រជុំនានាអំពីលោកយេស៊ូថា លោកជាបុត្រព្រះ»។ (សកម្ម. ៩:៣-២២) មួយវិញទៀត ថ្វីបើគាត់ត្រូវស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាកនិងការបៀតបៀនជាច្រើនក៏ដោយ តែប៉ូលនៅតែមានចិត្តខ្នះខ្នែង។—២កូ. ១១:២៣-២៩; ១២:១៥
១៧. (ក) ស្តីអំពីការធ្វើតាមគ្រិស្ត តើអ្នកមានបំណងធ្វើអ្វី? (ខ) ដោយសារយើងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះអស់ពីចិត្តនិងអស់ពីកម្លាំងរបស់យើង តើយើងទទួលពរអ្វីខ្លះ?
១៧ យើងពិតជាចង់យកតម្រាប់តាមគំរូដ៏ល្អរបស់ពួកអ្នកកាន់តាមទាំងនោះ ហើយតបឆ្លើយភ្លាមៗដោយឥតបង្អែបង្អង់ចំពោះសេចក្ដីអញ្ជើញរបស់លោកយេស៊ូឲ្យធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោក។ (ហេ. ៦:១១, ១២) ពេលយើងបន្តព្យាយាមធ្វើតាមគ្រិស្តដោយចិត្តខ្នះខ្នែងនិងដោយអស់ពីសមត្ថភាព តើយើងទទួលពរអ្វីខ្លះ? យើងពិតជាមានចិត្តរីករាយក្នុងការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយមានចិត្តស្កប់ស្កល់ដោយសារយើងទទួលយកឯកសិទ្ធិនិងភារកិច្ចថែមទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ។ (ទំនុក. ៤០:៨; សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៤:១) ប្រាកដហើយ កាលដែលយើងខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីធ្វើតាមគ្រិស្ត យើងទទួលពរដ៏វិសេស ហើយយូរអង្វែង ដូចជាសេចក្ដីសុខសាន្ត ការស្កប់ចិត្ត ការពេញចិត្តពីព្រះ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។—១ធី. ៤:១០
តើអ្នកចាំឬទេ?
• តើកិច្ចការដ៏សំខាន់អ្វីដែលបានត្រូវផ្ដល់ឲ្យយើង? ហើយតើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះកិច្ចការនោះ?
• តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននឹងទំនោរចិត្តបែបណា? ហើយហេតុអ្វី?
• តើយើងត្រូវគិតពិចារណាយ៉ាងស្មោះត្រង់អំពីអ្វី?
• តើអ្វីខ្លះដែលនឹងជួយយើងឲ្យបន្តធ្វើតាមគ្រិស្ត?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
តើអ្វីខ្លះដែលនឹងជួយអ្នក ឲ្យបន្តធ្វើតាមគ្រិស្ត?
▪ អានបណ្ដាំរបស់ព្រះរាល់ថ្ងៃ ហើយសញ្ជឹងគិតអ្វីដែលអ្នកអាន។—ទំនុក. ១:១-៣; ១ធី. ៤:១៥
▪ អធិដ្ឋានរឿយៗដើម្បីសុំការគាំទ្រនិងការណែនាំពីសកម្មពលព្រះ។—សាក. ៤:៦; លូក. ១១:៩, ១៣
▪ សេពគប់ជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលបង្ហាញឲ្យឃើញចិត្តខ្នះខ្នែងដ៏ស្មោះពីចិត្តក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។—សុភ. ១៣:២០; ហេ. ១០:២៤, ២៥
▪ ចូរទទួលស្គាល់ថាគ្រាដែលយើងកំពុងរស់នៅជាគ្រាបន្ទាន់។—អេភ. ៥:១៥, ១៦
▪ ចូរដឹងច្បាស់អំពីផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរដែលមកពីការ«ដោះសា»។—លូក. ៩:៥៩-៦២
▪ ចូរសញ្ជឹងគិតឲ្យបានទៀងទាត់អំពីសម្បថប្រគល់ខ្លួនអ្នក និងពរជាច្រើនដែលមកពីការបម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងការធ្វើតាមគ្រិស្តស្មោះអស់ពីចិត្ត។—ទំនុក. ១១៦:១២-១៤; ១៣៣:៣; សុភ. ១០:២២