ជំពូកទី១
អត្ថន័យនៃ«ការស្រឡាញ់ព្រះ»
«ការស្រឡាញ់ព្រះ មានន័យថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក ហើយបញ្ញត្ដិរបស់លោកមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ»។—យ៉ូហានទី១ ៥:៣
១, ២. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា?
តើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះឬទេ? ប្រសិនបើអ្នកបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាហើយ អ្នកប្រាកដជានឹងឆ្លើយថា អ្នកស្រឡាញ់ព្រះមែន! អ្នកឆ្លើយដូច្នេះជាការត្រឹមត្រូវណាស់។ ជាការធម្មតាទេ ដែលយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ តាមពិត ការស្រឡាញ់ព្រះជាការតបឆ្លើយទៅនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលលោកបានបង្ហាញចំពោះយើង។ គម្ពីរចែងថា៖ «យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពីព្រោះ[ព្រះយេហូវ៉ា]បានស្រឡាញ់យើងជាមុន»។—យ៉ូហានទី១ ៤:១៩
២ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដើមបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើងមុន។ លោកបានឲ្យផែនដីដ៏សែនស្អាតនេះធ្វើជាលំនៅរបស់យើង។ លោកក៏ផ្គត់ផ្គង់អ្វីៗដែលយើងត្រូវការសម្រាប់ជីវិតរស់នៅ។ (ម៉ាថាយ ៥:៤៣-៤៨) សំខាន់ជាងនោះទៅទៀត ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីៗដែលយើងត្រូវការដើម្បីមានចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងលោក។ ជាឧទាហរណ៍ លោកឲ្យគម្ពីរ ជាបណ្ដាំរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត លោកអញ្ជើញយើងអធិដ្ឋាន ហើយក៏សន្យាថាលោកនឹងស្តាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង ព្រមទាំងឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីជួយយើង។ (ទំនុកតម្កើង ៦៥:២; លូកា ១១:១៣) សំខាន់បំផុត ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់បុត្រដែលលោកស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុតឲ្យលោះយើង ដើម្បីសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់!—សូមអាន យ៉ូហាន ៣:១៦; រ៉ូម ៥:៨
៣. (ក) ដើម្បីរក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី? (ខ) តើយើងត្រូវពិចារណាអំពីសំណួរសំខាន់អ្វី? តើយើងអាចរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរនោះនៅឯណា?
៣ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីលោកជានិច្ច។ ប៉ុន្ដែ ការទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីលោកជានិច្ចឬមិនទទួលនោះ អាស្រ័យទៅលើការសម្រេចចិត្ដរបស់យើង។ បណ្ដាំរបស់ព្រះទូន្មានយើងថា៖ «ចូររក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់ . . . ដើម្បីឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។ (យូដាស ២១) ពាក្យថា«រក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់»បង្កប់អត្ថន័យថា យើងត្រូវធ្វើអ្វីមួយទើបអាចទទួលនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះជានិច្ច។ យើងត្រូវតបឆ្លើយទៅនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក ដោយវិធីជាក់លាក់។ ហេតុនេះ យើងគួរពិចារណាអំពីសំណួរដ៏សំខាន់មួយគឺថា ‹តើខ្ញុំអាចបង្ហាញថាខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?›។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ សាវ័កយ៉ូហានបានឆ្លើយសំណួរនោះដោយសរសេរថា៖ «ការស្រឡាញ់ព្រះ មានន័យថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក ហើយបញ្ញត្ដិរបស់លោកមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:៣) យើងគួរគិតឲ្យបានជ្រៅជ្រះអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យនេះ ពីព្រោះយើងចង់បង្ហាញព្រះថាយើងស្រឡាញ់លោកខ្លាំងណាស់។
អត្ថន័យនៃ«ការស្រឡាញ់ព្រះ»
៤, ៥. សូមប្រាប់អំពីរបៀបដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
៤ សាវ័កយ៉ូហានបានចាប់ផ្ដើមដោយសរសេរថា៖ «ការស្រឡាញ់ព្រះ មានន័យថា . . . »។ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលគាត់បានពន្យល់ស្ដីអំពីការស្រឡាញ់ព្រះ។ ប៉ុន្ដែមុននឹងយើងរៀនអំពីរឿងនេះ សូមនឹកគិតអំពីពេលដែលអ្នកទើបចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។
ការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ហើយទទួលការជ្រមុជទឹកជាការចាប់ផ្ដើមមានជីវិតរស់នៅដែលស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
៥ សូមគិតអំពីពេលដំបូងដែលអ្នករៀនសេចក្ដីពិតអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់លោក ហើយអ្នកចាប់ផ្ដើមមានជំនឿ។ នៅពេលនោះអ្នកយល់ថា អ្នកជាមនុស្សដែលកើតមកមានភាពខុសឆ្គងនិងនៅដាច់ឆ្ងាយពីព្រះ។ ប៉ុន្ដែ តាមរយៈគ្រិស្ដ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យអ្នកទទួលបាននូវភាពល្អឥតខ្ចោះដែលអាដាមបាត់បង់ ហើយបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨; រ៉ូម ៥:១២, ១៨) អ្នកក៏ចាប់ផ្ដើមយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាបានលះបង់ប្រយោជន៍លោកដល់កម្រិតណា ដោយបានចាត់បុត្រដែលលោកស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុតឲ្យមកស្លាប់ដើម្បីអ្នក។ នេះបានធ្វើឲ្យអ្នករំជួលចិត្ដ ហើយអ្នកចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ព្រះដែលបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងយ៉ាងនេះចំពោះអ្នក។—សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០
៦. តើអ្វីបង្ហាញថាយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតប្រាកដ? ហើយតើសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះបានជំរុញអ្នកឲ្យធ្វើអ្វី?
៦ ប៉ុន្ដែការមានអារម្មណ៍ថាស្រឡាញ់ព្រះ គ្រាន់តែជាការចាប់ផ្ដើមមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដចំពោះព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនត្រឹមតែជាអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ ហើយការស្រឡាញ់ព្រះយ៉ាងពិតប្រាកដក៏មិនគ្រាន់តែជាការនិយាយថា«ខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា»ដែរ។ ដូចជំនឿពិតដែរ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតត្រូវបញ្ជាក់ឲ្យឃើញដោយការប្រព្រឹត្ដ។ (យ៉ាកុប ២:២៦) ជាពិសេស យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយធ្វើអ្វីដែលគាប់ចិត្ដបុគ្គលដែលយើងស្រឡាញ់។ ដូច្នេះ ពេលដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកក៏កើតមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមួយដែរ ពោលគឺចង់រស់នៅតាមរបៀបដែលគាប់ចិត្ដបិតារបស់អ្នកនៅស្ថានសួគ៌។ តើអ្នកបានទទួលការជ្រមុជទឹកជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? បើដូច្នេះ ភាពស្មោះត្រង់និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅបែបនេះបានជំរុញអ្នកឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត គឺអ្នកបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក ហើយបានបង្ហាញថាអ្នកបានធ្វើដូច្នេះ ដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។ (សូមអាន រ៉ូម ១៤:៧, ៨) ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលអ្នកបានសន្យានឹងព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ដ នោះអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីដែលសាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរក្រោយមកទៀត។
«យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក»
៧. តើបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះមានអ្វីខ្លះ? ហើយតើការធ្វើតាមបញ្ញត្ដិទាំងនេះតម្រូវឲ្យយើងមានរបៀបរស់នៅបែបណា?
៧ យ៉ូហានពន្យល់អត្ថន័យនៃការស្រឡាញ់ព្រះថា៖ «យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក»។ តើបញ្ញត្ដិរបស់លោកមានអ្វីខ្លះ? ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបញ្ញត្ដិជាក់លាក់មួយចំនួនតាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោកក្នុងគម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកហាមមិនឲ្យផឹកស្រាដល់ស្រវឹង ប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ គោរពបូជារូបព្រះ លួច និងកុហកជាដើម។ (កូរិនថូសទី១ ៥:១១; ៦:១៨; ១០:១៤; អេភេសូរ ៤:២៨; កូឡុស ៣:៩) ការធ្វើតាមបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ តម្រូវឲ្យយើងរស់នៅសមស្របតាមខ្នាតតម្រាដ៏ច្បាស់លាស់ក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីសីលធម៌។
៨, ៩. ក្នុងករណីដែលគ្មានបញ្ញត្ដិចំៗក្នុងគម្ពីរ តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដឲ្យយើងធ្វើ? សូមឲ្យឧទាហរណ៍មួយ។
៨ ប៉ុន្ដែ ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដ យើងមិនគ្រាន់តែធ្វើតាមបញ្ញត្ដិចំៗរបស់លោកប៉ុណ្ណោះទេ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនឲ្យច្បាប់តឹងតែងដើម្បីកាន់កាប់អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងធ្វើក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃឡើយ។ ដូច្នេះ រៀងរាល់ថ្ងៃយើងប្រហែលជាជួបប្រទះបញ្ហាជាច្រើនដែលគ្មានបញ្ញត្ដិចំៗក្នុងគម្ពីរទេ។ ក្នុងករណីបែបនេះ តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើអ្វី? គម្ពីរបញ្ជាក់ច្បាស់អំពីគំនិតរបស់ព្រះ។ កាលដែលយើងសិក្សាគម្ពីរ យើងរៀនឲ្យដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងអ្វីដែលលោកស្អប់។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៩៧:១០; សុភាសិត ៦:១៦-១៩) យើងចាប់ផ្ដើមយល់អំពីការប្រព្រឹត្ដនិងចិត្ដគំនិតដែលលោកចាត់ទុកថាល្អ។ បើយើងរៀនកាន់តែច្រើនអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងការប្រព្រឹត្ដរបស់លោក នោះយើងនឹងអាចឲ្យគំនិតរបស់លោកមានឥទ្ធិពលកាន់តែខ្លាំងមកលើការសម្រេចចិត្ដនិងការប្រព្រឹត្ដរបស់យើង។ យ៉ាងនេះ ទោះបីជាយើងជួបនឹងកាលៈទេសៈមួយដែលគ្មានបញ្ញត្ដិចំៗក្នុងគម្ពីរក៏ដោយ ក៏យើងអាចយល់«បំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ដែរ។—អេភេសូរ ៥:១៧
៩ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរគ្មានបញ្ញត្ដិចំៗដែលចែងថា កុំមើលកុនឬកម្មវិធីទូរទស្សន៍ដែលមានអំពើឃោរឃៅព្រៃផ្សៃឬអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទនោះទេ។ ប៉ុន្ដែ តើយើងពិតជាត្រូវការច្បាប់ចំៗដែលហាមមិនឲ្យមើលអ្វីៗបែបនេះឬទេ? យើងស្គាល់ទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងទាំងនេះ។ បណ្ដាំរបស់លោកចែងច្បាស់ថា៖ «[ព្រះយេហូវ៉ា]ស្អប់ . . . ពួកអ្នកដែលចូលចិត្ដខាងសេចក្ដីច្រឡោត[ឬ«អំពើឃោរឃៅ»]»។ (ទំនុកតម្កើង ១១:៥; ខ.ស.) គម្ពីរក៏ចែងថា៖ «ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យទោសអ្នកដែលប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌»។ (ហេប្រឺ ១៣:៤) បើយើងរំពឹងគិតអំពីប្រសាសន៍ទាំងនោះរបស់ព្រះ យើងអាចយល់ច្បាស់អំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ យើងសម្រេចចិត្ដមិនមើលអ្វីដែលបង្ហាញយ៉ាងល្អិតល្អន់និងជាក់ស្ដែងអំពីអ្វីដែលព្រះរបស់យើងស្អប់ទេ។ យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដពេលដែលយើងមិនព្រមមើលរឿងអាក្រក់ជួជាតិឬថោកទាបដែលពិភពលោកនេះចង់ឲ្យយើងចាត់ទុកថា គ្រាន់តែជារឿងសម្រាប់មើលកម្សាន្ដប៉ុណ្ណោះ។ *
១០, ១១. ហេតុអ្វីយើងសម្រេចចិត្ដស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា? ហើយតើយើងស្តាប់បង្គាប់ដល់កម្រិតណា?
១០ តើអ្វីជាមូលហេតុសំខាន់បំផុតដែលយើងធ្វើតាមបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ? ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហេតុអ្វីយើងចង់ប្រព្រឹត្ដសមស្របតាមគំនិតរបស់ព្រះ? យើងធ្វើដូច្នេះមិនគ្រាន់តែដើម្បីឲ្យរួចពីទោស ឬដើម្បីកុំឲ្យទទួលផលវិបាកដូចមនុស្សដែលមិនព្រមធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ។ (កាឡាទី ៦:៧) ប៉ុន្ដែយើងចាត់ទុកការស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាឱកាសដើម្បីបង្ហាញលោកថាយើងស្រឡាញ់លោក។ ដូចកូនចង់ធ្វើឲ្យឪពុកពេញចិត្ដ យើងក៏ចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដនឹងយើងដែរ។ (ទំនុកតម្កើង ៥:១២) ព្រះយេហូវ៉ាជាបិតារបស់យើង ហើយយើងស្រឡាញ់លោក។ គ្មានអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានអំណរខ្លាំងជាងការដឹងថាយើងកំពុងរស់នៅតាមរបៀបដែល«គាប់ព្រះហឫទ័យ»ព្រះយេហូវ៉ាទេ។—សុភាសិត ១២:២, ខ.ស.
១១ ដូច្នេះ យើងមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះទាំងទើសទាល់នោះទេ ហើយយើងក៏មិនដាក់ល័ក្ខខ័ណ្ឌដែរ។ * យើងមិនជ្រើសរើសបញ្ញត្ដិដែលយើងចង់ធ្វើតាម ហើយបដិសេធបញ្ញត្ដិដែលយើងមិនចង់ធ្វើតាមនោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនគ្រាន់តែស្តាប់បង្គាប់ពេលដែលមិនរំខានដល់អ្វីដែលយើងចង់ធ្វើឬពេលដែលស្រួលធ្វើតាមប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើង«ស្តាប់បង្គាប់យ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ដ»។ (រ៉ូម ៦:១៧) យើងមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកតែងទំនុកតម្កើងក្នុងគម្ពីរដែលថា៖ «ទូលបង្គំនឹងមានចិត្ដរីករាយ ដោយសារសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់ ជាសេចក្ដីដែលទូលបង្គំបានស្រឡាញ់»។ (ទំនុកតម្កើង ១១៩:៤៧) យើងស្រឡាញ់បង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយចូលចិត្ដស្តាប់បង្គាប់លោក។ យើងទទួលស្គាល់ថាលោកសមនឹងទទួលការស្តាប់បង្គាប់ដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ហើយលោកក៏តម្រូវឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះដែរ។ (ចោទិយកថា ១២:៣២) យើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍អំពីយើង ដូចអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីណូអេ។ ណូអេមានភាពស្មោះត្រង់នឹងព្រះ ហើយបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោកដោយស្តាប់បង្គាប់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ គម្ពីរចែងអំពីណូអេថា៖ «ណូអេក៏ធ្វើ . . . តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលព្រះបានបង្គាប់ គាត់ធ្វើការនោះសំរេចទាំងអស់»។—លោកុប្បត្ដិ ៦:២២
១២. តើនៅពេលណាដែលការស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យលោកមានចិត្ដរីករាយ?
១២ ពេលដែលយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះស្ម័គ្រ តើលោកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? បណ្ដាំរបស់លោកចែងថា យើងធ្វើឲ្យ‹ចិត្ដលោកបានរីករាយ›ពេលដែលធ្វើដូច្នេះ។ (សុភាសិត ២៧:១១) ពេលយើងស្តាប់បង្គាប់ម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតក្នុងសកលលោកទាំងមូល តើលោកពិតជាមានចិត្ដរីករាយឬទេ? លោកពិតជាមានចិត្ដរីករាយមែន! ហើយមានមូលហេតុសំខាន់ដែលលោកមានអារម្មណ៍ដូច្នេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតយើងឲ្យមានចិត្ដសេរី។ នេះមានន័យថាយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្ដដោយខ្លួនយើង គឺអាចសម្រេចចិត្ដស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ឬអាចសម្រេចចិត្ដមិនស្តាប់បង្គាប់លោក។ (ចោទិយកថា ៣០:១៥, ១៦, ១៩, ២០) ពេលដែលយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះស្ម័គ្រ ពីព្រោះយើងមានចិត្ដពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោក នោះយើងធ្វើឲ្យបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌មានចិត្ដរីករាយក្រៃលែង។ (សុភាសិត ១១:២០) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ នោះមានន័យថាយើងកំពុងជ្រើសរើសរបៀបរស់នៅដ៏ល្អបំផុត។
«បញ្ញត្ដិរបស់លោកមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ»
១៣, ១៤. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថា‹បញ្ញត្ដិរបស់ព្រះមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ›? ហើយតើឧទាហរណ៍អ្វីអាចជួយយើងយល់អំពីចំណុចនោះ?
១៣ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរអ្វីមួយដែលលើកទឹកចិត្ដយើងខ្លាំងណាស់ ស្ដីអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងធ្វើ។ គាត់សរសេរថា៖ «បញ្ញត្ដិរបស់លោកមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ»។ អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវពីយើងមិនមែនហួសហេតុឬតឹងតែងពេកនោះទេ។ * ច្បាប់របស់លោកមិនមែនជាអ្វីដែលមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះគ្មានសមត្ថភាពធ្វើតាមឡើយ។
១៤ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ មិត្ដជិតស្និទ្ធសុំឲ្យអ្នកជួយគាត់រើផ្ទះ។ គាត់មានអីវ៉ាន់ច្រើនដែលត្រូវលើកយកទៅ។ អីវ៉ាន់ខ្លះស្រាលល្មមឲ្យមនុស្សម្នាក់អាចលើកបាន តែអីវ៉ាន់ឯទៀតធ្ងន់ហើយត្រូវមានពីរនាក់ទើបលើករួច។ មិត្ដរបស់អ្នកជ្រើសរើសអីវ៉ាន់ដែលគាត់ចង់ឲ្យអ្នកយក។ តើគាត់នឹងសុំឲ្យអ្នកលើកអីវ៉ាន់ដែលគាត់ដឹងថាធ្ងន់ពេកសម្រាប់អ្នកឬទេ? គាត់មិនធ្វើដូច្នេះទេ។ គាត់មិនចង់ឲ្យអ្នកខំលើកម្នាក់ឯងរួចមានការភ្លាត់ឬថ្លោះនាំឲ្យឈឺទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះស្រឡាញ់យើង ហើយក៏សប្បុរសដែរ លោកមិនសុំឲ្យយើងធ្វើតាមបញ្ញត្ដិដែលពិបាកពេកសម្រាប់យើងឡើយ។ (ចោទិយកថា ៣០:១១-១៤) លោកនឹងមិនដែលសុំឲ្យយើងធ្វើអ្វីដែលជាបន្ទុកធ្ងន់ដូច្នេះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីកម្រិតសមត្ថភាពរបស់យើង ព្រោះ«ទ្រង់ស្គាល់រាងកាយរបស់យើង ក៏នឹកចាំថា យើងគ្រាន់តែជាធូលីដីប៉ុណ្ណោះ»។—ទំនុកតម្កើង ១០៣:១៤
១៥. ហេតុអ្វីយើងអាចជឿជាក់ថាបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺដើម្បីឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ល្អបំផុត?
១៥ បញ្ញត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជាមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ តែផ្ទុយទៅវិញ បញ្ញត្ដិទាំងនោះគឺដើម្បីឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ (សូមអាន អេសាយ ៤៨:១៧) ហេតុនេះម៉ូសេប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យយើងរាល់គ្នាប្រព្រឹត្ដតាមអស់ទាំងច្បាប់ទាំងនេះ ហើយឲ្យកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃយើង ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសប្បាយជាដរាប ហើយឲ្យទ្រង់បានថែរក្សាទុកជីវិតយើងរាល់គ្នា ដូចជាមានសព្វថ្ងៃនេះ»។ (ចោទិយកថា ៦:២៤, យើងកែជាអក្សរទ្រេត) យើងក៏អាចជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យច្បាប់មកយើង ដើម្បីឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ល្អបំផុត គឺទទួលប្រយោជន៍ជាយូរអង្វែង ពោលគឺជារៀងរហូត។ បើយើងពិចារណាទៅ គឺច្បាស់ជាដូច្នោះមែន មែនទេ? ប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគ្មានកម្រិតឡើយ។ (រ៉ូម ១១:៣៣) ដូច្នេះ លោកជ្រាបអំពីអ្វីដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍ល្អបំផុតចំពោះយើង។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ជាគំរូប្រសើរបំផុតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែរ។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាធាតុពិតរបស់លោក ហើយមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកប្រព្រឹត្ដនិងមានប្រសាសន៍។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាមូលដ្ឋាននៃបញ្ញត្ដិទាំងអស់ដែលលោកឲ្យពួកអ្នកបម្រើរបស់លោក។
១៦. ទោះជាមានឥទ្ធិពលពីពិភពលោកដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ ហើយមានភាពខុសឆ្គងក៏ដោយ ហេតុអ្វីយើងនៅតែអាចស្តាប់បង្គាប់ព្រះ?
១៦ នេះមិនមានន័យថាការស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាអ្វីដ៏ស្រួលធ្វើនោះទេ។ យើងត្រូវខំប្រឹងព្យាយាមកុំឲ្យចាញ់ឥទ្ធិពលនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ ដែល«នៅក្រោមអំណាចរបស់មេកំណាច»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) យើងក៏ត្រូវតទល់នឹងភាពខុសឆ្គងរបស់យើង ដែលនាំឲ្យយើងទន់ទោរទៅរកអ្វីដែលខុសច្បាប់របស់ព្រះ។ (រ៉ូម ៧:២១-២៥) ប៉ុន្ដែសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះអ្វីៗទាំងនេះបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរពួកអ្នកដែលចង់បង្ហាញថាពួកគេស្រឡាញ់លោក ដោយស្តាប់បង្គាប់លោក។ លោកឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក«ដល់អ្នកណាដែលស្តាប់បង្គាប់លោកជាអ្នកគ្រប់គ្រង»។ (សកម្មភាព ៥:៣២) សកម្មពលនោះធ្វើឲ្យយើងបង្កើតផលដ៏អស្ចារ្យ ពោលគឺគុណសម្បត្ដិដែលជួយយើងឲ្យស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។—កាឡាទី ៥:២២, ២៣
១៧, ១៨. (ក) តើយើងនឹងរៀនអ្វីក្នុងសៀវភៅនេះ? ហើយកាលដែលយើងរៀន តើយើងគួរចាំចំណុចអ្វីខ្លះ? (ខ) តើយើងនឹងរៀនអ្វីក្នុងជំពូកបន្ទាប់?
១៧ ក្នុងសៀវភៅនេះ យើងនឹងរៀនអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនស្ដីអំពីរបៀបយើងគួរប្រព្រឹត្ដ ហើយនឹងរៀនអំពីទស្សនៈរបស់លោកចំពោះការសម្រេចចិត្ដដែលយើងត្រូវធ្វើក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ កាលដែលយើងរៀនអ្វីៗទាំងនេះ យើងត្រូវចាំចំណុចសំខាន់ៗមួយចំនួន។ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនបង្ខំយើងឲ្យធ្វើតាមច្បាប់និងគោលការណ៍របស់លោកទេ តែលោកចង់ឲ្យយើងស្តាប់បង្គាប់ដោយស្មោះពីចិត្ដ។ កុំភ្លេចថា ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងសុំឲ្យយើងរស់នៅតាមរបៀបដែលនាំឲ្យយើងទទួលពរច្រើនអនេកនៅពេលឥឡូវនេះ និងនៅអនាគតផងដែរ។ ហើយសូមឲ្យយើងចាត់ទុកការស្តាប់បង្គាប់ជាឱកាសពិសេសដើម្បីបង្ហាញឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឃើញថាយើងស្រឡាញ់លោកខ្លាំងណាស់។
១៨ ដើម្បីជួយយើងយល់អ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយបង្កើតយើងឲ្យមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យ។ ក៏ប៉ុន្ដែ ជំពូកបន្ទាប់នឹងពន្យល់ថា យើងត្រូវបង្ហាត់សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យនោះ ទើបយើងអាចទុកចិត្ដវាបាន។
^ វគ្គ 9 សូមមើលជំពូកទី៦ក្នុងសៀវភៅនេះដើម្បីដឹងអំពីរបៀបជ្រើសរើសការកម្សាន្ដដ៏ល្អ។
^ វគ្គ 11 សូម្បីតែពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ក៏អាចស្តាប់បង្គាប់ទាំងទើសទាល់ដែរ។ ពេលខ្លះ កាលលោកយេស៊ូបញ្ជាពួកវិញ្ញាណកំណាចឲ្យចេញពីមនុស្ស ពួកវិញ្ញាណកំណាចទាំងនោះបានត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់អំណាចរបស់លោក ហើយស្តាប់បង្គាប់ ទោះជាមិនចង់ស្តាប់ក៏ដោយ។—ម៉ាកុស ១:២៧; ៥:៧-១៣
^ វគ្គ 13 ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«បន្ទុកធ្ងន់»នៅយ៉ូហានទី១ ៥:៣ បានត្រូវបកប្រែថា«ជិះជាន់»ក្នុងកំណត់សម្គាល់នៅសកម្មភាព ២០:២៩, ៣០ ដែលរៀបរាប់អំពីពួកអ្នកក្បត់ជំនឿដែលបានសង្កត់សង្កិនអ្នកឯទៀតដោយ«និយាយបង្ខុសសេចក្ដីពិត» ហើយព្យាយាមបំភាន់ពួកគេ។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
តើ
តើ
ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា
«ទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងជាមុន»
តើឃ្លាដែលថា«ព្រះទ្រង់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់»ពិតជាមានន័យយ៉ាងណា?
ទស្សនាវដ្ដី
