លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

មេ​រៀន​ទី​៤៨

កូនប្រុសស្ត្រីមេម៉ាយរស់ឡើងវិញ

កូនប្រុសស្ត្រីមេម៉ាយរស់ឡើងវិញ

ក្នុង​អំឡុង​គ្រោះ​រាំង​ស្ងួត ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រាប់​អេលីយ៉ា​ថា​៖ ‹ចូរ​ទៅ​ក្រុង​សេរ៉ាផាត។ នៅ​ទី​នោះ ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ម្នាក់​នឹង​ឲ្យ​អាហារ​ដល់​អ្នក›។ ពេល​អេលីយ៉ា​ទៅ​ដល់​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង គាត់​ឃើញ​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ក្រី​ក្រ​ម្នាក់​កំពុង​រើស​អុស។ គាត់​បាន​សុំ​ទឹក​នាង​ផឹក។ ពេល​នាង​ទៅ​យក​ទឹក អេលីយ៉ា​ប្រាប់​នាង​ទៀត​ថា​៖ ​«​សូម​ឲ្យ​នំ​ប៉័ង​មួយ​ដុំ​ដល់​ខ្ញុំ​ផង​»។ ប៉ុន្តែ នាង​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​គ្មាន​នំ​ប៉័ង​ឲ្យ​អ្នក​ទេ។ ខ្ញុំ​នៅ​សល់​តែ​ម្សៅ​និង​ប្រេង​បន្តិច ល្មម​ធ្វើ​អាហារ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​និង​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ›។ អេលីយ៉ា​ប្រាប់​នាង​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​សន្យា​ថា បើ​នាង​ធ្វើ​នំ​ប៉័ង​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សិន នោះ​ម្សៅ​និង​ប្រេង​របស់​នាង​នឹង​មិន​ចេះ​អស់​ឡើយ រហូត​ដល់​មាន​ភ្លៀង​ឡើង​វិញ›។

ដូច្នេះ ស្ត្រី​មេម៉ាយ​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ហើយ​ធ្វើ​នំ​ប៉័ង​ឲ្យ​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ដូច​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា គឺ​ម្សៅ​ក្នុង​ខាប់​និង​ប្រេង​ក្នុង​ថូ​របស់​នាង មិន​ចេះ​អស់​ឡើយ។ ក្នុង​អំឡុង​ភាព​រាំង​ស្ងួត​នោះ នាង​និង​កូន​ប្រុស​របស់​នាង​មាន​អាហារ​បរិភោគ​ជា​និច្ច។

បន្ទាប់​មក រឿង​ដ៏​សោកសៅ​មួយ​បាន​កើត​ឡើង។ កូន​ប្រុស​របស់​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​ធ្ងន់ រហូត​ដល់​ស្លាប់។ នាង​បាន​អង្វរ​អេលីយ៉ា​ឲ្យ​ជួយ។ អេលីយ៉ា​បី​កូន​នោះ​ឡើង​ទៅ​បន្ទប់​ខាង​លើ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​នាង។ គាត់​ផ្ដេក​កូន​នោះ​ទៅ​លើ​គ្រែ ហើយ​អធិដ្ឋាន​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​អើយ សូម​ជួយ​កូន​នេះ​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ​ផង›។ រួច​មក កូន​ប្រុស​របស់​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ចាប់​ផ្ដើម​ដក​ដង្ហើម ហើយ​មាន​ជីវិត​ឡើង​វិញ! នេះ​ពិត​ជា​អស្ចារ្យ​ខ្លាំង​ណាស់ ពីព្រោះ​រហូត​មក​ដល់​ពេល​នោះ មិន​ទាន់​មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​រស់​ឡើង​វិញ​ឡើយ។ ណា​មួយ​ទៀត ស្ត្រី​មេម៉ាយ​នេះ​និង​កូន​ប្រុស​របស់​នាង ក៏​មិន​មែន​ជា​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ដែរ។

អេលីយ៉ា​ប្រាប់​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ថា​៖ ​«​មើល! កូន​ប្រុស​របស់​អ្នក​រស់​ឡើង​វិញ​ហើយ​»។ នាង​សប្បាយ​រីករាយ​ខ្លាំង​ណាស់ ហើយ​និយាយ​ទៅ​អេលីយ៉ា​ថា​៖ ‹ឥឡូវ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​អ្នក​គឺ​ជា​មនុស្ស​របស់​ព្រះ​មែន! ពីព្រោះ​អ្នក​និយាយ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រាប់​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ›។

​«​ចូរ​កត់​សម្គាល់​ថា សត្វ​ក្អែក​មិន​សាប​ព្រោះ​ឬ​ច្រូត​កាត់​ទេ ហើយ​ក៏​គ្មាន​ជង្រុក​ឬ​ឃ្លាំង​ដែរ តែ​ព្រះ​ផ្ដល់​ចំណី​ឲ្យ​វា។ ទម្រាំ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា តើ​មិន​មាន​តម្លៃ​ជាង​សត្វ​ស្លាប​ទេ​ឬ?​»។—លូកា ១២:២៤