ព្រះយេស៊ូផ្ដែផ្ដាំពួកសាវ័កចំពោះការយាងទៅរបស់ទ្រង់
ជំពូកទី១១៦
ព្រះយេស៊ូផ្ដែផ្ដាំពួកសាវ័កចំពោះការយាងទៅរបស់ទ្រង់
ពិធីបុណ្យរំឭកគឺចប់ហើយ តែព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័កគឺកំពុងតែនៅបន្ទប់ខាងលើនៅឡើយ។ ទោះជាបន្ដិចទៀត ព្រះយេស៊ូយាងចេញទៅ តែទ្រង់នៅមានអ្វីជាច្រើនដែលទ្រង់ចង់ប្រាប់ពួកគេ។ ទ្រង់សម្រាលទុក្ខពួកគេ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភឡើយ អ្នករាល់គ្នាជឿដល់ព្រះហើយ»។ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលបន្ថែមថា៖ «ចូរជឿដល់ខ្ញុំដែរ»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្តថា៖ «នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន . . . ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា . . . ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាននៅកន្លែងដែលខ្ញុំនៅនោះដែរ ឯកន្លែងដែលខ្ញុំទៅ នោះអ្នករាល់គ្នាក៏ដឹង ហើយក៏ស្គាល់ផ្លូវទៅដែរ»។ ពួកសាវ័កមិនបានយល់ថា ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីការយាងទៅស្ថានសួគ៌ទេ ដូច្នេះសាវ័កថូម៉ាសទូលទ្រង់ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! យើងខ្ញុំមិនដឹងជាទ្រង់យាងទៅឯណាទេ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវទៅបាន?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត»។ ត្រូវហើយ មានតែទទួលស្គាល់ទ្រង់ ហើយយកតម្រាប់តាមទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ដែលមនុស្សម្នាក់អាចចូលដំណាក់របស់ព្រះវរបិតា ពីព្រោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «បើមិនមកតាមខ្ញុំ នោះគ្មានអ្នកណាអាចទៅឯព្រះវរបិតាបានឡើយ»។
ភីលីពទូលទ្រង់ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមបង្ហាញព្រះវរបិតាឲ្យយើងខ្ញុំឃើញផង នោះយើងខ្ញុំពេញចិត្តហើយ»។ តាមមើលទៅភីលីពចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូធ្វើការសម្ដែងមួយ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមើលឃើញព្រះ ដូចនៅសម័យបុរាណក្នុងចក្ខុនិមិត្តដែលម៉ូសេ អេលីយ៉ានិងអេសាយធ្លាប់ឃើញជាដើម។ ប៉ុន្តែ តាមពិតទៅ ពួកសាវ័កមានអ្វីប្រសើរជាងចក្ខុនិមិត្តបែបនោះទៅទៀត ដូចព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅថា៖ «ភីលីពអើយ! ខ្ញុំបាននៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជាយូរដល់ម្ល៉េះ ហើយអ្នកមិនទាន់ស្គាល់ខ្ញុំឬ? អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ»។
ព្រះយេស៊ូបានឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះវរបិតាដូចដល់ម្ល៉េះ បានជាការប្រស្រ័យទាក់ទងនិងការឃើញព្រះយេស៊ូ គឺហាក់ដូចជាឃើញព្រះវរបិតាតែម្ដង។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះវរបិតាគឺមានឋានៈខ្ពស់ជាងបុត្រឆ្ងាយណាស់ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូទទួលស្គាល់ថា៖ «អស់ទាំងពាក្យដែលខ្ញុំប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា នោះខ្ញុំមិនមែនប្រាប់ ដោយអាងខ្លួនខ្ញុំទេ»។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននូវកិត្ដិយសយ៉ាងស័ក្ដិសម ថ្វាយព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ដែលនៅស្ថានសួគ៌។
ពួកសាវ័កប្រាកដជាបានលើកទឹកចិត្តមែន ពេលពួកគេឮព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នោះនឹងធ្វើការដែលខ្ញុំធ្វើដែរ ក៏នឹងធ្វើការធំជាងការទាំងនោះទៅទៀត»។ ព្រះយេស៊ូមិនចង់មានន័យថា ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់នឹងធ្វើអព្ភូតហេតុច្រើនជាងទ្រង់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានន័យថា ពួកគេនឹងធ្វើកិច្ចបំរើផ្សាយដែលមានពេលវេលាច្រើនជាងទ្រង់ ទីកន្លែងច្រើនជាង ហើយជួបមនុស្សច្រើនជាងទ្រង់ទៅទៀត។
ព្រះយេស៊ូនឹងមិនបោះបង់ចោលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ពេលទ្រង់យាងចេញពីពួកគេនោះទេ។ ព្រះយេស៊ូសន្យានឹងពួកគេថា៖ «ការអ្វីក៏ដោយ ដែលអ្នករាល់គ្នានឹងសូម ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងសំរេចឲ្យ»។ បន្ថែមទៀត ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ ‹នោះខ្ញុំនឹងទូលសូមដល់ព្រះវរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានជំនួយមួយទៀត មកអ្នករាល់គ្នាឲ្យបានគង់នៅជាមួយ នៅអស់កល្បរៀងទៅ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត›។ ក្រោយមក ពេលទ្រង់យាងទៅស្ថានសួគ៌ ព្រះយេស៊ូចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាជំនួយមួយទៀតមកលើពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។
ពេលវេលាព្រះយេស៊ូជិតយាងចេញទៅគឺកាន់តែកៀកណាស់ទៅហើយ ដ្បិតទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បន្ដិចទៀត លោកីយនឹងលែងឃើញខ្ញុំ»។ ព្រះយេស៊ូនឹងទៅជាបុគ្គលវិញ្ញាណ ដែលមនុស្សជាតិមើលទ្រង់ពុំឃើញ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសន្យាចំពោះពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់ម្ដងទៀតថា៖ «តែអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញខ្ញុំវិញ ហើយដោយព្រោះខ្ញុំរស់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់ដែរ»។ ត្រូវហើយ ព្រះយេស៊ូមិនគ្រាន់តែយកសណ្ឋានជាមនុស្សឲ្យពួកគេឃើញប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពីដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់នោះទេ តែដល់គ្រាកំណត់ នោះទ្រង់ក៏នឹងប្រោសពួកគេ ឲ្យមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងទ្រង់ជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែរ។
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីបញ្ញត្ដិដ៏មិនស្មុគស្មាញនេះថា៖ «អ្នកណាដែលមានបញ្ញត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយកាន់តាម គឺអ្នកនោះហើយដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ ឯអ្នកណាដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ នោះជាទីស្រឡាញ់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំហើយ ខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះដែរ ក៏នឹងសំដែងខ្លួនឲ្យអ្នកនោះស្គាល់ផង»។
ពេលនោះសាវ័កយូដាស ដែលមានឈ្មោះមួយទៀតជាថាដេ ក៏និយាយកាត់បន្ទូលទ្រង់ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! តើកើតមានហេតុដូចម្ដេច បានជាទ្រង់នឹងសំដែងមកឲ្យយើងខ្ញុំស្គាល់ទ្រង់ តែមិនឲ្យលោកីយស្គាល់ផង?»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «បើអ្នកណាស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងកាន់តាមពាក្យខ្ញុំ នោះព្រះវរបិតាខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះ . . . អ្នកណាដែលមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំ នោះមិនកាន់តាមពាក្យខ្ញុំទេ»។ មិនដូចពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ តែមនុស្សក្នុងលោកីយ៍បានធ្វើព្រងើយកន្តើយនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ដូច្នេះ ទ្រង់នឹងមិនលេចខ្លួនឲ្យពួកគេឃើញនោះទេ។
ក្នុងកំឡុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះទ្រង់បានបង្រៀនពួកសាវ័កនូវរឿងជាច្រើន។ តើពួកគេនឹកចាំរឿងទាំងអស់បានយ៉ាងណាទៅ បើសូម្បីតែឥឡូវ ពួកគេមិនទាំងយល់បានច្រើនផងនោះ? គួរឲ្យត្រេកអរណាស់ ដែលព្រះយេស៊ូសន្យាថា៖ ‹តែជំនួយ គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលព្រះវរបិតានឹងចាត់មក ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នា ពីគ្រប់សេចក្ដីទាំងអស់ ក៏នឹងរំឭកពីគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ›។
ព្រះយេស៊ូសម្រាលទុក្ខពួកគេម្ដងទៀតថា៖ «ខ្ញុំទុកសេចក្ដីសុខនៅនឹងអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំដល់អ្នករាល់គ្នា . . . កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភ»។ ពិតមែន ព្រះយេស៊ូនឹងយាងចេញទៅ តែទ្រង់ពន្យល់ថា៖ «បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ដល់ខ្ញុំ នោះនឹងមាន សេចក្ដីអំណរឡើង ដោយព្រោះខ្ញុំទៅឯព្រះវរបិតា ដ្បិតព្រះវរបិតាទ្រង់ធំលើសជាងខ្ញុំ»។
ពេលវេលារបស់ព្រះយេស៊ូគង់នៅជាមួយពួកគេ គឺកាន់តែខ្លីណាស់ទៅហើយ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ពីនេះទៅមុខ ខ្ញុំមិនបាននិយាយនឹងអ្នករាល់គ្នាប៉ុន្មានទៀតទេ ដ្បិតចៅហ្វាយរបស់លោកីយនេះជិតមកដល់ហើយ តែវាគ្មានអ្វីនៅក្នុងខ្ញុំទេ»។ អារក្សសាតាំង ដែលអាចចូលយូដាសនិងកាន់កាប់លើគាត់ វាជាចៅហ្វាយរបស់លោកីយ៍នេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូឥតមានភាពទន់ខ្សោយណា ដែលសាតាំងអាចល្បួងទ្រង់ឲ្យបែរចេញពីការបំរើព្រះនោះឡើយ។
ការមានទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នា
ក្រោយពីទទួលទានអាហារក្នុងពិធីបុណ្យរំឭករួចមក ព្រះយេស៊ូបានលើកទឹកចិត្តពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់ ដោយមានបន្ទូលដ៏ស្មោះអស់ពីចិត្តជាមួយនឹងពួកគេផ្ទាល់។ ពេលនេះប្រហែលជារំលងអធ្រាត្រទៅហើយ។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ចូរយើងក្រោកឡើងចេញពីទីនេះទៅ»។ ប៉ុន្តែ មុននឹងចេញទៅ នោះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់ ទ្រង់ក៏ប្រទាននូវរឿងប្រៀបប្រដូចដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តមួយឲ្យពួកសាវ័កស្ដាប់។
ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំជាដើមទំពាំងបាយជូរដ៏ពិត ហើយព្រះវរបិតាខ្ញុំជាអ្នកដាំ»។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាអ្នកដាំដ៏ឧត្តម ហើយទ្រង់បានដាំដើមទំពាំងបាយជូរជានិមិត្តរូបនេះ ពេលទ្រង់ចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅលើព្រះយេស៊ូក្នុងកាលព្រះយេស៊ូទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះក្នុងឆ្នាំ២៩ ស.យ.។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូរៀបរាប់ថា ដើមទំពាំងបាយជូរនេះគឺមិនមែនតំណាងតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អស់ទាំងខ្នែងណាដុះចេញពីខ្ញុំ ដែលមិនបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់កាត់ចោល តែអស់ទាំងខ្នែងណា ដែលបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់លួសខ្នែងនោះវិញ ដើម្បីឲ្យបានផលផ្លែជាច្រើនឡើង . . . ដូចជាខ្នែង បើមិននៅជាប់នឹងគល់ នោះពុំអាចនឹងបង្កើតផលដោយឯកឯងបានទេ ដូច្នេះអ្នករាល់គ្នាក៏ពុំបានដែរ លើកតែនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ខ្ញុំជាគល់ អ្នករាល់គ្នាជាខ្នែង»។
នៅបុណ្យភិន្ដាកុស គឺ៥១ថ្ងៃក្រោយមក នោះសាវ័កនិងអ្នកឯទៀតបានក្លាយទៅជាខ្នែងនៃដើមទំពាំងបាយជូរ ពេលបានត្រូវចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកលើពួកគេ។ នៅទីបំផុត មានតែ១៤៤.០០០នាក់ទេ ដែលក្លាយទៅជាខ្នែងក្នុងដើមទំពាំងបាយជូរនិមិត្តរូបនេះ។ ពួកទាំងនេះជាមួយនឹងគល់ទំពាំងបាយជូរពោលគឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាដើមទំពាំងបាយជូរនិមិត្តរូប ដែលបង្កើតផលនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
ព្រះយេស៊ូពន្យល់នូវកត្ដាសំខាន់នៃការបង្កើតផលនេះថា៖ «អ្នកណាដែលនៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំជាប់នឹងអ្នកនោះ នោះទើបនឹងបង្កើតផលឡើងជាច្រើន ដ្បិតបើដាច់ពីខ្ញុំចេញ នោះអ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងធ្វើអ្វីបានទេ»។ តែប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មិនបានបង្កើតផលនេះ នោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកនោះត្រូវបោះចោលទៅខាងក្រៅ ហើយក៏ក្រៀមទៅដូចជាខ្នែងដែរ រួចគេប្រមូលបោះទៅក្នុងភ្លើងឆេះអស់ទៅ»។ ម្យ៉ាងវិញ ព្រះយេស៊ូសន្យាថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នានៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយពាក្យខ្ញុំនៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះចូរសូមអ្វីតាមតែប្រាថ្នាចុះ! សេចក្ដីនោះនឹងបានសំរេចដល់អ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កបន្ថែមទៀតថា៖ «ព្រះវរបិតាខ្ញុំបានដំកើងឡើង ដោយសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលជាច្រើន យ៉ាងនោះអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមែន»។ ផលផ្លែដែលព្រះប្រាថ្នាពីខ្នែងនោះ គឺការសម្ដែងនូវគុណសម្បត្ដិដូចព្រះគ្រីស្ទ ជាពិសេសគុណសម្បត្ដិនោះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទជាអ្នកប្រកាសនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ នោះផលផ្លែដែលទ្រង់ចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនោះ គឺរួមបញ្ចូលកិច្ចការបង្កើតឲ្យមានសិស្សដូចទ្រង់បានធ្វើដែរ។
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ចូរនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំចុះ!»។ តែ តើពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់អាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងណាបាន? ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តខ្ញុំ នោះនឹងនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ»។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ជាបន្តថា៖ «នេះជាសេចក្ដីបញ្ញត្តរបស់ខ្ញុំ គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ គ្មានអ្នកណាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ធំជាងនេះ គឺដែលអ្នកណានឹងប្ដូរជីវិតជំនួសពួកសំឡាញ់របស់ខ្លួននោះទេ»។
នៅសល់តែបីបួនម៉ោងទៀតប៉ុណ្ណោះ ព្រះយេស៊ូនឹងសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏វិសេសវិសាលរបស់ទ្រង់ ដោយប្រទានព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ជំនួសពួកសាវ័ក ព្រមទាំងអ្នកឯទៀតដែលអនុវត្តជំនឿលើទ្រង់។ គំរូរបស់ទ្រង់ គួរជំរុញពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសុខចិត្តពលីជីវិតដើម្បីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ដូចព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលពីលើកមុន នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេនឹងសម្គាល់គេថា៖ «គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក»។
ព្រះយេស៊ូសម្គាល់មិត្តរបស់ទ្រង់ ដោយមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមសេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្គាប់ នោះអ្នករាល់គ្នាជាពួកសំឡាញ់ខ្ញុំហើយ ខ្ញុំមិនហៅជាអ្នកបំរើទៀត ពីព្រោះអ្នកបំរើគេមិនដឹងជាចៅហ្វាយធ្វើអ្វីទេ គឺខ្ញុំហៅអ្នករាល់គ្នាថាជាសំឡាញ់វិញ ពីព្រោះខ្ញុំបានឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងគ្រប់ការទាំងអស់ ដែលខ្ញុំឮពីព្រះវរបិតាខ្ញុំមក»។
ការមានទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេស៊ូជាទំនាក់ទំនងដ៏មានតម្លៃមែន! ប៉ុន្តែ ដើម្បីឲ្យទំនាក់ទំនងនេះមានជាបន្ត ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ត្រូវតែ‹មានផលជាបន្ត›។ បើដូច្នេះមែន ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះវរបិតាបានប្រោសប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានអ្វីៗ ដែលនឹងសូមពីទ្រង់ ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ»។ យ៉ាងប្រាកដណាស់ នេះជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យមែនចំពោះការបង្កើតផលខាងព្រះរាជាណាចក្រ! ក្រោយពីព្រះយេស៊ូណែនាំពួកសាវ័កឲ្យ«ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក» នោះទ្រង់ពន្យល់ថាលោកីយ៍នេះនឹងស្អប់ពួកគេ។ តែទ្រង់សម្រាលទុក្ខពួកគេថា៖ «បើសិនជាលោកីយស្អប់អ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងហើយ ថាគេបានស្អប់ខ្ញុំជាមុន»។ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់នូវមូលហេតុដែលលោកីយ៍ស្អប់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ដោយបន្ទូលថា៖ «ដោយព្រោះខ្ញុំបានរើសចេញពីលោកីយមក ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារបស់ផងលោកីយទៀត នោះបានជាលោកីយស្អប់អ្នករាល់គ្នាវិញ»។
ព្រះយេស៊ូពន្យល់ជាបន្តនូវមូលហេតុដែលលោកីយ៍ស្អប់ថា៖ «គេនឹងប្រព្រឹត្តការទាំងនោះដល់អ្នករាល់គ្នា ដោយយល់ដល់ឈ្មោះខ្ញុំ ពីព្រោះគេមិនស្គាល់ព្រះ[យេហូវ៉ា]ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកទេ»។ តាមពិត អព្ភូតហេតុដែលព្រះយេស៊ូធ្វើ គឺផ្ដន្ទាទោសអស់អ្នកដែលស្អប់ទ្រង់ ដូចជាទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «បើខ្ញុំមិនបានធ្វើការនៅក្នុងពួកគេ ដែលគ្មានអ្នកណាទៀតបានធ្វើឡើយ នោះគេឥតមានបាបទេ តែឥឡូវនេះ គេបានទាំងឃើញ ហើយទាំងស្អប់ខ្ញុំ នឹងព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំដែរ»។ ដូច្នេះហើយ ដូចជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល នោះបទគម្ពីរនេះបានសម្រេច ដោយចែងថា៖ «គេបានស្អប់ខ្ញុំដោយឥតហេតុ»។
ព្រះយេស៊ូសម្រាលទុក្ខពួកសិស្សម្ដងទៀតដូចទ្រង់បានធ្វើពីមុន ដោយសន្យាថា នឹងបញ្ជូនជំនួយ ពោលគឺវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាសកម្មពលដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះ។ ‹ជំនួយនោះនឹងធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើបន្ទាល់ដែរ›។
ពាក្យដាស់តឿនបន្ថែម
ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ករៀបនឹងចេញពីបន្ទប់ខាងលើនេះហើយ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្ដីទាំងនេះ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នាដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នារវាតចិត្តឡើយ»។ រួចមក ទ្រង់ប្រទាននូវសេចក្ដីព្រមានដ៏សំខាន់នេះថា៖ «គេនឹងកាត់អ្នករាល់គ្នាចេញពីជំនុំរបស់គេ ក៏នឹងមានពេលវេលាមក នោះអស់អ្នកណា ដែលសំឡាប់អ្នករាល់គ្នា នឹងគិតស្មានថា ខ្លួនបំរើដល់ព្រះដែរ»។
គឺជាក់ស្តែងណាស់ ដែលពួកសាវ័កមានការពិបាកចិត្តនឹងសេចក្ដីព្រមាននេះ។ ថ្វីបើមុននេះ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា លោកីយ៍នឹងស្អប់ពួកគេ តែទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលថា ពួកគេនឹងត្រូវស្លាប់នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំមិនបានប្រាប់កាលពីដើមទេ ពីព្រោះខ្ញុំកំពុងនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នានៅឡើយ»។ ប៉ុន្តែ គឺល្អមែន ដែលទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេមុននឹងទ្រង់យាងចេញទៅ!
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតថា៖ «តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំទៅឯព្រះអង្គដែលចាត់ឲ្យមក ហើយក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា គ្មានអ្នកណាសួរខ្ញុំថា លោកអញ្ជើញទៅឯណានោះទេ?»។ ពីក្បាលព្រលប់នោះ ពួកគេបានសាកសួរថាតើទ្រង់នឹងទៅណា? តែឥឡូវនេះ ពួកគេបានភិតភ័យជាខ្លាំងនូវអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេ ជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគេលែងហ៊ានសួរថែមទៀតអំពីរឿងនេះ។ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមានចិត្តពេញដោយសេចក្ដីព្រួយ ដោយព្រោះខ្ញុំបានប្រាប់សេចក្ដីទាំងនេះ»។ ពួកសាវ័កមានចិត្តសោកសៅជាខ្លាំង ព្រោះពួកគេមិនគ្រាន់តែដឹងថា ពួកគេនឹងទទួលការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំង ហើយនិងត្រូវស្លាប់នោះទេ តែពិបាកជាងនេះទៅទៀតគឺចៅហ្វាយរបស់ពួកគេនឹងឃ្លាតពីពួកគេដែរ។
ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖ ‹ដែលខ្ញុំទៅ នោះមានប្រយោជន៍ ដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ ដ្បិតបើខ្ញុំមិនទៅទេ នោះជំនួយក៏មិនមកឯអ្នករាល់គ្នាដែរ តែបើខ្ញុំទៅ នោះខ្ញុំនឹងប្រទានជំនួយឲ្យមក›។ ជាមនុស្ស នោះព្រះយេស៊ូអាចនៅតែមួយកន្លែងទេ តែពេលទ្រង់យាងទៅស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់អាចចាត់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ ទោះជាពួកគេនៅកន្លែងណាក៏ដោយលើផែនដីនេះ។ ដូច្នេះនឹងមានប្រយោជន៍ពេលព្រះយេស៊ូយាងចេញទៅ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ «នឹងសំដែង ឲ្យមនុស្សលោកដឹងច្បាស់ ពីអំពើបាប ពីសេចក្ដីសុចរិត ហើយពីសេចក្ដីជំនុំជំរះ»។ នេះនឹងត្រូវលាតត្រដាងឲ្យឃើញថា មនុស្សលោកមានអំពើបាប ទាំងឥតមានជំនឿលើរាជបុត្រារបស់ព្រះ។ បន្ថែមទៀត ទីសំអាងដ៏ជាក់ស្តែងអំពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះយេស៊ូនឹងសម្ដែងឲ្យឃើញ ពេលទ្រង់យាងឡើងទៅឯព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់។ ហើយសាតាំងនិងមនុស្សអាក្រក់ក្នុងលោកីយ៍នេះនឹងទទួលតែបរាជ័យ ក្នុងការបំបាក់ព្រះទ័យស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍របស់ព្រះយេស៊ូ នេះជាទីសំអាងដ៏ជាក់ច្បាស់ថាចៅហ្វាយនៃលោកីយ៍នេះនឹងត្រូវជំនុំជំរះ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតថា៖ «ខ្ញុំនៅមានសេចក្ដីជាច្រើនទៀត នឹងប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា តែឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងទទួលបានទេ»។ ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូសន្យាថា ពេលទ្រង់ចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាសកម្មពលរបស់ព្រះ នេះនឹងណែនាំពួកគេឲ្យយល់ដឹងរឿងទាំងនេះ សមស្របតាមសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ។
ពួកសាវ័កមិនបានយល់ច្បាស់ ថាព្រះយេស៊ូនឹងសោយទិវង្គត ហើយទ្រង់នឹងលេចខ្លួនឲ្យពួកគេឃើញ ក្រោយទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះទេ។ ដូច្នេះ មានពួកសិស្សទ្រង់ខ្លះនិយាយគ្នាថា៖ «ពាក្យនេះដែលទ្រង់មានបន្ទូលមកយើងថា ‹នៅបន្ដិចទៀត អ្នករាល់គ្នានឹងលែងឃើញខ្ញុំ រួចបន្ដិចទៅទៀត នឹងឃើញខ្ញុំវិញ› ហើយដែលថា‹ដ្បិតខ្ញុំទៅឯព្រះវរបិតា› នេះតើមានន័យដូចម្ដេច?›»។
ព្រះយេស៊ូយល់ដឹងថា ពួកគេចង់ទូលសួរទ្រង់ ដូច្នេះទ្រង់ពន្យល់ប្រាប់ថា៖ «ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នករាល់គ្នានឹងយំ ហើយសោកសង្រេង តែលោកីយនឹងអរសប្បាយឡើង អ្នករាល់គ្នានឹងព្រួយចិត្ត តែសេចក្ដីព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងប្រែទៅជាសេចក្ដីអំណរទៅវិញ»។ នៅរសៀលក្នុងថ្ងៃព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត នោះពួកមេដឹកនាំសាសនានឹងអរសប្បាយ តែពួកសាវ័កនឹងសោកសៅវិញ។ តែសេចក្ដីសោកសៅរបស់ពួកគេនឹងប្រែជាអំណរវិញ ពេលព្រះយេស៊ូត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ! ហើយពួកគេនឹងមានអំណរពេលព្រះយេស៊ូប្រទានឲ្យពួកគេមានអំណាចនៅបុណ្យនៃថ្ងៃទី៥០ ឲ្យធ្វើជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់ ដោយចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធលើពួកគេ!
ព្រះយេស៊ូប្រៀបប្រដូចស្ថានការណ៍របស់ពួកសាវ័ក ទៅនឹងការឈឺចាប់របស់ស្ត្រីពេលគាត់សំរាលកូន ដោយថា៖ «ឯស្ត្រី កាលណាហៀបនឹងសំរាលកូន នោះតែងព្រួយចិត្ត ព្រោះដល់កំណត់ហើយ»។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូកត់សម្គាល់ថា ពេលគាត់សំរាលកូនរួចមក នោះគាត់លែងនឹកពីសេចក្ដីវេទនានោះហើយ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូលើកទឹកចិត្តពួកសាវ័កថា៖ «ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីព្រួយដូច្នោះមែន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងឃើញអ្នករាល់គ្នាម្ដងទៀត[ពេលខ្ញុំមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ] នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមានចិត្តអរសប្បាយវិញ ក៏នឹងឥតមានអ្នកណាដកយកសេចក្ដីអំណរនោះ ចេញពីអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ»។
ពួកសាវ័កមិនដែលសុំអ្វីដោយប្រើឈ្មោះព្រះយេស៊ូទេតាំងពីមុនមក។ តែឥឡូវនេះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នានឹងសូមដល់ព្រះវរបិតា ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យ។ . . . ដ្បិតព្រះវរបិតា ទ្រង់ក៏ស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ ដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ហើយក៏ជឿថា ខ្ញុំបានចេញពីព្រះមក ខ្ញុំបានចេញពីព្រះវរបិតាមកមែន ហើយបានមកក្នុងលោកីយ ក៏នឹងចេញពីលោកីយ ទៅឯព្រះវរបិតាវិញទៀត»។
ពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូគឺលើកទឹកចិត្តពួកសាវ័កយ៉ាងខ្លាំង។ ពួកគេទូលថា៖ «ដោយហេតុនេះយើងខ្ញុំជឿថា ទ្រង់បានចេញពីព្រះមកមែន»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលសួរថា៖ «ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាជឿហើយឬ? មើល! នឹងមានពេលវេលាមក ក៏មកដល់ហើយ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ ដោយខ្លួនៗ ទាំងទុកខ្ញុំចោលឲ្យនៅតែឯកឯង»។ នេះទំនងជាពិបាកឲ្យជឿណាស់ តែព្រឹត្ដិការណ៍នេះបានកើតឡើងមែននៅវេលាយប់នោះឯង។
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់សេចក្ដីទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសេចក្ដីសុខសាន្ត ដោយសារខ្ញុំ នៅលោកីយនេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីវេទនាមែន ប៉ុន្តែ ត្រូវសង្ឃឹមឡើង ដ្បិតខ្ញុំបានឈ្នះលោកីយហើយ»។ ទោះជាសាតាំងខំធ្វើអ្វីៗ ដើម្បីបំបាក់ចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍របស់ព្រះយេស៊ូក៏ដោយ ក៏ព្រះយេស៊ូអាចយកឈ្នះលោកីយ៍ដោយធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់ដែរ។
សេចក្ដីអធិស្ឋានបញ្ចប់នៅក្នុងបន្ទប់ខាងលើ
ព្រះយេស៊ូបានផ្ដែផ្ដាំពួកសាវ័កមុននឹងទ្រង់យាងចេញទៅ ពីព្រោះទ្រង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះពួកគេ។ ឥឡូវនេះ ក្រោយពីបានដាស់តឿននិងលើកទឹកចិត្តពួកគេអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរមក ព្រះយេស៊ូងើបព្រះនេត្រទៅលើមេឃ ទូលព្រះវរបិតាថា៖ «សូមដំកើងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដើម្បីឲ្យព្រះរាជបុត្រាបានដំកើងទ្រង់ដែរ ដូចជាទ្រង់បានប្រទាន ឲ្យព្រះរាជបុត្រាមានអំណាច លើគ្រប់ទាំងមនុស្ស ដើម្បីនឹងប្រទានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដល់អស់អ្នកដែលទ្រង់បានប្រទានមកព្រះរាជបុត្រាដែរ»។
ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនប្រធានដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន គឺជាជីវិតជារៀងរហូត! ព្រះយេស៊ូ«មានអំណាច លើគ្រប់ទាំងមនុស្ស» ឥឡូវនេះ ទ្រង់អាចប្រទាននូវផលប្រយោជន៍ពីយញ្ញបូជាលោះរបស់ទ្រង់ ដល់អស់មនុស្សជាតិដែលមានបាបបណ្ដាលឲ្យស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ប្រទាន«ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច»ដល់អ្នកដែលព្រះវរបិតាសព្វព្រះហឫទ័យប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានជាបន្តស្តីអំពីជីវិតជារៀងរហូតថា៖
«នេះជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបានស្គាល់ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែ១ នឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង»។ ត្រូវហើយ សេចក្ដីសង្គ្រោះគឺអាស្រ័យទៅលើយើងទទួលយកចំណេះអំពីព្រះ និងបុត្ររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែនៅមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលត្រូវការច្រើនជាងចំណេះសំខាន់ៗទៅទៀត។
បុគ្គលម្នាក់ត្រូវតែស្គាល់ព្រះនិងរាជបុត្រាឲ្យបានជិតស្និទ្ធ ដោយបណ្ដុះនូវមិត្តភាពជាមួយនឹងទ្រង់ទាំងពីរអង្គ។ យើងត្រូវមានអារម្មណ៍ដូចទ្រង់ចំពោះរឿងអ្វីក៏ដោយ ហើយយល់ឃើញដូចព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ទាំងពីរអង្គនោះចំពោះរឿងទាំងអស់ដែរ។ ហើយអ្វីដ៏សំខាន់បំផុត នោះបុគ្គលម្នាក់ត្រូវតែខំប្រឹងយកតម្រាប់តាមគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ ពេលប្រស្រ័យទាក់ទងនឹងមនុស្សឯទៀត។
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានថា៖ «ទូលបង្គំបានដំកើងទ្រង់ នៅផែនដី ទូលបង្គំបានបង្ហើយការ ដែលទ្រង់ប្រគល់មកឲ្យធ្វើ»។ ដូច្នេះ ដោយបានសម្រេចនូវកិច្ចការរបស់ទ្រង់រហូតមក និងមានទំនុកចិត្តថានឹងបានជោគជ័យនៅនាអនាគត នោះទ្រង់ទូលថា៖ «ឥឡូវនេះ ឱព្រះវរបិតាអើយ! សូមដំកើងទូលបង្គំឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ផង ដោយសិរីល្អដែលទូលបង្គំមានជាមួយនឹងទ្រង់ ក្នុងកាលដែលលោកីយមិនទាន់បានកើតនៅឡើយ»។ ត្រូវហើយ ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូសុំឲ្យព្រះវរបិតាដំកើងទ្រង់ឲ្យមានសិរីរុងរឿងនៅស្ថានសួគ៌វិញ តាមរយៈការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។
ព្រះយេស៊ូសង្ខេបនូវកិច្ចការដ៏ចំបងរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីថា៖ «ឯពួកអ្នក ដែលទ្រង់បានប្រទានមកទូលបង្គំ អំពីមនុស្សលោក នោះទូលបង្គំបានបើកសំដែងឲ្យគេស្គាល់ព្រះនាមទ្រង់ អ្នកទាំងនោះជារបស់ផងទ្រង់ ហើយទ្រង់បានប្រទានគេមកទូលបង្គំ គេក៏កាន់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់»។ ព្រះយេស៊ូបានប្រើព្រះនាមរបស់ព្រះ គឺព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់ ហើយបានប្រាប់នូវរបៀបបន្លឺសូរដ៏ត្រឹមត្រូវនៃព្រះនាមរបស់ព្រះ ហើយទ្រង់បានសម្រេចច្រើនទៀត មិនគ្រាន់តែឲ្យពួកសាវ័កស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះវរបិតានោះទេ។ ទ្រង់បានជួយពួកគេបង្កើននូវចំណេះដឹងនិងការដឹងគុណចំពោះព្រះយេហូវ៉ា គុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់ និងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។
ព្រះយេស៊ូថ្វាយកិត្ដិយសចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមានអំណាចខ្ពង់ខ្ពស់ជាងទ្រង់ និងជាព្រះដែលព្រះយេស៊ូអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ធ្វើការបំរើ នោះព្រះយេស៊ូទទួលស្គាល់ទាំងមានព្រះទ័យរាបទាបថា៖ «ដ្បិតអស់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់បានប្រទានមក នោះទូលបង្គំបានឲ្យដល់គេហើយ គេក៏ទទួលយក ហើយដឹងជាប្រាកដថា ទូលបង្គំចេញពីទ្រង់មក ក៏ជឿថា ទ្រង់ចាត់ឲ្យទូលបង្គំមកមែន»។
ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានដោយសម្គាល់នូវភាពខុសគ្នារវាងពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់និងពួកអ្នកនៅក្នុងលោកីយ៍ថា៖ «ទូលបង្គំអធិស្ឋានឲ្យគេ មិនមែនអធិស្ឋានឲ្យលោកីយទេ គឺឲ្យអស់អ្នកដែលទ្រង់បានប្រទានមកទូលបង្គំវិញ . . . កាលទូលបង្គំនៅក្នុងលោកីយជាមួយនឹងគេ នោះទូលបង្គំបានរក្សាគេ . . . ទូលបង្គំបានរក្សាទុកនូវអស់អ្នក ដែលទ្រង់ប្រទានមកទូលបង្គំ គ្មានអ្នកណាមួយត្រូវវិនាសឡើយ បានវិនាសតែ១នាក់នោះ ដែលបានដំរូវឲ្យត្រូវវិនាសប៉ុណ្ណោះ» ដែលជាយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត។ ហើយក្នុងពេលនោះឯង យូដាសកំពុងតែសម្រេចបំណងដ៏អាក្រក់ ដើម្បីក្បត់ព្រះយេស៊ូ។ ដូច្នេះហើយ យូដាសសម្រេចអ្វីដែលចែងក្នុងបទគម្ពីរដោយឥតដឹងខ្លួន។
ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានជាបន្តថា៖ «លោកីយបានស្អប់គេ . . . ទូលបង្គំមិនសូមឲ្យយកគេចេញពីលោកីយទេ គឺសូមឲ្យទ្រង់រក្សាគេ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីអាក្រក់វិញ គេមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ ដូចជាទូលបង្គំក៏មិនមែនជារបស់លោកីយដែរ»។ ពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូគឺរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ គឺនៅក្នុងសង្គមមនុស្សដែលសាតាំងជាអ្នកគ្រប់គ្រង តែពួកគេត្រូវតែរក្សាខ្លួនដោយញែកចេញពីអំពើអាក្រក់ជានិច្ច។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្តថា៖ «សូមញែកគេចេញជាបរិសុទ្ធ ដោយសារសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់ ឯសេចក្ដីពិត គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់»។ ព្រះយេស៊ូហៅបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរដែលព្រះវិញ្ញាណបានបណ្ដាលឲ្យតែងថាជា«សេចក្ដីពិត» ហើយទ្រង់បានមានបន្ទូលស្រង់ចេញពីនោះរាល់ដង។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលទ្រង់បង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ និងអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាបទគម្ពីរគ្រីស្ទានភាសាក្រិច ក៏ជា«សេចក្ដីពិត»ដែរ។ សេចក្ដីពិតនេះក៏ញែកមនុស្សម្នាក់ឲ្យទៅជាបរិសុទ្ធ និងកែប្រែជីវិតរបស់ពួកគេទាំងស្រុង ថែមទាំងញែកពួកគេចេញពីលោកីយ៍នេះទៀតផង។
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានថា៖ «មិន . . . ឲ្យអ្នកទាំងនេះតែប៉ុណ្ណោះ គឺឲ្យដល់ទាំងអ្នកណា ដែលនឹងជឿដល់ទូលបង្គំ ដោយសារពាក្យរបស់គេថែមទៀតដែរ»។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានសំរាប់អស់អ្នកដែលនឹងទៅជាអ្នកកាន់តាមទ្រង់ដែលត្រូវចាក់ប្រេងតាំង និងសិស្សឯទៀត ដែលមិនទាន់ប្រមូលចូលក្នុង«ហ្វូងតែ១»។ តើទ្រង់បានស្នើសុំអ្វីចំពោះអស់អ្នកទាំងនេះ?
«ដើម្បីឲ្យទាំងអស់បានរួមមកតែមួយ ឱព្រះវរបិតាអើយ! ដូចជាទ្រង់គង់ក្នុងទូលបង្គំ ហើយទូលបង្គំនៅក្នុងទ្រង់ដែរ . . . ដើម្បីឲ្យគេបានរួមគ្នាតែមួយ ដូចជាយើងក៏រួមតែមួយដែរ»។ ព្រះយេស៊ូនិងព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់មិនមែនជាបុគ្គលតែមួយអង្គនោះទេ តែទាំងពីរអង្គស្របគំនិតនឹងគ្នាគ្រប់ជំពូក។ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានថាពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់នឹងមានសាមគ្គីភាពដូចទ្រង់ ដើម្បី«ប្រយោជន៍ឲ្យលោកីយបានដឹងថា គឺទ្រង់ដែលចាត់ឲ្យទូលបង្គំមកមែន ហើយថា ទ្រង់ស្រឡាញ់គេ ដូចជាស្រឡាញ់ទូលបង្គំដែរ»។
ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូស្នើសុំព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ ជំនួសពួកអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងរបស់ទ្រង់។ តើសំរាប់អ្វីទៅ? «ទូលបង្គំចង់ឲ្យគេនៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ ក្នុងកន្លែងដែលទូលបង្គំនៅដែរ ដើម្បីឲ្យបានឃើញសិរីល្អ ដែលទ្រង់បានប្រទានមកទូលបង្គំ ដ្បិតទ្រង់បានស្រឡាញ់ទូលបង្គំ តាំងតែពីមុនកំណើតលោកីយរៀងមក» នោះគឺថា មុនអ័ដាមនិងនាងអេវ៉ាមានកូនទីមួយរបស់ពួកគេទៅទៀត។ ជាយូរមុននោះ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់រាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលព្រះបង្កើតផ្ទាល់ ដែលក្លាយទៅជាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។
ពេលបញ្ចប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន នោះព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់ម្ដងទៀតថា៖ «ទូលបង្គំបានឲ្យគេស្គាល់ព្រះនាមទ្រង់ ក៏នឹងសំដែងឲ្យគេស្គាល់តទៅទៀត ដើម្បីឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ដល់ទូលបង្គំ បាននៅក្នុងគេ ហើយឲ្យទូលបង្គំនៅក្នុងគេដែរ»។ ចំពោះពួកសាវ័ក ការរៀនដឹងអំពីព្រះនាមរបស់ព្រះ គឺជាការស្គាល់នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះដោយផ្ទាល់។ យ៉ូហាន ១៤:១–១៧:២៦; ១៣:២៧, ៣៥, ៣៦; ១០:១៦; លូកា ២២:៣, ៤; និក្ខមនំ ២៤:១០; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៩:៩-១៣; អេសាយ ៦:១-៥; កាឡាទី ៦:១៦; ទំនុកដំកើង ៣៥:១៩; ៦៩:៤; សុភាសិត ៨:២២, ៣០
▪ តើព្រះយេស៊ូយាងទៅកន្លែងណា? តើថូម៉ាសទទួលចម្លើយអ្វីស្តីអំពីផ្លូវទៅទីនោះបាន?
▪ តាមមើលទៅ តើភីលីពចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូប្រទានអ្វីតាមសេចក្ដីស្នើសុំរបស់គាត់?
▪ ហេតុអ្វីបានជាបុគ្គលដែលឃើញព្រះយេស៊ូ ក៏ដូចជាឃើញព្រះវរបិតាដែរ?
▪ តើពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូ នឹងធ្វើកិច្ចការដ៏ធំជាងទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើក្នុងន័យយ៉ាងណា ដែលសាតាំងឥតកាន់កាប់លើព្រះយេស៊ូបាន?
▪ តើនៅពេលណាដែលព្រះយេហូវ៉ាដាំដើមទំពាំងបាយជូរជានិមិត្តរូប? ហើយតើនៅពេលណានិងតាមរបៀបណា ដែលអ្នកដទៃមានចំណែកក្នុងដើមទំពាំងបាយជូរនោះ?
▪ នៅទីបំផុត តើដើមទំពាំងបាយជូរដែលជានិមិត្តរូបមានខ្នែងប៉ុន្មាន?
▪ តើព្រះមានសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បានផ្លែអ្វីពីខ្នែងទាំងនេះ?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជាមិត្តរបស់ព្រះយេស៊ូ?
▪ ហេតុអ្វីក៏លោកីយ៍ស្អប់ពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូ?
▪ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់សេចក្ដីព្រមានអ្វី ដែលធ្វើឲ្យពួកសាវ័កភ្ញាក់ផ្អើល?
▪ ហេតុអ្វីក៏ពួកសាវ័កមិនសួរព្រះយេស៊ូថា ទ្រង់យាងទៅកន្លែងណានោះ?
▪ ជាពិសេស តើពួកសាវ័កមិនបានយល់អំពីអ្វី?
▪ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា ស្ថានការណ៍របស់ពួកសាវ័កនឹងផ្លាស់ប្ដូរ ពីសេចក្ដីទុក្ខព្រួយទៅជាមានអំណរវិញនោះ?
▪ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ពួកសាវ័កនឹងធ្វើអ្វីបន្ដិចទៀត?
▪ តើព្រះយេស៊ូឈ្នះលើលោកីយ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើក្នុងន័យណាដែលថា ព្រះយេស៊ូ«មានអំណាចលើគ្រប់ទាំងមនុស្ស?»។
▪ តើការយកចំណេះអំពីព្រះនិងរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ មានន័យយ៉ាងណា?
▪ តើព្រះយេស៊ូធ្វើឲ្យគេស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះតាមរបៀបណា?
▪ តើ«សេចក្ដីពិត»ជាអ្វី? ហើយតើសេចក្ដីពិត«ញែកចេញជាបរិសុទ្ធ»ដល់គ្រីស្ទានម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើព្រះទ្រង់ រាជបុត្រាទ្រង់ និងពួកអ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ពិតរបស់ទ្រង់រួបរួមគ្នាតែមួយក្នុងន័យយ៉ាងណា?
▪ តើ«កំណើតលោកីយ»មានឡើងនៅពេលណា?
