ការឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាលើកទីបី
ជំពូកទី១០៤
ការឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាលើកទីបី
ពេលនៅក្នុងព្រះវិហារ នោះព្រះយេស៊ូពិបាកព្រះទ័យក្រៃលែង ព្រោះទ្រង់នឹងត្រូវគេធ្វើគុតទ្រង់នៅពេលបន្ដិចទៀត។ កង្វល់ដ៏ចំបងរបស់ព្រះយេស៊ូ គឺថាតើនឹងមានអានុភាពយ៉ាងណាលើកិត្ដិនាមរបស់ព្រះវរបិតា ដូច្នេះទ្រង់ក៏មានបន្ទូលថា៖ «ឱព្រះវរបិតាអើយ! សូមដំកើងព្រះនាមទ្រង់ឡើង»។
ពេលនោះមានឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះពីលើមេឃមកថា៖ «អញបានដំកើងហើយ ក៏នឹងដំកើងឡើងទៀតដែរ»។
បណ្ដាជនដែលឈរនៅជុំវិញនោះងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង។ អ្នកខ្លះក៏ពោលថា៖ «ទេវតាទូលនឹងទ្រង់»។ អ្នកឯទៀតថាមានឮផ្គរលាន់។ ប៉ុន្តែ គឺជាព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅវិញទេ! យ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនមែនជាលើកដំបូងទេ ដែលឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះមានបន្ទូលទាក់ទងជាមួយព្រះយេស៊ូនោះ។
បីឆ្នាំកន្លះមុននេះ ពេលព្រះយេស៊ូទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះយ៉ូហានជាអ្នកដែលធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ បានឮព្រះមានបន្ទូលនឹងព្រះយេស៊ូថា៖ «នេះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់»។ រួចមក នៅពេលមួយក្រោយពីបុណ្យរំលងកន្លងទៅនេះ ពេលដែលព្រះយេស៊ូបានត្រូវផ្លាស់ប្រែទ្រង់ទ្រាយនៅមុខយ៉ាកុប យ៉ូហាន និងពេត្រុស នោះពួកគេបានឮព្រះប្រកាសថា៖ «នេះជាកូនស្ងួនភ្ងាអញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់ ចូរស្ដាប់តាមចុះ!»។ ឥឡូវនេះជាលើកទីបី នៅថ្ងៃទី១០ ខែណែសាន បួនថ្ងៃមុននឹងព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត មានមនុស្សជាច្រើនឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលម្ដងនេះ ដើម្បីឲ្យបណ្ដាជនឮដែរ!
ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖ «សំឡេងនេះមិនមែនឮដោយព្រោះខ្ញុំទេ គឺដោយយល់ដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ»។ នេះផ្ដល់ភស្តុតាងថាព្រះយេស៊ូ គឺពិតជាបុត្រារបស់ព្រះមែន គឺជាព្រះមេស្ស៊ីដែលបានត្រូវសន្យាមកនោះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្តថា៖ «ឥឡូវ លោកីយនេះត្រូវជាប់ទោសហើយ ឥឡូវនេះ ចៅហ្វាយរបស់លោកីយនេះ ក៏ត្រូវបោះចោលចេញ»។ តាមរយៈដំណើរព្រះជន្មដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូ ជាលទ្ធផលបញ្ជាក់ថា អារក្សសាតាំង ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៃលោកីយ៍នេះ សមនឹង«បោះចោលចេញ»។
ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់នូវលទ្ធផលដែលទ្រង់នឹងសោយទិវង្គតពេលខាងមុខនេះ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «ឯខ្ញុំ បើសិនជាខ្ញុំត្រូវលើកពីដីឡើង នោះខ្ញុំនឹងទាញមនុស្សទាំងអស់មកឯខ្ញុំ»។ ការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះយេស៊ូមិនមែនមានន័យថាទ្រង់ទទួលបរាជ័យនោះទេ។ ដ្បិតដោយការសោយទិវង្គតនេះ ទ្រង់នឹងទាញនាំមនុស្សមកឯទ្រង់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចទទួលនូវជីវិតជារៀងរហូត។
ប៉ុន្តែហ្វូងមនុស្សទូលសួរថា៖ «យើងខ្ញុំបានឮក្នុងក្រិត្យវិន័យថា ព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ចុះធ្វើដូចម្ដេចបានជាថា កូនមនុស្សត្រូវលើកឡើងដូច្នេះ តើអ្នកណាជាកូនមនុស្សនេះ?»។
មនុស្សភាគច្រើនឥតជឿថាព្រះយេស៊ូជាកូនមនុស្សដ៏ពិត គឺជាព្រះមេស្ស៊ីដែលបានត្រូវសន្យាមកនោះទេ ថ្វីបើពួកគេឃើញនូវទីសំអាងជាច្រើន រួមទាំងឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះផ្ទាល់ក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ដូចជាព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាំមួយខែមុននៅឯពិធីបុណ្យបារាំនោះ ម្ដងនេះទៀត ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីខ្លួនទ្រង់ជា«ពន្លឺ» ហើយលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់ថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាជឿដល់ពន្លឺ កំពុងដែលនៅមាននៅឡើយចុះ! ដើម្បីឲ្យបានធ្វើជាកូននៃពន្លឺ»។ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលដូច្នេះហើយ នោះទ្រង់ក៏យាងចេញទៅលាក់ខ្លួន ដ្បិតអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់។
ដែលពួកសាសន៍យូដាខ្វះជំនឿលើព្រះយេស៊ូ នោះគឺសម្រេចតាមពាក្យរបស់អេសាយថា‹ភ្នែករបស់បណ្ដាជនបានត្រូវបាំង និងចិត្តរបស់គេទៅជាស្ពឹក ដែលពួកគេឥតប្រែចិត្តដើម្បីឲ្យបានប្រោសឲ្យជាទេ›។ លោកអេសាយបានឃើញក្នុងចក្ខុនិមិត្តនូវទីតាំងសួគ៌ារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ថែមទាំងឃើញព្រះយេស៊ូមុនពេលមានកំណើតជាមនុស្ស ក្នុងសិរីរុងរឿងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកយូដាបានបដិសេធទាំងស្រុងនូវទីសំអាងថាទ្រង់ជាអ្នករំដោះដែលបានសន្យាមក ហើយការបដិសេធបែបនេះ គឺបំពេញតាមអ្វីដែលលោកអេសាយបានសរសេរមក។
ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកគ្រប់គ្រងជាច្រើន(ជាក់ស្តែងគឺសមាជិកនៃក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់សាសន៍យូដា) បានមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូ។ លោកនីកូដេមនិងលោកយ៉ូសែបអើរីម៉ាថេគឺជាសមាជិកនៃអ្នកគ្រប់គ្រង។ ប៉ុន្តែ មកទល់ឥឡូវនេះ អ្នកគ្រប់គ្រងទាំងនោះមិនបានប្រកាសជំនឿរបស់ខ្លួននៅឡើយទេ ដ្បិតពួកគេខ្លាចថាខ្លួននឹងបាត់បង់នូវមុខងារនៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ ពួកអ្នកទាំងនេះពិតជាបង់ប្រយោជន៍ច្រើនមែន!
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នោះមិនមែនជឿដល់ខ្ញុំ គឺជឿដល់ព្រះអង្គ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកនោះវិញ ហើយអ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏ឃើញព្រះអង្គ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកដែរ។ . . . បើអ្នកណាឮពាក្យខ្ញុំ តែមិនជឿ នោះខ្ញុំមិនកាត់ទោសគេ ដ្បិតខ្ញុំមិនបានមក ដើម្បីនឹងកាត់ទោសដល់លោកីយទេ គឺមកប្រយោជន៍នឹងសង្គ្រោះវិញ។ . . . ពាក្យដែលខ្ញុំបាននិយាយនោះឯង ពាក្យនោះនឹងកាត់ទោសដល់គេ នៅថ្ងៃចុងបំផុត»។
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះមនុស្សលោក ជំរុញឲ្យទ្រង់ចាត់ព្រះយេស៊ូមក ដើម្បីអស់អ្នកដែលមានជំនឿលើទ្រង់នឹងបានសង្គ្រោះ។ មនុស្សនឹងបានសង្គ្រោះឬក៏មិនបានសង្គ្រោះ គឺពឹងទៅលើថាតើពួកគេស្ដាប់បង្គាប់តាមអ្វីដែលព្រះបង្គាប់ព្រះយេស៊ូឲ្យមានបន្ទូលនោះឬក៏មិនស្ដាប់តាម។ សេចក្ដីជំនុំជំរះនឹងមាននៅ «ថ្ងៃចុងបំផុត»ក្នុងកំឡុងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបញ្ចប់ថា៖ «ដ្បិតខ្ញុំមិនបាននិយាយ ដោយអាងខ្លួនខ្ញុំទេ គឺជាព្រះវរបិតា ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ទ្រង់បានបង្គាប់ខ្ញុំ ពីសេចក្ដីដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយ ហើយពីពាក្យដែលខ្ញុំត្រូវប្រាប់វិញ ខ្ញុំក៏ដឹងថា សេចក្ដីដែលទ្រង់បង្គាប់មកនោះ ជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដូច្នេះ សេចក្ដីអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ នោះខ្ញុំនិយាយតាមដែលព្រះវរបិតាបានប្រាប់មក»។ យ៉ូហាន ១២:២៨-៥០; ១៩:៣៨, ៣៩; ម៉ាថាយ ៣:១៧; ១៧:៥; អេសាយ ៦:១, ៨-១០
▪ តើនៅគ្រាបីដងណាខ្លះ ដែលព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះបានឮដោយទាក់ទងព្រះយេស៊ូ?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលព្យាការីអេសាយ បានឃើញសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ?
▪ តើអ្នកណាខ្លះដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងហើយមានជំនឿលើព្រះយេស៊ូ? ប៉ុន្តែហេតុអ្វីក៏ពួកគេមិនទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅមុខគេឯង?
▪ តើអ្វីជា«ថ្ងៃចុងបំផុត»? ហើយតើមនុស្សនឹងត្រូវជំនុំជំរះលើមូលដ្ឋានអ្វី?
