សម្ដីសប្បុរសនាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងល្អ

លេង

សម្ដីសប្បុរសនាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងល្អ

«ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរស»។—កូឡ. ៤:៦

១, ២. តើសម្ដីសប្បុរសរបស់បងប្រុសម្នាក់បាននាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?

បងប្រុសម្នាក់ប្រាប់ថា៖ «មានថ្ងៃមួយ ខ្ញុំកំពុងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ហើយជួបបុរសម្នាក់ដែលចាប់ផ្ដើមខឹងដល់ម្ល៉េះ បានជាគាត់ញ័រសព្វសារពាង្គកាយ។ ខ្ញុំខំបញ្ជាក់ហេតុផល និយាយតាមសម្រួលជាមួយនឹងគាត់ តែគាត់ខឹងកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ប្រពន្ធនិងកូនរបស់គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមជេរប្រមាថខ្ញុំដែរ។ ពេលនោះខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំគួរចេញពីកន្លែងនោះ។ ខ្ញុំបញ្ជាក់ថា ខ្ញុំបានមកក្នុងផ្លូវល្អ ហើយចង់ទៅដោយគ្មានរឿងហេតុ។ ខ្ញុំបង្ហាញពួកគេកាឡាទី ៥:២២និង២៣ ដែលចែងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ ចិត្តស្លូតបូត ការចេះទប់ចិត្ត សេចក្ដីសុខសាន្ត។ រួចមក ខ្ញុំដើរចេញ។

^២«ក្រោយមក ពេលដែលខ្ញុំកំពុងផ្សព្វផ្សាយនៅម្ខាងផ្លូវ ខ្ញុំឃើញក្រុមគ្រួសារនោះអង្គុយនៅលើជណ្ដើរនៅមុខផ្ទះ។ ពួកគេហៅខ្ញុំទៅទីនោះ។ ខ្ញុំសួរខ្លួនថា‹ពួកគេចង់និយាយអ្វីទៀតឥឡូវ?›។ បុរសនោះមានទឹកត្រជាក់មួយថូ ហើយចាក់មួយកែវឲ្យខ្ញុំ។ គាត់សុំអភ័យទោស ដោយសារបាននិយាយគំរោះគំរើយជាមួយខ្ញុំ ក៏បានសរសើរខ្ញុំថា ខ្ញុំមានជំនឿរឹងមាំ។ ពេលបែកគ្នា យើងមានទំនាក់ទំនងល្អ»។

៣. ហេតុអ្វីយើងត្រូវចេះទប់ចិត្ត មិនឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងខឹង?

^៣សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារពិភពលោកពោរពេញទៅដោយអ្វីៗដែលនាំឲ្យតានតឹងចិត្ត ការជួបមនុស្សដែលមានកំហឹង ជាអ្វីដែលយើងប្រហែលជៀសវាងមិនបានទេ សូម្បីតែក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយក៏ដោយ។ ពេលណាជួបមនុស្សដែលមានកំហឹង ជាការចាំបាច់ណាស់ដែលយើងបង្ហាញ‹ចិត្តស្លូតបូតនិងការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ›។ (១ពេ. ៣:១៥) ប្រសិនបើបងប្រុសដែលរៀបរាប់បទពិសោធន៍ខាងលើ បានអនុញ្ញាតឲ្យកំហឹងនិងសម្ដីគំរោះគំរើយរបស់ម្ចាស់ផ្ទះធ្វើឲ្យគាត់ខឹង នោះចិត្តគំនិតរបស់ម្ចាស់ផ្ទះទំនងជាមិនបានផ្លាស់ប្ដូរទេ ហើយគាត់ប្រហែលជាខឹងកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារបងប្រុសនោះទប់ចិត្តហើយប្រើសម្ដីសប្បុរស នោះមានលទ្ធផលល្អ។

តើសម្ដីសប្បុរសជាសម្ដីបែបណា?

៤. ហេតុអ្វីសម្ដីសប្បុរសគឺសំខាន់ណាស់?

^៤ទោះជាយើងកំពុងទាក់ទងមនុស្សខាងក្នុងឬខាងក្រៅក្រុមជំនុំ ឬសមាជិកក្រុមគ្រួសារក៏ដោយ ជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់សាវ័កប៉ូលដែលថា៖ «ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរស ប្រៀបដូចជាបានត្រូវបង់អំបិល។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងដឹងថាគួរឆ្លើយដូចម្ដេចចំពោះមនុស្សម្នាក់ៗ»។ (កូឡ. ៤:៦) ដើម្បីមានការនិយាយទាក់ទងគ្នាយ៉ាងល្អនិងមានសន្ដិភាព ជាការចាំបាច់ដែលយើងប្រើសម្ដីល្អនិងសមរម្យ។

៥. តើការនិយាយទាក់ទងគ្នាយ៉ាងល្អមិនរួមបញ្ចូលអ្វី? សូមឲ្យឧទាហរណ៍។

^៥ការនិយាយទាក់ទងគ្នាយ៉ាងល្អ មិនមានន័យថាយើងនិយាយអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងកំពុងគិតឬនិយាយពីអារម្មណ៍ទាំងអស់ដែលយើងមាននៅពេលណាមួយទេ ជាពិសេសពេលយើងមិនសប្បាយចិត្ត។ បទគម្ពីរបញ្ជាក់ថាអ្នកដែលមិនទប់កំហឹងជាអ្នកទន់ខ្សោយ មិនមែនជាអ្នកខ្លាំងទេ។ (សូមអាន សុភាសិត ២៥:២៨; ២៩:១១) ម៉ូសេគឺ«សុភាពណាស់»លើសអស់ទាំងមនុស្សនៅសម័យគាត់ តែមានពេលមួយគាត់អនុញ្ញាតឲ្យការបះបោររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនាំឲ្យគាត់ឈប់ទប់កំហឹងហើយមិនលើកតម្កើងព្រះ។ ម៉ូសេបាននិយាយច្បាស់អំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ តែព្រះយេហូវ៉ាមិនបានពេញចិត្តទេ។ ក្រោយពីម៉ូសេបានដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអស់៤០ឆ្នាំនោះ គាត់មិនបានទទួលឯកសិទ្ធិនាំពួកគេចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យាឲ្យទេ។—ជន. ១២:៣; ២០:១០, ១២; ទំនុក. ១០៦:៣២

៦. តើការពិចារណាមុននិយាយមានន័យដូចម្ដេច?

^៦បទគម្ពីរសរសើរអ្នកដែលចេះទប់ចិត្ត និងចេះពិចារណាមុននិយាយ។ «អ្នកណាដែលនិយាយច្រើន នោះមិនខាននឹងមានបាបឡើយ តែអ្នកណាដែលឃាត់ទប់បបូរមាត់វិញ នោះជាមនុស្សប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា»។ (សុភ. ១០:១៩; ១៧:២៧) ក៏ប៉ុន្តែ ការពិចារណាមុននិយាយមិនមានន័យថាយើងមិនដែលប្រាប់អំពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួនទេ គឺមានន័យថាយើង‹ឲ្យសម្ដីរបស់យើងប្រកបដោយភាពសប្បុរស› ហើយនិយាយសម្ដីដែលប្រៀបដូចជាថ្នាំផ្សះ ជាជាងធ្វើឲ្យឈឺចិត្ត។—សូមអាន សុភាសិត ១២:១៨; ១៨:២១

«មានពេលដែលគួរនៅស្ងៀម ហើយពេលសំរាប់និយាយ»

៧. តើយើងគួរជៀសវាងអ្វីខ្លះ? ហើយហេតុអ្វី?

^៧យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវប្រើសម្ដីសប្បុរសនិងទប់ចិត្ត ពេលដែលនិយាយជាមួយអ្នករួមការងារឬមនុស្សដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏ត្រូវធ្វើដូច្នេះដែរពេលនិយាយជាមួយនឹងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំនិងសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើង។ បើយើងបញ្ចេញកំហឹងដោយមិនគិតពីលទ្ធផល នោះអាចធ្វើឲ្យយើងនិងអ្នកឯទៀតមានបញ្ហាធំខាងផ្លូវចិត្ត ខាងសុខភាព ឬក្នុងការបម្រើព្រះ។ (សុភ. ១៨:៦, ៧) អារម្មណ៍មិនល្អផុសចេញពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ហើយយើងត្រូវទប់អារម្មណ៍ទាំងនោះ។ ពាក្យប្រមាថមើលងាយ ការចំអក និងកំហឹងដែលផុសចេញពីការស្អប់គឺមិនល្អទេ។ (កូឡ. ៣:៨; យ៉ា. ១:២០) អ្វីៗទាំងនេះអាចបំផ្លាញចំណងមិត្តភាពដ៏មានតម្លៃរបស់យើងជាមួយមនុស្សឯទៀតនិងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថា៖ «អ្នកណាដែលខឹងងំនឹងបងប្អូនខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវតុលាការវិនិច្ឆ័យ។ តែអ្នកណាដែលនិយាយទៅកាន់បងប្អូនដោយប្រើពាក្យប្រមាថមើលងាយមិនគួរឲ្យពោល អ្នកនោះនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យដោយតុលាការកំពូល។ រីឯអ្នកដែលប្រើពាក្យថា៖ ‹អាគម្រក់!› អាចទទួលទោសក្នុងភ្លើងជ្រលងភ្នំហ៊ីណុំ»។—ម៉ាថ. ៥:២២

៨. តើយើងត្រូវនិយាយពីអារម្មណ៍របស់យើងនៅពេលណា? ហើយតើត្រូវនិយាយដោយរបៀបណា?

^៨ក៏ប៉ុន្តែ មានរឿងខ្លះដែលយើងប្រហែលជាសន្និដ្ឋានថា ប្រសិនបើយើងនិយាយពីអារម្មណ៍របស់យើងគឺល្អជាង។ ប្រសិនបើបងប្អូនណាម្នាក់បាននិយាយឬធ្វើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកអន់ចិត្តខ្លាំងរហូតដល់អ្នកមិនអាចបំភ្លេចបាន សូមកុំទុកឲ្យសេចក្ដីស្អប់ដុះដាលក្នុងចិត្តអ្នក។ (សុភ. ១៩:១១) បើនរណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកខឹង សូមខំគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់អ្នកសិន សឹមចាត់វិធានការដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា។ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «កុំទុកកំហឹងរហូតដល់ថ្ងៃលិចឡើយ»។ បើបញ្ហានោះនៅតែធ្វើឲ្យអ្នកតានតឹងចិត្ត សូមទៅនិយាយជាមួយបងប្អូននោះនៅឱកាសល្អណាមួយ ដោយចិត្តសប្បុរស។ (សូមអាន អេភេសូរ ៤:២៦, ២៧, ៣១, ៣២) សូមនិយាយដោយត្រង់ជាមួយបងប្អូននោះអំពីរឿងនោះ តែដោយសម្ដីសប្បុរស ក្នុងបំណងជានឹងគាត់វិញ។—លេវី. ១៩:១៧; ម៉ាថ. ១៨:១៥

៩. ហេតុអ្វីយើងគួរគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់យើងសិន មុនទៅជួបអ្នកឯទៀត?

^៩ប្រាកដហើយ អ្នកត្រូវពិចារណាថាពេលណាជាពេលត្រូវនិយាយ ពីព្រោះ«មានពេលដែលគួរនៅស្ងៀម ហើយពេលសំរាប់និយាយ»។ (សាស្ដ. ៣:១, ៧) ម្យ៉ាងទៀត «ចិត្តរបស់មនុស្សសុចរិតរំពឹងគិតជាមុន ទើបឆ្លើយ»។ (សុភ. ១៥:២៨) នេះប្រហែលជារួមបញ្ចូលការរង់ចាំដល់មានឱកាសល្អដើម្បីនិយាយគ្នាដោះស្រាយបញ្ហា។ ការនិយាយគ្នាដោះស្រាយបញ្ហា ពេលអ្នកណាម្នាក់កំពុងអន់ចិត្តខ្លាំង អាចធ្វើឲ្យបញ្ហាកាន់តែធំទៅ តែបើរង់ចាំយូរពេកក៏មិនល្អដែរ។

អំពើសប្បុរសនាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងល្អ

១០. តើអំពើសប្បុរសអាចធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរវាងគ្នាកាន់តែប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?

^១០សម្ដីសប្បុរសនិងការនិយាយទាក់ទងល្អ ជួយបង្កើតទំនាក់ទំនងដ៏សុខសាន្តហើយរក្សាទំនាក់ទំនងនោះឲ្យល្អជានិច្ច។ តាមពិត បើយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតកាន់តែប្រសើរឡើង នោះអាចធ្វើឲ្យការនិយាយទាក់ទងជាមួយនឹងពួកគេកាន់តែប្រសើរឡើងដែរ។ ការព្យាយាមធ្វើអំពើសប្បុរសចំពោះអ្នកឯទៀតដោយស្មោះពីចិត្ត ពោលគឺរកឱកាសដើម្បីជួយ ឬផ្ដល់អំណោយឲ្យអ្នកណាម្នាក់ដោយចិត្តស្មោះ ឬទទួលគាត់ដោយរាក់ទាក់ អាចជួយឲ្យមានការនិយាយទាក់ទងគ្នាដោយឥតលាក់លៀម។ នេះក៏អាច«គររងើកភ្លើង»នៅលើក្បាលបុគ្គលណាម្នាក់ដែរ ហើយប្រហែលបណ្ដាលឲ្យគាត់បង្ហាញលក្ខណៈល្អ ដែលធ្វើឲ្យងាយស្រួលពិភាក្សានិងដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយគាត់។—រ៉ូម ១២:២០, ២១

១១. តើយ៉ាកុបបានចាត់វិធានការអ្វីដើម្បីជានានឹងអេសាវវិញ? ហើយតើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?

^១១យ៉ាកុបជាបុព្វបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានយល់អំពីរឿងនេះ។ អេសាវដែលជាបងប្រុសភ្លោះរបស់យ៉ាកុបបានខឹងនឹងគាត់ដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ភៀសខ្លួនចេញ ពីព្រោះខ្លាចអេសាវសម្លាប់គាត់។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក យ៉ាកុបបានត្រឡប់មកវិញ។ អេសាវបានចេញមកជួបគាត់ដោយមានពួកបុរស៤០០នាក់មកជាមួយផង។ យ៉ាកុបបានអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយ។ បន្ទាប់មក គាត់បញ្ជូនហ្វូងសត្វជាអំណោយយ៉ាងច្រើនដល់អេសាវ។ អំណោយទាំងនោះបានជួយយ៉ាកុប។ ពេលពួកគាត់ជួបគ្នា អេសាវបានផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិត ក៏រត់មកទទួល ហើយឱបថើបយ៉ាកុប។—លោ. ២៧:៤១-៤៤; ៣២:៦, ១១, ១៣-១៥; ៣៣:៤, ១០

លើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតដោយសម្ដីសប្បុរស

១២. ហេតុអ្វីយើងគួរប្រើសម្ដីសប្បុរសជាមួយនឹងបងប្អូនយើង?

^១២ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិកយើងបម្រើព្រះ មិនមែនបម្រើមនុស្សឯទៀតទេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី យើងពិតជាចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតពេញចិត្តនឹងយើង។ សម្ដីសប្បុរសរបស់យើងអាចធ្វើឲ្យបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងដែលមានកង្វល់ ភារកិច្ចនិងភាពតានតឹងចិត្តបានធូរស្រាលក្នុងចិត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ ការរិះគន់ខ្លាំងអាចធ្វើឲ្យអ្វីៗទាំងនោះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ ហើយក៏អាចបណ្ដាលឲ្យបងប្អូនខ្លះសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាលែងពេញចិត្តនឹងពួកគាត់ទៀតផង។ ដូច្នេះ ចូរយើងនិយាយដោយស្មោះប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីៗដែលលើកទឹកចិត្ត «ពោលពាក្យណាដែលល្អសម្រាប់ពង្រឹងអ្នកឯទៀតតាមកាលៈទេសៈ ដើម្បីផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកស្ដាប់»។—អេភ. ៤:២៩

១៣. តើពួកអ្នកចាស់ទុំគួរចាំក្នុងចិត្តអំពីអ្វី (ក) កាលណាពួកគាត់ជូនឱវាទ? (ខ) កាលណាពួកគាត់សរសេរសំបុត្រ?

^១៣ជាពិសេស ពួកអ្នកចាស់ទុំគួរ«ប្រព្រឹត្តដោយស្លូតបូត» និងដោយមានមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះហ្វូងចៀម។ (១ថែ. ២:៧, ៨) កាលណាមានការចាំបាច់ឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំជូនឱវាទ ពួកគាត់ត្រូវមានគោលដៅធ្វើដូច្នេះដោយ«ចិត្តស្លូតបូត»សូម្បីតែពេលណែនាំពួកអ្នក«ដែលមិនយល់ស្របនឹង . . . [ពួកគាត់]»ក៏ដោយ។ (២ធី. ២:២៤, ២៥) ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏គួរបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដែរ ពេលពួកគាត់សរសេរសំបុត្រទាក់ទង កាលណាមានការចាំបាច់ឲ្យពួកគាត់ទាក់ទងជាមួយនឹងក្រុមអ្នកចាស់ទុំផ្សេងទៀត ឬជាមួយនឹងការិយាល័យសាខា។ ពួកគាត់ត្រូវបង្ហាញចិត្តសប្បុរស ហើយប្រុងប្រយ័ត្នមិនធ្វើឲ្យបងប្អូនទាស់ចិត្ត សមស្របនឹងអ្វីដែលម៉ាថាយ ៧:១២បានចែង។

ប្រើសម្ដីសប្បុរសក្នុងក្រុមគ្រួសារ

១៤. តើប៉ូលឲ្យដំបូន្មានអ្វីដល់ប្ដីទាំងឡាយ? ហើយហេតុអ្វី?

^១៤ពាក្យសម្ដី ទឹកមុខ និងកាយវិការរបស់យើងមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នកឯទៀតខ្លាំងជាងយើងនឹកស្មានទៅទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ បុរសខ្លះប្រហែលជាមិនយល់ថាសម្ដីរបស់ពួកគេមានឥទ្ធិពលទៅលើស្ត្រីខ្លាំងយ៉ាងណាទេ។ បងស្រីម្នាក់ប្រាប់ថា៖ «ពេលដែលប្ដីខ្ញុំខឹងហើយដំឡើងសរសៃកដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំខ្លាច»។ ពាក្យធ្ងន់ប្រហែលជាជះឥទ្ធិពលខ្លាំងលើស្ត្រីជាងបុរស ហើយនាងប្រហែលជាចាំពាក្យនោះអស់រយៈពេលជាយូរ។ (លូក. ២:១៩) ជាពិសេស បើបុរសដែលប្រើពាក្យធ្ងន់នោះជាអ្នកដែលនាងស្រឡាញ់ហើយចង់គោរព។ ប៉ូលឲ្យដំបូន្មានដល់ប្ដីទាំងឡាយថា៖ «ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធជានិច្ច ហើយកុំក្រេវក្រោធនឹងនាង»។—កូឡ. ៣:១៩

១៥. សូមពន្យល់ពីមូលហេតុដែលប្ដីត្រូវប្រព្រឹត្តដោយស្លូតបូតចំពោះប្រពន្ធ។

^១៥ស្តីអំពីរឿងនេះ បងប្រុសម្នាក់ដែលបានរៀបការយូរឆ្នាំហើយ បានពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលប្ដីត្រូវប្រព្រឹត្តដោយស្លូតបូតចំពោះប្រពន្ធគាត់ ព្រោះនាងជា«ភាជនៈខ្សោយជាង»។ គាត់បានពោលថា៖ «កាលណាអ្នកកាន់ភាជនៈដែលមានតម្លៃ ហើយងាយបែក អ្នកមិនត្រូវចាប់កាន់វាណែនពេកទេ ព្រោះវាអាចបែកឬប្រេះបាន។ ទោះជាអ្នកខំបិទស្នាមប្រេះនោះក៏ដោយ តែស្នាមនោះមិនបាត់ទេ។ បើប្ដីនិយាយពាក្យធ្ងន់ពេកដាក់ប្រពន្ធគាត់ គាត់ប្រហែលជាធ្វើឲ្យនាងឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត។ នេះអាចនាំឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគាត់ប្រេះឆាយូរអង្វែង»។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៣:៧

១៦. តើស្ត្រីអាចលើកទឹកចិត្តគ្រួសាររបស់នាងយ៉ាងដូចម្ដេច?

^១៦ចំពោះបុរស ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកណាម្នាក់ទៀត រួមទាំងសម្ដីរបស់ប្រពន្ធគាត់ ក៏អាចលើកទឹកចិត្តគាត់ឬធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្តដែរ។ «ប្រពន្ធដែលឆ្លៀវឆ្លាត»ដែលប្ដីនាងពិតជាអាច«ទុកចិត្ត»ទៅលើនាង ចេះគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ប្ដី ដូចនាងចង់ឲ្យប្ដីគិតអំពីអារម្មណ៍របស់នាងដែរ។ (សុភ. ១៩:១៤; ៣១:១១) ពិតមែន ស្ត្រីអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ក្នុងគ្រួសារ ទាំងឥទ្ធិពលល្អទាំងឥទ្ធិពលអាក្រក់។ «គ្រប់ទាំងស្រីៗដែលមានប្រាជ្ញារមែងសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួនឡើង តែស្ត្រីល្ងីល្ងើគេរំលំផ្ទះដោយដៃខ្លួនវិញ»។—សុភ. ១៤:១

១៧. (ក) តើមនុស្សមានវ័យក្មេងជាងគួរនិយាយទៅកាន់ឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា? (ខ) តើមនុស្សពេញវ័យគួរនិយាយយ៉ាងដូចម្ដេចទៅកាន់មនុស្សដែលមានវ័យក្មេង? ហើយហេតុអ្វី?

^១៧ដូចគ្នាដែរ ឪពុកម្ដាយនិងកូនគួរនិយាយទាក់ទងគ្នាដោយប្រើសម្ដីសប្បុរស។ (ម៉ាថ. ១៥:៤) ពេលយើងនិយាយទៅកាន់ក្មេងៗ បើយើងចេះគិតអំពីអារម្មណ៍ពួកគេ នោះនឹងជួយយើងមិន«ធ្វើឲ្យ[ពួកគេ]ខឹង»។ (កូឡ. ៣:២១; អេភ. ៦:៤) ទោះជាកូនក្មេងត្រូវទទួលការប្រដៅក៏ដោយ ឪពុកម្ដាយនិងអ្នកចាស់ទុំគួរនិយាយទៅកាន់ពួកគេដោយការគោរព។ តាមរបៀបនេះ ពួកគាត់ធ្វើឲ្យពួកយុវជនងាយកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេជាង ហើយរក្សាចំណងមេត្រីភាពជាមួយនឹងព្រះ ហើយក៏ប្រសើរជាងការបង្ហាញឲ្យឃើញថាយើងអស់សង្ឃឹមចំពោះពួកគេ ដែលក៏អាចនាំឲ្យពួកគេអស់សង្ឃឹមចំពោះខ្លួនពួកគេដែរ។ ក្មេងៗប្រហែលមិនចាំដំបូន្មានទាំងអស់ដែលពួកគេបានទទួលទេ តែពួកគេចាំថាអ្នកឯទៀតនិយាយយ៉ាងណាជាមួយនឹងពួកគេ។

និយាយល្អៗផុសពីចិត្ត

១៨. តើយើងអាចកម្ចាត់ចេញយ៉ាងដូចម្ដេចនូវកំហឹងនិងការឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត?

^១៨ការទប់កំហឹងមិនគ្រាន់តែជាការធ្វើមុខធម្មតាប៉ុណ្ណោះទេ។ គោលដៅរបស់យើងមិនគួរត្រឹមតែទប់កំហឹងពុះពោររបស់យើងឡើយ។ បើយើងខំបង្ហាញអាកប្បកិរិយាហាក់ដូចជាយើងមិនខឹង តែតាមពិតខាងក្នុងចិត្តយើងកំពុងពុះពោរទៅដោយកំហឹង នេះធ្វើឲ្យយើងតានតឹងចិត្ត។ គឺប្រៀបដូចជាជាន់ហ្វ្រាំងម៉ូតូផង មួលបន្ថែមល្បឿនផងក្នុងពេលដំណាលគ្នា។ នេះធ្វើឲ្យម៉ូតូពិបាកទៅមុខ ហើយអាចបណ្ដាលឲ្យខូច។ ដូច្នេះ កុំទុកកំហឹងនៅក្នុងចិត្តអ្នក ហើយឲ្យកំហឹងនោះផ្ទុះឡើងនៅពេលក្រោយឡើយ។ សូមអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកកម្ចាត់កំហឹងចេញពីចិត្តអ្នក។ ចូរឲ្យសកម្មពលព្រះយេហូវ៉ាកែប្រែទាំងស្រុងនូវរបៀបគិតគូរនិងចិត្តរបស់អ្នកឲ្យស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។—សូមអាន រ៉ូម ១២:២; អេភេសូរ ៤:២៣, ២៤

១៩. តើវិធានការអ្វីខ្លះដែលអាចជួយអ្នកមិនឲ្យឈ្លោះគ្នា?

^១៩សូមចាត់វិធានការផ្សេងៗដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យគ្រប់គ្រងលើអារម្មណ៍របស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពតឹងតែងមួយ ហើយដឹងថាអ្នកកំពុងមានកំហឹងនៅក្នុងចិត្តអ្នក ប្រហែលជាការល្អបើអ្នកដកខ្លួនចេញមួយរយៈពេល។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកទុកឲ្យចិត្តអ្នកត្រជាក់សិន។ (សុភ. ១៧:១៤) បើមនុស្សដែលអ្នកកំពុងនិយាយជាមួយចាប់ផ្ដើមខឹង សូមខំប្រឹងថែមទៀតដើម្បីនិយាយដោយប្រើសម្ដីសប្បុរស។ សូមចាំថា៖ «ពាក្យតបឆ្លើយដោយស្រទន់ នោះរមែងរំងាប់សេចក្ដីក្រោធទៅ តែពាក្យគំរោះគំរើយ នោះបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីកំហឹងវិញ»។ (សុភ. ១៥:១) ពាក្យសម្ដីដែលធ្វើឲ្យឈឺចាប់ឬបង្ករឿងនឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពរឹតតែតឹងតែងថែមទៀត ទោះជានិយាយដោយសំឡេងថ្នមៗក៏ដោយ។ (សុភ. ២៦:២១) ហេតុនេះ កាលណាអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាមួយដែលល្បងលការទប់ចិត្តរបស់អ្នក សូម‹កុំរហ័សនិយាយ កុំរហ័សខឹង›។ សូមអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យនិយាយអ្វីដែលល្អៗ មិនមែនអ្វីដែលអាក្រក់ទេ។—យ៉ា. ១:១៩

អភ័យទោសដោយស្មោះពីចិត្ត

២០, ២១. តើអ្វីអាចជួយយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត? ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើដូច្នេះ?

^២០គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ដែលគ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមយើងអាចគ្រប់គ្រងអណ្ដាតខ្លួនឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះឡើយ។ (យ៉ា. ៣:២) ទោះជាពួកគេព្យាយាមយ៉ាងណាក៏ដោយ សូម្បីតែសមាជិកគ្រួសារនិងបងប្អូនរួមជំនឿជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ជួនកាលប្រហែលនិយាយដោយឥតគិតនូវអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ក្នុងចិត្ត។ ជាជាងរហ័សអន់ចិត្ត យើងវិភាគមើលអំពីមូលហេតុដែលពួកគេបាននិយាយដូច្នោះ និងអំពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ។ (សូមអាន សាស្ដា ៧:៨, ៩) តើពួកគេមានការបង្ខិតបង្ខំ ការភ័យខ្លាច មិនសូវស្រួលខ្លួន កំពុងតស៊ូនឹងបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួនឬបញ្ហាដែលមកពីខាងក្រៅឬទេ?

^២១កត្ដាទាំងនេះមិនមែនជាលេសឲ្យផ្ទុះកំហឹងទេ។ ប៉ុន្តែបើយើងទទួលស្គាល់វា កត្ដាទាំងនេះអាចជួយយើងឲ្យយល់ពីមូលហេតុដែលជួនកាលមនុស្សនិយាយឬធ្វើអ្វីដែលពួកគេមិនគួរនិយាយឬធ្វើ ហើយអាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យអភ័យទោស។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ធ្វើឬនិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតអន់ចិត្ត ហើយយើងសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងអភ័យទោសឲ្យយើងដោយចិត្តសប្បុរស។ (សាស្ដ. ៧:២១, ២២) លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាដើម្បីយើងទទួលការអភ័យទោសពីព្រះ យើងត្រូវអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ៦:១៤, ១៥; ១៨:២១, ២២, ៣៥) ហេតុនេះ យើងត្រូវឆាប់សុំអភ័យទោស ហើយឆាប់អភ័យទោស។ បើធ្វើដូច្នេះ យើងរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជា«ចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»ក្នុងគ្រួសារនិងក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។—កូឡ. ៣:១៤

២២. ហេតុអ្វីបានជាការព្យាយាមប្រើសម្ដីសប្បុរសនាំឲ្យមានប្រយោជន៍?

^២២កាលដែលរបៀបរបបពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះដែលពោរពេញទៅដោយកំហឹងជិតដល់ទីបញ្ចប់ ទំនងជាយើងមានការពិបាកកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងការរក្សាអំណរនិងសាមគ្គីភាព។ ការអនុវត្តគោលការណ៍គម្ពីរនឹងជួយយើងឲ្យនិយាយអ្វីដែលល្អ មិនមែនអ្វីដែលអាក្រក់ទេ។ យើងនឹងមានទំនាក់ទំនងដ៏សុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំនិងក្នុងគ្រួសារ ហើយគំរូដ៏ប្រសើររបស់យើងនឹងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ដល់អ្នកឯទៀតអំពី«ព្រះ[របស់យើង]ដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ»។—១ធី. ១:១១

តើអ្នកអាចពន្យល់បានឬទេ?

• ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលអ្នកត្រូវពិចារណាថាពេលណាជាពេលត្រូវនិយាយគ្នាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា?

• ហេតុអ្វីសមាជិកគ្រួសារត្រូវនិយាយគ្នាដោយប្រើសម្ដីដែល«ប្រកបដោយភាពសប្បុរស»ជានិច្ច?

• តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យនិយាយអ្វីដែលនាំឲ្យគេអន់ចិត្ត?

• តើអ្វីអាចជួយយើងអភ័យទោសឲ្យគេ?

[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]

[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]

សូមទុកឲ្យចិត្តអ្នកត្រជាក់សិន រួចបន្ទាប់មកសូមរកឱកាសល្អដើម្បីនិយាយគ្នា

[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]

ប្ដីត្រូវនិយាយដោយស្លូតបូតជាមួយនឹងប្រពន្ធជានិច្ច

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម