លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

តើលោកអ្នកដឹងឬទេ?

តើលោកអ្នកដឹងឬទេ?

តើ​លោក​អ្នក​ដឹង​ឬ​ទេ?

តើ​ទី​បូជា​ដែល​សាវ័ក​ប៉ូល​បាន​ឃើញ​នៅ​ក្រុង​អាថែន មាន​អក្សរ​ចារឹក​ថា​«​ជូន​ព្រះ​ដែល​គេ​ពុំ​ស្គាល់​»​ គឺជា​អ្វី?—សកម្មភាព ១៧:២៣

អ្នក​និពន្ធ​ជន​ជាតិ​ក្រិច​ជា​ច្រើន​នាក់​ធ្លាប់​សរសេរ​អំពី​ទី​បូជា​ទាំង​នេះ។ ជា​ឧទាហរណ៍ ផាវសានៀស ដែល​ជា​ប្រវត្ដិវិទូ​និង​អ្នក​ភូមិវិទ្យា​ម្នាក់​នៅ​សត​វត្សរ៍​ទី​២ គ.ស.​បាន​សរសេរ​ថា នៅ​តំបន់​អូលីមពៀ​មាន​«​ទី​បូជា​នៃ​ព្រះ​ដែល​គេ​ពុំ​ស្គាល់​»។ ទស្សនវិទូ​និង​វាគ្មិន​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ភីឡូស្ដ្រាទូស​បាន​និយាយ​ថា នៅ​ក្រុង​អាថែន​«​គេ​[​បាន​]​បង្កើត​ទី​បូជា​ដើម្បី​គោរព​បូជា​សូម្បី​តែ​ព្រះ​នោះ​គេ​មិន​ស្គាល់​ក៏​ដោយ​»។

នៅ​សត​វត្ស​ទី​៣ គ.ស. អ្នក​និពន្ធ​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ឌីអូចេណេស ឡើទៀស បាន​សរសេរ​រឿង​មួយ​ដែល​បញ្ជាក់​អំពី​ប្រវត្ដិ​នៃ​«​ទី​បូជា​ជូន​ព្រះ​ដែល​គ្មាន​ឈ្មោះ​»។ រឿង​នោះ​មក​ពី​សត​វត្ស​ទី​៦ ឬ​ទី​៧ មុន​គ.ស. ហើយ​រៀប​រាប់​អំពី​របៀប​ដែល​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​អេពីមេនីឌីស​បាន​បំបាត់​រោគ​រាតត្បាត​ម្យ៉ាង​ពី​ក្រុង​អាថែន។ ឌីអូចេណេ​សសរ​សេរ​ថា​៖ ​«​គាត់​[​អេពីមេនីឌីស​]​បាន​យក​សត្វ​ចៀម . . . ហើយ​នាំ​ទៅ​ឯ​អារីយ៉ូស។ នៅ​ទី​នោះ​គាត់​ឲ្យ​សត្វ​ទាំង​នោះ​ដើរ​ទៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​វា​ចង់​ទៅ ហើយ​ណែនាំ​អ្នក​ដែល​ដើរ​តាម​សត្វ​នោះ​ថា ត្រូវ​កត់​ចំណាំ​កន្លែង​ណា​ដែល​សត្វ​នោះ​ដេក រួច​នៅ​កន្លែង​ដដែល​នោះ​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ចំពោះ​ព្រះ​នៃ​តំបន់​នោះ។ តាម​គេ​និយាយ រោគ​រាតត្បាត​បាន​ត្រូវ​បំបាត់​តាម​វិធី​នេះ។ ដូច្នេះ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​នៅ​តំបន់​ខ្លះ​នៃ​អាទិកា នៅ​មាន​ទី​បូជា​ដែល​គ្មាន​ចារឹក​ឈ្មោះ​ព្រះ​ណា​មួយ​ទេ​»។

យោង​ទៅ​តាម​វចនានុក្រម​មួយ មាន​មូលហេតុ​មួយ​ទៀត​ដែល​ពួក​គេ​ប្រហែលជា​បាន​បង្កើត​ទី​បូជា​ជូន​ព្រះ​ដែល​ពុំ​គេ​ស្គាល់​នោះ គឺ​ដោយ​សារ​«​ភ័យ​ខ្លាច​ថា បើ​មាន​ព្រះ​ណា​មួយ​ដែល​ពួក​គេ​មិន​បាន​គោរព​បូជា នោះ​ពួក​គេ​នឹង​មិន​អាច​ទទួល​ពរ​ពី​ព្រះ​នោះ ឬ​មួយ​ក៏​ព្រះ​នោះ​នឹង​ខឹង​ហើយ​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​»​ (​The Anchor Bible Dictionary​)។

ហេតុ​អ្វី​ជន​ជាតិ​យូដា​នៅ​សតវត្សរ៍​ទី​១​ស្អប់​អ្នក​យក​ពន្ធ?

នៅ​គ្រប់​សម័យ​កាល​មនុស្ស​មិន​ដែល​ចូល​ចិត្ត​អ្នក​យក​ពន្ធ​ឡើយ។ ក៏​ប៉ុន្តែ​នៅ​ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល​នា​សតវត្សរ៍​ទី​១ បណ្ដា​ជន​បាន​ចាត់​ទុក​អ្នក​យក​ពន្ធ​ថា​ជា​មនុស្ស​ពុក​រលួយ​និង​គួរ​ស្អប់​បំផុត។

ពួក​អាជ្ញាធរ​របស់​ប្រទេស​រ៉ូម​បាន​ទាម​ទារ​ពន្ធ​ថ្លៃ​ណាស់។ ជន​ជាតិ​រ៉ូម​បាន​យក​ពន្ធ​លើ​ដី និង​ពន្ធ​ខ្លួន តែ​ពួក​គេ​បាន​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ដេញ​ថ្លៃ​លើ​សិទ្ធិ​យក​ពន្ធ​គយ​វិញ។ ដូច្នេះ ពួក​ឈ្មួញ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ទិញ​សិទ្ធិ​យក​ពន្ធ​ប្រភេទ​ខ្លះ។ យោង​ទៅ​តាម​សព្វវចនាធិប្បាយ​មួយ ដោយ​សារ​តែ​ពួក​ឈ្មួញ​ព្រម​ធ្វើ​ជា​ឧបករណ៍​របស់​អាជ្ញាធរ​រ៉ូម នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ស្អប់​ពួក​ឈ្មួញ ហើយ​ចាត់​ទុក​ពួក​គេ​ថា ជា​អ្នក​«​ក្បត់​ជាតិ និង​ក្បត់​ជំនឿ ដែល​ស្មោកគ្រោក ដោយ​សារ​យក​ខ្លួន​ទៅ​បៀត​នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​សាសនា​ខុស​ពី​ខ្លួន​»​ (​M’Clintock and Strong’s Cyclopædia​)។

អ្នក​យក​ពន្ធ​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា ជា​មនុស្ស​ដែល​មិន​ស្មោះ​ត្រង់ ហើយ​ពួក​គេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ដោយ​សារ​តែ​ការ​យក​លុយ​ពី​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​ជន​ជាតិ​យូដា​ដូច​គ្នា។ ជួនកាល​ពួក​គេ​បាន​ប៉ាន់​តម្លៃ​ពន្ធ​ទំនិញ​ឲ្យ​លើស​ដើម្បី​យក​ប្រាក់​ដាក់​ក្នុង​ហោប៉ៅ​របស់​ខ្លួន ហើយ​អ្នក​យក​ពន្ធ​ខ្លះ​ទៀត​បាន​ចោទ​ប្រកាន់​មិន​ពិត​ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ក្រី​ក្រ​ដើម្បី​កំហែង​ពួក​គេ​យក​ប្រាក់។ (​លូកា ៣:១៣; ១៩:៨​) ជា​លទ្ធផល អ្វី​ដែល​អ្នក​យក​ពន្ធ​បាន​ធ្វើ​គឺ​ដូច​ជា​អ្វី​ដែល​ជន​ជាតិ​យូដា​បាន​និយាយ​ថា ពួក​គេ​«​មិន​អាច​ធ្វើ​ជា​ចៅ​ក្រម ឬ​សូម្បី​តែ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ក៏​មិន​សម​ដែរ​»​ (​The Jewish Encyclopedia​)។—ម៉ាថាយ ៩:១០, ១១

[​រូបភាព​នៅ​ទំព័រ​៣១​]

ទី​បូជា​ជូន​ព្រះ​ដែល​គេ​ពុំ​ស្គាល់ នៅ​សំណង់​បាក់បែក​ក្រុង​ពើកាម៉ុម នា​ប្រទេស​តួគី

[​រូបភាព​នៅ​ទំព័រ​៣១​]

សិលាចារឹក​ពី​សតវត្សរ៍​ទី​២ ឬ​ទី​៣ គ.ស. ដែល​មាន​រូប​អ្នក​យក​ពន្ធ។

[​អ្នក​ផ្ដល់​សិទ្ធិ​]

Erich Lessing/Art Resource, NY