‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នា›
‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នា›
«ខ្ញុំឲ្យបញ្ញត្ដិថ្មីមួយដល់អ្នករាល់គ្នា គឺអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ យ៉ាងនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នា»។—យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥
អត្ថន័យនៃខគម្ពីរនេះ: គ្រិស្តបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដូចលោកបានស្រឡាញ់ពួកគាត់។ តើលោកយេស៊ូស្រឡាញ់ពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? លោកបានស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់ ទោះជានៅសម័យលោក មនុស្សមានទស្សនៈប្រកាន់ពូជសាសន៍ឬមិនឲ្យតម្លៃស្ត្រីភេទក៏ដោយ។ (យ៉ូហាន ៤:៧-១០) សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញលោកយេស៊ូឲ្យលះបង់ពេលវេលា កម្លាំង និងជីវភាពសុខស្រួលរបស់លោកដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាកុស ៦:៣០-៣៤) នៅទីបំផុត គ្រិស្តបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមរបៀបដ៏ប្រសើរបំផុត។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំជាគង្វាលដ៏ល្អប្រសើរ។ គង្វាលល្អប្រសើរលះបង់ជីវិតដើម្បីចៀម»។—យ៉ូហាន ១០:១១
របៀបដែលគ្រិស្តសាសនិកដំបូងមានលក្ខណៈសម្គាល់នេះ: នៅសតវត្សរ៍ទី១ គ្រិស្តសាសនិកហៅគ្នាទៅវិញទៅមកថាបងប្រុសឬ«ប្អូនប្រុស»និង«បងស្រី»ឬប្អូនស្រី។ (ភីលេម៉ូន ១, ២) មនុស្សពីគ្រប់ជាតិសាសន៍អាចធ្វើជាសមាជិកនៃក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក ពីព្រោះពួកគេបានជឿថា «ពួកយូដានិងពួកក្រិចគឺមិនខុសពីគ្នាទេ ដោយសារមានម្ចាស់តែមួយលើពួកគេទាំងអស់គ្នា»។ (រ៉ូម ១០:១១, ១២) ក្រោយបុណ្យថ្ងៃទី៥០ នាឆ្នាំ៣៣ គ.ស. អ្នកកាន់តាមនៅក្រុងយេរូសាឡិម«ក៏លក់ដីនិងរបស់របរដែលខ្លួនមាន រួចយកប្រាក់មកចែកដល់គ្រប់គ្នាតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកទាំងនោះ»។ ពួកគេធ្វើដូច្នេះដើម្បីអ្វី? ដើម្បីអ្នកដែលទើបនឹងទទួលការជ្រមុជទឹកអាចនៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបន្ត«ប្រុងស្ដាប់សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកសាវ័ក»។ (សកម្មភាព ២:៤១-៤៥) តើអ្វីជំរុញពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ? ជិត២០០ឆ្នាំបន្ទាប់ពីពួកសាវ័កស្លាប់អស់ទៅ លោកធើធូលានបានដកស្រង់ពាក្យដែលអ្នកឯទៀតនិយាយអំពីពួកគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ពួកគេស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក . . . ហើយពួកគេប្រុងប្រៀបខ្លួនដើម្បីស្លាប់ជំនួសគ្នាទៅវិញទៅមកទៀតផង»។
សព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកណាមានលក្ខណៈសម្គាល់នេះ? សៀវភៅមួយដែលបានចេញនៅឆ្នាំ១៨៣៧ បានសរសេរថា អស់រាប់រយឆ្នាំមកហើយ ពួកអ្នកដែលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រិស្តសាសនិក«បានប្រព្រឹត្តអំពើសាហាវព្រៃផ្សៃចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកខ្លាំងជាងពួកគេធ្លាប់ទទួលពីអ្នកដែល[មិនមែនជាគ្រិស្តសាសនិក]»។ (The History of the Decline and Fall of the Roman Empire) ការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីៗនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានឃើញថា មនុស្សជាច្រើនដែលអះអាងថាខ្លួនជាអ្នកកាន់សាសនាដែលភាគច្រើនជាគ្រិស្តសាសនិកនោះក៏មានការប្រកាន់ពូជសាសន៍ដែរ។ ពួកអ្នកដែលទៅវិហារគ្រិស្តសាសនានៅប្រទេសមួយច្រើនតែគ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកកាន់គ្រិស្តសាសនាដូចគ្នានៅប្រទេសមួយទៀត អាស្រ័យហេតុនេះពួកគេមិនអាចជួយ ឬមិនព្រមជួយបងប្អូនរួមជំនឿទេ ពេលដែលពួកគេត្រូវការជំនួយ។
នៅឆ្នាំ២០០៤ បន្ទាប់ពីមានព្យុះសង្ឃរាបួនបន្តបន្ទាប់គ្នាអស់រយៈពេលពីរខែនៅរដ្ឋហ្ល័ររីដា ប្រធាននៃគណៈកម្មាធិការខាងប្រតិបត្ដិការសង្គ្រោះបន្ទាន់ប្រចាំរដ្ឋហ្ល័ររីដា បានពិនិត្យមើលដើម្បីប្រាកដថា ជំនួយរបស់ពួកគេបានត្រូវប្រើយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ គាត់បាននិយាយថា គ្មានក្រុមណាទៀតដែលមានការរៀបចំយ៉ាងល្អដូចជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ ហើយគាត់បានស្នើផ្ដល់ជំនួយទាំងអស់ដែលពួកសាក្សីត្រូវការ។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៩៧ ក្រុមផ្ដល់ជំនួយនៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានយកថ្នាំពេទ្យ ស្បៀងអាហារ និងសម្លៀកបំពាក់ ទៅសាធារណៈរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យកុងហ្គោ ដើម្បីជួយបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិករបស់ពួកគេ និងអ្នកឯទៀតដែលត្រូវការជំនួយ។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាបងប្អូននៅទ្វីបអឺរ៉ុបបានផ្ដល់អំណោយដែលមានតម្លៃសរុបមួយលានដុល្លារអាម៉េរិក។
