ចូរមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត
ចូរមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត
«ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ»។—ម៉ាថ. ៩:៣៧
១. តើអ្នកនឹងរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីការប្រញាប់?
ប្រសិនបើអ្នកមានឯកសារមួយដែលត្រូវបង្ហើយឲ្យចប់មុនម៉ោងធ្វើការ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា? អ្នកពិតជាធ្វើយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ មែនទេ? ម្យ៉ាងទៀត បើអ្នកមានការណាត់ជួបសំខាន់មួយ ហើយអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរទៅជួបគេ តែអ្នកដឹងថាអ្នកនឹងទៅដល់ទីនោះយឺត តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា? អ្នកនឹងប្រញាប់ប្រញាល់ដើរយ៉ាងលឿនមិនបង្អង់។ ប្រាកដមែន ពេលអ្នកមានកិច្ចការមួយដែលត្រូវធ្វើឲ្យចប់ ហើយអ្នកដឹងថាជិតអស់ពេល អ្នកតានតឹងចិត្តផងរំភើបចិត្តផង។ បេះដូងអ្នកលោតលឿនខុសធម្មតា ហើយអ្នកធ្វើកិច្ចការនោះយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់និងលឿនបំផុតដែលអាចធ្វើទៅបាន។ នេះហើយជាការប្រញាប់!
២. សព្វថ្ងៃនេះ តើកិច្ចការប្រញាប់បំផុតរបស់គ្រិស្តសាសនិកពិតគឺជាអ្វី?
២ ចំពោះគ្រិស្តសាសនិកពិតសព្វថ្ងៃនេះ កិច្ចការដែលប្រញាប់ជាងគេបំផុតគឺការផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះនិងបង្រៀនមនុស្សពីប្រជាជាតិទាំងឡាយឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤; ២៨:១៩, ២០) ដោយដកស្រង់ពាក្យសម្ដីរបស់លោកយេស៊ូ ម៉ាកុសបានសរសេរថាកិច្ចការនេះត្រូវធ្វើ«ជាមុន» ពោលគឺមុនទីបញ្ចប់មកដល់។ (ម៉ាក. ១៣:១០) ការធ្វើដូច្នេះគឺត្រឹមត្រូវមែន ព្រោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ»។ ការប្រមូលផលដំណាំមិនអាចចាំបានទេ គេត្រូវប្រមូលផលនោះ មុនហួសរដូវ។—ម៉ាថ. ៩:៣៧
៣. ដោយឃើញថាការផ្សាយជាកិច្ចការប្រញាប់ តើបងប្អូនជាច្រើនបានធ្វើយ៉ាងណា?
៣ ដោយសារការផ្សាយជាកិច្ចការសំខាន់ចំពោះយើង នេះគឺសមឲ្យយើងចំណាយពេលវេលា កម្លាំងនិងយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យបានច្រើនបំផុតចំពោះកិច្ចការនោះបើអាចធ្វើទៅបាន។ គួរឲ្យសរសើរមែន បងប្អូនរួមជំនឿជាច្រើននាក់បានធ្វើដូច្នេះ។ បងប្អូនខ្លះបានកាត់បន្ថយកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើពេញពេលដូចជាធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយ សាសនទូតឬបម្រើនៅបេតអែល។ ជីវិតរបស់ពួកគេរវល់ណាស់។ ពួកគេបានលះបង់អ្វីៗជាច្រើន ហើយក៏មានការពិបាកច្រើនដែរ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ពួកគេបានទទួលពរបរិបូរពីព្រះយេហូវ៉ា។ យើងត្រេកអរជំនួសពួកគេ។ (សូមអាន លូកា ១៨:២៨-៣០) នៅដំណាលគ្នានេះ បងប្អូនខ្លះទៀតមិនអាចធ្វើជាអ្នកផ្សាយពេញពេលបានទេ តែពួកគេចំណាយពេលច្រើនបំផុតដែលពួកគេអាចធ្វើបានក្នុងកិច្ចការសង្គ្រោះជីវិត ដែលរួមបញ្ចូលជួយកូនរបស់ពួកគេឲ្យបានសង្គ្រោះ។—ចោ. ៦:៦, ៧
៤. ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះប្រហែលជាលែងជឿជាក់ថាទីបញ្ចប់ជិតមកដល់?
៤ ដូចយើងបានឃើញហើយ យើងធ្វើអ្វីៗដោយប្រញាប់ ដោយសារយើងដឹងថាមានពេលកំណត់ និងមានទីបញ្ចប់។ យើងកំពុងរស់នៅគ្រាចុងបញ្ចប់ ហើយមានទីសំអាងជាច្រើនពីបទគម្ពីរនិងពីប្រវត្ដិសាស្ត្រដែលបញ្ជាក់ចំណុចនេះ។ (ម៉ាថ. ២៤:៣, ៣៣; ២ធី. ៣:១-៥) ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មាននរណាដឹងពីថ្ងៃនិងម៉ោងដែលទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ទេ។ ពេលលោកយេស៊ូប្រាប់«សញ្ញាសម្គាល់»ដែលបញ្ជាក់ពី«គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក» លោកបានមានប្រសាសន៍ចំៗថា៖ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ។ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ។ មានតែបិតាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប»។ (ម៉ាថ. ២៤:៣៦) បើដូច្នេះ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ បងប្អូនរួមជំនឿខ្លះប្រហែលជាពិបាកនៅតែជឿជាក់ថាទីបញ្ចប់ជិតមកដល់ ជាពិសេសបើពួកគេបានជឿដូច្នេះច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ (សុភ. ១៣:១២) ជួនកាល តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះឬទេ? ស្តីអំពីកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូគ្រិស្តចង់ឲ្យយើងធ្វើសព្វថ្ងៃ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យមាននិងនៅតែមានទស្សនៈថាកិច្ចការនេះជាកិច្ចការប្រញាប់?
ចូរពិចារណាអំពីលោកយេស៊ូដែលជាគំរូរបស់យើង
៥. ស្តីអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ តើលោកយេស៊ូបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាកិច្ចការនោះជាកិច្ចការប្រញាប់?
៥ ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ដែលប្រញាប់បំពេញកិច្ចបម្រើព្រះ លោកយេស៊ូគ្រិស្តប្រាកដជាគំរូល្អបំផុត។ មូលហេតុមួយដែលលោកមានការប្រញាប់គឺដោយសារលោកមានកិច្ចការជាច្រើនត្រូវធ្វើក្នុងរយៈពេលតែបីឆ្នាំកន្លះប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី លោកយេស៊ូបានសម្រេចកិច្ចការដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត ច្រើនជាងមនុស្សទាំងអស់។ លោកបានធ្វើឲ្យគេស្គាល់ឈ្មោះនិងគោលបំណងរបស់បិតាលោក ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ បកអាក្រាតអំពើពុតត្បុតនិងសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតនៃអ្នកដឹកនាំសាសនា ហើយបានគាំទ្រសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់ត្រូវគេសម្លាប់។ លោកបានធ្វើដំណើរពាសពេញស្រុកអ៊ីស្រាអែលដោយឥតសំចៃកម្លាំងដើម្បីបង្រៀន ជួយនិងធ្វើឲ្យបណ្ដាជនជាសះស្បើយ។ (ម៉ាថ. ៩:៣៥) គ្មានអ្នកណាបានសម្រេចកិច្ចការច្រើនដូចនេះក្នុងរយៈពេលខ្លីដូចលោកយេស៊ូទេ។ លោកបានខំប្រឹងធ្វើកិច្ចការអស់ពីសមត្ថភាពរបស់លោក។—យ៉ូន. ១៨:៣៧
៦. ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី តើលោកផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វី?
៦ តើអ្វីជំរុញលោកយេស៊ូឲ្យធ្វើកិច្ចការដោយមិនខ្លាចនឿយហត់ក្នុងកិច្ចបម្រើរបស់លោក? យោងទៅតាមទំនាយរបស់ដានីយ៉ែល លោកយេស៊ូប្រហែលជាដឹងថាលោកមានរយៈពេលប៉ុន្មានដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់លោក ស្របតាមកាលវិភាគរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ដាន. ៩:២៧) យ៉ាងនេះ ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ កិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកនឹងត្រូវចប់នៅ«ពាក់កណ្ដាលអាទិត្យ»ឬបីឆ្នាំកន្លះ។ មិនយូរក្រោយពេលបណ្ដាជនមកអបអរសាទរលោកយេស៊ូពេលលោកចូលក្រុងយេរូសាឡិមនៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ៣៣ គ.ស. លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គឺដល់ពេលឲ្យកូនមនុស្សទទួលសិរីរុងរឿងហើយ»។ (យ៉ូន. ១២:២៣) ទោះជាលោកដឹងថាលោកជិតស្លាប់ក្ដី លោកមិនផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើរឿងនេះទេ ហើយលោកក៏មិនធ្វើឲ្យរឿងនេះទៅជាមូលហេតុសំខាន់ជាងគេដែលជំរុញលោកឲ្យខំប្រឹងប្រែងធ្វើការដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅគ្រប់ឱកាសទាំងអស់ដែលលោកមាន លោកបានផ្ចង់ស្មារតីទៅលើការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោក ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សឯទៀត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះជំរុញលោកឲ្យប្រមូលនិងបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមលោក ថែមទាំងចាត់ពួកគេឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយ។ លោកបានធ្វើដូច្នេះដោយសារពួកគេនឹងបន្តធ្វើកិច្ចការដែលលោកបានចាប់ផ្ដើម ហើយនឹងធ្វើការដ៏ធំជាងលោកទៅទៀត។—សូមអាន យ៉ូហាន ១៤:១២
៧, ៨. ពេលលោកយេស៊ូបានសម្អាតវិហារ តើពួកអ្នកកាន់តាមលោកមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានធ្វើបែបនេះ?
៧ មានព្រឹត្ដិការណ៍មួយក្នុងជីវិតរបស់លោកយេស៊ូ ជាទីសំអាងជាក់លាក់ដែលបង្ហាញថាលោកមានចិត្តខ្នះខ្នែង។ ព្រឹត្ដិការណ៍នោះកើតឡើងពេលលោកទើបចាប់ផ្ដើមកិច្ចបម្រើរបស់លោក នៅបុណ្យរំលងនាឆ្នាំ៣០ គ.ស.។ លោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោកបានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ហើយឃើញមនុស្សនៅក្នុងវិហារ«កំពុងលក់គោ ចៀមនិងព្រាប ក៏ឃើញអ្នកដូរប្រាក់កំពុងអង្គុយនៅទីនោះ»។ តើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វី? តើការប្រព្រឹត្តរបស់លោកមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកអ្នកកាន់តាមលោក?—សូមអាន យ៉ូហាន ២:១៣-១៧
៨ អ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍និងធ្វើនៅពេលនោះ បានជួយឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោកនឹកឃើញអំពីទំនាយដែលដាវីឌជាអ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានទាយដែលថា៖ «ខ្ញុំនឹងពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីខ្នះខ្នែងចំពោះកន្លែងគោរពបូជារបស់លោក»។ (ទំនុក. ៦៩:៩, ព.ថ.) ហេតុអ្វី? ពីព្រោះអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើអាចនាំឲ្យលោកមានគ្រោះថ្នាក់និងប្រថុយជីវិតផងដែរ។ យ៉ាងណាមិញ ពួកអាជ្ញាធរវិហារដែលជាពួកសង្ឃ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងអ្នកឯទៀត បានអនុញ្ញាតឲ្យមានការលក់ដូរនៅទីនោះដើម្បីពួកគេបានចំណេញកប់ពពក។ ដើម្បីលាតត្រដាងមុខមាត់ពិត និងរារាំងផែនការរបស់ពួកគេ លោកយេស៊ូបានតាំងខ្លួនជាសត្រូវរបស់ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនានៅសម័យនោះ។ ដូចពួកអ្នកកាន់តាមលោកបានយល់យ៉ាងត្រឹមត្រូវ ‹សេចក្ដីខ្នះខ្នែងចំពោះកន្លែងគោរពបូជារបស់ព្រះ›ឬសេចក្ដីខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត បានត្រូវឃើញយ៉ាងច្បាស់។ ប៉ុន្តែ តើចិត្តខ្នះខ្នែងគឺជាអ្វី? តើចិត្តខ្នះខ្នែងខុសគ្នាពីការប្រញាប់ឬទេ?
ការប្រៀបធៀបរវាងការប្រញាប់និងការខ្នះខ្នែង
៩. តើពាក្យខ្នះខ្នែងបានត្រូវពន្យល់យ៉ាងណា?
៩ វចនានុក្រមមួយបានពន្យល់អត្ថន័យនៃពាក្យ«ខ្នះខ្នែង»ថាជា«ការមានចំណង់ខ្លាំងនិងការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបានអ្វីមួយ»។ ប្រាកដហើយ ពាក្យទាំងនេះបញ្ជាក់អំពីលក្ខណៈនៃកិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូ។ ហេតុនេះ សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរមួយបានបកប្រែខនេះថា៖«ភក្ដីភាពរបស់ខ្ញុំចំពោះកន្លែងគោរពបូជារបស់លោក ហាក់ដូចជាមានភ្លើងក្នុងខ្លួនខ្ញុំ»។ (Today’s English Version) គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែនដែលក្នុងភាសារបស់ជនជាតិអាស៊ី ពាក្យ«ខ្នះខ្នែង»មានពីរផ្នែកដែលក្នុងន័យត្រង់បានសេចក្ដីថា«ចិត្តនិងរោលរាល»ហាក់ដូចជាចិត្តកំពុងត្រូវភ្លើងឆេះ។ ហេតុនេះហើយបានជាពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនឹកឃើញពាក្យរបស់ដាវីឌ ពេលដែលពួកគេឃើញអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើនៅវិហារ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើអ្វីបានធ្វើឲ្យចិត្តរបស់លោកយេស៊ូរោលរាល ហើយជំរុញលោកឲ្យធ្វើដូច្នេះ?
១០. តើពាក្យ«ខ្នះខ្នែង»ក្នុងគម្ពីរ មានន័យយ៉ាងណា?
១០ ក្នុងគម្ពីរភាសាហេប្រឺនិងក្រិចដែលជាភាសាដើម ពាក្យ«ខ្នះខ្នែង»ក៏អាចបកប្រែថា«ហួងហែង»ដែរ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ១១:២) វចនានុក្រមមួយខាងគម្ពីរបានចែងអំពីពាក្យនេះថា៖ «ជាញឹកញយ ពាក្យនេះបានត្រូវប្រើក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងប្ដីប្រពន្ធ . . . ប្ដីឬប្រពន្ធហួងហែងគូរបស់ខ្លួនដោយចង់បានដាច់ជារបស់ខ្លួនតែម្នាក់។ ដូចគ្នាដែរព្រះមានសិទ្ធិផ្ដាច់មុខទទួលភក្ដីភាពពីពួកអ្នកដែលជារបស់ផងលោក ហើយលោកការពារសិទ្ធិនោះ»។ ដូច្នេះ ចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់ដាវីឌគឺជាការហួងហែង ពោលគឺគាត់មិនអនុញ្ញាតឲ្យមានការប្រកួតប្រជែងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឬឲ្យមើលងាយឈ្មោះរបស់លោក ហើយមានចិត្តប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងចង់ការពារកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អរបស់ព្រះ ឬធ្វើឲ្យកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់លោកបានល្អឡើងវិញ។
១១. តើអ្វីជំរុញលោកយេស៊ូឲ្យខំប្រឹងធ្វើកិច្ចការយ៉ាងខ្នះខ្នែង?
១១ ពេលពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូឃើញអ្វីដែលលោកបានធ្វើក្នុងវិហារ ពួកគេយល់យ៉ាងត្រឹមត្រូវថាពាក្យរបស់ដាវីឌទាក់ទងនឹងលោកយេស៊ូ។ លោកយេស៊ូបានខំប្រឹងធ្វើកិច្ចការមិនគ្រាន់តែដោយសារពេលកំណត់របស់លោកជិតមកដល់ទេ តែដោយសារលោកខ្នះខ្នែងឬហួងហែងចំពោះឈ្មោះរបស់បិតាលោកនិងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍បរិសុទ្ធ។ ពេលលោកឃើញគេតិះដៀលនិងនិយាយប្រមាថឈ្មោះរបស់ព្រះ នោះលោកខ្នះខ្នែងឬហួងហែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ហើយចាត់វិធានការដើម្បីកែតម្រូវ។ ពេលលោកយេស៊ូឃើញមនុស្សរាបទាបត្រូវពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាជិះជាន់និងកេងប្រវ័ញ្ច នោះចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់លោកបានជំរុញលោកឲ្យសម្រាលទុក្ខពួកគេ ព្រមទាំងរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលជិះជាន់គេ។—ម៉ាថ. ៩:៣៦; ២៣:២, ៤, ២៧, ២៨, ៣៣
ចូរមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត
១២, ១៣. សព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកដឹកនាំពិភពគ្រិស្តសាសនាបានធ្វើអ្វី (ក) ចំពោះនាមរបស់ព្រះ? (ខ) ចំពោះរាជាណាចក្រព្រះ?
១២ សព្វថ្ងៃនេះ ស្ថានភាពសាសនានៅជុំវិញយើងគឺស្រដៀងគ្នាដែរ ហើយក៏អាក្រក់ជាងសម័យលោកយេស៊ូផង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមចាំថាអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យអធិដ្ឋានមុនគេបង្អស់ គឺទាក់ទងនឹងនាមរបស់ព្រះ។ លោកបានបង្រៀនថា៖ «សូមឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធ»។ (ម៉ាថ. ៦:៩) តើយើងឃើញថាពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា ជាពិសេសបព្វជិតពិភពគ្រិស្តសាសនាបង្រៀនបណ្ដាជនឲ្យស្គាល់នាមរបស់ព្រះ ហើយធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធឬលើកតម្កើងនាមនោះឬទេ? ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានធ្វើឲ្យមនុស្សយល់ខុសអំពីព្រះតាមរយៈសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត ដូចជាលទ្ធិព្រះបីអង្គរួមជាព្រះតែមួយ ព្រលឹងអមតៈ ភ្លើងនរក ហើយធ្វើឲ្យគេគិតថាព្រះជាបុគ្គលអាថ៌កំបាំងដែលគេមិនអាចយល់និងស្គាល់បាន ជាបុគ្គលដែលគ្មានមេត្ដា ហើយថែមទាំងឃោរឃៅទៀតផង។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេក៏បានធ្វើឲ្យគេតិះដៀលព្រះដោយសាររឿងអាស្រូវនិងអំពើពុតត្បុតរបស់ពួកគេដែរ។ (សូមអាន រ៉ូម ២:២១-២៤) បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានប្រើគ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីលាក់នាមរបស់ព្រះ ថែមទាំងដកនាមនោះចេញពីសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីររបស់ពួកគេផង។ ហេតុនេះ ពួកគេរារាំងបណ្ដាជនមិនឲ្យចូលទៅជិតព្រះនិងមិនឲ្យបណ្ដុះចំណងមេត្រីភាពជាមួយលោក។—យ៉ា. ៤:៧, ៨
១៣ លោកយេស៊ូក៏បានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមលោកដែរឲ្យអធិដ្ឋានអំពីរាជាណាចក្រព្រះដោយថា៖ «សូមឲ្យរាជាណាចក្ររបស់លោកបានមកដល់។ សូមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ»។ (ម៉ាថ. ៦:១០) ទោះជាអ្នកដឹកនាំពិភពគ្រិស្តសាសនាតែងតែអធិដ្ឋានសេចក្ដីទាំងនោះម្ដងហើយម្ដងទៀតក្ដី តែពួកគេបានលើកទឹកចិត្តបណ្ដាជនឲ្យគាំទ្រអង្គការនយោបាយនិងស្ថាប័នឯទៀតរបស់មនុស្ស។ មួយវិញទៀត ពួកគេមើលងាយពួកអ្នកដែលព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយនិងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សជាច្រើនដែលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រិស្តសាសនិកលែងនិយាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះ ហើយក៏លែងមានជំនឿលើរាជាណាចក្រនោះដែរ។
១៤. តើបព្វជិតពិភពគ្រិស្តសាសនាបានបន្ថែមបន្ថយបណ្ដាំរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានទៅព្រះ លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «បណ្ដាំរបស់លោកជាសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូន. ១៧:១៧) មុនត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថាលោកនឹងតែងតាំង«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»ដើម្បីផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារឲ្យបណ្ដារាស្ត្រលោកបរិភោគ។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥) ទោះបីពួកបព្វជិតពិភពគ្រិស្តសាសនាអះអាងថាពួកគេបង្រៀនបណ្ដាំរបស់ព្រះក្ដី តើពួកគេបានធ្វើកិច្ចការដែលម្ចាស់បានប្រគល់ឲ្យពួកគេធ្វើឬទេ? អត់ទេ។ ពួកគេមានទំនោរចិត្តពន្យល់ថាអ្វីដែលគម្ពីរចែងគឺជារឿងព្រេង។ ជាជាងផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារដល់ហ្វូងចៀម ដែលនេះនាំឲ្យពួកគេទទួលការសម្រាលទុក្ខនិងការបំភ្លឺ ពួកបព្វជិតទាំងនោះបានបង្រៀនអ្វីដែលពួកអ្នកជឿពេញចិត្តស្ដាប់ ពោលគឺទស្សនវិជ្ជារបស់មនុស្ស។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានបែរចេញពីខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ដោយកាត់បន្ថយខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់លោកដើម្បីតម្រូវចិត្តមនុស្ស។—២ធី. ៤:៣, ៤
១៥. តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកបព្វជិតបានធ្វើក្នុងនាមរបស់ព្រះ?
១៥ ដោយសារពួកគេបានអះអាងថាធ្វើអ្វីៗទាំងអស់នេះក្នុងនាមរបស់ព្រះនៃគម្ពីរ នោះមនុស្សស្មោះត្រង់ជាច្រើនបានខកចិត្ត ឬបាត់បង់ជំនឿទាំងស្រុងទៅលើព្រះនិងគម្ពីរ។ មនុស្សទាំងនោះបានក្លាយទៅជាចំណីរបស់សាថាននិងរបៀបរបបអាក្រក់របស់វា។ កាលណាអ្នកឃើញ ហើយឮអំពីរឿងបែបនេះ ដែលកើតឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ា កាលណាអ្នកឃើញគេតិះដៀល ហើយប្រមាថនាមរបស់ព្រះ នេះជំរុញអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីធ្វើឲ្យកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់ព្រះបានល្អឡើងវិញ មែនទេ? ពេលដែលអ្នកឃើញមនុស្សស្មោះសរនិងទៀងត្រង់ត្រូវគេបោកប្រាស់និងកេងប្រវ័ញ្ច នេះជំរុញឲ្យអ្នកចង់សម្រាលទុក្ខពួកអ្នកដែលត្រូវគេជិះជាន់ មែនទេ? ពេលលោកយេស៊ូឃើញមនុស្សនៅសម័យលោកដែល«បានត្រូវគេធ្វើទុក្ខ និងទុកចោលឲ្យនៅរាត់រាយដូចសត្វចៀមដែលគ្មានគង្វាល» លោកមិនត្រឹមតែមានចិត្តក្ដួលអាណិតដល់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកបាន«ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេអ្វីៗជាច្រើន»។ (ម៉ាថ. ៩:៣៦; ម៉ាក. ៦:៣៤) យើងមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បីមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតដូចលោកយេស៊ូ។
១៦, ១៧. (ក) តើអ្វីគួរជំរុញយើងឲ្យប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីនៅអត្ថបទបន្ទាប់?
១៦ កាលណាយើងខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ នោះពាក្យរបស់សាវ័កប៉ូលនៅធីម៉ូថេទី១ ២:៣, ៤មានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅជាង។ (សូមអាន) យើងប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ មិនគ្រាន់តែដោយសារយើងដឹងថាយើងរស់នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយសារយើងដឹងថានេះជាបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ លោកចង់ឲ្យមនុស្សមានចំណេះអំពីសេចក្ដីពិតដើម្បីពួកគេក៏អាចរៀនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះនិងបម្រើលោក ថែមទាំងទទួលពរពីលោកដែរ។ យើងចង់ព្យាយាមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ មិនគ្រាន់តែដោយសារពេលវេលាកាន់តែខ្លីប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយសារយើងចង់លើកតម្កើងឈ្មោះរបស់ព្រះនិងជួយមនុស្សឲ្យស្គាល់បំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ យើងមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។—១ធី. ៤:១៦
១៧ ក្នុងនាមជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងបានទទួលពរដោយសារយើងដឹងសេចក្ដីពិតអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សជាតិនិងផែនដី។ យើងមានសមត្ថភាពជួយមនុស្សឲ្យទទួលសុភមង្គលនិងឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹមពិតប្រាកដចំពោះអនាគត។ យើងអាចបង្ហាញរបៀបដែលពួកគេអាចមានសុវត្ថិភាព ពេលរបៀបរបបរបស់សាថាននឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ (២ថែ. ១:៧-៩) ជាជាងខកចិត្តឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាហាក់ដូចជាអូសបន្លាយ យើងគួរមានចិត្តសប្បាយដោយសារនៅមានពេលឲ្យយើងខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ (មីកា ៧:៧; ហាប. ២:៣) តើយើងអាចបណ្ដុះចិត្តខ្នះខ្នែងបែបនេះតាមរបៀបណា? យើងនឹងពិចារណាចំណុចនេះនៅអត្ថបទបន្ទាប់។
តើអ្នកអាចពន្យល់ឬទេ?
• តើអ្វីបានជំរុញលោកយេស៊ូឲ្យធ្វើកិច្ចការដោយមិនខ្លាចនឿយហត់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ?
• តើពាក្យ«ខ្នះខ្នែង»ក្នុងគម្ពីរ មានន័យយ៉ាងណា?
• សព្វថ្ងៃនេះ តើយើងឃើញអ្វីខ្លះដែលគួរជំរុញយើងឲ្យមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
លោកយេស៊ូផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នា របស់បិតាលោកនិងទៅលើការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សឯទៀត
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
យើងមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ ដើម្បីមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត
