ភាគទី៨
ផ្លូវត្រឡប់ទៅឯជីវិតដ៏គាប់ចិត្តវិញ
ថ្វីបើមនុស្សជាតិមានជីវិតដ៏ឥតមានន័យ ដោយសារការបះបោរប្រឆាំងនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះក៏ដោយ នោះព្រះមិនបានធ្វើឲ្យមនុស្សលែងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះទេ។ ព្រះគម្ពីរពន្យល់ថា៖ «ជីវិតទាំងឡាយបានត្រូវចុះចូលនឹងសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ តែមិនមែនដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត គឺដោយព្រោះព្រះអង្គ ដែលទ្រង់បញ្ចុះបញ្ចូលវិញ ដោយសង្ឃឹមថា ជីវិតទាំងនោះឯង នឹងបានរួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ ឲ្យបានសេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះវិញ»។ (រ៉ូម ៨:២០, ២១) ត្រូវហើយ ព្រះទ្រង់បានប្រទានឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់កូនចៅនៃមនុស្សមួយគូដំបូង។ នេះជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិតប្រាកដដែលថា មនុស្សលោកនឹងត្រូវរំដោះចេញពីអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់ ដែលមានជាមរតកនោះ។ ពួកគេនឹងត្រូវស្ដារឡើងវិញឲ្យមានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ តើតាមរបៀបណាទៅ?
ព្រះទ្រង់ប្រទានសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់មនុស្សជាតិ ដើម្បីឲ្យគេអាចរួចផុតពីភាពជាខ្ញុំកញ្ជះនៃអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់
២ នៅពេលដែលអ័ដាមនិងនាងអេវ៉ាបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ពួកគេបានបង្ការកូនចៅរបស់គេពីការមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតដ៏គាប់ចិត្តជារៀងរហូតនៅលើផែនដី។ ពួកគេបានចងភ្ជាប់កូនចៅទាំងប៉ុន្មានរបស់គេដែលនឹងកើតមកនៅអនាគតឲ្យជាប់ក្នុងចំណងនៃអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់ ដោយការប្ដូរសិទ្ធិសម្រេចនូវអ្វីដែលត្រឹមត្រូវឬអ្វីដែលខុសចំពោះពួកគេ។ ដោយបានកើតមកក្នុងគ្រួសារនោះ កូនចៅរបស់គេអាចប្រៀបប្រដូចទៅនឹងពួកបាវ ដែលជាប់ឃុំឃាំងនៅឯកោះដាច់ស្រយាលមួយ ដែលមានអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ឃោរឃៅសោយរាជ្យជាស្តេច។ ប្រាកដហើយ សេចក្ដីស្លាប់បានសោយរាជ្យជាស្តេចលើមនុស្សជាតិ ហើយមនុស្សថែមទាំងបានជាប់ឃុំឃាំងដោយស្តេចមួយទៀត គឺជាអំពើបាប។ (រ៉ូម ៥:១៤, ២១) គឺហាក់ដូចជាគ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលអាចសង្គ្រោះពួកគេទេ។ ដ្បិតគឺជាបុព្វជនរបស់គេ ដែលបានដាក់គេឲ្យជាប់ក្នុងសេវកភាពនោះ! ប៉ុន្តែ បុរសដែលមានចិត្តមេត្ដាម្នាក់សុខចិត្តបញ្ជូនកូនប្រុសរបស់ខ្លួនដោយមានជាមួយលុយមួយចំនួនដែលជាតម្លៃដែលគេត្រូវការ ដើម្បីឲ្យទទួលបានសេរីភាពសំរាប់អស់អ្នកដែលជាប់ក្នុងសេវកភាពនោះ។—ទំនុកដំកើង ៥១:៥; ១៤៦:៤; រ៉ូម ៨:២
៣ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ បុរសដែលបានសង្គ្រោះពួកបាវ គឺតំណាងព្រះយេហូវ៉ា។ កូនប្រុសដែលបង់តម្លៃដើម្បីឲ្យមានសេរីភាព គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ទ្រង់មានអត្ថិភាពមុនពេលមានកំណើតជាមនុស្ស ជារាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលព្រះបង្កើតផ្ទាល់។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតទ្រង់មុនគេបង្អស់ ហើយសត្តនិករទាំងអស់មានអត្ថិភាពដោយសារទ្រង់។ (កូល៉ុស ១:១៥, ១៦) ដោយអព្ភូតហេតុ ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនជីវិតនៃបុត្រខាងវិញ្ញាណនេះចូលទៅក្នុងផ្ទៃរបស់ស្រីក្រមុំបរិសុទ្ធម្នាក់ ដើម្បីឲ្យទារកដែលប្រសូតមកនោះជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ជាតម្លៃដែលត្រូវការជាចាំបាច់ដើម្បីស្របតាមសេចក្ដីតម្រូវនៃយុត្ដិធម៌របស់ព្រះ។—លូកា ១:២៦-៣១, ៣៤, ៣៥
៤ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្ម៣០ឆ្នាំ ទ្រង់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឯទន្លេយ័រដាន់។ នៅឯពិធីជ្រមុជទឹកនោះ ទ្រង់បានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬសកម្មពលរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់បានទៅជាព្រះគ្រីស្ទ មានន័យថា‹អ្នកមួយអង្គដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំង›។ (លូកា ៣:២១, ២២) កិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដីនេះ មានរយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះ។ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំទាំងនោះ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់អំពី‹ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ› ដែលជារាជរដ្ឋាភិបាលនៅស្ថានសួគ៌ ដែលនឹងនាំឲ្យមនុស្សលោកទទួលបានទំនាក់ទំនងដ៏ក្សេមក្សាន្តជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាវិញ។ (លូកា ៤:៤៣; ម៉ាថាយ ៤:១៧) ព្រះយេស៊ូបានជ្រាបអំពីផ្លូវសំរាប់មនុស្សលោកឲ្យមានជីវិតប្រកបដោយសុភមង្គល ហើយទ្រង់ប្រទានឲ្យការណែនាំចំពោះពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ស្តីអំពីសុភមង្គល។ សូមអញ្ជើញបើកព្រះគម្ពីររបស់អ្នកទៅម៉ាថាយជំពូកទី៥ទៅជំពូកទី៧ និងអានអំពីការបង្រៀនខ្លះៗរបស់ទ្រង់ពីធម្មទាននៅលើភ្នំ។
តើអ្នកនឹងមានកតញ្ញូធម៌ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះបុគ្គលដែលបានរំដោះអ្នកចេញពីសេវកភាពនោះឬទេ?
៥ មិនដូចអ័ដាម នោះព្រះយេស៊ូបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះគ្រប់ប្រការ។ «ទ្រង់មិនបានធ្វើបាបអ្វីសោះ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:២២; ហេព្រើរ ៧:២៦) តាមការពិត ទ្រង់មានសិទ្ធិរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដីនេះ តែទ្រង់‹សុខចិត្តប្រគល់ឲ្យជីវិតទ្រង់›ដើម្បីសងព្រះវិញនូវអ្វីដែលអ័ដាមបានបាត់បង់។ ទ្រង់បានប្រទានជីវិតជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដោយសោយទិវង្គតលើបង្គោលឈើទារុណកម្ម។ (យ៉ូហាន ១០:១៧; ១៩:១៧, ១៨, ២៨-៣០; រ៉ូម ៥:១៩, ២១; ភីលីព ២:៨) ដោយធ្វើដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់តម្លៃលោះឬបង់តម្លៃដែលត្រូវការចាំបាច់ ដើម្បីយកមនុស្សជាតិចេញពីសេវកភាពនៃអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨) ចូរអ្នកគិតអំពីខ្លួនអ្នកទៅមើល អ្នកខំធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ក្នុងរោងចក្រតែទទួលបានប្រាក់ខែតែបន្ដិចទេ គឺជីវិតជាទាសករយ៉ាងចំតួតែម្ដង។ អ្នកពិតជានឹងមានកតញ្ញូធម៌ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះបុគ្គលដែលបានរៀបចំដោះលែងអ្នកពីសេវកភាព និងចំពោះបុគ្គលដែលបានស្ម័គ្រចិត្តបូជាជីវិតគាត់ជំនួសជីវិតរបស់អ្នក មែនទេ? តាមរបៀបរៀបចំនៃតម្លៃលោះ នោះបានបើកផ្លូវមួយឲ្យលោកអ្នកត្រឡប់មកឯក្រុមគ្រួសារក្នុងសកលលោករបស់ព្រះ និងឲ្យមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្តមែន ដែលរួចផុតពីចំណងនៃអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។—កូរិនថូសទី២ ៥:១៤, ១៥
៦ ការដឹងនិងអបអរចំពោះព្រះគុណដែលគ្មានសិទ្ធិទទួលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ផ្ដល់អ្នកឲ្យមានមូលហេតុច្រើនទៀត ដើម្បីអនុវត្តតាមពាក្យដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ ជាឧទាហរណ៍ ចូរគិតអំពីគោលការណ៍ដែលពិបាកធ្វើជាងគេ នេះគឺជាការអត់ឱនទោសឲ្យអ្នកដទៃ ពេលដែលគេបានធ្វើឲ្យអ្នកតូចចិត្ត។ តើអ្នកចងចាំពាក្យដែលមានក្នុងកូល៉ុសជំពូកទី៣ ខ១២ទៅ១៤ ដែលយើងបានយកមកពិចារណាមើលក្នុងមេរៀនទី២ឬទេ? ខទាំងនោះលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកអត់ឱនទោសឲ្យអ្នកដទៃ ទោះជាអ្នកមានហេតុទាស់នឹងគេក៏ដោយ។ បរិបទនេះពន្យល់អំពីមូលហេតុ ដោយចែងថា៖ ‹នោះចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ! ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ›។ កាលណាអ្នកយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានធ្វើចំពោះមនុស្សជាតិ នោះអ្នកនឹងបានជំរុញឲ្យអត់ឱនទោសឲ្យអ្នកដទៃចំពោះកំហុសអ្វីណាដែលគេបានធ្វើ ជាពិសេសបើគេប្រែចិត្តនិងបានសុំអត់ទោសហើយនោះ។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
អំណោយ
តើ
សេចក្ដីបង្រៀនសំខាន់ៗក្នុងគម្ពីរ
ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានស្លាប់?
គម្ពីរប្រាប់យើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការស្លាប់របស់លោកយេស៊ូ។ តើការស្លាប់របស់លោកមានគោលបំណងអ្វី?
