ភាគទី៦
តើហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើង?
តើការស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះលោកអ្នក? ចំពោះអ្នកឯទៀតនេះនឹងមានន័យថា រកឃើញចម្លើយនឹងសំនួរដែលធ្វើឲ្យមនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់វង្វេងវង្វាន់ ដែលថា៖ ‹ហេតុអ្វីខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅទីនេះ?›។ អ្នកប្រហែលជាបានឆ្ងល់អំពីរឿងនេះម្ដងម្កាលដែរ។ ស្តេចមួយអង្គដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើន«ជាងអស់ទាំងស្តេច»នៅសម័យទ្រង់ បានពិនិត្យមើលសំនួរនេះស្តីអំពីអត្ថន័យនៃជីវិត។ (របាក្សត្រទី២ ៩:២២; សាស្ដា ២:១-១៣) ស្តេចនេះ ព្រះនាមសាឡូម៉ូន មានអំណាចយ៉ាងសម្បើមហើយអាចប្រើប្រាស់អំណាចនោះបានតាមចិត្ត មានទ្រព្យសម្បត្ដិហូរហៀរ និងមានប្រាជ្ញាដែលប្រៀបផ្ទឹមមិនបាន។ តើការស្រាវជ្រាវរបស់ទ្រង់មានលទ្ធផលយ៉ាងណា? «សេចក្ដីនេះចប់តែប៉ុណ្ណេះ ទាំងអស់បានសំដែងទុកហើយ ដូច្នេះ ចូរកោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់ចុះ! ដ្បិតប៉ុណ្ណេះឯងជាកិច្ចទាំងមូលដែលមនុស្សត្រូវធ្វើ»។ (សាស្ដា ១២:១៣) ដោយព្រោះបទពិសោធន៍របស់សាឡូម៉ូនមានខ្ពស់លើសជាងមនុស្សភាគច្រើន នោះសេចក្ដីសន្និដ្ឋានរបស់ទ្រង់ គឺយ៉ាងហោចណាស់ គួរឲ្យយើងយកមកពិនិត្យមើលដែរ។—សាស្ដា ២:១២
២ សេចក្ដីកោតខ្លាចព្រះ ដែលសាឡូម៉ូនបានប្រាប់នោះ មិនមែនជាការខ្លាចដ៏ញ័ររន្ធត់នឹងកម្លាំងវិញ្ញាណដែលឥតស្គាល់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះគឺជាការខ្លាចដ៏ត្រឹមត្រូវពីការមិនផ្គាប់ចិត្តបុគ្គលម្នាក់ ដែលអ្នកស្រឡាញ់ជាទីបំផុត។ ប្រសិនបើអ្នកស្រឡាញ់បុគ្គលណាម្នាក់យ៉ាងខ្លាំង នោះអ្នកប្រាកដជាចង់ផ្គាប់ចិត្តបុគ្គលនោះរាល់តែដង និងជៀសវាងធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់តូចចិត្ត។ កាលដែលអ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍អ៊ីចឹងដែរចំពោះទ្រង់។
៣ ដោយអានព្រះគម្ពីរ អ្នកអាចរៀនអំពីអ្វីដែលព្រះអាទិទេពគាប់ព្រះទ័យ និងអ្វីដែលទ្រង់មិនគាប់ព្រះទ័យដែរ ព្រមទាំងរៀនអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ក្នុងការបង្កើតផែនដី។ ក្នុងការរៀបរាប់អំពីព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលទ្រង់សូនធ្វើហើយប្រតិស្ឋានផែនដី» នោះព្រះគម្ពីរក៏ហៅទ្រង់ជាព្រះដែល«តាំងឡើង មិនមែនបង្កើតមកឲ្យនៅទទេទេ គឺបានជបសូនបង្កើតឲ្យជាទីអាស្រ័យនៅ»។ (អេសាយ ៤៥:១៨) ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំផែនដីនេះដើម្បីឲ្យមនុស្សរស់នៅ ដែលនឹងត្រូវមើលថែរក្សាផែនដីនេះ ព្រមទាំងសត្វទាំងឡាយដែលរស់នៅលើផែនដី។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨) ប៉ុន្តែ តើនោះគ្រាន់តែជាគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្កើតមនុស្សជាតិមក ជាអ្នកមើលថែរក្សាប៉ុណ្ណោះឬ?
៤ អត់ទេ! គឺមានគោលបំណងខ្ពស់ជាងនោះទៅទៀត។ បុរសទីមួយគឺអ័ដាម មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងល្អជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ អ័ដាមអាចប្រស្រ័យទាក់ទងផ្ទាល់នឹងព្រះអាទិទេព។ គាត់អាចទាំងស្ដាប់នូវអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ និងទូលព្រះយេហូវ៉ានូវអ្វីដែលគាត់បានគិតដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៨-៣០; ៣:៨-១៣, ១៦-១៩; កិច្ចការ ១៧:២៦-២៨) ដូច្នេះហើយ អ័ដាមនិងភរិយារបស់គាត់គឺអេវ៉ា មានឯកសិទ្ធិយ៉ាងអស្ចារ្យដើម្បីឲ្យបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា និងបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយនឹងទ្រង់។ ការស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងយកតម្រាប់តាមទ្រង់ នឹងធ្វើឲ្យគេមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្ត ដ្បិតទ្រង់ជា«ព្រះដ៏មានព្រះទ័យសប្បាយ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១១, ព.ថ.) ជាព្រះដែល«ប្រទានគ្រប់ទាំងអស់មកយើងរាល់គ្នាជាបរិបូរ ឲ្យយើងបានអរសប្បាយ» នោះព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់បុរសដំបូងនៅក្នុងសួនមនោរម្យ ដែលហៅថាសួនច្បារអេដែន ព្រមទាំងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅជារៀងរហូតតទៅ។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧; លោកុប្បត្តិ ២:៨, ៩, ១៦, ១៧
៥ រស់នៅជារៀងរហូត? អ្នកប្រហែលជាបដិសេធចោលនូវគំនិតដែលថា ការមានជីវិតជារៀងរហូត ជាអ្វីដែលមិនសមហេតុសមផលទេ។ ប៉ុន្តែ តើអ៊ីចឹងមែនឬ? ឥឡូវពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា គេមានការយល់ធ្លុះនឹងអ្វីដែលធ្វើឲ្យកោសិកាទៅជាចាស់។ សារធាតុហ្សែនតូចល្អិតដែលបានហៅថា ធែឡូមែ ដែលគ្របចុងក្រូម៉ូសូម គឺមានកាន់តែខ្លីឡើងរាល់ពេលដែលកោសិកាមួយទៅជាបែងចែក។ ក្រោយពីកោសិកាបែងចែកជា៥០ទៅ១០០ នោះធាតុធែឡូមែនេះក៏សឹកអស់ទៅ ហើយកោសិកាភាគច្រើនឈប់បែងចែកដែរ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការរកឃើញខាងវិទ្យាសាស្ត្រពេលថ្មីៗនេះ បង្ហាញថាដោយមានជំនួយពីអង់ស៊ីមមួយ ដែលបានហៅថាធែឡូមែរេស នោះកោសិកាមនុស្សអាចបន្តបែងចែកជារៀងរហូត។ ថ្វីបើការរកឃើញហេតុការណ៍នេះ មិនមានន័យថាព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជីវិតជារៀងរហូតតាមរយៈអង់ស៊ីមនេះក៏ដោយ តែក៏បង្ហាញអំពីរឿងមួយគឺ៖ គំនិតអំពីជីវិតជារៀងរហូត ពិតជាសមហេតុសមផលមែន!
៦ ត្រូវហើយ ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញថា មនុស្សមួយគូដំបូងបានបង្កើតមកឲ្យរស់ជារៀងរហូត គឺអាចជឿបាន។ មនុស្សជាតិនឹងត្រូវឲ្យមានទំនាក់ទំនងកាន់តែជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូតតទៅ។ ពួកគេនឹងស្អាងចំណងដ៏រឹងមាំជាមួយព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ ដោយដឹងយ៉ាងច្បាស់អំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ចំពោះមនុស្សនៅលើផែនដីនេះ និងការសម្រេចគោលបំណងនោះ។ ជីវិតរបស់គេនឹងមិនក្លាយជាអ្វីដ៏លំបាកធុញទ្រាន់នោះទេ។ អ័ដាមនិងនាងអេវ៉ាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ដើម្បីបង្កើតកូនចៅដ៏ល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍ឲ្យមានពេញផែនដីនេះ។ ពួកគេនឹងប្រាកដជាមានកិច្ចការដ៏គាប់ចិត្ត ដែលមានអត្ថន័យជារៀងរហូត។ នោះប្រាកដជាជីវិតដ៏គាប់ចិត្តយ៉ាងណាទៅហ្ន៎!—លោកុប្បត្តិ ១:២៨