ជំពូកទី១៣៥

ក្រោយពីរស់ឡើងវិញលោកយេស៊ូលេចមកជួបមនុស្សជាច្រើន

លេង

លោកយេស៊ូលេចមកឲ្យអ្នកកាន់តាមឃើញនៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ាស
លោកពន្យល់បទគម្ពីរទៅពួកអ្នកកាន់តាមម្ដងហើយម្ដងទៀត
ថូម៉ាស់ឈប់សង្ស័យ

ឥឡូវនេះជាថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៦ ខែណែសាន ហើយពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅតែក្រៀមក្រំចិត្ត។ ពួកគាត់មិនយល់អំពីមូលហេតុដែលទីបញ្ចុះសពលោកយេស៊ូនៅទទេ។ (ម៉ាថាយ ២៨:៩, ១០; លូកា ២៤:១១) ក្រោយមកនៅថ្ងៃដដែលនោះ ក្លេវប៉ាសនិងអ្នកកាន់តាមម្នាក់ទៀតចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយឆ្ពោះទៅភូមិអេម៉ាសដែលមានចម្ងាយប្រហែលជា១១គីឡូម៉ែត្រ។

កាលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរ ពួកគាត់ជជែកគ្នាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ បន្ទាប់មក មានបុរសម្នាក់ដែលពួកគាត់មិនស្គាល់បានរួមដំណើរជាមួយនឹងពួកគាត់។ បុរសនោះសួរពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាកំពុងដើរបណ្ដើរជជែកគ្នាបណ្ដើរអំពីរឿងអ្វី?»។ រួចក្លេវប៉ាសក៏ឆ្លើយតបថា៖ «តើអ្នកជាជនជាតិដទៃដែលស្នាក់នៅដាច់ពីគេនៅក្រុងយេរូសាឡិម បានជាមិនដឹងអំពីការទាំងប៉ុន្មានដែលបានកើតឡើងក្នុងនាងពេលថ្មីៗនេះឬ?»។ បុរសនោះសួរពួកគាត់ទៀតថា៖ «ការអ្វីទៅ?»។—លូកា ២៤:១៧-១៩

ពួកគាត់និយាយថា៖ «អំពីលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត។ . . . យើងបានសង្ឃឹមថា បុរសនេះជាអ្នកដែលត្រូវសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែល»។—លូកា ២៤:១៩-២១

ក្លេវប៉ាសនិងសម្លាញ់របស់គាត់ប្រាប់បុរសនោះអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះ។ ពួកគាត់និយាយថា ស្ត្រីខ្លះពីចំណោមពួកគាត់បានទៅទីបញ្ចុះសពលោកយេស៊ូ ហើយឃើញថាទីបញ្ចុះសពនៅទទេ ថែមទាំងឃើញអ្វីដ៏អស្ចារ្យ គឺទេវតាប្រាប់ថាលោកយេស៊ូកំពុងរស់នៅ។ ពួកគាត់រៀបរាប់ថាអ្នកកាន់តាមឯទៀតក៏ទៅទីបញ្ចុះសពនោះដែរ ហើយ«ក៏ឃើញដូចស្ត្រីទាំងនោះបានប្រាប់»។—លូកា ២៤:២៤

ពួកអ្នកកាន់តាមទាំងពីរនាក់នោះច្បាស់ជាងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ បុរសដែលពួកគាត់មិនស្គាល់បានឆ្លើយតាមរបៀបមួយដែលបង្ហាញថាគាត់មានអំណាច ដើម្បីកែតម្រង់ទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវដែលកំពុងមានឥទ្ធិពលមកលើចិត្តរបស់ពួកគាត់។ បុរសនោះនិយាយថា៖ «ឱមនុស្សដែលមិនព្រមពិចារណា ហើយយឺតនឹងជឿពាក្យទាំងអស់របស់អ្នកប្រកាសទំនាយអើយ! គ្រិស្តត្រូវរងទុក្ខដូច្នេះ ដើម្បីបានសិរីរុងរឿងដែលលោកត្រូវទទួល មែនទេ?»។ (លូកា ២៤:២៥, ២៦) គាត់បន្តបកស្រាយប្រាប់ពួកគាត់នូវបទគម្ពីរជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងគ្រិស្ត។

នៅទីបំផុត ពួកគាត់ទាំងបីនាក់បានទៅដល់ភូមិអេម៉ាស។ អ្នកកាន់តាមពីរនាក់នោះចង់ស្ដាប់ថែមទៀត ដូច្នេះពួកគាត់និយាយទៅបុរសដែលពួកគាត់មិនស្គាល់ថា៖ «ចូរស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងទៅ ពីព្រោះជិតល្ងាចហើយ ថែមទាំងថ្ងៃក៏ទាបណាស់ផង»។ រួចលោកក៏ព្រមស្នាក់នៅជាមួយនឹងពួកគាត់។ បន្ទាប់មក កាលដែលពួកគាត់ពិសាអាហារជាមួយគ្នា បុរសនោះអធិដ្ឋាន យកនំប៉័ងមួយដុំ ហើយកាច់នំប៉័ងនោះ រួចឲ្យដល់ពួកគាត់។ ពេលនោះ ពួកគាត់ក៏ស្គាល់លោក ប៉ុន្តែស្រាប់តែលោកបាត់ភ្លាមពីចំណោមពួកគាត់។ (លូកា ២៤:២៩-៣១) ឥឡូវ ពួកគាត់ដឹងជាក់ច្បាស់ថាលោកយេស៊ូបានរស់ឡើងវិញហើយ!

អ្នកកាន់តាមពីរនាក់នោះរំភើបចិត្តយ៉ាងខ្លាំង រួចនិយាយគ្នាថា៖ «យើងបានរំភើបចិត្តជាខ្លាំង កាលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍មកយើងតាមផ្លូវ ហើយកំពុងពន្យល់បទគម្ពីរយ៉ាងអស់សេចក្ដីឲ្យយើងយល់ មែនទេ?»។ (លូកា ២៤:៣២) ពួកគាត់ប្រញាប់ប្រញាល់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ហើយពេលទៅដល់ ពួកគាត់ឃើញថាពួកសាវ័កនិងអ្នកកាន់តាមឯទៀតនៅជុំគ្នា។ ក៏ប៉ុន្តែ មុនក្លេវប៉ាសនិងសម្លាញ់គាត់អាចប្រាប់អំពីអ្វីដែលទើបតែបានកើតឡើង ពួកគាត់ឮអ្នកកាន់តាមឯទៀតនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញពិតមែន! ហើយលោកបានលេចមកជួបស៊ីម៉ូន!»។ (លូកា ២៤:៣៤) បន្ទាប់មក ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ប្រាប់អំពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូបានលេចមកឲ្យពួកគាត់ឃើញ។ ពិតណាស់ ពួកគាត់ក៏ជាសាក្សីដែលបានឃើញលោកយេស៊ូដោយផ្ទាល់ភ្នែកដែរ។

ឥឡូវ ពួកអ្នកកាន់តាមទាំងអស់ដែលនៅទីនោះរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះលោកយេស៊ូលេចមកក្នុងបន្ទប់នោះ! នេះពិតជាមិនគួរឲ្យជឿមែន ពីព្រោះពួកគាត់ចាក់សោទ្វារដោយសារខ្លាចជនជាតិយូដា។ យ៉ាងណាក្ដី លោកយេស៊ូបានលេចមកក្នុងចំណោមពួកគាត់។ លោកមានប្រសាសន៍ដោយទន់ភ្លន់ទៅពួកគាត់ថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ»។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។ ដូចដែលពួកគាត់បានគិតនៅលើកមុន ពួកគាត់«នឹកស្មានថាពួកគាត់កំពុងមើលឃើញវិញ្ញាណមួយ»។—លូកា ២៤:៣៦, ៣៧; ម៉ាថាយ ១៤:២៥-២៧

ដើម្បីបញ្ជាក់ថាលោកមិនមែនជាវិញ្ញាណមួយ ឬក៏ជាការស្រមើស្រមៃរបស់ពួកអ្នកកាន់តាមទេ តែលោកមានរូបកាយជាសាច់ឈាមមែន នោះលោកយេស៊ូបង្ហាញដៃជើងរបស់លោកទៅពួកគាត់ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងវិលវល់ក្នុងគំនិតដូច្នេះ? ហើយហេតុអ្វីក៏បែរជាសង្ស័យក្នុងចិត្ត? ចូរមើលដៃនិងជើងរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំទេ។ ចូរពាល់ខ្ញុំ ហើយមើលចុះ ពីព្រោះវិញ្ញាណមិនមានសាច់និងឆ្អឹងដូចអ្នកឃើញថាខ្ញុំមាននោះទេ»។ (លូកា ២៤:៣៦-៣៩) រួចមក ពួកគាត់ត្រេកអរក្រៃលែង ហើយនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ប៉ុន្តែនៅតែមិនចង់ជឿ។

ដើម្បីជួយពួកអ្នកកាន់តាមឲ្យកាន់តែជឿថាលោកជាបុគ្គលពិត លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើនៅទីនេះមានអ្វីបរិភោគទេ?»។ រួចពួកគាត់ហុចត្រីអាំងមួយដុំជូនលោក ហើយលោកយកមកពិសានៅមុខពួកគាត់។ បន្ទាប់មក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរនឹកឃើញសម្ដីដែលខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាកាលដែលខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នានៅឡើយ[មុនខ្ញុំស្លាប់] គឺអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានត្រូវសរសេរអំពីខ្ញុំក្នុងច្បាប់ម៉ូសេ ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ និងក្នុងបទទំនុកតម្កើង ត្រូវតែសម្រេច»។—លូកា ២៤:៤១-៤៤

មុននេះ លោកយេស៊ូបានជួយក្លេវប៉ាសនិងសម្លាញ់របស់គាត់ឲ្យយល់បទគម្ពីរជាច្រើន។ ឥឡូវនេះ លោកក៏ពន្យល់បទគម្ពីរដល់ពួកអ្នកកាន់តាមដែលជុំគ្នានៅទីនោះដែរ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បទគម្ពីរបានចែងដូច្នេះថា គ្រិស្តនឹងរងទុក្ខ រួចនៅថ្ងៃទីបីលោកនឹងរស់ឡើងវិញពីចំណោមមនុស្សស្លាប់ ហើយក្នុងគ្រប់ប្រជាជាតិនឹងមានការផ្សព្វផ្សាយថា ពួកគេត្រូវប្រែចិត្តដើម្បីទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង ដោយសារនាមរបស់លោក។ ដោយចាប់ផ្ដើមនៅក្រុងយេរូសាឡិម អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើជាសាក្សី ពីការទាំងនេះ»។—លូកា ២៤:៤៦-៤៨

ដោយហេតុណាមួយសាវ័កថូម៉ាស់មិនបាននៅទីនោះទេ។ នៅថ្ងៃបន្តបន្ទាប់ អ្នកកាន់តាមឯទៀតប្រាប់គាត់ដោយអំណរថា៖ «យើងបានឃើញលោកម្ចាស់!»។ ប៉ុន្តែថូម៉ាស់និយាយទៅកាន់ពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំមិនជឿដាច់ខាត លុះត្រាតែខ្ញុំឃើញស្នាមដែកគោលលើដៃរបស់លោក ហើយដាក់ម្រាមដៃក្នុងស្នាមដែកគោលនោះ ថែមទាំងលូកដៃទៅក្នុងចំហៀងខ្លួនលោក»។—យ៉ូហាន ២០:២៥

រួច៨ថ្ងៃក្រោយមក ពួកអ្នកកាន់តាមលោកមកជុំគ្នានៅក្នុងផ្ទះម្ដងទៀតដោយចាក់សោទ្វារ តែលើកនេះថូម៉ាស់ក៏នៅជាមួយនឹងពួកគាត់ដែរ។ នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូលេចមកជារូបកាយសាច់ឈាមក្នុងចំណោមពួកគាត់ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ»។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបែរទៅថូម៉ាស់ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរដាក់ម្រាមដៃរបស់អ្នកនៅទីនេះ មើលដៃរបស់ខ្ញុំ ហើយលូកដៃទៅក្នុងចំហៀងខ្លួនខ្ញុំ ហើយឈប់សង្ស័យ តែចូរជឿចុះ»។ ថូម៉ាស់ស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់របស់ខ្ញុំនិងព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ!»។ (យ៉ូហាន ២០:២៦-២៨) ពិតណាស់ ឥឡូវគាត់ជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងថាលោកយេស៊ូបានរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលតំណាងព្រះយេហូវ៉ា។

លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នកជឿដោយសារបានឃើញខ្ញុំឬ? អស់អ្នកណាដែលជឿទោះជាមិនឃើញក៏ដោយ អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ»។—យ៉ូហាន ២០:២៩

តើបុរសដែលពួកអ្នកកាន់តាមពីរនាក់មិនស្គាល់សួរពួកគាត់អំពីអ្វីពេលកំពុងធ្វើដំណើរទៅភូមិអេម៉ាស?
ហេតុអ្វីពួកអ្នកកាន់តាមពីរនាក់នោះបានរំភើបចិត្តជាខ្លាំងក្រោយមក?
ពេលក្លេវប៉ាសនិងសម្លាញ់របស់គាត់ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ តើពួកគាត់បានឮដំណឹងដ៏គួរឲ្យរំភើបអ្វី ហើយតើមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់មក?
នៅទីបំផុត តើតាមរបៀបណាថូម៉ាស់ជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?

លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម

លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើពិតជាបានកើតឡើងមែនឬ?

លោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត