ភាគទី២
យោបល់ដើម្បីឲ្យបានជីវិតដ៏គាប់ចិត្ត
ពេលដែលប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាមួយ តើអ្នកស្វែងរកឱវាទពីកន្លែងណា? អ្នកអាចទៅរកមិត្តដ៏ទុកចិត្ត ឬក៏អ្នកឲ្យឱវាទដ៏មានបទពិសោធន៍ម្នាក់។ ការរកប្រភពពត៌មាន ដូចជានៅឯបណ្ណាល័យ ក៏អាចជួយបានដែរ។ ឬក៏អ្នកអាចពិនិត្យមើលអ្វីដែលជនជាតិអាស៊ីខ្លះហៅថា«ប្រាជ្ញារបស់ជីដូន» ដើម្បីទទួលយកបទពិសោធន៍ដែលមានជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ទោះជាអ្នកចង់ប្រើវិធីណាមួយក៏ដោយ គឺជាការល្អបើពិនិត្យមើលនូវពាក្យដែលមានប្រាជ្ញាយ៉ាងចំៗ ដែលផ្ដល់នូវយោបល់ដ៏មានតម្លៃចំពោះការដោះស្រាយបញ្ហា។ នេះជាឱវាទដ៏ល្អខ្លះៗ ដែលអ្នកនឹងឃើញថាមានប្រយោជន៍។
«ចូរបង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែលគួរប្រព្រឹត្ត»
២ ជីវភាពគ្រួសារ: មាតាបិតាជាច្រើនគឺព្រួយបារម្ភអំពីការចិញ្ចឹមកូនក្នុងពិភពលោក ដែលពេញដោយអានុភាពមិនល្អ។ ការពិនិត្យមើលនូវឱវាទដែលមានដូចតទៅនេះអាចជួយបានមែន ដោយចែងថា៖ «ចូរបង្ហាត់កូនក្មេង ឲ្យប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវដែលគួរប្រព្រឹត្ត នោះវានឹងមិនលះបង់ពីផ្លូវនោះដរាបដល់ចាស់»។ ១ កាលដែលកូនធំឡើង ពួកគេត្រូវការ«ផ្លូវ»គឺខ្នាតតម្រាដែលគេត្រូវបំពេញ។ ពួកអ្នកឯកទេសខាងការអប់រំកាន់តែច្រើនឡើងបានដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការផ្ដល់នូវវិន័យដែលមានប្រយោជន៍សំរាប់កូន។ ខ្នាតតម្រាពីមាតាបិតាដែលមានប្រាជ្ញា ធ្វើឲ្យកូនមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត។ បន្ថែមពីនេះគឺ៖ «រំពាត់ នឹងសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅ រមែងឲ្យកើតមានប្រាជ្ញា តែកូនណាដែលបណ្ដោយឲ្យប្រព្រឹត្តតាមអំពើចិត្ត នោះតែងធ្វើឲ្យម្ដាយមានសេចក្ដីខ្មាសវិញ»។ ២ «រំពាត់»គឺសំដៅទៅលើអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់មាតាបិតា ដែលត្រូវយកមកប្រើដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដើម្បីបង្ការកូនៗពីការវង្វេង។ ការកាន់អំណាចគ្រប់គ្រងបែបនេះ មិនទាក់ទងនឹងការធ្វើបាបកូននោះឡើយ។ ឱវាទដែលត្រូវជូនចំពោះមាតាបិតាគឺ៖ «ឱ!ឪពុករាល់គ្នាអើយ! កុំឌុកដាន់កូនចៅឡើយ ក្រែងវារសាយចិត្តចេញ»។ ៣
«ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួន ដូចជាខ្លួនឯង»
៣ សម្ព័ន្ធមេត្រីភាពដ៏ល្អរវាងប្ដីនិងប្រពន្ធ គឺជាមូលដ្ឋានសំរាប់ក្រុមគ្រួសារដ៏សប្បាយ។ តើអ្វីដែលត្រូវការជាចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យមានសម្ព័ន្ធភាពបែបនេះ? «ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួន ដូចជាខ្លួនឯង ហើយប្រពន្ធក៏ត្រូវកោតខ្លាចប្ដីដែរ»។ ៤ សេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីគោរពក្នុងក្រុមគ្រួសារ គឺប្រៀបដូចជាប្រេងឥន្ធនៈក្នុងគ្រឿងម៉ាស៊ីនអ៊ីចឹង។ ដើម្បីឲ្យឱវាទមានប្រសិទ្ធភាព ការប្រស្រ័យទាក់ទងគឺសំខាន់ចាំបាច់ ពីព្រោះ«ទីណាគ្មានការប្រឹក្សា នោះមិនបានតាមចិត្តប៉ងទេ»។ ៥ ដើម្បីធ្វើឲ្យមានការប្រស្រ័យទាក់ទងគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធអស់ពីចិត្ត យើងគួរតែស្វែងយល់នូវចិត្តរបស់គូខ្លួន ដោយសួរថាតើគាត់ពិតជាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា។ គឺប្រកបដោយប្រាជ្ញាដែល«សេចក្ដីដំបូន្មាននៅក្នុងចិត្តមនុស្ស នោះធៀបដូចជាអណ្ដូងដ៏ជ្រៅ តែមនុស្សដែលមានយោបល់ គេនឹងដងឡើងបាន»។ ៦
ចូរមានទស្សនៈដ៏ល្អនិងចេះចាត់វិធានការដើម្បីស្វែងរកទំនាក់ទំនងដ៏កក់ក្ដៅ
៤ មនុស្សចាស់ជរាជាច្រើនមានអារម្មណ៍ឯកកោ ពេលមានអាយុច្រើនទៅ ដោយព្រោះកូនចៅបានទុកឲ្យរស់នៅតែឯង សូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសដែលសេចក្ដីគោរពពីកូន ពីមុនមានជាធម្មតាក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ កូនរបស់គេនឹងទទួលប្រយោជន៍ បើគិតពិចារណាមើលនូវឱវាទដ៏មានប្រាជ្ញាទាំងនេះដែលថា៖ «ចូរគោរពប្រតិបត្ដិឪពុកម្ដាយ»។ ៧ «កុំឲ្យមើលងាយម្ដាយឯងក្នុងកាលដែលគាត់ចាស់ឡើយ»។ ៨ «អ្នកណាដែលបំផ្លាញឪពុកខ្លួន ហើយបណ្ដេញម្ដាយចេញ នោះជាកូនដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីខ្មាស នឹងសេចក្ដីដំនៀល»។ ៩ ម្យ៉ាងវិញទៀត មាតាបិតាចាស់ជរាគួរមានទស្សនៈដ៏ល្អ និងខំធ្វើឲ្យមានទំនាក់ទំនងដ៏កក់ក្ដៅ។ «អ្នកណាដែលញែកខ្លួនចេញពីអ្នកដទៃ នោះជាអ្នករកបំពេញតែចិត្តខ្លួនឯងទេ ហើយក៏មានចិត្តគ្នាន់ក្នាញ់ទាស់នឹងអស់ទាំងសេចក្ដីដែលមានទំនង»។ ១០
៥ ការពិសាស្រា: ពិតមែនដែលថា«ស្រាទំពាំងបាយជូរនាំចិត្តឲ្យរីករាយ» ១១ ហើយថាពិសាស្រាអាចនាំឲ្យ«ភ្លេចសេចក្ដីកំសត់ទុគ៌តរបស់គេ»។ ១២ ប៉ុន្តែចូរចងចាំថា៖ «ឯស្រាទំពាំងបាយជូរ ជារបស់បញ្ឆោតមើលងាយ ហើយគ្រឿងស្រវឹងបង្កើតការឡូឡា អ្នកណាដែលវង្វេងដោយគ្រឿងទាំង២នោះ ឈ្មោះថាគ្មានប្រាជ្ញា»។ ១៣ ចូរគិតនូវលទ្ធផលពីការពិសាស្រាហួសហេតុ៖ «ដ្បិតដល់ចុងបំផុតនឹងចឹកដូចជាពស់វិញ ហើយអុចដូចជាពស់ហនុមានផង ភ្នែកឯងនឹងឃើញស្រីដទៃ ហើយចិត្តឯងនឹងពោលសេចក្ដីខូចអាក្រក់ដែរ។ . . . តើអញនឹងភ្ញាក់ឡើងវិញដល់កាលណាហ្ន៎! អញនឹងទៅរកផឹកទៀត»។ ១៤ ការពិសាស្រាដោយដឹងកំរិតរបស់ខ្លួនអាចទៅជាមានប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែត្រូវតែជៀសវាងពីការពិសាស្រាហួសហេតុពេក។
៦ ការប្រើប្រាស់លុយកាក់: ក្នុងករណីខ្លះ បញ្ហាខាងលុយអាចបង្ការបាន បើប្រើបេឡាដោយប្រាជ្ញា។ ចូរស្ដាប់ឱវាទនេះ៖ «កុំឲ្យនៅកណ្ដាលពួកអ្នកប្រមឹកស្រា ឬក្នុងពួកល្មោភស៊ីឡើយ ដ្បិតមនុស្សប្រមឹក នឹងមនុស្សល្មោភនឹងទៅជាក្រ ហើយសេចក្ដីងុយងោកនឹងនាំឲ្យស្លៀកពាក់កណ្ដាច»។ ១៥ ដោយជៀសវាងស្រានិងការប្រើគ្រឿងញៀន ព្រមទាំងទម្លាប់ដូចជាការលេងល្បែងស៊ីសង នោះយើងអាចប្រើលុយ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់គ្រួសាររបស់យើងតាមរបៀបដ៏ល្អ។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនមិនបានរស់នៅឲ្យស្របតាមធនធានរបស់គេទេ ថែមទាំងត្រូវតែខំធ្វើការ ដើម្បីគ្រាន់តែសងបំណុលរបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកខ្លះថែមទាំងខ្ចីលុយ ដើម្បីសងការប្រាក់ចំពោះការខ្ចីលុយមួយទៀត។ ការចងចាំនឹងពាក្យដែលមានប្រាជ្ញាជាបន្ទាប់ នឹងជួយបានដោយចែងថា៖ «អ្នកណាដែលជាប់តាមមនុស្សចោលម្សៀត នោះនឹងបានសេចក្ដីកំសត់យ៉ាងឆ្អែតវិញ»។ ១៦ យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹តើខ្ញុំពិតជាត្រូវការរបស់ដែលខ្ញុំចង់ទិញនោះឬទេ? តើមានរបស់ណាខ្លះដែលបានទុកចោលក្នុងទូ ក្រោយពីប្រើបានតែប៉ុន្មានដងនោះ?›។ អ្នកកាសែតម្នាក់បានសរសេរថា៖ «វត្ថុចាំបាច់របស់មនុស្សគឺមានតិចទេ តែចំណង់របស់គាត់គឺគ្មានព្រំដែនឡើយ»។ ចូរកត់សម្គាល់ពាក្យដែលមានប្រាជ្ញាទាំងនេះ៖ «ដ្បិតយើងរាល់គ្នាមិនបានយកអ្វី ចូលមកក្នុងលោកីយនេះទេ ហើយច្បាស់ជាយើងពុំអាចនឹងយកអ្វីចេញទៅវិញបានដែរ តែបើមានអាហារទទួលទាន នឹងសំលៀកបំពាក់ នោះក៏ល្មមឲ្យយើងបានស្កប់ចិត្តហើយ។ . . . ដ្បិតការដែលស្រឡាញ់ប្រាក់ នោះហើយជាមេឫសនៃសេចក្ដីអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង ដែលអ្នកខ្លះបានឈោងតាម . . . ទាំងចាក់ទំលុះខ្លួនគេ ដោយសេចក្ដីព្រួយលំបាកជាច្រើន»។ ១៧
៧ ការព្យាយាមគឺមានប្រសិទ្ធិភាពណាស់ ចំពោះការដោះស្រាយបញ្ហាខាងលុយកាក់។ «ឱ!មនុស្សខ្ជិលច្រអូសអើយ! ចូរទៅមើលស្រមោចចុះ! ចូរពិចារណាផ្លូវទាំងប៉ុន្មានរបស់វា ហើយមានប្រាជ្ញាឡើង . . . ដេកបន្ដិច ងោកបន្ដិច ឱបដៃនឹងដេកបន្ដិច យ៉ាងនោះ សេចក្ដីកំសត់ទុគ៌តរបស់ឯង នឹងលោមកដល់ដូចជាចោរប្លន់»។ ១៨ ការរៀបចំគម្រោងដ៏ហ្មត់ចត់និងការមានថវិកាដ៏សមរម្យ ក៏អាចជួយផងដែរ៖ «បើមានអ្នកណាចង់សង់ផ្ទះពីថ្ម តើមិនអង្គុយលៃលកមើលជាមុនទេឬអី ដើម្បីឲ្យដឹងជាមានល្មមនឹងធ្វើបង្ហើយបានឬមិនបាន?»។ ១៩
‹តើអ្នកដែលឃើញមនុស្សខ្នះខ្នែងក្នុងការរកស៊ីរបស់ខ្លួនទេ?›
៨ ចុះយ៉ាងណាវិញ បើយើងមានភាពក្រីក្រដែលមិនមែនជាកំហុសរបស់យើងនោះ? ជាឧទាហរណ៍ ដោយព្រោះបញ្ហាខាងសេដ្ឋកិច្ច យើងអាចទៅជាឥតមានការងារធ្វើ ទោះជាយើងសុខចិត្តខំប្រឹងធ្វើការយ៉ាងណាក្ដី។ ឬក៏យើងប្រហែលរស់នៅក្នុងប្រទេស ដែលមនុស្សភាគច្រើនរស់នៅក្រោមកំរិតនៃភាពក្រីក្រ។ តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណា? «ដ្បិតប្រាជ្ញាជាគ្រឿងការពារខ្លួន ដូចជាប្រាក់ក៏ជាគ្រឿងការពារខ្លួនដែរ ប៉ុន្តែការដែលវិសេសជាងខាងចំណេះ គឺថាប្រាជ្ញារមែងតែរក្សាជីវិតរបស់ពួកអ្នកប្រាជ្ញឲ្យគង់នៅ»។ ២០ ម្យ៉ាងវិញទៀត ចូរពិនិត្យមើលឱវាទនេះ៖ ‹តើអ្នកដែលឃើញមនុស្សខ្នះខ្នែងក្នុងការរកស៊ីរបស់ខ្លួនទេ? អ្នកនោះនឹងបានឈរនៅចំពោះស្តេច›។ ២១ តើយើងអាចរៀនមុខជំនាញ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យរកការងារធ្វើបានឬទេ?
«ចូរឲ្យទៅគេ នោះនឹងបានឲ្យមកអ្នកដែរ»
៩ ឱវាទដែលមានដូចតទៅនេះ ស្ដាប់ទៅដូចជាផ្ទុយ តែមានប្រសិទ្ធិភាពមែនទែន៖ «ចូរឲ្យទៅគេ នោះនឹងបានឲ្យមកអ្នកដែរ . . . ដ្បិតគេនឹងវាល់ឲ្យអ្នក តាមរង្វាល់ណាដែលអ្នកវាល់ឲ្យគេ»។ ២២ នេះមិនបានសេចក្ដីថា ឲ្យទៅគេដោយសង្ឃឹមថានឹងទទួលសំណងមកវិញនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ឱវាទនេះគឺបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានចិត្តដ៏សប្បុរស៖ «មនុស្សដែលមានចិត្តសទ្ធា នឹងបានបរិបូរ ហើយអ្នកណាដែលស្រោចទឹកដល់គេ នោះនឹងបានគេស្រោចទឹកដល់ខ្លួនដែរ»។ ២៣ ដោយចេះចែកគ្នាពេលមានការខ្វះខាត នោះយើងបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តសប្បុរស ដែលនៅទីបំផុតនឹងមានប្រយោជន៍ដល់យើង។
១០ ទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស: ស្តេចមួយអង្គដ៏មានប្រាជ្ញាបានសង្កេតឃើញថា៖ «យើងបានឃើញអស់ទាំងការនឿយហត់ នឹងគ្រប់ការដែលធ្វើបានដោយស្រួលថា ជាហេតុនាំឲ្យអ្នកជិតខាងមានចិត្តច្រណែនដល់គ្នានឹងគ្នា នេះក៏ជាការឥតមានទំនង ហើយជាអសារឥតការទទេ»។ ២៤ ការប្រកួតប្រជែងបាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនប្រព្រឹត្តដោយឥតប្រាជ្ញា។ បុគ្គលម្នាក់ឃើញអ្នកជិតខាងគាត់មានទូរទស្សន៍ទំហំ៣២អ៊ីញ ហើយគាត់ក៏ទៅទិញទូរទស្សន៍ដែលមានទំហំ៣៦អ៊ីញ ទោះជាទូរទស្សន៍គាត់ដែលមានទំហំ២៧អ៊ីញមានដំណើរការយ៉ាងល្អក៏ដោយ។ ការប្រកួតប្រជែងបែបនេះ គឺប្រាកដជាអសារឥតការទទេមែន ដូចជាដេញចាប់ខ្យល់អ៊ីចឹង គឺត្រូវរត់ចុះឡើងដោយឥតចាប់បានអ្វីឡើយ។ តើអ្នកឯកភាពឬទេ?
តើយើងអាចដោះស្រាយយ៉ាងណាចំពោះការមានកំហឹងដ៏ខ្លាំងនោះ?
១១ យើងអាចអាក់អន់ចិត្តដោយអ្វីដែលអ្នកដទៃបាននិយាយមកយើង។ ប៉ុន្តែ ចូរគិតអំពីឱវាទនេះ៖ «កុំឲ្យមានចិត្តរហ័សខឹងឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីកំហឹងរមែងនៅក្នុងទ្រូងរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើទេ»។ ២៥ ពិតមែន គឺមានករណីខ្លះដែលយើងមានហេតុឲ្យតូចចិត្ត។ អ្នកសរសេរពីបុរាណម្នាក់បានសារភាពថា៖ «ចូរខឹងចុះ! តែកុំឲ្យធ្វើបាបឡើយ កុំឲ្យសេចក្ដីកំហឹងរបស់អ្នកនៅដរាបដល់ថ្ងៃលិចឡើយ»។ ២៦ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណា បើយើងមានកំហឹងយ៉ាងខ្លាំងនោះ? «សតិបញ្ញារបស់មនុស្សនឹងនាំឲ្យយឺតនឹងខឹង អ្នកនោះក៏តែងមានចិត្តអរ ដោយមិនប្រកាន់ទោសវិញ»។ ២៧ យើងត្រូវការជាចាំបាច់នូវសតិបញ្ញា។ យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹ហេតុអ្វីបានជាគាត់ប្រព្រឹត្តអ៊ីចឹង? តើមានកាលៈទេសៈដ៏ចាំបាច់ឬទេ? បន្ថែមពីលើការយល់ធ្លុះ គឺមានគុណសម្បត្ដិដែលអាចបណ្ដុះបាន ដើម្បីនឹងប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងកំហឹងនោះ។ «ដូច្នេះ ចូរប្រដាប់កាយ ដោយចិត្តក្ដួលអាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត នឹងចិត្តអត់ធ្មត់ ទុកដូចជាពួកអ្នករើសតាំង ដែលបរិសុទ្ធ . . . ហើយទ្រាំទ្រគ្នា ទាំងអត់ទោសទៅវិញទៅមក បើអ្នកណាមានហេតុទាស់នឹងអ្នកណា នោះចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ . . . ចូរបន្ថែមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់ថែមទៀត ជាចំណងនៃសេចក្ដីគ្រប់លក្ខណ៍»។ ២៨ ត្រូវហើយ សេចក្ដីស្រឡាញ់សម្រួលដោយដោះស្រាយបញ្ហាជាច្រើន ស្តីអំពីទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស។
១២ ប៉ុន្តែ នៅមាន«អវយវៈ១យ៉ាងតូច» ដែលជាឧបសគ្គនៃការរក្សាទំនាក់ទំនងដ៏ក្សេមក្សាន្តជាមួយមនុស្ស នោះគឺជាអណ្ដាត។ ពាក្យទាំងនេះគឺពិតមែន ដែលចែងថា៖ «ឯអណ្ដាតវិញ នោះគ្មានអ្នកណាអាចនឹងផ្សាំងបានឡើយ គឺជារបស់អាក្រក់ដែលទប់មិនបាន ក៏មានពេញដោយពិសដែលនាំឲ្យស្លាប់»។ ២៩ ឱវាទនេះក៏គួរកត់ចំណាំដែរ៖ «ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាបានឆាប់នឹងស្ដាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ»។ ៣០ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងការប្រើអណ្ដាត យើងត្រូវតែប្រយ័ត្នកុំនិយាយដោយលាក់លៀម ដើម្បីរក្សាឲ្យមានសន្ដិភាពក្លែងបន្លំនោះ។ «ត្រូវឲ្យចេញសំដីថាតែមែនៗ ឬ ទេៗប៉ុណ្ណោះ សេចក្ដីណាដែលលើសអំពីនោះទៅ នោះមកតែពីអាកំណាចទេ»។ ៣១
១៣ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចរក្សាទំនាក់ទំនងឲ្យបានសមរម្យជាមួយអ្នកដទៃ? ចូរកត់សម្គាល់នូវគោលការណ៍ដែលណែនាំនេះ៖ «កុំឲ្យគ្រប់គ្នាស្វែងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ត្រូវស្វែងរកចំពោះអ្នកដទៃផង»។ ៣២ បើធ្វើអ៊ីចឹង យើងនឹងបំពេញតាមអ្វីដែលហៅថាសុវណ្ណវិន័យដែលចែងថា៖ «ដូច្នេះ អស់ទាំងការអ្វី ដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យមនុស្សលោក ប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួន នោះត្រូវឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងគេដូច្នោះដែរ»។ ៣៣
១៤ ភាពតានតឹងចិត្ត: តើយើងអាចរក្សាតុល្យភាពខាងផ្លូវចិត្តក្នុងពិភពលោក ដែលមានពេញដោយភាពតានតឹងចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? «ចិត្តរីករាយ តែងតែបណ្ដាលឲ្យមានទឹកមុខផូរផង់ តែវិញ្ញាណត្រូវបាក់បែកដោយកើតមានទុក្ខព្រួយក្នុងចិត្ត»។ ៣៤ យើងអាចបាត់បង់នូវ«ចិត្តរីករាយ» ពេលយើងឃើញអ្នកដទៃមិនខ្ចីអើពើចង់ដឹងអ្វីដែលហាក់ដូចជាត្រឹមត្រូវចំពោះយើង។ ក៏ប៉ុន្តែជាការប្រសើរ បើយើងចងចាំពាក្យទាំងនេះ«ដូច្នេះ កុំឲ្យប្រព្រឹត្តជាមនុស្សសុចរិតហួសល្បត់ឡើយ ក៏កុំឲ្យធ្វើខ្លួនឲ្យមានប្រាជ្ញាលើសលន់ដែរ តើចង់បំផ្លាញខ្លួនធ្វើអី?»។ ៣៥ ម្យ៉ាងវិញទៀត សេចក្ដីកង្វល់ក្នុងជីវិតអាចធ្វើឲ្យយើងមួម៉ៅចិត្តជានិច្ច។ តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? សូមឲ្យយើងចងចាំថា៖ «ការទុក្ខដែលគ្របសង្កត់ចិត្ត នោះធ្វើឲ្យរួញថយចុះ តែពាក្យល្អ១ម៉ាត់នឹងធ្វើឲ្យរីករាយឡើង»។ ៣៦ យើងអាចសញ្ជឹងគិតលើ«ពាក្យល្អ១ម៉ាត់» គឺពាក្យដ៏ពីរោះដែលលើកទឹកចិត្តយើង។ ការមានអាកប្បកិរិយាដ៏ល្អ ទោះជាប្រឈមមុខនឹងកាលៈទេសៈដ៏ធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងណាក្ដី នោះអាចមានអានុភាពដ៏ល្អផង នេះសមនឹងអ្វីដែលបានចែងថា៖ «ចិត្តដែលសប្បាយជាថ្នាំយ៉ាងវិសេស»។ ៣៧ នៅពេលដែលយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយព្រោះអ្នកដទៃឥតខ្វល់ខ្វាយនឹងយើង យើងអាចសាកល្បងនឹងឱវាទនេះ៖ «ដែលឲ្យ នោះបានពរជាជាងទទួល»។ ៣៨ ដោយមានអាកប្បកិរិយាដ៏ល្អ យើងអាចប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងភាពតានតឹងចិត្ត ដែលយើងជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
១៥ តើអ្នកគិតថាពាក្យដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដែលបានថ្លែងមកនេះ មានប្រសិទ្ធភាពសំរាប់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងសតវត្សទី២១នេះឬទេ? តាមពិត ពាក្យទាំងនោះគឺមានក្នុងសៀវភៅពីបុរាណមួយ គឺព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាបែរអារម្មណ៍ទៅលើព្រះគម្ពីរជាជាងទៅរកប្រភពឯទៀតនៃប្រាជ្ញា? ដោយហេតុមួយគឺ គោលការណ៍ទាំងឡាយដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺមានប្រសិទ្ធភាពជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ យ៉ាសូហ៊ីរ៉ូនិងខាយូខូ បានទាក់ទងនឹងចលនាស្ត្រីសេរី។ ពួកគេបានរៀបការ ដោយសារតែខាយូខូមានផ្ទៃពោះជាមួយយ៉ាសូហ៊ីរ៉ូប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារបញ្ហាខាងលុយ និងភាពមិនចុះសម្រុងគ្នា មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមកគេក៏បានលែងលះគ្នាទៅ។ ក្រោយមក ដោយគ្មានដំណឹងអំពីគ្នាទេ នោះពួកគេបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ គេម្នាក់ៗបានឃើញគ្នាទៅវិញទៅមកថា បានផ្លាស់ប្រែជីវិតច្រើនជាងមុនឆ្ងាយណាស់។ យ៉ាសូហ៊ីរ៉ូនិងខាយូខូបានសម្រេចចិត្តរៀបការជាមួយគ្នាម្ដងទៀត។ ទោះជាជីវិតរបស់គេមិនមែនឥតមានបញ្ហាក៏ដោយ តែឥឡូវគេរស់នៅតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ហើយទាំងពីរនាក់បានសុខចិត្តដោះស្រាយបញ្ហារបស់គេ។ អ្នកនឹងឃើញនូវលទ្ធផលដ៏ល្អនៃការអនុវត្តន៍តាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិត ក្នុងចំណោមពួកសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ សូមអញ្ជើញទៅកិច្ចប្រជុំមួយរបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យបានស្គាល់មនុស្សដែលកំពុងតែខំធ្វើតាមព្រះគម្ពីរចុះ។
១៦ ឱវាទដែលបានស្រង់ចេញមកខាងលើនេះ គឺគ្រាន់តែជាតំណាងនៃប្រាជ្ញាយ៉ាងច្រើនដែលមានប្រយោជន៍ ដែលអ្នកអាចរកឃើញនូវកំណប់ទ្រព្យនៃការបំភ្លឺពីព្រះគម្ពីរ។ គឺមានមូលហេតុដែលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា សុខចិត្តអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់គេ។ ម្ដេចក៏មិនស្វែងរកនូវមូលហេតុដែលគេសុខចិត្តធ្វើបែបនោះ និងរៀនអំពីហេតុការណ៍ពិតខ្លះអំពីព្រះគម្ពីរទៅ?
