បង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច
ជំពូកទី៤៣
បង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច
តាមមើលទៅ ព្រះយេស៊ូគឺនៅក្នុងទីក្រុងកាពើណិម ពេលដែលទ្រង់ស្តីបន្ទោសពួកផារីស៊ីនោះ។ ក្រោយមក នៅថ្ងៃដដែលនេះ ទ្រង់យាងចេញពីផ្ទះទៅមាត់សមុទ្រកាលីឡេដែលនៅជិតនោះ ហើយនៅកន្លែងនោះមានហ្វូងមនុស្សណែនណាន់តាន់តាប់មកផ្ដុំគ្នា។ នៅទីនោះ ទ្រង់យាងចុះទៅគង់ក្នុងទូក ហើយចាប់ផ្ដើមបង្រៀនមនុស្សដែលអង្គុយនៅតាមឆ្នេរ អំពីព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌។ ទ្រង់បានបង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចដែលមានជាលំដាប់លំដោយ ហើយរឿងនិមួយៗគឺមានស្ថានភាពដែលមនុស្សទូទៅតែងតែស្គាល់។
ទីមួយ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់អំពីអ្នកព្រោះពូជម្នាក់ ដែលចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។ គ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ចុះតាមផ្លូវ ហើយសត្វស្លាបបានចឹកស៊ីអស់។ គ្រាប់ពូជឯទៀតបានធ្លាក់លើថ្ម។ រុក្ខជាតិថ្មីនេះទៅជាក្រៀមស្វិតនៅក្រោមកំដៅថ្ងៃ ដោយព្រោះឫសចាក់មិនបានជ្រៅ។ តែគ្រាប់ពូជឯទៀតធ្លាក់ទៅក្នុងបន្លាៗក៏ដុះឡើងរួបរឹតរុក្ខជាតិនេះឲ្យងាប់ទៅ។ នៅទីបំផុត គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់លើដីល្អ ហើយបង្កើតផលបានមួយជាមួយរយភាគ ខ្លះទៀតបានមួយជាហុកសិបភាគ និងខ្លះទៀតបង្កើតផលបានមួយជាសាមសិបភាគ។
ក្នុងរឿងមួយទៀត ព្រះយេស៊ូបានប្រៀបប្រដូចព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ ទៅនឹងបុរសម្នាក់ ដែលសាបព្រោះពូជ។ ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងទៅ ក្នុងកាលដែលបុរសនេះដេកលក់ និងពេលដែលគាត់នៅភ្ញាក់នៅឡើយ នោះគ្រាប់ពូជក៏ដុះឡើង។ បុរសនេះឥតដឹងថាកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេចទេ។ គ្រាប់ពូជនេះបានដុះឡើងដោយខ្លួនឯង ហើយបង្កើតបានស្រូវ។ ពេលដែលស្រូវទុំ នោះបុរសនេះក៏ច្រូតស្រូវទាំងនោះ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់នូវរឿងប្រៀបប្រដូចទីបីអំពីបុរសម្នាក់ ដែលព្រោះគ្រាប់ពូជល្អ ក៏ប៉ុន្តែ«កាលមនុស្សទាំងអស់កំពុងតែដេកលក់» នោះសត្រូវម្នាក់បានមកព្រោះស្រងែនៅក្នុងស្រែស្រូវសាលីរបស់គាត់។ ពួកអ្នកបំរើមកសួរម្ចាស់នេះ បើគាត់ចង់ឲ្យគេដកស្រងែចេញឬក៏យ៉ាងណា។ ក៏ប៉ុន្តែគាត់បានតបឆ្លើយថា៖ ‹កុំ! បើអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូច្នេះ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងដកទាំងឫសស្រូវសាលីដែរ។ ចូរឲ្យវាដុះជាមួយគ្នារហូតដល់រដូវច្រូតចុះ! រួចទើបខ្ញុំនឹងប្រាប់ពួកអ្នកច្រូតឲ្យយកស្រងែទៅដុតចោល ហើយប្រមូលស្រូវសាលីដាក់ក្នុងជង្រុកវិញ›។
ព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់នូវរឿងប្រៀបប្រដូចពីរទៀត ពេលបន្តការថ្លែងសុន្ទរកថាឲ្យពួកបណ្ដាជនតាមឆ្នេរសមុទ្រស្ដាប់។ ទ្រង់ពន្យល់ថា«នគរនៃស្ថានសួគ៌» គឺដូចនឹងគ្រាប់ពូជម្យ៉ាងដែលមានឈ្មោះប្រាស៊ីកា នីក្រា(Brassica nigra) ដែលបុរសម្នាក់យកទៅដាំ។ ទោះជានេះគឺគ្រាប់ពូជដ៏ល្អិតជាងគេបំផុតក្ដី តែទ្រង់មានបន្ទូលថា គ្រាប់នេះនឹងដុះឡើងបានធំជាងដំណាំទាំងអស់។ គ្រាប់ពូជនេះទៅជាដើមធំមួយ ដែលមានបក្សាបក្សីមកទំនៅតាមមែករបស់វា។
មនុស្សខ្លះសព្វថ្ងៃនេះជំទាស់ថា មានគ្រាប់ពូជឯទៀតតូចល្អិតជាងគ្រាប់ពូជប្រាស៊ីកា នីក្រាក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនមែនបង្រៀនវិជ្ជាសិក្សាពីរុក្ខជាតិឡើយ។ ស្តីអំពីគ្រាប់ពូជដែលពួកអ្នកស្រុកកាលីឡេស្គាល់នោះ គ្រាប់ពូជប្រាស៊ីកា នីក្រានេះគឺជាគ្រាប់ពូជម្យ៉ាងដែលពិតជាតូចល្អិតជាងគេបំផុត។ ដូច្នេះពួកគេយល់នូវការលូតលាស់បែកមែកធំឡើងដ៏សម្បើម ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែពន្យល់នោះ។
នៅទីបំផុត ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀប«នគរស្ថានសួគ៌»ទៅនឹងដំបែ ដែលស្ត្រីម្នាក់យកមកលាយចូលនឹងម្សៅបីរង្វាល់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ដំបែនេះក៏ដោរឡើងពេញក្រោយមក។
ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានប្រទានរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងប្រាំនេះ នោះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យពួកបណ្ដាជនទៅវិញ ហើយទ្រង់យាងត្រឡប់ទៅផ្ទះដែលទ្រង់កំពុងគង់នៅនោះ។ មិនយូរប៉ុន្មានទេ នោះពួកសាវ័ក១២នាក់របស់ទ្រង់និងពួកអ្នកឯទៀតក៏មកគាល់ទ្រង់។
ទទួលប្រយោជន៍ពីរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ
នៅពេលដែលពួកសិស្សមកឯព្រះយេស៊ូ ក្រោយពីទ្រង់មានបន្ទូលទៅពួកបណ្ដាជននៅឆ្នេរសមុទ្រ នោះពួកសិស្សមានចិត្តឆ្ងល់អំពីវិធីថ្មីនៃការបង្រៀនរបស់ទ្រង់។ ពួកសិស្សបានឮទ្រង់ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចពីមុន តែមិនដែលឮញឹកដូចនេះទេ។ ហេតុនេះហើយ ពួកសិស្សក៏សួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានបន្ទូលនឹងគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូចដូច្នេះ?»។
មូលហេតុមួយ ដែលទ្រង់ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច គឺដើម្បីបំពេញតាមពាក្យរបស់ព្យាការីម្នាក់ដែលចែងថា៖ «អញនឹងបើកមាត់និយាយ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច អញនឹងសំដែងពីការដែលលាក់កំបាំង តាំងពីកំណើតលោកីយមក»។ ក៏ប៉ុន្តែ គឺមានការទាក់ទងច្រើនជាងនេះទៅទៀត។ ហេតុដែលទ្រង់ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច គឺមានបំណងដើម្បីបង្ហាញពីទឹកចិត្តរបស់មនុស្ស។
តាមការពិត មនុស្សភាគច្រើនចូលចិត្តព្រះយេស៊ូពីព្រោះទ្រង់ជាអ្នកដែលពូកែនិទានរឿង និងជាអ្នកធ្វើអព្ភូតហេតុប៉ុណ្ណោះ មិនមែនជាបុគ្គលម្នាក់ដែលពួកគេចាត់ទុកជាព្រះអម្ចាស់ដែលពួកគេត្រូវតែធ្វើតាមយ៉ាងស្មោះពីចិត្តនោះទេ។ ពួកគេមិនចង់ឲ្យមានការរំខានដល់ទស្សនៈរបស់ពួកគេ ឬដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគេទេ។ ពួកគេក៏មិនចង់ឲ្យសារនេះជ្រួតជ្រាបដល់កំរិតរបស់វានោះឡើយ។
ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ហេតុនោះបានជាខ្ញុំនិយាយនឹងគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច ដ្បិតដែលគេមើល នោះមិនឃើញវិញ ហើយដែលគេស្ដាប់ នោះក៏មិនឮហើយមិនយល់ផង ពាក្យទំនាយរបស់ហោរាអេសាយបានសំរេច នៅលើអ្នកទាំងនោះហើយ គឺជាសេចក្ដីដែលទាយទុកមកថា . . . ‹ព្រោះចិត្តរបស់ជនជាតិនេះបានត្រឡប់ជាស្ពឹកវិញ›»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតថា៖ «តែអ្នករាល់គ្នាវិញ ភ្នែកអ្នកមានពរហើយ ដ្បិតមើលឃើញ ត្រចៀកអ្នកក៏ដែរ ដ្បិតស្ដាប់ឮ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ពីដើមមានហោរា នឹងមនុស្សសុចរិតជាច្រើន គេចង់ឃើញការដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញ តែមិនបានឃើញសោះ ក៏ចង់ឮសេចក្ដីដែលអ្នករាល់គ្នាឮដែរ តែមិនបានឮឡើយ»។
ត្រូវហើយ ពួកសាវ័ក១២នាក់និងអស់អ្នកដែលនៅជាមួយពួកគេមានចិត្តចង់ស្ដាប់។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ពីព្រោះបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានស្គាល់ការអាថ៌កំបាំងរបស់នគរស្ថានសួគ៌ តែមិនបានប្រទានឲ្យអ្នកទាំងនោះស្គាល់ទេ»។ ដោយព្រោះពួកសិស្សមានចិត្តចង់យល់ដឹង នោះព្រះយេស៊ូក៏ពន្យល់ប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ អំពីរឿងប្រៀបប្រដូចនៃអ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ពូជនោះ គឺព្រះបន្ទូល» ហើយដីគឺប្រៀបដូចនឹងចិត្ត។ ស្តីអំពីគ្រាប់ពូជដែលបានដាំតាមផ្លូវដ៏រឹងបែកក្រហែង នោះទ្រង់ពន្យល់ថា៖ «អារក្សមកឆក់យកព្រះបន្ទូលពីចិត្តគេចេញទៅ ក្រែងគេជឿ ហើយបានសង្គ្រោះ»។
ផ្ទុយទៅវិញ គ្រាប់ពូជដែលព្រោះទៅលើដីដែលមានថ្មនៅក្រោម គឺសំដៅទៅចិត្តមនុស្សដែលទទួលព្រះបន្ទូលដោយអំណរ។ ប៉ុន្តែ ដោយព្រោះព្រះបន្ទូលឥតចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់គេ នោះមនុស្សទាំងនេះនឹងរសាយចិត្តវិញ នៅពេលណាមានសេចក្ដីល្បួងឬការបៀតបៀន។
រីឯគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់កណ្ដាលបន្លា ព្រះយេស៊ូបន្តពន្យល់ថានេះគឺសំដៅទៅមនុស្សដែលបានឮព្រះបន្ទូល។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយ និងទ្រព្យសម្បត្ដិ ហើយសេចក្ដីស្រើបស្រាលនៅជីវិតនេះ បានចូលមកខ្ទប់ជិត មិនឲ្យបង្កើតផលផ្លែដ៏ពេញលេញបានឡើយ។
នៅទីបំផុត ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា គ្រាប់ពូជដែលនៅដីល្អ គឺប្រៀបដូចពួកអ្នកស្ដាប់ព្រះបន្ទូលដែលមានចិត្តទៀងត្រង់ល្អ ហើយចង់រក្សាទុកនិងបង្កើតផលដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ។
ពួកសិស្សដែលចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូពន្យល់នូវសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ទ្រង់ គឺបានទទួលពរយ៉ាងវិសេសមែនហ្ន៎! ព្រះយេស៊ូមានបំណងឲ្យមនុស្សបានយល់រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យគេអាចចែកសេចក្ដីពិតនេះដល់អ្នកដទៃដែរ។ ទ្រង់មានបន្ទូលសួរថា៖ «តើគេយកចង្កៀងមក ដើម្បីនឹងដាក់នៅក្រោមថាំង ឬក្រោមគ្រែឬ?»។ ទេ!«គេយកមកដាក់លើជើងចង្កៀងវិញទេតើ!»។ ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្ថែមថា៖ «ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យប្រយ័ត ដែលអ្នករាល់គ្នាឮជាយ៉ាងណា»។
ទទួលសេចក្ដីបង្រៀនច្រើនទៀតជាពរ
ក្រោយពីបានទទួលសេចក្ដីពន្យល់ពីព្រះយេស៊ូ ស្តីអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចនៃអ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជ នោះពួកសិស្សចង់រៀនច្រើនថែមទៀត។ ពួកសិស្សទូលទ្រង់ថា៖ «សូមអធិប្បាយឲ្យយើងខ្ញុំយល់ន័យពាក្យប្រៀប ពីស្មៅស្រងែនៅស្រែផង»។
ពួកសិស្សមានអាកប្បកិរិយាខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ហ្ន៎! ពីពួកបណ្ដាជននៅឆ្នេរសមុទ្រ។ ពួកហ្វូងមនុស្សទាំងនោះគ្មានសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់ដឹងអត្ថន័យនៃរឿងប្រៀបប្រដូចទេ តែស្កប់ចិត្តនឹងរឿងសើៗប៉ុណ្ណោះ។ ដោយប្រៀបធៀបពួកអ្នកស្ដាប់ដែលនៅឆ្នេរសមុទ្រ ជាមួយនឹងពួកសិស្សដែលចង់ដឹងចង់ឮដែលមកគាល់ទ្រង់នៅក្នុងផ្ទះ នោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖
«ឯរង្វាល់ណាដែលអ្នករាល់គ្នាវាល់ឲ្យគេ នោះគេនឹងវាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាតាមរង្វាល់នោះវិញ ហើយនឹងឲ្យជាលើសទៅទៀត ដល់អ្នករាល់គ្នាដែលស្ដាប់ផង»។ ពួកសិស្សកំពុងវាល់ឲ្យព្រះយេស៊ូនូវចំណាប់អារម្មណ៍និងការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានទទួលសេចក្ដីបង្រៀនច្រើនទៀតជាពរ។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតប ដោយពន្យល់ថា៖
«អ្នកដែលព្រោះពូជល្អ នោះគឺជាកូនមនុស្ស ចំណែកស្រែ នោះគឺជាតួលោកីយ ឯពូជល្អ គឺអស់ទាំងមនុស្សរបស់នគរស្ថានសួគ៌ ហើយស្រងែ គឺជាអស់ទាំងមនុស្សរបស់អាកំណាចវិញ ខ្មាំងសត្រូវដែលប្លមព្រោះស្រងែ នោះគឺជាអារក្ស ចំរូត គឺជាបំផុតកល្ប ហើយពួកច្រូតនោះ គឺជាពួកទេវតា»។
ក្រោយពីបានសម្គាល់នូវលក្ខណៈនិមួយៗនៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេស៊ូក៏ពណ៌នាពីលទ្ធផលនៅចុងបញ្ចប់។ នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍ នោះទ្រង់មានបន្ទូលថាពួកអ្នកច្រូតឬពួកទេវតា នឹងញែកពួកគ្រីស្ទានដែលមានសភាពដូចជាស្រងែចេញពី«អស់ទាំងមនុស្សរបស់នគរស្ថានសួគ៌»។ រួចមក «អស់ទាំងមនុស្សរបស់អាកំណាច» នឹងទទួលគំនូសឲ្យទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស តែអស់ទាំងមនុស្សរបស់ព្រះរាជាណាចក្រដែលជា«ពួកសុចរិត»នឹងបញ្ចេញរស្មីយ៉ាងភ្លឺចិញ្ចាចចិញ្ចែងនៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះវរបិតា។
ជាបន្តបន្ទាប់ ព្រះយេស៊ូប្រទានពរឲ្យពួកសិស្សដែលចង់យល់ដឹងនូវរឿងប្រៀបប្រដូចបីទៀត។ មុនដំបូង ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាកំណប់កប់ទុកក្នុងចំការ ដែលកាលណាមនុស្សម្នាក់បានឃើញ នោះក៏លាក់ទុក រួចចេញទៅ លក់របស់ទ្រព្យខ្លួនទាំងអស់ដោយអំណរ ដើម្បីនឹងទិញចំការនោះ»។
ទ្រង់មានបន្ទូលទៀតថា៖ «មួយទៀត នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាអ្នកឈ្មួញម្នាក់ដែលរកកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អ កាលណាបានឃើញ១ដែលមានដំឡៃណាស់ នោះគាត់ទៅលក់របស់ទ្រព្យទាំងអស់ មកទិញកែវមុក្ដានោះ»។
ព្រះយេស៊ូអង្គទ្រង់ គឺប្រៀបដូចនឹងបុរសម្នាក់ដែលបានរកឃើញកំណប់ និងប្រៀបដូចនឹងឈ្មួញម្នាក់ដែលរកឃើញកែវមុក្ដាដ៏មានតម្លៃ។ បើនិយាយជាអត្ថបដិរូប នោះទ្រង់លក់របស់ទ្រព្យទាំងអស់ គឺលាចេញពីឋានៈដ៏ថ្លៃថ្នូរនៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីទៅជាមនុស្សម្នាក់។ រួចមក ជាបុរសម្នាក់នៅលើផែនដី ទ្រង់រងការមើលងាយនិងការបៀតបៀនដែលពេញដោយសេចក្ដីស្អប់ តែបានសឲ្យឃើញថាសមជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
ចំពោះពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូ ពួកគាត់ក៏មានភាពពិបាកប្រឈមមុខដែរ គឺថាឲ្យលក់របស់ទ្រព្យទាំងអស់ដើម្បីទទួលរង្វាន់ដ៏ធំ មិនថាបានរង្វាន់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទ ឬជាអនុរាស្ត្ររបស់ព្រះរាជាណាចក្រនៅលើផែនដីនេះក្ដី។ តើយើងនឹងចាត់ទុកការទទួលរង្វាន់ក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ជាអ្វីមួយដ៏មានតម្លៃបំផុតក្នុងជីវិត ដែលប្រៀបដូចនឹងកំណប់ឬកែវមុក្ដាដ៏មានតម្លៃលើសលប់ឬទេ?
នៅទីបំផុត ព្រះយេស៊ូប្រៀបប្រដូច«នគរស្ថានសួគ៌»ទៅនឹងអួន ដែលជាប់បានត្រីគ្រប់ប្រភេទ។ នៅពេលដែលរំលែកត្រីចេញពីគ្នា នោះត្រីមិនល្អៗគេចាក់ចោលចេញ តែត្រីល្អៗដាក់ក្នុងកញ្ឆេ។ យ៉ាងដូច្នោះដែរ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍ នោះពួកទេវតានឹងញែកមនុស្សទុច្ចរិតចេញពីមនុស្សសុចរិត ហើយទុកមនុស្សទុច្ចរិតចោលឲ្យទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសវិញ។
ព្រះយេស៊ូអង្គទ្រង់ផ្ទាល់បានចាប់ផ្ដើមកិច្ចការនេសាទនេះ ហើយហៅពួកសិស្សដំបូងរបស់ទ្រង់ថា«អ្នកនេសាទមនុស្ស»។ កិច្ចការនេសាទនេះមានជាបន្តទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្រ ក្រោមការត្រួតពិនិត្យពីពួកទេវតា។ នៅទីបំផុត គឺមកដល់ពេលអូស«អួន»នោះឡើងមកហើយ ដែលតំណាងអង្គការទាំងឡាយលើផែនដីនេះ ដែលអះអាងថាជាគ្រីស្ទាន ហើយរួមបញ្ចូលក្រុមគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងផងដែរ។
យើងមានអំណរគុណមែន ដែលគេទុក‹ត្រីល្អៗ› តែត្រីមិនល្អបោះចោលឲ្យហិនវិនាសទៅវិញ។ បើយើងបង្ហាញនូវសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់យល់ដឹងនិងចង់មានចំណេះ ដូចពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះយើងនឹងទទួលបានសេចក្ដីបង្រៀនច្រើនទៀត ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះ យើងនឹងទទួលបានជីវិតជារៀងរហូតផងដែរ។ ម៉ាថាយ ១៣:១-៥២; ម៉ាកុស ៤:១-៣៤; លូកា ៨:៤-១៨; ទំនុកដំកើង ៧៨:២; អេសាយ ៦:៩, ១០
▪ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅហ្វូងមនុស្សដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច នៅពេលណានិងនៅកន្លែងណា?
▪ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ហ្វូងមនុស្សនូវរឿងប្រៀបប្រដូចប្រាំណាខ្លះ?
▪ ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា គ្រាប់ពូជម្យ៉ាងដែលមានឈ្មោះប្រាស៊ីកា នីក្រានេះគឺតូចល្អិតជាងគេបំផុត?
▪ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច?
▪ តើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញថាខ្លួនគេខុសគ្នាពីហ្វូងមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើព្រះយេស៊ូប្រាប់ខ្លឹមសារនៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកព្រោះពូជយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើពួកសិស្សមានសភាពខុសគ្នាពីហ្វូងមនុស្សនៅឆ្នេរសមុទ្រយ៉ាងណា?
▪ តើអ្នកណាឬក៏អ្វី ដែលបានត្រូវតំណាងដោយអ្នកដែលព្រោះ ស្រែ ពូជល្អ ខ្មាំងសត្រូវ ចំរូត និងពួកអ្នកច្រូត?
▪ តើព្រះយេស៊ូប្រទាននូវរឿងប្រៀបប្រដូចបីណាទៀត? ហើយតើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ?
