ជំពូកទី៣
‹បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ គឺព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បរិសុទ្ធ›
១, ២. តើអេសាយបានឃើញចក្ខុនិមិត្ដអ្វី? ពីចក្ខុនិមិត្ដនេះ តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
ព្រះបានសំដែងឲ្យអេសាយមើលឃើញចក្ខុនិមិត្ដមួយដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ស្ញប់ស្ញែងក្នុងចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង។ ចក្ខុនិមិត្ដនេះហាក់ដូចជាកំពុងតែកើតឡើងពិតៗដល់ម៉្លេះ ដែលក្រោយមកអេសាយបានសរសេរថាគាត់‹ឃើញព្រះយេហូវ៉ា›គង់លើបល្ល័ង្កដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមរបស់ទ្រង់! រំភាយព្រះពស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានសាយលាតពេញក្នុងព្រះវិហារដ៏ធំសម្បើមនៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។—អេសាយ ៦:១, ២
២ អ្វីដែលអេសាយបានឮក៏បានធ្វើឲ្យគាត់ស្ញប់ស្ញែងក្នុងចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ ដ្បិតគាត់ឮការច្រៀងបន្លឺសម្លេងកងរំពងដល់ម៉្លេះដែលព្រះវិហារបានរង្គើរហូតដល់គ្រឹះ។ បណ្ដាសេរភីម និងបុគ្គលវិញ្ញាណដែលមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់កំពុងតែច្រៀង។ សេរភីមទាំងនេះបានច្រៀងស្រុះគ្នាអស់ពីសម្លេងនូវពាក្យគួរឲ្យគោរពថា៖ «បរិសុទ្ធ បរិសុទ្ធ គឺព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារទ្រង់បរិសុទ្ធ។ ផែនដីទាំងមូលមានពេញដោយសិរីល្អនៃទ្រង់»។ (អេសាយ ៦:៣, ៤) ការច្រៀងពាក្យ«បរិសុទ្ធ»បីដង ជាវិធីសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើពាក្យនេះឲ្យលេចធ្លោជាពិសេស។ នេះគឺសមរម្យណាស់ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាគឺបរិសុទ្ធបំផុត។ (វិវរណៈ ៤:៨) ភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវលើកបញ្ជាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរ។ បទគម្ពីររាប់រយខផ្សារភ្ជាប់ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងពាក្យ«បរិសុទ្ធ»និង«សេចក្ដីបរិសុទ្ធ»។
៣. ហេតុដូចម្ដេចបានជាការយល់ច្រឡំអំពីភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យមនុស្សបែរចេញពីព្រះ ជាជាងចូលទៅជិតទ្រង់នោះ?
៣ ដូច្នេះ លក្ខណៈចំបងមួយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលទ្រង់មានព្រះទ័យឲ្យយើងយល់ដឹងនោះ ពោលគឺទ្រង់ជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្ដែ សព្វថ្ងៃនេះ ការដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនមិនចង់ចូលទៅជិតទ្រង់ឡើយ។ មនុស្សខ្លះយល់ច្រឡំថា សេចក្ដីបរិសុទ្ធគឺស្មើនឹងអំនួតថាខ្លួនល្អ ឬក៏ ការធ្វើពុតជាអ្នកគោរពព្រះ។ ការដឹងថាព្រះជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធប្រហែលជាបំភ័យមនុស្សដែលចាត់ទុកថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ ជាជាងទាក់ទាញទឹកចិត្ដរបស់ពួកគេនោះ។ អ្នកទាំងនេះប្រហែលភ័យខ្លាចថា ពួកគេមិនសមនឹងចូលទៅជិតព្រះដ៏បរិសុទ្ធនេះទាល់តែសោះ។ ដូច្នេះ មនុស្សជាច្រើននាក់បែរចេញពីព្រះដោយសារទ្រង់ជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធ។ ទង្វើនេះគួរឲ្យសោកស្តាយណាស់ ពីព្រោះភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាហេតុទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើងឲ្យចង់ចូលទៅជិតទ្រង់វិញ។ ហេតុអ្វី? មុននឹងយើងឆ្លើយសំនួរនេះ សូមពិចារណាអត្ថន័យនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធដ៏ពិត។
តើភាពបរិសុទ្ធជាអ្វី?
៤, ៥. (ក) តើពាក្យបរិសុទ្ធមានន័យយ៉ាងណា? តើពាក្យបរិសុទ្ធមិនរួមបញ្ចូលន័យអ្វី? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ា«នៅដាច់ដោយឡែក»ក្នុងន័យពីរដ៏សំខាន់អ្វីខ្លះ?
៤ ពាក្យថាព្រះគឺបរិសុទ្ធមិនបានន័យថាទ្រង់អួត ក្រអឺតក្រទម ឬក៏មើលងាយអ្នកឯទៀតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់ស្អប់អាកប្បកិរិយាបែបនេះណាស់។ (សុភាសិត ១៦:៥; យ៉ាកុប ៤:៦) ដូច្នេះ តើអ្វីជាន័យពិតប្រាកដនៃពាក្យ«បរិសុទ្ធ»? ក្នុងភាសាហេព្រើរដែលប្រើក្នុងព្រះគម្ពីរ«បរិសុទ្ធ»ជាពាក្យក្លាយមកពីពាក្យដែលមានន័យថា«ញែកចេញដាច់ដោយឡែក»។ ក្នុងការថ្វាយបង្គំ ពាក្យ«បរិសុទ្ធ»សំដៅទៅលើអ្វីដែលត្រូវញែកចេញសំរាប់បំណងពិសេស។ ភាពស្អាតស្អំនិងវិសុទ្ធភាពជាផ្នែកដ៏ធំនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធដែរ។ តើពាក្យនេះទាក់ទងនឹងព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? តើនេះបានសេចក្ដីថាព្រះយេហូវ៉ាបាន«ញែក»អង្គទ្រង់«ចេញដាច់ដោយឡែក»ពីមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ហើយគង់ឆ្ងាយពីយើងមែនឬ?
៥ មិនមានន័យដូច្នេះទេ! ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល» បានមានបន្ទូលថាទ្រង់ «នៅកណ្ដាល» សាសន៍អ៊ីស្រាអែលទោះជាពួកគេមានបាបក៏ដោយ។ (អេសាយ ១២:៦; ហូសេ ១១:៩) ដូច្នេះ ភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់មិនបានន័យថាទ្រង់គង់ឆ្ងាយឡើយ។ ដូច្នេះ តើក្នុងន័យអ្វីដែលទ្រង់នៅ«ដាច់ដោយឡែក»? ព្រះយេហូវ៉ាបានញែកអង្គទ្រង់ចេញដាច់ដោយឡែកក្នុងន័យពីរដ៏សំខាន់។ ន័យទីមួយ ទ្រង់នៅដាច់ដោយឡែកពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតមកក្នុងន័យថា មានទ្រង់តែមួយអង្គទេដែលជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។ ភាពស្អាតនិងវិសុទ្ធភាពរបស់ទ្រង់គឺគ្រប់ល័ក្ខណ៍និងគ្មានកំណត់ឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ៤០:៥; ៨៣:១៨) អត្ថន័យទីពីរគឺ ព្រះយេហូវ៉ានៅដាច់ដោយឡែកពីបាប។ ការដឹងថាទ្រង់នៅដាច់ដោយឡែកពីបាបពិតជាធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្ដណាស់។ ហេតុអ្វី?
៦. ហេតុដូចម្ដេចបានជាការដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានៅដាច់ដោយឡែកពីបាបទាំងស្រុងនោះ ធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្ដទ្រង់ជាង?
៦ យើងរស់នៅក្នុងរបបលោកីយ៍មួយដែលកម្រមានសេចក្ដីបរិសុទ្ធដ៏ពិត។ អ្វីទាំងអស់ក្នុងសង្គមមនុស្សនេះដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះ គឺប្រកបទៅដោយភាពមិនបរិសុទ្ធ បាបនិងភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែតស៊ូនឹងបាបដែលនៅក្នុងខ្លួនយើង។ យើងក៏អាចធ្លាក់ចូលអន្លង់នៃអំពើបាបដែរបើយើងធ្វេសប្រហែសមិនប្រុងប្រយ័ត្នគ្រប់ពេលវេលា។ (រ៉ូម ៧:១៥-២៥; កូរិនថូសទី១ ១០:១២) ព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចធ្លាក់ចូលអន្លង់នៃអំពើបាបបានឡើយ។ ទ្រង់នៅដាច់ដោយឡែកពីបាបទាំងស្រុង ហើយមិនអាចត្រូវបំពុលដោយបាបសូម្បីតែបន្ដិចក៏ដោយ។ នេះជាហេតុធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាជាវរបិតាដ៏ល្អបំផុត ដ្បិតនេះបានសេចក្ដីថាយើងអាចទុកចិត្ដទ្រង់ទាំងស្រុង។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺខុសពីមនុស្សមានបាប ពីព្រោះទ្រង់នឹងមិនក្លាយជាអាក្រក់ មិនប្រព្រឹត្ដខុសគន្លងសីលធម៌ ឬធ្វើបាបយើងឡើយ។ សេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ជាគ្រឿងទប់មិនឲ្យទ្រង់មានលទ្ធភាពធ្វើដូច្នោះទាល់តែសោះ។ នៅពេលខ្លះ ព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់បានស្បថដោយអាងសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់អង្គទ្រង់ ដ្បិតសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់គឺជាអ្វីដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ដជាទីបំផុត។ (អេម៉ុស ៤:២) នេះពិតជាធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្ដទ្រង់ មែនទេ?
៧. ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចនិយាយថាសេចក្ដីបរិសុទ្ធគឺជាផ្នែកនៃធាតុពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៧ សេចក្ដីបរិសុទ្ធជាផ្នែកនៃចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែម្ដង។ តើនេះបានន័យយ៉ាងណា? ជាឧទាហរណ៍: សូមគិតអំពីពាក្យ«មនុស្ស»និងពាក្យ«ឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍»។ អ្នកមិនអាចពណ៌នាអំពីមនុស្សដោយមិនគិតអំពីភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់មនុស្សបានឡើយ។ ភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍មានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្ដ គំនិត និងរូបកាយយើង ថែមទាំងលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងធ្វើទៀតផង។ ឥឡូវសូមគិតអំពីពាក្យពីរដែលខុសគ្នាឆ្ងាយពីពាក្យខាងលើនេះ គឺ«ព្រះយេហូវ៉ា»និង«បរិសុទ្ធ»។ ព្រះយេហូវ៉ាពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីបរិសុទ្ធ។ គ្រប់លក្ខណៈរបស់ទ្រង់គឺឥតសៅហ្មង វិសុទ្ធ និងទៀងត្រង់។ យើងមិនអាចស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងច្បាស់ដោយមិនទទួលស្គាល់ពាក្យដ៏ជ្រាលជ្រៅនេះថា«បរិសុទ្ធ»បានទេ។
«ភាពបរិសុទ្ធជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា»
៨, ៩. តើអ្វីបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាជួយមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ឲ្យទៅជាបរិសុទ្ធបានមួយកំរិត?
៨ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានភាពបរិសុទ្ធបំផុត នោះយើងអាចនិយាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនទុកគុណសម្បត្ដិដ៏វិសេសនេះសំរាប់អង្គទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ប្រទានសេចក្ដីបរិសុទ្ធដល់អ្នកឯទៀតយ៉ាងសទ្ធា។ ពេលព្រះមានបន្ទូលនឹងម៉ូសេតាមរយៈទេវតាមួយរូបពីកណ្ដាលគុម្ពោតដែលកំពុងឆេះភ្លើង សូម្បីតែដីនៅជុំវិញគុម្ពោតនោះក៏បានទៅជាបរិសុទ្ធដែរដោយសារព្រះយេហូវ៉ា!—និក្ខមនំ ៣:៥
៩ បើមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា តើមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍អាចក្លាយទៅជាបរិសុទ្ធបានទេ? មនុស្សអាចទៅជាបរិសុទ្ធបានក្នុងមួយកំរិត។ ព្រះបានមានបន្ទូលថារាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ អ៊ីស្រាអែលអាចទៅជា«សាសន៍បរិសុទ្ធ»បាន។ (និក្ខមនំ ១៩:៦) ទ្រង់បានប្រទានពរទៅលើសាសន៍នោះ ដោយរៀបចំរបៀបថ្វាយបង្គំមួយដ៏បរិសុទ្ធ ស្អាតស្អំ និងវិសុទ្ធ។ សេចក្ដីបរិសុទ្ធត្រូវបានលើកបញ្ជាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ។ ការពិត សម្ដេចសង្ឃបានពាក់ផ្លាកមាសមួយនៅខាងមុខឈ្នួតរបស់គាត់។ ផ្លាកមាសនោះចាំងពន្លឺថ្ងៃភ្លឹបភ្លែតៗធ្វើឲ្យមនុស្សទាំងអស់គ្នាងាយមើលឃើញ។ បន្ទូលដែលត្រូវបានឆ្លាក់លើផ្លាកនោះចែងថា៖ «ភាពបរិសុទ្ធជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា»។ (និក្ខមនំ ២៨:៣៦, ព.ថ.) ដូច្នេះ របៀបថ្វាយបង្គំនិងរបៀបរស់នៅរបស់អ៊ីស្រាអែលត្រូវសមស្របទៅតាមខ្នាតតម្រាខ្ពង់ខ្ពស់ស្ដីអំពីភាពស្អាតស្អំនិងវិសុទ្ធភាព។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់អ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធ ដ្បិតយើងនេះ ដែលជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា យើងបរិសុទ្ធ›។ (លេវីវិន័យ ១៩:២) ដរាបណាដែលអ៊ីស្រាអែលរស់នៅសមស្របទៅតាមឱវាទរបស់ព្រះអស់ពីសមត្ថភាពខ្លួនតាមតែលទ្ធភាពរបស់មនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដរាបនោះពួកគេត្រូវចាត់ទុកជាបរិសុទ្ធបានមួយកំរិត។
១០. តើអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណ និងសាសន៍ទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជុំវិញពួកគេមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណា ស្ដីអំពីសេចក្ដីបរិសុទ្ធ?
១០ ការដាក់ទម្ងន់ទៅលើសេចក្ដីបរិសុទ្ធយ៉ាងនេះគឺខុសស្រឡះពីរបៀបដែលសាសន៍នៅជុំវិញអ៊ីស្រាអែលបានថ្វាយបង្គំនោះ។ សាសន៍ទាំងនោះមិនថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាទេ តែបានថ្វាយបង្គំបណ្ដាព្រះដែលមកតែពីការប្រឌិតរបស់មនុស្ស ហើយជាព្រះដ៏ឃោរឃៅ លោភលន់ និងចូលចិត្ដរួមដំណេកឥតរើសមុខ។ គ្រប់លក្ខណៈនៃព្រះទាំងនេះគឺមិនបរិសុទ្ធទាល់តែសោះ។ ការថ្វាយបង្គំព្រះបែបនេះក៏បានធ្វើឲ្យប្រជាជនមិនបរិសុទ្ធផងដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានអ្នកថ្វាយបង្គំរបស់ទ្រង់ឲ្យទុកខ្លួនដាច់ដោយឡែកពីអ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិតទាំងនេះ និងជៀសវាងពីរបៀបថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោកគ្រោករបស់ពួកគេ។—លេវីវិន័យ ១៨:២៤-២៨; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១១:១, ២
១១. តើភាពបរិសុទ្ធនៃអង្គការសួគ៌ារបស់ព្រះបានសម្ដែងឲ្យឃើញជាក់ស្ដែងយ៉ាងដូចម្ដេចតាមរយៈ (ក) បណ្ដាទេវតា? (ខ) បណ្ដាសេរភីម? (គ) ព្រះយេស៊ូ?
១១ អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណដែលជាសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសនោះ អាចសម្ដែងភាពបរិសុទ្ធនៃអង្គការសួគ៌ារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានតែបន្ដិចបន្ដួចប៉ុណ្ណោះ សូម្បីតែពេលពួកគេបានស្តាប់តាមច្បាប់ព្រះយេហូវ៉ាបានល្អបំផុតក៏ដោយ។ បុគ្គលវិញ្ញាណរាប់លាននាក់ដែលបំរើព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់ត្រូវពណ៌នាជា៖ «ពួកបរិសុទ្ធទាំងសល់សែន»។ (ចោទិយកថា ៣៣:២; យូដាស ១៤) បុគ្គលវិញ្ញាណទាំងនេះសម្ដែងឲ្យឃើញនូវភាពស្អាតវិសេសនៃភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមចាំនូវបណ្ដាសេរភីមដែលអេសាយបានឃើញក្នុងចក្ខុនិមិត្ដនោះ។ ពាក្យពេចន៍ដែលសេរភីមទាំងនេះបានច្រៀង បង្ហើបឲ្យយើងដឹងថា បណ្ដាសេរភីមមានតួនាទីដ៏សំខាន់ក្នុងការប្រកាសឲ្យដឹងទូទាំងសកលលោកអំពីភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ មានបុគ្គលវិញ្ញាណមួយអង្គដែលជាកំពូលនៃបុគ្គលវិញ្ញាណទាំងនេះ គឺរាជបុត្រារបស់ព្រះ ដែលទ្រង់បង្កើតដោយផ្ទាល់។ ព្រះយេស៊ូសម្ដែងនូវភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានល្អបំផុត។ ហេតុនេះហើយព្រះយេស៊ូត្រូវបានពណ៌នាយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា«ព្រះអង្គដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះ»។—យ៉ូហាន ៦:៦៨, ៦៩, ព.ថ.
ព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធនិងព្រះវិញ្ញាណដ៏បរិសុទ្ធ
១២, ១៣. (ក) ហេតុអ្វីបានជាព្រះនាមរបស់ព្រះអាចត្រូវពណ៌នាយ៉ាងត្រឹមត្រូវថាបរិសុទ្ធ? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាចាំបាច់ធ្វើឲ្យព្រះនាមរបស់ព្រះបានបរិសុទ្ធ?
១២ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះព្រះនាមរបស់ព្រះផ្ទាល់? ដូចយើងបានរៀនក្នុងជំពូកទី១រួចហើយនោះ ព្រះនាមរបស់ព្រះមិនមែនជាឋានន្ដរមួយឡើយ។ ព្រះនាមនោះតំណាងព្រះយេហូវ៉ា និងនេះរួមបញ្ចូលគុណសម្បត្ដិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ព្រះគម្ពីរចែងថាព្រះនាមទ្រង់ជា«នាមបរិសុទ្ធ»។ (អេសាយ ៥៧:១៥) តាមក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ មនុស្សដែលប្រមាថព្រះនាមព្រះត្រូវស្លាប់ជាពុំខាន។ (លេវីវិន័យ ២៤:១៦) សូមកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលមុនគេបង្អស់ក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានដែលថា៖ «ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ! សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ»។ (ម៉ាថាយ ៦:៩) ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្វីមួយបានបរិសុទ្ធបានន័យថា ញែកចេញដាច់ដោយឡែកដើម្បីគោរពនិងទុកជារបស់ពិសិដ្ឋនិងវិសុទ្ធ។ ប៉ុន្ដែ បើព្រះនាមរបស់ព្រះគឺវិសុទ្ធហើយ តើព្រះនាមនោះត្រូវធ្វើឲ្យបានបរិសុទ្ធដោយព្រោះអ្វី?
១៣ ព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះត្រូវបានគេបង្ខូចនិងទម្លាក់ការសង្ស័យដោយការភូតភរនិងការនិយាយបង្កាច់បង្ខូច។ នៅសួនច្បារអេដែន សាតាំងបានភូតភរ ហើយបាននិយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀងថា ព្រះមិនគ្រប់គ្រងដោយយុត្ដិធម៌ទេ។ (លោកុប្បត្ដិ ៣:១-៥) តាំងពីពេលនោះមក សាតាំងជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកដ៏មិនបរិសុទ្ធនេះបានធ្វើឲ្យមានពាក្យភូតភរកាន់តែច្រើនឡើងៗអំពីព្រះ។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤; ១២:៣១; វិវរណៈ ១២:៩) សាសនាផ្សេងៗបានបង្រៀនអំពីទ្រង់ថា ទ្រង់មិនដែលយោគយល់ដល់អ្នកណាទេ គ្មានមេត្ដា និងគង់ឆ្ងាយពីយើង។ សាសនាទាំងនេះបានអះអាងថា ទ្រង់គាំទ្រសង្គ្រាមបង្ហូរឈាមរបស់ពួកគេ។ មនុស្សច្រើនតែគោរពទ្រឹស្ដីចៃដន្យឬក៏ការវិវត្ដន៍ជាជាងលើកកិត្ដិយសចំពោះព្រះសំរាប់ការបង្កើតដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។ ពិតណាស់ ពួកគេបាននិយាយបង្កាច់បង្ខូចព្រះនាមរបស់ព្រះយ៉ាងអាក្រក់មែន។ ហេតុនេះហើយព្រះនាមរបស់ទ្រង់ចាំបាច់ធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធ ហើយក៏ចាំបាច់ទទួលនូវសិរីរុងរឿងដែលសមនឹងព្រះនាមនោះដែរ។ យើងចង់ឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធបំផុត និងយើងចង់ឃើញសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់សម្ដែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវដែរ ហើយយើងសប្បាយចិត្ដជួយយ៉ាងណាដែលយើងអាចជួយបាន ក្នុងការសម្រេចនូវគោលបំណងដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដមនេះ។
១៤. ហេតុអ្វីបានជាវិញ្ញាណរបស់ព្រះអាចត្រូវហៅថាបរិសុទ្ធ? ហេតុអ្វីការប្រមាថដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាបាបធ្ងន់ធ្ងរម៉្លេះ?
១៤ មានអ្វីមួយទៀតដែលជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដែលត្រូវហៅថាបរិសុទ្ធស្ទើរតែរាល់ដងដែរ គឺវិញ្ញាណឬក៏សកម្មពលរបស់ទ្រង់។ (លោកុប្បត្ដិ ១:២) ព្រះយេហូវ៉ាប្រើសកម្មពលដែលទប់ទល់មិនបាននេះដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ អ្វីទាំងអស់ដែលទ្រង់ធ្វើ ទ្រង់ធ្វើតាមវិធីមួយដ៏បរិសុទ្ធ វិសុទ្ធ និងស្អាតស្អំ ដូច្នេះសកម្មពលរបស់ទ្រង់ក៏អាចត្រូវហៅយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា វិញ្ញាណបរិសុទ្ធឬវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ។ (លូកា ១១:១៣; រ៉ូម ១:៤) ការប្រមាថដល់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលសំដៅទៅលើការប្រឆាំងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាបាបដែលគ្មានការអត់ឱនទោសឡើយ។—ម៉ាកុស ៣:២៩
មូលហេតុដែលភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើងឲ្យចូលទៅជិតទ្រង់
១៥. ហេតុអ្វីបានជាការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាគឺជាការតបដ៏សមរម្យចំពោះសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់? តើការកោតខ្លាចបែបនេះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១៥ យើងមិនពិបាកយល់ពីមូលហេតុដែលព្រះគម្ពីរភ្ជាប់ភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះជាមួយនឹងការកោតខ្លាចព្រះនោះឡើយ។ តួយ៉ាងដូចជាទំនុកដំកើង ៩៩:៣ ដែលចែងថា៖ «ចូរឲ្យគេសរសើរដល់ព្រះនាមដ៏ធំ ហើយគួរស្ញែងខ្លាចរបស់ទ្រង់ចុះ! ដ្បិតទ្រង់បរិសុទ្ធ»។ ប៉ុន្ដែ ការកោតខ្លាចនេះមិនមែនជាការភ័យរន្ធត់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះសំដៅលើការកោតស្ញប់ស្ញែង និងការគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ គឺសមរម្យដែលយើងមានអារម្មណ៍ដូច្នេះ ពីព្រោះសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះខ្ពង់ខ្ពស់ក្រៃលែង។ សេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះគឺស្អាតវិសេសនិងរុងរឿង។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះមិនគួរជាហេតុធ្វើឲ្យយើងមិនចង់ចូលទៅជិតទ្រង់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទស្សនៈដ៏ត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនឹងទាញយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតទ្រង់វិញ។ តើហេតុអ្វី?
សេចក្ដីបរិសុទ្ធគួរទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើងដូចជាសោភ័ណភាព
១៦. (ក) តើសេចក្ដីបរិសុទ្ធជាប់ទាក់ទងនឹងសោភ័ណភាពយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍។ (ខ) តើចក្ខុនិមិត្ដដែលពណ៌នាអំពីព្រះយេហូវ៉ា លើកបញ្ជាក់ភាពស្អាត វិសុទ្ធភាព និងពន្លឺយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ហេតុមួយគឺព្រះគម្ពីរភ្ជាប់សេចក្ដីបរិសុទ្ធជាមួយនឹងសោភ័ណភាព។ អេសាយ ៦៣:១៥ ពណ៌នាថាស្ថានសួគ៌គឺជា«ទីលំនៅនៃសេចក្ដីបរិសុទ្ធ នឹងសិរីល្អ[«សោភ័ណភាព», ព.ថ.]»របស់ព្រះ។ សោភ័ណភាពទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលរូបភាពនៅទំព័រទី៣៣។ ទេសភាពនេះពិតជាទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើងណាស់ មែនទេ? ហេតុអ្វីរូបនេះទាក់ទាញទឹកចិត្ដអ្នកម៉្លេះ? អ្នកអាចឃើញទឹកអូរថ្លាឆ្វង់។ ខ្យល់អាកាសក៏បរិសុទ្ធ ដ្បិតផ្ទៃមេឃខៀវស្រឡះនិងរស្មីនៃសុរិយាភ្លឺមកយ៉ាងចិញ្ចាចចិញ្ចែង។ ឥឡូវ បើទេសភាពនេះផ្ទុយគ្នាវិញ គឺអូរនោះមានសម្រាមអណ្ដែតឡើងស្កះ ដើមឈើនិងផ្ទាំងថ្មមានសរសេរអក្សរពេញទាំងអស់ ហើយខ្យល់ពេញទៅដោយផ្សែងនោះ រូបភាពនេះនឹងមិនទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើងឡើយ តែនឹងធ្វើឲ្យយើងខ្ពើមរអើមទៅវិញ។ ធម្មតា យើងចាត់ទុកថាសោភ័ណភាពទាក់ទងនឹងភាពស្អាត វិសុទ្ធភាពនិងពន្លឺ។ ពាក្យដដែលទាំងនេះអាចត្រូវប្រើដើម្បីពណ៌នាអំពីសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ គ្មានអ្វីប្លែកទេដែលរបៀបព្រះយេហូវ៉ាត្រូវពណ៌នាក្នុងចក្ខុនិមិត្ដធ្វើឲ្យយើងចាប់ចិត្ដចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងនោះ! សោភ័ណភាពនៃព្រះរបស់យើងប្រកបទៅដោយពន្លឺភ្លឺចិញ្ចាចចិញ្ចែង ក៏មានពន្លឺចែងចាំងដូចគ្រាប់ត្បូង ហើយបាចសាចចំនាំងរស្មីត្រចះត្រចង់ដូចភ្លើងឬមាសសុទ្ធខាត់យ៉ាងភ្លឺ។—អេសេគាល ១:២៥-២៨; វិវរណៈ ៤:២, ៣
១៧, ១៨. (ក) តើអេសាយបានតបឆ្លើយយ៉ាងណា លើកដំបូងពេលគាត់ឃើញចក្ខុនិមិត្ដនោះ? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើសេរភីមមួយមកសម្រាលទុក្ខអេសាយយ៉ាងដូចម្ដេច? តើអ្វីជាសារៈសំខាន់នៃអ្វីដែលសេរភីមមួយរូបនេះបានធ្វើ?
១៧ ប៉ុន្ដែ តើសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងទាបជាងទ្រង់ឬ? ច្បាស់ជាដូច្នេះមែន! យ៉ាងណាមិញ យើងពិតជាទាបជាងព្រះយេហូវ៉ាមែន ហើយការប្រើពាក្យថាទាបជាងគឺជាការនិយាយយ៉ាងស្រាលណាស់។ តើការដឹងថាយើងទាបជាងទ្រង់នោះគួរធ្វើឲ្យយើងចង់ឃ្លាតឆ្ងាយពីទ្រង់ឬ? សូមពិចារណានូវរបៀបអេសាយតបឆ្លើយក្រោយគាត់ឮសេចក្ដីប្រកាសរបស់បណ្ដាសេរភីមអំពីសេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «នោះខ្ញុំពោលថា វរហើយខ្ញុំ! ខ្ញុំត្រូវវិនាសជាពិត! ដ្បិតខ្ញុំជាមនុស្សមានបបូរមាត់មិនស្អាត ហើយខ្ញុំនៅកណ្ដាលបណ្ដាមនុស្សដែលមានបបូរមាត់មិនស្អាតដែរ ពីព្រោះភ្នែកខ្ញុំបានឃើញមហាក្សត្រ គឺជាព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ!»។ (អេសាយ ៦:៥) ពិតណាស់ សេចក្ដីបរិសុទ្ធដែលគ្មានកំណត់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានរំឭកអេសាយឲ្យចាំពីភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍និងបាបរបស់ខ្លួន។ ដំបូងឡើយ អេសាយ បុរសដ៏ស្មោះត្រង់នេះបានពិបាកចិត្ដណាស់។ ប៉ុន្ដែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានទុកឲ្យអេសាយមានអារម្មណ៍ដូច្នេះទេ។
១៨ សេរភីមមួយរូបបានសម្រាលទុក្ខអេសាយភ្លាមៗ។ តើយ៉ាងដូចម្ដេច? សេរភីមដ៏ខ្លាំងក្លានេះបានហោះទៅកាន់អាសនៈ យករងើកភ្លើងមួយដុំយកមកប៉ះបបូរមាត់អេសាយ។ ប្រហែលជានោះស្តាប់ទៅដូចជាឈឺណាស់មិនអាចសម្រាលទុក្ខអេសាយបានឡើយ។ ប៉ុន្ដែ សូមចាំថា នេះជាចក្ខុនិមិត្ដមួយដែលពេញទៅដោយអត្ថន័យជាអត្ថបដិរូប។ អេសាយ បុរសសាសន៍យូដាម្នាក់ដ៏ស្មោះត្រង់បានយល់ច្បាស់ថា ដង្វាយត្រូវថ្វាយរាល់តែថ្ងៃនៅព្រះវិហារនៅលើអាសនៈដើម្បីលោះបាប។ សេរភីមមួយរូបនោះបានសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយរំឭកអេសាយឲ្យដឹងថា ទោះជាគាត់ឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍និង«មានបបូរមាត់មិនស្អាត»ក៏ពិតមែន តែព្រះយេហូវ៉ានៅតែអាចចាត់ទុកគាត់ស្អាតបាន។ * ព្រះយេហូវ៉ាបានសុខព្រះទ័យចាត់ទុកបុរសម្នាក់ដ៏ឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍និងមានបាបនេះថាបរិសុទ្ធមួយកំរិត។—អេសាយ ៦:៦, ៧
១៩. ទោះជាយើងឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ក៏ពិតមែន តើយើងអាចបានបរិសុទ្ធមួយកំរិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ គឺដូចគ្នាសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ដង្វាយទាំងឡាយដែលត្រូវបានថ្វាយលើអាសនៈនៅទីក្រុងយេរូសាឡិមនោះ គ្រាន់តែជានិមិត្ដរូបនៃអ្វីដ៏ឧត្ដមជាង ដែលនឹងមាននៅថ្ងៃខាងមុខ គឺជាដង្វាយគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែលព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានថ្វាយមួយដងជាស្រេចនៅឆ្នាំ៣៣ស.យ.។ (ហេព្រើរ ៩:១១-១៤) បើយើងពិតជាប្រែចិត្ដពីអំពើបាបរបស់យើង ផ្លាស់ប្រែគន្លងជីវិត និងជឿទៅលើដង្វាយនោះ យើងនឹងទទួលការអត់ឱនទោស។ (យ៉ូហានទី១ ២:២) ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងចាត់ទុកយើងថាស្អាតស្អំដែរ។ ដូច្នេះ សាវ័កពេត្រុសរំឭកយើងថា៖ ‹មានសេចក្ដីចែងទុកមកថា‹ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធ ដ្បិតយើងជាបរិសុទ្ធ››។ (ពេត្រុសទី១ ១:១៦) សូមកត់សម្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនបានមានបន្ទូលថាយើងត្រូវបរិសុទ្ធដូចទ្រង់គឺបរិសុទ្ធទេ។ ទ្រង់មិនដែលតម្រូវឲ្យយើងធ្វើអ្វីដែលហួសពីសមត្ថភាពយើងឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១៣, ១៤) ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលមកថា យើងត្រូវបរិសុទ្ធដ្បិតទ្រង់បរិសុទ្ធ។ «ដូចជាកូនស្ងួនភ្ងា»យើងខំយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីសមត្ថភាពដែលយើងមានជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ (អេភេសូរ ៥:១) ដូច្នេះ ការឈានទៅដល់សេចក្ដីបរិសុទ្ធជាដំណើរដែលមិនចេះចប់មិនចេះហើយទេ។ ពេលយើងបន្ដរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណ យើងបន្ដព្យាយាម«បង្ហើយសេចក្ដីបរិសុទ្ធ»រៀងរាល់ថ្ងៃជានិច្ច។—កូរិនថូសទី២ ៧:១
២០. (ក) ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម៉្លេះដែលយើងយល់ថា ព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់យើងអាចចាត់ទុកយើងជាស្អាត? (ខ) តើអេសាយបានតបឆ្លើយយ៉ាងណាពេលគាត់ដឹងថាបាបរបស់គាត់ត្រូវបានជំរះ?
២០ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្វីទៀងត្រង់និងវិសុទ្ធ។ ទ្រង់ស្អប់បាប។ (ហាបាគុក ១:១៣) ប៉ុន្ដែ ទ្រង់មិនស្អប់យើងទេ។ ឲ្យតែយើងមានទស្សនៈដូចទ្រង់ចំពោះបាប គឺថាយើងស្អប់សេចក្ដីអាក្រក់និងស្រឡាញ់សេចក្ដីល្អ ហើយព្យាយាមដើរតាមលំអានដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងអត់ឱនទោសកំហុសរបស់យើងជានិច្ច។ (អេម៉ុស ៥:១៥; ពេត្រុសទី១ ២:២១) ការយល់ដឹងថាយើងអាចស្អាតស្អំតាមទស្សនៈរបស់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់យើង មានឥទ្ធិពលដ៏ប្រសើរណាស់មកលើយើង។ សូមចាំថា ដើមដំបូងនោះ សេចក្ដីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យអេសាយនឹកចាំពីភាពមិនស្អាតរបស់ខ្លួន។ អេសាយបានស្រែកថា៖ «វរហើយខ្ញុំ!»។ ប៉ុន្ដែ ក្រោយគាត់យល់ថាបាបរបស់គាត់ត្រូវបានជំរះ នោះគាត់មានទស្សនៈផ្សេង។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបានសុំឲ្យអ្នកស្ម័គ្រចិត្ដធ្វើកិច្ចការមួយ អេសាយបានឆ្លើយភ្លាម ទោះជាគាត់មិនទាន់ដឹងថាកិច្ចការនោះជាអ្វីក៏ដោយ។ អេសាយបានឧទានថា៖ «ទូលបង្គំនៅឯណេះហើយ! សូមចាត់ទូលបង្គំចុះ!»។—អេសាយ ៦:៥-៨
២១. តើយើងមានទីសំអាងអ្វីសំរាប់ការជឿជាក់ថា យើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានភាពបរិសុទ្ធ?
២១ យើងត្រូវបានបង្កើតឲ្យមានភាពដូចព្រះដ៏បរិសុទ្ធ ហើយមានគុណសម្បត្ដិដ៏ប្រសើរខាងសីលធម៌ និងសមត្ថភាពយល់ដឹង និងអនុវត្ដតាមអ្វីខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ (លោកុប្បត្ដិ ១:២៦) យើងទាំងអស់គ្នាមាននិស្ស័យសម្ដែងសេចក្ដីបរិសុទ្ធ។ ពេលយើងបន្ដបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីបរិសុទ្ធ ព្រះយេហូវ៉ារីករាយនឹងជួយយើង។ តាមដំណើរនោះ យើងនឹងចូលទៅកាន់តែជិតនឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងពិចារណាគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងជំពូកទាំងប៉ុន្មានខាងមុខនេះ យើងនឹងឃើញថាមានហេតុជាច្រើនទៀតដែលនឹងទាក់ទាញទឹកចិត្ដយើងយ៉ាងខ្លាំងឲ្យចូលទៅជិតទ្រង់!
^ វគ្គ 18 ពាក្យថា«បបូរមាត់មិនស្អាត»គឺសមរម្យ ដ្បិតក្នុងព្រះគម្ពីរបបូរមាត់ច្រើនតែតំណាងការនិយាយឬក៏ភាសា។ ចំពោះមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទាំងអស់ បាបជាច្រើនដែលយើងធ្វើផ្ដើមចេញពីអ្វីដែលយើងនិយាយ។—សុភាសិត ១០:១៩; យ៉ាកុប ៣:២, ៦
