ព្យាការីដានីយ៉ែលធ្លាប់រស់ជាង៥០០ឆ្នាំមុនព្រះយេស៊ូប្រសូតមក។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានព័ត៌មានឲ្យដានីយ៉ែលដឹងពីពេលដែលព្រះយេស៊ូនឹងត្រូវចាក់ប្រេងតាំងឬតែងតាំង ជាព្រះមេស្ស៊ីឬព្រះគ្រីស្ទ។ ដានីយ៉ែលបានត្រូវប្រាប់ថា៖ «ត្រូវឲ្យដឹង ហើយយល់ថា ចាប់តាំងពីចេញបង្គាប់ឲ្យតាំងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយសង់ឡើងវិញ ដរាបដល់គ្រាអ្នកដែលចាក់ប្រេងតាំងនោះ គឺជាអ្នកដែលជាកំពូលបណ្ដាច់ នោះត្រូវជាចំនួន៧អាទិត្យ នឹង៦២អាទិត្យ»។—ដានីយ៉ែល ៩:២៥

 ដើម្បីដឹងពីពេលដែលព្រះមេស្ស៊ីត្រូវយាងមកនោះ មុនបង្អស់យើងត្រូវដឹងថា ទំនាយរបស់ដានីយ៉ែលចាប់ផ្ដើមសម្រេចនៅពេលណា។ យោងទៅតាមទំនាយនោះ ការសម្រេចត្រូវចាប់ផ្ដើម«ចាប់តាំងពីចេញបង្គាប់ឲ្យតាំងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយសង់ឡើងវិញ»។ តើបាន«ចេញបង្គាប់»នៅឆ្នាំណា? បើយោងទៅតាមលោកនេហេមាដែលជាអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរម្នាក់ ការចេញបង្គាប់ឲ្យសង់កំពែងឡើងវិញនៅជុំវិញទីក្រុងយេរូសាឡិមគឺនៅ«ឆ្នាំទី២០ ក្នុងរាជ្យរបស់ស្ដេចអើថាស៊ើកសេស»។ (នេហេមា ២:១, ៥-៨) តាមប្រវត្ដិវិទូបញ្ជាក់ ស្ដេចអើថាស៊ើកសេសចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងនៅឆ្នាំ៤៧៥មុនគ.ស.។ ហេតុនេះឆ្នាំទី២០នៃរជ្ជកាលទ្រង់គឺជាឆ្នាំ៤៥៥មុនគ.ស.។ ឥឡូវយើងស្គាល់ឆ្នាំដែលទំនាយរបស់ដានីយ៉ែលស្ដីអំពីព្រះមេស្ស៊ីចាប់ផ្ដើមសម្រេច គឺនៅឆ្នាំ៤៥៥មុនគ.ស.។

ដានីយ៉ែលបានឲ្យដឹងពីគ្រាដែលនាំទៅដល់«អ្នកដែលចាក់ប្រេងតាំងនោះ[ឬ«ស្ដេចដែលជាព្រះមេស្ស៊ី», ខ.ស.]»នឹងមានរយៈពេលប៉ុន្មាន។ ទំនាយនោះប្រាប់អំពី«ចំនួន៧អាទិត្យ នឹង៦២អាទិត្យ»សរុបទៅគឺ៦៩អាទិត្យ។ តើ៦៩អាទិត្យមានរយៈពេលប៉ុន្មាន? ព្រះគម្ពីរមួយចំនួនឯទៀតបញ្ជាក់ថា នេះមិនមែនជាអាទិត្យដែលមានប្រាំពីរថ្ងៃនោះទេ តែគឺជាប្រាំពីរឆ្នាំវិញ។ នេះមានន័យថាមួយអាទិត្យគឺស្មើប្រាំពីរឆ្នាំ។ ការរាប់ប្រាំពីរឆ្នាំទុកដូចជាមួយអាទិត្យក៏ធ្លាប់ជាទម្លាប់មួយរបស់ជនជាតិយូដាពីសម័យបុរាណដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេធ្លាប់មានឆ្នាំឈប់សំរាករាល់ប្រាំពីរឆ្នាំម្ដង ដូចពួកគេធ្លាប់មានថ្ងៃឈប់សំរាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីររាល់សប្ដាហ៍ដែរ។ (និក្ខមនំ ២៣:១០, ១១) ហេតុនេះ ត្រូវយក៦៩អាទិត្យក្នុងទំនាយនោះគុណនឹង៧ឆ្នាំ រួចនឹងឃើញ៤៨៣ឆ្នាំ។

ឥឡូវយើងអាចរាប់បាន។ ប្រសិនបើយើងរាប់៤៨៣ឆ្នាំចាប់ពីឆ្នាំ៤៥៥មុនគ.ស. លទ្ធផលគឺឃើញទៅដល់ឆ្នាំ២៩គ.ស.។ គឺនៅឆ្នាំនោះឯងដែលព្រះយេស៊ូបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយក្លាយទៅជាព្រះមេស្ស៊ី! * (លូកា ៣:១, ២, ២១, ២២) បទទំនាយព្រះគម្ពីរនេះបានសម្រេចយ៉ាងអស្ចារ្យ មែនទេ?