ពេលអ្នកនៅលីវ ចូរប្រើគ្រានោះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត
ពេលអ្នកនៅលីវ ចូរប្រើគ្រានោះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត
«អ្នកណាដែលអាចទទួលយកអ្វីបែបនេះបាន ចូរទទួលយកចុះ»។—ម៉ាថ. ១៩:១២
១, ២. (ក) តើលោកយេស៊ូ សាវ័កប៉ូលនិងអ្នកឯទៀតមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះភាពនៅលីវ? (ខ) ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះប្រហែលមិនគិតថាភាពនៅលីវជាអំណោយមួយ?
អាពាហ៍ពិពាហ៍ពិតជាអំណោយមួយដ៏មានតម្លៃបំផុតពីព្រះចំពោះមនុស្សជាតិ។ (សុភ. ១៩:១៤) ប៉ុន្តែ គ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវក៏អាចមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្តនិងជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារដែរ។ បងប្រុសហារ៉ូលអាយុ៩៥ឆ្នាំដែលមិនដែលបានរៀបការមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទោះជាខ្ញុំសប្បាយនៅជាមួយអ្នកឯទៀត ហើយទទួលពួកគេដោយរាក់ទាក់ក្ដី ពេលខ្ញុំនៅម្នាក់ឯង ក៏ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍កណ្ដោចកណ្ដែងដែរ។ ភាពនៅលីវរបស់ខ្ញុំពិតជាអំណោយមួយមែន»។
២ ប្រាកដហើយ ទាំងលោកយេស៊ូទាំងសាវ័កប៉ូលបានសំដៅទៅភាពនៅលីវថាជាអំណោយពីព្រះ ដូចអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១៩:១១, ១២; កូរិនថូសទី១ ៧:៧) ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សទាំងអស់ដែលមិនបានរៀបការ មិនមែនដោយសារពួកគេចង់នៅលីវទេ។ ជួនកាល កាលៈទេសៈផ្សេងៗធ្វើឲ្យពួកគេពិបាករកគូដែលស័ក្ដិសមនឹងខ្លួន។ ឬក៏ក្រោយពីបានរៀបការច្រើនឆ្នាំមក ដោយមិនបានរំពឹងទុកជាមុន អ្នកខ្លះរស់នៅតែម្នាក់ឯងម្ដងទៀតដោយសារពួកគេលះលែងគ្នាឬគូរបស់ពួកគេបានស្លាប់។ បើដូច្នេះ តើភាពនៅលីវគឺជាអំណោយក្នុងន័យយ៉ាងណា? តើគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវអាចប្រើគ្រានៅលីវនោះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតយ៉ាងដូចម្ដេច?
អំណោយមួយដ៏ពិសេស
៣. តើគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវតែងតែមានអត្ថប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
៣ បុគ្គលដែលនៅលីវតែងតែមានពេលច្រើនជាង ហើយមានសេរីភាពច្រើនជាងបុគ្គលដែលបានរៀបការហើយ។ (១កូ. ៧:៣២-៣៥) អ្វីៗទាំងនេះគឺជាអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ពិសេសដែលអាចអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ពង្រីកកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់គាត់ បើកចិត្តទូលាយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀត ហើយចូលទៅកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្រិស្តសាសនិកមួយចំនួនទទួលស្គាល់ ហើយឲ្យតម្លៃចំពោះប្រយោជន៍ដែលមកពីការនៅលីវ ហើយបានសម្រេចចិត្ត «ទទួលយក»ភាពនៅលីវនោះសូម្បីតែមួយរយៈពេលក៏ដោយ។ អ្នកខ្លះទៀត ដំបូងប្រហែលមិនបានគ្រោងនៅលីវទេ តែពេលដែលកាលៈទេសៈរបស់ពួកគាត់ផ្លាស់ប្ដូរ ពួកគាត់បានអធិដ្ឋានថែមទាំងសញ្ជឹងគិតអំពីស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់ ហើយបានដឹងថា ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ពួកគាត់បានតាំងចិត្តរឹងមាំ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ទទួលស្គាល់កាលៈទេសៈនោះ ហើយទទួលយកភាពនៅលីវ។—១កូ. ៧:៣៧, ៣៨
៤. ហេតុអ្វីគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវអាចមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមានតម្លៃក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ?
៤ គ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវដឹងថាពួកគេមិនត្រូវរៀបការ ទើបព្រះយេហូវ៉ាឬអង្គការរបស់លោកទទួលស្គាល់ ហើយឲ្យតម្លៃពួកគេនោះទេ។ ព្រះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះយើងម្នាក់ៗ។ (ម៉ាថ. ១០:២៩-៣១) គ្មានអ្នកណា ហើយគ្មានអ្វីអាចធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះឡើយ។ (រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩) ទោះជាយើងបានរៀបការហើយឬនៅលីវក្ដី យើងមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យមានអារម្មណ៍ថាយើងមានតម្លៃក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ។
៥. ដើម្បីប្រើភាពនៅលីវឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត តើនេះតម្រូវឲ្យមានអ្វី?
៥ ក៏ប៉ុន្តែ អំណោយនៃភាពនៅលីវតម្រូវឲ្យមានការព្យាយាមដើម្បីប្រើភាពនៅលីវនោះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ ដូច្នេះ សព្វថ្ងៃនេះ ទោះជាគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវជាបងប្រុសឬបងស្រី ក្មេងឬចាស់ក្ដី ចង់នៅលីវឬនៅលីវដោយសារកាលៈទេសៈក្ដី តើតាមរបៀបណាដែលពួកគេអាចប្រើភាពនៅលីវឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត? នៅក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកនាសម័យបុរាណមានគំរូដែលលើកទឹកចិត្ត ដូច្នេះចូរយើងពិចារណាគំរូខ្លះទាំងនោះ ហើយពិនិត្យមើលថាយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីខ្លះពីគំរូនោះ។
នៅលីវពេលនៅក្មេង
៦, ៧. (ក) តើកូនក្រមុំរបស់ភីលីពបានទទួលឯកសិទ្ធិអ្វីក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលធីម៉ូថេបានប្រើគ្រាដែលគាត់នៅលីវឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត? ហើយដោយសារគាត់សប្បាយចិត្តបម្រើព្រះពេលគាត់នៅក្មេង តើគាត់បានពរអ្វី?
៦ ភីលីពដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ មានកូនក្រមុំបួននាក់ដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែងផ្សាយដំណឹងល្អដូចគាត់។ (សកម្ម. ២១:៨, ៩) ការប្រកាសទំនាយជាអំណោយមួយក្នុងចំណោមអំណោយដ៏អស្ចារ្យនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធ ហើយស្ត្រីវ័យក្មេងទាំងនេះបានប្រើអំណោយនោះក្នុងការសម្រេចទំនាយនៅយ៉ូអែល ២:២៨, ២៩។
៧ ធីម៉ូថេជាយុវជនម្នាក់ដែលបានប្រើភាពនៅលីវឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើន។ តាំងពីធីម៉ូថេនៅជាទារកនៅឡើយ អឺនីសជាម្ដាយគាត់និងឡូអ៊ីសជាជីដូនគាត់បានបង្រៀនគាត់អំពី«ឯកសារបរិសុទ្ធនានា»។ (២ធី. ១:៥; ៣:១៤, ១៥) ពួកគាត់ទំនងជាបានក្លាយទៅជាគ្រិស្តសាសនិកក្នុងអំឡុងទស្សនកិច្ចលើកដំបូងរបស់ប៉ូលនៅក្រុងលីស្ដ្រាដែលជាស្រុកកំណើតរបស់ពួកគាត់ ប្រហែលនៅឆ្នាំ៤៧ គ.ស.។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក ក្នុងអំឡុងទស្សនកិច្ចលើកទី២របស់ប៉ូល ធីម៉ូថេប្រហែលជាមានអាយុជិត២០ឆ្នាំឬជាង២០ឆ្នាំ។ ថ្វីបើធីម៉ូថេនៅក្មេង ហើយទើបនឹងចូលក្នុងសេចក្ដីពិតក៏ដោយ ពួកអ្នកចាស់ទុំនៅក្រុងលីស្ដ្រានិងក្រុងអ៊ីកូនាម«តែងនិយាយល្អ»អំពីគាត់។ (សកម្ម. ១៦:១, ២) ហេតុនេះ ប៉ូលអញ្ជើញធីម៉ូថេឲ្យធ្វើដំណើរជាមួយគាត់ជាសាសនទូត។ (១ធី. ១:១៨; ៤:១៤) យើងមិនអាចនិយាយយ៉ាងប្រាកដថាធីម៉ូថេមិនដែលបានរៀបការឡើយ។ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាពេលគាត់នៅក្មេង គាត់សប្បាយចិត្តទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ប៉ូល ហើយច្រើនឆ្នាំក្រោយមក គាត់សប្បាយបម្រើជាសាសនទូតនិងជាអ្នកត្រួតពិនិត្យដែលនៅលីវ។—ភី. ២:២០-២២
៨. តើអ្វីបានជួយយ៉ូហានម៉ាកុសឲ្យខំសម្រេចគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ? ហើយដោយធ្វើដូច្នោះ តើគាត់បានទទួលពរអ្វីខ្លះ?
៨ កាលគាត់នៅក្មេង យ៉ូហានម៉ាកុសក៏បានប្រើភាពនៅលីវរបស់គាត់ឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនដែរ។ គាត់និងម៉ារៀដែលជាម្ដាយគាត់ព្រមទាំងបាណាបាសដែលជាបងប្អូនជីដូនមួយគាត់គឺជាសមាជិកដំបូងនៃក្រុមជំនុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ គ្រួសាររបស់ម៉ាកុសក៏ប្រហែលជាមានជីវភាពរស់នៅសុខស្រួល ពីព្រោះពួកគេមានផ្ទះនៅក្រុង ហើយមានអ្នកបម្រើម្នាក់។ (សកម្ម. ១២:១២, ១៣) ទោះជាគាត់មានស្ថានភាពល្អយ៉ាងនេះក្ដី តែជាយុវជនម្នាក់ ម៉ាកុសមិនរកបំពេញចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គាត់ឬក៏មិនគិតតែអំពីខ្លួនគាត់ប៉ុណ្ណោះឡើយ។ គាត់ក៏មិនចង់តែរៀបការ មានគ្រួសារមួយ ហើយមានជីវភាពសុខស្រួលប៉ុណ្ណោះដែរ។ ការសេពគប់ដែលគាត់ធ្លាប់មានពីដើមជាមួយពួកសាវ័កទំនងជាបានបណ្ដុះឲ្យគាត់មានចិត្តចង់បម្រើជាសាសនទូត។ ហេតុនេះ គាត់សប្បាយចិត្តចូលរួមក្នុងដំណើរលើកទី១របស់ប៉ូលនិងបាណាបាសជាសាសនទូត ហើយបានបម្រើពួកគាត់។ (សកម្ម. ១៣:៥) ក្រោយមកគាត់បានធ្វើដំណើរជាមួយបាណាបាស ហើយក្រោយមកទៀត យើងដឹងថាគាត់បានបម្រើជាមួយពេត្រុសនៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ (សកម្ម. ១៥:៣៩; ១ពេ. ៥:១៣) យើងមិនដឹងថាម៉ាកុសនៅលីវអស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់មានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះដ៏ល្អប្រសើរជាបុគ្គលម្នាក់ដែលពេញចិត្តបម្រើអ្នកឯទៀត ហើយចង់បម្រើព្រះឲ្យបានច្រើនថែមទៀត។
៩, ១០. សព្វថ្ងៃ តើគ្រិស្តសាសនិកវ័យក្មេងមានឱកាសណាខ្លះដើម្បីពង្រីកកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ខ្លួន? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៩ សព្វថ្ងៃនេះ ប្អូនៗវ័យក្មេងជាច្រើននាក់ក្នុងក្រុមជំនុំក៏សប្បាយចិត្តប្រើគ្រាដែលពួកគេនៅលីវដើម្បីពង្រីកកិច្ចបម្រើផ្សាយដែរ។ ដូចម៉ាកុសនិងធីម៉ូថេដែរ ពួកគាត់យល់ថាភាពនៅលីវរបស់ពួកគេអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេ«បម្រើលោកម្ចាស់ជានិច្ចដោយគ្មានអ្វីបំបែរអារម្មណ៍»។ (១កូ. ៧:៣៥) ភាពនៅលីវពិតជាឱកាសដ៏ល្អមែន។ មានឱកាសល្អជាច្រើនដូចជាត្រួសត្រាយពេញពេល បម្រើនៅកន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង រៀនភាសាបរទេសមួយ ជួយសង់សាលប្រជុំឬការិយាល័យសាខា ចូលសាលាបង្ហាត់ខាងកិច្ចបម្រើ និងបម្រើនៅបេតអែល។ បើប្អូននៅក្មេងឬមិនទាន់រៀបការនៅឡើយ តើប្អូនកំពុងប្រើឱកាសនេះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតឬទេ?
១០ បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះម៉ាកបានចាប់ផ្ដើមត្រួសត្រាយពេញពេល កាលដែលគាត់មានអាយុជិត២០ឆ្នាំ បានចូលសាលាបង្ហាត់ខាងកិច្ចបម្រើ ហើយបានទទួលភារកិច្ចទៅបម្រើនៅកន្លែងផ្សេងៗនៅពាសពេញពិភពលោក។ ដោយគិតអំពីកិច្ចបម្រើពេញពេលអស់រយៈពេល២៥ឆ្នាំមកហើយ គាត់បានស្រដីថា៖ «ខ្ញុំព្យាយាមលើកទឹកចិត្តបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ ផ្សព្វផ្សាយជាមួយពួកគេ ទៅជួបលើកទឹកចិត្តនិងណែនាំពួកគេ អញ្ជើញពួកគេមកបរិភោគអាហារនៅផ្ទះខ្ញុំ ហើយថែមទាំងបានរៀបចំការជួបជុំគ្នាក្នុងបំណងធ្វើឲ្យសមាជិកក្រុមជំនុំជិតស្និទ្ធគ្នា។ អ្វីទាំងអស់នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអំណរក្រៃលែង»។ ដូចបងប្រុសម៉ាកបានរៀបរាប់ អំណរខ្លាំងបំផុតក្នុងជីវិតគឺបានមកពីការឲ្យគេ ហើយជីវិតដ៏មមាញឹកក្នុងកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋផ្ដល់ឱកាសជាច្រើនឲ្យយើងឲ្យអ្នកឯទៀត។ (សកម្ម. ២០:៣៥) ទោះជាអ្នកមានចំណង់ចំណូលចិត្ត មានជំនាញ ឬមានបទពិសោធន៍បែបណាក្នុងជីវិតក៏ដោយ បើសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកជាមនុស្សវ័យក្មេង អ្នកមានអ្វីៗជាច្រើនដែលអ្នកអាចធ្វើក្នុងកិច្ចការលោកម្ចាស់។—១កូ. ១៥:៥៨
១១. ដោយសារប្អូនមិនប្រញាប់ប្រញាល់រៀបការ តើប្អូនទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១១ ទោះជាប្អូនៗវ័យក្មេងភាគច្រើនចង់រៀបការនៅពេលអនាគតក៏ដោយ តែមានមូលហេតុជាច្រើនដែលពួកគេមិនគួរប្រញាប់ប្រញាល់រៀបការ។ ប៉ូលលើកទឹកចិត្តប្អូនៗវ័យក្មេងឲ្យគិតរៀបការ បើពួកគេ«មិនក្មេងពេក» ព្រោះនៅពេលពួកគេនៅក្មេងពេក ពួកគេមានចំណង់តណ្ហាខ្លាំងបំផុត។ (១កូ. ៧:៣៦) ប្អូនៗត្រូវការពេលច្រើនដើម្បីស្គាល់អំពីខ្លួនប្អូន ហើយទទួលបាននូវបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតដែលប្អូនត្រូវការដើម្បីជ្រើសរើសគូដែលសមនឹងប្អូន។ ពាក្យសច្ចាក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់មួយដែលប្អូនត្រូវធ្វើតាមអស់មួយជីវិត។—សាស្ដ. ៥:២-៥
នៅលីវឬនៅម្នាក់ឯងពេលមានវ័យចាស់
១២. (ក) តើអាណាដែលបានធ្លាក់ខ្លួនទៅជាស្ត្រីមេម៉ាយបានស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើគាត់មានឯកសិទ្ធិអ្វី?
១២ អាណាដែលលូកាបានរៀបរាប់ទំនងជាមានទុក្ខព្រួយខ្លាំងណាស់ ពេលដែលប្ដីគាត់ស្លាប់ភ្លាមៗ ក្រោយរៀបការបាន៧ឆ្នាំ។ យើងមិនដឹងថាពួកគាត់មានឬគ្មានកូនទេ ហើយមិនដឹងថាអាណាធ្លាប់គិតរៀបការម្ដងទៀតឡើយ។ ប៉ុន្តែគម្ពីរចែងថាពេលដែលអាណាមានអាយុ៨៤ឆ្នាំ គាត់នៅតែជាស្ត្រីមេម៉ាយ។ តាមរយៈបទគម្ពីរ យើងអាចសន្និដ្ឋានថាអាណាបានប្រើគ្រាដែលគាត់នៅជាស្ត្រីមេម៉ាយដើម្បីចូលទៅកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់«ពុំដែលខានទៅវិហារឡើយ ក៏បានបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដោយតមអាហារនិងអធិដ្ឋានអង្វរករ»។ (លូក. ២:៣៦, ៣៧) ដូច្នេះ ការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតគាត់។ នេះតម្រូវឲ្យមានការតាំងចិត្តនិងការព្យាយាមពិតប្រាកដ តែគាត់បានរង្វាន់ដ៏វិសេស។ គាត់មានឯកសិទ្ធិឃើញកុមារយេស៊ូ ហើយបានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀតអំពីការរំដោះដែលមេស្ស៊ីនឹងធ្វើនៅពេលឆាប់ៗនោះ។—លូក. ២:៣៨
១៣. (ក) តើអ្វីបង្ហាញថាដ័រកាសបានចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងក្រុមជំនុំ? (ខ) តើអំពើល្អនិងសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ដ័រកាសនាំឲ្យនាងបានរង្វាន់អ្វី?
១៣ ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះដ័រកាសឬតាប៊ីថារស់នៅក្រុងយ៉ុបប៉ាជាកំពង់ផែសមុទ្រនាសម័យបុរាណដែលស្ថិតនៅខាងជើងឆៀងខាងកើតក្រុងយេរូសាឡិម។ ដោយហេតុថាគម្ពីរមិនបានចែងអំពីប្ដីនាង នៅពេលនោះ នាងទំនងជាមិនទាន់បានរៀបការទេ។ ដ័រកាសបាន«ធ្វើអំពើល្អជាបរិបូរនិងធ្វើទានជាច្រើន»។ នាងបានដេរសម្លៀកបំពាក់ជាច្រើនសម្រាប់ពួកស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រនិងអ្នកឯទៀត ហើយនេះបានធ្វើឲ្យពួកគេស្រឡាញ់នាងខ្លាំងណាស់។ ហេតុនេះ ពេលនាងធ្លាក់ខ្លួនឈឺភ្លាមៗ ហើយស្លាប់ ក្រុមជំនុំទាំងមូលបានចាត់គេឲ្យទៅអង្វរពេត្រុសឲ្យមកប្រោសបងស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ។ កាលដែលដំណឹងពីការប្រោសនាងឲ្យរស់ឡើងវិញបានលេចឮពេញក្រុងយ៉ុបប៉ា នោះមនុស្សជាច្រើនបានក្លាយទៅជាអ្នកជឿ។ (សកម្ម. ៩:៣៦-៤២) ដ័រកាសប្រហែលជារួមចំណែកដោយផ្ទាល់ក្នុងការជួយអ្នកខ្លះទាំងនោះតាមរយៈសេចក្ដីសប្បុរសដ៏អស្ចារ្យរបស់នាង។
១៤. តើអ្វីជំរុញចិត្តគ្រិស្តសាសនិកនៅលីវឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ សព្វថ្ងៃពេលមានវ័យចាស់ បងប្អូនច្រើននាក់នៅតែនៅលីវឬនៅតែម្នាក់ឯង ដូចអាណានិងដ័រកាសដែរ។ បងប្អូនខ្លះប្រហែលរកមិនបានគូដែលស័ក្ដិសម។ បងប្អូនខ្លះទៀតលែងលះគ្នាឬប្ដីឬប្រពន្ធស្លាប់។ ដោយគ្មានគូដើម្បីប្រាប់អំពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួន គ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវឬនៅម្នាក់ឯងតែងតែរៀនឲ្យចេះពឹងផ្អែកខ្លាំងជាងលើព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភ. ១៦:៣) ស៊ីលវៀជាបងស្រីនៅលីវម្នាក់ដែលបានបម្រើនៅបេតអែលជាង៣៨ឆ្នាំបានចាត់ទុកភាពនៅលីវជាពរមួយ។ គាត់សារភាពថា៖ «ជួនកាល ខ្ញុំត្រូវការអ្នកឯទៀតឲ្យលើកទឹកចិត្តខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំសួរខ្លួនខ្ញុំថា‹តើអ្នកណានឹងលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ?›»។ ប៉ុន្តែគាត់បន្ថែមពាក្យថា៖ «ការទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការលើសជាងខ្ញុំដឹងទៅទៀត ជួយខ្ញុំឲ្យចូលទៅជិតលោក។ ពេលខ្ញុំធ្វើដូច្នេះ ខ្ញុំទទួលការលើកទឹកចិត្តរាល់ដង ជួនកាលពីអ្នកដែលខ្ញុំមិនបានរំពឹងថាបានទទួល»។ ដូច្នេះ ពេលយើងចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា លោកតែងតែជួយយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងតាមរបៀបដែលពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងដែរ។
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលគ្រិស្តសាសនិកដែលមិនទាន់រៀបការអាច«បើកចិត្តឲ្យទូលាយ»ក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ?
១៥ ភាពនៅលីវផ្ដល់ឱកាសមួយដ៏ពិសេសឲ្យ«បើកចិត្តឲ្យទូលាយ»ក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៦:១១-១៣) សូឡែនជាបងស្រីនៅលីវម្នាក់ដែលបានចំណាយពេលអស់៣៤ឆ្នាំក្នុងកិច្ចបម្រើពេញពេល ពោលថា៖ «ខ្ញុំបានព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីពង្រឹងចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធមិនត្រឹមតែជាមួយមនុស្សដែលមានវ័យស្រករខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែជាមួយមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ។ ភាពនៅលីវពិតជាឱកាសមួយដើម្បីឲ្យដល់ព្រះយេហូវ៉ា គ្រួសារយើងនិងបងប្អូនប្រុសស្រីរួមជំនឿរបស់យើង ព្រមទាំងអ្នកជិតខាងយើងដែរ។ កាលដែលខ្ញុំកាន់តែចាស់ ខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍សប្បាយអំពីភាពនៅលីវរបស់ខ្ញុំ»។ មនុស្សវ័យចាស់ ជនពិការ ឪពុកឬម្ដាយដែលគ្មានគូ មនុស្សវ័យក្មេងនិងអ្នកទៀតប្រាកដជាដឹងគុណចំពោះការគាំទ្រដោយឥតគិតអំពីប្រយោជន៍ខ្លួនដែលពួកអ្នកនៅលីវបានផ្ដល់ឲ្យពួកគេ។ ពិតមែន ពេលដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀត យើងមានអារម្មណ៍ល្អជាងចំពោះខ្លួនយើង។ តើអ្នកអាច«បើកចិត្តឲ្យទូលាយ»ក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀតដែរឬទេ?
នៅលីវមួយជីវិត
១៦. (ក) ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូនៅលីវមួយជីវិត? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលប៉ូលបានប្រើភាពនៅលីវរបស់គាត់ឲ្យមានប្រយោជន៍?
១៦ លោកយេស៊ូមិនបានរៀបការទេ លោកត្រូវត្រៀមលក្ខណៈ ហើយបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយដែលលោកបានទទួល។ លោកបានធ្វើដំណើរច្រើនណាស់ បានធ្វើការតាំងពីព្រលឹមដល់យប់ជ្រៅ ហើយនៅទីបំផុតបានលះបង់ជីវិតទុកជាគ្រឿងបូជា។ ភាពនៅលីវបានជួយលោកឲ្យសម្រេចកិច្ចការនេះ។ សាវ័កប៉ូលបានធ្វើដំណើររាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ហើយបានប្រឈមមុខនឹងការលំបាកធំៗក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ (២កូ. ១១:២៣-២៧) ទោះជាពីមុនប៉ូលប្រហែលជាធ្លាប់បានរៀបការក៏ដោយ គាត់បានសម្រេចចិត្តរស់នៅតែម្នាក់ឯងក្រោយពីគាត់បានត្រូវតែងតាំងជាសាវ័ក។ (១កូ. ៧:៧; ៩:៥) ដើម្បីកិច្ចបម្រើផ្សាយ ទាំងលោកយេស៊ូ ទាំងប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគាត់ បើអាចធ្វើបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនតម្រូវឲ្យគេនៅលីវទើបអាចធ្វើជាអ្នកបម្រើព្រះបាននោះទេ។—១ធី. ៤:១-៣
១៧. សព្វថ្ងៃ តើអ្នកខ្លះបានដើរតាមលំអានដានរបស់លោកយេស៊ូនិងប៉ូលយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាដឹងគុណពួកអ្នកដែលបានលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន?
១៧ ដូចគ្នាដែរ សព្វថ្ងៃ អ្នកខ្លះបានសម្រេចចិត្តនៅលីវដើម្បីពួកគេអាចបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយបានប្រសើរជាង។ បងប្រុសហារ៉ូលដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ បានបម្រើនៅបេតអែលជាង៥៦ឆ្នាំ។ គាត់មានវាចាថា៖ «នៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើការនៅបេតអែលបាន១០ឆ្នាំ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាគូស្វាមីភរិយាជាច្រើនបានឈប់រស់នៅបេតអែលតទៅទៀត ដោយសារមានជំងឺឬត្រូវថែរក្សាឪពុកម្ដាយដែលចាស់ជរា។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំទាំងពីរនាក់បានស្លាប់អស់ហើយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំស្រឡាញ់បេតអែលដល់ម្ល៉េះបានជាខ្ញុំមិនចង់ប្រថុយបាត់បង់ឯកសិទ្ធិនោះដោយរៀបការឡើយ»។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ច្រើនឆ្នាំមុន អ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលយូរឆ្នាំហើយឈ្មោះម៉ាហ្គារ៉េតបានសង្កេតឃើញថា៖ «ខ្ញុំមានឱកាសជាច្រើនដើម្បីរៀបការ ប៉ុន្តែខ្ញុំជាប់រវល់ខ្លាំងដល់ម្ល៉េះក្នុងកិច្ចការត្រួសត្រាយបានជាខ្ញុំគ្មានពេលរៀបការ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយសារខ្ញុំនៅលីវ ខ្ញុំអាចប្រើសេរីភាពនោះដើម្បីបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងមមាញឹក ហើយនេះនាំឲ្យខ្ញុំមានសុភមង្គលក្រៃលែង»។ ពិតមែន ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនភ្លេចគុណអ្នកណាម្នាក់ដែលបានលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតឡើយ។—សូមអាន អេសាយ ៥៦:៤, ៥
ទាញយកប្រយោជន៍ឲ្យបានច្រើនបំផុតពីស្ថានភាពរបស់អ្នក
១៨. តើអ្នកឯទៀតអាចលើកទឹកចិត្តនិងគាំទ្រគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ដែលមិនទាន់រៀបការដែលកំពុងខំអស់ពីសមត្ថភាពខ្លួនដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាសមទទួលការសរសើរដ៏ស្មោះនិងការលើកទឹកចិត្តពីយើង។ យើងស្រឡាញ់ពួកគាត់ម្នាក់ៗ យើងទទួលស្គាល់គុណសម្បត្ដិរបស់ពួកគាត់ ហើយយើងដឹងគុណចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានធ្វើនៅក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកគាត់នឹងមិនមានអារម្មណ៍កណ្ដោចកណ្ដែងទេ បើយើងពិតជាក្លាយទៅជា«បងប្អូនប្រុសស្រី និងម្ដាយ និងកូន»រួមជំនឿរបស់ពួកគាត់។—សូមអាន ម៉ាកុស ១០:២៨-៣០
១៩. តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីប្រើភាពនៅលីវឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត?
១៩ ទោះជាអ្នកចង់នៅលីវឬនៅលីវដោយសារកាលៈទេសៈក្ដី សូមឲ្យគំរូទាំងនេះនៅសម័យគម្ពីរនិងនៅសម័យយើងធ្វើឲ្យអ្នកមានទំនុកចិត្តថា អ្នកអាចមានជីវិតដ៏សប្បាយនិងដែលមានប្រយោជន៍។ អំណោយខ្លះយើងរង់ចាំទទួល រីឯអំណោយខ្លះទៀតយើងមិនរំពឹងថានឹងទទួលទេ។ អំណោយខ្លះយើងចាត់ទុកភ្លាមៗថាមានតម្លៃ ចំណែកឯអំណោយខ្លះទៀត ច្រើនឆ្នាំក្រោយមកទើបយើងឲ្យតម្លៃវា។ នេះភាគច្រើន អាស្រ័យទៅលើចិត្តគំនិតរបស់យើង។ តើអ្នកអាចប្រើគ្រាដែលអ្នកនៅលីវឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតយ៉ាងដូចម្ដេច? ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា ជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ហើយបើកចិត្តឲ្យទូលាយក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះអ្នកឯទៀត។ ដូចអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ ភាពនៅលីវនាំឲ្យយើងគាប់ចិត្ត កាលណាយើងមានទស្សនៈដូចព្រះចំពោះរឿងនេះ ហើយប្រើអំណោយនោះឲ្យមានប្រយោជន៍។
តើអ្នកចាំឬទេ?
• តើតាមរបៀបណាដែលភាពនៅលីវជាអំណោយមួយ?
• តើភាពនៅលីវក្នុងយុវវ័យអាចនាំឲ្យអ្នកមានពរយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើគ្រិស្តសាសនិកដែលនៅលីវមានឱកាសអ្វីខ្លះដើម្បីចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា ហើយបើកចិត្តឲ្យទូលាយក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
តើប្អូនៗកំពុងទាញប្រយោជន៍ឲ្យបានច្រើនបំផុតពីឱកាសដែលប្អូនមានក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះឬទេ?