ការបង្រៀនស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់
ជំពូកទី១៩
ការបង្រៀនស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់
ពេលចេញពីស្រុកយូដាទៅឯស្រុកកាលីឡេវិញ នោះព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ស្រុកសាម៉ារី។ ដោយអស់កម្លាំង ប្រហែលជាថ្ងៃត្រង់ នោះព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សក៏ឈប់សំរាកនៅក្បែរមាត់អណ្ដូងមួយជិតទីក្រុងស៊ូខារ។ អណ្ដូងនេះបានត្រូវជីកជាច្រើនសតវត្សមកហើយដោយលោកយ៉ាកុប ហើយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃអណ្ដូងនេះក៏នៅតែមាន គឺជិតទីក្រុងមួយនៅសម័យទំនើបនេះឈ្មោះថាណាប្លូស។
កាលដែលព្រះយេស៊ូឈប់សំរាកនៅទីនេះ នោះពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ក៏ចូលទៅទីក្រុង ដើម្បីទៅទិញស្បៀងអាហារ។ នៅពេលដែលស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់មកដងទឹក នោះទ្រង់សុំថា៖ «សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង!»។
ធម្មតាសាសន៍យូដានិងសាសន៍សាម៉ារីឥតមានការប្រស្រ័យទាក់ទងនឹងគ្នាទេ ពីព្រោះការប្រកាន់នេះមានតាំងពីយូរមកហើយ។ ដូច្នេះ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង នោះស្ត្រីនេះទូលសួរថា៖ «លោកជាសាសន៍យូដា ម្ដេចឡើយក៏លោកសូមទឹកខ្ញុំពិសា ដែលខ្ញុំជាស្រីសាសន៍សាម៉ារីដូច្នេះ?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «បើសិនជានាងបានស្គាល់ . . . នឹងអ្នកដែលនិយាយនឹងនាងថា ‹សូមឲ្យខ្ញុំផឹកផង!› នោះនាងនឹងបានសូមពីអ្នកនោះវិញ រួចអ្នកនោះនឹងឲ្យទឹករស់ដល់នាង»។
នាងទូលតបថា៖ «លោកម្ចាស់! លោកគ្មានអ្វីនឹងដងទេ ហើយអណ្ដូងក៏ជ្រៅផង ដូច្នេះលោកបានទឹករស់នោះពីណាមក តើលោកធំជាងយ៉ាកុប ជាឰយុកោយើងខ្ញុំ ដែលឲ្យអណ្ដូងនេះមកយើងខ្ញុំ ហើយទាំងខ្លួនលោក កូនចៅ នឹងហ្វូងសត្វរបស់លោក ក៏បានផឹកផងឬ?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អស់អ្នកណាដែលផឹកទឹកនេះ នឹងត្រូវស្រេកទៀត តែអ្នកណាដែលផឹកទឹកខ្ញុំឲ្យ នោះនឹងមិនស្រេកទៀតឡើយ ទឹកដែលខ្ញុំឲ្យ នឹងត្រឡប់ជារន្ធទឹកនៅក្នុងអ្នកនោះ ដែលផុសឡើងដល់ទៅបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»។
ស្ត្រីនេះក៏ទូលតបថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! សូមឲ្យទឹកនោះមកខ្ញុំផង ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំស្រេក ឬមកដងនៅទីនេះទៀត»។
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូក៏មានបន្ទូលទៅកាន់នាងទៀតថា៖ «ចូរទៅហៅប្ដីនាងមកឯណេះ!»។
នាងទូលឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំគ្មានប្ដីទេ!»។
ព្រះយេស៊ូក៏បញ្ជាក់ពាក្យរបស់នាងដោយថ្លែងថា៖ «ដែលនាងថា ‹គ្មានប្ដី នោះថាត្រូវហើយ!› ដ្បិតនាងបានមានប្ដី៥មកហើយ ឯអ្នកដែលនៅជាមួយសព្វថ្ងៃនេះ មិនមែនជាប្ដីនាងទេ!»។
ស្ត្រីនេះទូលតបទាំងភ្ញាក់ផ្អើលថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! ខ្ញុំយល់ឃើញថា លោកជាហោរា»។ ដោយបង្ហាញនូវការចាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណ នោះនាងកត់សម្គាល់ថា សាសន៍សាម៉ារី «បានថ្វាយបង្គំនៅលើភ្នំនេះ [ភ្នំកេរិស៊ីម ដែលនៅជិតនេះ] តែពួកលោក[សាសន៍យូដា]ថា ក្រុងយេរូសាឡិមជាកន្លែងដែលត្រូវថ្វាយបង្គំវិញ»។
ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ប្រាប់ថា កន្លែងនៃការថ្វាយបង្គំគឺមិនមែនជាអ្វីដ៏សំខាន់នោះទេ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «តែនឹងមានពេលវេលាមក . . . នោះពួកអ្នកដែលថ្វាយបង្គំដោយពិតត្រង់ គេនឹងថ្វាយបង្គំព្រះវរបិតាដោយវិញ្ញាណ នឹងសេចក្ដីពិត ពីព្រោះព្រះវរបិតា ទ្រង់រកពួកអ្នកយ៉ាងនោះ ឲ្យបានថ្វាយបង្គំទ្រង់ ឯព្រះទ្រង់ជាវិញ្ញាណ ហើយអ្នកណាដែលថ្វាយបង្គំទ្រង់ នោះត្រូវតែថ្វាយបង្គំ ដោយវិញ្ញាណ នឹងសេចក្ដីពិតដែរ»។
ស្ត្រីនេះមានចិត្តស្ងើចយ៉ាងខ្លាំង។ នាងទូលថា៖ «ខ្ញុំដឹងហើយថា ព្រះមែស៊ីដែលហៅជាព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់នឹងយាងមក កាលណាមកហើយ នោះទ្រង់នឹងប្រាប់ឲ្យយើងខ្ញុំដឹងគ្រប់ទាំងអស់»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រកាសថា៖ «នោះគឺខ្ញុំនេះហើយ ដែលនិយាយនឹងនាង»។ សូមគិតទៅមើល! ស្ត្រីនេះដែលមកដងទឹកនៅពេលថ្ងៃត្រង់ ប្រហែលជាចង់ជៀសវាងពីស្ត្រីឯទៀតក្នុងក្រុង ដែលស្អប់នាងដោយសារការប្រកបរបររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតរបស់នាង។ តែព្រះយេស៊ូបានអនុគ្រោះចំពោះនាងតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យទៅវិញ។ ដោយមានបន្ទូលចំៗ នោះទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់នាង នូវអ្វីដែលទ្រង់មិនទាន់បានប្រាប់សព្វគ្រប់ដល់អ្នកណាម្នាក់ទេ។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
សាសន៍សាម៉ារីជាច្រើនបានជឿ
ពេលពួកសិស្សមកពីទិញស្បៀងអាហារនៅទីក្រុងស៊ូខារវិញនោះ ពួកសិស្សឃើញព្រះយេស៊ូនៅឯមាត់អណ្ដូងកំពុងតែនិយាយជាមួយនឹងស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់។ នៅពេលដែលពួកសិស្សមកដល់ នោះនាងក៏ចេញទៅដោយទុកចោលក្អមរបស់នាង ហើយធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងនោះវិញ។
ដោយចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់នាង នោះនាងប្រាប់ពួកបុរសក្នុងទីក្រុងថា៖ «ចូរមកមើល! មានមនុស្សម្នាក់ ដែលប្រាប់ខ្ញុំពីគ្រប់អំពើទាំងអស់ ដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត»។ បន្ទាប់មកនាងសួរដោយរបៀបដែលធ្វើឲ្យគេចង់ដឹងថា៖ «តើអ្នកនោះមិនមែនជាព្រះគ្រីស្ទទេឬ?»។ តាមរយៈសំនួរនេះបានធ្វើឲ្យពួកបុរសទាំងនេះចង់ទៅមើលដោយខ្លួនគេផ្ទាល់។
ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ ពួកសិស្សអញ្ជើញព្រះយេស៊ូសោយអាហារ ដែលបានទិញមកពីទីក្រុង។ ក៏ប៉ុន្តែ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំមានអាហារសំរាប់ទទួលទានហើយ គឺជាអាហារដែលអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់»។
ពួកសិស្សក៏សួរគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «មានអ្នកណាយកអ្វីមកជូនលោកពិសាដែរឬ?»។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖ «ឯអាហារខ្ញុំ គឺត្រង់ដែលខ្ញុំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ព្រមទាំងបង្ហើយការរបស់ទ្រង់នោះឯង តើអ្នករាល់គ្នាមិនថា នៅ៤ខែទៀត ទើបដល់រដូវចំរូតទេឬ?»។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយបញ្ជាក់ប្រាប់អំពីការច្រូតខាងវិញ្ញាណ នោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ចូរងើបឡើងមើលទៅស្រែមើល! ដ្បិតបានក្រហមល្មមច្រូតហើយ អ្នកណាដែលច្រូត នោះបានរង្វាន់ ក៏ប្រមូលផលសំរាប់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដើម្បីឲ្យអ្នកដែលព្រោះ នឹងអ្នកដែលច្រូត បានអរសប្បាយផងគ្នា»។
ប្រហែលជាព្រះយេស៊ូអាចទតឃើញនូវលទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យដែលទ្រង់បានជួបស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារី គឺថានឹងមានមនុស្សជាច្រើនមានជំនឿលើទ្រង់ ដោយសារការធ្វើបន្ទាល់របស់នាង។ នាងកំពុងតែធ្វើបន្ទាល់ដល់មនុស្សក្នុងក្រុង ដោយនិយាយថា៖ «លោកប្រាប់ខ្ញុំពីគ្រប់អំពើទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្ត»។ ដូច្នេះនៅពេលដែលពួកបុរសនៅទីក្រុងស៊ូខារបានមកឯទ្រង់នៅត្រង់មាត់អណ្ដូង នោះពួកគេសុំអញ្ជើញទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់គេថែមទៀត។ ព្រះយេស៊ូក៏យល់ព្រមនឹងសេចក្ដីអញ្ជើញនេះ ហើយទ្រង់គង់នៅទីនោះពីរថ្ងៃ។
កាលដែលសាសន៍សាម៉ារីស្ដាប់ព្រះយេស៊ូ នោះមានមនុស្សជាច្រើនទៀតជឿទ្រង់។ រួចមក ពួកគេក៏និយាយទៅស្ត្រីនេះថា៖ «ឥឡូវនេះ យើងជឿ មិនមែនដោយព្រោះពាក្យសំដីរបស់អ្នកទៀតទេ គឺជឿដោយព្រោះបានឮទ្រង់ផ្ទាល់ខ្លួនយើងវិញ ហើយយើងដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះមនុស្សលោកពិតប្រាកដមែន»។ យ៉ាងប្រាកដហើយ ស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីនេះផ្ដល់នូវគំរូដ៏ល្អ ពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះគ្រីស្ទ ដោយធ្វើឲ្យគេចង់ដឹង ដើម្បីឲ្យពួកអ្នកស្ដាប់ចង់យល់ចង់ដឹងថែមទៀត!
ចូរចងចាំថា គឺនៅតែបួនខែទៀតដល់រដូវចំរូតហើយ តាមមើលទៅ គឺចំរូតស្រូវឱកដែលនៅស្រុកប៉ាឡេស្ទីននឹងមាននៅនិទាឃរដូវ។ ដូច្នេះឥឡូវនេះ គឺប្រហែលជាខែវិច្ឆិកាឬក៏ខែធ្នូហើយ។ នេះមានន័យថា បន្ទាប់ពីបុណ្យរំលងនៅឆ្នាំ៣០ ស.យ. ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សទ្រង់ បានចំណាយពេលអស់ប្រាំបីខែឬច្រើនទៅទៀត នៅក្នុងស្រុកយូដាដើម្បីបង្រៀននិងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្ស។ ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សចាកចេញពីទីនោះទៅទីលំនៅនៅស្រុកកាលីឡេវិញហើយ។ តើអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅទីនោះ? យ៉ូហាន ៤:៣-៤៣
▪ ហេតុអ្វីក៏ស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីមានចិត្តភ្ញាក់ផ្អើល ពេលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលជាមួយនាងនោះ?
▪ តើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបង្រៀននាងអំពីទឹករស់ និងកន្លែងដែលត្រូវថ្វាយបង្គំនោះ?
▪ តើព្រះយេស៊ូលាតត្រដាងអង្គទ្រង់ឲ្យស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីដឹងយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីក៏ការលាតត្រដាងនេះគឺអស្ចារ្យម្ល៉េះ?
▪ តើការធ្វើបន្ទាល់អ្វីដែលស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីនេះធ្វើ? ហើយតើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
▪ តើអាហាររបស់ព្រះយេស៊ូទាក់ទងនឹងការច្រូតយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចដឹងអំពីរយៈពេលនៃកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូ នៅក្នុងស្រុកយូដាបន្ទាប់ពីបុណ្យរំលងនៅឆ្នាំ៣០ ស.យ.នោះ?
