ជំពូកទី៩

‹ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះចេស្តារបស់ព្រះ›

លេង

១-៣. (ក) នៅលើផ្ទៃសមុទ្រកាលីឡេ តើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានមានបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យរន្ធត់អ្វី? តើព្រះយេស៊ូបានធ្វើអ្វី? (ខ) ហេតុដូចម្ដេចបានជាសមត្រឹមត្រូវដែលព្រះយេស៊ូត្រូវហៅថា‹ព្រះចេស្តារបស់ព្រះ›?

ពួកសិស្សព្រះយេស៊ូកំពុងតែបើកទូកក្ដោងឆ្លងកាត់សមុទ្រកាលីឡេ ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកជាខ្លាំង។ ខណៈនោះពួកសិស្សទ្រង់ភ័យខ្លាចឥតឧបមា។ ពួកគេទំនងជាធ្លាប់ជិះកាត់ខ្យល់ព្យុះលើផ្ទៃបឹងបារាយណ៍នេះពីមុនមកហើយ ដោយសារពួកគេខ្លះជាអ្នកនេសាទដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើន។ * (ម៉ាថាយ ៤:១៨, ១៩) ប៉ុន្ដែ លើកនេះមាន‹ខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំង› ដែលបានធ្វើឲ្យទឹកបឹងឡើងជារលកធំៗកញ្ជ្រោលបក់បោកស្ទើរតែលិចទូក។ សិស្សព្រះយេស៊ូបានខំចែវនិងទប់ចង្កូតទូកទាំងត្រដាបត្រដួស ប៉ុន្ដែខ្យល់ព្យុះកាន់តែបក់បោកខ្លាំងឡើងៗ។ ទឹករលកបាន«បោកចូលក្នុងទូក»ឡើងពេញ។ ថ្វីដ្បិតមានសូរសន្ធឹកខ្យល់ព្យុះ និងសម្លេងពួកសិស្សស្លន់ស្លោក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែផ្ទំលក់លើកន្សៃទូកដដែល ព្រោះព្រះយេស៊ូអស់ព្រះកាយពលជាខ្លាំង ក្រោយពីបានបង្រៀនហ្វូងមនុស្សពេញមួយថ្ងៃមក។ សិស្សរបស់ទ្រង់បានខ្លាចដោយគិតថាពួកគេនឹងស្លាប់ជាមិនខាន ហេតុនោះហើយក៏នាំគ្នាទៅតើនទ្រង់ទាំងទូលអង្វរថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមជួយសង្គ្រោះផង យើងខ្ញុំវិនាសហើយ!»។—ម៉ាកុស ៤:៣៥-៣៨; ម៉ាថាយ ៨:២៣-២៥

^២ព្រះយេស៊ូមិនបានខ្លាចឡើយ។ ដោយមានជំនឿមុតមាំទ្រង់បានបង្គាប់ខ្យល់ព្យុះនិងសមុទ្រថា៖ «ចូរស្ងៀមទៅ!»។ ភ្លាមនោះ ខ្យល់និងរលកសមុទ្រក៏ស្ងប់តាមបញ្ជាទ្រង់មែន។ គឺខ្យល់ព្យុះបានបាត់ទៅ និងទឹករលកបានស្ងប់ទៅវិញលែងមានទៀតធ្វើឲ្យសភាពនៃបឹងបារាយណ៍នោះបានផ្លាស់ប្រែជា«ស្ងាត់ឈឹងសូន្យទាំងអស់ទៅ»។ ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបាននឹកស្ញប់ស្ញែងក្រៃលែង។ ពួកគេខ្សឹបគ្នាទៅវិញទៅមកដោយសួរថា៖ «តើលោកនេះជាអ្វី?»។ ការឆ្ងល់របស់ពួកគេពិតជាសមរម្យណាស់ដែលថា តើទ្រង់ជាមនុស្សបែបណាទៅ ដែលអាចបង្គាប់ខ្យល់និងរលកសមុទ្របាន ដូចជាមនុស្សម្នាក់បង្គាប់ក្មេងរពឹសឲ្យនៅស្ងៀមនោះ?—ម៉ាកុស ៤:៣៩-៤១; ម៉ាថាយ ៨:២៦, ២៧

^៣ប៉ុន្ដែ ព្រះយេស៊ូមិនមែនជាបុរសធម្មតាទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបញ្ចេញតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដើម្បីព្រះយេស៊ូនិងតាមរយៈព្រះយេស៊ូដែរ។ ហេតុនេះហើយ សាវ័កប៉ុលបានត្រូវបណ្ដាលឲ្យពណ៌នាយ៉ាងសមរម្យថា‹ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះចេស្តារបស់ព្រះ›។ (កូរិនថូសទី១ ១:២៤) តើតេជានុភាពរបស់ព្រះត្រូវសម្ដែងយ៉ាងដូចម្ដេចតាមរយៈព្រះយេស៊ូ? តើរបៀបដែលព្រះយេស៊ូបានប្រើតេជានុភាពអាចមានអានុភាពយ៉ាងណាខ្លះមកលើជីវិតរបស់យើង?

តេជានុភាពរបស់ព្រះរាជបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះ

៤, ៥. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានតេជានុភាពនិងអំណាចអ្វីដល់រាជបុត្រាតែមួយដែលទ្រង់បង្កើតដោយផ្ទាល់នោះ? (ខ) តើរាជបុត្រានេះមានសមត្ថភាពបំពេញគោលបំណងខាងការបង្កើតរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?

^៤សូមពិចារណានូវតេជានុភាពដែលព្រះយេស៊ូធ្លាប់មានមុនទ្រង់យាងមកផែនដី។ ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែង«ព្រះចេស្តាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច»របស់ទ្រង់ ពេលទ្រង់បង្កើតដោយផ្ទាល់នូវរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ដែលក្រោយមកមានព្រះនាមហៅថាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (រ៉ូម ១:២០; កូល៉ុស ១:១៥) បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានតេជានុភាពដ៏មហិមាដល់រាជបុត្រាទ្រង់ និងបានប្រគល់កិច្ចការឲ្យរាជបុត្រាធ្វើ ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ក្នុងការបង្កើត។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីរាជបុត្រានោះដោយថា៖ «គ្រប់របស់ទាំងអស់បានកើតមកដោយសារទ្រង់ ហើយក្នុងបណ្ដារបស់ដែលបានបង្កើតមកទាំងប៉ុន្មាន នោះគ្មានអ្វីណាមួយកើតមកក្រៅពីទ្រង់ឡើយ»។—យ៉ូហាន ១:៣

^៥យើងមិនអាចយល់សព្វគ្រប់អំពីទំហំនៃកិច្ចការនោះបានឡើយ។ សូមគិតក្នុងចិត្ដអំពីតេជានុភាពដែលទ្រង់ត្រូវការដើម្បីធ្វើឲ្យមានទេវតារាប់លានរូបនិងធ្វើសកលលោកទាំងមូលព្រមទាំងរាប់សិបពាន់លានកាឡាក់ស៊ី និងផែនដីដែលសំបូរទៅដោយជីវិតសព្វបែបយ៉ាង។ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការនេះ រាជបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះអាចប្រើថាមពលដ៏ខ្លាំងបំផុតក្នុងសកលលោក ពោលជា វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ រាជបុត្រារបស់ព្រះមានព្រះទ័យសោមនស្សរីករាយជាខ្លាំងដោយកាន់មុខងារជាមេជាងដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើក្នុងការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ។—សុភាសិត ៨:២២-៣១

៦. ក្រោយព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតលើផែនដីនិងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ តើទ្រង់បានទទួលអំណាចនិងសិទ្ធិអ្វីទៅ?

^៦តើរាជបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះនឹងទទួលអំណាចនិងតេជានុភាពថែមទៀតឬទេ? ក្រោយពីព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតនៅលើផែនដីនិងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «គ្រប់ទាំងអំណាចបានប្រគល់មកខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌ ហើយលើផែនដីផង»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៨) ពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូបានទទួលសមត្ថភាពនិងសិទ្ធិប្រើអំណាចទូទាំងសកលលោកទាំងមូល។ ដោយកាន់ឋានៈជា‹ស្ដេចលើអស់ទាំងស្ដេច និងព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់› ទ្រង់បានទទួលសិទ្ធិ«ទំលាក់អស់ទាំងរាជ្យ នឹងអំណាច ហើយនឹងឥទ្ធិឫទ្ធិទាំងប៉ុន្មានចេញ»ទាំងលើផែនដីនិងក្នុងពិភពវិញ្ញាណដែលប្រឆាំងព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់។ (វិវរណៈ ១៩:១៦; កូរិនថូសទី១ ១៥:២៤-២៦) គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ព្រះបានដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ«គ្មានអ្វីដែលមិនត្រូវចុះចូលនោះឡើយ» ដោយមានតែព្រះយេហូវ៉ាទេ ដែលមិនស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនោះ។—ហេព្រើរ ២:៨; កូរិនថូសទី១ ១៥:២៧

៧. ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថា ព្រះយេស៊ូនឹងមិនដែលប្រើតេជានុភាពដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានចំពោះទ្រង់ក្នុងផ្លូវខុសនោះ?

^៧តើយើងខ្លាចថាព្រះយេស៊ូនឹងប្រើអំណាចរបស់ទ្រង់ក្នុងផ្លូវខុសឬ? ទ្រង់ប្រាកដជាមិនធ្វើដូច្នេះទេ! ព្រះយេស៊ូស្រឡាញ់វរបិតារបស់ទ្រង់ណាស់ ហើយទ្រង់នឹងមិនដែលធ្វើអ្វីដែលមិនសព្វព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ឡើយ។ (យ៉ូហាន ៨:២៩; ១៤:៣១) ព្រះយេស៊ូជ្រាបច្បាស់ថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ក្នុងផ្លូវខុសនោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូធ្លាប់ទតឃើញដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ថា ព្រះយេហូវ៉ាស្វែងរកឱកាស«សំដែងព្រះចេស្តា ជួយដល់អស់អ្នកណាដែលមានចិត្ដស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់»។ (របាក្សត្រទី២ ១៦:៩) ពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូស្រឡាញ់មនុស្សជាតិដូចដែលព្រះវរបិតាទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សដែរ ដូច្នេះយើងអាចជឿជាក់ថា ព្រះយេស៊ូនឹងប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់សំរាប់គោលបំណងល្អជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ១៣:១) ទម្លាប់នៃការប្រព្រឹត្ដរបស់ព្រះយេស៊ូគឺល្អឥតខ្ចោះក្នុងរឿងនេះ។ យើងសូមពិចារណាមើលនូវតេជានុភាពដែលទ្រង់ធ្លាប់មានពេលទ្រង់គង់នៅលើផែនដី និងវិធីដែលព្រះទ័យទ្រង់ជំរុញឲ្យទ្រង់ប្រើនោះ។

‹ទ្រង់មានឫទ្ធានុភាពក្នុង . . . គ្រប់ពាក្យសំដីដែលទ្រង់ថ្លែង›

៨. ក្រោយពីព្រះយេស៊ូត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តើទ្រង់បានទទួលតេជានុភាពឲ្យធ្វើអ្វី? តើទ្រង់បានប្រើតេជានុភាពនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៨តាមមើលទៅ ព្រះយេស៊ូមិនបានធ្វើអព្ភូតហេតុពេលទ្រង់កំពុងតែធំឡើងនៅភូមិណាសារ៉ែតទេ។ ប៉ុន្ដែ ក្រោយពីទ្រង់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២៩ស.យ. ពេលទ្រង់មានព្រះជន្មាយុ៣០ឆ្នាំ ទ្រង់ក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើអព្ភូតហេតុ។ (លូកា ៣:២១-២៣) ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះបានចាក់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងព្រះចេស្តាឲ្យមកសណ្ឋិតលើ[ព្រះយេស៊ូ] ហើយទ្រង់បានយាងចុះឡើងធ្វើការល្អ ព្រមទាំងប្រោសឲ្យអស់អ្នកដែលត្រូវអារក្សសង្កត់សង្កិនបានជាផង»។ (កិច្ចការ ១០:៣៨) ពាក្យថា«ធ្វើល្អ»បញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូប្រើតេជានុភាពទ្រង់ក្នុងផ្លូវត្រឹមត្រូវ មែនទេ? ក្រោយពីព្រះយេស៊ូត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទ្រង់បានក្លាយជា«ព្យាការីមានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែល[ទ្រង់]បានធ្វើនិង គ្រប់ពាក្យសំដីដែល[ទ្រង់]បានថ្លែង»។—លូកា ២៤:១៩, ខ.ស.

៩-១១. (ក) តើព្រះយេស៊ូច្រើនតែបង្រៀនមនុស្សនៅកន្លែងណា? តើកាលៈទេសៈអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យការបង្រៀនជាការពិបាក? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាហ្វូងមនុស្សនឹកប្លែកចំពោះរបៀបព្រះយេស៊ូបង្រៀន?

^៩តើព្រះយេស៊ូមានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់ពាក្យសំដីយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះយេស៊ូច្រើនតែបង្រៀនមនុស្សនៅកណ្ដាលវាល គឺនៅតាមឆ្នេរ នៅជំរាលភ្នំ ព្រមទាំងនៅតាមផ្លូវនិងនៅឯផ្សារផងដែរ។ (ម៉ាកុស ៦:៥៣-៥៦; លូកា ៥:១-៣; ១៣:២៦) បើបន្ទូលរបស់ទ្រង់មិនទាក់ទាញអារម្មណ៍របស់ពួកគេ អ្នកស្តាប់អាចដើរចេញបាន។ នៅសម័យនោះគ្មានសៀវភៅពុម្ពទេ ដូច្នេះមនុស្សកតញ្ញូដែលបានស្តាប់ទ្រង់ ត្រូវចាំបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាប់ក្នុងចិត្ដគំនិត។ ដោយហេតុនេះហើយបានជា សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវតែធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ក៏ត្រូវច្បាស់ ក្បោះក្បាយ និងស្រួលចាំទៀតផង។ ប៉ុន្ដែ រឿងនេះមិនពិបាកចំពោះព្រះយេស៊ូឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាធម្មទានរបស់ទ្រង់នៅលើភ្នំ។

^១០នៅពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ នៅឆ្នាំ៣១ស.យ. មានហ្វូងមនុស្សបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅជម្រាលភ្នំជិតសមុទ្រកាលីឡេ។ ជនខ្លះបានមកពីស្រុកយូដានិងក្រុងយេរូសាឡិម ប្រមាណចម្ងាយ១០០ដល់១១០គីឡូម៉ែត្រពីសមុទ្រកាលីឡេ។ អ្នកឯទៀតបានមកពីតំបន់ឆ្នេរនៅក្រុងស៊ីដូនឬក្រុងទីរ៉ុសនៅទិសខាងជើង។ មនុស្សឈឺជាច្រើននាក់បានចូលជិតព្រះយេស៊ូដើម្បីប៉ះទ្រង់ ហើយទ្រង់បានប្រោសពួកគេរាល់គ្នាឲ្យជា។ ពេលអត់មានមនុស្សណាម្នាក់ដែលឈឺធ្ងន់ក្នុងចំណោមហ្វូងមនុស្សនេះហើយ នោះទ្រង់ក៏ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេ។ (លូកា ៦:១៧-១៩) ក្រោយមក ពេលព្រះយេស៊ូបង្រៀនចប់ហើយ ហ្វូងមនុស្សនឹកអស្ចារ្យនឹងអ្វីដែលពួកគេបានឮ។ តើហេតុអ្វីទៅ?

^១១រាប់ឆ្នាំក្រោយមក មនុស្សម្នាក់ដែលស្តាប់ធម្មទាននោះបានសរសេរថា៖ «បណ្ដាមនុស្សក៏នឹកប្លែក ពីសេចក្ដីដែលទ្រង់បង្រៀន ពីព្រោះទ្រង់បង្រៀន ដូចជាមានអំណាច»។ (ម៉ាថាយ ៧:២៨, ២៩) បន្ទូលព្រះយេស៊ូមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នកស្តាប់ជាខ្លាំង។ ទ្រង់មានបន្ទូលតាងនាមព្រះនិងក៏គាំទ្រការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ដោយអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ (យ៉ូហាន ៧:១៦) អ្វីព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលគឺជាក់ច្បាស់ ការដាស់តឿនរបស់ទ្រង់នាំឲ្យគេជឿតាម ហើយការវែកញែករបស់ទ្រង់មិនអាចត្រូវបង្ហាញថាខុសឡើយ។ បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានសំដៅចំចំណុចសំខាន់ៗ ហើយបានជ្រួតជ្រាបចូលក្នុងចិត្ដអ្នកស្តាប់។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេអំពីរបៀបរកសុភមង្គលឃើញ របៀបអធិស្ឋាន របៀបស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ និងរបៀបកសាងអនាគតខ្លួនឲ្យប្រកបទៅដោយសេចក្ដីសុខយ៉ាងពិតប្រាកដ។ (ម៉ាថាយ ៥:៣–៧:២៧) បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានធ្វើឲ្យចិត្ដរបស់អ្នកដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានសេចក្ដីពិតនិងសេចក្ដីសុចរិតភ្ញាក់រឭក។ អ្នកទាំងនេះសុខចិត្ដ«លះកាត់ចិត្ដ»ខ្លួននិងលះបង់អ្វីទាំងអស់ដើម្បីកាន់តាមទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤; លូកា ៥:១០, ១១) នេះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញអំណាចនៃបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងច្បាស់ណាស់!

‹មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ›

១២, ១៣. តើព្រះយេស៊ូបាន‹មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ›យ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ? តើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូខុសៗគ្នាយ៉ាងណាខ្លះ?

^១២ព្រះយេស៊ូក៏«មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែល[ទ្រង់]បានធ្វើ»ដែរ។ (លូកា ២៤:១៩, ខ.ស.) សៀវភៅដំណឹងល្អចែងអំពីអព្ភូតហេតុជាង៣០ផ្សេងៗគ្នា ដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើនោះសុទ្ធសឹងតែពឹងលើ ‹ព្រះចេស្តានៃព្រះយេហូវ៉ា›ទាំងអស់។ * (លូកា ៥:១៧) អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូបានមានអានុភាពលើជីវិតរបស់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់។ បើគិតអំពីអព្ភូតហេតុតែពីរប៉ុណ្ណោះ មានមនុស្សប្រមាណ២០.០០០នាក់បានទទួលប្រយោជន៍ពីអព្ភូតហេតុរបស់ទ្រង់នោះ គឺពេលទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុឲ្យមានម្ហូបអាហារដើម្បីចំអែតដល់បុរស៥.០០០នាក់ និងនៅគ្រាមួយផ្សេងទៀតទ្រង់ប្រទានអាហារដល់បុរស៤.០០០នាក់ដោយមិនរាប់«ពួកស្រីៗនឹងកូនក្មេងទេ»។—ម៉ាថាយ ១៤:១៣-២១; ១៥:៣២-៣៨

‹ពួកគេឃើញព្រះយេស៊ូយាងលើផ្ទៃសមុទ្រ›

^១៣អព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូមានច្រើនយ៉ាងខុសៗគ្នាទាំងអស់។ ទ្រង់មានអំណាចលើពួកព្រាយបិសាចនិងបានបណ្ដេញពួកវាចេញពីមនុស្សបានយ៉ាងងាយស្រួល។ (លូកា ៩:៣៧-៤៣) ទ្រង់មានអំណាចលើរូបធាតុ ជាក់ស្ដែងដូចពេលទ្រង់ធ្វើឲ្យទឹកក្លាយជាស្រា។ (យ៉ូហាន ២:១-១១) ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បាននឹកស្ញប់ស្ញែងពេលទ្រង់ដើរលើទឹកសមុទ្រកាលីឡេដែលកំពុងតែកញ្ជ្រោលបក់បោក។ (យ៉ូហាន ៦:១៨, ១៩) ទ្រង់មានអំណាចលើជំងឺ និងបានប្រោសមនុស្សឲ្យជាពីពិការភាព ជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ និងជំងឺដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ (ម៉ាកុស ៣:១-៥; យ៉ូហាន ៤:៤៦-៥៤) ទ្រង់បានធ្វើអព្ភូតហេតុទាំងនេះតាមវិធីផ្សេងៗ។ មនុស្សខ្លះទ្រង់បានប្រោសពីចម្ងាយ រីឯអ្នកខ្លះទៀតទ្រង់បានពាល់ដោយផ្ទាល់។ (ម៉ាថាយ ៨:២, ៣, ៥-១៣) អ្នកឯទៀតបានត្រូវប្រោសឲ្យជាភ្លាមៗ ឯចំណែកបុគ្គលផ្សេងទៀត ពួកគេបានត្រូវប្រោសបន្ដិចម្ដងៗ។—ម៉ាកុស ៨:២២-២៥; លូកា ៨:៤៣, ៤៤

១៤. តើព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញថា ទ្រង់មានតេជានុភាពក្នុងការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញក្នុងកាលៈទេសៈអ្វីខ្លះ?

^១៤គួរឲ្យអស្ចារ្យណាស់ ព្រះយេស៊ូមានសមត្ថភាពរំដោះមនុស្សពីសេចក្ដីស្លាប់ទៀតផង។ នៅបីគ្រាផ្សេងគ្នា ទ្រង់បានប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេលមួយ ទ្រង់ប្រោសក្មេងស្រីម្នាក់អាយុ១២ឆ្នាំឲ្យរស់ឡើងវិញ ព្រមទាំងប្រគល់ឲ្យឪពុកម្ដាយវិញ។ នៅពេលមួយទៀត ទ្រង់ប្រោសកូនប្រុសទោលរបស់ស្ដ្រីមេម៉ាយមួយរូប ហើយនៅគ្រាមួយផ្សេងទៀតទ្រង់ប្រោសបុរសម្នាក់ដែលជាប្អូនសំណប់របស់ស្ដ្រីពីរនាក់។ (លូកា ៧:១១-១៥; ៨:៤៩-៥៦; យ៉ូហាន ១១:៣៨-៤៤) គ្មានកាលៈទេសៈណាដែលពិបាកហួសពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះយេស៊ូឡើយ។ ទ្រង់បានប្រោសក្មេងស្រីដែលមានអាយុ១២ឆ្នាំនោះឲ្យជាមិនយូរក្រោយពីនាងបានស្លាប់នៅលើគ្រែ ហើយទ្រង់បានប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ដ្រីមេម៉ាយពីក្ដារមឈូសដែលទំនងជាថ្ងៃនោះគាត់បានស្លាប់។ រួចមក ទ្រង់ប្រោសឡាសារពីផ្នូរ ក្រោយគាត់បានស្លាប់អស់បួនថ្ងៃ។

ទ្រង់ប្រើតេជានុភាពដោយគិតដល់អារម្មណ៍អ្នកដទៃ ដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវ និងដោយគ្មានអត្ដទត្ថភាព

១៥, ១៦. តើអ្វីបង្ហាញថាព្រះយេស៊ូប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដោយគ្មានអត្ដទត្ថភាព?

^១៥បើអ្នកគ្រប់គ្រងដែលជាមនុស្សជាតិមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍មានតេជានុភាពដូចព្រះយេស៊ូ គាត់ពិតជាអាចប្រើក្នុងផ្លូវអាក្រក់ក្រៃលែង! ប៉ុន្ដែ ព្រះយេស៊ូគ្មានបាបឡើយ។ (ពេត្រុសទី១ ២:២២) ទ្រង់មិនព្រមទទួលអានុភាពពីអត្ដទត្ថភាព ឬមហិច្ឆតា ដែលជំរុញចិត្ដមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ឲ្យធ្វើបាបមនុស្សឯទៀតឡើយ។

^១៦ព្រះយេស៊ូបានប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដោយគ្មានអត្ដទត្ថភាពឡើយ ដ្បិតទ្រង់មិនដែលប្រើសំរាប់ប្រយោជន៍ទ្រង់នោះទេ។ ពេលទ្រង់ស្រេកឃ្លាន ទ្រង់មិនព្រមធ្វើឲ្យថ្មក្លាយជានំប៉័ងឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៤:១-៤) ហេតុថាទ្រង់មានទ្រព្យសម្បត្ដិតែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ បង្ហាញឲ្យដឹងថាទ្រង់មិនទទួលប្រយោជន៍ខាងទ្រព្យសម្បត្ដិពីតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៨:២០) មានភស្ដុតាងឯទៀតដែលបង្ហាញថា ការសម្ដែងតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ផុសចេញពីគោលបំណងដ៏គ្មានអត្ដទត្ថភាព ពីព្រោះពេលទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុ នោះទ្រង់ត្រូវធ្វើពលិកម្មខ្លះៗដែរ។ ពេលទ្រង់ប្រោសមនុស្សឈឺឲ្យបានជា តេជានុភាពចេញពីអង្គទ្រង់។ ទ្រង់ជ្រាបក្នុងអង្គទ្រង់ភ្លាមថាមានតេជានុភាពចេញពីទ្រង់ សូម្បីតែពេលទ្រង់ប្រោសមនុស្សតែម្នាក់ក៏ដោយ។ (ម៉ាកុស ៥:២៥-៣៤) ប៉ុន្ដែ ទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យហ្វូងមនុស្ស ប៉ះទ្រង់ ហើយពួកគេបានជាឡើងវិញទាំងអស់។ (លូកា ៦:១៩) នេះជាការសម្ដែងស្មារតីមិនគិតដល់ប្រយោជន៍ខ្លួនយ៉ាងល្អប្រសើរណាស់!

១៧. តើព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងថាទ្រង់ប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវយ៉ាងដូចម្ដេច?

^១៧ព្រះយេស៊ូប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដោយស្មារតីទទួលខុសត្រូវ។ ទ្រង់មិនដែលធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីសំញែងគេឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៤:៥-៧) ទ្រង់មិនព្រមធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីបំរើសេចក្ដីចង់ដឹងចង់ឮដ៏មិនសមរម្យរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌ។ (លូកា ២៣:៨, ៩) ជាជាងផ្សព្វផ្សាយឲ្យដឹងទូទៅអំពីតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូបង្គាប់អ្នកដែលទ្រង់ប្រោសឲ្យជាថាកុំប្រាប់អ្នកឯទៀត។ (ម៉ាកុស ៥:៤៣; ៧:៣៦) ទ្រង់មិនចង់ឲ្យមនុស្សធ្វើការសន្មតដោយផ្អែកលើការរាយការណ៍ដែលពន្លើសពីការពិតនោះទេ។—ម៉ាថាយ ១២:១៥-១៩

១៨-២០. (ក) តើអ្វីបានមានអានុភាពលើរបៀបព្រះយេស៊ូប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់? (ខ) តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះរបៀបព្រះយេស៊ូបានប្រោសបុរសថ្លង់នោះ?

^១៨ព្រះយេស៊ូ បុរសដ៏ខ្លាំងក្លានេះគឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីអ្នកគ្រប់គ្រងដែលកាន់អំណាចគ្មានមេត្ដា មិនព្រមគិតដល់សេចក្ដីត្រូវការឬការឈឺចាប់របស់អ្នកឯទៀតឡើយ។ តែព្រះយេស៊ូយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នកឯទៀត។ បើទ្រង់គ្រាន់តែទតឃើញអ្នកណាម្នាក់ឈឺចាប់ ទ្រង់រំជួលព្រះទ័យខ្លាំងដល់ម៉្លេះរហូតដល់ទ្រង់ជួយបំបាត់ទុក្ខរបស់គេភ្លាមៗ។ (ម៉ាថាយ ១៤:១៤) ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះសេចក្ដីត្រូវការនិងអារម្មណ៍របស់ពួកអ្នកឯទៀត ហើយព្រះទ័យដ៏ទន់សន្ដោសនេះបានមានអានុភាពទៅលើរបៀបទ្រង់ប្រើតេជានុភាពដែរ។ នៅម៉ាកុស ៧:៣១-៣៧ គឺមានឧទាហរណ៍មួយ។

^១៩នៅគ្រានោះ ហ្វូងមនុស្សបានមកឯព្រះយេស៊ូទាំងនាំមនុស្សឈឺជាច្រើន ហើយទ្រង់ប្រោសពួកគេឲ្យជាទាំងអស់។ (ម៉ាថាយ ១៥:២៩, ៣០) ប៉ុន្ដែ ព្រះយេស៊ូបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ពិសេសទៅលើបុរសម្នាក់។ បុរសនោះថ្លង់និងមិនសូវចេះនិយាយទេ។ ព្រះយេស៊ូប្រហែលជាជ្រាបថា បុរសនេះភ័យឬក៏ខ្មាសគេ ហើយដោយគិតពីអារម្មណ៍របស់បុរសនេះ ទ្រង់បាននាំគាត់ចេញពីហ្វូងមនុស្សយកទៅកន្លែងស្ងាត់ដោយឡែក។ រួចមកព្រះយេស៊ូប្រើកាយវិការដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យបុរសនេះយល់ពីអ្វីដែលទ្រង់នឹងធ្វើ។ ទ្រង់«យកអង្គុលីព្រះហស្ដដាក់ក្នុងត្រចៀកគាត់ រួចស្ដោះទឹកព្រះឱស្ឋ ហើយពាល់អណ្ដាតគាត់»។ * (ម៉ាកុស ៧:៣៣) ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូងើបព្រះភក្ត្រទតទៅលើមេឃ និងដកដង្ហើមចេញយ៉ាងវែងដូចជាកំពុងតែអធិស្ឋាន។ កាយវិការទាំងនេះគឺបង្ហាញប្រាប់បុរសនេះថា‹អ្វីដែលខ្ញុំនឹងធ្វើសំរាប់អ្នក នោះគឺដោយពឹងលើតេជានុភាពរបស់ព្រះ›។ ក្រោយនោះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ឲ្យបើកឡើង»។ (ម៉ាកុស ៧:៣៤) រំពេចនោះ បុរសនោះស្តាប់ឮបាន ហើយអាចនិយាយធម្មតា។

^២០ការដឹងថាព្រះយេស៊ូចេះគិតដល់អារម្មណ៍អ្នកឯទៀត សូម្បីតែពេលទ្រង់ប្រើតេជានុភាពដែលព្រះបានប្រទានចំពោះទ្រង់គឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅណាស់! យើងពិតជារីករាយណាស់មែនទេដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ីត្រូវគ្រប់គ្រងដោយបុគ្គលមួយរូបដែលប្រកបទៅដោយព្រះទ័យមេត្ដាករុណាដ៏ជ្រាលជ្រៅនិងចេះគិតដល់អារម្មណ៍អ្នកឯទៀតដូច្នេះ?

ការសម្ដែងពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃខាងមុខ

២១, ២២. (ក) តើអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញឲ្យឃើញជាមុននូវអ្វី? (ខ) ដោយព្រោះព្រះយេស៊ូអាចកាន់កាប់ទៅលើកម្លាំងធម្មជាតិបាន នោះក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ក្នុងព្រះរាជាណាចក្រ តើយើងដឹងថាទ្រង់នឹងធ្វើអ្វី?

^២១កិច្ចការដ៏មានឫទ្ធិដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើពេលទ្រង់គង់លើផែនដី បង្ហាញតែបន្ដិចបន្ដួចពីពរដ៏អស្ចារ្យជាងនេះដែលយើងនឹងទទួលក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ជាស្ដេច។ ក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ ព្រះយេស៊ូនឹងធ្វើអព្ភូតហេតុម្ដងទៀតទូទាំងពិភពលោក! សូមពិចារណានូវអ្វីដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្ដដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគត។

^២២ព្រះយេស៊ូនឹងធ្វើឲ្យបរិស្ថានបានល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ សូមចាំថាទ្រង់បានបង្ហាញសមត្ថភាពកាន់កាប់ទៅលើធម្មជាតិពេលទ្រង់ធ្វើឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់។ ដូច្នេះ ពេលយើងរស់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ មនុស្សនឹងមិនចាំបាច់ខ្លាចខ្យល់ព្យុះ ការផ្ទុះភ្នំភ្លើង រញ្ជួយដី ឬមហន្ដរាយធម្មជាតិទៀតហើយ។ ដោយព្រោះព្រះយេស៊ូជាមេជាងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើដើម្បីបង្កើតផែនដីនិងជីវិតទាំងឡាយលើផែនដី ទ្រង់ពិតជាយល់ទាំងអស់អំពីធាតុផ្សំនៃផែនដី។ ទ្រង់ជ្រាបពីវិធីប្រើធនធានផែនដីឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ផែនដីទាំងមូលនឹងត្រូវធ្វើឲ្យទៅជាសួនមនោរម្យ។—លូកា ២៣:៤៣

២៣. ក្នុងឋានៈជាស្ដេច តើព្រះយេស៊ូនឹងបំពេញសេចក្ដីត្រូវការអ្វីរបស់មនុស្សជាតិ?

^២៣ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សជាតិ? ដោយសារព្រះយេស៊ូមានសមត្ថភាពប្រទានអាហារដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់យ៉ាងបរិបូរដោយប្រើតែអាហារបន្ដិចបន្ដួច នោះយើងទុកចិត្ដទាំងស្រុងថា ការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យយើងរួចពីការស្រេកឃ្លាន។ ពិតណាស់ អាហារដែលមានយ៉ាងបរិបូរ នឹងត្រូវចែកឲ្យដោយយុត្ដិធម៌ដើម្បីបំបាត់ការស្រេកឃ្លានឲ្យសាបសូន្យ។ (ទំនុកដំកើង ៧២:១៦) អំណាចរបស់ទ្រង់លើជំងឺសម្ដែងឲ្យដឹងថា មនុស្សឈឺ ខ្វាក់ ថ្លង់ ពិការ ហើយខ្វិននឹងត្រូវប្រោសឲ្យជាទាំងអស់ជារៀងរហូត។ (អេសាយ ៣៣:២៤; ៣៥:៥, ៦) សមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ខាងការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ធ្វើឲ្យយើងមានទំនុកចិត្ដថា ភាពខ្លាំងក្លារបស់ទ្រង់ជាស្ដេចនៅស្ថានសួគ៌ រួមបញ្ចូលអំណាចប្រោសមនុស្សស្លាប់រាប់លាននាក់ដែលព្រះវរបិតាទ្រង់ពេញព្រះហឫទ័យនឹកចាំឲ្យរស់ឡើងវិញ។—យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩

២៤. ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីតេជានុភាពរបស់ព្រះយេស៊ូ តើយើងគួរនឹកចាំពីអ្វី? ហើយដោយព្រោះអ្វី?

^២៤ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីតេជានុភាពរបស់ព្រះយេស៊ូ ចូរចាំជានិច្ចថា រាជបុត្រានេះធ្វើតម្រាប់តាមព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់យ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ (យ៉ូហាន ១៤:៩) របៀបព្រះយេស៊ូបានប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់បង្ហាញយើងយ៉ាងច្បាស់នូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរបៀបព្រះយេស៊ូបានប្រោសបុរសម្នាក់ដែលមានជំងឺឃ្លង់ដោយក្ដីអាណិតអាសូរ។ ព្រះទ័យព្រះយេស៊ូពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ទ្រង់បានពាល់បុរសនោះនិងមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំចង់ដែរ»។ (ម៉ាកុស ១:៤០-៤២) តាមរយៈកំណត់ហេតុដូចនេះ គឺប្រៀបដូចជាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងមានបន្ទូលថា ‹នោះជារបៀបយើងប្រើតេជានុភាពរបស់យើង!›។ អ្នកច្បាស់ជាចង់សរសើរព្រះរបស់យើងដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្តា និងអរព្រះគុណទ្រង់ចំពោះរបៀបដែលទ្រង់ប្រើតេជានុភាពប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ មែនទេ?

^ វគ្គ 1 ទោះជាសមុទ្រកាលីឡេមានឈ្មោះថា សមុទ្រក៏ពិតមែន តែការពិតជាបឹងបារាយណ៍វិញ។ ជាការធម្មតាដែលសមុទ្រកាលីឡេកើតមានខ្យល់ព្យុះក្នុងមួយរំពេចដូច្នេះ។ ដោយសារបឹងបារាយណ៍នេះមានរយៈកំពស់ទាប (គឺទាបជាងជំរៅសមុទ្រធម្មតាប្រមាណ២០០ម៉ែត្រ)។ ខ្យល់នៅទីនោះក្ដៅជាងតំបន់នៅជុំវិញ ហើយនេះធ្វើឲ្យបរិយាកាសប្រែប្រួលយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ខ្យល់បក់មកយ៉ាងខ្លាំងពីភ្នំហ៊ើម៉ូននៅទិសខាងជើង ចូលទៅក្នុងជ្រលងយ័រដាន់។ អាកាសធាតុដែលស្ងប់ស្ងៀមអាចផ្លាស់ប្រែទៅជាមានខ្យល់ព្យុះបានគ្រប់ពេលវេលាភ្លាមមួយរំពេច។

^ វគ្គ 12 ម្យ៉ាងវិញទៀត ជួនកាលសៀវភៅដំណឹងល្អចែងអំពីអព្ភូតហេតុជាច្រើននៅពេលតែមួយ។ ជាឧទាហរណ៍ មានគ្រាមួយដែល‹ពួកអ្នកក្រុងទាំងអស់›បានមកឯព្រះយេស៊ូ ហើយទ្រង់បានព្យាបាល‹មនុស្សឈឺជាច្រើននាក់›។—ម៉ាកុស ១:៣២-៣៤

^ វគ្គ 19 ចំពោះយូដានិងសាសន៍ផ្សេង ការស្ដោះទឹកមាត់ជាវិធីឬក៏សញ្ញាមួយដែលបញ្ជាក់ពីការប្រោសឲ្យជា ហើយការយកទឹកមាត់លាយផ្សំជាមួយថ្នាំត្រូវកត់ទុកក្នុងសំនេរពួកគ្រូសាសនាយូដា។ ព្រះយេស៊ូប្រហែលជាបានស្ដោះទឹកព្រះឱស្ឋគ្រាន់តែដើម្បីឲ្យបុរសនោះដឹងថាទ្រង់នឹងប្រោសគាត់ឲ្យជាប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូមិនប្រើទឹកព្រះឱស្ឋធ្វើជាថ្នាំឡើយ។

សំនួរសំរាប់រំពឹងគិត

អេសាយ ១១:១-៥ តើព្រះយេស៊ូសម្ដែង«ព្រះវិញ្ញាណនៃ . . . ឫទ្ធានុភាព»យ៉ាងដូចម្ដេច? តើយើងអាចទុកចិត្ដយ៉ាងណាទៅលើការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់?
ម៉ាកុស ២:១-១២ តើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើបង្ហាញថាទ្រង់មានអំណាចអ្វី?
យ៉ូហាន ៦:២៥-២៧ ទោះជាព្រះយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងផ្លូវកាយរបស់មនុស្សក៏ពិតមែន តើអ្វីជាគោលបំណងចំបងនៃកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់?
យ៉ូហាន ១២:៣៧-៤៣ ហេតុអ្វីបានជាសាក្សីខ្លះដែលបានឃើញអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូមិនបានជឿទៅលើទ្រង់? តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីមូលហេតុនោះ?

លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា

«សូមឲ្យរាជាណាចក្ររបស់លោកបានមកដល់» ប៉ុន្ដែតើនៅពេលណា?

ហេតុអ្វីយើងអាចមានទំនុកចិត្ដថា មិនយូរទៀតស្ដេចដែលព្រះបានរើសតាំងនឹងចាត់វិធានការថែមទៀត ដើម្បីឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះបានសម្រេចទាំងស្រុងនៅផែនដី?

ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា