ជំពូកទី៦
របៀបជ្រើសរើសការកម្សាន្ដល្អ
«ចូរធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យព្រះទទួលការសរសើរតម្កើង»។—កូរិនថូសទី១ ១០:៣១
១, ២. ពេលដែលយើងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដស្ដីអំពីការកម្សាន្ដ តើយើងមានជម្រើសអ្វីខ្លះ?
សូមស្រមៃគិតថាអ្នកហៀបនឹងបរិភោគផ្លែឈើមួយ ស្រាប់តែឃើញថាមួយផ្នែកគឺខូច។ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា? អ្នកអាចបរិភោគផ្លែទាំងមូលនោះ ទាំងផ្នែកដែលខូច ឬបោះចោលផ្លែទាំងមូលនោះ រួមទាំងផ្នែកដែលខូច ឬមួយចិតផ្នែកដែលខូចនោះចោល ហើយបរិភោគផ្នែកដែលនៅល្អ។ តើអ្នកនឹងជ្រើសរើសមួយណា?
២ ក្នុងន័យមួយ ការកម្សាន្ដគឺដូចផ្លែឈើនោះ។ ជួនកាលអ្នកចង់មានការកម្សាន្ដសប្បាយ ប៉ុន្ដែអ្នកទទួលស្គាល់ថាការកម្សាន្ដភាគច្រើនដែលមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺប្រៀបដូចជាផ្លែដែលខូចនោះ ពីព្រោះវាប្រាសចាកសីលធម៌។ ដូច្នេះ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណា? អ្នកខ្លះប្រហែលជាសុខចិត្ដទទួលយកការកម្សាន្ដទាំងអស់ ទាំងល្អ ទាំងអាក្រក់ដែលពិភពលោកនេះផ្ដល់ឲ្យ។ អ្នកឯទៀតប្រហែលជាជៀសវាងការកម្សាន្ដទាំងអស់ដើម្បីកុំឲ្យប៉ះពាល់អ្វីដែលអាក្រក់ រីឯអ្នកផ្សេងទៀត ប្រហែលជាប្រុងប្រយ័ត្ន ជៀសវាងអ្វីដែលអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ តែម្ដងម្កាលចូលរួមការកម្សាន្ដដែលល្អ។ តើអ្នកគួរសម្រេចចិត្ដដូចម្ដេចដើម្បីអាចរក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់?
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីមុនបង្អស់?
៣ យើងភាគច្រើននឹងយកជម្រើសទី៣។ យើងទទួលស្គាល់ថាយើងត្រូវការការកម្សាន្ដដែរ ប៉ុន្ដែយើងចង់បានតែការកម្សាន្ដដែលមិនប្រាសចាកសីលធម៌។ ដូច្នេះ យើងត្រូវពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចកំណត់ថាការកម្សាន្ដមួយណាល្អហើយមួយណាអាក្រក់។ ប៉ុន្ដែមុនបង្អស់ យើងនឹងពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលដែលការកម្សាន្ដរបស់យើងអាចមានទៅលើការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។
«ចូរធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យព្រះទទួលការសរសើរតម្កើង»
៤. តើការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើការកម្សាន្ដរបស់យើង?
៤ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាវ័យចាស់ម្នាក់ដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ១៩៤៦ បាននិយាយតាំងពីយូរហើយថា៖ «ខ្ញុំបានតាំងចិត្ដមានវត្ដមានរាល់ដងដែលមានសុន្ទរកថាសម្រាប់ពិធីជ្រមុជទឹក ហើយខ្ញុំស្តាប់ដោយយកចិត្ដទុកដាក់ ហាក់ដូចជាខ្ញុំនឹងទទួលការជ្រមុជទឹកដែរ»។ ហេតុអ្វី? គាត់ពន្យល់ថា៖ «ការចាំជានិច្ចថាខ្ញុំបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ជាអ្វីដ៏សំខាន់មួយដែលបានជួយខ្ញុំរក្សាភាពស្មោះត្រង់នឹងព្រះ»។ អ្នកច្បាស់ជានឹងយល់ស្របនឹងទស្សនៈរបស់គាត់។ ពេលដែលអ្នករំលឹកខ្លួនថា អ្នកបានសន្យានឹងព្រះយេហូវ៉ាថាអ្នកនឹងបម្រើលោកអស់មួយជីវិត នោះជំរុញអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំ។ (សូមអាន សាស្តា ៥:៤) តាមពិត ការរំពឹងគិតអំពីការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ មិនគ្រាន់តែមានឥទ្ធិពលទៅលើទស្សនៈរបស់អ្នកចំពោះកិច្ចបម្រើរបស់គ្រិស្ដសាសនិកប៉ុណ្ណោះទេ តែមានឥទ្ធិពលទៅលើទស្សនៈរបស់អ្នកចំពោះរឿងឯទៀតដែរ ដូចជាការកម្សាន្ដជាដើម។ សាវ័កប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់ចំណុចនោះ ពេលគាត់សរសេរទៅកាន់គ្រិស្ដសាសនិកនៅសម័យគាត់ថា៖ «ទោះជាអ្នកផឹក បរិភោគ ឬធ្វើអ្វីទៀតក៏ដោយ ចូរធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យព្រះទទួលការសរសើរតម្កើង»។—កូរិនថូសទី១ ១០:៣១
៥. តើលេវីវិន័យ ២២:១៨-២០ជួយយើងយល់ការព្រមានក្នុងរ៉ូម ១២:១យ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ក្នុងជីវិតអ្នក អ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកធ្វើមានឥទ្ធិពលលើការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងសំបុត្រដែលប៉ូលសរសេរទៅកាន់គ្រិស្ដសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម គាត់ប្រើពាក្យដែលដាស់ស្មារតីអ្នករួមជំនឿដើម្បីធ្វើឲ្យការពិតនេះដក់ជាប់ក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេ។ គាត់ដាស់តឿនពួកគេថា៖ «[ចូរ]ប្រគល់រូបកាយរបស់ខ្លួនជាគ្រឿងបូជាដែលមានជីវិត ក៏បរិសុទ្ធ ហើយគាប់ចិត្ដព្រះ ធ្វើដូច្នេះអ្នករាល់គ្នានឹងបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋដោយប្រើសមត្ថភាពរិះគិត»។ (រ៉ូម ១២:១) រូបកាយរបស់អ្នករួមបញ្ចូលគំនិត ចិត្ដ និងកម្លាំង។ អ្នកប្រើអ្វីៗទាំងនេះដើម្បីបម្រើព្រះ។ (ម៉ាកុស ១២:៣០) ប៉ូលបញ្ជាក់ថាកិច្ចបម្រើដែលយើងបំពេញជូនព្រះដោយអស់ពីព្រលឹងដូច្នេះ គឺជាគ្រឿងបូជាមួយ។ ពាក្យនោះរួមបញ្ចូលការព្រមានមួយដែរ។ ក្រោមច្បាប់ម៉ូសេ ព្រះមិនព្រមទទួលគ្រឿងបូជាណាដែលមានខ្ចោះទេ។ (លេវីវិន័យ ២២:១៨-២០) ស្រដៀងគ្នាដែរ បើគ្រឿងបូជា ឬកិច្ចបម្រើរបស់គ្រិស្ដសាសនិកពិតម្នាក់មានខ្ចោះ នោះព្រះនឹងមិនព្រមទទួលទេ។ ប៉ុន្ដែ តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យគ្រឿងបូជារបស់យើងមានខ្ចោះ?
៦, ៧. តើគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់អាចធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់គាត់ទៅជាសៅហ្មងយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើនោះអាចនាំឲ្យគាត់ទទួលផលវិបាកអ្វី?
៦ ប៉ូលទូន្មានគ្រិស្ដសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូមថា៖ «ឈប់ប្រគល់អវយវៈរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅភាពខុសឆ្គង»។ ប៉ូលក៏បានប្រាប់ពួកគេថាត្រូវ«លះចោលឲ្យជ្រះស្រឡះនូវអំពើរបស់រូបកាយ»។ (រ៉ូម ៦:១២-១៤; ៨:១៣) នៅជំពូកមុនក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ ប៉ូលបានឲ្យឧទាហរណ៍ខ្លះអំពី«អំពើរបស់រូបកាយ»។ នៅទីនោះយើងអានអំពីមនុស្សមានភាពខុសឆ្គងថា៖ «មាត់របស់ពួកគេពោរពេញទៅដោយពាក្យជេរប្រមាថ»។ «ជើងរបស់ពួកគេរហ័សទៅកម្ចាយឈាម»។ «ពួកគេមិនកោតខ្លាចព្រះសោះ»។ * (រ៉ូម ៣:១៣-១៨) គ្រិស្ដសាសនិកនឹងធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់គាត់មានខ្ចោះ បើគាត់ប្រើ«អវយវៈ»នៃរូបកាយរបស់គាត់ដើម្បីប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គង។ ជាឧទាហរណ៍ បើគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់មើលដោយចេតនានូវអ្វីដែលថោកទាប ដូចជារូបអាសអាភាស ឬអំពើឃោរឃៅព្រៃផ្សៃជាដើម នោះគាត់កំពុង«ប្រគល់[ភ្នែករបស់គាត់]ទៅភាពខុសឆ្គង»។ ដោយធ្វើដូច្នេះ គាត់ធ្វើឲ្យរូបកាយទាំងមូលរបស់គាត់ទៅជាសៅហ្មងវិញ។ ការគោរពប្រណិប័តន៍របស់គាត់គឺប្រៀបដូចជាគ្រឿងបូជាដែលលែងបរិសុទ្ធ ហើយព្រះនឹងមិនព្រមទទួលទេ។ (ចោទិយកថា ១៥:២១; ពេត្រុសទី១ ១:១៤-១៦; ពេត្រុសទី២ ៣:១១) នេះជាផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរណាស់ដែលមកពីការជ្រើសរើសការកម្សាន្ដដែលមិនល្អ!
៧ យើងអាចឃើញច្បាស់ថា ការកម្សាន្ដដែលគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ជ្រើសរើសនាំឲ្យគាត់ទទួលផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ។ បើដូច្នេះ យើងប្រាកដជាចង់ជ្រើសរើសការកម្សាន្ដដែលនឹងធ្វើឲ្យគ្រឿងបូជាដែលយើងជូនព្រះកាន់តែប្រសើរ មិនមែនធ្វើឲ្យសៅហ្មងទេ។ ឥឡូវយើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចកំណត់ថាការកម្សាន្ដមួយណាល្អហើយមួយណាអាក្រក់។
«ចូរស្អប់ខ្ពើមអ្វីៗដែលទុច្ចរិត»
៨, ៩. (ក) តើយើងអាចបែងចែកការកម្សាន្ដជាពីរប្រភេទណាខ្លះ? (ខ) តើយើងគួរជៀសវាងការកម្សាន្ដប្រភេទណាខ្លះ? ហើយហេតុអ្វី?
៨ បើនិយាយឲ្យទូលាយ យើងអាចបែងចែកការកម្សាន្ដជាពីរប្រភេទ។ ប្រភេទទី១គឺការកម្សាន្ដដែលគ្រិស្ដសាសនិកគួរជៀសវាងជាដាច់ខាត។ ប្រភេទទី២គឺការកម្សាន្ដដែលតម្រូវឲ្យគ្រិស្ដសាសនិកគិតពិចារណាមុនសម្រេចចិត្ដទទួលយកឬមិនទទួល។ មុនបង្អស់ យើងនឹងពិចារណាអំពីប្រភេទទី១ គឺការកម្សាន្ដដែលគ្រិស្ដសាសនិកគួរជៀសវាង។
៩ ដូចយើងបានរៀននៅជំពូកទី១ ការកម្សាន្ដខ្លះបង្ហាញពីការប្រព្រឹត្ដដែលគម្ពីរផ្ដន្ទាទោសដោយចំៗ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីចម្រៀង គេហទំព័រ ភាពយន្ដ និងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ដែលមានអំពើឃោរឃៅព្រៃផ្សៃ ការទាក់ទងពួកវិញ្ញាណកំណាច រូបអាសអាភាស ឬដែលលើកតម្កើងអំពើថោកទាបដែលប្រាសចាកសីលធម៌។ របៀបដែលការកម្សាន្ដដ៏ថោកទាបបែបនេះបង្ហាញនូវអំពើដែលខុសគោលការណ៍ឬច្បាប់ក្នុងគម្ពីរ ធ្វើឲ្យមនុស្សគិតថាអំពើនោះជាអ្វីដែលធម្មតា គ្មានអ្វីគួរឲ្យទាស់ចិត្ដទេ។ ដូច្នេះគ្រិស្ដសាសនិកពិតគួរជៀសវាងជាដាច់ខាតពីការកម្សាន្ដបែបនោះ។ (សកម្មភាព ១៥:២៨, ២៩; កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០; ការបើកបង្ហាញ ២១:៨) បើអ្នកមិនព្រមទទួលយកការកម្សាន្ដអាក្រក់បែបនេះ អ្នកបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឃើញថាអ្នកពិតជា«ស្អប់ខ្ពើមអ្វីៗដែលទុច្ចរិត» ហើយតែងតែ«ថយចេញពីការអាក្រក់»។ ដោយធ្វើដូច្នេះ អ្នកមាន«ជំនឿដែលគ្មានពុតត្បុត»។—រ៉ូម ១២:៩; ទំនុកតម្កើង ៣៤:១៤; ធីម៉ូថេទី១ ១:៥
១០. ស្ដីអំពីការកម្សាន្ដ តើការវែកញែកបែបណានាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់? ហើយហេតុអ្វី?
១០ ប៉ុន្ដែ អ្នកខ្លះប្រហែលជាគិតថា បើមើលការកម្សាន្ដដែលបង្ហាញជាក់ស្ដែងអំពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ នោះមិននាំឲ្យមានបញ្ហាអ្វីទេ។ ពួកគេវែកញែកថា‹ខ្ញុំគ្រាន់តែមើលអំពើនោះក្នុងភាពយន្ដឬកម្មវិធីទូរទស្សន៍ប៉ុណ្ណោះ តែខ្ញុំនឹងមិនប្រព្រឹត្ដអំពើនោះឡើយ›។ អ្នកដែលវែកញែកដូច្នេះកំពុងបញ្ឆោតខ្លួន ហើយគំនិតបែបនេះនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ (សូមអាន យេរេមា ១៧:៩) បើយើងចូលចិត្ដមើលអំពើដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដន្ទាទោស តើយើងពិតជា«ស្អប់ខ្ពើមអ្វីៗដែលទុច្ចរិត»ឬ? បើយើងអាន ស្តាប់ ឬមើលអំពើទុច្ចរិតម្ដងហើយម្ដងទៀតដូច្នេះ នោះនឹងធ្វើឲ្យចិត្ដយើងទៅជាស្ពឹកវិញ។ (ទំនុកតម្កើង ១១៩:៧០; ធីម៉ូថេទី១ ៤:១, ២) ទម្លាប់នេះអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើការប្រព្រឹត្ដរបស់យើង ឬទស្សនៈដែលយើងមានចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកឯទៀត។
១១. ស្ដីអំពីការកម្សាន្ដ ហេតុអ្វីយើងដឹងថាអ្វីដែលកាឡាទី ៦:៧ចែងគឺពិតមែន?
១១ នេះធ្លាប់កើតឡើង។ គ្រិស្ដសាសនិកខ្លះបានប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ ដោយសារឥទ្ធិពលនៃការកម្សាន្ដដែលពួកគេមានទម្លាប់មើល។ ពួកគេមានបទពិសោធន៍ល្វីងជូរចត់ទើបដឹងខ្លួនថា «មនុស្សទទួលផលតាមតែអ្វីដែលគេសាបព្រោះ»។ (កាឡាទី ៦:៧) ប៉ុន្ដែយើងមិនចាំបាច់ទទួលផលដ៏គួរឲ្យស្តាយនោះទេ។ បើយើងយកចិត្ដទុកដាក់សាបព្រោះក្នុងចិត្ដគំនិតយើងនូវអ្វីដែលប្រកបដោយសីលធម៌ នោះយើងនឹងសប្បាយដោយសារទទួលបានផលល្អក្នុងជីវិត (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « តើខ្ញុំគួរជ្រើសរើសការកម្សាន្ដបែបណា?»)។
ការសម្រេចចិត្ដផ្ទាល់ខ្លួនដែលផ្អែកលើគោលការណ៍គម្ពីរ
១២. តើកាឡាទី ៦:៥ទាក់ទងនឹងការកម្សាន្ដយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើយើងមានការណែនាំណាដែលជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ដផ្ទាល់ខ្លួន?
១២ ឥឡូវយើងនឹងពិចារណាអំពីការកម្សាន្ដប្រភេទទី២ គឺការកម្សាន្ដដែលបង្ហាញអំពើដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះមិនផ្ដន្ទាទោសដោយចំៗ ក៏មិនចែងដោយចំៗថាអំពើនោះគឺល្អដែរ។ ពេលដែលយើងជ្រើសរើសការកម្សាន្ដពីក្នុងចំណោមការកម្សាន្ដបែបនោះ គ្រិស្ដសាសនិកពិតម្នាក់ៗត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដដោយខ្លួនឯង ថាការកម្សាន្ដណាល្អហើយការកម្សាន្ដណាមិនល្អ។ (សូមអាន កាឡាទី ៦:៥) ប៉ុន្ដែយើងមានការណែនាំដែលអាចជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ដ។ គម្ពីរបញ្ជាក់ហេតុការណ៍ពិតដែលអាចយកមកធ្វើជាគោល ដែលហៅថាគោលការណ៍ ហើយគោលការណ៍ទាំងនេះជួយយើងយល់អំពីគំនិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បើយើងយកចិត្ដទុកដាក់នឹងគោលការណ៍ទាំងនេះ នោះយើងនឹងអាចយល់«បំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ រួមទាំងការកម្សាន្ដរបស់យើងដែរ។—អេភេសូរ ៥:១៧
១៣. តើអ្វីនឹងជំរុញយើងឲ្យជៀសវាងការកម្សាន្ដដែលអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ដ?
១៣ យើងយល់ថា មិនមែនគ្រិស្ដសាសនិកទាំងអស់បានអប់រំសមត្ថភាពយល់ដឹងឬសមត្ថភាពវែកញែកអំពីរឿងសីលធម៌ដល់កម្រិតស្មើគ្នានោះទេ។ (ភីលីព ១:៩) ម្យ៉ាងទៀត គ្រិស្ដសាសនិកទទួលស្គាល់ថា មនុស្សមានចំណង់ចំណូលចិត្ដខុសៗគ្នាអំពីការកម្សាន្ដ។ ដូច្នេះ យើងមិនសង្ឃឹមថាគ្រិស្ដសាសនិកទាំងអស់នឹងធ្វើការសម្រេចចិត្ដដូចគ្នាទាំងស្រុងទេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពេលដែលយើងឲ្យគោលការណ៍របស់ព្រះមានឥទ្ធិពលកាន់តែខ្លាំងមកលើចិត្ដគំនិតរបស់យើង នោះយើងនឹងចង់ព្យាយាមកាន់តែខ្លាំងឡើង ដើម្បីជៀសវាងការកម្សាន្ដណាដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ដ។—ទំនុកតម្កើង ១១៩:១១, ១២៩; ពេត្រុសទី១ ២:១៦
១៤. (ក) តើយើងគួរគិតអំពីចំណុចអ្វីពេលដែលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ? (ខ) តើយើងអាចធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីរក្សាទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាអ្វីសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត?
១៤ ពេលដែលអ្នកជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ មានចំណុចសំខាន់មួយទៀតដែលអ្នកត្រូវពិចារណា គឺពេលវេលារបស់អ្នក។ អ្វីដែលគេបង្ហាញឬរៀបរាប់ក្នុងការកម្សាន្ដដែលអ្នកជ្រើសរើស សឲ្យឃើញទស្សនៈរបស់អ្នកស្ដីអំពីអ្វីដែលអ្នកគិតថាអាចទទួលយកបាន។ ចំណែកពេលវេលាដែលយើងចំណាយទៅលើការកម្សាន្ដវិញ នោះសឲ្យឃើញថាយើងចាត់ទុកការកម្សាន្ដថាសំខាន់ប៉ុណ្ណា។ ចំពោះគ្រិស្ដសាសនិក រឿងទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះគឺសំខាន់បំផុត។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៦:៣៣) បើដូច្នេះ តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីរក្សាទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាអ្វីសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត? សាវ័កប៉ូលសរសេរថា៖ «ចូរយកចិត្ដទុកដាក់ឲ្យដិតដល់ចំពោះការប្រព្រឹត្ដរបស់ខ្លួន កុំឲ្យប្រព្រឹត្ដដូចមនុស្សឥតប្រាជ្ញា តែដូចមនុស្សដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាវិញ ដោយប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត ព្រោះយើងរស់នៅសម័យដ៏ទុច្ចរិត»។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) បើអ្នកដាក់កម្រិតទៅលើពេលវេលាដែលអ្នកលៃទុកសម្រាប់ការកម្សាន្ដ នោះនឹងជួយអ្នកមានពេលវេលាដែលចាំបាច់សម្រាប់«ការអ្វីដែលសំខាន់ជាង» ពោលគឺការអ្វីដែលពង្រឹងចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះ។—ភីលីព ១:១០
១៥. ហេតុអ្វីអ្នកគួរប្រុងប្រយ័ត្នលើសពីអ្វីដែលចាំបាច់ពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ?
១៥ ជាការល្អដែរ បើយើងប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យលើសពីអ្វីដែលចាំបាច់ពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ។ តើនេះមានន័យដូចម្ដេច? សូមគិតម្ដងទៀតអំពីឧទាហរណ៍ស្ដីអំពីផ្លែឈើ។ ដើម្បីការពារកុំឲ្យច្រឡំបរិភោគផ្នែកដែលខូច អ្នកមិនត្រឹមតែចិតកន្លែងដែលខូចចោលប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ចិតសាច់ល្អនៅជុំវិញវាខ្លះៗដែរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្នកគប្បីប្រុងប្រយ័ត្នពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ។ គ្រិស្ដសាសនិកដែលមានប្រាជ្ញា មិនគ្រាន់តែមិនព្រមទទួលយកការកម្សាន្ដដែលច្បាស់ជាខុសគោលការណ៍គម្ពីរទេ តែគាត់ក៏ជៀសវាងការកម្សាន្ដប្រភេទណាដែលគួរឲ្យសង្ស័យ ឬដែលមើលទៅដូចជាមានលក្ខណៈដែលអាចប៉ះពាល់ដល់ចំណងមិត្ដភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ (សុភាសិត ៤:២៥-២៧) បើអ្នកកាន់ខ្ជាប់តាមឱវាទក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ នោះនឹងជួយអ្នកឲ្យជៀសវាងការកម្សាន្ដដែលមានលក្ខណៈបែបនោះ។
«អ្វីៗដែលបរិសុទ្ធ»
អ្នកអាចការពារចំណងមិត្ដភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះ ដោយធ្វើតាមគោលការណ៍របស់ព្រះពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ
១៦. (ក) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាស្ដីអំពីសីលធម៌? (ខ) តើអ្វីនឹងជួយអ្នកឲ្យមានទម្លាប់ធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ?
១៦ អ្វីដែលគ្រិស្ដសាសនិកពិតពិចារណាមុនបង្អស់ពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ គឺទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គម្ពីរបញ្ជាក់អំពីអារម្មណ៍និងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ដេចសាឡូម៉ូនរៀបរាប់អំពីអ្វីៗមួយចំនួនដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ ដូចជា«អណ្ដាតភូតភរ១ ដៃដែលកំចាយឈាមមនុស្សឥតទោស១ ចិត្ដដែលគិតគូរបង្កើតអំពើអាក្រក់១ ជើងដែលរហ័សរត់ទៅប្រព្រឹត្ដអាក្រក់១»។ (សុភាសិត ៦:១៦-១៩) តើទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគួរមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើទស្សនៈរបស់អ្នក? អ្នកសរសេរទំនុកតម្កើងដាស់តឿនថា៖ «ឱពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ដល់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ ចូរស្អប់ការអាក្រក់ចុះ»។ (ទំនុកតម្កើង ៩៧:១០) ការកម្សាន្ដដែលអ្នកជ្រើសរើសត្រូវសឲ្យឃើញថាអ្នកពិតជាស្អប់អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់។ (កាឡាទី ៥:១៩-២១) សូមចាំដែរថា អ្វីដែលសឲ្យឃើញធាតុពិតរបស់អ្នក គឺអ្វីដែលអ្នកធ្វើពេលគ្មានអ្នកណាមើលឃើញ មិនមែនអ្វីដែលអ្នកធ្វើពេលនៅជាមួយអ្នកឯទៀតទេ។ (ទំនុកតម្កើង ១១:៤; ១៦:៨) ដូច្នេះ បើអ្នកពិតជាចង់បង្ហាញថាអ្នកមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាស្ដីអំពីសីលធម៌ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ នោះអ្នកនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្ដដែលស្របតាមគោលការណ៍គម្ពីរជានិច្ច។ ជាលទ្ធផល អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមមានទម្លាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្ដបែបនេះ។—កូរិនថូសទី២ ៣:១៨
១៧. មុនជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ តើយើងគួរសួរសំណួរអ្វីខ្លះ?
១៧ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីទៀតដើម្បីប្រាកដថាអ្នកនឹងធ្វើតាមទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ? សូមគិតអំពីសំណួរថា‹តើការកម្សាន្ដនេះនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើខ្ញុំនិងចំណងមិត្ដភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះ?›។ ជាឧទាហរណ៍ មុនសម្រេចចិត្ដមើលភាពយន្ដណាមួយ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា‹តើអ្វីដែលគេបង្ហាញក្នុងភាពយន្ដនេះនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំ?›។ ឥឡូវសូមគិតអំពីគោលការណ៍ដែលទាក់ទងនឹងរឿងនេះ។
១៨, ១៩. (ក) តើគោលការណ៍នៅភីលីព ៤:៨អាចជួយយើងសម្រេចចិត្ដយ៉ាងដូចម្ដេចថាការកម្សាន្ដរបស់យើងល្អឬមិនល្អនោះ? (ខ) តើគោលការណ៍អ្វីទៀតអាចជួយអ្នកឲ្យជ្រើសរើសការកម្សាន្ដល្អ? (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)
១៨ គោលការណ៍សំខាន់ចម្បងមួយមាននៅភីលីព ៤:៨ ដែលចែងថា៖ «អ្វីៗដែលពិត អ្វីៗដែលថ្លៃថ្នូរ អ្វីៗដែលសុចរិត អ្វីៗដែលបរិសុទ្ធ អ្វីៗដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់ អ្វីៗដែលមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អ អ្វីដែលប្រកបដោយគុណធម៌ និងអ្វីដែលគួរឲ្យសរសើរ ចូរបន្ដពិចារណាអ្វីៗទាំងនោះ»។ ពិតមែនតែក្នុងខនេះប៉ូលមិនសំដៅទៅលើការកម្សាន្ដទេ ប៉ុន្ដែគាត់សំដៅទៅលើអ្វីដែលយើងត្រូវរំពឹងគិតក្នុងចិត្ដដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ដ។ (ទំនុកតម្កើង ១៩:១៤) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ យើងអាចធ្វើតាមពាក្យរបស់ប៉ូលពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ។ តើតាមរបៀបណា?
១៩ សូមសួរខ្លួនអ្នកថា‹តើភាពយន្ដ ហ្គេម និងចម្រៀងដែលខ្ញុំជ្រើសរើស ធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតអំពី«អ្វីៗដែលបរិសុទ្ធ»ឬ?›។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពីអ្នកមើលភាពយន្ដណាមួយ តើភាពយន្ដនោះបន្សល់ទុករូបភាពបែបណាក្នុងគំនិតរបស់អ្នក? បើរូបភាពទាំងនោះបរិសុទ្ធ ធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយ ធ្វើឲ្យមានកម្លាំងចិត្ដឡើងវិញ នោះអ្នកដឹងថាការកម្សាន្ដរបស់អ្នកគឺល្អ។ ក៏ប៉ុន្ដែបើភាពយន្ដណាមួយធ្វើឲ្យអ្នកគិតអំពីអ្វីដែលមិនបរិសុទ្ធ នោះមានន័យថាការកម្សាន្ដរបស់អ្នកគឺមិនល្អ ព្រមទាំងអាចធ្វើឲ្យអ្នកទទួលផលវិបាកទៀតផង។ (ម៉ាថាយ ១២:៣៣; ម៉ាកុស ៧:២០-២៣) ហេតុអ្វី? គឺពីព្រោះការគិតអំពីអ្វីដែលប្រាសចាកសីលធម៌ធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍មិនស្រួល ធ្វើឲ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកទៅជាសៅហ្មងវិញ ហើយអាចបង្ខូចចំណងមិត្ដភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះ។ (អេភេសូរ ៥:៥; ធីម៉ូថេទី១ ១:៥, ១៩) ដោយសារការកម្សាន្ដបែបនោះមានឥទ្ធិលអាក្រក់ទៅលើរូបអ្នកផ្ទាល់ ចូរតាំងចិត្ដជៀសវាង។ * (រ៉ូម ១២:២) ចូរធ្វើតាមគំរូរបស់អ្នកតែងទំនុកតម្កើងដែលបានអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមបង្វែរភ្នែកទូលបង្គំមិនឲ្យមើលការឥតប្រយោជន៍»។—ទំនុកតម្កើង ១១៩:៣៧
លះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត
២០, ២១. តើកូរិនថូសទី១ ១០:២៣, ២៤ ទាក់ទងនឹងការជ្រើសរើសការកម្សាន្ដយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ ប៉ូលបានប្រាប់គោលការណ៍គម្ពីរសំខាន់មួយដែលយើងត្រូវយកមកពិចារណាពេលដែលធ្វើការសម្រេចចិត្ដអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួន។ គាត់និយាយថា៖ «មានច្បាប់ឲ្យធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ ប៉ុន្ដែអ្វីៗទាំងអស់មិនមែនសុទ្ធតែលើកទឹកចិត្ដឡើយ។ ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាសុខចិត្ដលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:២៣, ២៤) ពេលដែលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ តើគោលការណ៍នេះទាក់ទងយ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកត្រូវសួរខ្លួនអ្នកថា‹តើការកម្សាន្ដដែលខ្ញុំជ្រើសរើសនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើអ្នកឯទៀត?›។
២១ សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកប្រហែលជាអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកចូលរួមការកម្សាន្ដណាមួយដែលអ្នកគិតថាអ្នក«មានច្បាប់»ចូលរួម ឬអាចទទួលយកបាន។ ក៏ប៉ុន្ដែ បើអ្នកឃើញថាអ្នករួមជំនឿដែលមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យតឹងតែងជាង ទាស់ចិត្ដនឹងការកម្សាន្ដនោះ អ្នកប្រហែលជាសម្រេចចិត្ដមិនចូលរួមការកម្សាន្ដនោះទេ។ ហេតុអ្វី? គឺពីព្រោះអ្នកមិនចង់«ធ្វើខុសចំពោះបងប្អូនរបស់អ្នក» ឬរហូតដល់«ធ្វើខុសចំពោះគ្រិស្ដ»ដូចប៉ូលបាននិយាយ ដោយធ្វើឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿរបស់អ្នកពិបាករក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។ អ្នកអនុវត្ដដំបូន្មានដែលថា៖ «កុំបង្កហេតុឲ្យ . . . ជំពប់ដួល»។ (កូរិនថូសទី១ ៨:១២; ១០:៣២) ឱវាទរបស់ប៉ូលបង្ហាញថាគាត់មានសមត្ថភាពយល់ដឹង ហើយគិតដល់ប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត។ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្ដសាសនិកពិតធ្វើតាមឱវាទរបស់ប៉ូលដោយជៀសវាងការកម្សាន្ដណាដែលពួកគេ«មានច្បាប់»ចូលរួម តែជាការកម្សាន្ដដែលមិន«លើកទឹកចិត្ដ»ទេ។—រ៉ូម ១៤:១; ១៥:១
២២. ស្ដីអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួន ហេតុអ្វីគ្រិស្ដសាសនិកពិតម្នាក់មិនបង្ខំអ្នកឯទៀតឲ្យមានទស្សនៈដូចគាត់?
២២ ប៉ុន្ដែ មានចំណុចមួយទៀតដែលទាក់ទងនឹងការលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត។ គ្រិស្ដសាសនិកដែលមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលតឹងតែងជាងអ្នកឯទៀតស្ដីអំពីការកម្សាន្ដដែលត្រឹមត្រូវ មិនគួរបង្ខំបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំឲ្យធ្វើតាមទស្សនៈរបស់គាត់ទាំងអស់គ្នាឡើយ។ បើគាត់ធ្វើដូច្នេះ នោះគាត់គឺដូចជាមនុស្សដែលបើកឡានតាមផ្លូវ ហើយចង់បង្ខំអ្នកបើកបរទាំងអស់នៅផ្លូវជាមួយគាត់ ឲ្យបើកតាមល្បឿនដែលគាត់បើកដែរ។ ការទាមទារដូច្នេះគឺមិនសមហេតុផលទេ។ ក្នុងនាមជាគ្រិស្ដសាសនិកពិត អ្នកដែលមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យតឹងតែងជាង ត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយគោរពអ្នករួមជំនឿដែលមានទស្សនៈខុសពីគាត់ស្ដីអំពីការកម្សាន្ដ ប៉ុន្ដែនៅតែស្របតាមគោលការណ៍របស់គ្រិស្ដសាសនិក។ ធ្វើដូច្នេះ គាត់«ឲ្យមនុស្សទាំងអស់គ្នាឃើញថា[គាត់]ជាមនុស្សសមហេតុផល»។—ភីលីព ៤:៥; សាស្តា ៧:១៦
២៣. តើអ្នកអាចធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីប្រាកដថាការកម្សាន្ដដែលអ្នកជ្រើសរើសជាការកម្សាន្ដដ៏ល្អ?
២៣ សរុបសេចក្ដី តើអ្នកអាចធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីប្រាកដថាការកម្សាន្ដដែលអ្នកជ្រើសរើសជាការកម្សាន្ដដ៏ល្អ? អ្នកមិនត្រូវទទួលយកការកម្សាន្ដណាដែលបង្ហាញជាក់ស្ដែងអំពីការប្រព្រឹត្ដដែលថោកទាប ប្រាសចាកសីលធម៌ និងជាអ្វីដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះបានផ្ដន្ទាទោសទេ។ ចូរធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរដែលអាចយកមកអនុវត្ដស្ដីអំពីការកម្សាន្ដដែលគម្ពីរមិនរៀបរាប់ដោយចំៗទេ។ ចូរជៀសវាងការកម្សាន្ដណាដែលធ្វើឲ្យសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកសៅហ្មង ហើយអ្នកត្រូវសុខចិត្ដលះបង់ការកម្សាន្ដណាដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតទាស់ចិត្ដ ជាពិសេសអ្នករួមជំនឿ។ សូមឲ្យការតាំងចិត្ដរបស់អ្នកក្នុងរឿងនេះនាំឲ្យព្រះទទួលនូវការលើកតម្កើង ហើយជួយអ្នកនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នករក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់។
^ វគ្គ 6 តាមភាសាក្រិច ពាក្យនេះមានន័យត្រង់ថា«ក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេគ្មានការកោតខ្លាចព្រះ»។
^ វគ្គ 19 គោលការណ៍ខ្លះទៀតដែលអាចយកមកអនុវត្ដពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ដគឺ សុភាសិត ៣:៣១; ១៣:២០; អេភេសូរ ៥:៣, ៤; និងកូឡុស ៣:៥, ៨, ២០។
