ជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិឲ្យបានល្អ
អាថ៌កំបាំងទី៤
ជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិឲ្យបានល្អ
តើគម្ពីរបង្រៀនយ៉ាងណា? «អ្នកណាដែលដើរជាមួយនឹងមនុស្សប្រាជ្ញ នោះនឹងមានប្រាជ្ញាដែរ»។—សុភាសិត ១៣:២០
តើមានការពិបាកអ្វីខ្លះ? មិត្តភក្ដិរបស់យើងនឹងជួយយើងឲ្យស្កប់ចិត្តកាន់តែខ្លាំងឬធ្វើឲ្យយើងលែងស្កប់ចិត្តវិញ។ ទស្សនៈនិងពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេប្រាកដជាមានឥទ្ធិពលលើទស្សនៈរបស់យើងអំពីជីវិត។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣
ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអំពីកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីបុរស១២នាក់ដែលត្រឡប់មកពីសង្កេតមើលប្រទេសមួយឈ្មោះកាណាន។ ពួកគេភាគច្រើន«បង្កបង្កើតរឿងអាក្រក់ពីស្រុកដែលគេបានសង្កេតមើលនោះដោយប្រាប់ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល»។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី បុរសពីរនាក់បាននិយាយល្អៗអំពីស្រុកកាណានដោយហៅស្រុកនោះថា«ជាស្រុកល្អក្រៃលែង»។ ប៉ុន្តែទស្សនៈអវិជ្ជមាននៃពួកអ្នកស៊ើបការណ៍ទាំង១០នាក់នោះបានជ្រួតជ្រាបក្នុងចំណោមបណ្ដាជន។ កំណត់ហេតុនោះរៀបរាប់ថា៖ «ពួកជំនុំនៃពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលក៏ឡើងសំឡេងស្រែក ហើយ . . . រទូរទាំ»។—ជនគណនា ១៣:៣០–១៤:៩
ស្រដៀងគ្នាដែរសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើន«ចេះតែត្អូញត្អែរ រអ៊ូរទាំអំពីជីវភាពរបស់ខ្លួន»។ (យូដាស ១៦) ពេលយើងនៅជាមួយមិត្តភក្ដិដែលមិនចេះស្កប់ចិត្ត នេះពិបាកឲ្យយើងរក្សាការស្កប់ចិត្ត។
តើលោកអ្នកអាចធ្វើអ្វី? សូមវិភាគមើលអំពីការសន្ទនារបស់លោកអ្នកជាមួយមិត្តភក្ដិ។ តើមិត្តភក្ដិលោកអ្នកតែងតែអួតអំពីអ្វីៗដែលពួកគេមាន ឬពួកគេត្អូញត្អែរជានិច្ចអំពីអ្វីដែលពួកគេមិនមាន? តើលោកអ្នកជាមិត្តប្រភេទណាចំពោះពួកគេ? តើលោកអ្នកព្យាយាមធ្វើឲ្យមិត្តភក្ដិច្រណែនលោកអ្នក ឬលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យស្កប់ចិត្តនឹងអ្វីដែលពួកគេមាន?
សូមពិចារណាឧទាហរណ៍របស់ដាវីឌដែលបានក្លាយជាស្តេចនិងយ៉ូណាថានដែលជាបុត្ររបស់ស្តេចសូល។ ដាវីឌបានរស់នៅជាជនភៀសខ្លួននៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ស្តេចសូលគិតថាដាវីឌចង់ដណ្ដើមរាជ្យរបស់គាត់ ហើយហេតុនេះគាត់ចង់សម្លាប់ដាវីឌ។ ថ្វីបើយ៉ូណាថាននឹងទៅជាអនាគតស្តេចក៏ដោយ គាត់បានក្លាយជាមិត្តដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ដាវីឌ។ យ៉ូណាថានទទួលស្គាល់ថា ព្រះបានតែងតាំងដាវីឌឲ្យធ្វើជាអនាគតស្តេច ហើយគាត់ពេញចិត្តគាំទ្រមិត្តរបស់គាត់។—សាំយូអែលទី១ ១៩:១, ២; ២០:៣០-៣៣; ២៣:១៤-១៨
លោកអ្នកត្រូវការមិត្តភក្ដិបែបនោះដែលព្យាយាមស្កប់ចិត្ត ហើយដែលចង់ឲ្យលោកអ្នកទទួលប្រយោជន៍។ (សុភាសិត ១៧:១៧) ពិតមែន ដើម្បីមានមិត្តភក្ដិបែបនោះ លោកអ្នកផ្ទាល់ក៏ត្រូវបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនោះដែរ។—ភីលីព ២:៣, ៤
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
តើមិត្តភក្ដិអ្នកជួយអ្នកឲ្យស្កប់ចិត្តកាន់តែខ្លាំងឬធ្វើឲ្យអ្នកលែងស្កប់ចិត្តវិញ?
