ប្រគល់ទ្រង់ឲ្យគេនាំយកទៅ
ជំពូកទី១២៤
ប្រគល់ទ្រង់ឲ្យគេនាំយកទៅ
ពេលលោកពីឡាត់បានស្ងើចសរសើរនូវឥរិយាបថដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលបានទទួលទារុណកម្មនោះ លោកក៏ខំប្រឹងដោះលែងទ្រង់ម្ដងទៀត តែនេះធ្វើឲ្យពួកសង្គ្រាជខឹងកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ពួកគេតាំងចិត្តមិនឲ្យអ្វីមករំខាននូវគោលបំណងដ៏អាក្រក់របស់ពួកគេឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកសង្គ្រាជក៏ស្រែកឡើងទៀតថា៖ ‹ព្យួរវា! ព្យួរវាទៅ!›។
លោកពីឡាត់តបឆ្លើយថា៖ «ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាយកគាត់ទៅ[ព្យួរ]វិញ»។ (ផ្ទុយនឹងការអះអាងរបស់ពួកយូដានៅពេលមុន នោះពួកគេប្រហែលជាមានអំណាចពិឃាតឧក្រិដ្ឋជនដែលមានទោសធ្ងន់ខាងសាសនាបាន)។ រួចមក ប្រហែលជាលើកទីប្រាំហើយ ដែលលោកពីឡាត់ពោលថា៖ «ដ្បិតខ្ញុំមិនឃើញជាមានទោសអ្វីទេ»។
ពួកសាសន៍យូដាពេលឃើញការចោទប្រកាន់ខាងនយោបាយរបស់គេឥតយកជាការបាននោះ ពួកគេក៏តាំងចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូខាងសាសនាវិញ ថាទ្រង់បានប្រមាថមើលងាយព្រះ ពេលពួកគេវិនិច្ឆ័យទោសព្រះយេស៊ូប៉ុន្មានម៉ោងមុននៅពីមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់។ ពួកគេពោលថា៖ «យើងខ្ញុំមានក្រិត្យវិន័យ ហើយតាមក្រិត្យវិន័យនោះ វាត្រូវស្លាប់ ពីព្រោះវាបានតាំងខ្លួនឡើងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ»។
លោកពីឡាត់មិនដែលឮការចោទប្រកាន់នេះទេ ដូច្នេះធ្វើឲ្យលោកភិតភ័យកាន់តែខ្លាំង។ ឥឡូវនេះ លោកពីឡាត់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូមិនមែនជាបុរសធម្មតាទេ ដ្បិតសុបិននៃភរិយារបស់លោក និងឥរិយាបថថ្លៃថ្នូររបស់ទ្រង់បង្ហាញដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ«ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ»? លោកពីឡាត់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូមកពីស្រុកកាលីឡេ។ ប៉ុន្តែ តើទ្រង់ប្រហែលជាធ្លាប់មានព្រះជន្មរស់នៅពេលមុនឬ? លោកនាំព្រះយេស៊ូចូលទៅក្នុងសាលាជំនុំវិញ រួចទូលសួរថា៖ «តើអ្នកមកពីណា?»។
ព្រះយេស៊ូនៅស្ងៀម។ មុននោះ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់លោកពីឡាត់ ថាទ្រង់ជាស្តេច តែព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់មិនមានចំណែកក្នុងលោកីយ៍នេះទេ។ បើព្រះយេស៊ូពន្យល់ថែមទៀតឥឡូវ នោះនឹងគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ។ ប៉ុន្តែ លោកពីឡាត់តូចចិត្តនឹងការមិនតបឆ្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូ លោកក៏គំហកដាក់ព្រះយេស៊ូដោយពោលថា៖ «តើអ្នកមិនឆ្លើយទេឬអី? អ្នកមិនដឹងទេឬថា ខ្ញុំមានអំណាចនឹង[ព្យួរ]អ្នក ឬលែងអ្នកក៏បាន?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដោយគោរពថា៖ «បើមិនបានប្រទានមកពីស្ថានលើ នោះលោកឥតមានអំណាចលើខ្ញុំសោះ»។ ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅអំណាចដែលព្រះប្រទានឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងជាមនុស្ស ដើម្បីត្រួតត្រាកិច្ចការនៅលើផែនដីនេះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្ថែមថា៖ «ហេតុនោះបានជាអ្នកដែលបញ្ជូនខ្ញុំមកលោក អ្នកនោះមានបាបធ្ងន់ជាង»។ ប្រាកដហើយ សម្ដេចសង្ឃកៃផានិងពួកអ្នកចូលដៃជាមួយគេ រួមទាំងយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតនឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងលោកពីឡាត់ ដោយព្រោះពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌លើព្រះយេស៊ូ។
លោកពីឡាត់ឥឡូវនេះស្ងើចនឹងព្រះយេស៊ូកាន់តែច្រើនឡើង និងភ័យថាព្រះយេស៊ូប្រហែលមានកំណើតពីព្រះមក ដូច្នេះលោកក៏ខំប្រឹងដោះលែងទ្រង់ម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ ពួកយូដាជំទាស់យ៉ាងខ្លាំងនឹងលោកពីឡាត់វិញ។ ពួកគេលើកការចោទប្រកាន់ខាងនយោបាយម្ដងទៀត ក្នុងការគំរាមដោយប្រើកលបញ្ឆោតថា៖ «បើលោកលែងអ្នកនេះទៅ នោះលោកមិនមែនជាទីស្រឡាញ់នឹងសេសារទេ ព្រោះអ្នកណាដែលតាំងខ្លួនធ្វើជាស្តេច នោះក្បត់នឹងសេសារហើយ»។
លោកពីឡាត់នាំព្រះយេស៊ូចេញទៅក្រៅម្ដងទៀត ទោះជាប្រហែលនឹងមានលទ្ធផលអាក្រក់ក៏ដោយ។ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកយូដាថា៖ «មើល! នេះស្តេចនៃអ្នករាល់គ្នា»។
ពួកគេស្រែកឡើងថា៖ «យកវាចេញ! យកវាចេញ! ឲ្យ[ព្យួរ]វាទៅ!»។
លោកពីឡាត់សួរគេដោយភិតភ័យថា៖ «តើឲ្យខ្ញុំ[ព្យួរ]ស្តេចនៃអ្នករាល់គ្នាឬ?»។
ពួកយូដាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងការនៅក្រោមអាណានិគមរបស់ពួករ៉ូម។ ប្រាកដហើយ ពួកគេស្អប់ខ្ពើមជាខ្លាំងនូវការនៅក្រោមការសង្កត់សង្កិនរបស់ពួករ៉ូម។ តែដោយការលាក់ពុត ពួកសង្គ្រាជពោលថា៖ «យើងខ្ញុំមានស្តេចតែសេសារទេ»។
នៅទីបំផុត លោកពីឡាត់សុខចិត្តធ្វើតាមការទាមទាររបស់ពួកយូដា នេះគឺដោយសារខ្លាចបាត់បង់ឋានៈនយោបាយនិងកិត្ដិនាមរបស់លោក។ លោកក៏ប្រគល់ព្រះយេស៊ូឲ្យពួកគេទៅ។ ពួកទាហានដោះអាវពណ៌ស្វាយចេញ ក៏បំពាក់ព្រះពស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យទ្រង់វិញ។ កាលដែលពួកគេនាំព្រះយេស៊ូទៅព្យួរ នោះពួកគេឲ្យទ្រង់លីបង្គោលឈើទារុណកម្មរបស់ខ្លួន។
ឥឡូវនេះ គឺពេលព្រឹកនៅថ្ងៃសុក្រទី១៤ ខែណែសាន គឺប្រហែលជាជិតដល់ពេលថ្ងៃត្រង់ហើយ។ ព្រះយេស៊ូបានតើនឡើងតាំងពីព្រលឹមថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ហើយទ្រង់រងទុក្ខយ៉ាងឈឺចាប់ម្ដងហើយម្ដងទៀត។ គួរឲ្យអាណិតអាសូរណាស់ ដែលនៅពេលបន្ដិចទៀតនេះទ្រង់នឹងអស់ព្រះកាយពលនោះ ពីព្រោះទ្រង់ត្រូវលីបង្គោលឈើដ៏ធ្ងន់នេះ។ ដូច្នេះ ពួកគេចាប់អ្នកដើរកាត់ម្នាក់ជាសាសន៍គីរេនពីទ្វីបអាព្រិច ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ក៏បង្ខំឲ្យគាត់លីបង្គោលឈើឲ្យទ្រង់ទៅ។ ពេលគេធ្វើដំណើរទៅ មានមនុស្សណែនណាន់តាន់តាប់ ក៏មានពួកស្រីៗដែលគក់ដើមទ្រូងហើយយំទួញដោយព្រះយេស៊ូផងដែរ។
ព្រះយេស៊ូងាកបែរទៅមានបន្ទូលនឹងពួកស្ត្រីទាំងនោះថា៖ «កូនស្រីក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! កុំយំនឹងខ្ញុំឡើយ ឲ្យយំនឹងខ្លួនអ្នករាល់គ្នា ហើយនឹងកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញចុះ! ដ្បិតមើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ដែលគេនឹងថា ‹មានពរហើយ ពួកស្រីអារ នឹងពោះដែលមិនកើតកូន ហើយដោះដែលមិនបំបៅកូន។ . . . ព្រោះបើគេធ្វើការទាំងនេះ ដល់ដើមឈើស្រស់ នោះតើនឹងកើតអ្វីដល់ដើមឈើស្ងួតវិញ?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រៀបធៀបសាសន៍យូដាទៅនឹងដើមឈើមួយដែលនៅស្រស់តែបន្ដិច ពីព្រោះព្រះយេស៊ូនៅមានវត្តមាននៅឡើយ ក៏មានមនុស្សមួយក្រុមតូចដែលជឿលើទ្រង់ដែរ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូលែងមានវត្តមានក្នុងសាសន៍យូដា ហើយអ្នកជឿទៅលើទ្រង់មួយពួកត្រូវដកចេញពីសាសន៍យូដាខាងសាច់ឈាមនេះ នោះសាសន៍យូដាដែលសល់ក្រៅពីនោះនឹងត្រូវស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ ប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលងាប់ហើយ។ មែនហើយ សាសន៍យូដាត្រូវប្រៀបប្រដូចនឹងដើមឈើដែលក្រៀមស្ងួតទៅ។ នៅពេលពួកកងទ័ពរ៉ូមធ្វើជាអ្នកប្រហារជីវិត ដែលព្រះនឹងប្រើដើម្បីកំទេចសាសន៍យូដាចោល នោះពិតជានឹងមានហេតុយំសោករឹតតែខ្លាំងឡើង! យ៉ូហាន ១៩:៦-១៧; ១៨:៣១; លូកា ២៣:២៤-៣១; ម៉ាថាយ ២៧:៣១, ៣២; ម៉ាកុស ១៥:២០, ២១
▪ តើពួកមេដឹកនាំសាសនាចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូពីអ្វីទៀត ពេលដែលការចោទខាងនយោបាយឥតយកជាការបាននោះ?
▪ ហេតុអ្វីបានជាលោកពីឡាត់ទៅជាមានចិត្តភ័យខ្លាច?
▪ តើអ្នកណាមានបាបធ្ងន់ជាងគេ ចំពោះអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់ព្រះយេស៊ូ?
▪ នៅទីបំផុត តើពួកសង្ឃបង្ខំឲ្យពីឡាត់បញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅដើម្បីធ្វើគុតយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពីរឿងអ្វីដល់ពួកស្ត្រីដែលយំអាណិតទ្រង់? តើទ្រង់ចង់មានន័យយ៉ាងណា ពេលសំដៅទៅដើមឈើដែលនៅតែ«ស្រស់» ហើយរួចមក«ស្ងួត»ទៅវិញនោះ?
