លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

តម្រូវការចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋាន និងចំពោះភាពរាបទាប

តម្រូវការចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋាន និងចំពោះភាពរាបទាប

ជំពូក​ទី​៩៤

តម្រូវ​ការ​ចំពោះ​សេចក្ដី​អធិស្ឋាន និង​ចំពោះ​ភាព​រាប​ទាប

មុន​នេះ ពេល​ព្រះ​យេស៊ូ​នៅ​ស្រុក​យូដា ទ្រង់​បាន​រៀប​រាប់​អំពី​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​មួយ អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ការ​ព្យាយាម​អធិស្ឋាន។ ឥឡូវ គឺ​លើក​ចុង​ក្រោយ​ដែល​ទ្រង់​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ទី​ក្រុង​យេរូសាឡិម ហើយ​ម្ដង​ទៀត​នេះ​ទ្រង់​បញ្ជាក់​នូវ​សារៈ​សំខាន់​ដែល​ពួក​សិស្ស​ត្រូវ​ព្យាយាម​អធិស្ឋាន។ ព្រះ​យេស៊ូ​ប្រហែល​ជា​គង់​នៅ​ស្រុក​សាម៉ារី​ឬ​ស្រុក​កាលីឡេ ពេល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​ពួក​សិស្ស​អំពី​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​នេះ​ថែម​ទៀត។

«នៅ​ក្នុង​ក្រុង​១​មាន​ចៅ​ក្រម​ម្នាក់ ដែល​មិន​កោត​ខ្លាច​ដល់​ព្រះ ក៏​មិន​ព្រឹម​ញញើត​ចំពោះ​មនុស្ស​ណា​ផង ហើយ​មាន​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ម្នាក់ នៅ​ក្នុង​ក្រុង​នោះ​ដែរ នាង​ចេះ​តែ​មក​និយាយ​នឹង​លោក​នោះ​ថា ‹សូម​លោក​កាត់​ទោស​ដល់​ខ្មាំង​សត្រូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង›។ តែ​លោក​មិន​ទទួល​ព្រម​ជា​យូរ​ក្រែល​ហើយ លុះ​ក្រោយ​មក​ក៏​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ‹ទោះ​បើ​អញ​មិន​ខ្លាច​ដល់​ព្រះ ឬ​ព្រឹម​ញញើត​ចំពោះ​មនុស្ស​ណា​ក៏​ដោយ គង់​តែ​អញ​នឹង​ជំនុំ​ជំរះ​ឲ្យ​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​នេះ​ជា​មិន​ខាន ដោយ​ព្រោះ​នាង​នាំ​ឲ្យ​រំខាន​ចិត្ត​អញ​ខ្លាំង​ណាស់ ក្រែង​នាង​ចេះ​តែ​មក​រំអុក​ជា​និច្ច​ដូច្នេះ​ទៅ នឹង​នាំ​ឲ្យ​អញ​ពិបាក​ចិត្ត​ទៅ​ទៀត›»។

រួច​មក ព្រះ​យេស៊ូ​បក​ស្រាយ​នូវ​រឿង​នេះ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «ចូរ​ពិចារណា​សេចក្ដី ដែល​ចៅ​ក្រម​ទុច្ចរិត​នោះ​និយាយ​ចុះ! ចំណែក​ព្រះ​វិញ ដែល​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ហឫទ័យ​អត់​ធ្មត់ ដល់​ពួក​រើស​តាំង​របស់​ទ្រង់ ដែល​គេ​អំពាវនាវ​រក​ទ្រង់​ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ នោះ​តើ​ទ្រង់​មិន​សង​សឹក​ជំនួស​គេ​ដែរ​ទេ​ឬ?»។

ព្រះ​យេស៊ូ​មិន​មាន​ន័យ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នឹង​ចៅ​ក្រម​ទុច្ចរិត​នោះ​ឡើយ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ​ចៅ​ក្រម​ទុច្ចរិត​នឹង​ធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​អង្វរ​ក​ម្ដង​ហើយ​ម្ដង​ទៀត​យ៉ាង​ណា នោះ​ចំពោះ​ព្រះ​វិញ ដែល​ប្រកប​ដោយ​សុចរិត​និង​សេចក្ដី​ល្អ នឹង​តប​ឆ្លើយ​ទៅ​កាន់​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់​ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត បើ​ពួក​គេ​អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់​ឈរ​នោះ។ ដូច្នេះ​ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​បន្ត​ថា៖ «ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា [ព្រះ]នឹង​សង​សឹក​ជំនួស​អ្នក​ទាំង​នោះ ជា​ប្រញាប់​មិន​ខាន»។

មនុស្ស​ទន់​ទាប​និង​ក្រី​ក្រ​គឺ​តែង​តែ​ទទួល​ភាព​អយុត្ដិធម៌ រីឯ​ពួក​អ្នក​មាន​អំណាច​ធំ​ដុំ​និង​ពួក​អ្នក​មាន​គឺ​តែង​ទទួល​បាន​យុត្ដិធម៌​ជា​និច្ច។ ដូច្នេះ ព្រះ​នឹង​ធ្វើ​ទណ្ឌកម្ម​ពួក​មនុស្ស​អាក្រក់​ដោយ​យុត្ដិធម៌ ហើយ​ក៏​ធានា​ថា​ទ្រង់​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​អ្នក​បំរើ​របស់​ទ្រង់​ដោយ​យុត្ដិធម៌ គឺ​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​នូវ​ជីវិត​ជា​រៀង​រហូត។ ប៉ុន្តែ តើ​មាន​មនុស្ស​ប៉ុន្មាន​នាក់​ដែល​ជឿ​យ៉ាង​មុត​មាំ​ថា ព្រះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ភាព​យុត្ដិធម៌​ភ្លាម​ៗ​ជា​មិន​ខាន​នោះ?

ព្រះ​យេស៊ូ​សំដៅ​ទៅ​ជំនឿ​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​អំណាច​នៃ​សេចក្ដី​អធិស្ឋាន ក៏​មាន​បន្ទូល​សួរ​ថា៖ «កាល​ណា​កូន​មនុស្ស​នឹង​មក តើ​នឹង​ឃើញ​នៅ​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ​នៅ​ផែនដី​ដែរ​ឬ​ដូច​ម្ដេច?»។ ថ្វី​បើ​ឥត​បាន​ឆ្លើយ​នឹង​សំនួរ​នេះ​ក្ដី តែ​ន័យ​បង្កប់​គឺ​ថា​ជំនឿ​បែប​នេះ​នឹង​មិន​មាន​ជា​ទូទៅ​ទេ ពេល​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ឡើង​កាន់​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​ក្នុង​ព្រះ​រាជាណាចក្រ។

ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក​ដែល​ស្ដាប់​ព្រះ​យេស៊ូ គឺ​មាន​អ្នក​ខ្លះ​ដែល​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​នឹង​ជំនឿ​របស់​ខ្លួន។ ពួក​គេ​ទុក​ចិត្ត​ថា​ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​សុចរិត ហើយ​ពួក​គេ​មើល​ងាយ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត។ ប្រហែល​មាន​សិស្ស​ខ្លះ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​នៅ​ក្នុង​ក្រុម​នេះ​ដែរ។ ដូច្នេះ ទ្រង់​ក៏​រៀប​រាប់​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​ដែល​មាន​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​ដល់​អ្នក​ទាំង​នេះ។

«មាន​បុរស​២​នាក់​ឡើង​ទៅ​អធិស្ឋាន​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ មួយ​ជា​ពួក​ផារិស៊ី មួយ​ទៀត​ជា​អ្នក​យក​ពន្ធ អ្នក​ផារិស៊ី​ក៏​ឈរ​តាំង​អធិស្ឋាន​តែ​ម្នាក់​ឯង​ដូច្នេះ​ថា ‹ឱ​ព្រះ​អង្គ​អើយ! ទូល​បង្គំ​អរ​ព្រះ​គុណ​ដល់​ទ្រង់ ព្រោះ​ទូល​បង្គំ​មិន​ដូច​ជា​មនុស្ស​ឯ​ទៀត ដែល​ជា​មនុស្ស​ប្លន់ ទុច្ចរិត ហើយ​កំផិត ឬ​ដូច​ជា​អ្នក​យក​ពន្ធ​នេះ​ទេ ទូល​បង្គំ​តម​ក្នុង​១​អាទិត្យ​២​ដង ហើយ​ក៏​ថ្វាយ​១​ភាគ​ក្នុង​១០ ពី​របស់​ទាំង​អម្បាលម៉ាន​ដែល​ទូល​បង្គំ​បាន​ចំណេញ​ផង›»។

ពួក​ផារីស៊ី​ត្រូវ​គេ​ស្គាល់​ជា​ទូទៅ ដោយ​សារ​តែ​គេ​សម្ដែង​ខ្លួន​ជា​អ្នក​សុចរិត​នៅ​មុខ​មនុស្ស​ដទៃ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​កោត​សរសើរ​ពួក​គេ។ ថ្ងៃ​ដែល​ពួក​គេ​តម​អាហារ​គឺ​នៅ​ថ្ងៃ​ច័ន្ទ​និង​ថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍ ហើយ​ពួក​គេ​ថ្វាយ​របស់​អ្វី​ៗ​ក្នុង​ចំការ​រួម​បញ្ចូល​ជី​តូច​ៗ មួយ​ភាគ​ដប់។ បី​បួន​ខែ​មុន​នេះ គឺ​អាច​ឃើញ​យ៉ាង​ច្បាស់​នូវ​ការ​ស្អប់​ខ្ពើម​របស់​ពួក​ផារីស៊ី​មាន​ទៅ​លើ​ពួក​មនុស្ស​សាមញ្ញ​ក្នុង​កំឡុង​ពេល​បុណ្យ​រោង​ឧបោសថ។ ពួក​គេ​បាន​និយាយ​ថា៖ «ឯ​ហ្វូង​មនុស្ស​នេះ ដែល​មិន​ស្គាល់​ក្រិត្យ​វិន័យ[នេះ​ជា​ការ​បក​ស្រាយ​ដ៏​លាក់​ពុត​របស់​ពួក​ផារីស៊ី] គេ​ជា​មនុស្ស​ត្រូវ​បណ្ដា​សា​វិញ»។

ព្រះ​យេស៊ូ​រៀប​រាប់​ជា​បន្ត​នូវ​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​នេះ ដោយ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​អំពី​បុរស«ត្រូវ​បណ្ដា​សា» ដែល​ថា៖ «ឯ​អ្នក​យក​ពន្ធ គាត់​ឈរ​នៅ​ទី​ឆ្ងាយ មិន​ទាំង​ងើប​មើល​ទៅ​លើ​មេឃ​ផង ក៏​គក់​ដើម​ទ្រូង​ទូល​ថា ឱ​ព្រះ​អង្គ​អើយ! សូម​ទ្រង់​មេត្ដា​អត់​ទោស​ដល់​ទូល​បង្គំ ដែល​ជា​អ្នក​មាន​បាប​ផង»។ ពីព្រោះ​អ្នក​យក​ពន្ធ​ទទួល​ស្គាល់​នូវ​គុណ​វិបត្ដិ​របស់​ខ្លួន នោះ​ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា កាល​ចុះ​ទៅ​ដល់​ផ្ទះ អ្នក​នេះ​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ជា​ជាង​អ្នក​១​នោះ ដ្បិត​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ដំកើង​ខ្លួន នោះ​នឹង​ត្រូវ​បន្ទាប​វិញ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​បន្ទាប​ខ្លួន នោះ​នឹង​បាន​ដំកើង​ឡើង»។

ដូច្នេះ​ហើយ ម្ដង​នេះ​ទៀត​ព្រះ​យេស៊ូ​បញ្ជាក់​នូវ​តម្រូវ​ការ​ដ៏​ចាំ​បាច់​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​រាប​ទាប។ ដោយ​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ជាន់​ខ្ពស់​ក្នុង​សង្គម ពួក​ផារីស៊ី​ចាត់​ទុក​ខ្លួន​ជា​មនុស្ស​សុចរិត មាន​អំណាច​ខ្លាំង ហើយ​ពួក​ផារីស៊ី​តែង​តែ​បញ្ជាក់​ពី​ជំហរ និង​ឋានៈ​របស់​ខ្លួន ដូច្នេះ​ហើយ​គឺ​មិន​គួរ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ទេ ដែល​អាកប្បកិរិយា​បែប​នេះ​មាន​អានុភាព​មក​លើ​ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​បង្រៀន​នូវ​មេ​រៀន​យ៉ាង​ល្អ​ណាស់​ហ្ន៎​អំពី​ភាព​រាប​ទាប! លូកា ១៨:១​-​១៤; យ៉ូហាន ៧:៤៩

ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ចៅ​ក្រម​ទុច្ចរិត​ធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​ស្នើ​សុំ​របស់​ស្ត្រី​មេម៉ាយ? ហើយ​តើ​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​បង្រៀន​អ្វី?

ពេល​ព្រះ​យេស៊ូ​យាង​មក តើ​ជំនឿ​បែប​ណា​ដែល​ទ្រង់​នឹង​រក?

តើ​ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​កាន់​អ្នក​ណា ពេល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​រឿង​ប្រៀប​ប្រដូច​អំពី​ផារីស៊ី​និង​អ្នក​យក​ពន្ធ?

តើ​យើង​គួរ​ជៀស​វាង​នឹង​អាកប្បកិរិយា​ណា​របស់​ពួក​ផារីស៊ី?