ការលេចខ្លួនឲ្យឃើញថែមទៀត
ជំពូកទី១២៩
ការលេចខ្លួនឲ្យឃើញថែមទៀត
ពួកសិស្សនៅមានចិត្តសោកសៅដដែល។ ពួកគាត់ឥតយល់នូវមូលហេតុដែលផ្នូរនៅទទេនោះទេ ហើយពួកគាត់ក៏មិនជឿពីការរាយការណ៍របស់ពួកស្រីៗនោះដែរ។ ដូច្នេះ នៅថ្ងៃអាទិត្យនោះ ក្លេវប៉ាសនិងសិស្សម្នាក់ទៀតចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅភូមិអេម៉ោស ដែលមានចម្ងាយ១១គីឡូម៉ែត្រ។
កាលពួកគាត់កំពុងតែនិយាយគ្នាអំពីព្រឹត្ដិការណ៍នៅថ្ងៃនោះ មានមនុស្សចម្លែកម្នាក់មករួមដំណើរជាមួយពួកគាត់។ មនុស្សចម្លែកនោះសួរពួកគាត់ថា៖ «តើរឿងអ្វី ដែលអ្នកនិយាយគ្នា កំពុងដែលដើរទៅ?»។
ពួកសិស្សក៏ឈប់ ទាំងមានចិត្តសោកសៅ ហើយក្លេវប៉ាសឆ្លើយថា៖ «តើអ្នកស្នាក់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមតែម្នាក់ឯងទេឬអី បានជាមិនដឹងការដែលកើតមកនៅគ្រានេះ?»។ មនុស្សចម្លែកសួរថា៖ «តើការអ្វីហ្នឹង?»។
ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «គឺពីដំណើរលោកយេស៊ូវ ពីស្រុកណាសារ៉ែត . . . ដែលពួកសង្គ្រាជ នឹងពួកនាម៉ឺនយើងខ្ញុំ បានបញ្ជូនលោកទៅ ឲ្យជាប់ទោសដល់ជីវិត ហើយ[ព្យួរ]លោកផង តែយើងខ្ញុំបានសង្ឃឹមថា គឺលោកនេះហើយ ជាព្រះដែលរៀបនឹងប្រោសលោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងប៉ុន្មាន»។
ក្លេវប៉ាសនិងគូកនរបស់គាត់ពន្យល់ប្រាប់នូវព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៅថ្ងៃនោះ គឺពីការរាយការណ៍ថាឃើញអ្វីដ៏អធិធម្មជាតិ គឺពួកទេវតា និងផ្នូរនៅទទេ។ ពួកគាត់បានសារភាពថា ការណ៍ទាំងនេះធ្វើឲ្យពួកគាត់ឆ្ងល់ណាស់អំពីន័យនៃព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះ។ មនុស្សចម្លែកនេះស្តីបន្ទោសពួកគាត់ថា៖ «ឱមនុស្សឥតពិចារណា ហើយក្រនឹងជឿអស់ទាំងសេចក្ដី ដែលពួកហោរាបានទាយទុកមកអើយ! តើមិនគួរឲ្យព្រះគ្រីស្ទរងទុក្ខទាំងនោះ ហើយចូលទៅក្នុងសិរីល្អនៃទ្រង់វិញទេឬ?»។ រួចមក មនុស្សចម្លែកនោះបានបកស្រាយបទគម្ពីរពិសិដ្ឋ ដែលទាក់ទងនឹងព្រះគ្រីស្ទ។
នៅទីបំផុត ពួកគាត់មកដល់ភូមិអេម៉ោស ហើយមនុស្សចម្លែកនេះធ្វើដូចជាចង់បន្តដំណើរទៅមុខទៀត។ ពួកសិស្សចង់ស្ដាប់ថែមទៀត ក៏ខំឃាត់ដោយពាក្យថា៖ «សូមនៅជាមួយនឹងយើងខ្ញុំសិន ពីព្រោះល្ងាចថ្ងៃទាបណាស់ហើយ»។ ដូច្នេះ មនុស្សចម្លែកនោះក៏ព្រមបរិភោគអាហារជាមួយនឹងពួកគាត់។ កាលគាត់អរព្រះគុណព្រះនិងយកនំប៉័ងមកកាន់ រួចកាច់ប្រទានឲ្យពួកគាត់ នោះពួកគាត់ដឹងថា គាត់ពិតជាព្រះយេស៊ូដែលបានប្រែក្រឡាជាមនុស្ស។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមកទ្រង់ក៏បំបាំងកាយពីភ្នែកពួកគាត់ទៅ។
ឥឡូវនេះ ពួកគាត់យល់ហើយដែលមនុស្សចម្លែកនេះដឹងច្រើនម្ល៉េះនោះ! ពួកគាត់និយាយគ្នាថា៖ «តើយើងមិនមានសេចក្ដីខ្មួលខ្មាញ់នៅក្នុងចិត្ត ក្នុងពេលដែលទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលនឹងយើង ហើយសំដែងពីគម្ពីរ តាមផ្លូវនោះទេឬ?»។ ពួកគាត់ក្រោកឡើង វិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញភ្លាម ឃើញពួកសាវ័កជួបជុំគ្នានៅទីនោះ។ មុននឹងក្លេវប៉ាសនិងគូកនរបស់គាត់ហាមាត់និយាយ ពួកអ្នកឯទៀតរៀបរាប់យ៉ាងរំភើបចិត្តថា៖ «ព្រះអម្ចាស់! ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញមែន! ក៏បានលេចមកឲ្យស៊ីម៉ូនឃើញ»។ រួចមក សិស្សទាំងពីរនាក់ក៏រៀបរាប់ពីពេល ដែលព្រះយេស៊ូបានលេចខ្លួនឡើងឲ្យពួកគាត់ឃើញដែរ។ នេះជាបួនលើកហើយក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលទ្រង់លេចខ្លួនឲ្យសិស្សផ្សេងៗឃើញ។
រំពេចនោះ ព្រះយេស៊ូក៏បង្ហាញខ្លួនម្ដងទៀតជាលើកទីប្រាំ។ ថ្វីបើពួកសិស្សបានបិទទ្វារចាក់សោដោយព្រោះខ្លាចសាសន៍យូដាក្ដី នោះព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅឈរនៅកណ្ដាលពួកគាត់ ក៏មានបន្ទូលថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្តចុះ!»។ ពួកសាវ័កភ័យតក់ស្លុតជាខ្លាំង ព្រោះស្មានថាខ្មោចលង។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា ទ្រង់មិនមែនជាខ្មោចទេ ក៏មានបន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាវិលវល់ ហើយសង្ស័យក្នុងចិត្តដូច្នេះ ចូរមើលមកដៃនឹងជើងខ្ញុំ ឲ្យបានដឹងថា នេះគឺខ្ញុំពិតមែន ចូរពាល់ខ្ញុំមើល ដ្បិតខ្មោចគ្មានសាច់ឬឆ្អឹង ដូចជាឃើញខ្ញុំនេះទេ»។ ប៉ុន្តែ ពួកសាវ័កនៅតែពិបាកជឿនៅឡើយ។
ដើម្បីជួយពួកគាត់យល់ថា ទ្រង់ជាព្រះយេស៊ូ ទ្រង់មានបន្ទូលសួរថា៖ «នៅទីនេះ អ្នករាល់គ្នាមានអ្វីបរិភោគឬទេ?»។ ព្រះយេស៊ូទទួលយកត្រីអាំងមួយដុំ ហើយសោយនៅមុខពួកគាត់ ក៏មានបន្ទូលថា៖ «នេះហើយជាសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នា កាលនៅជាមួយគ្នានៅឡើយ[មុនខ្ញុំសោយទិវង្គត] គឺថា ត្រូវតែសំរេចគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលចែងទុកពីខ្ញុំ ទោះក្នុងក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ក្នុងទំនាយពួកហោរា ឬក្នុងបទទំនុកដំកើងផង»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលជាបន្ត ដូចជាការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងពួកសាវ័ក នោះទ្រង់បង្រៀនថា៖ «គឺសេចក្ដីនេះហើយ ដែលបានចែងទុកមក គឺថា ព្រះគ្រីស្ទត្រូវរងទុក្ខលំបាក ហើយនៅថ្ងៃទី៣ទ្រង់នឹងរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ហើយត្រូវឲ្យការប្រែចិត្ត នឹងសេចក្ដីប្រោសឲ្យរួច បានប្រកាសប្រាប់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ ដោយនូវព្រះនាមទ្រង់ ចាប់តាំងពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅ អ្នករាល់គ្នាជាស្មរបន្ទាល់ពីការទាំងនេះ»។
មិនដឹងជាមូលហេតុអ្វីទេ ដែលនៅប្រជុំដ៏ពិសេសល្ងាចថ្ងៃអាទិត្យនេះ ថូម៉ាសឥតបាននៅទីនោះ។ ដូច្នេះ នៅថ្ងៃជាបន្ទាប់ ពួកអ្នកឯទៀតប្រាប់គាត់ទាំងអរសប្បាយថា៖ «យើងបានឃើញព្រះអម្ចាស់!»។
ថូម៉ាសប្រកែកថា៖ «បើខ្ញុំមិនឃើញស្នាមដែកគោលនៅព្រះហស្តទ្រង់ ទាំងលូកម្រាមទៅក្នុងស្នាមដែកគោលនោះ ហើយលូកដៃខ្ញុំទៅក្នុងចំហៀងទ្រង់នោះខ្ញុំមិនព្រមជឿទេ»។
ដល់ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមក ពួកសិស្សជួបជុំគ្នានៅក្នុងផ្ទះម្ដងទៀត ហើយលើកនេះថូម៉ាសក៏នៅជាមួយដែរ។ ម្ដងនេះទៀត ព្រះយេស៊ូទ្រង់យាងមកឈរកណ្ដាលពួកគេ ទាំងទ្វារនៅបិទ ហើយមានបន្ទូលថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ រួចទ្រង់មានបន្ទូលទៅថូម៉ាសថា៖ «ចូរលូកម្រាមដៃអ្នកមក ស្ទាបមើលដៃខ្ញុំឯណេះ ហើយលូកដៃមកក្នុងចំហៀងខ្ញុំផង កុំឲ្យមានចិត្តមិនជឿឡើយ»។
ថូម៉ាសលាន់មាត់ថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់ទូលបង្គំ! ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ!»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសួរថា៖ «អ្នកជឿដោយព្រោះបានឃើញខ្ញុំទេតើ មានពរហើយ អ្នកណាដែលជឿឥតឃើញសោះ»។ លូកា ២៤:១១, ១៣-៤៨; យ៉ូហាន ២០:១៩-២៩
▪ តើមនុស្សចម្លែកសួរអ្វីទៅកាន់ពួកសិស្សពីរនាក់នៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ោស?
▪ តើមនុស្សចម្លែកនេះនិយាយអំពីអ្វី ដែលធ្វើឲ្យពួកសិស្សមានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំងនោះ?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលពួកសិស្សដឹងថាមនុស្សចម្លែកនេះជាអ្នកណា?
▪ នៅពេលក្លេវប៉ាសនិងគូកនរបស់គាត់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ តើពួកគាត់ឮពីការរាយការណ៍ដ៏រំភើបយ៉ាងណា?
▪ តើលើកទីប្រាំដែលព្រះយេស៊ូលេចខ្លួនឲ្យពួកសិស្សទ្រង់ឃើញគឺយ៉ាងណា? ហើយតើមានអ្វីកើតឡើងពេលនោះ?
▪ ក្រោយពីលើកទីប្រាំ តើមានអ្វីកើតឡើងនៅថ្ងៃទីប្រាំបី? តើតាមរបៀបណាដែលថូម៉ាសពិតជាបានជឿថា ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះ?
