ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿ តើអ្នកលើកកិត្ដិយសគេមុនឬទេ?
ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿ តើអ្នកលើកកិត្ដិយសគេមុនឬទេ?
«ចូរស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូនដោយមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ក្នុងការលើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមក ចូរលើកកិត្ដិយសគេមុន»។—រ៉ូម ១២:១០
១, ២. (ក) ក្នុងសំបុត្ររបស់សាវ័កប៉ូលទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម តើគាត់បានផ្ដល់ការដាស់តឿនអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
ក្នុងសំបុត្ររបស់សាវ័កប៉ូលទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម គាត់បានដៅបញ្ជាក់ថា ការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងក្រុមជំនុំគឺសំខាន់ណាស់ចំពោះយើងដែលជាគ្រិស្តសាសនិក។ គាត់បានរំលឹកយើងថា យើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយ«គ្មានពុតត្បុត»។ មួយវិញទៀត គាត់ក៏រៀបរាប់ដែរអំពីការ«ស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូន» ហើយបានកត់សម្គាល់ថា យើងត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះដោយ«មនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»។—រ៉ូម ១២:៩, ១០ក
២ ការស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូនមិនគ្រាន់តែមានន័យថា យើងមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅចំពោះអ្នកឯទៀតប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងត្រូវបង្ហាញអារម្មណ៍នោះដោយការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ តាមពិត បើយើងមិនធ្វើដូច្នេះ គ្មាននរណាអាចដឹងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងមនោសញ្ចេតនារបស់យើងឡើយ។ ហេតុនេះ ប៉ូលបានបន្ថែមការដាស់តឿននេះដែលថា៖ «ក្នុងការលើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមក ចូរលើកកិត្ដិយសគេមុន»។ (រ៉ូម ១២:១០ខ) តើការលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿ ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើងលើកកិត្ដិយសគេមុន? តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
ការគោរពនិងការលើកកិត្ដិយស
៣. យោងទៅតាមភាសាដើមនៃគម្ពីរ តើពាក្យ«កិត្ដិយស»មានន័យយ៉ាងណា?
៣ ក្នុងន័យត្រង់ ពាក្យភាសាហេប្រឺសម្រាប់«កិត្ដិយស»មានន័យថា«ធ្ងន់»។ ដូច្នេះ បុគ្គលដែលគេលើកកិត្ដិយស បានត្រូវគេចាត់ទុកថាជាអ្នកធំឬជាមនុស្សសំខាន់ ដែលហាក់ដូចជាគាត់ធ្ងន់។ ពាក្យភាសាហេប្រឺដដែលនោះក៏ច្រើនតែបានត្រូវបកប្រែក្នុងបទគម្ពីរថា «សេចក្ដីរុងរឿង» ហើយនេះបញ្ជាក់ថែមទៀតថា អ្នកដែលមានកិត្ដិយសជាអ្នកដែលគេគោរពយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់។ (លោ. ៤៥:១៣) ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែក្នុងគម្ពីរថា«កិត្ដិយស» សំដៅទៅលើការកោតសរសើរ ការឲ្យតម្លៃនិងភាពមានតម្លៃ។ (លូក. ១៤:១០) ត្រូវហើយ ពួកអ្នកដែលយើងលើកកិត្ដិយសមានតម្លៃណាស់ចំពោះយើង។
៤, ៥. តើការលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតទាក់ទងនឹងការគោរពអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៤ តើការលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតរួមបញ្ចូលអ្វី? ការលើកកិត្ដិយសចាប់ផ្ដើមដោយការគោរពអ្នកឯទៀត។ តាមពិត គេច្រើនតែប្រើពាក្យ«កិត្ដិយស»និងពាក្យ«គោរព»ជាមួយគ្នា ពីព្រោះពាក្យទាំងពីរនេះជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ ការលើកកិត្ដិយសជាការសម្ដែងការគោរព។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ ការគោរពសំដៅជាបឋមទៅលើទស្សនៈដែលយើងមានចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ ហើយការលើកកិត្ដិយសសំដៅទៅលើរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តទៅលើពួកគាត់។
៥ ប្រសិនបើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់មិនគោរពបងប្អូនរួមជំនឿរបស់គាត់ តើគាត់អាចលើកកិត្ដិយសបងប្អូននោះដោយស្មោះអស់ពីចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? (៣យ៉ូន. ៩, ១០) យើងអាចពន្យល់ចំណុចនេះដោយលើកឧទាហរណ៍ដូចតទៅនេះ។ រុក្ខជាតិអាចលូតលាស់ដុះដាល ហើយនៅបានយូរ លុះត្រាតែរុក្ខជាតិនោះចាក់ឫសក្នុងដីល្អ។ ដូចគ្នាដែរ យើងត្រូវគោរពអ្នកឯទៀតដោយស្មោះពីចិត្តដែលប្រៀបដូចជាចាក់ឫសក្នុងដី ទើបយើងអាចលើកកិត្ដិយសពួកគេរហូតបាន។ ការលើកកិត្ដិយសមិនស្មោះពីចិត្ត គឺមិនផុសចេញពីការគោរពពិតប្រាកដទេ ហើយមិនយូរមិនឆាប់ ការលើកកិត្ដិយសនោះនឹងលែងមានទៀត។ ម្ល៉ោះហើយ មុនប៉ូលបានដាស់តឿនបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យលើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមក គាត់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «ចូរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយគ្មានពុតត្បុត»។ ឥឡូវយើងយល់ពីមូលហេតុដែលគាត់បានពោលពាក្យទាំងនេះមុនផ្ដល់ការដាស់តឿននោះ។—រ៉ូម ១២:៩; សូមអាន ពេត្រុសទី១ ១:២២
លើកកិត្ដិយសពួកអ្នកដែលបានត្រូវបង្កើតមកដោយ«មានភាពដូចព្រះ»
៦, ៧. ហេតុអ្វីយើងត្រូវគោរពអ្នកឯទៀត?
៦ ដោយសារការគោរពជាលក្ខណៈសំខាន់មួយដើម្បីជួយយើងឲ្យលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀត យើងមិនគួរភ្លេចអំពីមូលហេតុផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដែលបញ្ជាក់ថា យើងត្រូវគោរពបងប្អូនរួមជំនឿទាំងអស់របស់យើង។ ដូច្នេះ ចូរយើងពិចារណាមូលហេតុពីរក្នុងចំណោមមូលហេតុទាំងនោះ។
៧ មនុស្សជាតិបានត្រូវបង្កើតមកដោយ«មានភាពដូចព្រះ» ហើយនេះធ្វើឲ្យមនុស្សខុសប្លែកពីអ្វីៗទាំងអស់ឯទៀតដែលព្រះបានបង្កើត។ (យ៉ា. ៣:៩) ហេតុនេះ យើងមានគុណសម្បត្ដិដូចព្រះ ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប្រាជ្ញានិងយុត្ដិធម៌។ សូមកត់សម្គាល់អ្វីផ្សេងទៀតដែលយើងទទួលពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតយើង។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងពោលថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ា . . . ទ្រង់បានដំកល់សិរីល្អទ្រង់ទុកនៅលើស្ថានសួគ៌! . . . ដ្បិតទ្រង់បានធ្វើឲ្យ[មនុស្ស]ទាបជាងពួកទេវតាតែបន្ដិចទេ ក៏បានបំពាក់សិរីល្អ នឹងកេរ្ដិ៍ឈ្មោះ[ឬ«កិត្ដិយស»]ឲ្យទុកជាមកុដ»។ (ទំនុក. ៨:១, ៤, ៥; ព.ថ.; ១០៤:១) * ជាទូទៅ ព្រះឲ្យមនុស្សនូវមកុដឬឲ្យមនុស្សនូវសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ សិរីរុងរឿង និងកិត្ដិយសមួយកម្រិត។ យ៉ាងនេះ ពេលយើងឲ្យកិត្ដិយសអ្នកឯទៀត យើងទទួលស្គាល់អ្នកដែលឲ្យកិត្ដិយសមនុស្សទាំងឡាយពោលគឺ ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ បើយើងមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បីលើកកិត្ដិយសមនុស្សទូទៅ ចុះទម្រាំដល់បងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង យើងប្រាកដជាត្រូវគោរពពួកគាត់កាន់តែខ្លាំងជាងទៅទៀត!—យ៉ូន. ៣:១៦; កាឡ. ៦:១០
យើងជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារតែមួយ
៨, ៩. តើប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីមូលហេតុអ្វីដែលយើងគោរពបងប្អូនរួមជំនឿ?
៨ ប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីមូលហេតុមួយទៀតដែលយើងគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក។ មុនគាត់ដាស់តឿនឲ្យយើងលើកកិត្ដិយសគ្នា គាត់បានស្រដីថា៖ «ចូរស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូនដោយមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»។ ឃ្លាជាភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«មនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ»សំដៅទៅលើអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធដែលធ្វើឲ្យសមាជិកគ្រួសារស្រឡាញ់គ្នាស្អិតល្មួត ហើយជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ ដូច្នេះ ដោយប្រើឃ្លានោះ ប៉ូលគូសបញ្ជាក់ថាបងប្អូនរួមជំនឿក្នុងក្រុមជំនុំគួរមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធនិងកក់ក្ដៅ ដូចក្រុមគ្រួសារដ៏ជិតស្និទ្ធមួយ។ (រ៉ូម ១២:៥) ម្យ៉ាងទៀត សូមចាំថាប៉ូលបានសរសេរពាក្យទាំងនោះទៅគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំង ហើយដែលទាំងអស់គ្នាបានត្រូវទទួលយកជាកូនដោយបិតាតែមួយ ពោលគឺព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ តាមពិតពួកគេជាក្រុមគ្រួសារដ៏ជិតស្និទ្ធមួយ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងនៅសម័យប៉ូល ប្រាកដជាមានមូលហេតុមួយដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើពួកគេ ដែលជំរុញពួកគេឲ្យគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក។ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងក៏ដូចគ្នាដែរ។
៩ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះពួក«ចៀមឯទៀត»? (យ៉ូន. ១០:១៦) ថ្វីបើព្រះមិនទាន់ទទួលយកពួកគេជាកូនរបស់លោកក៏ដោយ តែពួកគេអាចហៅគ្នាយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា បងប្រុសឬបងស្រី ប្អូនប្រុសឬប្អូនស្រី ពីព្រោះពួកគេជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារគ្រិស្តសាសនិកនៅទូទាំងពិភពលោកដែលឯកភាពគ្នា។ (១ពេ. ២:១៧; ៥:៩) យ៉ាងនេះ ពេលពួកអ្នកដែលនៅក្នុងចំណោមពួកចៀមឯទៀតប្រើពាក្យ«បងប្រុសឬបងស្រី»ឬក៏«ប្អូនប្រុសឬប្អូនស្រី» ហើយយល់យ៉ាងពេញលេញនូវពាក្យទាំងនោះ ពួកគេក៏មានមូលហេតុមួយដែរដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើពួកគេដើម្បីគោរពបងប្អូនរួមជំនឿយ៉ាងស្មោះពីចិត្ត។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៣:៨
ហេតុអ្វីការលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតគឺសំខាន់ម្ល៉េះ?
១០, ១១. ហេតុអ្វីការគោរពនិងការលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតគឺសំខាន់ម្ល៉េះ?
១០ ហេតុអ្វីការគោរពនិងការលើកកិត្ដិយសសំខាន់ម្ល៉េះ? ពីព្រោះកាលណាយើងលើកកិត្ដិយសបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង យើងជួយច្រើនក្នុងការធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំមានសេចក្ដីសុខ ថែមទាំងមានសាមគ្គីភាព។
១១ យើងដឹងថាប្រភពនៃកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកពិត គឺចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា និងជំនួយពីសកម្មពលរបស់លោក។ (ទំនុក. ៣៦:៧; យ៉ូន. ១៤:២៦) ដំណាលគ្នាដែរ ពេលបងប្អូនរួមជំនឿបង្ហាញថាយើងមានតម្លៃចំពោះពួកគាត់ នេះលើកទឹកចិត្តយើង។ (សុភ. ២៥:១១) យើងសប្បាយចិត្ត ពេលបងប្អូនរួមជំនឿនិយាយឬធ្វើអ្វីមួយដែលបង្ហាញថាពួកគាត់គោរពយើង។ នេះពង្រឹងកម្លាំងចិត្តយើងឲ្យបម្រើព្រះដោយមានអំណរ ហើយតាំងចិត្តបម្រើព្រះតទៅទៀតដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ អ្នកប្រាកដជាធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះមែន។
១២. តើយើងម្នាក់ៗអាចជួយធ្វើឲ្យមានបរិយាកាសល្អនិងប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងក្រុមជំនុំយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ តាំងពីកំណើតមក យើងមានសេចក្ដីត្រូវការឲ្យគេគោរពយើង។ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីសេចក្ដីត្រូវការនេះ ហេតុនេះតាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោក លោកបានជំរុញយើងឲ្យ«លើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមកដោយចិត្តគោរព»។ (រ៉ូម ១២:១០, ខ.ស.; សូមអាន ម៉ាថាយ ៧:១២) គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ដែលធ្វើតាមដំបូន្មានដែលមិនប្រែប្រួល ជួយធ្វើឲ្យមានបរិយាកាសល្អនិងប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងចំណោមបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកនៅទូទាំងពិភពលោក។ អាស្រ័យហេតុនេះ ជាការល្អឲ្យយើងដណ្ដឹងសួរខ្លួនយើងថា‹នៅពេលថ្មីៗនេះ តាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំ តើខ្ញុំបានបង្ហាញការគោរពចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីក្នុងក្រុមជំនុំឬទេ?›។—រ៉ូម ១៣:៨
យើងទាំងអស់គ្នាគួរលើកកិត្ដិយសគេមុន
១៣. (ក) ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសគ្នា តើអ្នកណាគួរលើកកិត្ដិយសគេមុន? (ខ) តើពាក្យរបស់ប៉ូលនៅរ៉ូម ១:៧បញ្ជាក់អំពីអ្វី?
១៣ ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសគ្នា តើអ្នកណាគួរលើកកិត្ដិយសគេមុន? ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺ គាត់ពណ៌នាអំពីពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំថាជា«ពួកអ្នកដែលនាំមុខអ្នករាល់គ្នា»។ (ហេ. ១៣:១៧) ពិតមែន ពួកអ្នកចាស់ទុំនាំមុខក្នុងកិច្ចការជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ពួកគាត់ជាគង្វាលនៃហ្វូងចៀម ហើយក្នុងការលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿ រួមទាំងពួកអ្នកចាស់ទុំ ពួកគាត់ប្រាកដជាត្រូវលើកកិត្ដិយសគេមុន។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំជួបគ្នាដើម្បីពិចារណាអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ក្រុមជំនុំខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ពួកគាត់លើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមកដោយស្ដាប់យោបល់របស់អ្នកចាស់ទុំឯទៀតដោយយកចិត្តទុកដាក់។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគាត់លើកកិត្ដិយសគ្នាដោយយកទស្សនៈនិងមតិរបស់អ្នកចាស់ទុំទាំងឡាយមកពិចារណា ពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីរឿងណាមួយ។ (សកម្ម. ១៥:៦-១៥) ប៉ុន្តែ យើងគួរចាំថា សំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម គឺមិនគ្រាន់តែសម្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំប៉ុណ្ណោះទេ តែសម្រាប់ក្រុមជំនុំទាំងមូល។ (រ៉ូម ១:៧) ដូច្នេះ ការដាស់តឿនឲ្យលើកកិត្ដិយសគេមុន គឺសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាសព្វថ្ងៃនេះដែរ។
១៤. (ក) សូមលើកឧទាហរណ៍ដើម្បីបញ្ជាក់ភាពខុសគ្នារវាងការលើកកិត្ដិយស និងការលើកកិត្ដិយសគេមុន? (ខ) តើយើងគួរសួរខ្លួនយើងសំណួរអ្វី?
១៤ សូមកត់សម្គាល់លក្ខណៈមួយទៀតនៃដំបូន្មានរបស់ប៉ូល។ គាត់បានដាស់តឿនបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្រុងរ៉ូម មិនត្រឹមតែឲ្យលើកកិត្ដិយសគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ តែឲ្យលើកកិត្ដិយសគេមុន។ តើនេះខុសគ្នាយ៉ាងណា? សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ បើសិស្សចេះអាននិងចេះសរសេរអក្សររួចទៅហើយ តើគ្រូនឹងដាស់តឿនពួកគេឲ្យរៀនអានឬទេ? មិនមែនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គ្រូនឹងចង់ជួយសិស្សឲ្យចេះអានកាន់តែប្រសើរជាង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដែលជំរុញយើងឲ្យលើកកិត្ដិយសគ្នា ជាទីសម្គាល់ហើយថាយើងជាគ្រិស្តសាសនិកពិត។ (យ៉ូន. ១៣:៣៥) ក៏ប៉ុន្តែ ដូចសិស្សដែលចេះអានអាចជឿនទៅមុខដោយរៀនឲ្យចេះអានកាន់តែប្រសើរជាង យើងក៏អាចជឿនទៅមុខដែរដោយលើកកិត្ដិយសគេមុន។ (១ថែ. ៤:៩, ១០) យើងម្នាក់ៗមានភារកិច្ចលើកកិត្ដិយសគេមុន។ យើងអាចដណ្ដឹងសួរខ្លួនយើងថា‹ក្នុងក្រុមជំនុំ តើខ្ញុំកំពុងចាត់វិធានការដើម្បីលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតមុនឬទេ?›។
លើកកិត្ដិយស«មនុស្សទន់ទាប»
១៥, ១៦. (ក) ពេលលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀត តើយើងមិនគួរភ្លេចនរណាក្នុងក្រុមជំនុំ? ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើអ្វីអាចសឲ្យឃើញថាយើងគោរពបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង?
១៥ ពេលលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀត តើយើងមិនគួរភ្លេចនរណាក្នុងក្រុមជំនុំ? បណ្ដាំរបស់ព្រះចែងថា៖ «អ្នកណាដែលមានចិត្តអាណិតចែកដល់ពួកទាល់ក្រ នោះឈ្មោះថាថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី ទ្រង់នឹងតបស្នងសងគុណអ្នកនោះវិញ»។ (សុភ. ១៩:១៧) តើគោលការណ៍នេះគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង កាលដែលយើងព្យាយាមលើកកិត្ដិយសគេមុន?
១៦ លោកអ្នកក៏យល់ស្របដែរថា មនុស្សភាគច្រើនចង់លើកកិត្ដិយសពួកអ្នកដែលមានឋានៈខ្ពស់ជាងពួកគេ តែចំពោះពួកអ្នកដែលពួកគេចាត់ទុកថាមានឋានៈទាបជាងពួកគេវិញ ពួកគេប្រហែលជាបង្ហាញការគោរពបន្ដិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះឬមិនគោរពពួកគេតែម្ដង។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាគឺមិនដូច្នេះឡើយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកណាដែលលើកដំកើង[ឬ«លើកកិត្ដិយស»]អញ នោះអញនឹងដំកើង[ឬ«លើកកិត្ដិយស»]អ្នកនោះឡើងដែរ»។ (១សាំ. ២:៣០; ព.ថ.; ទំនុក. ១១៣:៥-៧) ព្រះយេហូវ៉ាលើកកិត្ដិយសអស់អ្នកដែលបម្រើលោកនិងអស់អ្នកដែលលើកកិត្ដិយសលោក។ លោកយកចិត្តទុកដាក់នឹង«មនុស្សទន់ទាប»។ (សូមអាន អេសាយ ៥៧:១៥; ២រប. ១៦:៩) យើងប្រាកដជាចង់យកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុនេះ បើយើងចង់ដឹងថា យើងលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតដោយចិត្តស្មោះបានល្អដល់កម្រិតណា ជាការល្អឲ្យយើងដណ្ដឹងសួរខ្លួនយើងថា‹តើខ្ញុំប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើពួកអ្នកដែលមិនសូវលេចធ្លោឬមិនមានភារកិច្ចទទួលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំ?›។ (យ៉ូន. ១៣:១៤, ១៥) ចម្លើយចំពោះសំណួរនោះសឲ្យឃើញថា យើងគោរពអ្នកឯទៀតដល់កម្រិតណា។—សូមអាន ភីលីព ២:៣, ៤
លើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀតដោយលះបង់ពេលដើម្បីពួកគេ
១៧. តើអ្វីជាវិធីសំខាន់មួយដែលយើងអាចលើកកិត្ដិយសគេមុន? ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ?
១៧ ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ តើអ្វីជាវិធីដ៏សំខាន់មួយដែលយើងអាចលើកកិត្ដិយសគេមុន? គឺដោយលះបង់ពេលវេលារបស់យើង។ ហេតុអ្វីការធ្វើដូច្នេះបង្ហាញថាយើងលើកកិត្ដិយសអ្នកឯទៀត? ជាគ្រិស្តសាសនិក យើងរវល់ណាស់ ហើយការបំពេញកិច្ចការសំខាន់ៗជាច្រើនរបស់ក្រុមជំនុំ តម្រូវឲ្យយើងចំណាយពេលច្រើន។ ម្ល៉ោះហើយ ជាការធម្មតាទេដែលយើងចាត់ទុកពេលវេលារបស់យើងថាមានតម្លៃណាស់។ ហេតុនេះ យើងក៏ទទួលស្គាល់ដែរថាយើងមិនគួរតម្រូវឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿ លះបង់ពេលវេលារបស់ពួកគាត់ច្រើនហួសហេតុពេកដើម្បីយើងឡើយ។ ដូចគ្នាដែរ យើងពេញចិត្ត ពេលបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំយល់ថាពួកគាត់មិនគួរទាមទារពេលវេលារបស់យើងច្រើនពេកទេ។
១៨. ដូចរូបភាពនៅទំព័រ២៥បានបង្ហាញ តើយើងអាចបញ្ជាក់យ៉ាងដូចម្ដេចថា យើងសុខចិត្តលះបង់ពេលវេលាខ្លះដើម្បីបងប្អូនរួមជំនឿ?
១៨ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងក៏ទទួលស្គាល់ថា (ជាពិសេសពួកអ្នកដែលបម្រើជាគង្វាលក្នុងក្រុមជំនុំ) ពេលយើងសុខចិត្តផ្អាកកិច្ចការរបស់យើងដើម្បីលះបង់ពេលវេលាខ្លះឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿ នេះបង្ហាញថាយើងគោរពពួកគាត់។ តើការលះបង់ពេលវេលាខ្លះឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿ បង្ហាញថាយើងគោរពពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលយើងផ្អាកកិច្ចការរបស់យើងដើម្បីលះបង់ពេលវេលាខ្លះឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿ គឺហាក់ដូចជាយើងនិយាយទៅកាន់ពួកគាត់ថា‹បងប្អូនមានតម្លៃណាស់ចំពោះខ្ញុំ ហើយគឺសំខាន់ជាងឲ្យខ្ញុំចំណាយពេលជាមួយបងប្អូន ជាជាងបន្តធ្វើកិច្ចការដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ›។ (ម៉ាក. ៦:៣០-៣៤) ប៉ុន្តែ បើយើងផ្អាកកិច្ចការរបស់យើងទាំងទើសទាល់ដើម្បីលះបង់ពេលវេលាខ្លះឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿ យើងប្រហែលធ្វើឲ្យពួកគាត់មានអារម្មណ៍ថា ពួកគាត់មិនសូវមានតម្លៃចំពោះយើងទេ។ យើងក៏យល់ដែរថា ជួនកាលយើងមិនអាចផ្អាកកិច្ចការបន្ទាន់បានឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ការដែលយើងលះបង់ពេលវេលាខ្លះរបស់យើងដោយស្ម័គ្រចិត្តឬដោយទើសទាល់ដើម្បីបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង នេះពិតជាសឲ្យឃើញថាយើងគោរពពួកគាត់ដល់កម្រិតណា។—១កូ. ១០:២៤
ចូរតាំងចិត្តលើកកិត្ដិយសគេមុន
១៩. ក្រៅពីការលះបង់ពេលវេលារបស់យើង តើយើងអាចលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿតាមវិធីណាទៀត?
១៩ មានវិធីសំខាន់ឯទៀតដែលយើងអាចលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងលះបង់ពេលវេលារបស់យើងដើម្បីពួកគាត់ គប្បីឲ្យយើងយកចិត្តទុកដាក់នឹងពួកគាត់ដែរ។ ស្តីអំពីរឿងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ទុកគំរូឲ្យយើងដែរ។ ដាវីឌដែលជាអ្នកតែងទំនុកតម្កើង បានពោលថា៖ «ព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ាទតទៅចំពោះមនុស្សសុចរិត ហើយព្រះកាណ៌ទ្រង់ក៏ប្រុងស្ដាប់សំរែករបស់គេ»។ (ទំនុក. ៣៤:១៥) យើងព្យាយាមធ្វើតាមព្រះយេហូវ៉ាដោយប្រើភ្នែកនិងត្រចៀករបស់យើង ពោលគឺប្រមូលអារម្មណ៍ទាំងស្រុងក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់នឹងបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង ជាពិសេសបងប្អូនដែលមកសុំជំនួយពីយើង។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងលើកកិត្ដិយសពួកគាត់។
២០. ស្តីអំពីការលើកកិត្ដិយសគ្នា តើយើងចង់ចាំការរំលឹកអ្វី?
២០ ដូចយើងបានពិចារណារួចហើយ យើងចង់ចាំការរំលឹកអំពីមូលហេតុដែលយើងគួរគោរពបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។ បន្ថែមទៅទៀត ក្នុងការលើកកិត្ដិយសមនុស្សទាំងអស់ រួមទាំងពួកអ្នកដែលទន់ទាប យើងរកឱកាសដើម្បីលើកកិត្ដិយសពួកគេមុន។ ដោយចាត់វិធានការទាំងនេះ យើងនឹងពង្រឹងចំណងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងជាបងប្អូន ថែមទាំងពង្រឹងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ អាស្រ័យហេតុនេះ យើងមិនគ្រាន់តែបន្តលើកកិត្ដិយសគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ តែជាពិសេស ចូរយើងបន្តលើកកិត្ដិយសគេមុន។ តើអ្នកបានតាំងចិត្តធ្វើដូច្នេះឬទេ?
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 7 ពាក្យរបស់ដាវីឌនៅទំនុកទី៨ក៏ជាទំនាយមួយដែរ ដែលសំដៅទៅលើលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាបុរសដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។—ហេ. ២:៦-៩
តើអ្នកចាំឬទេ?
• តើការលើកកិត្ដិយសនិងការគោរពជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា?
• តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលយើងលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿ?
• ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ឲ្យយើងលើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមក?
• តើយើងអាចលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿតាមវិធីណាខ្លះ?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
តើយើងអាចលើកកិត្ដិយសបងប្អូនរួមជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច?