សេចក្ដីសន្យាដែលយើងអាចទុកចិត្ដ
សុវណ្ណបានគិតច្រើនអំពីអ្វីដែលឫទ្ធីបានប្រាប់គាត់។ ពិតមែនតែសុវណ្ណធ្លាប់ឮអំពីគម្ពីរពីមុន ហើយគាត់ក៏បានដឹងថាគម្ពីរជាសៀវភៅបរិសុទ្ធដែរ ប៉ុន្ដែឥឡូវគាត់ចាប់ផ្ដើមគិតថា បើគម្ពីរមានទំនាយដ៏ត្រឹមត្រូវ ប្រហែលជាគម្ពីរមិនត្រឹមតែជាសៀវភៅបរិសុទ្ធពីសម័យបុរាណប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត សុវណ្ណឆ្ងល់ថាតើបុរសទាំងប៉ុន្មានដែលបានសរសេរគម្ពីរបានដឹងអំពីរឿងវិទ្យាសាស្ដ្រនិងព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ៗយូរទុកជាមុនដោយដូចម្ដេច? តើចំណេះរបស់ពួកគេបានមកពីណា?
ស្អែកឡើងសុវណ្ណនិងធារ៉ាបានទៅផ្ទះរបស់ឫទ្ធីនិងនិមល។ ពេលទៅដល់ហើយ សុវណ្ណបានសួរឫទ្ធីថា៖ «តើអ្នកដែលសរសេរគម្ពីរអាចដឹងព័ត៌មានទាំងអស់នោះយូរទុកជាមុនដោយដូចម្ដេច?»។
ព្រះបានដឹកនាំមនុស្សឲ្យសរសេរសេចក្ដីសន្យារបស់លោកទុកជាប្រយោជន៍សម្រាប់យើង
ឫទ្ធីពន្យល់ថា៖ «បុរសទាំងប៉ុន្មាននោះមិនបានសរសេរគំនិតរបស់ខ្លួនក្នុងគម្ពីរទេ។ ពួកគេគឺដូចលេខាធិការដែលសរសេរព័ត៌មានជូនអ្នកផ្សេងទៀត។ តាមការពិត ព័ត៌មានដែលពួកគេបានសរសេរ គឺមកពីបិតារបស់មនុស្សជាតិទាំងឡាយ»។
សុវណ្ណសួរដោយឆ្ងល់ថា៖ «តើបិតារបស់មនុស្សជាតិទាំងឡាយជាអ្នកណា?»។
ឫទ្ធីពន្យល់ថា៖ «លោកជាអ្នកដែលបានបង្កើតជីវិតមនុស្សដំបូង។ ដូចជាឪពុកយើងមានឈ្មោះ លោកក៏មានឈ្មោះដែរ»។ លុះពន្យល់ហើយ ឫទ្ធីក៏បើកគម្ពីរអានទំនុកតម្កើង ៨៣:១៨ឲ្យសុវណ្ណស្តាប់:
-
«ដើម្បីឲ្យគេបានដឹងថា គឺទ្រង់តែ១អង្គ ព្រះនាមជាយេហូវ៉ា ដែលជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតលើផែនដីទាំងមូល»។
ឫទ្ធីបានបង្ហាញសុវណ្ណខគម្ពីរមួយទៀតដែរ។ ខនោះចែងអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «តាំងតែពីដើមដំបូង [លោក]រមែងសំដែងប្រាប់ពីការដែលត្រូវមកខាងចុងបំផុត ហើយតាំងពីចាស់បុរាណក៏ប្រាប់ពីការដែលមិនទាន់មានមកដែរ»។ (អេសាយ ៤៦:១០) ដើម្បីពន្យល់ខនោះ ឫទ្ធីនិយាយថា៖ «ឪពុកបង្កើតរបស់យើងមានការពិសោធន៍ច្រើនជាងយើង ហើយធម្មតាគាត់ក៏មានចំណេះច្រើនជាងយើងដែរ។ ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតាដំបូងរបស់យើង មានចំណេះនិងប្រាជ្ញាច្រើនជាងយើងទាំងអស់គ្នា ហើយលោកអាចទាំងប្រាប់អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគតផងដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកអាចឲ្យអ្នកដែលសរសេរគម្ពីរដឹងអំពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវសរសេរអំពីអនាគត»។
«តើព្រះយេហូវ៉ាដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះខ្ញុំនិងធារ៉ានៅអនាគតទេ?» សុវណ្ណសួរដោយឆ្ងល់។
ឫទ្ធីពន្យល់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមិនកំណត់ទុកជាមុនថា ជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗនឹងទៅជាយ៉ាងណានោះទេ។ ប៉ុន្ដែ លោកដឹងអំពីបញ្ហារបស់យើង ហើយចង់ជួយយើង ដូចឪពុកចង់ជួយកូនដូច្នេះដែរ»។
ឫទ្ធីប្រាប់សុវណ្ណថា បើអានគម្ពីរ ពួកគាត់អាចដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើដើម្បីជួយពួកគាត់ឲ្យមានសុភមង្គលនិងសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងជីវិត ហើយក៏អាចរៀនថាការសម្រេចចិត្ដរបស់ពួកគាត់គឺមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើជីវិតរបស់ពួកគាត់នៅពេលឥឡូវនេះនិងពេលអនាគតផងដែរ។
សុវណ្ណគិតថាចំណុចទាំងអស់នេះគឺសមហេតុសមផល ពីព្រោះរូបគាត់ក៏ជាឪពុកម្នាក់ដែរ ហើយគាត់ខំធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយកូនឲ្យមានអនាគតដ៏ល្អ។ ឫទ្ធីសប្បាយចិត្ដបង្ហាញសុវណ្ណនិងធារ៉ានូវសេចក្ដីសន្យាខ្លះៗដែលមានក្នុងគម្ពីរ។ គាត់បង្ហាញចំណុចដូចតទៅនេះ:
-
«ទ្រង់បណ្ដាលឲ្យការសង្គ្រាមស្ងប់រំងាប់ រហូតដល់ចុងផែនដី»។—ទំនុកតម្កើង ៤៦:៩
-
«គ្រានោះ មនុស្សនឹងសង់ផ្ទះ ហើយនឹងអាស្រ័យនៅផង ក៏នឹងដាំចំការទំពាំងបាយជូរ ហើយនឹងបរិភោគផលដែរ។ គេនឹងមិនសង់ រួចមានម្នាក់ទៀតអាស្រ័យនៅ ឬដាំ រួចមានម្នាក់ទៀតបរិភោគផលនោះឡើយ ដ្បិតអាយុរបស់រាស្ដ្រអញនឹងបានវែងដូចជាអាយុនៃដើមឈើ»។—អេសាយ ៦៥:២១, ២២
-
«នឹងមានស្រូវជាបរិបូរនៅក្នុងស្រុក រហូតដល់កំពូលភ្នំ ឯគួរស្រូវ នោះនឹងទ្រេតចុះឡើង»។—ទំនុកតម្កើង ៧២:១៦
-
«លោកនឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយសេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត ទុក្ខព្រួយ ការស្រែកយំ និងការឈឺចាប់ក៏នឹងលែងមានទៀតដែរ។ អ្វីៗដែលធ្លាប់កើតឡើងពីមុន នោះបានកន្លងបាត់អស់ហើយ»។—ការបើកបង្ហាញ ២១:៤
គម្ពីរចែងអំពីអនាគតដ៏អស្ចារ្យដែលយើងអាចមាន
សេចក្ដីសន្យាអស្ចារ្យទាំងអស់នេះបានធ្វើឲ្យសុវណ្ណពេញចិត្ដណាស់ ជាពិសេសសេចក្ដីសន្យាអំពីពិភពលោកដែលមានភាពយុត្ដិធម៌សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ គ្មានជំងឺនិងសេចក្ដីស្លាប់ ហើយមានអាហារបរិបូរសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប។ ធារ៉ាក៏បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ដដែរ ប៉ុន្ដែនាងគិតថាអ្វីៗទាំងនោះពុំអាចកើតឡើងបានទេ។
ឫទ្ធីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំយល់មូលហេតុដែលធារ៉ាមានអារម្មណ៍ដូចនេះ។ ប៉ុន្ដែសូមគិតទៅមើល ទំនាយជាច្រើនឯទៀតក្នុងគម្ពីរបានសម្រេចយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ដូចយើងបានឃើញរួចមកហើយ។ នេះធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថាសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះក៏នឹងទៅជាការពិតដែរ មែនទេ? តាមការពិត ព្រះដែលជាអ្នកផ្ដល់ព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរ ពង្រឹងទំនុកចិត្ដរបស់យើងទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់លោកដោយពាក្យថា៖‹ចូរសរសេរ ពីព្រោះពាក្យទាំងនេះគួរឲ្យទុកចិត្ដ ហើយក៏ពិតត្រង់›»។—ការបើកបង្ហាញ ២១:៥
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
សេចក្ដីបង្រៀនសំខាន់ៗក្នុងគម្ពីរ
ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាគម្ពីរបរិសុទ្ធគឺមកពីព្រះ?
បើគម្ពីរគឺមកពីព្រះមែន នោះគួរមានភ័ស្ដុតាងដែលបង្ហាញថាគម្ពីរខុសពីសៀវភៅឯទៀតទាំងអស់។
