ជំពូកទី៧
ចូរប្រកាស«ដំណឹងល្អអំពីលោកយេស៊ូ»
ភីលីពទុកគំរូល្អប្រសើរក្នុងនាមជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ
មានមូលដ្ឋានលើសកម្មភាព ៨:៤-៤០
១, ២. តើការព្យាយាមបញ្ឈប់ការផ្សព្វផ្សាយនៅសតវត្សរ៍ទី១ បាននាំឲ្យមានលទ្ធផលដ៏មិនគួរឲ្យនឹកស្មានអ្វី?
រលកនៃការបៀតបៀនដ៏សាហាវក៏ផ្ទុះឡើង ហើយសុលចាប់ផ្ដើម‹ធ្វើទុក្ខខ្លាំងក្រៃលែង›ដល់ក្រុមជំនុំ។ តាមភាសាដើម ពាក្យ‹ធ្វើទុក្ខខ្លាំងក្រៃលែង› សំដៅទៅលើការប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅនិងព្រៃផ្សៃ។ (សកម្ម. ៨:៣) ពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តបានរត់ភៀសខ្លួន នោះបានធ្វើឲ្យគម្រោងរបស់សុលក្នុងការបំផ្លាញចោលគ្រិស្តសាសនិក ហាក់ដូចជាជិតបានសម្រេច។ ប៉ុន្តែ ការដែលគ្រិស្តសាសនិករត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ បាននាំឲ្យមានលទ្ធផលនឹកស្មានមិនដល់។ តើនោះគឺជាអ្វី?
២ អស់អ្នកដែលរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ ចាប់ផ្ដើម«ប្រកាសដំណឹងល្អអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ» ក្នុងស្រុកដែលពួកគេភៀសខ្លួនទៅ។ (សកម្ម. ៨:៤) សូមយើងស្រមៃគិតអំពីរឿងនេះ! ការបៀតបៀនមិនត្រឹមតែមិនអាចបញ្ឈប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនោះទេ តែបែរជាធ្វើឲ្យដំណឹងល្អរីកសុសសាយកាន់តែខ្លាំង! ដោយមិនដឹងខ្លួន ពួកអ្នកប្រឆាំងបានធ្វើឲ្យការផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រ រីកចម្រើនទៅដល់កន្លែងឆ្ងាយៗ។ ដូចដែលយើងនឹងឃើញ រឿងស្រដៀងគ្នានេះក៏កើតឡើងនៅសព្វថ្ងៃដែរ។
«អស់អ្នកដែលបានត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ» (សកម្មភាព ៨:៤-៨)
៣. (ក) តើភីលីពជាអ្នកណា? (ខ) ហេតុអ្វីមនុស្សភាគច្រើននៅស្រុកសាម៉ារីមិនធ្លាប់ឮដំណឹងល្អ? ប៉ុន្តែ តើលោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនថានឹងមានអ្វីកើតឡើងនៅតំបន់នោះ?
៣ នៅក្នុងចំណោម«អស់អ្នកដែលបានត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ» មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះភីលីព។ a (សកម្ម. ៨:៤; សូមមើលប្រអប់« ភីលីព‹អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ›») ភីលីពបានទៅក្រុងសាម៉ារី ជាក្រុងដែលមនុស្សភាគច្រើនមិនធ្លាប់ឮដំណឹងល្អ ដោយសារលោកយេស៊ូធ្លាប់ផ្ដល់ការណែនាំដល់ពួកសាវ័កថា៖ «កុំ . . . ចូលទៅក្នុងក្រុងរបស់ជនជាតិសាម៉ារីឡើយ។ ប៉ុន្តែ ចូរទៅឯចៀមដែលវង្វេងបាត់ក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ»។ (ម៉ាថ. ១០:៥, ៦) យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកយេស៊ូជ្រាបថា ក្រោយមកពួកអ្នកក្រុងសាម៉ារីនឹងទទួលការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ ពីព្រោះមុនលោកត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម នៅតំបន់យូឌាទាំងមូល នៅទូទាំងស្រុកសាម៉ារី និងរហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។—សកម្ម. ១:៨
៤. ពេលភីលីពផ្សព្វផ្សាយដល់ជនជាតិសាម៉ារី តើពួកគេមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? ហើយតើចំណុចអ្វីដែលប្រហែលជាធ្វើឲ្យពួកគេមានប្រតិកម្មបែបនោះ?
៤ ភីលីពឃើញថា អ្នកស្រុកសាម៉ារីប្រៀបដូចជា‹ស្រូវទុំល្មមច្រូត›។ (យ៉ូន. ៤:៣៥) ដំណឹងដែលភីលីពផ្សព្វផ្សាយពិតជាបានធ្វើឲ្យអ្នករស់នៅទីនោះ មានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះជនជាតិយូដាមិនប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងជនជាតិសាម៉ារីទេ ពួកគេភាគច្រើនថែមទាំងមើលងាយជនជាតិសាម៉ារីទៀតផង។ ប៉ុន្តែ ជនជាតិសាម៉ារីឃើញថា ដំណឹងល្អផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់មនុស្សគ្រប់រូបដោយមិនរើសមុខ។ នេះផ្ទុយស្រឡះពីចិត្តគំនិតដ៏ចង្អៀតចង្អល់របស់ពួកផារិស៊ី។ ដោយសារភីលីពផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងនិងមិនរើសមុខ នោះបង្ហាញថាគាត់មិនបានត្រូវបំពុលដោយចិត្តគំនិតរើសអើងរបស់ពួកអ្នកដែលមើលងាយជនជាតិសាម៉ារីឡើយ។ ហេតុនេះ មិនចម្លែកទេដែលជនជាតិសាម៉ារីមួយក្រុមធំ «ផ្ចង់អារម្មណ៍»ស្ដាប់ភីលីពនិយាយ។—សកម្ម. ៨:៦
៥-៧. សូមលើកឧទាហរណ៍ខ្លះដែលបង្ហាញថា ការភៀសខ្លួនរបស់គ្រិស្តសាសនិកនាំឲ្យដំណឹងល្អរីកសុសសាយ។
៥ សព្វថ្ងៃដូចនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែរ ការបៀតបៀនទៅលើរាស្ត្ររបស់ព្រះមិនបានរារាំងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់ពួកគេទេ។ អស់ជាច្រើនដង ការចាប់គ្រិស្តសាសនិកដាក់គុក ឬបង្ខំពួកគេឲ្យទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេង មានតែធ្វើឲ្យដំណឹងរាជាណាចក្របានឮដល់មនុស្ស ដែលរស់នៅតំបន់នោះប៉ុណ្ណោះ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់សក្ខីភាពយ៉ាងអស្ចារ្យក្នុងជំរំឃុំឃាំងណាត្ស៊ី។ ជនជាតិយូដាម្នាក់ដែលបានជួបសាក្សីនៅទីនោះ និយាយថា៖ «ការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នកទោសដែលជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យខ្ញុំជឿថា ជំនឿរបស់ពួកគេមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។ នៅទីបំផុត ខ្ញុំខ្លួនឯងក៏ទៅជាសាក្សីដែរ»។
៦ ក្នុងករណីខ្លះ សូម្បីតែពួកអ្នកប្រឆាំងដែលបានឮដំណឹងល្អ ក៏ព្រមទទួលយកដំណឹងនោះផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ សាក្សីម្នាក់ឈ្មោះហ្វ្រេន ដេស ដែលបានត្រូវបញ្ជូនទៅជំរំឃុំឃាំងគូសេននៅប្រទេសអូទ្រីស គាត់មានឱកាសបង្រៀនគម្ពីរដល់មន្ត្រីប៉ូលិសម្នាក់។ សូមស្រមៃគិតអំពីអំណររបស់ពួកគាត់ ដែលប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយបានជួបគ្នាម្ដងទៀតនៅមហាសន្និបាតរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយពួកគាត់ទាំងពីរជាអ្នកប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អ!
៧ រឿងស្រដៀងគ្នានេះក៏បានកើតឡើងដែរ នៅពេលដែលការបៀតបៀនបានបង្កឲ្យគ្រិស្តសាសនិកត្រូវភៀសខ្លួនទៅប្រទេសមួយទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៧០ មនុស្សជាច្រើននៅប្រទេសម៉ូសំប៊ិកបានឮដំណឹងល្អ នៅពេលដែលសាក្សីពីប្រទេសម៉ាឡាវីបានរត់ភៀសខ្លួនមករស់នៅទីនោះ។ ទោះជាក្រោយមក ការប្រឆាំងបានផ្ទុះឡើងនៅក្នុងប្រទេសម៉ូសំប៊ិកក្ដី កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅតែបន្ត។ បងហ្វ្រានស៊ីស្កូ ខូអាណា បាននិយាយថា៖ «ពិតមែនតែសាក្សីខ្លះបានត្រូវចាប់ខ្លួនជាច្រើនដងដោយសារកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ តែពេលមនុស្សជាច្រើនទទួលយកដំណឹងរាជាណាចក្រ នោះធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងជួយយើង ដូចលោកបានជួយគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែរ»។
៨. តើការផ្លាស់ប្ដូរខាងផ្នែកនយោបាយនិងសេដ្ឋកិច្ច មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ?
៨ ពិតណាស់ ការបៀតបៀនមិនមែនជាមូលហេតុតែមួយ ដែលនាំឲ្យគ្រិស្តសាសនារីកចម្រើននៅប្រទេសផ្សេងៗនោះទេ។ ក្នុងប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ ការផ្លាស់ប្ដូរខាងផ្នែកនយោបាយនិងសេដ្ឋកិច្ចបានបើកឱកាសឲ្យមនុស្សច្រើនភាសា និងច្រើនជាតិសាសន៍អាចឮដំណឹងរាជាណាចក្រ។ មនុស្សមួយចំនួនដែលរស់នៅក្នុងតំបន់សង្គ្រាម ឬតំបន់ក្រីក្រ បានភៀសខ្លួនទៅនៅកន្លែងដែលមានស្ថិរភាពជាង ហើយចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរនៅទឹកដីថ្មីដែលពួកគេបានទៅដល់។ លំហូរចូលនៃជនភៀសខ្លួនបាននាំឲ្យមានការបង្កើតតំបន់ ដែលនិយាយភាសាបរទេស។ តើអ្នកកំពុងព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្ស«ពីគ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ជនជាតិ និងគ្រប់ភាសា»ក្នុងតំបន់របស់អ្នកឬទេ?—បប. ៧:៩
«សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនោះដែរ» (សកម្មភាព ៨:៩-២៥)
«កាលដែលស៊ីម៉ូនឃើញពួកសាវ័កដាក់ដៃលើមនុស្សឲ្យទទួលឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះនោះគាត់ស្នើឲ្យលុយដល់ពួកគាត់»។—សកម្មភាព ៨:១៨
៩. តើស៊ីម៉ូនជាអ្នកណា? ហើយតាមមើលទៅ តើអ្វីបានទាក់ទាញចិត្តគាត់ឲ្យទៅឯភីលីព?
៩ ភីលីពបានធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើននៅស្រុកសាម៉ារី។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានធ្វើឲ្យមនុស្សពិការជាសះស្បើយ និងបានបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាច។ (សកម្ម. ៨:៦-៨) បុរសម្នាក់កោតស្ងើចយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអព្ភូតហេតុដែលភីលីពបានធ្វើ។ បុរសនោះឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាគ្រូវេទមន្តម្នាក់ដែលបណ្ដាជនគោរពយ៉ាងខ្លាំង។ ពួកគេនិយាយអំពីស៊ីម៉ូនថា៖ «បុរសនេះមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាពីព្រះ»។ ប៉ុន្តែឥឡូវ ស៊ីម៉ូនបានឃើញឫទ្ធានុភាពពិត របស់ព្រះតាមរយៈការអស្ចារ្យដែលភីលីពបានធ្វើ ដូច្នេះស៊ីម៉ូនក៏បានទៅជាអ្នកជឿដែរ។ (សកម្ម. ៨:៩-១៣) ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ក្រោយមកបំណងចិត្តរបស់ស៊ីម៉ូនបានត្រូវសាកល្បង។ តើតាមរបៀបណា?
១០. (ក) តើពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានធ្វើអ្វីនៅស្រុកសាម៉ារី? (ខ) ពេលស៊ីម៉ូនឃើញពួកអ្នកកាន់តាមថ្មីទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ដោយសារពេត្រុសនិងយ៉ូហានដាក់ដៃលើពួកគេ តើស៊ីម៉ូនបានធ្វើអ្វី?
១០ ពេលពួកសាវ័កដឹងអំពីការរីកចម្រើននៅស្រុកសាម៉ារី ពួកគាត់បានចាត់ពេត្រុសនិងយ៉ូហានឲ្យទៅទីនោះ។ (សូមមើលប្រអប់« ពេត្រុសប្រើ‹កូនសោនៃរាជាណាចក្រ›») ពេលសាវ័កទាំងពីរទៅដល់ទីនោះ ពួកគាត់បានដាក់ដៃលើពួកអ្នកកាន់តាមថ្មី ហើយពួកគេម្នាក់ៗបានទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ។ b ពេលស៊ីម៉ូនឃើញដូច្នេះ គាត់ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង រួចនិយាយទៅសាវ័កទាំងពីរថា៖ «សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនោះដែរ ដើម្បីពេលខ្ញុំដាក់ដៃលើអ្នកណា អ្នកនោះអាចទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ»។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ស៊ីម៉ូនថែមទាំងបានស្នើផ្ដល់ប្រាក់ឲ្យពួកគាត់ ក្នុងបំណងទិញឯកសិទ្ធិពិសេសនេះទៀតផង!—សកម្ម. ៨:១៤-១៩
១១. តើពេត្រុសបានដាស់តឿនអ្វីដល់ស៊ីម៉ូន? ហើយតើស៊ីម៉ូនបានតបឆ្លើយយ៉ាងណា?
១១ ពេត្រុសបានឆ្លើយតបទៅស៊ីម៉ូនយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ចូរឲ្យប្រាក់របស់អ្នកវិនាសទៅជាមួយនឹងអ្នកចុះ ពីព្រោះអ្នកគិតស្មានថាអាចយកប្រាក់មកដើម្បីទទួលអំណោយទានពីព្រះ។ អ្នកគ្មានចំណែកអ្វីសោះក្នុងរឿងនេះ ពីព្រោះព្រះឃើញថាចិត្តរបស់អ្នកមិនទៀងត្រង់ទេ»។ រួចមក ពេត្រុសបានដាស់តឿនស៊ីម៉ូនឲ្យប្រែចិត្ត និងឲ្យអធិដ្ឋានសុំការអភ័យទោស។ ពេត្រុសប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ចូរអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីអ្នកអាចទទួលការអភ័យទោសចំពោះបំណងចិត្តអាក្រក់របស់អ្នក›។ តាមមើលទៅ ស៊ីម៉ូនមិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់ទេ គាត់មានបំណងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ គ្រាន់តែគាត់មានការយល់ខុស។ ដូច្នេះ គាត់បានអង្វរពួកសាវ័កថា៖ «សូមអ្នកទាំងពីរអង្វរព្រះយេហូវ៉ាឲ្យខ្ញុំផង ដើម្បីកុំឲ្យអ្វីៗដែលអ្នកបាននិយាយកើតឡើងដល់ខ្ញុំ»។—សកម្ម. ៨:២០-២៤
១២. តើ«ការជួញដូរតួនាទី»បានរីករាលដាលយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងពិភពគ្រិស្តសាសនា?
១២ ការដែលពេត្រុសស្ដីបន្ទោសស៊ីម៉ូន គឺជាការព្រមានដល់គ្រិស្តសាសនិកនៅសព្វថ្ងៃ ស្ដីអំពី«ការជួញដូរតួនាទី»ក្នុងក្រុមជំនុំ។ ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពគ្រិស្តសាសនាមានរឿងបែបនេះច្រើនណាស់។ ជាការពិត សព្វវចនាធិប្បាយមួយបានសរសេរថា៖ «ការសិក្សាអំពីប្រវត្តិនៃការបោះឆ្នោតរបស់ប្រជុំគណៈសង្ឃជ្រើសរើសសម្ដេចប៉ាប នាំឲ្យអ្នកសិក្សាជឿថា រាល់ការបោះឆ្នោតច្រើនតែមានការជួញដូរ។ ក្នុងករណីជាច្រើន ការជួញដូរក្នុងកិច្ចប្រជុំគណៈសង្ឃជាទង្វើដែលឥតអៀនខ្មាស និងស្មោកគ្រោកបំផុត» (The Encyclopædia Britannica (1878) ដែលបានបោះពុម្ពលើកទី៩)។
១៣. តើគ្រិស្តសាសនិកត្រូវប្រយ័ត្នអ្វីខ្លះ ដើម្បីជៀសវាងពីការជួញដូរតួនាទីក្នុងក្រុមជំនុំ?
១៣ គ្រិស្តសាសនិកត្រូវប្រយ័ត្នចំពោះការជួញដូរតួនាទីក្នុងក្រុមជំនុំ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេមិនគួរព្យាយាមទទួលបានការពេញចិត្ត ដោយអែបអបជូនអំណោយ ឬសរសើរហួសហេតុពេកចំពោះអស់អ្នកដែលអាចផ្ដល់ឯកសិទ្ធិថែមទៀតដល់ពួកគេនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អស់អ្នកដែលបងប្អូនឯទៀតគិតថាអាចផ្ដល់ឯកសិទ្ធិ ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នដោយមិនលម្អៀង ឬស្រឡាញ់តែអ្នកដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ។ ករណីទាំងពីរនោះគឺពាក់ព័ន្ធនឹងការជួញដូរតួនាទី។ ពិតណាស់ អ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ព្រះគួរប្រព្រឹត្តជា«អ្នកតូចជាងគេ» ដោយរង់ចាំឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតាំងខ្លួនឲ្យទទួលឯកសិទ្ធិផ្សេងៗ។ (លូក. ៩:៤៨) ក្នុងអង្គការរបស់ព្រះ គ្មានតួនាទីឬភារកិច្ចសម្រាប់អស់អ្នក ដែលស្វែងរក«កិត្តិសព្ទ»ឲ្យខ្លួនឡើយ។—សុភ. ២៥:២៧
«តើអ្នកពិតជាយល់អ្វីដែលអ្នកកំពុងអានឬទេ?» (សកម្មភាព ៨:២៦-៤០)
១៤, ១៥. (ក) តើ«មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់អេត្យូពី»ជាអ្នកណា? ហើយតើតាមរបៀបណាភីលីពបានជួបគាត់? (ខ) តើមន្ត្រីអេត្យូពីនោះបានឆ្លើយតបយ៉ាងណាចំពោះដំណឹងដែលភីលីពប្រាប់? ហើយហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថា គាត់មិនបានទទួលការជ្រមុជទឹកដោយតក់ក្រហល់? (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)
១៤ បន្ទាប់មក ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានណែនាំភីលីព ឲ្យធ្វើដំណើរតាមផ្លូវពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅក្រុងកាសា។ ភីលីពប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីគាត់ត្រូវទៅទីនោះ? ប៉ុន្តែ បន្តិចទៀតគាត់នឹងដឹងចម្លើយ ក្រោយពីគាត់ជួបមន្ត្រីជនជាតិអេត្យូពីម្នាក់ ដែល«កំពុងអានឮៗពីសៀវភៅអេសាយ»។ (សូមមើលប្រអប់« តើជា‹ជនគម្រៀវ›ឬជា‹មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់›?») ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំភីលីព ឲ្យរត់ទៅជិតរទេះរបស់មន្ត្រីនោះ។ គាត់រត់ទៅជិតបណ្ដើរ សួរមន្ត្រីនោះបណ្ដើរថា៖ «តើអ្នកពិតជាយល់អ្វីដែលអ្នកកំពុងអានឬទេ?»។ មន្ត្រីអេត្យូពីឆ្លើយថា៖ «តើខ្ញុំអាចយល់យ៉ាងដូចម្ដេចបាន ប្រសិនបើគ្មានអ្នកណាបង្រៀនខ្ញុំ?»។—សកម្ម. ៨:២៦-៣១
១៥ មន្ត្រីអេត្យូពីបានអញ្ជើញភីលីពឲ្យឡើងជិះរទេះជាមួយគាត់។ សូមយើងស្រមៃគិតអំពីការសន្ទនានោះ! អត្តសញ្ញាណរបស់«ចៀម» ឬ«អ្នកបម្រើ»ដែលនៅក្នុងទំនាយរបស់អេសាយ ស្ថិតនៅជាអាថ៌កំបាំងយូរមកហើយ។ (អេ. ៥៣:១-១២) ប៉ុន្តែ កាលដែលពួកគាត់ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ភីលីពបានពន្យល់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់អេត្យូពីថា ទំនាយនេះបានសម្រេចតាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ដូចអស់អ្នកដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. មន្ត្រីអេត្យូពីដែលបានចូលសាសនាយូដាដឹងភ្លាមថា គាត់ត្រូវធ្វើអ្វី។ គាត់បាននិយាយទៅភីលីពថា៖ «មើល! កន្លែងនេះមានទឹកច្រើន! តើមានអ្វីដែលរារាំងខ្ញុំមិនឲ្យទទួលការជ្រមុជទឹក?»។ ភ្លាមៗនោះ គាត់បានចុះទៅក្នុងទឹក ហើយភីលីពបានជ្រមុជទឹកឲ្យគាត់! c (សូមមើលប្រអប់« ការជ្រមុជក្នុង‹ទឹកច្រើន›») រួចមក ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបានដឹកនាំភីលីពឲ្យទៅក្រុងអាសូតដើម្បីបំពេញភារកិច្ចថ្មី ហើយគាត់បន្តប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អនៅទីនោះ។—សកម្ម. ៨:៣២-៤០
១៦, ១៧. តើទេវតាកំពុងចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ គ្រិស្តសាសនិកសព្វថ្ងៃ ក៏មានឯកសិទ្ធិរួមចំណែកធ្វើកិច្ចការដូចភីលីពដែរ។ ជាញឹកញយ ពួកគេអាចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងរាជាណាចក្រ ដល់អស់អ្នកដែលពួកគេជួបក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាពេលធ្វើដំណើរជាដើម។ ក្នុងករណីជាច្រើន ពេលយើងជួបអ្នកណាម្នាក់ដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍លើដំណឹងល្អ នោះច្បាស់ជាមិនមែនរឿងចៃដន្យទេ។ គម្ពីរបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ទេវតាកំពុងដឹកនាំកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដើម្បីឲ្យដំណឹងនេះ បានទៅដល់«គ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ជនជាតិ»។ (បប. ១៤:៦) កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយបានត្រូវដឹកនាំដោយទេវតា ដូចលោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុន។ នៅក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូអំពីស្រូវសាលីនិងស្រងែ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ក្នុងអំឡុងរដូវច្រូតកាត់ដែលជាទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ «បណ្ដាទេវតាគឺជាអ្នកច្រូត»។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា ទេវតាទាំងនោះនឹង«ដកអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល ព្រមទាំងដកមនុស្សទាំងអស់ដែលប្រព្រឹត្តប្រឆាំងច្បាប់ ចេញពីរាជាណាចក្ររបស់លោក»។ (ម៉ាថ. ១៣:៣៧-៤១) នៅដំណាលគ្នានោះ បណ្ដាទេវតានឹងជួយប្រមូលពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ទាញនាំ ឲ្យទទួលមត៌កក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ ឬទៅជាសមាជិក«មនុស្សមួយក្រុមធំ»នៃ«ចៀមឯទៀត» ឲ្យចូលក្នុងអង្គការរបស់លោក។—បប. ៧:៩; យ៉ូន. ៦:៤៤, ៦៥; ១០:១៦
១៧ យើងអាចឃើញភ័ស្តុតាងយ៉ាងច្បាស់ថាទេវតាកំពុងធ្វើកិច្ចការទាំងនេះ ដោយសារមនុស្សខ្លះដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយបានប្រាប់យើងថា ពួកគេបានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះ។ សូមពិចារណាបទពិសោធន៍មួយរបស់អ្នកផ្សាយពីរនាក់ ដែលបាននាំក្មេងប្រុសតូចម្នាក់ទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយ។ ពេលជិតដល់ថ្ងៃត្រង់ សាក្សីទាំងពីរហៀបនឹងឈប់ផ្សព្វផ្សាយ តែគួរឲ្យចម្លែកក្មេងប្រុសនោះចង់ផ្សព្វផ្សាយផ្ទះមួយទៀត។ តាមពិតក្មេងប្រុសនោះ បានទៅគោះទ្វារផ្ទះនោះដោយខ្លួនឯង! រួចមក មាននារីវ័យក្មេងម្នាក់ចេញមកបើកទ្វារ ហើយសាក្សីទាំងពីរនាក់ក៏ចូលទៅនិយាយជាមួយនឹងនាង។ ពួកគាត់ពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ពេលនារីនោះប្រាប់ថា នាងទើបតែបានអធិដ្ឋានទៅព្រះសុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់មកជួយពន្យល់គម្ពីរដល់នាង។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏រៀបចំសិក្សាគម្ពីរជាមួយនារីនោះ!
«ព្រះអើយ មិនថាលោកជាអ្នកណាទេ សូមជួយខ្ញុំផង»
១៨. ហេតុអ្វីយើងគួរឲ្យតម្លៃខ្ពស់ចំពោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ?
១៨ សព្វថ្ងៃក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត អ្នកមានកិត្តិយសរួមការងារជាមួយនឹងទេវតាធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយក្នុងកម្រិតដ៏ធំ ដែលមិនធ្លាប់មានពីមុន។ សូមឲ្យតម្លៃខ្ពស់ចំពោះឯកសិទ្ធិនេះ។ ពេលអ្នកព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាព អ្នកនឹងមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបន្តប្រកាស«ដំណឹងល្អអំពីលោកយេស៊ូ»។—សកម្ម. ៨:៣៥
a នេះមិនមែនជាសាវ័កភីលីពទេ។ ប៉ុន្តែ ដូចបានរៀបរាប់នៅជំពូកទី៥ក្នុងសៀវភៅនេះ គាត់នៅក្នុងចំណោម‹បុរស៧នាក់ដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ› ដែលបានត្រូវតែងតាំងឲ្យចែកអាហារប្រចាំថ្ងៃ ដល់ស្ត្រីមេម៉ាយជនជាតិយូដាដែលនិយាយភាសាក្រិច និងស្ត្រីមេម៉ាយជនជាតិយូដាដែលនិយាយភាសាហេប្រឺក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។—សកម្ម. ៦:១-៦
b តាមមើលទៅនៅសម័យនោះ ជាធម្មតាអ្នកកាន់តាមថ្មីបានទទួលការរើសតាំងឬឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ក្នុងពេលដែលពួកគេទទួលការជ្រមុជទឹក។ នេះផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមឲ្យពួកគេធ្វើជាស្ដេចនិងជាសង្ឃ ជាមួយលោកយេស៊ូនៅស្ថានសួគ៌។ (២កូ. ១:២១, ២២; បប. ៥:៩, ១០; ២០:៦) ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីពិសេសនេះ អ្នកកាន់តាមថ្មីមិនបានត្រូវរើសតាំងក្នុងពេលដែលពួកគេទទួលការជ្រមុជទឹកទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រោយពីពេត្រុសនិងយ៉ូហានដាក់ដៃលើគ្រិស្តសាសនិកដែលទើបទទួលការជ្រមុជទឹក ទើបពួកគេទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ និងសមត្ថភាពធ្វើការអស្ចារ្យ។
c បុរសជនជាតិអេត្យូពីនេះ មិនបានទទួលការជ្រមុជទឹកដោយតក់ក្រហល់ឡើយ។ ហេតុអ្វីយើងដឹង? ដោយសារគាត់ជាអ្នកចូលសាសនាយូដា ហេតុនេះគាត់មានចំណេះអំពីបទគម្ពីរ និងស្គាល់ទំនាយអំពីមេស្ស៊ីរួចហើយ។ ដូច្នេះ ពេលគាត់ដឹងអំពីតួនាទីលោកយេស៊ូក្នុងគោលបំណងរបស់ព្រះ គាត់អាចទទួលការជ្រមុជទឹកភ្លាមៗបាន។
