គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត
ខ្ញុំមានកាំភ្លើងជាប់ខ្លួនរហូត
ឆ្នាំកំណើត: ១៩៥៨
ប្រទេសកំណើត: អ៊ីតាលី
ប្រវត្តិ: សមាជិកក្រុមបងធំ
អតីតកាលរបស់ខ្ញុំ:
ខ្ញុំបានកើតនិងធំឡើងនៅជាយប្រទេសរ៉ូម ជាតំបន់ដែលកម្មករក្រីក្ររស់នៅ។ ជីវិតនៅទីនោះពិបាកណាស់។ ខ្ញុំមិនដែលឃើញមុខម្ដាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនចុះសម្រុងជាមួយនឹងឪពុករបស់ខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំរៀនរស់ដោយខ្លួនឯងក្នុងតំបន់ដែលពេញដោយបញ្ហានោះ។
ខ្ញុំចេះលួចតាំងពីអាយុ១០ឆ្នាំ។ ពេលអាយុ១២ឆ្នាំ ខ្ញុំបានរត់ចេញពីផ្ទះជាលើកដំបូង។ អស់ជាច្រើនដង ឪពុកខ្ញុំបានទៅយកខ្ញុំពីប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិសមកផ្ទះវិញ។ ខ្ញុំតែងតែឈ្លោះជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត។ ខ្ញុំជាមនុស្សឃោរឃៅ ហើយក្ដៅក្រហាយជានិច្ចចំពោះមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន។ ពេលអាយុ១៤ឆ្នាំ ខ្ញុំបានចេញពីផ្ទះ ហើយមិនត្រឡប់មកវិញទេ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមប្រើគ្រឿងញៀន ហើយរស់នៅតាមផ្លូវ។ ដោយសារខ្ញុំគ្មានកន្លែងដេក ដូច្នេះខ្ញុំគាស់ឡានគេ ហើយចូលដេកក្នុងនោះរហូតដល់ព្រលឹម។ រួចមក ខ្ញុំដើររកទឹកនៅទីសាធារណៈដើម្បីលាងជម្រះខ្លួន។
ខ្ញុំទៅជាមនុស្សជំនាញខាងលួច ខ្ញុំលួចអ្វីគ្រប់យ៉ាង តាំងពីឆក់កាបូបរហូតដល់ប្លន់ផ្ទះនិងវីឡានៅពេលយប់។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានរហស្សនាមខាងលួច មិនយូរក្រោយមកខ្ញុំបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យចូលរួមក្នុងក្រុមបងធំដ៏ល្បីមួយ ដែលនាំឲ្យខ្ញុំមាន«ឱកាស»ឡើងតំណែងជាអ្នកប្លន់ធនាគារ។ ដោយសារខ្ញុំមិនចេះញញើត ខ្ញុំបានទៅជាសមាជិកដែលគេគោរពក្នុងក្រុមបងធំនោះ។ ខ្ញុំមានកាំភ្លើងជាប់ខ្លួនរហូត ពេលខ្ញុំដេក ខ្ញុំតែងដាក់វានៅក្រោមខ្នើយ។ ជីវិតខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងរង្វង់នៃអំពើឃោរឃៅ គ្រឿងញៀន លួចប្លន់ ពាក្យសម្ដីអាក្រក់ និងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ ប៉ូលិសតាមស្វះស្វែងរកខ្ញុំឥតឈប់ឈរ។ គេបានចាប់ខ្ញុំច្រើនលើកច្រើនសា ហើយខ្ញុំចេញចូលគុកដូចចេញចូលផ្ទះ។
វិធីដែលគម្ពីរបានជួយខ្ញុំឲ្យកែប្រែជីវិត:
មានពេលមួយក្រោយខ្ញុំចេញពីគុក ខ្ញុំបានទៅលេងមីងរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនបានដឹងថា មីងនិងបងប្អូនជីដូនមួយពីរនាក់របស់ខ្ញុំជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ពួកគាត់បានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំមួយរបស់សាក្សី។ ដោយសារខ្ញុំចង់ដឹង ខ្ញុំក៏ទៅជាមួយនឹងពួកគាត់។ ពេលទៅដល់សាលប្រជុំ ខ្ញុំប្រាប់ពួកគាត់ថាខ្ញុំចង់អង្គុយនៅជិតទ្វារ ដូច្នេះខ្ញុំអាចមើលថាអ្នកណាចេញចូលតាមទ្វារនោះ។ ប្រាកដណាស់ ពេលនោះខ្ញុំមានកាំភ្លើងជាប់ខ្លួន។
កិច្ចប្រជុំនោះបានកែប្រែជីវិតខ្ញុំ។ ខ្ញុំចាំថា ពេលនោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជានៅភពមួយផ្សេងទៀត។ មនុស្សនៅទីនោះញញឹមពព្រាយ ហើយស្វាគមន៍ខ្ញុំយ៉ាងរាក់ទាក់។ ខ្ញុំនៅតែចាំច្បាស់នូវកែវភ្នែកដ៏ស្មោះត្រង់និងភាពកក់ក្ដៅរបស់ពួកគេ។ នេះខុសគ្នាឆ្ងាយពីសង្គមដែលខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅ!
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរជាមួយនឹងសាក្សី។ ពេលខ្ញុំរៀនកាន់តែច្រើន ខ្ញុំកាន់តែដឹងថាខ្ញុំត្រូវកែប្រែរបៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង។ ខ្ញុំបានធ្វើតាមឱវាទនៅសុភាសិត ១៣:២០ ដែលចែងថា៖«អ្នកណាដែលដើរជាមួយនឹងមនុស្សប្រាជ្ញ នោះនឹងមានប្រាជ្ញាដែរ តែអ្នកណាដែលភប់ប្រសព្វនឹងមនុស្សល្ងីល្ងើ នោះនឹងត្រូវខូចបង់វិញ»។ ខ្ញុំយល់ច្បាស់ថាខ្ញុំត្រូវផ្ដាច់ខ្លួនពីក្រុមបងធំ។ នោះមិនស្រួលទេ តែខ្ញុំអាចធ្វើបាន ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។
នេះជាលើកទី១ក្នុងជីវិត ដែលខ្ញុំអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍និងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនបាន
ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំបានសម្អាតភាពស្មោកគ្រោករបស់ខ្លួន។ ខ្ញុំខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីឈប់ជក់បារីនិងផ្ដាច់គ្រឿងញៀន។ ខ្ញុំបានកាត់សក់ខ្លី ឈប់ពាក់ក្រវិល និងឈប់ប្រើពាក្យសម្ដីអាក្រក់ទៀត។ នេះជាលើកទី១ក្នុងជីវិត ដែលខ្ញុំអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍និងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនបាន។
តាំងពីដើមមក ខ្ញុំមិនដែលចូលចិត្តអាននិងរៀនសូត្រទេ។ ដូច្នេះ ពេលរៀនគម្ពីរខ្ញុំពិបាកផ្ដោតអារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំខំព្យាយាម បន្តិចម្ដងៗខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យចាប់ផ្ដើមធ្វើទុក្ខខ្ញុំ។ ជារឿយៗ ខ្ញុំមានគំនិតអវិជ្ជមានអំពីខ្លួនឯង ខ្ញុំសង្ស័យថាព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចអភ័យទោសចំពោះអំពើអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានធ្វើទេ។ ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបនោះ ខ្ញុំទទួលការសម្រាលទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងអំពីការដែលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យស្ដេចដាវីឌ ក្រោយពីគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន។—សាំយូអែលទី២ ១១:១–១២:១៣
អ្វីដែលពិបាកមួយទៀតគឺ ការចេញទៅផ្សព្វផ្សាយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីជំនឿរបស់ខ្ញុំ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ខ្ញុំខ្លាចថាខ្ញុំនឹងជួបមនុស្សដែលខ្ញុំបានធ្វើបាបនៅអតីតកាល! ប៉ុន្តែ បន្តិចម្ដងៗខ្ញុំអាចយកឈ្នះការភ័យខ្លាចនេះ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីសុខក្នុងការជួយអ្នកឯទៀតឲ្យរៀនអំពីបិតាដ៏អស្ចារ្យនៅស្ថានសួគ៌ ជាព្រះដែលអភ័យទោសឲ្យយើងយ៉ាងបរិបូរ។
ផលប្រយោជន៍ដែលខ្ញុំទទួល:
ការរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះជីវិតខ្ញុំ! មិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំភាគច្រើនបានស្លាប់ឬជាប់គុក។ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមានជីវិតដ៏មានន័យខ្លឹមសារ ហើយទន្ទឹងរង់ចាំអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាង។ ខ្ញុំបានរៀនឲ្យមានចិត្តរាបទាបនិងស្ដាប់បង្គាប់ ហើយខ្ញុំក៏ចេះទប់កំហឹងរបស់ខ្ញុំដែរ។ ជាលទ្ធផល ខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងល្អជាងជាមួយនឹងមនុស្សនៅជុំវិញខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏មានសុភមង្គលជាមួយនឹងប្រពន្ធដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះខាមែន។ យើងទាំងពីរនាក់មានអំណរក្រៃលែងក្នុងការជួយអ្នកឯទៀតឲ្យរៀនគម្ពីរ។
អូ ខ្ញុំភ្លេចប្រាប់ ជួនកាលខ្ញុំធ្វើការនៅធនាគារ តែមិនមែនប្លន់ទេ គឺសម្អាត!