ជំពូកទី៦១
លោកយេស៊ូបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចចេញពីក្មេងប្រុសម្នាក់
ម៉ាថាយ ១៧:១៤-២០ ម៉ាកុស ៩:១៤-២៩ លូកា ៩:៣៧-៤៣
-
ត្រូវមានជំនឿរឹងមាំដើម្បីធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូលជាសះស្បើយ
ពេលលោកយេស៊ូ ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានចុះពីលើភ្នំ ពួកគាត់បានឃើញថាមានបញ្ហាមួយ។ មានមនុស្សមួយក្រុមធំ ហើយ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់កំពុងនៅជុំវិញអ្នកកាន់តាមលោក ហើយកំពុងជជែកតវ៉ាជាមួយនឹងពួកគាត់។ រួចមក ពេលបណ្ដាជនក្រឡេកទៅឃើញលោកយេស៊ូ ពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានរត់ទៅទទួលស្វាគមន៍លោក។ បន្ទាប់មក លោកសួរបណ្ដាជនថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាកំពុងជជែកតវ៉ាជាមួយនឹងពួកគាត់អំពីរឿងអ្វី?»។—ម៉ាកុស ៩:១៦
ពេលនោះ បុរសម្នាក់ពីក្រុមមនុស្សបានមកលុតជង្គង់នៅមុខលោកយេស៊ូ ហើយពន្យល់លោកថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំបាននាំកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមកជួបលោក ពីព្រោះគាត់មានវិញ្ញាណមួយចូលដែលធ្វើឲ្យគាត់និយាយមិនបាន ហើយទោះជានៅកន្លែងណាក៏ដោយ ពេលដែលវាគ្របសង្កត់គាត់ វាផ្ដួលគាត់ទៅលើដីធ្វើឲ្យបែកពពុះមាត់ សង្កៀតធ្មេញ និងខ្សោះកម្លាំង។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបណ្ដេញវាចេញ ប៉ុន្តែពួកគាត់បណ្ដេញវាមិនបាន»។—ម៉ាកុស ៩:១៧, ១៨
តាមមើលទៅ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់កំពុងរិះគន់ ហើយចំអកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ ពីព្រោះពួកគាត់មិនអាចធ្វើឲ្យក្មេងដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូលបានជាសះស្បើយ។ ដូច្នេះ ជាជាងឆ្លើយតបទៅនឹងឪពុកដែលមានទុក្ខព្រួយ លោកបានមានប្រសាសន៍ទៅបណ្ដាជនថា៖ «ឱជំនាន់មនុស្សដែលគ្មានជំនឿនិងវៀចវេរអើយ! តើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណា? តើខ្ញុំត្រូវទ្រាំទ្រអ្នករាល់គ្នាដល់ណាទៀត?»។ ប្រសាសន៍ដ៏ធ្ងន់របស់លោកពិតជាសំដៅទៅលើពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដោយសារពួកគេបានធ្វើទុក្ខដល់អ្នកកាន់តាមលោក កាលដែលលោកមិននៅ។ រួចមក លោកបែរទៅឪពុកដែលមានទុក្ខព្រួយនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរនាំក្មេងប្រុសនោះមកឯខ្ញុំ»។—ម៉ាថាយ ១៧:១៧
កាលដែលក្មេងប្រុសនោះកំពុងចូលទៅជិតលោកយេស៊ូ រំពេចនោះវិញ្ញាណកំណាចផ្ដួលគាត់លើដី ហើយធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក ក្មេងប្រុសនោះក៏ននៀលចុះឡើង ហើយបែកពពុះមាត់។ លោកយេស៊ូក៏សួរឪពុករបស់ក្មេងនោះថា៖ «តើនេះបានកើតឡើងដល់គាត់តាំងពីកាលណា?»។ ឪពុកឆ្លើយថា៖ «តាំងពីតូចមក ហើយវិញ្ញាណនោះផ្ដួលគាត់ក្នុងភ្លើង រួចក្នុងទឹកជាច្រើនលើកច្រើនសា ដើម្បីបំផ្លាញគាត់»។ ឪពុកក៏អង្វរលោកថា៖ «បើមានអ្វីដែលលោកអាចជួយបាន សូមអាណិតយើងហើយជួយយើងផង»។—ម៉ាកុស ៩:២១, ២២
ឪពុកនោះអង្វរដូច្នេះដោយសារគាត់ទាល់ច្រក សូម្បីតែអ្នកកាន់តាមលោកក៏មិនអាចជួយកូនគាត់បានដែរ។ ហេតុនេះ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងការអង្វរសុំរបស់ឪពុកនោះ លោកយេស៊ូលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យមានទំនុកចិត្ត ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកនិយាយថា‹បើមានអ្វីអាចជួយបាន›? អ្នកដែលមានជំនឿអាចបានអ្វីៗទាំងអស់ដូចបំណង»។ ភ្លាមៗនោះ ឪពុករបស់ក្មេងប្រុសស្រែកឡើងថា៖ «ខ្ញុំមានជំនឿ! សុំជួយពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំផង!»។—ម៉ាកុស ៩:២៣, ២៤
លោកយេស៊ូឃើញថាមនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងរត់មកចោមរោម នោះលោកក៏ស្តីបន្ទោសវិញ្ញាណកំណាចនោះ ដោយពោលថា៖ «វិញ្ញាណដែលធ្វើឲ្យថ្លង់និងនិយាយមិនបាន! ខ្ញុំបង្គាប់ឲ្យចេញពីគាត់ទៅ ហើយកុំចូលក្នុងគាត់ទៀតឡើយ»។ បន្ទាប់ពីបានស្រែកឡើងនិងប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង នោះវាក៏ចេញទៅ ហើយក្មេងប្រុសនោះមើលទៅដូចជាស្លាប់។ ពេលឃើញដូច្នេះ មនុស្សភាគច្រើននិយាយថា៖ «គាត់ស្លាប់ហើយ!»។ (ម៉ាកុស ៩:២៥, ២៦) ក៏ប៉ុន្តែ ពេលលោកយេស៊ូបានចាប់ដៃគាត់លើក ហើយគាត់ក៏ងើបឡើង រួច«ចាប់ពីពេលនោះមក ក្មេងប្រុសនោះបានជាសះស្បើយ»។ (ម៉ាថាយ ១៧:១៨) បណ្ដាជនប្រាកដជាកោតស្ងើចចំពោះអ្វីដែលលោកយេស៊ូកំពុងធ្វើ។
មុននេះ ពេលដែលលោកយេស៊ូចាត់អ្នកកាន់តាមឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយ ពួកគាត់អាចបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចបាន។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវពួកគាត់មិនអាចធ្វើបានទេ។ ដូច្នេះ ក្រោយពីលោកចូលក្នុងផ្ទះមួយ អ្នកកាន់តាមសួរលោកដោយឡែកថា៖ «ហេតុអ្វីក៏យើងមិនអាចបណ្ដេញវាបាន?»។ លោកយេស៊ូពន្យល់ថានេះដោយសារពួកគាត់ខ្វះជំនឿ។ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «វិញ្ញាណបែបនេះអាចត្រូវបណ្ដេញចេញបានដោយសេចក្ដីអធិដ្ឋានតែប៉ុណ្ណោះ»។ (ម៉ាកុស ៩:២៨, ២៩) ពិតណាស់ ពួកអ្នកកាន់តាមត្រូវមានជំនឿរឹងមាំ ហើយត្រូវអធិដ្ឋានសុំឫទ្ធានុភាពពីព្រះ ដើម្បីបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដ៏ខ្លាំងក្លានោះ។
បន្ថែមទៀត លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿប៉ុនគ្រាប់មូស្ដាត នោះអ្នកនឹងនិយាយទៅភ្នំនេះថា៖ ‹ចូររើចេញពីកន្លែងនេះ ទៅកន្លែងផ្សេង› នោះវានឹងរើទៅមែន ហើយនឹងគ្មានអ្វីដែលអ្នកធ្វើពុំកើតឡើយ»។ (ម៉ាថាយ ១៧:២០) បើយើងមានជំនឿរឹងមាំ នោះយើងអាចសម្រេចកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យណាស់!
ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ យើងប្រហែលជាជួបប្រទះឧបសគ្គនិងការពិបាកផ្សេងៗដែលរារាំងយើងមិនឲ្យរីកចម្រើន ហាក់ដូចជាភ្នំធំមួយដែលយើងមិនអាចរើបាន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ បើយើងបណ្ដុះឲ្យមានជំនឿរឹងមាំ យើងអាចយកឈ្នះឧបសគ្គទាំងអស់នោះបាន។
