តើអ្នកណាពិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះ?
តើអ្នកណាពិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះ?
លោកអ្នកទំនងជាមិនដែលជួបមេខ្លោងនៃបណ្ដាញឧក្រិដ្ឋជនណាមួយទេ។ តើនេះមានន័យថាមិនមានពួកគេឬ? មេឧក្រិដ្ឋជនពូកែលាក់អត្តសញ្ញាណខ្លួនគេណាស់ ហើយទោះជាពួកគេនៅក្នុងគុកក៏ដោយ ក៏ពួកគេអាចបញ្ជាកូនចៅរបស់ពួកគេដែលនៅខាងក្រៅបានដែរ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងសារព័ត៌មានបានរៀបរាប់អំពីការជួញដូរគ្រឿងញៀន ពេស្យាចារ និងឈ្មួញជួញដូរមនុស្ស បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថាពិតជាមានមេឧក្រិដ្ឋជនបែបនេះមែន ហើយក៏រំលឹកយើងអំពីឥទ្ធិពលនិងផលវិបាកដ៏អាក្រក់ដែលមកពីសកម្មភាពរបស់ពួកគេដែរ។ ដូច្នេះ តាមរយៈរឿងហេតុដែលពួកគេបង្កឡើងក្នុងសង្គមមនុស្ស ធ្វើឲ្យយើងដឹងថាពិតជាមានមេឧក្រិដ្ឋជនបែបនេះមែន។
គម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះបង្ហាញថាសាថានជាបុគ្គលដែលមានពិត ហើយវាចង់ឲ្យបំណងរបស់វាបានសម្រេចដោយប្រើ«សញ្ញាសម្គាល់ក្លែងក្លាយ»និង«ការមិនសុចរិតគ្រប់បែបយ៉ាង» ដូចមេឧក្រិដ្ឋជនដ៏ខ្លាំងក្លាម្នាក់។ តាមពិត គម្ពីរបានចែងថា វា«ចេះតែក្លែងខ្លួនជាទេវតានៃពន្លឺ»។ (ថែស្សាឡូនិចទី២ ២:៩, ១០; កូរិនថូសទី២ ១១:១៤) ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងអាចដឹងថាមានមេកំណាចដោយសាររឿងហេតុដែលវាបង្កឡើងក្នុងពិភពលោកនេះ។ ប៉ុន្តែ ចំពោះមនុស្សភាគច្រើនពិបាកឲ្យពួកគេជឿថាមានវិញ្ញាណអាក្រក់មួយរូបដែលពួកគេមើលមិនឃើញ។ ដូច្នេះ មុននឹងយើងពិចារណាឲ្យបានច្បាស់នូវអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីមេកំណាច សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវពាក្យជំទាស់និងជំនឿមិនពិតខ្លះៗដែលនាំឲ្យមនុស្សមិនព្រមជឿថាមេកំណាចជាបុគ្គលមួយដែលមានពិតមែន។
▪ «ព្រះមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដូច្នេះលោកមិនអាចបង្កើតមេកំណាចបានទេ»។ ដោយសារគម្ពីរចែងអំពីព្រះថាលោកល្អនិងឥតខ្ចោះ មនុស្សខ្លះគិតថា ការជឿថាលោកបង្កើតបុគ្គលម្នាក់ដែលអាក្រក់ សាហាវ និងទុច្ចរិតជាអ្វីដែលមិនសមហេតុសមផលឡើយ។ តើគំនិតនេះត្រឹមត្រូវឬទេ? តាមការពិត គម្ពីរមិនបានចែងថាព្រះបានបង្កើតបុគ្គលបែបនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គម្ពីរចែងអំពីព្រះថា៖ «ទ្រង់ជាថ្មដា ការរបស់ទ្រង់សុទ្ធតែគ្រប់លក្ខណ៍ ដ្បិតអស់ទាំងផ្លូវទ្រង់សុទ្ធតែប្រកបដោយយុត្ដិធម៌ ទ្រង់ជាព្រះដ៏ស្មោះត្រង់ ឥតមានសេចក្ដីទុច្ចរិតណាឡើយ ទ្រង់ក៏ត្រឹមត្រូវ ហើយទៀងត្រង់»។—ចោទិយកថា ៣២:៤; ទំនុកតម្កើង ៥:៤
ចំណុចដែលគួរយកមកពិចារណានោះគឺថា តើមនុស្សល្អឥតខ្ចោះដែលព្រះបានបង្កើតចេះធ្វើខុសឬទេ? ជាជាងបង្កើតទេវតានិងមនុស្សឲ្យដូចជាមនុស្សយន្ត ព្រះបានឲ្យពួកគេមានចិត្តសេរីដែលជាសមត្ថភាពសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពួកទេវតានិងមនុស្សដែលល្អឥតខ្ចោះអាចសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីដែលល្អឬធ្វើអ្វីដែលអាក្រក់។ តាមការពិត បើពួកទេវតានិងមនុស្សមិនមានចិត្តសេរី នោះការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេក៏មិនមានន័យខ្លឹមសារដែរ។
ដូច្នេះ គឺមិនសមហេតុសមផលឡើយ បើព្រះផ្ដល់ឲ្យចិត្តសេរីដល់បុគ្គលដែលលោកបង្កើត ហើយនៅពេលដំណាលគ្នានោះលោកបែរជារារាំងពួកគេពីការប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ដែលពួកគេសម្រេចចិត្តធ្វើនោះ។ លោកយេស៊ូបានរៀបរាប់អំពីការប្រើចិត្តសេរីក្នុងផ្លូវខុស ពេលដែលលោកមានប្រសាសន៍អំពីមេកំណាចថាវា«មិនបាននៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិតឡើយ»។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤) ឃ្លានេះបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា បុគ្គលម្នាក់ដែលក្លាយទៅជាមេកំណាចធ្លាប់ជាបុគ្គលវិញ្ញាណល្អឥតខ្ចោះ ហើយជាអ្នកដែលធ្លាប់«នៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិត»។ * ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតពួកទេវតានិងមនុស្សឲ្យមានចិត្តសេរី ពីព្រោះលោកស្រឡាញ់និងទុកចិត្តពួកគេ (សូមមើលប្រអប់«តើទេវតានិងមនុស្សដែលមានជីវិតល្អឥតខ្ចោះអាចបាត់បង់ភាពល្អឥតខ្ចោះនោះឬទេ?» នៅទំព័រ៦)។
▪ «មេកំណាចជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ»។ មនុស្សខ្លះគិតថាសៀវភៅយ៉ូបដែលជាសៀវភៅមួយក្នុងគម្ពីរ បានបញ្ជាក់អំពីគំនិតនេះ ព្រោះមានខមួយដែលថា មេកំណាចបាន«ដើរចុះឡើងទៅមកនៅផែនដី»។ សៀវភៅមួយដែលពន្យល់អំពីគម្ពីរបានបញ្ជាក់ថា ឃ្លានេះសំដៅទៅលើតួនាទីនៃអ្នកស៊ើបការណ៍របស់ប្រទេសពើស៊ីពីសម័យបុរាណ និងជាអ្នកដែលធ្វើដំណើរដើម្បីរាយការណ៍អំពីកិច្ចបម្រើដល់ស្តេច។ (យ៉ូប ១:៧) ក៏ប៉ុន្តែ បើព្រះពិតជាចាត់មេកំណាចឲ្យដើរស៊ើបការណ៍មែន វាមិនបាច់ប្រាប់ព្រះថាវាបានមកពី«ដើរចុះឡើងទៅមកនៅផែនដី»ទេ ពីព្រោះលោកជ្រាបហើយ មែនទេ? ជាជាងពណ៌នាថាវាជាអ្នកធ្វើការឲ្យព្រះ កំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅយ៉ូបបានហៅមេកំណាចដោយប្រើឈ្មោះថាសាថាន ដែលមានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង» នេះចង្អុលបញ្ជាក់ថា តាមពិត វាជាមេសត្រូវរបស់ព្រះវិញ។ (យ៉ូប ១:៦) ដូច្នេះ តើគំនិតដែលថាមេកំណាចជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះចេញមកពីណា?
នៅដើមសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស. សៀវភៅដែលមិនរួមចំណែកក្នុងគម្ពីរបរិសុទ្ធដូចជា«សៀវភៅនៃឆ្នាំសោមនស្ស» និង«សៀវភៅនៃការគ្រប់គ្រងតែមួយ»របស់សាសនានិកាយខាំរ៉ាន បានចង្អុលបញ្ជាក់អំពីមេកំណាចថាវាជាអ្នកជំទាស់នឹងព្រះ តែនៅតែចុះចូលដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ ក្នុងសៀវភៅរបស់អ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រម្នាក់ឈ្មោះជេ ប៊ី រ៉ាសិល គាត់បានពន្យល់ថា ច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក អ្នកកែទម្រង់សាសនាប្រូតេស្តង់ឈ្មោះម៉ាថីន លូទែរ ចាត់ទុកមេកំណាចជាឧបករណ៍របស់ព្រះ «ដូចជាចបជីក ឬចបកាប់ដែលលោកប្រើដើម្បីធ្វើសួនច្បាររបស់លោក»។ (Mephistopheles) រ៉ាសិលបានពន្យល់បន្ថែមអំពីពាក្យនេះថា សាថានដែលជា«ចបកាប់រីករាយនឹងបំផ្លាញស្រងែ»។ ប៉ុន្តែ វានៅតែស្ថិតក្នុងកណ្ដាប់ដៃដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ព្រះ ហើយយ៉ាងនេះ វាអាចបំពេញបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះបាន។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក សាសនាវិទូជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូន កាលវ៉ានក៏បានទទួលយកសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លូទែរដែរ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីបង្រៀននេះបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនដែលជឿតាមគាត់ទើសចិត្តខ្លាំងណាស់ដោយសារពួកគេគិតថាគ្មានយុត្ដិធម៌ឡើយ។ ពួកគេឆ្ងល់ថា បើព្រះមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ តើលោកអនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់ និងមានបំណងបង្កើតឲ្យមានអំពើអាក្រក់បែបនេះយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? (យ៉ាកុប ១:១៣) ជាលទ្ធផល សេចក្ដីបង្រៀននេះ និងអំពើសាហាវព្រៃផ្សៃក្នុងសតវត្សរ៍ទី២០បានធ្វើឲ្យមនុស្សលែងជឿទៅលើព្រះនិងមេកំណាច។
▪ «មេកំណាចគ្រាន់តែជាទំនោរចិត្តអាក្រក់ដែលមាននៅក្នុងខ្លួនយើងតែប៉ុណ្ណោះ»។ បើយើងគិតថាមេកំណាចគ្រាន់តែជាទំនោរចិត្តអាក្រក់ដែលមាននៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស នោះនឹងធ្វើឲ្យដំណើររឿងខ្លះៗដែលមានក្នុងគម្ពីរជាអ្វីដែលយល់មិនបាន។ ជាឧទាហរណ៍ នៅយ៉ូប ២:៣-៦ តើព្រះបានសន្ទនាជាមួយនឹងអ្នកណា? តើលោកកំពុងនិយាយទៅកាន់ទំនោរចិត្តអាក្រក់របស់យ៉ូប ឬក៏លោកកំពុងនិយាយជាមួយនឹងខ្លួនលោក? បន្ថែមទៅទៀត តើព្រះនឹងសរសើរគុណសម្បត្ដិរបស់យ៉ូប តែនៅដំណាលគ្នានោះ លោកបែរជាសាកល្បងយ៉ូបដោយធ្វើឲ្យគាត់ជួបនឹងទុក្ខលំបាកឬ? ការគិតថាព្រះមានបំណងធ្វើដូច្នេះ គឺស្មើនឹងការចោទថាលោកជាបុគ្គលដ៏អាក្រក់ជួជាតិមួយរូប ជាជាងថាលោកជាបុគ្គលដែល«គ្មានសេចក្ដីទុច្ចរិតណានៅក្នុង[លោក]ឡើយ»។ (ទំនុកតម្កើង ៩២:១៥) ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះមិនព្រម«លូកព្រះហស្តទៅពាល់ដល់ឆ្អឹង នឹងសាច់»របស់យ៉ូបដើម្បីធ្វើបាបគាត់នោះទេ។ គឺច្បាស់ណាស់ហើយថា មេកំណាចមិនមែនជាទំនោរចិត្តអាក្រក់ដែលមាននៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស ឬជាអ្វីអាក្រក់ដែលនៅក្នុងចិត្តរបស់ព្រះនោះទេ ប៉ុន្តែមេកំណាចនេះជាបុគ្គលវិញ្ញាណមួយរូបដែលបានតាំងខ្លួនជាសត្រូវរបស់ព្រះ។
តើអ្នកណាពិតជាអ្នកដែលកំពុងគ្រប់គ្រងពិភពលោកនេះ?
សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនគិតថា ការជឿថាមានមេកំណាចគឺហួសសម័យហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្មានការពន្យល់ណាដែលសមហេតុសមផលជាងការពន្យល់ថាអំពើអាក្រក់គឺមកពីមេកំណាចនោះទេ។ តាមការពិត ការខំបំបាត់គំនិតដែលថាគ្មានមេកំណាចបាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនលែងជឿទៅលើព្រះនិងបោះបង់ចោលខ្នាតតម្រាសីលធម៌ទាំងអស់វិញ។
នៅសតវត្សរ៍ទី១៩ កវីម្នាក់ឈ្មោះឆាល ភីអេ បូលដឺលែរ បានសរសេរថា៖ «កលល្បិចដ៏ពិសពុលបំផុតរបស់មេកំណាច គឺវាចង់ធ្វើឲ្យយើងជឿថាគ្មានវាទេ»។ ដោយបិទបាំងអត្តសញ្ញាណរបស់វា មេកំណាចបានលើកឡើងការសង្ស័យថាគ្មានព្រះឡើយ។ បើគ្មានមេកំណាច នោះព្រះនឹងក្លាយជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើអាក្រក់ទាំងអស់ មែនទេ? ប៉ុន្តែ នេះជាអ្វីដែលមេកំណាចចង់ឲ្យមនុស្សជឿ។
ដូចជាមេឧក្រិដ្ឋជន មេកំណាចបិទបាំងអត្តសញ្ញាណរបស់វាដើម្បីអាចបំពេញគោលបំណងរបស់វាបាន។ តើគោលបំណងអ្វីទៅ? គម្ពីរបានឆ្លើយអំពីរឿងនេះថា៖ «ព្រះនៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះបានធ្វើឲ្យគំនិតរបស់ពួកអ្នកមិនជឿទៅជាងងឹត ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេទទួលពន្លឺនៃដំណឹងល្អដ៏រុងរឿងអំពីគ្រិស្តដែលបង្ហាញឲ្យយើងស្គាល់ព្រះ»។—កូរិនថូសទី២ ៤:៤
ប៉ុន្តែ មានសំណួរសំខាន់មួយទៀតដែលយើងត្រូវដឹងចម្លើយគឺ តើព្រះនឹងធ្វើយ៉ាងណាចំពោះមេខ្លោងនេះដែលជាអ្នកនៅពីក្រោយខ្នងអំពើអាក្រក់ និងទុក្ខវេទនាទាំងអស់? សំណួរនេះយើងនឹងពិចារណាក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 6 ដើម្បីយល់អំពីមូលហេតុដែលព្រះមិនបំផ្លាញមេកំណាចភ្លាមៗពេលវាបះបោរ សូមមើលជំពូកទី១១នៃសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? ដែលបោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៥]
តើមេកំណាចជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ ឬជាអ្នកប្រឆាំងនឹងលោក?
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ៦]
តើទេវតានិងមនុស្សដែលមានជីវិតល្អឥតខ្ចោះអាចបាត់បង់ភាពល្អឥតខ្ចោះនោះឬទេ?
ភាពល្អឥតខ្ចោះដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យពួកទេវតានិងមនុស្សជាតិជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងច្បាប់របស់ព្រះ។ ទោះជាព្រះបានបង្កើតអាដាមមកយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ គាត់ត្រូវតែគោរពចំពោះច្បាប់ធម្មជាតិដែលលោកបានកំណត់ឲ្យគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ បើគាត់ញ៉ាំដី ដុំក្រួស ឬឈើ នោះគាត់នឹងមានគ្រោះថ្នាក់។ បើគាត់មិនធ្វើតាមច្បាប់ទំនាញផែនដី ហើយលោតចុះពីលើភ្នំខ្ពស់ នោះគាត់នឹងអាចស្លាប់ ឬក៏រងរបួសយ៉ាងធ្ងន់បាន។
ស្រដៀងគ្នាដែរ គ្មានទេវតាឬមនុស្សជាតិដែលល្អឥតខ្ចោះណាអាចរំលងច្បាប់សីលធម៌ដែលព្រះយេហូវ៉ាកំណត់ឲ្យដោយគ្មានគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួននោះទេ។ ហេតុនេះ ពេលដែលពួកទេវតាឬមនុស្សប្រើចិត្តសេរីរបស់ខ្លួនដោយមិនត្រឹមត្រូវ នោះពួកគេអាចធ្លាក់ខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងយ៉ាងងាយ។—លោកុប្បត្តិ ១:២៩; ម៉ាថាយ ៤:៤