លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

ការលាតត្រដាងមុខមាត់ដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចំការទំពាំងបាយជូរ

ការលាតត្រដាងមុខមាត់ដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចំការទំពាំងបាយជូរ

ជំពូក​ទី​១០៦

ការ​លាត​ត្រដាង​មុខ​មាត់​ដោយ​ប្រើ​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​អំពី​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ

ព្រះ​យេស៊ូ​គង់​នៅ​ឯ​ព្រះ​វិហារ។ ទ្រង់​ទើប​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​សុញ​គំនិត ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ទាម​ទារ​ចង់​ដឹង​ថា តើ​ទ្រង់​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​អ្វី​ៗ​បាន​អំណាច​ពី​ប្រភព​ណា​មក។ មុន​នឹង​ពួក​គេ​ឈប់​សុញ​គំនិត នោះ​ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​សួរ​ថា៖ «ប៉ុន្តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ដូច​ម្ដេច?»។ ហើយ​រួច​មក ទ្រង់​ប្រើ​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​មួយ​ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ពួក​គេ​ពិត​ជា​មនុស្ស​បែប​ណា។

ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​មាន​កូន​ប្រុស​ពីរ​នាក់។ គាត់​ទៅ​ប្រាប់​កូន​ច្បង​ថា៖ ‹កូន​អើយ! ថ្ងៃ​នេះ ចូរ​កូន​ទៅ​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​របស់​ឪពុក​ទៅ›។ កូន​នោះ​ឆ្លើយ​ថា៖ ‹ខ្ញុំ​ទៅ​លោក​ឪពុក!› ប៉ុន្តែ​មិន​បាន​ទៅ​ទេ។ គាត់​ក៏​ទៅ​ប្រាប់​ដល់​កូន​ពៅ​ដូច​គ្នា ឯ​កូន​នោះ​ឆ្លើយ​ថា៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​ទៅ​ទេ!› ដល់​ក្រោយ​មក​កូន​នេះ​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​ក៏​ទៅ​ចំការ។ ដូច្នេះ បណ្ដា​កូន​ទាំង​ពីរ​នោះ តើ​កូន​ណា​បាន​ធ្វើ​តាម​ចិត្ត​របស់​ឪពុក?»។

ពួក​ប្រឆាំង​ទ្រង់​ឆ្លើយ​ថា៖ «កូន​ពៅ»

ដូច្នេះ ព្រះ​យេស៊ូ​ពន្យល់​ថា៖ «ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា ពួក​អ្នក​យក​ពន្ធ នឹង​ពួក​ស្រី​សំផឹង គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ​មុន​អ្នក​រាល់​គ្នា»។ ពួក​អ្នក​យក​ពន្ធ​និង​ស្រី​ពេស្យា មុន​ដំបូង​បដិសេធ​មិន​ព្រម​បំរើ​ព្រះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​រួច​មក ដូច​ជា​កូន​ពៅ ពួក​គេ​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​និង​បាន​បំរើ​ព្រះ​វិញ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា ដូច​ជា​កូន​ច្បង​ដែល​អះអាង​ថា​ខ្លួន​បំរើ​ព្រះ តែ​ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «ដ្បិត​យ៉ូហាន​បាន​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​ផ្លូវ​សុចរិត តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ជឿ​តាម​គាត់​ទេ ឯ​ពួក​យក​ពន្ធ នឹង​ពួក​ស្រី​សំផឹង គេ​បាន​ជឿ​តាម​គាត់​វិញ លុះ​កាល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដូច្នោះ នោះ​ក៏​នៅ​តែ​មិន​ព្រម​ប្រែ​ចិត្ត​ជឿ​តាម​គាត់​ដែរ»។

បន្ទាប់​មក ព្រះ​យេស៊ូ​បង្ហាញ​ថា​ហេតុ​ដែល​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​ខក​ខាន​មិន​ធ្វើ គឺ​មិន​គ្រាន់​តែ​ព្រងើយ​កន្តើយ​នឹង​ការ​បំរើ​ព្រះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ តាម​ពិត ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​ដ៏​អាក្រក់​ជួជាតិ។ ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «មាន​ថៅកែ​ម្នាក់​ដែល​ដាំ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ គាត់​បាន​ធ្វើ​របង​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ ព្រម​ទាំង​ជីក​ទី​ជាន់​ផ្លែ ហើយ​សង់​ប៉ម ក៏​ប្រវាស់​ទៅ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ រួច​ចេញ​ពី​ស្រុក​នោះ​ទៅ កាល​ជិត​ដល់​រដូវ​បេះ​ផ្លែ​ហើយ នោះ​ក៏​ប្រើ​បាវ​ខ្លួន​ឲ្យ​ទៅ​ឯ​ពួក​អ្នក​ទាំង​នោះ ដើម្បី​នឹង​ទទួល​ផល ជា​ចំណែក​របស់​ខ្លួន តែ​ពួក​ធ្វើ​ចំការ គេ​ចាប់​បាវ​ទាំង​នោះ​វាយ​ម្នាក់ សំឡាប់​ម្នាក់ ហើយ​ម្នាក់​ទៀត​ចោល​នឹង​ថ្ម​វិញ ថៅកែ​ក៏​ប្រើ​បាវ​ដទៃ​ជា​ច្រើន​ជាង​មុន​ឲ្យ​ទៅ​ទៀត តែ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​បាវ​ទាំង​នោះ​បែប​ដូច​គ្នា»។

«បាវ​ទាំង​នោះ»ជា​ពួក​ព្យាការី​ដែល«ថៅកែ» គឺ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​ឯ«ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ»នៅ«ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ»។ ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ​នេះ គឺ​ជា​អ្នក​តំណាង​អ្នក​មាន​មុខ​មាត់​ដ៏​ធំ​ដុំ​ក្នុង​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​ព្រះ​គម្ពីរ​សម្គាល់​សាសន៍​នេះ​ជា«ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ»របស់​ព្រះ។

ដោយ​ព្រោះ«ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ»ធ្វើ​បាប​ដោយ​សម្លាប់«បាវ​ទាំង​នោះ» ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​ពន្យល់​ថា៖ «ដល់​ក្រោយ​បង្អស់ គាត់[ថៅកែ​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ]ចាត់​កូន​ខ្លួន​ឲ្យ​ទៅ​ដោយ​គិត​ថា គេ​នឹង​កោត​ខ្លាច​ដល់​កូន​អញ ប៉ុន្តែ កាល​ពួក​ចំការ​បាន​ឃើញ នោះ​គេ​និយាយ​គ្នា​ថា នេះ​ជា​កូន​គ្រង​មរដក​ហើយ ចូរ​យើង​សំឡាប់​វា​ចេញ​ទៅ! រួច​យើង​នឹង​ដណ្ដើម​យក​មរដក​របស់​វា គេ​ក៏​ចាប់​កូន​នោះ បោះ​ចោល​ទៅ​ខាង​ក្រៅ​ចំការ ហើយ​សំឡាប់​ចោល​ទៅ»។

ឥឡូវ​នេះ ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​សំដៅ​ទៅ​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​ថា៖ «ដូច្នេះ កាល​ណា​ថៅកែ​ចំការ​មក​ដល់ តើ​គាត់​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ចំការ​ទាំង​នោះ?»។

ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​ឆ្លើយ​តប​ថា៖ «គាត់​នឹង​សំឡាប់​ពួក​កំណាច​ទាំង​នោះ​យ៉ាង​អាក្រក់​ណាស់ រួច​នឹង​ប្រវាស់​ចំការ​ទៅ​ឲ្យ​ពួក​ឯ​ទៀត​វិញ ដែល​គេ​នឹង​ឲ្យ​ផល​ដល់​គាត់​តាម​រដូវ»។

ដូច្នេះ ដោយ​ឥត​ដឹង​ខ្លួន ពួក​គេ​ជំនុំ​ជំរះ​ខ្លួន​គេ ពីព្រោះ​ពួក​គេ​រួម​បញ្ចូល​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ដែល​ជា«ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ»នៅ​ឯ«ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ»របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​គឺ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​តម្រូវ​ផល​ផ្លែ​ពី​ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ គឺ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ជំនឿ​លើ​រាជបុត្រា​របស់​ទ្រង់ ដែល​ជា​ព្រះ​មេស្ស៊ី​ដ៏​ពិត។ ដោយ​ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ផ្ដល់​ផល​ផ្លែ​បែប​នេះ នោះ​ព្រះ​យេស៊ូ​ព្រមាន​ដោយ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ពួក​គេ​ថា៖ «តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដែល​មើល​ក្នុង​គម្ពីរ​ទេ​ឬ? [នៅ​ទំនុក​ដំកើង ១១៨:២២, ២៣] . . . ដែល​ថា‹ថ្ម​ដែល​ពួក​ជាង​សង់​ផ្ទះ​បាន​ចោល​ចេញ នោះ​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្ម​ជ្រុង​យ៉ាង​ឯក ការ​នោះ​គឺ​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ ហើយ​ជា​ការ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ​នៅ​ភ្នែក​យើង​ខ្ញុំ?› ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា នគរ​ព្រះ​នឹង​ត្រូវ​ហូត​ចេញ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ប្រគល់​ទៅ​ឲ្យ​សាសន៍​១​ទៀត ដែល​គេ​នឹង​បង្កើត​ផល​របស់​នគរ​នោះ អ្នក​ណា​ដែល​ធ្លាក់​លើ​ថ្ម​នោះ នឹង​ត្រូវ​បាក់​បែក តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ត្រូវ​ថ្ម​នោះ​ធ្លាក់​មក​លើ​ខ្លួន នោះ​នឹង​ត្រូវ​កិន​ខ្ទេច​ខ្ទី​ទៅ»។

ឥឡូវ​នេះ​ពួក​ស្ក្រែប​និង​ពួក​សង្គ្រាជ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ​យេស៊ូ​កំពុង​តែ​មាន​បន្ទូល​អំពី​ពួក​គេ ដូច្នេះ​ពួក​គេ​ចង់​ធ្វើ​គុត​ទ្រង់​ដែល​ជា«កូន​គ្រង​មរតក»ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ។ ដូច្នេះ ឯកសិទ្ធិ​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ក្នុង​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​នៃ​ព្រះ នឹង​ត្រូវ​យក​ចេញ​ពី​ពួក​គេ​ជា​សាសន៍​មួយ ហើយ​សាសន៍​មួយ​ថ្មី​នៃ ‹ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ›នឹង​ត្រូវ​ស្ថាបនា​ឡើង ជា​ក្រុម​ដែល​នឹង​បង្កើត​ផល​ផ្លែ​ត្រឹម​ត្រូវ។

ពីព្រោះ​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​ខ្លាច​រអែង​ចំពោះ​បណ្ដា​ជន​ដោយ​ព្រោះ​ពួក​គេ​ចាត់​ទុក​ព្រះ​យេស៊ូ​ជា​ព្យាការី​ម្នាក់ ដូច្នេះ​ពួក​គេ​មិន​ខំ​រក​វិធី​ធ្វើ​គុត​ទ្រង់​នៅ​គ្រា​នេះ​ទេ។ ម៉ាថាយ ២១:២៨​-​៤៦, ព.ថ.; ម៉ាកុស ១២:១​-​១២; លូកា ២០:៩​-​១៩; អេសាយ ៥:១​-​៧

តើ​កូន​ពីរ​នាក់​ក្នុង​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​ទី​មួយ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​តំណាង​អ្នក​ណា​ខ្លះ?

នៅ​ក្នុង​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​ទី​ពីរ តើ«ថៅកែ» «ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ» «ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ចំការ» «បាវ​ទាំង​នោះ» និង«អ្នក​ទទួល​មរតក» តំណាង​អ្នក​ណា?

តើ‹ពួក​អ្នក​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​ចំការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ›នឹង​ទទួល​អ្វី? ហើយ​តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ធ្វើ​ជំនួស​គេ?