ដំណឹងល្អមួយដែលមនុស្សទាំងអស់ត្រូវការ
ដំណឹងល្អមួយដែលមនុស្សទាំងអស់ត្រូវការ
«ដំណឹងល្អ . . . តាមពិត . . . ជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿ»។—រ៉ូម ១:១៦
១, ២. ហេតុអ្វីអ្នកផ្សព្វផ្សាយ‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›? ហើយតើអ្នកបញ្ជាក់ចំណុចអ្វីខ្លះអំពីដំណឹងនេះ?
អ្នកទំនងជាធ្លាប់គិតឬនិយាយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អជារៀងរាល់ថ្ងៃ»។ ក្នុងនាមជាសាក្សីដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកពិតជាដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការផ្សព្វផ្សាយ«ដំណឹងល្អនេះអំពីរាជាណាចក្រ»។ អ្នកក៏ប្រហែលជាអាចទន្ទេញចាំពាក្យទំនាយរបស់លោកយេស៊ូដែលបញ្ជាក់អំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនេះដែរ។—ម៉ាថ. ២៤:១៤
២ ពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយ‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ› អ្នកកំពុងតែបន្តធ្វើអ្វីមួយដែលលោកយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមធ្វើ។ (សូមអាន លូកា ៤:៤៣) ចំណុចមួយដែលអ្នកប្រាកដជាបញ្ជាក់ពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយគឺថា បន្ដិចទៀតព្រះនឹងធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងរឿងរបស់មនុស្សជាតិ។ ពេលមាន«ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង» លោកនឹងបំផ្លាញចោលសាសនាមិនពិតនិងអំពើអាក្រក់នៅផែនដី។ (ម៉ាថ. ២៤:២១) អ្នកក៏ប្រហែលជាបញ្ជាក់ដែរថា រាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងធ្វើឲ្យមានសួនឧទ្យាននៅលើផែនដីដើម្បីឲ្យសន្ដិភាពនិងសុភមង្គលអាចមានជារៀងរហូត។ តាមពិត ‹ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ›គឺជាផ្នែកមួយនៃ«ដំណឹងល្អ[ដែលបានត្រូវប្រកាស]ដល់អាប្រាហាំជាមុនថា៖ ‹តាមរយៈពូជរបស់អ្នក ប្រជាជាតិទាំងអស់នឹងទទួលពរ›»។—កាឡ. ៣:៨
៣. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយបានថាសាវ័កប៉ូលដៅបញ្ជាក់អំពីដំណឹងល្អក្នុងសៀវភៅរ៉ូម?
៣ ប៉ុន្តែ មានផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃដំណឹងល្អដែលមនុស្សត្រូវការ ដែលយើងប្រហែលជាមិនសូវប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើនោះប៉ុន្មានទេ។ ក្នុងសំបុត្ររបស់សាវ័កប៉ូលដែលសរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូម គាត់បានប្រើពាក្យ«រាជាណាចក្រ»តែមួយដងគត់ ប៉ុន្តែគាត់បានប្រើពាក្យ«ដំណឹងល្អ»អស់១២ដងវិញ។ (សូមអាន រ៉ូម ១៤:១៧) តើផ្នែកនៃដំណឹងល្អដែលប៉ូលបានរៀបរាប់ច្រើនដងនៅក្នុងសៀវភៅរ៉ូមគឺជាអ្វីទៅ? ហេតុអ្វីផ្នែកនៃដំណឹងល្អនោះសំខាន់ម្ល៉េះ? ហើយហេតុអ្វីយើងគួរចងចាំចំណុចនេះ ពេលដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ«ដំណឹងល្អរបស់ព្រះ»ដល់មនុស្សក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង?—ម៉ាក. ១:១៤; រ៉ូម ១៥:១៦; ១ថែ. ២:២
អ្វីដែលបងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូមត្រូវការ
៤. ក្នុងអំឡុងពេលសាវ័កប៉ូលជាប់គុកនៅក្នុងទីក្រុងរ៉ូមជាលើកដំបូង តើគាត់បានផ្សព្វផ្សាយអំពីអ្វីខ្លះ?
៤ ជាការល្អឲ្យយើងកត់សម្គាល់អំពីប្រធានបទដែលប៉ូលបានបញ្ជាក់ពេលគាត់ជាប់គុកនៅទីក្រុងរ៉ូមជាលើកដំបូង។ យើងអានថាពេលមានជនជាតិយូដាជាច្រើនបានមកលេងគាត់ នោះគាត់បាន‹ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់អំពី (១) រាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយខំបញ្ជាក់ហេតុផលដើម្បីឲ្យពួកគេជឿអំពី (២) លោកយេស៊ូ›។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? គឺ«អ្នកខ្លះចាប់ផ្ដើមជឿអ្វីដែលគាត់និយាយ ឯអ្នកខ្លះទៀតមិនព្រមជឿទេ»។ ក្រោយមក ប៉ូល‹បានទទួលយ៉ាងរាក់ទាក់អស់អ្នកដែលមកជួបគាត់ ដោយផ្សព្វផ្សាយប្រាប់ពួកគេអំពី (១) រាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយបង្រៀនអំពី (២) លោកម្ចាស់យេស៊ូគ្រិស្ត›។ (សកម្ម. ២៨:១៧, ២៣-៣១) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ប៉ូលបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ តើមានអ្វីទៀតដែលគាត់បានបញ្ជាក់? គាត់បានបញ្ជាក់អំពីអ្វីមួយដ៏សំខាន់ចម្បងសម្រាប់រាជាណាចក្ររបស់ព្រះ គឺតួនាទីរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះ។
៥. ក្នុងសៀវភៅរ៉ូម តើប៉ូលបានដៅបញ្ជាក់អំពីតម្រូវការដ៏ចាំបាច់អ្វី?
៥ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវដឹងអំពីលោកយេស៊ូនិងបង្ហាញជំនឿទៅលើលោក។ ក្នុងសៀវភៅរ៉ូម សាវ័កប៉ូលបានបញ្ជាក់អំពីតម្រូវការនេះ។ មុនដំបូង គាត់បានសរសេរអំពី«ព្រះដែលខ្ញុំបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូនអស់ពីចិត្ត ដោយប្រកាសដំណឹងល្អអំពីបុត្ររបស់លោក»។ គាត់បានបន្តថា៖ «ខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីអៀនខ្មាសព្រោះដំណឹងល្អនោះឡើយ ព្រោះតាមពិតនោះជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿ»។ ក្រោយមក គាត់បានរៀបរាប់អំពី«ថ្ងៃដែលព្រះវិនិច្ឆ័យរឿងអាថ៌កំបាំងរបស់មនុស្សជាតិ តាមរយៈគ្រិស្តយេស៊ូ ស្របទៅតាមដំណឹងល្អដែលខ្ញុំប្រកាស»។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ក៏បានប្រាប់បន្តថា៖ «ខ្ញុំបានផ្សាយដំណឹងល្អអំពីគ្រិស្តយ៉ាងសព្វគ្រប់ តាំងពីក្រុងយេរូសាឡិម រហូតដល់អ៊ីលីរីកុម»។ * (រ៉ូម ១:៩, ១៦; ២:១៦; ១៥:១៩) ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាប៉ូលបានដៅបញ្ជាក់អំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្តទៅបងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូម?
៦, ៧. តើក្រុមជំនុំរ៉ូមប្រហែលជាបានស្ថាបនាឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើប្រហែលជាមានសមាជិកបែបណាខ្លះ?
៦ យើងមិនបានដឹងអំពីរបៀបដែលក្រុមជំនុំរ៉ូមបានស្ថាបនាឡើងទេ។ នេះប្រហែលអាចមកពីពួកជនជាតិយូដានិងពួកអ្នកដូរសាសនា បានក្លាយជាគ្រិស្តសាសនិកនៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. ហើយបានត្រឡប់ទៅក្រុងរ៉ូមវិញ។ (សកម្ម. ២:១០) ឬប្រហែលជាមានបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកដែលជាអ្នកជួញដូរនិងអ្នកធ្វើដំណើរបានប្រកាសអំពីសេចក្ដីពិតក្នុងទីក្រុងរ៉ូម។ មិនថាដោយសារមូលហេតុណាក៏ដោយ ពេលដែលប៉ូលសរសេរសៀវភៅនេះប្រហែលក្នុងឆ្នាំ៥៦ គ.ស. នោះក្រុមជំនុំនេះបានត្រូវស្ថាបនាឡើងយូរមកហើយ។ (រ៉ូម ១:៨) តើក្រុមជំនុំនោះមានសមាជិកបែបណាខ្លះ?
៧ បងប្អូនខ្លះមានពូជពង្សជាជនជាតិយូដា។ ប៉ូលបានផ្ដាំសួរសុខទុក្ខអាន់ត្រូនីកនិងយូនាសដោយហៅពួកគាត់ថា«សាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំ» ព្រោះពួកគាត់ទំនងជាសាច់ញាតិរបស់ប៉ូលដែលជាជនជាតិយូដាដូចគ្នា។ អ្នកធ្វើត្រសាលឈ្មោះអាគីឡាដែលរស់នៅទីក្រុងរ៉ូមជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់ឈ្មោះព្រីស្កា ពួកគាត់ក៏ជាជនជាតិយូដាដែរ។ (រ៉ូម ៤:១; ៩:៣, ៤; ១៦:៣, ៧; សកម្ម. ១៨:២) ប៉ុន្តែ បងប្អូនជាច្រើនទៀតដែលប៉ូលបានផ្ដាំសួរសុខទុក្ខទំនងជាជនជាតិដទៃ។ បងប្អូនខ្លះធ្លាប់ជា«អ្នកផ្ទះរបស់សេសារ» ដែលប្រហែលជាមានន័យថាពួកគាត់ជាខ្ញុំបម្រើនិងជាមន្ត្រីថ្នាក់ទាបរបស់សេសារ។—ភី. ៤:២២; រ៉ូម ១:៥, ៦; ១១:១៣
៨. តើបងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូមជួបប្រទះនូវស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកអ្វី?
៨ បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗនៅទីក្រុងរ៉ូមបានជួបប្រទះនូវស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកមួយ យើងម្នាក់ៗនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូច្នោះដែរ។ ប៉ូលបានពន្យល់អំពីបញ្ហានេះថា៖ «គ្រប់គ្នាធ្លាប់ធ្វើខុសក៏មិនដល់កម្រិតកំណត់នៃសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ៣:២៣) ច្បាស់ហើយ គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ដែលប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើឲ្យ ត្រូវទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយត្រូវបង្ហាញជំនឿទៅលើវិធីដែលព្រះប្រើដើម្បីយកឈ្នះស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកនោះ។
មនុស្សត្រូវទទួលស្គាល់ថា ខ្លួនជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង
៩. តើប៉ូលបានរៀបរាប់ថាដំណឹងល្អអាចនាំឲ្យមនុស្សទទួលអ្វី?
៩ នៅផ្នែកដំបូងក្នុងសំបុត្រដែលប៉ូលបានសរសេរទៅបងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូម ប៉ូលបានបញ្ជាក់អំពីលទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យដែលអាចមកពីដំណឹងល្អដែលគាត់បានលើកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «ខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីអៀនខ្មាសព្រោះដំណឹងល្អនោះឡើយ ព្រោះតាមពិតនោះជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿ មុនដំបូងពួកយូដា រួចមក ពួកក្រិច»។ ពិតមែនហើយ មនុស្សអាចទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះបាន ប៉ុន្តែត្រូវមានជំនឿជាចាំបាច់ ហើយនេះក៏ស្របនឹងការពិតមួយដែរ ដែលបានដកស្រង់ពីហាបាគុក ២:៤ ដែលថា៖ «អ្នកដែលសុចរិតនឹងរស់ដោយសារមានជំនឿ»។ (រ៉ូម ១:១៦, ១៧; កាឡ. ៣:១១; ហេ. ១០:៣៨) ប៉ុន្តែ តើដំណឹងល្អដែលនាំឲ្យទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ទាក់ទងយ៉ាងដូចម្ដេចនឹងហេតុការណ៍ដែលថា«គ្រប់គ្នាធ្លាប់ធ្វើខុស»?
១០, ១១. ហេតុអ្វីបានជាគំនិតដែលថាគ្រប់គ្នាធ្លាប់ធ្វើខុសដូចមានក្នុងសៀវភៅរ៉ូម ៣:២៣ ជាការធម្មតាចំពោះមនុស្សខ្លះ តែជាការចម្លែកចំពោះអ្នកឯទៀតវិញ?
១០ មុនមនុស្សម្នាក់អាចបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្គ្រោះ នោះគាត់ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងសិន។ ការមានគំនិតបែបនេះមិនមែនជាអ្វីដែលចម្លែកទេចំពោះពួកអ្នកដែលបានធំឡើងជាអ្នកដែលជឿលើព្រះ ហើយស្គាល់គម្ពីរខ្លះៗនោះ។ (សូមអាន សាស្ដា ៧:២០) មិនថាពួកគេយល់ស្របឬមិនយល់ស្របក្ដី យ៉ាងហោចណាស់ពួកគេយល់បន្ដិចបន្តួចអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យរបស់ប៉ូលដែលថា៖ «គ្រប់គ្នាធ្លាប់ធ្វើខុស»។ (រ៉ូម ៣:២៣) ប៉ុន្តែ តាមរយៈកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ យើងអាចជួបមនុស្សជាច្រើនដែលមិនយល់អំពីរឿងនេះសោះ។
១១ ក្នុងប្រទេសខ្លះ តាមធម្មតាមនុស្សមិនគិតថាខ្លួនបានកើតមកដោយមានភាពខុសឆ្គងជាប់មកជាមួយនោះទេ។ ពិតមែន គាត់ប្រហែលជាទទួលស្គាល់ថាគាត់ចេះធ្វើខុស មានគុណវិបត្ដិ ហើយប្រហែលជាបានធ្វើអំពើអាក្រក់ខ្លះៗ។ គាត់ថែមទាំងបានឃើញថាមនុស្សឯទៀតក៏ធ្វើខុសដូចគ្នាដែរ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារមជ្ឈដ្ឋានដែលគាត់រស់នៅ នោះគាត់មិនដឹងអំពីមូលហេតុដែលគាត់និងអ្នកឯទៀតប្រព្រឹត្តខុសដូច្នេះទេ។ តាមពិត ក្នុងប្រទេសខ្លះ បើអ្នកនិយាយថាមនុស្សម្នាក់ជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង នោះនាំឲ្យអ្នកឯទៀតគិតថាគាត់ជាឧក្រិដ្ឋជនឬជាមនុស្សដែលបំពានច្បាប់។ ជាក់ស្តែងហើយ មនុស្សម្នាក់ដែលបានធំឡើងក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ប្រហែលជាមិនគិតភ្លាមៗទេថាខ្លួនគាត់ជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដូចអត្ថន័យដែលប៉ូលចង់បញ្ជាក់ឡើយ។
១២. ហេតុអ្វីមនុស្សជាច្រើនមិនជឿថាគ្រប់គ្នាជាអ្នកដែលធ្វើខុស?
១២ សូម្បីតែក្នុងប្រទេសដែលកាន់តាមគ្រិស្តសាសនា មនុស្សជាច្រើនមិនជឿថាខ្លួនជាអ្នកដែលធ្វើខុសទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះទោះជាពួកគេទៅវិហារយូរៗម្ដងក៏ដោយ ពួកគេគិតថាកំណត់ហេតុអំពីអាដាមនិងអេវ៉ា គ្រាន់តែជារឿងព្រេងឬជារឿងប្រឌិតតែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកឯទៀតបានធំឡើងក្នុងចំណោមមនុស្សដែលប្រឆាំងព្រះ។ ពួកគេបានសង្ស័យថាគ្មានព្រះទេ ហេតុនេះហើយ ពួកគេមិនយល់ទេថាបុគ្គលមួយរូបដែលខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតបានបង្កើតខ្នាតតម្រាសីលធម៌សម្រាប់មនុស្សជាតិ ហើយថាការមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រានោះជាអំពើខុសឆ្គង។ ក្នុងន័យម្យ៉ាង ពួកគេប្រៀបដូចជាពួកអ្នកដែលរស់នៅសតវត្សរ៍ទីមួយដែលប៉ូលបានពណ៌នាថា ពួកគេ«រស់នៅក្នុងពិភពលោកដោយគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងដោយមិនស្គាល់ព្រះ»។—អេភ. ២:១២
១៣, ១៤. (ក) តើមូលហេតុមួយដែលពួកអ្នកមិនជឿថាមានព្រះនិងមានភាពខុសឆ្គងមិនអាចដោះសាខ្លួនបានជាអ្វី? (ខ) តើការមិនជឿដូច្នេះនាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
១៣ ពួកអ្នកដែលធំឡើងក្នុងស្ថានភាពបែបនោះមិនអាចយកមូលហេតុនេះមកដោះសាបានទេ មិនថានៅសម័យមុនឬនៅសព្វថ្ងៃនេះក្ដី។ ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលដែលសរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូម គាត់បញ្ជាក់អំពីមូលហេតុពីរយ៉ាងស្តីអំពីរឿងនេះ។ មូលហេតុទី១គឺ អ្វីៗដែលបានត្រូវបង្កើតមក បានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ថាពិតជាមានព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតមែន។ (សូមអាន រ៉ូម ១:១៩, ២០) នេះស្របនឹងអ្វីដែលប៉ូលបានកត់សម្គាល់ ពេលគាត់សរសេរសំបុត្រពីក្រុងរ៉ូមទៅគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺថា៖ «ពិតមែនតែផ្ទះទាំងអស់មានអ្នកសង់ ប៉ុន្តែអ្នកដែលបានសង់អ្វីៗទាំងអស់គឺព្រះ»។ (ហេ. ៣:៤) ការវែកញែកនេះបញ្ជាក់ថាមានព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតឬសង់សកលលោកទាំងមូល។
១៤ ដូច្នេះ ប៉ូលមានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់ក្នុងការសរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅទីក្រុងរ៉ូមថា អ្នកណាក៏ដោយដែលជាអ្នកគោរពបូជារូបព្រះ សូម្បីតែពួកគេជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណក្ដី នោះពួកគេ«មិនអាចដោះសាបានឡើយ»។ ចំពោះពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទដែលផ្ទុយពីការរួមភេទតាមធម្មជាតិក៏ដូចគ្នាដែរ។ (រ៉ូម ១:២២-២៧) យោងទៅតាមមូលហេតុទាំងនេះ ប៉ូលបានសន្និដ្ឋានយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖ «ទាំងពួកយូដាទាំងពួកក្រិចនៅក្រោមអំណាចនៃភាពខុសឆ្គង»។—រ៉ូម ៣:៩
«សាក្សី»
១៥. តើមនុស្សទាំងអស់មានអ្វី? ហើយតើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកគេ?
១៥ សៀវភៅរ៉ូមបញ្ជាក់អំពីមូលហេតុមួយទៀត ដែលមនុស្សគួរទទួលស្គាល់ថាពួកគេមានភាពខុសឆ្គង និងត្រូវការវិធីដោះស្រាយឲ្យរួចពីបញ្ហានោះ។ ស្តីអំពីច្បាប់ដែលព្រះឲ្យដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ នោះប៉ូលបានសរសេរថា៖ «អស់អ្នកដែលធ្វើខុសពេលនៅក្រោមច្បាប់ អ្នកទាំងនោះនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យស្របតាមច្បាប់នោះ»។ (រ៉ូម ២:១២) ក្នុងការវែកញែកបន្តទៀតរបស់គាត់ នោះគាត់បញ្ជាក់ថាជនជាតិដទៃឬជាតិសាសន៍នានាដែលមិនស្គាល់ច្បាប់របស់ព្រះ ច្រើនតែ«ធ្វើអ្វីៗក្នុងច្បាប់ដោយសារជាលក្ខណៈធម្មជាតិរបស់ពួកគេ»។ ហេតុអ្វីមនុស្សបែបនេះអាចហាមឃាត់មិនឲ្យមានអំពើឃាតកម្ម ការលួច និងការរួមភេទរវាងសមាជិកគ្រួសារឬសាច់ញាតិរបស់ខ្លួន? ប៉ូលបានបញ្ជាក់អំពីមូលហេតុនេះថា ពួកគេមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួន។—សូមអាន រ៉ូម ២:១៤, ១៥
១៦. ហេតុអ្វីការមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនមិនមែនមានន័យថាអាចជៀសវាងពីការធ្វើខុសនោះ?
១៦ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកទំនងជាបានឃើញថា ទោះជាមនុស្សម្នាក់មានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមានតួនាទីដូចជាសាក្សីក្នុងខ្លួនក្ដី នេះមិនមានន័យថាមនុស្សនោះនឹងធ្វើតាមការណែនាំរបស់វានោះទេ។ អ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណបានបង្ហាញអំពីរឿងនេះ។ ទោះជាពួកគេមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យនិងមានច្បាប់យ៉ាងចំៗរបស់លោកដែលមិនឲ្យលួច និងមិនឲ្យផិតក្បត់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេច្រើនតែប្រព្រឹត្តរំលងច្បាប់របស់លោក ថែមទាំងសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ពួកគេផងដែរ។ (រ៉ូម ២:២១-២៣) ដូច្នេះ ពួកគេមានទោសជាន់លើទោស ហើយយ៉ាងនេះពួកគេពិតជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ដែលមិនដល់កម្រិតនៃខ្នាតតម្រារបស់ព្រះនិងបំណងប្រាថ្នារបស់លោកយ៉ាងប្រាកដ។ នេះពិតជាបានបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតពួកគេមែន។—លេវី. ១៩:១១; ២០:១០; រ៉ូម ៣:២០
១៧. តើយើងអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តអ្វីពីសៀវភៅរ៉ូម?
១៧ អ្វីដែលយើងបានពិចារណាពីសៀវភៅរ៉ូមមើលទៅហាក់ដូចជាបានបញ្ជាក់ថាមនុស្សទាំងអស់ រួមទាំងយើងផងដែរ គឺមិនអាចមានសេចក្ដីសង្គ្រោះពីព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ូលមិនបញ្ជាក់តែអំពីរឿងនេះប៉ុណ្ណោះទេ។ ដោយដកស្រង់ពាក្យរបស់ដាវីឌដែលមានក្នុងទំនុកតម្កើង ៣២:១, ២ នោះសាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលបានទទួលការលើកលែងទោសចំពោះការប្រព្រឹត្តប្រឆាំងច្បាប់ ហើយការខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនបានត្រូវគ្របបាំង អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ។ អ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនកត់ទុកការខុសឆ្គងរបស់គាត់ អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ»។ (រ៉ូម ៤:៧, ៨) ប្រាកដមែន ព្រះបានរៀបចំឲ្យមានវិធីមួយដែលស្របតាមច្បាប់របស់លោកដើម្បីឲ្យមនុស្សទទួលការលើកលែងទោសពីភាពខុសឆ្គង។
ដំណឹងល្អដែលផ្ដោតទៅលើលោកយេស៊ូ
១៨, ១៩. (ក) ក្នុងសៀវភៅរ៉ូម តើប៉ូលបានប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើផ្នែកមួយណានៃដំណឹងល្អ? (ខ) ដើម្បីទទួលពរដែលមកពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់អ្វីខ្លះ?
១៨ អ្នកប្រហែលជាតបឆ្លើយថា៖ «នោះពិតជាដំណឹងល្អមែន!»។ បើអ្នកនិយាយដូច្នេះពិតជាត្រឹមត្រូវហើយ។ នេះក៏នាំឲ្យយើងពិចារណាអំពីផ្នែកនៃដំណឹងល្អដែលប៉ូលបានលើកឡើងក្នុងសៀវភៅរ៉ូមដែរ។ ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីអៀនខ្មាសព្រោះដំណឹងល្អនោះឡើយ ព្រោះតាមពិតនោះជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿ»។—រ៉ូម ១:១៥, ១៦
១៩ ដំណឹងល្អនោះផ្ដោតទៅលើតួនាទីរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការបំពេញតាមគោលបំណងរបស់ព្រះ។ ប៉ូលអាចទន្ទឹងចាំ«ថ្ងៃដែលព្រះវិនិច្ឆ័យរឿងអាថ៌កំបាំងរបស់មនុស្សជាតិ តាមរយៈគ្រិស្តយេស៊ូ ស្របទៅតាមដំណឹងល្អ»។ (រ៉ូម ២:១៦) នេះមិនមានន័យថាគាត់មើលស្រាលចំពោះ«រាជាណាចក្ររបស់គ្រិស្តនិងរបស់ព្រះ»ឬអ្វីៗដែលព្រះនឹងសម្រេចតាមរយៈរាជាណាចក្រនោះឡើយ។ (អេភ. ៥:៥) ប៉ុន្តែ គាត់បានបង្ហាញថាដើម្បីឲ្យយើងមានជីវិតរស់នៅនិងទទួលពរក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រាជាណាចក្ររបស់ព្រះ យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថា (១) ចំពោះព្រះ យើងជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង (២) មូលហេតុដែលយើងត្រូវបង្ហាញជំនឿទៅលើលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ដើម្បីទទួលការអភ័យទោសចំពោះភាពខុសឆ្គងរបស់យើង។ ពេលដែលមនុស្សម្នាក់យល់និងទទួលស្គាល់ចំណុចទាំងនេះដែលជាផ្នែកនៃគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយយល់អំពីអនាគតដែលគាត់នឹងមាន នោះគាត់អាចឧទានយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖ «ត្រូវហើយ! នេះពិតជាដំណឹងល្អមែន!»។
២០, ២១. ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង ហេតុអ្វីយើងគួរចាំមិនភ្លេចអំពីដំណឹងល្អដែលបានរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅរ៉ូម? ហើយតើនេះអាចមានលទ្ធផលអ្វី?
២០ យើងពិតជាចង់ចាំមិនភ្លេចអំពីផ្នែកនៃដំណឹងល្អនេះ កាលដែលយើងកំពុងបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយជាគ្រិស្តសាសនិក។ ដោយសំដៅទៅលើលោកយេស៊ូ នោះសាវ័កប៉ូលបានដកស្រង់ពាក្យរបស់អេសាយ ដែលថា៖ «គ្មានអ្នកណាដែលសាងជំនឿលើលោកនឹងខកចិត្តឡើយ»។ (រ៉ូម ១០:១១; អេ. ២៨:១៦) ដំណឹងអំពីលោកយេស៊ូប្រហែលមិនមែនជាអ្វីដែលចម្លែកទេ ចំពោះពួកអ្នកដែលបានរៀនអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីភាពខុសឆ្គងនោះ។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកឯទៀត ដំណឹងនេះពិតជាព័ត៌មានថ្មីអំពីអ្វីដែលគេមិនស្គាល់ឬមិនជឿក្នុងទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ។ កាលដែលមនុស្សបែបនេះចាប់ផ្ដើមជឿព្រះនិងទុកចិត្តទៅលើបទគម្ពីរ នោះយើងនឹងត្រូវពន្យល់ពួកគេអំពីតួនាទីរបស់លោកយេស៊ូ។ អត្ថបទបន្ទាប់នឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលរ៉ូមជំពូកទី៥ពន្យល់ច្រើនថែមទៀតអំពីផ្នែកនៃដំណឹងល្អនេះ ហើយក៏នឹងជួយអ្នកឲ្យទទួលប្រយោជន៍ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់អ្នក។
២១ យើងពិតជាមានអំណរមែន! កាលដែលយើងអាចជួយមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ឲ្យយល់នូវដំណឹងល្អដែលបានត្រូវរៀបរាប់ម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងសៀវភៅរ៉ូម ដែល«តាមពិត[ដំណឹងល្អ]នោះជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿ»។ (រ៉ូម ១:១៦) ក្រៅពីរង្វាន់ដែលយើងអាចទទួល យើងនឹងឃើញអ្នកឯទៀតយល់ស្របនឹងពាក្យដែលប៉ូលបានដកស្រង់នៅរ៉ូម ១០:១៥ ដែលថា៖ «ជើងរបស់អ្នកដែលប្រកាសដំណឹងល្អអំពីអ្វីដ៏ប្រសើរ គឺស្អាតណាស់ហ្ន៎!»។—អេ. ៥២:៧
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 5 មានពាក្យដែលស្រដៀងនឹងនេះក្នុងបទគម្ពីរឯទៀត។—ម៉ាក. ១:១; សកម្ម. ៥:៤២; ១កូ. ៩:១២; ភី. ១:២៧
តើអ្នកនៅចាំឬទេ?
• តើសៀវភៅរ៉ូមបានរៀបរាប់អំពីផ្នែកអ្វីនៃដំណឹងល្អ?
• តើហេតុការណ៍ពិតអ្វីដែលយើងត្រូវជួយអ្នកឯទៀតឲ្យយល់?
• តើ«ដំណឹងល្អអំពីគ្រិស្ត»អាចនាំឲ្យយើងនិងអ្នកឯទៀតទទួលពរយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១២]
ដំណឹងល្អដែលបានរៀបរាប់នៅសៀវភៅរ៉ូម ជាប់ទាក់ទងនឹងតួនាទីដ៏សំខាន់ របស់លោកយេស៊ូក្នុងគោលបំណងរបស់ព្រះ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
យើងទាំងអស់គ្នាបានកើតមក ដោយមានភាពខុសឆ្គងដែលបណ្ដាលឲ្យស្លាប់!