ជំពូកទី៨៦

កូនដែលបានបាត់ត្រឡប់មកវិញ

លេង

ឧទាហរណ៍អំពីកូនដែលបានបាត់

លោកយេស៊ូទំនងជានៅតំបន់ភេរៀខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់នៅឡើយ ពេលលោកលើកឧទាហរណ៍អំពីចៀមដែលវង្វេងបាត់ និងការបាត់កាក់ប្រាក់។ ក្នុងឧទាហរណ៍ទាំងពីរនោះមានមេរៀនថាយើងគួរត្រេកអរពេលដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងបានប្រែចិត្ត ហើយត្រឡប់មករកព្រះវិញ។ ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បានរិះគន់លោកយេស៊ូ ដោយសារលោកបានទទួលស្វាគមន៍មនុស្សបែបនោះ។ ប៉ុន្តែ តើពួកអ្នករិះគន់ទាំងនោះបានរៀនមេរៀនពីឧទាហរណ៍ទាំងពីរដែលលោកយេស៊ូបានលើកឡើងឬទេ? តើពួកគេយល់អារម្មណ៍ដែលបិតានៅស្ថានសួគ៌មានចំពោះពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតែបានប្រែចិត្តឬទេ? ដើម្បីបញ្ជាក់នូវមេរៀនដ៏សំខាន់នេះ ឥឡូវលោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតដែលមានឥទ្ធិពលខ្លាំង។

ឧទាហរណ៍នេះគឺអំពីឪពុកមួយរូបដែលមានកូនប្រុសពីរនាក់។ កូនប្អូនជាតួអង្គសំខាន់ក្នុងរឿងនេះ។ ទាំងពួកផារិស៊ីទាំងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ រួមទាំងមនុស្សឯទៀតដែលកំពុងស្ដាប់លោកយេស៊ូ គួរទាញមេរៀនពីប្រសាសន៍របស់លោកអំពីកូនប្អូននេះ។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេក៏ត្រូវពិចារណាដែរនូវអ្វីដែលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពីលក្ខណៈរបស់ឪពុកនិងកូនបងក្នុងឧទាហរណ៍នេះ។ ដូច្នេះ សូមគិតពិចារណាអំពីបុរសទាំងបីនាក់នេះក្នុងឧទាហរណ៍ដែលលោកយេស៊ូបានលើកឡើង។

លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «មានបុរសម្នាក់ មានកូនប្រុសពីរនាក់។ ហើយកូនប្អូនសុំបុរសជាឪពុកថា៖ ‹លោកឪពុក សូមប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្ដិដែលជាចំណែករបស់ខ្ញុំ›។ បន្ទាប់មក ឪពុកចែកទ្រព្យសម្បត្ដិឲ្យពួកគេ»។ (លូកា ១៥:១១, ១២) សូមកត់សម្គាល់ថាកូនប្អូននេះមិនបានសុំចែកមត៌ករបស់គាត់ ដោយសារឪពុកគាត់ស្លាប់នោះទេ តែគាត់សុំចែកពេលដែលឪពុកនៅរស់នៅឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះកូនប្អូននេះចង់បានចំណែករបស់គាត់ឥឡូវនេះ ដើម្បីគាត់អាចលែងនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ឪពុក ហើយធ្វើអ្វីៗតាមចិត្តរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ តើគាត់នឹងធ្វើអ្វីក្រោយមក?

រួចមក លោកយេស៊ូពន្យល់ថា៖ «មិនយូរក្រោយពីនោះ កូនប្អូនបានប្រមូលអ្វីៗទាំងអស់ហើយធ្វើដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ។ នៅទីនោះគាត់បង្ហិនទ្រព្យសម្បត្ដិខ្លួនដោយប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខ»។ (លូកា ១៥:១៣) ជាជាងរស់នៅដោយមានសុវត្ថិភាពជាមួយនឹងឪពុកដែលស្រឡាញ់គាត់ ហើយផ្ដល់នូវអ្វីៗដែលគាត់ត្រូវការ កូនប្អូននេះបែរជាចេញទៅនៅស្រុកផ្សេងវិញ។ នៅស្រុកនោះគាត់បានបង្ហិនទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់គាត់ ដើម្បីធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវខាងផ្លូវភេទ។ ក្រោយមកគាត់ក៏ជួបនឹងការខ្វះខាត។

លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា៖ «ក្រោយពីបានចាយវាយអ្វីៗអស់ហើយ នៅស្រុកនោះកើតអត់ឃ្លានជាខ្លាំងនៅគ្រប់កន្លែង ហើយគាត់ចាប់ផ្ដើមខ្វះខាត រួចគាត់ទៅធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់ពលរដ្ឋម្នាក់នៅស្រុកនោះ រួចអ្នកនោះចាត់គាត់ឲ្យទៅឃ្វាលជ្រូកនៅឯវាល។ គាត់តែងតែចង់ចំអែតក្រពះដោយចំណីជ្រូកទាំងនោះ ហើយគ្មានអ្នកណាព្រមឲ្យអ្វីដល់គាត់បរិភោគសោះ»។—លូកា ១៥:១៤-១៦

តាមច្បាប់របស់ព្រះ សត្វជ្រូកបានត្រូវចាត់ទុកជាសត្វមិនស្អាត។ ក៏ប៉ុន្តែ កូនប្រុសនេះត្រូវធ្វើការជាអ្នកឃ្វាលហ្វូងជ្រូក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ ដោយសារគាត់ឃ្លានខ្លាំងពេក គាត់ចង់ចម្អែតក្រពះដោយចំណីរបស់ជ្រូកដែលគាត់កំពុងឃ្វាលទៀតផង។ ពេលដែលគាត់ជួបទុក្ខវេទនា និងអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង នោះ«គាត់ភ្ញាក់ខ្លួន»។ តើគាត់នឹងធ្វើអ្វី? គាត់ប្រាប់ខ្លួនគាត់ថា៖ «ពួកកូនឈ្នួលទាំងប៉ុន្មានរបស់ឪពុកខ្ញុំមាននំប៉័ងបរិបូរ តែខ្ញុំវិញ ខ្ញុំជិតស្លាប់ដោយអត់ឃ្លាននៅទីនេះ! ខ្ញុំនឹងក្រោកឡើង ធ្វើដំណើរទៅរកឪពុកខ្ញុំហើយជម្រាបថា៖ ‹លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ និងលោកឪពុក។ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ។ សូមឲ្យខ្ញុំធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់លោកឪពុកវិញ›»។ ដូច្នេះ គាត់ក្រោកឡើងហើយទៅរកឪពុក។—លូកា ១៥:១៧-២០

តើឪពុករបស់គាត់នឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? តើឪពុកនឹងខឹងកូននោះ ហើយស្តីបន្ទោសឲ្យគាត់ដោយសារគាត់បានសម្រេចចិត្តយ៉ាងល្ងង់ខ្លៅដោយចាកចេញពីផ្ទះឬ? តើឪពុកនឹងព្រងើយកន្តើយ ហើយមិនស្វាគមន៍កូននោះឬ? ចុះបើអ្នកជាឪពុកក្នុងរឿងនោះ តើអ្នកនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? ចុះបើកូនប្អូននោះជាកូនប្រុសឬកូនស្រីរបស់អ្នកវិញ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច?

កូនដែលវង្វេងបាត់បានរកឃើញវិញ

លោកយេស៊ូបានរៀបរាប់អំពីអារម្មណ៍និងប្រតិកម្មរបស់ឪពុក ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេលដែលគាត់[កូនប្រុស]នៅឆ្ងាយនៅឡើយ ឪពុកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិត រួចរត់ទៅឱបកូនហើយថើបដោយក្ដីស្រឡាញ់»។ (លូកា ១៥:២០) ទោះជាឪពុកបានឮអំពីការប្រព្រឹត្តអបាយមុខរបស់កូនក៏ដោយ តែគាត់បានទទួលស្វាគមន៍កូនមកវិញយ៉ាងកក់ក្ដៅ។ ពួកអ្នកដឹកនាំជនជាតិយូដាអះអាងថាខ្លួនស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយគោរពប្រណិប័តន៍លោក ប៉ុន្តែតើពួកគេយល់អំពីអារម្មណ៍ដែលព្រះយេហូវ៉ាមានចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលបានប្រែចិត្តឬទេ? តើពួកគេនឹងទទួលស្គាល់ថាលោកយេស៊ូកំពុងស្វាគមន៍មនុស្សបែបនោះដូចបិតារបស់លោកឬទេ?

ឪពុកក្នុងឧទាហរណ៍នេះដឹងអំពីអារម្មណ៍របស់កូន ហើយគាត់ទំនងជាដឹងថាកូនរបស់គាត់ពិតជាបានប្រែចិត្តមែន ដោយសារគាត់ឃើញទឹកមុខដ៏ក្រៀមក្រំរបស់កូន។ ម្យ៉ាងទៀត ឪពុកដែលពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ បានផ្ដើមទៅទទួលស្វាគមន៍កូនជាមុន នោះធ្វើឲ្យកូនមានអារម្មណ៍ស្រួលជាងក្នុងការសារភាពកំហុសប្រាប់ឪពុក។ លោកយេស៊ូរៀបរាប់ថា៖ «កូនប្រុសនោះជម្រាបឪពុកថា៖ ‹លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើខុសនឹងព្រះ និងលោកឪពុក។ ខ្ញុំមិនសមនឹងហៅជាកូនរបស់លោកឪពុកទៀតទេ។ សូមឲ្យខ្ញុំធ្វើជាកូនឈ្នួលរបស់លោកឪពុកវិញ›»។—លូកា ១៥:២១

ប៉ុន្តែ ឪពុកប្រាប់ពួកខ្ញុំបម្រើថា៖ «ចូរប្រញាប់ទៅយកអាវផាយដ៏ល្អបំផុតបំពាក់ឲ្យគាត់ រួចយកចិញ្ចៀនមួយនិងស្បែកជើងបំពាក់ឲ្យផង។ ហើយយកគោស្ទាវដែលយើងបានបំប៉នមកកាប់។ យើងបរិភោគហើយអរសប្បាយទៅ ព្រោះកូនប្រុសខ្ញុំនេះបានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ ក៏បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញ»។ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើម«អរសប្បាយ»។—លូកា ១៥:២២-២៤

នៅពេលនោះកូនប្រុសបងនៅឯស្រែចម្ការ។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពីគាត់ថា៖ «ពេលដែលគាត់មកជិតដល់ផ្ទះហើយ គាត់ឮការប្រគំតន្ត្រីនិងការរាំរបាំ។ ដូច្នេះ គាត់ហៅអ្នកបម្រើម្នាក់មក ហើយសួរថាមានអ្វីកំពុងកើតឡើង។ អ្នកបម្រើនោះប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ប្អូនប្រុសរបស់អ្នកបានមក ហើយឪពុករបស់អ្នកបានកាប់គោស្ទាវដែលយើងបានបំប៉ន ពីព្រោះប្អូនអ្នកមកវិញដោយមានសុវត្ថិភាព›។ ប៉ុន្តែគាត់បែរជាខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនព្រមចូលក្នុងទេ។ រួចមក ឪពុករបស់គាត់ចេញមកអង្វរគាត់។ គាត់តបទៅឪពុកថា៖ ‹ខ្ញុំបានធ្វើការជូនលោកឪពុកដូចជាខ្ញុំបម្រើអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយ ក៏មិនដែលរំលងបញ្ញត្ដិរបស់លោកឪពុកម្ដងណាឡើយ តែលោកឪពុកមិនដែលឲ្យខ្ញុំ សូម្បីតែកូនពពែមួយ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិខ្ញុំទេ។ ក៏ប៉ុន្តែពេលកូនប្រុសរបស់លោកឪពុកនេះ ដែលបង្ហិនបង្ហោចទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់លោកជាមួយនឹងស្រីពេស្យាមកដល់ភ្លាម នោះលោកឪពុកកាប់គោស្ទាវដែលលោកបានបំប៉នដើម្បីទទួលវា›»។—លូកា ១៥:២៥-៣០

ដូចកូនបងនេះ តើអ្នកណាដែលបានរិះគន់លោកយេស៊ូដោយសារលោកបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណា និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សសាមញ្ញនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង? គឺពួកផារិស៊ី និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់។ នេះជាមូលហេតុដែលលោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍នេះឡើង ដោយសារពួកគេរិះគន់លោកដែលបានស្វាគមន៍អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ម្យ៉ាងទៀត បើអ្នកណាម្នាក់រិះគន់ព្រះ ដោយសារលោកកំពុងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណា អ្នកនោះគួរគិតពិចារណាអំពីមេរៀនក្នុងឧទាហរណ៍នេះ។

លោកយេស៊ូបានបញ្ចប់ឧទាហរណ៍នេះដោយប្រាប់អំពីឪពុកដែលបានអង្វរកូនបងថា៖ «កូនអើយ កូនបាននៅជាមួយនឹងឪពុករហូត ហើយអ្វីៗទាំងអស់របស់ឪពុក ក៏ជារបស់កូនដែរ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែអរសប្បាយហើយមានចិត្តរីករាយ ពីព្រោះប្អូនរបស់កូនបានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ ក៏បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញ»។—លូកា ១៥:៣១, ៣២

លោកយេស៊ូមិនបានប្រាប់នូវអ្វីដែលកូនបងនឹងធ្វើនៅទីបំផុតទេ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីលោកយេស៊ូស្លាប់ ហើយបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ មាន«សង្ឃមួយក្រុមធំបានទៅជាអ្នកជឿ»។ (សកម្មភាព ៦:៧) នេះបញ្ជាក់ថា សូម្បីតែពួកគេក៏អាចភ្ញាក់ខ្លួន ហើយប្រែចិត្ត រួចត្រឡប់មករកព្រះវិញដែរ។ ពួកគេប្រហែលជារួមបញ្ចូលអ្នកខ្លះដែលបានឮឧទាហរណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលខ្លាំងដែលលោកយេស៊ូបានលើកឡើងអំពីកូនដែលបានបាត់។

ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូអាចទាញយកមេរៀនសំខាន់ៗពីឧទាហរណ៍ដ៏ល្អនោះ ដែលពួកគេគួរយកមកអនុវត្ត។ ក្នុងឧទាហរណ៍នេះ មេរៀនទី១គឺ ជាជាងវង្វេងចេញទៅស្វែងរកការសប្បាយដែលប្រៀបដូចជា«ស្រុកឆ្ងាយ» យើងបង្ហាញថាយើងពិតជាមានប្រាជ្ញាណាស់ បើយើងបន្តរស់នៅជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះដែលជាបិតា ក្រោមការថែរក្សារបស់លោក ពីព្រោះលោកស្រឡាញ់យើង ហើយផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការ។

មេរៀនទី២គឺ បើយើងណាម្នាក់បានចាកចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះ យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបត្រឡប់មកឯលោកវិញ ដើម្បីយើងអាចទទួលការពេញចិត្តពីលោកម្ដងទៀត។

មេរៀនទី៣គឺ យើងអាចឃើញភាពខុសគ្នារវាងឪពុកដែលទទួលស្វាគមន៍កូនដោយអភ័យទោសឲ្យគាត់ និងកូនបងដែលខឹង ហើយមិនព្រមទទួលស្វាគមន៍ប្អូនរបស់ខ្លួន។ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះច្បាស់ជាចង់អភ័យទោស ហើយស្វាគមន៍អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង តែបានប្រែចិត្ត និងដែលត្រឡប់មក‹ផ្ទះរបស់បិតា›វិញ។ សូមឲ្យយើងត្រេកអរដែលបងប្អូនរបស់យើង«បានស្លាប់ តែបានរស់ឡើងវិញ» ហើយគាត់«បានបាត់ តែបានត្រូវរកឃើញ»។

តើលោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍នេះសម្រាប់អ្នកណា ហើយហេតុអ្វី?
តើអ្នកណាបានត្រូវចាត់ទុកជាតួអង្គសំខាន់ ហើយតើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះគាត់?

ពេលកូនប្អូនត្រឡប់មកវិញ តើឪពុកមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
តើសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ឪពុកក្នុងឧទាហរណ៍នោះ បង្ហាញយ៉ាងណាអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ?
តើប្រតិកម្មរបស់កូនបងបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់?
តើអ្នកទាញមេរៀនអ្វីពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ?

លោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត