មេរៀនទី៥៤
ព្រះយេហូវ៉ាអត់ធ្មត់នឹងយ៉ូណាស
ជនជាតិអាស៊ីរីនៅក្រុងនីនីវេ ជាមនុស្សអាក្រក់ណាស់។ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់អ្នកប្រកាសទំនាយយ៉ូណាសឲ្យទៅក្រុងនីនីវេ ដើម្បីព្រមានពួកគេឲ្យកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ យ៉ូណាសបានរត់គេចទៅទិសដៅផ្ទុយ។ គាត់បានជិះសំពៅទៅក្រុងតើស៊ីស។
ខណៈដែលសំពៅនៅលើសមុទ្រ ស្រាប់តែកើតមានខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំង ធ្វើឲ្យពួកអ្នកបើកសំពៅភ័យតក់ស្លុតគ្រប់គ្នា។ ពួកគេអធិដ្ឋានទៅព្រះរៀងៗខ្លួន ហើយសួរគ្នាថា៖ ‹ហេតុអ្វីមានរឿងបែបនេះ?›។ ទីបំផុត យ៉ូណាសសារភាពថា៖ ‹នេះជាកំហុសរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរត់គេចពីភារកិច្ចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យខ្ញុំធ្វើ។ ចូរបោះខ្ញុំទៅក្នុងសមុទ្រ នោះនឹងឈប់មានព្យុះទៀត›។ ពួកអ្នកបើកសំពៅមិនចង់ធ្វើដូច្នេះទេ តែយ៉ូណាសទទូចសុំឲ្យពួកគេធ្វើ។ ពេលពួកគេបោះគាត់ទៅក្នុងសមុទ្រភ្លាម ខ្យល់ព្យុះក៏ស្ងប់បាត់។
យ៉ូណាសគិតថាគាត់នឹងស្លាប់។ កាលដែលគាត់លិចកាន់តែជ្រៅទៅក្នុងសមុទ្រ គាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនត្រីដ៏ធំមួយមកលេបយ៉ូណាស តែលោកមិនឲ្យវាសម្លាប់គាត់ទេ។ យ៉ូណាសអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងពោះត្រីថា៖ ‹ខ្ញុំសន្យាថានឹងស្ដាប់បង្គាប់លោកជារៀងរហូត›។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយ៉ូណាសមានសុវត្ថិភាពក្នុងពោះត្រីអស់បីថ្ងៃ។ បន្ទាប់មក លោកបានធ្វើឲ្យត្រីក្អែយ៉ូណាសមកលើដីគោកវិញ។
ពិតមែនតែព្រះយេហូវ៉ាសង្គ្រោះយ៉ូណាស តើនេះមានន័យថាគាត់មិនចាំបាច់ទៅក្រុងនីនីវេទេ? មិនមែនទេ! ព្រះយេហូវ៉ានៅតែប្រាប់គាត់ឲ្យទៅក្រុងនោះ។ លើកនេះ យ៉ូណាសស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានទៅក្រុងនោះ ហើយប្រកាសប្រាប់មនុស្សអាក្រក់ថា៖ «នៅ៤០ថ្ងៃទៀត ក្រុងនីនីវេនឹងត្រូវបំផ្លាញ»។ បន្ទាប់មក មានអ្វីមួយកើតឡើងដែលស្មានមិនដល់ គឺពួកអ្នកក្រុងនីនីវេបានស្ដាប់តាមការព្រមាន ហើយកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។ ស្ដេចក្រុងនីនីវេប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ ‹ចូរអធិដ្ឋានទៅព្រះ ហើយប្រែចិត្ត។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ លោកប្រហែលជានឹងមិនបំផ្លាញយើងទេ›។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាឃើញពួកគេប្រែចិត្ត លោកមិនបានបំផ្លាញក្រុងនីនីវេឡើយ។
យ៉ូណាសខឹង ពេលក្រុងនីនីវេមិនបានត្រូវបំផ្លាញ។ សូមគិត៖ ព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តអត់ធ្មត់និងមេត្តាចំពោះយ៉ូណាស តែយ៉ូណាសមិនមានចិត្តមេត្តាចំពោះពួកអ្នកក្រុងនីនីវេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានចេញពីក្រុង ហើយអង្គុយក្រោមដើមឃ្លោកដែលកំពុងដុះលូតលាស់។ ពេលដែលដើមនោះងាប់ យ៉ូណាសខឹងម្ដងទៀត។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់គាត់ថា៖ ‹អ្នកស្ដាយដើមនេះ តែបែរជាមិនស្ដាយពួកអ្នកក្រុងនីនីវេ ទោះជាខ្ញុំបង្ហាញចិត្តមេត្តានិងទុកជីវិតឲ្យពួកគេក៏ដោយ›។ មេរៀនគឺ ព្រះយេហូវ៉ាចង់បង្រៀនយ៉ូណាសថា ជីវិតរបស់ពួកអ្នកក្រុងនីនីវេ មានតម្លៃច្រើនជាងដើមឈើទាំងអស់។
«ព្រះយេហូវ៉ា . . . អត់ធ្មត់នឹងអ្នករាល់គ្នា ពីព្រោះលោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ តែចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសប្រែចិត្ត»។—ពេត្រុសទី២ ៣:៩
