ការទុកចិត្ដព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុងនាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខ
ការទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុងនាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខ
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងស្ដាប់ ក្នុងកាលដែលអញអំពាវនាវដល់ទ្រង់»។—ទំនុក. ៤:៣
១, ២. (ក) តើដាវីឌប្រឈមមុខនឹងស្ថានការណ៍ដ៏គួរឲ្យខ្លោចផ្សាអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីទំនុកណាខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
ស្តេច ដាវីឌបានគ្រប់គ្រងលើប្រទេសអ៊ីស្រាអែលច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែឥឡូវគាត់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងស្ថានការណ៍ដ៏ខ្លោចផ្សាមួយ។ អាប់សាឡំមដែលជាកូនប្រុសរបស់គាត់ បានរៀបផែនការក្បត់ ហើយប្រកាសខ្លួនជាស្តេច ហេតុនេះដាវីឌត្រូវភៀសខ្លួនចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម។ មនុស្សជំនិតរបស់គាត់ក៏ក្បត់គាត់ដែរ ហើយឥឡូវគាត់កំពុងដើរលើភ្នំដើមអូលីវដោយគ្មានស្បែកជើង ទាំងដើរបណ្ដើរយំបណ្ដើរជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលស្មោះត្រង់ខ្លះរបស់គាត់។ ម្យ៉ាងទៀត ស៊ីម៉ាយដែលជាញាតិសន្ដានរបស់ស្តេចសូល កំពុងគប់ដុំថ្មនិងបាចដីដាក់ដាវីឌទាំងជេរប្រមាថគាត់ផងដែរ។—២សាំ. ១៥:៣០, ៣១; ១៦:៥-១៤
២ តើទុក្ខវេទនាទាំងនេះនឹងនាំឲ្យដាវីឌស្លាប់ដោយមានការឈឺចាប់និងអាម៉ាស់មុខឬទេ? មិនមែនទេ ព្រោះគាត់បានទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបានឃើញច្បាស់តាមរយៈទំនុកទី៣ដែលគាត់បានតែងស្តីអំពីការរត់ភៀសខ្លួនរបស់គាត់។ គាត់ក៏បានតែងទំនុកទី៤ដែរ។ ទំនុកទាំងពីរនេះបង្ហាញអំពីទំនុកចិត្តរបស់គាត់ថាព្រះស្ដាប់និងធ្វើតាមសំណូមពររបស់គាត់។ (ទំនុក. ៣:៤; ៤:៣) ទំនុកនេះពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថាព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ថែមទាំងឲ្យពរដោយគាំទ្រពួកគេ ហើយក៏ឲ្យពួកគេមានចិត្តស្ងប់ និងមានសេចក្ដីសុខ។ (ទំនុក. ៣:៥; ៤:៨) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងពិចារណាទំនុកទាំងពីរនេះ ហើយយល់នូវរបៀបដែលទំនុកនេះនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខនិងចេះទុកចិត្តលើព្រះ។
ពេល‹មនុស្សជាច្រើនលើកគ្នាទាស់នឹងយើង›
៣. ដូចបានបង្ហាញនៅទំនុកតម្កើង ៣:១, ២ តើដាវីឌស្ថិតក្នុងស្ថានភាពអ្វី?
៣ អ្នកនាំដំណឹងម្នាក់បានប្រាប់ដាវីឌថា៖ «ពួកជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា មានចិត្តនិយមទៅតាមអាប់សាឡំមហើយ»។ (២សាំ. ១៥:១៣) ដោយឆ្ងល់អំពីរបៀបដែលអាប់សាឡំមអាចនាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យចូលខាងគាត់ នោះដាវីឌបានពោលថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ពួកខ្មាំងនៃទូលបង្គំមានគ្នាកាន់តែច្រើនឡើងយ៉ាងណាហ្ន៎! មានមនុស្សជាច្រើនបានលើកគ្នាទាស់នឹងទូលបង្គំហើយ មានគ្នាច្រើននិយាយពីព្រលឹងទូលបង្គំថា នៅក្នុងព្រះ គ្មានសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់វាទៀតទេ»។ (ទំនុក. ៣:១, ២) ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនគិតថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនជួយដាវីឌឲ្យរួចពីទុក្ខវេទនាដែលបណ្ដាលមកពីអាប់សាឡំមនិងពួកគ្នីគ្នារបស់គាត់ទេ។
៤, ៥. (ក) តើដាវីឌជឿជាក់អំពីអ្វី? (ខ) តើពាក្យ«អ្នកលើកក្បាលទូលបង្គំឡើង»បញ្ជាក់អំពីអ្វី?
៤ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមានសេចក្ដីសុខដោយសារគាត់ទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះ។ គាត់បានច្រៀងថា៖ «ប៉ុន្តែ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ទ្រង់ជាខែលបាំងទូលបង្គំជុំវិញ ក៏ជាសិរីល្អនៃទូលបង្គំ ហើយជាអ្នកលើកក្បាលទូលបង្គំឡើងដែរ»។ (ទំនុក. ៣:៣) ដូចខែលការពារទាហាន នោះដាវីឌជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងការពារគាត់ដែរ។ ពិតមែន ស្តេចវ័យចាស់នេះកំពុងរត់ភៀសខ្លួន ហើយទទូរក្បាលរបស់គាត់ដោយឱនមុខយ៉ាងអាម៉ាស់។ ប៉ុន្តែ ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតនឹងកែប្រែស្ថានភាពរបស់ដាវីឌឲ្យមានកិត្ដិយសឡើងវិញ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយគាត់ឲ្យងើបឈរត្រង់និងលើកក្បាលគាត់ឡើង។ ដាវីឌអធិដ្ឋានទៅព្រះដោយប្រាកដក្នុងចិត្តថាលោកនឹងធ្វើតាមការអធិដ្ឋានរបស់គាត់។ តើអ្នកមានទំនុកចិត្តបែបនេះទៅលើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?
៥ ដោយប្រើពាក្យ«អ្នកលើកក្បាលទូលបង្គំឡើង» នោះដាវីឌទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយគាត់។ សេចក្ដីបកប្រែផ្សេងមួយទៀតបានបកប្រែឃ្លានេះថា៖ «ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គតែងតែជាខែលរបស់ខ្ញុំដែលការពារខ្ញុំពីគ្រោះថ្នាក់ លោកជួយខ្ញុំឲ្យបានជ័យជម្នះនិងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តក្លាហានឡើងវិញ»។ (Today’s English Version) ស្តីអំពីឃ្លាដែលថា«អ្នកលើកក្បាលទូលបង្គំឡើង» ឯកសារយោងមួយបានចែងថា៖ «ពេលព្រះលើក‹ក្បាល› . . . អ្នកណាម្នាក់ឡើង នោះលោកធ្វើឲ្យពួកគេមានសង្ឃឹមនិងសេចក្ដីសុខ»។ ដោយមានគេបានដណ្ដើមរាជ្យដែលបណ្ដាលឲ្យដាវីឌត្រូវភៀសខ្លួនចេញ នោះគាត់មានហេតុត្រឹមត្រូវដែលធ្វើឲ្យធ្លាក់ទឹកចិត្តមែន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពេលដែលព្រះ‹លើកក្បាលគាត់ឡើង› នោះគាត់នឹងមានចិត្តក្លាហានឡើងវិញ ហើយមានសេចក្ដីសុខ ថែមទាំងមានទំនុកចិត្តទៅលើព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើង។
‹ព្រះយេហូវ៉ាក៏ឆ្លើយតបមកខ្ញុំ!›
៦. ហេតុអ្វីដាវីឌអាចរៀបរាប់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមសំណូមពររបស់គាត់ពីភ្នំបរិសុទ្ធរបស់លោក?
៦ ដោយមានទំនុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ានិងមានសេចក្ដីសុខក្នុងចិត្ត នោះដាវីឌបានបន្តថា៖ «ខ្ញុំឡើងសំឡេងអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏ឆ្លើយតបមកខ្ញុំ ពីលើភ្នំបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់»។ (ទំនុក. ៣:៤) ហឹបនៃសេចក្ដីសញ្ញាឬកិច្ចព្រមព្រៀងបានត្រូវយកមកដាក់នៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូនតាមបង្គាប់របស់ដាវីឌ។ ហឹបនេះតំណាងវត្តមានរបស់ព្រះ។ (សូមអាន សាំយូអែលទី២ ១៥:២៣-២៥) ដូច្នេះ ជាការសមត្រឹមត្រូវដែលដាវីឌរៀបរាប់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឆ្លើយតបឬធ្វើតាមសំណូមពររបស់គាត់ពីភ្នំបរិសុទ្ធរបស់លោក។
៧. ហេតុអ្វីដាវីឌមិនចេះភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ?
៧ ដាវីឌជឿជាក់ថាការអធិដ្ឋានរបស់គាត់ចំពោះព្រះនឹងមិនដែលអត់ប្រយោជន៍ទេ ហើយនេះធ្វើឲ្យគាត់មិនចេះភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានច្រៀងថា៖ «ខ្ញុំបានដេកលក់ទៅ ហើយក៏ភ្ញាក់ឡើងវិញ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទប់ទល់ខ្ញុំ»។ (ទំនុក. ៣:៥) នៅពេលយប់ជាពេលល្អបំផុតដែលសត្រូវរបស់ដាវីឌអាចវាយប្រហារគាត់ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់នៅតែអាចដេកលក់បាន។ គាត់ជឿជាក់ថាគាត់នឹងភ្ញាក់ឡើងវិញ ព្រោះអ្វីដែលគាត់បានប្រឈមមុខពីមុនបានជួយគាត់ឲ្យទុកចិត្តថា ព្រះនឹងទប់ទល់ឬគាំទ្រគាត់រហូត។ យើងក៏អាចមានទំនុកចិត្តដូច្នេះដែរ បើយើងកាន់តាម«អស់ទាំងផ្លូវនៃព្រះយេហូវ៉ា»និងមិនបែរចេញពីលោកនោះ។—សូមអាន សាំយូអែលទី២ ២២:២១, ២២
៨. តើទំនុកតម្កើង ២៧:១-៤ បង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាដាវីឌទុកចិត្តទៅលើព្រះ?
៨ ដាវីឌបានបង្ហាញក្នុងទំនុកមួយទៀតរបស់គាត់ថាគាត់មានសេចក្ដីសុខក្នុងចិត្តនិងទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានសរសេរទំនុកនេះថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាពន្លឺ ហើយជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ តើខ្ញុំនឹងត្រូវខ្លាចចំពោះអ្នកណា? ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាទីពឹងពំនាក់នៃជីវិតខ្ញុំ តើត្រូវឲ្យខ្ញុំភ័យចំពោះអ្នកណា? . . . ទោះបើមានពួកពលមកបោះទ័ពច្បាំងនឹងខ្ញុំ គង់តែចិត្តខ្ញុំមិនភ័យឡើយ . . . ខ្ញុំបានសូមសេចក្ដីតែ១ពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងស្វែងរកសេចក្ដីនោះឯង គឺឲ្យខ្ញុំបាននៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ារាល់តែថ្ងៃអស់១ជីវិតខ្ញុំ ដើម្បីនឹងរំពឹងមើលសេចក្ដីលំអនៃព្រះយេហូវ៉ា ហើយនឹងពិនិត្យពិចារណានៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ទ្រង់»។ (ទំនុក. ២៧:១-៤) បើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចដាវីឌ ហើយបើអ្នកអាចធ្វើបាន នោះអ្នកនឹងចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿរបស់អ្នក។—ហេ. ១០:២៣-២៥
៩, ១០. ទោះជាដាវីឌនិយាយពាក្យដែលមានក្នុងទំនុកតម្កើង ៣:៦, ៧ក៏ដោយ ហេតុអ្វីយើងដឹងថាគាត់មិនមានចិត្តចង់សងសឹក?
៩ ទោះជាអាប់សាឡំមក្បត់គាត់និងមនុស្សជាច្រើនលែងស្មោះត្រង់នឹងគាត់ក៏ដោយ ដាវីឌនៅតែច្រៀងថា៖ «ខ្ញុំមិនខ្លាចដល់មនុស្សទាំងសល់សែន ដែលបានតាំងខ្លួនព័ទ្ធជុំវិញទាស់នឹងខ្ញុំឡើយ។ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមទ្រង់ក្រោកឡើង ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ! សូមទ្រង់ជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំផង ដ្បិតគឺទ្រង់ដែលទះកំផ្លៀងអស់ទាំងខ្មាំងសត្រូវនៃទូលបង្គំ ទ្រង់បំបាក់ធ្មេញរបស់ពួកមនុស្សអាក្រក់ដែរ»។—ទំនុក. ៣:៦, ៧
១០ ដាវីឌមិនមានចិត្តចង់សងសឹកទេ។ បើសត្រូវរបស់គាត់បានត្រូវ«ទះកំផ្លៀង» នោះគឺជាព្រះទេដែលជាអ្នកធ្វើ។ ស្តេចដាវីឌបានចម្លងច្បាប់របស់ព្រះដោយខ្លួនគាត់ ហើយគាត់ដឹងថាក្នុងច្បាប់នោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសថា៖ «សេចក្ដីសងសឹកនឹងសេចក្ដីសងគុណ នោះស្រេចនៅអញ»។ (ចោ. ១៧:១៤, ១៥, ១៨; ៣២:៣៥) ព្រះក៏ជាអ្នកដែល«បំបាក់ធ្មេញរបស់ពួកមនុស្សអាក្រក់ដែរ»។ ការបំបាក់ធ្មេញរបស់ពួកគេមានន័យថាធ្វើឲ្យពួកគេលែងមានកម្លាំងដើម្បីធ្វើអាក្រក់ទៀត។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាអ្នកណាជាមនុស្សអាក្រក់ពីព្រោះលោកអាច‹មើលឃើញក្នុងចិត្ត›របស់ពួកគេ។ (១សាំ. ១៦:៧) សាថានជាអ្នកដែលអាក្រក់ជួជាតិបំផុត ហើយបន្ដិចទៀតវានឹងត្រូវបោះទៅក្នុងជង្ហុកធំ។ វាសមតែនឹងទទួលការបំផ្លាញចោល ដូចសត្វតោដែលគ្រហឹមតែគ្មានធ្មេញដើម្បីត្របាក់បានឡើយ។ ដូច្នេះ យើងពិតជាមានអំណរណាស់ ដែលព្រះជួយយើងឲ្យមានជំនឿ ថែមទាំងផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងដើម្បីឈរមាំមួនក្នុងការប្រឆាំងនឹងវា!—១ពេ. ៥:៨, ៩; បប. ២០:១, ២, ៧-១០
«សេចក្ដីសង្គ្រោះ នោះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ា»
១១. ហេតុអ្វីយើងគួរអធិដ្ឋានឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង?
១១ ដាវីឌត្រូវការនូវការសង្គ្រោះជាចាំបាច់ ហើយគាត់ទទួលស្គាល់ថាមានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលអាចសង្គ្រោះគាត់បាន។ ប៉ុន្តែជាជាងគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គាត់ក៏បានគិតអំពីរាស្ត្រទាំងឡាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ហេតុនេះហើយ ដាវីឌបានបញ្ចប់ចម្រៀងដែលគាត់បានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ដោយពាក្យថា៖ «ឯសេចក្ដីសង្គ្រោះ នោះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ា សូមឲ្យព្រះពរទ្រង់បាននៅលើរាស្ត្រទ្រង់ចុះ»។ (ទំនុក. ៣:៨) ពិតមែន ទោះជាដាវីឌមានបញ្ហាធំក៏ដោយ គាត់នៅតែចងចាំអំពីរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាទូទៅ ថែមទាំងមានទំនុកចិត្តថាលោកនឹងឲ្យពរដល់ពួកគាត់។ យើងក៏គួរតែចងចាំបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងដែរ មែនទេ? ដូច្នេះ ក្នុងការអធិដ្ឋានរបស់យើង សូមឲ្យយើងចងចាំអំពីពួកគាត់ ហើយសុំព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធដល់ពួកគាត់ដើម្បីឲ្យពួកគាត់អាចមានចិត្តក្លាហានកាន់តែច្រើន និងអាចទុកចិត្តលោកទាំងស្រុងដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ។—អេភ. ៦:១៧-២០
១២, ១៣. តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះអាប់សាឡំម? ហើយតើដាវីឌមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
១២ ជីវិតរបស់អាប់សាឡំមបានមកដល់ទីបញ្ចប់ក្នុងស្ថានភាពមួយដែលអាប់កិត្ដិយសណាស់ ហើយនេះជាការព្រមានចំពោះអស់អ្នកដែលធ្វើបាបដល់អ្នកឯទៀត ជាពិសេសដល់អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង ដូចជាដាវីឌជាដើម។ (សូមអាន សុភាសិត ៣:៣១-៣៥) កងទ័ពរបស់អាប់សាឡំមបានបរាជ័យក្នុងសង្គ្រាម។ អាប់សាឡំមកំពុងរត់គេចខ្លួនដោយជិះសត្វលាមួយ ហើយពេលនោះសក់ដ៏សែនស្អាតរបស់គាត់ក៏ទាក់ជាប់នឹងមែកឈើសាងញ៉ាងរបស់ដើមឈើធំមួយ។ គាត់បានត្រូវព្យួរផុតពីដីឡើង ហើយគាត់នៅមានជីវិតនៅឡើយ តែគាត់មិនអាចរត់ទៅណាបានទៀតទេ រហូតដល់យ៉ូអាប់សម្លាប់គាត់ដោយចាក់ដែកពួយ៣ទំលុះត្រង់បេះដូងរបស់គាត់ឲ្យស្លាប់ទៅ។—២សាំ. ១៨:៦-១៧
១៣ តើដាវីឌសប្បាយចិត្តឬទេពេលដែលដឹងថាកូនរបស់គាត់ស្លាប់? អត់ទេ។ គាត់ដើរទៅដើរមកទាំងស្រែកយំថា៖ «ឱអាប់សាឡំម កូនអញ កូនអញអើយ! ឱអាប់សាឡំម កូនអញអើយ! ស៊ូឲ្យអញបានស្លាប់ជំនួសឯង ឱអាប់សាឡំម កូនអញ កូនអញអើយ!»។ (២សាំ. ១៨:២៤-៣៣) មានតែពាក្យយ៉ូអាប់ទេដែលបានធ្វើឲ្យដាវីឌលែងមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំងនោះ។ ទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់អាប់សាឡំមពិតជាគួរឲ្យខ្លោចផ្សាណាស់! គាត់មានមហិច្ឆតាហួសហេតុ ដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ប្រឆាំងនឹងឪពុករបស់ខ្លួនជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំង ហើយនាំឲ្យខ្លួនគាត់វិនាសទៅវិញ។—២សាំ. ១៩:១-៨; សុភ. ១២:២១; ២៤:២១, ២២
ដាវីឌបង្ហាញទំនុកចិត្តទៅលើព្រះម្ដងទៀត
១៤. តើយើងដឹងអ្វីខ្លះអំពីទំនុកទី៤?
១៤ ដូចទំនុកទី៣នៃទំនុកតម្កើង នោះទំនុកទី៤ជាការអធិដ្ឋានដ៏ស្មោះរបស់ដាវីឌដែលបង្ហាញពីការទុកចិត្តទាំងស្រុងដែលគាត់មានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុក. ៣:៤; ៤:៣) ដាវីឌប្រហែលជាតែងចម្រៀងនេះដើម្បីសម្ដែងពីការធូរចិត្តរបស់គាត់ និងបង្ហាញពីចិត្តកតញ្ញូចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្រោយពីការបរាជ័យនៃការធ្វើរដ្ឋប្រហាររបស់អាប់សាឡំម។ ឬគាត់ប្រហែលបានតែងចម្រៀងនេះដើម្បីទុកឲ្យពួកលេវីដែលជាពួកអ្នកចម្រៀងច្រៀង។ មិនថាគាត់តែងដោយសារមូលហេតុអ្វីក៏ដោយ ការរំពឹងគិតអំពីទំនុកនេះអាចពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាបាន។
១៥. បើយើងអធិដ្ឋានដល់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈបុត្ររបស់លោក ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថាព្រះនឹងស្ដាប់ ថែមទាំងធ្វើតាមការអធិដ្ឋានរបស់យើង?
១៥ ដាវីឌបង្ហាញម្ដងទៀតថាគាត់ទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះ ហើយក៏បង្ហាញការជឿជាក់ថាព្រះនឹងស្ដាប់ ថែមទាំងធ្វើតាមការអធិដ្ឋានរបស់គាត់ដែរ។ គាត់ច្រៀងថា៖ «ឱព្រះនៃសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទូលបង្គំអើយ! កាលណាទូលបង្គំអំពាវនាវ នោះសូមទ្រង់មានបន្ទូលឆ្លើយមក វេលាណាដែលទូលបង្គំបានកើតមានសេចក្ដីចង្អៀត នោះទ្រង់តែងបន្ធូរឲ្យបានទូលាយវិញ។ ដូច្នេះ សូមមេត្ដាប្រោសដល់ទូលបង្គំ ហើយស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ទូលបង្គំផង»។ (ទំនុក. ៤:១) យើងក៏អាចជឿជាក់ថាព្រះស្ដាប់និងធ្វើតាមការអធិដ្ឋានរបស់យើងដែរ បើយើងប្រព្រឹត្តនូវអ្វីដែលសុចរិត។ «ព្រះនៃសេចក្ដីសុចរិត»ឲ្យពរដល់រាស្ត្រដ៏ទៀងត្រង់របស់លោក។ ដោយដឹងអំពីរឿងនេះ យើងអាចអធិដ្ឋានដល់លោកតាមរយៈបុត្ររបស់លោកដោយមានជំនឿលើគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូ។ (យ៉ូន. ៣:១៦, ៣៦) នេះពិតជាធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខក្នុងចិត្តមែន!
១៦. តើដាវីឌប្រហែលជាធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារអ្វី?
១៦ ជួនកាល យើងប្រហែលជាជួបប្រទះនូវស្ថានភាពដែលធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដែលនាំឲ្យយើងលែងមានសេចក្ដីសុខទៀត។ នេះប្រហែលជាបានកើតឡើងចំពោះដាវីឌអស់មួយរយៈដែរ ព្រោះគាត់បានច្រៀងថា៖ «ឱពួកមនុស្សជាតិអើយ! តើឯងរាល់គ្នានឹងធ្វើឲ្យកិត្ដិយសរបស់អញក្លាយប្រែទៅជាអាប់យសដល់កាលណាទៀត? តើនឹងស្រឡាញ់ការឥតប្រយោជន៍ ហើយស្វែងរកសេចក្ដីភូតភរដល់កាលណាទៀត?»។ (ទំនុក. ៤:២) តាមមើលទៅ ឃ្លាដែលថា«ពួកមនុស្សជាតិ»គឺមិនមែនមានន័យល្អទេ។ សត្រូវរបស់ដាវីឌជាអ្នកដែល«ស្រឡាញ់ការឥតប្រយោជន៍»។ គម្ពីរមួយទៀតបានបកប្រែឃ្លានេះថា៖ «តើអ្នកនឹងស្រឡាញ់ការបោកប្រាស់ ហើយស្វែងរកព្រះមិនពិតដល់កាលណាទៀត?»។ (New International Version) ដូច្នេះ ថ្វីបើយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តដោយសារការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឯទៀតក្ដី សូមឲ្យយើងបន្តអធិដ្ឋានយ៉ាងស្មោះ និងបង្ហាញការទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះពិតតែមួយ។
១៧. សូមពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចប្រព្រឹត្តស្របតាមទំនុកតម្កើង ៤:៣។
១៧ ការទុកចិត្តរបស់ដាវីឌទៅលើព្រះបានបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់តាមរយៈពាក្យរបស់គាត់ដែលថា៖ «ប៉ុន្តែត្រូវឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានញែកមនុស្សដែលកោតខ្លាច[ឬ«មានភក្ដីភាព»]ដល់ទ្រង់ចេញទុកសំរាប់ទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងស្ដាប់ក្នុងកាលដែលអញអំពាវនាវដល់ទ្រង់»។ (ទំនុក. ៤:៣; ព.ថ.) យើងត្រូវតែមានចិត្តក្លាហាននិងទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីរក្សាឲ្យមានភក្ដីភាពចំពោះលោកជានិច្ច។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រុមគ្រួសារគ្រិស្តសាសនិកត្រូវមានគុណសម្បត្ដិទាំងនេះ ពេលដែលសមាជិកម្នាក់បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពពីក្រុមជំនុំដោយសារគាត់បានធ្វើខុសហើយមិនប្រែចិត្ត។ ព្រះឲ្យពរដល់ពួកអ្នកដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោកនិងផ្លូវរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត ភក្ដីភាពនិងការទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកមានអំណរ។—ទំនុក. ៨៤:១១, ១២
១៨. យោងទៅតាមទំនុកតម្កើង ៤:៤ បើធ្លាប់មានអ្នកណានិយាយឬប្រព្រឹត្តមិនល្អដាក់យើង តើយើងគួរធ្វើអ្វី?
១៨ ចុះយ៉ាងណាបើមានអ្នកណាម្នាក់និយាយឬប្រព្រឹត្តអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្ត? យើងអាចរក្សាឲ្យមានអំណរបានបើយើងធ្វើតាមពាក្យសម្ដីរបស់ដាវីឌដែលថា៖ «ចូរមានចិត្តញ័រចុះ តែកុំឲ្យធ្វើបាបឡើយ ចូររំពឹងគិតនៅក្នុងចិត្ត ក្នុងកាលដែលដេកលើដំណេក ហើយនៅស្ងៀមចុះ»។ (ទំនុក. ៤:៤) បើធ្លាប់មានអ្នកណានិយាយឬប្រព្រឹត្តអ្វីដែលមិនល្អដាក់យើង សូមកុំឲ្យយើងធ្វើខុសដោយតបតទៅគេវិញឡើយ។ (រ៉ូម ១២:១៧-១៩) យើងអាចរំពឹងគិតនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងអំពីរឿងនេះក្នុងកាលដែលដេកលើដំណេកដែលមានន័យថា យើងអធិដ្ឋានទៅព្រះពេលនៅម្នាក់ឯង។ បើយើងអធិដ្ឋានអំពីរឿងនោះ យើងប្រហែលជាអាចមានទស្សនៈផ្សេង ហើយនេះអាចជំរុញយើងឲ្យអភ័យទោសឲ្យគាត់ដោយផ្អែកលើសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (១ពេ. ៤:៨) អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ស្តីអំពីរឿងនេះគឺឱវាទរបស់សាវ័កប៉ូល ដែលតាមមើលទៅមានមូលដ្ឋានទៅលើទំនុកតម្កើង ៤:៤ នោះគាត់បានសរសេរថា៖ «ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាខឹង កុំធ្វើខុស។ កុំទុកកំហឹងរហូតដល់ថ្ងៃលិចឡើយ ហើយកុំឲ្យមេកំណាចមានឱកាស»។—អេភ. ៤:២៦, ២៧
១៩. តើទំនុកតម្កើង ៤:៥ជួយយើងយ៉ាងណាស្តីអំពីការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង?
១៩ ដាវីឌបានដៅបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការទុកចិត្តទៅលើព្រះ ដោយច្រៀងថា៖ «ចូរថ្វាយគ្រឿងបូជានៃសេចក្ដីសុចរិត ហើយទុកចិត្តដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ»។ (ទំនុក. ៤:៥) គ្រឿងបូជាដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជូនព្រះ មានតម្លៃចំពោះលោកលុះត្រាតែពួកគេជូនដោយមានបំណងចិត្តត្រឹមត្រូវ។ (អេ. ១:១១-១៧) ដូចគ្នាដែរ ដើម្បីឲ្យព្រះពេញចិត្តការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង យើងត្រូវតែមានបំណងចិត្តត្រឹមត្រូវក្នុងការបម្រើលោក ថែមទាំងទុកចិត្តលោកទាំងស្រុង។—សូមអាន សុភាសិត ៣:៥, ៦; ហេប្រឺ ១៣:១៥, ១៦
២០. តើពាក្យ‹រស្មីនៃព្រះភក្ដ្រព្រះយេហូវ៉ា›បញ្ជាក់អំពីអ្វី?
២០ ដាវីឌបានបន្តថា៖ «មានមនុស្សជាច្រើនដែលនិយាយថា តើអ្នកណានឹងសំដែងឲ្យយើងឃើញសេចក្ដីល្អ? ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមទ្រង់ប្រោសឲ្យរស្មីនៃព្រះភក្ដ្រទ្រង់បានភ្លឺមកលើយើងខ្ញុំរាល់គ្នា»។ (ទំនុក. ៤:៦) ពាក្យដែលថា‹រស្មីនៃព្រះភក្ដ្រព្រះយេហូវ៉ា›បញ្ជាក់អំពីការពេញចិត្តពីលោក។ (ទំនុក. ៨៩:១៥) ដូច្នេះ ពេលដាវីឌអធិដ្ឋានថា៖ «សូមទ្រង់ប្រោសឲ្យរស្មីនៃព្រះភក្ដ្រទ្រង់បានភ្លឺមកលើយើងខ្ញុំរាល់គ្នា» នេះមានន័យថា‹សូមឲ្យលោកពេញចិត្តនឹងយើងរាល់គ្នា›។ ដោយសារយើងទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងទទួលការពេញចិត្តពីលោកនិងមានអំណរដ៏ហូរហៀរ កាលដែលយើងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។
២១. បើយើងចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងជឿជាក់ថាយើងនឹងមានអ្វី?
២១ ដោយទន្ទឹងចាំទទួលអំណរដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យ ដែលជាអំណរដែលមានហូរហៀរច្រើនជាងអំណរនារដូវចម្រូត នោះដាវីឌបានច្រៀងទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់បានប្រោសឲ្យចិត្តទូលបង្គំមានសេចក្ដីអំណរលើសជាងពួកទាំងនោះ ក្នុងកាលដែលស្រូវនឹងទឹកទំពាំងបាយជូររបស់គេបានសំបូរផង»។ (ទំនុក. ៤:៧) យើងអាចប្រាកដក្នុងចិត្តថាយើងនឹងទទួលអំណរដ៏ខ្លាំងក្រៃលែង បើយើងចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ (លូក. ១០:២) ម្យ៉ាងទៀត យើងមានអំណរណាស់នៅឥឡូវនេះ ដោយឃើញ«កម្មករ»កំពុងរីកចម្រើន ដោយសារមានការនាំមុខពីពួកអ្នកដែលព្រះរើសតាំងដែលជា‹ពួកបណ្ដាជនច្រើន›។ (អេ. ៩:៣) តើអ្នកកំពុងរួមចំណែកក្នុងកិច្ចការប្រមូលផលដែលនាំឲ្យមានអំណរនេះឬទេ?
ចូរខំប្រឹងទុកចិត្តព្រះទាំងស្រុង
២២. យោងទៅតាមទំនុកតម្កើង ៤:៨ ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា តើពួកគេទទួលអ្វី?
២២ ដាវីឌបានបញ្ចប់ពាក្យក្នុងទំនុកនេះដោយពាក្យថា៖ «ទូលបង្គំនឹងសំរាកកាយ ហើយដេកលក់ទៅដោយសេចក្ដីស្ងប់ ដ្បិតឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ មានតែទ្រង់ទេដែលប្រោសឲ្យទូលបង្គំនៅដោយសាន្តត្រាណបាន»។ (ទំនុក. ៤:៨) ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះពួកគេមានភាពស្ងប់សុខជាមួយនឹងលោក ហើយរស់នៅដោយសុខសាន្តត្រាណ។ ជាឧទាហរណ៍ «ពួកយូដានឹងពួកអ៊ីស្រាអែល គេនៅដោយសុខសាន្តត្រាណ»ក្នុងអំឡុងនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន។ (១ព. ៤:២៥) ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលទុកចិត្តទៅលើព្រះមានភាពស្ងប់សុខ ទោះជាសាសន៍ដែលនៅជុំវិញ ប្រឆាំងនឹងពួកគេក៏ដោយ។ យើងក៏អាចដេកលក់ដោយភាពស្ងប់សុខដូចដាវីឌដែរ ពីព្រោះព្រះធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខក្នុងចិត្ត។
២៣. បើយើងទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះ តើយើងនឹងទទួលអ្វី?
២៣ សូមឲ្យយើងខំប្រឹងបន្តបំពេញកិច្ចបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏សូមឲ្យយើងអធិដ្ឋានដោយមានជំនឿនិងទទួល«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន»ដែរ។ (ភី. ៤:៦, ៧) ការធ្វើដូច្នេះពិតជានាំឲ្យយើងមានអំណរមែន! បន្ថែមទៅទៀត បើយើងទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច នោះយើងពិតជាអាចប្រឈមមុខនឹងអ្វីៗដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគតដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមបាន។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើដាវីឌជួបនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះដោយសារអាប់សាឡំម?
• តើទំនុកទី៣នាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើទំនុកទី៤អាចពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបណាខ្លះ?
• តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
តើអ្នកទុកចិត្តទាំងស្រុង ទៅលើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?