លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

ភាគ​២០

លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ដ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់

លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ដ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់

លោក​យេស៊ូ​ផ្ដួច​ផ្ដើម​ពិធី​ថ្មី​មួយ។ លោក​ត្រូវ​គេ​ក្បត់ ហើយ​ព្យួរ​លើ​បង្គោល

ក្រោយ​ពី​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​និង​បង្រៀន​អស់​បី​ឆ្នាំ​កន្លះ លោក​យេស៊ូ​បាន​ដឹង​ថា ជីវិត​របស់​លោក​នៅ​ផែន​ដី​គឺ​ជិត​ដល់​ទី​បញ្ចប់​ហើយ។ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនាយូដា​បាន​ប្រឹក្សា​គ្នា​ដើម្បី​សម្លាប់​លោក ប៉ុន្ដែ​ពួក​គេ​ខ្លាច​ក្រែង​បណ្ដា​ជន​កើត​ចលាចល ពី​ព្រោះ​បណ្ដា​ជន​ចាត់​ទុក​លោក​ជា​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ។ ចន្លោះ​ពេល​នោះ សាថាន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សាវ័ក​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​សាវ័ក​១២​នាក់​របស់​លោក​យេស៊ូ​ក្បត់​លោក។ អ្នក​នោះ​គឺ​យូដាស​អ៊ីស្ការីយ៉ុត។ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនាយូដា​បាន​ឲ្យ​យូដាស​៣០​កាក់​ធ្វើ​ពី​ប្រាក់​ដើម្បី​ក្បត់​លោក​យេស៊ូ។

នៅ​យប់​ចុង​ក្រោយ លោក​យេស៊ូ​បាន​ប្រមូល​ពួក​សាវ័ក​ដើម្បី​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​រំលង។ ក្រោយ​ពី​ឲ្យ​យូដាស​ចេញ​ទៅ លោក​បាន​ប្រារព្ធ​ពិធី​ថ្មី​មួយ ពោល​គឺ​អាហារ​ល្ងាច​របស់​លោក​ម្ចាស់។ លោក​បាន​យក​នំ​ប៉័ង​មួយ​ដុំ អធិដ្ឋាន​អរគុណ​ព្រះ រួច​កាច់​ឲ្យ​ពួក​សាវ័ក​១១​នាក់។ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «នេះ​ជា​តំណាង​រូប​កាយ​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ប្រគល់​ឲ្យ ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ចូរ​បន្ដ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​រំលឹក​ដល់​ខ្ញុំ»។ លោក​យក​ពែង​នោះ​ធ្វើ​បែប​ដូច្នោះ​ដែរ ដោយ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ពែង​នេះ​ជា​តំណាង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ថ្មី ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​លើ​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ»។—លូកា ២២:១៩, ២០

លោក​យេស៊ូ​មាន​រឿង​ច្រើន​ដើម្បី​ប្រាប់​ពួក​សាវ័ក​លោក​នៅ​យប់​នោះ។ លោក​បាន​ឲ្យ​បញ្ញត្ដិ​ថ្មី​ដល់​ពួក​គាត់ ពោល​គឺ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដោយ​មិន​គិត​ប្រយោជន៍​ខ្លួន។ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «យ៉ាង​នេះ មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​នឹង​ដឹង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​ខ្ញុំ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​គ្នា»។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥) លោក​បាន​ដាស់​តឿន​ពួក​គាត់​កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់​ចិត្ដ​ដោយ​សារ​ព្រឹត្ដិការណ៍​ខ្លោច​ផ្សា​ដែល​ហៀបនឹង​កើត​ឡើង​នោះ។ លោក​យេស៊ូ​បាន​អធិដ្ឋាន​យ៉ាង​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ដ​ឲ្យ​ពួក​គាត់។ ពួក​គាត់​បាន​ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ ហើយ​ក៏​ចេញ​ទៅ​សួន​ហ្គេតសេម៉ានី​ក្នុង​យប់​នោះ។

នៅ​ក្នុង​សួន​ហ្គេតសេម៉ានី លោក​យេស៊ូ​បាន​លុត​ជង្គង់​អធិដ្ឋាន​អង្វរ​ព្រះ​យ៉ាង​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ដ។ បន្ដិច​ក្រោយ​មក មនុស្ស​មួយ​ក្រុម​ដែល​មាន​ពួក​ទាហាន ពួក​សង្ឃ​និង​ពួក​អ្នក​ឯ​ទៀត​បាន​មក​ដល់​ទាំង​កាន់​អាវុធ​ដើម្បី​ចាប់​លោក។ យូដាស​ចូល​មក ហើយ​បង្ហាញ​ពួក​គេ​ថា​នរណា​ជា​លោក​យេស៊ូ ដោយ​ថើប​លោក។ កាល​ដែល​ពួក​ទាហាន​ចង​លោក​យេស៊ូ នោះ​ពួក​សាវ័ក​រត់​ចេញ​អស់។

នៅ​មុខ​តុលាការ​ជាន់​ខ្ពស់​សាសន៍​យូដា លោក​យេស៊ូ​បាន​បញ្ជាក់​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ថា​លោក​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ។ តុលាការ​នេះ​បាន​ចាត់​ទុក​លោក​ថា​មាន​ទោស​ជា​អ្នក​ប្រមាថ​ព្រះ ហើយ​គួរ​តែ​ស្លាប់។ រួច​មក គេ​យក​លោក​យេស៊ូ​ទៅ​ជួប​អភិបាល​ជា​ជន​ជាតិ​រ៉ូម​ឈ្មោះ​ប៉ុនទាស ពីឡាត។ ទោះ​ជា​គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា​លោក​យេស៊ូ​គ្មាន​ទោស​ក៏​ដោយ តែ​គាត់​បាន​ប្រគល់​លោក​យេស៊ូ​ទៅ​ហ្វូង​មនុស្ស​ដែល​ទាម​ទារ​ឲ្យ​ប្រហារ​ជីវិត​លោក។

គេ​បាន​យក​លោក​យេស៊ូ​ទៅ​កុលកូថា នៅ​ទី​នោះ​ពួក​ទាហាន​ជាតិ​រ៉ូម​បាន​បោះដែកគោល​ភ្ជាប់​លោក​នឹង​បង្គោល។ ដោយ​អព្ភូតហេតុ ថ្ងៃ​ភ្លឺ​ចែស​បាន​ទៅ​ជា​ងងឹត។ ក្រោយ​មក​ក្នុង​រសៀល​ថ្ងៃ​នោះ លោក​យេស៊ូ​បាន​ទទួល​មរណភាព ហើយ​ក៏​មាន​ការ​រញ្ជួយ​ដី​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គេ​បាន​ដាក់​សព​លោក​ក្នុង​រូង​ថ្ម។ ស្អែក​ឡើង ពួក​សង្ឃ​បាន​បិទ​ត្រា​ទី​បញ្ចុះ​សព​នោះ ហើយ​បាន​ដាក់​ឲ្យ​គេ​យាម​មាត់​រូង។ តើ​លោក​យេស៊ូ​នឹង​នៅ​ក្នុង​ទី​បញ្ចុះ​សព​នោះ​ឬ? ទេ។ អព្ភូតហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​មួយ​បាន​ហៀបនឹង​កើត​ឡើង។

—មាន​មូលដ្ឋាន​លើ​សៀវភៅ​ម៉ាថាយ ជំពូក​ទី​២៦​និង​២៧ ម៉ាកុស ជំពូក​ទី​១៤​និង​១៥ លូកា ជំពូក​ទី​២២​និង​២៣ យ៉ូហាន ជំពូក​ទី​១២​ដល់​១៩

^ វគ្គ 15 ដើម្បី​ដឹង​អំពី​តម្លៃ​នៃ​មរណភាព​របស់​លោក​យេស៊ូ សូម​មើល​សៀវភៅ​តើ​គម្ពីរ​អាច​បង្រៀន​យើង​អំពី​អ្វី? ជំពូក​ទី​៥