សំនួរអំពីការចែកមរតក
ជំពូកទី៧៧
សំនួរអំពីការចែកមរតក
យ៉ាងជាក់ស្តែងណាស់ ពួកបណ្ដាជនបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូបានយាងទៅចូលរួមសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះរបស់ផារីស៊ីម្នាក់ ហេតុនេះហើយបានជាមានមនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានមកជួបជុំគ្នារង់ចាំទ្រង់យាងចេញពីផ្ទះផារីស៊ីនោះ។ ពួកបណ្ដាជនទាំងនោះគេមានចិត្តអំណរ ចង់ស្ដាប់នូវបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ មិនដូចពួកផារីស៊ីដែលប្រឆាំងទ្រង់បានខិតខំរកវិធីដើម្បីធ្វើឲ្យទ្រង់ធ្លោយមានបន្ទូលខុសពីអ្វីមួយនោះទេ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សជាមុនដំបូងថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តនឹងដំបែពួកផារិស៊ី ដែលជាសេចក្ដីកំពុត»។ ដូចដែលបានបង្ហាញក្នុងពេលទទួលទានអាហារនោះ ប្រព័ន្ធសាសនាទាំងមូលរបស់ពួកផារីស៊ីគឺមានពេញដោយភាពលាក់ពុតទាំងស្រុង។ ប៉ុន្តែ ទោះជាអំពើអាក្រក់របស់ពួកផារីស៊ីអាចត្រូវគ្របបាំងដោយការថ្វាយបង្គំព្រះក៏ដោយ តែនៅទីបំផុតនឹងត្រូវលាតត្រដាងឲ្យគេឃើញដដែល។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «គ្មានអ្វីគ្របបាំង ដែលមិនត្រូវបើកឲ្យឃើញ ឬអ្វីលាក់លៀម ដែលមិនត្រូវបើកឲ្យស្គាល់នោះឡើយ»។
ព្រះយេស៊ូក៏មានបន្ទូលលើកទឹកចិត្តពួកសាវ័ក១២នាក់ម្ដងទៀត ពេលទ្រង់ចាត់ឲ្យពួកគេទៅផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អក្នុងស្រុកកាលីឡេ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចអ្នកណាដែលសំឡាប់បានតែរូបកាយ រួចក្រោយមក ពុំអាចធ្វើអ្វីទៀតបាននោះឡើយ»។ ព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់ទំនុកចិត្តដល់ពួកសិស្សថា ព្រះនឹងមិនភ្លេចពួកគេទេ ដ្បិតសូម្បីតែសត្វចាបមួយក៏ព្រះមិនភ្លេចផង។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ‹កាលណាគេបណ្ដើរអ្នករាល់គ្នាទៅនៅមុខពួកជំនុំគេ ឬចំពោះចៅក្រម ឬពួកនាម៉ឺន ដ្បិតគឺព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងបង្រៀនសេចក្ដីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយ នៅវេលានោះឯង›។
មនុស្សម្នាក់ក្នុងហ្វូងមនុស្សទូលទ្រង់ថា៖ «លោកគ្រូ! សូមលោកប្រាប់បងខ្ញុំ ឲ្យគាត់ចែកមរដកមកខ្ញុំផង»។ ក្រិត្យវិន័យលោកម៉ូសេមានល័ក្ខខ័ណ្ឌថា កូនប្រុសច្បងនឹងទទួលពីរភាគនៃមរតក ដូច្នេះគឺគ្មានមូលហេតុឲ្យពួកគេឈ្លោះប្រកែកគ្នានោះទេ។ ប៉ុន្តែ តាមមើលទៅ បុរសនេះចង់បានច្រើនទៀត មិនត្រឹមតែមរកតដែលគាត់ទទួលស្របតាមច្បាប់នោះទេ។
ព្រះយេស៊ូមិនព្រមពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនេះទេ ទ្រង់មានបន្ទូលសួរថា៖ «ឱអ្នកអើយ! តើអ្នកណាបានតាំងខ្ញុំ ឲ្យធ្វើជាចៅក្រម សំរាប់ចែករបស់ទ្រព្យដល់អ្នករាល់គ្នា?»។ រួចមក ព្រះយេស៊ូប្រទាននូវសេចក្ដីដាស់តឿនដល់ហ្វូងមនុស្សថា៖ «ចូរប្រយ័ត! ហើយខំចៀសពីសេចក្ដីលោភចេញ ដ្បិតជីវិតនៃមនុស្សមិនស្រេចនឹងបានទ្រព្យសម្បត្ដិជាបរិបូរទេ»។ ទោះជាបុរសម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ពេលគាត់ស្លាប់ទៅ ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់នឹងត្រូវទុកចោលជាមិនខាន។ ព្រះយេស៊ូប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ដើម្បីបញ្ជាក់នូវហេតុការណ៍នេះ ព្រមទាំងបង្ហាញនូវកំហុសនៃការមិនបង្កើតឲ្យមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អចំពោះព្រះ។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា៖
«មានស្រែចំការរបស់អ្នកមានម្នាក់ បានកើតផលចំរើនជាបរិបូរ ហើយអ្នកនោះរិះគិតក្នុងចិត្តថា តើត្រូវឲ្យអញធ្វើដូចម្ដេច ដ្បិតអញគ្មានកន្លែងណានឹងដាក់ផលរបស់អញទាំងនេះទេ ទើបយល់ថា អញត្រូវធ្វើយ៉ាងនេះ គឺអញនឹងរុះជង្រុកអញ ពង្រីកឲ្យធំជាងទៅទៀត រួចប្រមូលផល នឹងទ្រព្យសម្បត្ដិទៅផ្ទុកនៅទីនោះ នោះអញនឹងប្រាប់ដល់ចិត្តថា ចិត្តអើយ! ឯងមានទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន ល្មមទុកសំរាប់ជាយូរឆ្នាំទៅមុខទៀតបានហើយ ចូរឯងឈប់សំរាកទៅ ហើយស៊ីផឹកសប្បាយចុះ! ប៉ុន្តែព្រះទ្រង់មានបន្ទូលទៅអ្នកនោះថា ឱមនុស្សល្ងីល្ងើអើយ! នៅវេលាយប់នេះឯង អញនឹងដកយកព្រលឹងឯងទៅវិញ ដូច្នេះ តើទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងប៉ុន្មានដែលឯងបានប្រមូលទុកនេះ នឹងទៅជារបស់អ្នកណាវិញ?»។
នៅចុងបញ្ចប់ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិ ទុកបំរុងតែខ្លួនឯង តែឥតមានខាងឯព្រះសោះ នោះក៏ដូច្នោះដែរ»។ ទោះជាពួកសិស្សប្រហែលជាឥតជាប់អន្ទាក់ក្នុងការប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិក៏ដោយ តែការខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ អាចរំខានស្មារតីរបស់ពួកគេពីការបំរើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូប្រើគ្រានេះ ដើម្បីប្រាប់ម្ដងទៀតនូវឱវាទដែលទ្រង់បានប្រទានកាលពីមួយឆ្នាំកន្លះមុននេះក្នុងធម្មទាននៅលើភ្នំ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា៖
«ហេតុនោះបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិត ដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ . . . ចូរពិចារណាពីក្អែក ដ្បិតវាមិនដែលសាបព្រោះ ឬច្រូតកាត់ឡើយ ក៏គ្មានឃ្លាំងគ្មានជង្រុកអ្វីផង តែព្រះទ្រង់ចិញ្ចឹមវា។ . . . ចូរពិចារណាពីផ្កាឈូកដែរ ដែលវាដុះ តើមានសភាពដូចម្ដេច វាមិនដែលនឿយធ្វើការងារ ឬស្រាវរវៃទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែហ្លួងសាឡូម៉ូន ក្នុងគ្រាដែលមានគ្រប់ទាំងសេចក្ដីរុងរឿងរបស់ទ្រង់ នោះមិនបានតែងអង្គដូចជាផ្កា១នោះផង . . . »។
«កុំឲ្យស្វែងរកតែគ្រឿងសំរាប់បរិភោគ ហើយកុំថប់បារម្ភឡើយ ដ្បិតអស់ទាំងសាសន៍ដទៃ នៅលោកីយនេះ តែងស្វែងរករបស់ទាំងនោះ ឯអ្នករាល់គ្នាវិញ នោះព្រះវរបិតានៃអ្នកទ្រង់ជ្រាបហើយ ថាអ្នករាល់គ្នាត្រូវការនឹងរបស់ទាំងនោះ ចូរខំស្វែងរកនគរព្រះវិញ នោះគ្រប់របស់ទាំងនោះនឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាផង»។
យើងគួរពិនិត្យពិច័យនូវពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ ជាពិសេសក្នុងកំឡុងពេលមានភាពក្រីក្រ។ មនុស្សដែលខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុអំពីសម្ភារៈខាងសាច់ឈាម និងចាប់ផ្ដើមមានភាពខ្ជីខ្ជាខាងការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណ តាមការពិត នេះសម្ដែងនូវការខ្វះជំនឿចំពោះសមត្ថភាពរបស់ព្រះ ក្នុងការមើលថែរក្សាពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់។ លូកា ១២:១-៣១; ចោទិយកថា ២១:១៧
▪ ហេតុអ្វីបានជាបុរសម្នាក់សួរអំពីការចែកមរតក? តើព្រះយេស៊ូប្រទាននូវសេចក្ដីដាស់តឿនយ៉ាងដូចម្ដេច?
▪ តើរឿងប្រៀបប្រដូចអ្វីដែលព្រះយេស៊ូប្រើ? តើក្នុងគោលបំណងអ្វី?
▪ តើឱវាទអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលម្ដងទៀតនោះ? ហើយហេតុអ្វីដែលនេះសមហេតុផល?
