ជំពូកទី២០
«បន្ដដុះដាលចម្រើនឡើង» ទោះជាមានការប្រឆាំងក្ដី
របៀបដែលអាប៉ូឡុសនិងប៉ូលជួយធ្វើឲ្យដំណឹងល្អបន្តរីកចម្រើន
មានមូលដ្ឋានលើសកម្មភាព ១៨:២៣–១៩:៤១
១, ២. (ក) តើប៉ូលនិងគ្នារបស់គាត់ប្រឈមមុខគ្រោះថ្នាក់អ្វីនៅក្រុងអេភេសូរ? (ខ) តើយើងនឹងពិគ្រោះចំណុចអ្វីក្នុងជំពូកនេះ?
សំឡេងស្រែកនិងសំឡេងសន្ធឹកជើងរត់ផ្អើលឈូឆរ បានលាន់ឮពេញដងផ្លូវក្រុងអេភេសូរ។ ក្រុមមនុស្សចងកំហឹងប្រមូលផ្ដុំគ្នា ហើយអំពើហិង្សាក៏ផ្ទុះឡើង! គ្នាពីរនាក់របស់សាវ័កប៉ូលបានត្រូវចាប់ខ្លួន ហើយអូសចេញទៅ។ ផ្លូវដ៏ធំទូលាយដែលមានហាងផ្សេងៗជាច្រើន ប្រែទៅជាស្ងាត់ច្រៀបភ្លាមៗ ដោយសារក្រុមមនុស្សបានពពាក់ពពូនគ្នា សម្រុកចូលទៅក្នុងសាលមហោស្រព។ សាលនោះអាចដាក់មនុស្សបានរហូតដល់២៥.០០០នាក់។ មនុស្សភាគច្រើនមិនដឹងថា ភាពចលាចលនេះបណ្ដាលមកពីអ្វីទេ ប៉ុន្តែពួកគេគិតថាវិហារនិងព្រះអាតេមីសជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ កំពុងរងការគំរាមកំហែង។ ដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមស្រែកម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «ព្រះអាតេមីសនៃក្រុងអេភេសូរគឺឧត្ដុង្គឧត្ដម!»។—សកម្ម. ១៩:៣៤
២ ជាថ្មីម្ដងទៀត យើងឃើញថាសាថានព្យាយាមប្រើក្រុមមនុស្សដ៏ឃោរឃៅ ឲ្យរារាំងការផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ ពិតណាស់ ការគំរាមកំហែងដោយប្រើហិង្សាមិនមែនជាវិធីតែមួយគត់ ដែលសាថានប្រើនោះទេ។ ក្នុងជំពូកនេះ យើងនឹងពិគ្រោះអំពីកលល្បិចមួយចំនួនដែលសាថានបានប្រើ ក្នុងបំណងបំផ្លាញកិច្ចការនិងសាមគ្គីភាពរបស់គ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១។ សំខាន់ជាងនោះទៅទៀត យើងនឹងឃើញថាកលល្បិចទាំងអស់របស់វាបរាជ័យទាំងស្រុង ពីព្រោះ«បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបន្តដុះដាលចម្រើនឡើង ហើយមានអំណាចខ្លាំងក្លា»។ (សកម្ម. ១៩:២០) ហេតុអ្វីគ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យនោះទទួលជោគជ័យ? គឺហេតុផលដូចគ្នាដែលយើងទទួលជោគជ័យនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ មូលហេតុមួយគឺ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យយើងជោគជ័យ។ ម្យ៉ាងទៀត ដូចគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ យើងត្រូវធ្វើតាមការណែនាំដែលយើងបានទទួល។ មួយទៀត ដោយជំនួយពីឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ យើងអាចបណ្ដុះគុណសម្បត្តិដែលនឹងជួយយើង ឲ្យទទួលជោគជ័យក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ជាដំបូង សូមយើងពិចារណាគំរូរបស់អាប៉ូឡុស។
«គាត់ជាអ្នកដែលស្គាល់បទគម្ពីរច្បាស់» (សកម្មភាព ១៨:២៤-២៨)
៣, ៤. តើអាគីឡានិងព្រីស៊ីលបានកត់សម្គាល់ឃើញថាអាប៉ូឡុសខ្វះអ្វី? ហើយតើពួកគេបានធ្វើអ្វី?
៣ ជនជាតិយូដាម្នាក់ឈ្មោះអាប៉ូឡុសបានមកដល់ក្រុងអេភេសូរ ក្នុងអំឡុងពេលដែលប៉ូលកំពុងធ្វើដំណើរជាសាសនទូតលើកទី៣មកក្រុងនេះដែរ។ អាប៉ូឡុសមកពីក្រុងអាឡិចសង់ទ្រា ជាក្រុងដ៏ល្បីល្បាញក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប។ អាប៉ូឡុសមានលក្ខណៈពិសេសមួយចំនួន និងជាអ្នកដែលប្រសប់និយាយ ហើយគាត់«ស្គាល់បទគម្ពីរច្បាស់»។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ«ដោយសារឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ» គាត់មានចិត្តខ្នះខ្នែង ហើយនិយាយយ៉ាងក្លាហានអំពីព្រះ ក្នុងសាលាប្រជុំរបស់ជនជាតិយូដា។—សកម្ម. ១៨:២៤, ២៥
៤ អាគីឡានិងព្រីស៊ីលបានស្ដាប់អាប៉ូឡុសនិយាយ។ ពួកគេប្រាកដជារំភើបចិត្តណាស់ ពេលឮអាប៉ូឡុស«បង្រៀនយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីលោកយេស៊ូ»។ ពិតមែនតែអាប៉ូឡុសបង្រៀនយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីលោកយេស៊ូ តែមិនយូរប៉ុន្មានប្ដីប្រពន្ធជាគ្រិស្តសាសនិកនេះកត់សម្គាល់ឃើញថា អាប៉ូឡុសខ្វះចំណេះសំខាន់ៗមួយចំនួន។ អាប៉ូឡុស«ស្គាល់តែការជ្រមុជទឹករបស់យ៉ូហានប៉ុណ្ណោះ»។ ទោះជាប្ដីប្រពន្ធដ៏សាមញ្ញនេះជាអ្នកដេរត្រសាលក៏ដោយ ពួកគេមិនភ័យខ្លាចចំពោះសមត្ថភាព ឬការអប់រំរបស់អាប៉ូឡុសឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ «ពួកគេក៏នាំគាត់ទៅដោយឡែកពីគេ ហើយពន្យល់អំពីផ្លូវរបស់ព្រះឲ្យគាត់យល់បានត្រឹមត្រូវជាង»។ (សកម្ម. ១៨:២៥, ២៦) តើបុរសដែលប្រសប់និយាយនេះមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? ជាក់ស្ដែងណាស់ អាប៉ូឡុសបានបង្ហាញគុណសម្បត្តិដ៏សំខាន់បំផុតមួយគឺ ចិត្តរាបទាប។ នេះជាគុណសម្បត្តិដែលគ្រិស្តសាសនិកគ្រប់រូបគួរបណ្ដុះឲ្យមាន។
៥, ៦. តើអ្វីបានជួយអាប៉ូឡុសឲ្យកាន់តែមានភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? ហើយតើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់គាត់?
៥ អាប៉ូឡុសព្រមទទួលជំនួយពីអាគីឡានិងព្រីស៊ីល នេះបានជួយគាត់ឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ អាប៉ូឡុសបានធ្វើដំណើរទៅខេត្តអាខេយ៉ា ហើយគាត់បាន«ផ្ដល់ជំនួយយ៉ាងច្រើន»ដល់បងប្អូននៅទីនោះ។ គាត់ថែមទាំងបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងល្អ ដល់ជនជាតិយូដាដែលអះអាងថា លោកយេស៊ូមិនមែនជាមេស្ស៊ីដែលព្រះបានប្រាប់ទុកជាមុនទេ។ លូកាបានសរសេរអំពីអាប៉ូឡុសថា៖ «គាត់បញ្ជាក់ជាសាធារណៈដោយចិត្តខ្នះខ្នែង ទាំងវែកញែកហេតុផលដល់ជនជាតិយូដាពីបទគម្ពីរថាលោកយេស៊ូគឺជាគ្រិស្ត ហើយបង្ហាញពួកគេថាសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគេគឺខុស»។ (សកម្ម. ១៨:២៧, ២៨) អាប៉ូឡុសពិតជាបានជួយក្រុមជំនុំច្រើនណាស់! ប្រាកដមែន គាត់បានរួមចំណែកធ្វើឲ្យ«បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»បន្តរីកដុះដាល។ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់អាប៉ូឡុស?
៦ គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់គួរបណ្ដុះចិត្តរាបទាប ដែលជាគុណសម្បត្តិដ៏សំខាន់ចាំបាច់។ ពិតណាស់យើងម្នាក់ៗបានទទួលអំណោយខុសៗគ្នា មិនថាជាទេពកោសល្យពីកំណើត បទពិសោធន៍ ឬចំណេះដឹងដែលយើងមានទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ចិត្តរាបទាបគួរលេចធ្លោជាងសមត្ថភាព ឬអំណោយដែលយើងបានទទួល។ បើមិនដូច្នេះទេ ចំណុចខ្លាំងរបស់យើងអាចក្លាយទៅជាចំណុចខ្សោយវិញ។ សមត្ថភាពរបស់យើងអាចធ្វើឲ្យយើងមានភាពក្រអឺតក្រទម។ (១កូ. ៤:៧; យ៉ា. ៤:៦) បើយើងពិតជាមានចិត្តរាបទាប យើងនឹងព្យាយាមចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថា ប្រសើរជាងយើង។ (ភី. ២:៣) យើងនឹងមិនអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តឬតវ៉ា ពេលបងប្អូនឯទៀតជូនយោបល់យើងឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹងមិនប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគំនិតរបស់ខ្លួន ពេលដឹងថាអ្វីដែលយើងគិតមិនស្របតាមការយល់ដឹង ឬការណែនាំថ្មីៗដែលមកពីឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ។ ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់លោក នឹងបន្តប្រើយើង ដរាបណាយើងរក្សាចិត្តរាបទាប។—លូក. ១:៥១, ៥២
៧. តើប៉ូលនិងអាប៉ូឡុសបានបង្ហាញចិត្តរាបទាបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ការមានចិត្តរាបទាបក៏ជួយការពារកុំឲ្យមានការប្រកួតប្រជែងគ្នាដែរ។ សូមស្រមៃគិតទៅមើល តើសាថានខំប្រឹងខ្លាំងយ៉ាងណាដើម្បីធ្វើឲ្យគ្រិស្តសាសនិកសម័យដើមបែកសាមគ្គីគ្នា? សាថានមុខជាសប្បាយចិត្តណាស់ បើអាប៉ូឡុសនិងសាវ័កប៉ូលដែលជាបុគ្គលមានចិត្តខ្នះខ្នែង បែរជាប្រកួតប្រជែងគ្នា ហើយព្យាយាមធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាបុគ្គលសំខាន់បំផុតក្នុងក្រុមជំនុំ! តាមពិតគឺស្រួលឲ្យពួកគាត់មានចិត្តគំនិតបែបនោះ ពីព្រោះក្នុងក្រុមជំនុំកូរិនថូស មានបងប្អូនខ្លះចាប់ផ្ដើមនិយាយថា៖ «ខ្ញុំកាន់តាមប៉ូល» រីឯបងប្អូនខ្លះទៀតនិយាយថា៖ «តែខ្ញុំកាន់តាមអាប៉ូឡុស»។ តើប៉ូលនិងអាប៉ូឡុសបានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យបែងចែកបក្សពួកឬ? មិនមែនទាល់តែសោះ! ដោយចិត្តរាបទាបប៉ូលទទួលស្គាល់ថា អាប៉ូឡុសខំប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ហើយប៉ូលបានឲ្យភារកិច្ចថែមទៀតដល់គាត់។ ចំណែកអាប៉ូឡុសវិញ គាត់បានធ្វើតាមការណែនាំរបស់ប៉ូល។ (១កូ. ១:១០-១២; ៣:៦, ៩; ទីត. ៣:១២, ១៣) នេះជាគំរូល្អសម្រាប់យើងក្នុងការសហការគ្នាដោយចិត្តរាបទាប!
«ខំបញ្ជាក់ហេតុផលដើម្បីឲ្យពួកគេជឿអំពីរាជាណាចក្រ» (សកម្មភាព ១៨:២៣; ១៩:១-១០)
៨. តើប៉ូលត្រឡប់ទៅក្រុងអេភេសូរវិញតាមផ្លូវណា? ហើយហេតុអ្វី?
៨ ប៉ូលបានសន្យាថានឹងត្រឡប់ទៅក្រុងអេភេសូរវិញ ហើយគាត់ពិតជាបានធ្វើតាមពាក្យសន្យាមែន។ a (សកម្ម. ១៨:២០, ២១) ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់អំពីផ្លូវដែលគាត់ធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅវិញ។ ជំពូកមុនបានរៀបរាប់ថា ប៉ូលនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូកស្រុកស៊ីរី។ ដើម្បីទៅដល់ក្រុងអេភេសូរ គាត់អាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវកាត់ចូលក្រុងសេលូសៀ រួចឡើងសំពៅ ហើយឆ្ពោះទៅកាន់ក្រុងអេភេសូរតែម្ដង។ ប៉ុន្តែជាជាងធ្វើដូច្នោះ គាត់បានធ្វើដំណើរ«តាមផ្លូវមួយដែលនៅឆ្ងាយពីសមុទ្រ»។ តាមការគណនាមួយ ការធ្វើដំណើររបស់ប៉ូលនៅសកម្មភាព ១៨:២៣ និង១៩:១ អាចមានចម្ងាយរហូតដល់១.៦០០គីឡូម៉ែត្រ! ហេតុអ្វីបានជាប៉ូលជ្រើសរើសផ្លូវធ្វើដំណើរវែងឆ្ងាយបែបនេះ? ពីព្រោះគាត់មានគោលដៅ«ពង្រឹងកម្លាំងចិត្តពួកអ្នកកាន់តាមគ្រប់គ្នា»។ (សកម្ម. ១៨:២៣) ដូចការធ្វើដំណើរទាំងពីរលើកមុន ការធ្វើដំណើរជាសាសនាទូតលើកទី៣នេះ ក៏នឹងធ្វើឲ្យគាត់នឿយហត់យ៉ាងខ្លាំងដែរ។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនស្ដាយកម្លាំងរបស់គាត់ទេ។ នៅសព្វថ្ងៃ ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនិងប្រពន្ធពួកគាត់ ក៏មានចិត្តគំនិតដូចប៉ូលដែរ។ យើងពិតជាដឹងគុណពួកគាត់ ដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយមិនគិតប្រយោជន៍ខ្លួន។
៩. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់តាមមួយក្រុមនោះទទួលការជ្រមុជទឹកម្ដងទៀត? ហើយតើយើងអាចរៀនអ្វីពីពួកគេ?
៩ ពេលប៉ូលមកដល់ក្រុងអេភេសូរ គាត់បានរកឃើញអ្នកកាន់តាមមួយក្រុមរបស់យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក។ ពួកគេមានគ្នា១២នាក់។ ពួកគេបានទទួលការជ្រមុជទឹកក្រោមការរៀបចំ ដែលលែងមានសុពលភាពទៀត។ លើសពីនេះ ពួកគេហាក់ដូចជាមានចំណេះតិចតួច ឬមិនមានចំណេះសោះអំពីឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ។ ប៉ូលបានពន្យល់ពួកគេអំពីអត្ថន័យនៃការជ្រមុជទឹកក្នុងនាមលោកយេស៊ូ។ ដូចអាប៉ូឡុស ពួកគេមានចិត្តរាបទាប ហើយរំភើបចិត្តចង់រៀន។ ក្រោយពីពួកគេបានទទួលការជ្រមុជទឹកក្នុងនាមលោកយេស៊ូ ពួកគេក៏ទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ និងសមត្ថភាពធ្វើការអស្ចារ្យ។ គំរូពួកគេបង្រៀនយើងថា បើយើងបន្តធ្វើតាមការណែនាំរបស់អង្គការព្រះយេហូវ៉ាដែលកំពុងរីកចម្រើន នោះយើងនឹងទទួលពរជាក់ជាមិនខាន។—សកម្ម. ១៩:១-៧
១០. ហេតុអ្វីប៉ូលរើពីសាលាប្រជុំទៅឯសាលក្នុងសាលាវិញ? ហើយតើនេះជាគំរូយ៉ាងណាសម្រាប់យើងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ?
១០ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ក៏មានការរីកចម្រើនមួយទៀត។ ប៉ូលបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងក្លាហាននៅក្នុងសាលាប្រជុំអស់បីខែ។ ទោះជាគាត់«ខំបញ្ជាក់ហេតុផលដើម្បីឲ្យពួកគេជឿអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»ក៏ដោយ ក៏អ្នកខ្លះរឹងចចេស ហើយប្រឆាំងកាន់តែខ្លាំង។ ជាជាងខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាជាមួយនឹងពួកអ្នកដែល«និយាយអាក្រក់អំពីផ្លូវនៃសេចក្ដីពិត» ប៉ូលចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅឯសាលក្នុងសាលារៀនមួយ។ (សកម្ម. ១៩:៨, ៩) ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលចង់បន្តធ្វើតាមអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលកំពុងរីកចម្រើន ពួកគេត្រូវប្ដូរពីសាលាប្រជុំ ទៅឯសាលនៅក្នុងសាលារៀនវិញ។ ដូចប៉ូល ពេលយើងឃើញថាម្ចាស់ផ្ទះមិនព្រមស្ដាប់ ឬគ្រាន់តែចង់ឈ្លោះប្រកែក ជាការល្អដែលយើងគួរប្រញាប់បញ្ចប់ការសន្ទនា ដោយសារនៅមានមនុស្សជាច្រើនទៀតដែលមានលក្ខណៈដូចចៀម ចង់ស្ដាប់ដំណឹងដ៏លើកទឹកចិត្តពីយើង!
១១, ១២. (ក) ស្ដីអំពីភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងការចេះបត់បែនតាមកាលៈទេសៈ តើប៉ូលបានទុកគំរូយ៉ាងណា? (ខ) តើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តខ្នះខ្នែងនិងចេះបត់បែនក្នុងការផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប៉ូលបង្រៀននៅក្នុងសាលនៃសាលានោះ ប្រហែលជាពីម៉ោង១១:០០ព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង៤:០០រសៀល។ (សកម្ម. ១៩:៩) នោះទំនងជាពេលក្ដៅខ្លាំងជាងគេ ហើយស្ងាត់បំផុត ដោយសារជាម៉ោងដែលមនុស្សជាច្រើនឈប់ពីការងារ ដើម្បីបរិភោគនិងសម្រាក។ សូមស្រមៃគិត បើប៉ូលធ្វើតាមកាលវិភាគនោះយ៉ាងដិតដល់អស់ពីរឆ្នាំពេញ នោះគាត់បានចំណាយពេលបង្រៀននិងផ្សព្វផ្សាយ លើសពី៣.០០០ម៉ោង។ b នេះក៏ជាមូលហេតុមួយទៀត ដែលធ្វើឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបន្តដុះដាលចម្រើនឡើង។ ប៉ូលជាមនុស្សឧស្សាហ៍ និងចេះបត់បែនតាមកាលៈទេសៈ។ គាត់បានកែសម្រួលកាលវិភាគផ្សព្វផ្សាយរបស់គាត់ ដើម្បីឲ្យស្របតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សក្នុងតំបន់នោះ។ តើនេះនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី? គម្ពីរចែងថា៖ «អស់អ្នកដែលរស់នៅខេត្តអាស៊ី ទាំងពួកយូដាទាំងពួកក្រិច បានឮបណ្ដាំរបស់លោកម្ចាស់»។ (សកម្ម. ១៩:១០) ប៉ូលពិតជាបានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់មែន!
យើងខំព្យាយាមដើម្បីប្រាប់មនុស្សនៅគ្រប់ទីកន្លែង
១២ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យបច្ចុប្បន្ន ក៏ឧស្សាហ៍ព្យាយាមនិងចេះបត់បែនដែរ។ យើងព្យាយាមគិតយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីពេលវេលានិងទីកន្លែង ដែលយើងអាចជួបមនុស្សជាច្រើន។ យើងផ្សព្វផ្សាយនៅតាមផ្លូវ នៅផ្សារ និងនៅចំណតយានយន្ត។ ណាមួយទៀត យើងអាចផ្សព្វផ្សាយតាមទូរស័ព្ទ ឬសរសេរសំបុត្រ។ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ យើងខិតខំទៅជួបមនុស្សនៅពេលណាដែលពួកគេទំនងជានៅផ្ទះ។
«បន្តដុះដាលចម្រើនឡើង» ទោះជាមានវិញ្ញាណអាក្រក់ក្ដី (សកម្មភាព ១៩:១១-២២)
១៣, ១៤. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យប៉ូលមានអំណាចអ្វី? (ខ) តើកូនប្រុសៗរបស់ស៊ីវ៉ាបានយល់ខុសអ្វី? ហើយតើសាសនាគ្រិស្តជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃយល់ខុសស្រដៀងគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ លូកាបានប្រាប់ថាកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់ប៉ូល បាននាំឲ្យមានលទ្ធផលដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់។ នេះដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ ឲ្យធ្វើ«ការដែលប្រកបទៅដោយឫទ្ធានុភាពយ៉ាងអស្ចារ្យ»។ សូម្បីតែក្រណាត់ឬអៀមដែលប៉ូលប្រើ ក៏អាចធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺជាសះស្បើយបានដែរ ព្រមទាំងអាចបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចចេញទៀតផង។ c (សកម្ម. ១៩:១១, ១២) ជ័យជម្នះដ៏អស្ចារ្យទាំងនោះលើកងកម្លាំងរបស់សាថាន បានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់មនុស្សជាច្រើន តែមិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាពេញចិត្តទេ។
១៤ អ្នកខ្លះ«ពីចំណោមជនជាតិយូដាដែលធ្វើដំណើរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ដើម្បីបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាច» ពួកគេព្យាយាមធ្វើតាមអព្ភូតហេតុរបស់ប៉ូល។ ពួកគេមួយចំនួនខំប្រឹងបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាច ដោយនូវនាមលោកយេស៊ូនិងប៉ូល។ លូកាបានលើកឡើងអំពីកូនប្រុស៧នាក់របស់ស៊ីវ៉ា ដែលជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារសង្ឃ ដែលព្យាយាមធ្វើតាមប៉ូល។ ប៉ុន្តែ ពួកវិញ្ញាណកំណាចនិយាយទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំស្គាល់យេស៊ូ ហើយដឹងថាប៉ូលជាអ្នកណា តែតើពួកអ្នកឯងជាអ្នកណា?»។ លុះនិយាយចប់ បុរសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល ក៏លោតទៅវាយពួកគេម្នាក់ៗដូចជាសត្វសាហាវ រហូតដល់ពួកគេរត់ចេញទាំងរបួស ហើយគ្មានសម្លៀកបំពាក់។ (សកម្ម. ១៩:១៣-១៦) មនុស្សអាចឃើញច្បាស់ថាប៉ូលបានទទួលអំណាចពីព្រះ ហើយថាសាសនាមិនពិតគ្មានអំណាចសោះ។ នេះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា«បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា» មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្រៃលែង។ នៅសព្វថ្ងៃមនុស្សរាប់លាននាក់យល់ខុសថា គ្រាន់តែហៅឈ្មោះលោកយេស៊ូ ឬហៅខ្លួនឯងថា«ជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត» គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ប៉ុន្តែ ដូចប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូថា មានតែអស់អ្នកដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោកប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងពិតប្រាកដសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។—ម៉ាថ. ៧:២១-២៣
១៥. ស្ដីអំពីមន្តអាគមឬវត្ថុដែលទាក់ទងនឹងមន្តអាគម តើតាមរបៀបណាយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកអ្នកក្រុងអេភេសូរ?
១៥ ពេលមនុស្សនៅតំបន់ផ្សេងៗឮអំពីភាពបរាជ័យដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់របស់កូនប្រុសៗស៊ីវ៉ា នោះធ្វើឲ្យពួកគេកោតខ្លាចព្រះ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សជាច្រើនបានទៅជាអ្នកជឿ ហើយបោះបង់ចោលការប្រព្រឹត្តដែលទាក់ទងនឹងអំពើវេទមន្ត។ វប្បធម៌របស់ក្រុងអេភេសូរ គឺពោរពេញទៅដោយអំពើមន្តអាគម។ ការប្រើសៀវភៅគាថានិងការប្រើវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធិ មានប្រជាប្រិយភាពខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវពួកអ្នកក្រុងអេភេសូរជាច្រើនបែរជាយកសៀវភៅទាំងអស់ ដែលទាក់ទងនឹងមន្តអាគម មកដុតចោលជាសាធារណៈ ទោះជាសៀវភៅទាំងនោះមានតម្លៃថ្លៃក៏ដោយ (នៅសម័យបច្ចុប្បន្នមានតម្លៃរាប់ម៉ឺនដុល្លារ)។ d លូកាសរសេរថា៖ «ដូច្នេះ បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបន្តដុះដាលចម្រើនឡើង ហើយមានអំណាចខ្លាំងក្លា»។ (សកម្ម. ១៩:១៧-២០) នេះពិតជាភ័ស្តុតាងដ៏អស្ចារ្យណាស់ដែលបង្ហាញថា សេចក្ដីពិតបានឈ្នះលើសេចក្ដីមិនពិតរបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាច! មនុស្សស្មោះត្រង់ទាំងនោះបានទុកគំរូល្អសម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃ មែនទេ? ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលពោរពេញទៅដោយមន្តអាគម។ បើយើងរកឃើញថាយើងមានរបស់ណាមួយដែលជាប់ទាក់ទងនឹងមន្តអាគម ឬទាក់ទងនឹងអបិយជំនឿ យើងក៏ត្រូវធ្វើដូចពួកអ្នកក្រុងអេភេសូរដែរ គឺយើងត្រូវបំផ្លាញចោលរបស់ទាំងនោះភ្លាមៗ ទោះជាវាមានតម្លៃថ្លៃក្ដី! ដូច្នេះ យើងត្រូវតាំងចិត្តមិនពាក់ព័ន្ធអ្វីក៏ដោយដែលទាក់ទងនឹងមន្តអាគម។
«ភាពជ្រួលច្របល់ជាខ្លាំងបានកើតឡើង» (សកម្មភាព ១៩:២៣-៤១)
«អ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ពួកយើងចម្រុងចម្រើនដោយសារមុខរបរនេះឯង»។—សកម្មភាព ១៩:២៥
១៦, ១៧. (ក) សូមរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលដេមេទ្រាសបង្កឲ្យមានភាពជ្រួលច្របល់ក្នុងក្រុងអេភេសូរ។ (ខ) តើពួកអ្នកក្រុងអេភេសូរបានធ្វើអ្វី ដែលបង្ហាញថាពួកគេជាមនុស្សជ្រុលនិយម?
១៦ ឥឡូវ សូមយើងពិចារណាអំពីកលល្បិចរបស់សាថាន ដូចបានបង្ហាញដោយដំណើររឿងដែលលូកាបានរៀបរាប់ថា៖ «ភាពជ្រួលច្របល់ជាខ្លាំងបានកើតឡើងដោយសារផ្លូវនៃសេចក្ដីពិត»។ លូកាមិនបាននិយាយបំផ្លើសទេ។ e (សកម្ម. ១៩:២៣) ជាងធ្វើប្រាក់ម្នាក់ឈ្មោះដេមេទ្រាស បានបង្កឲ្យមានភាពជ្រួលច្របល់នោះ។ គាត់បាននិយាយញុះញង់ពួកជាងធ្វើប្រាក់ឯទៀតថា ពួកគេចម្រុងចម្រើនដោយសារមុខរបរលក់រូបព្រះនេះឯង។ គាត់ថែមទាំងនិយាយថា អ្វីដែលប៉ូលផ្សព្វផ្សាយគឺជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ខ្លាំងមកលើរបររកស៊ីរបស់ពួកគេ គឺរូបព្រះរបស់ពួកគេនឹងលក់លែងដាច់ទៀត ដោយសារគ្រិស្តសាសនិកមិនគោរពបូជារូបព្រះទេ។ បន្ទាប់មក គាត់បានបង្កូកប្រកាសប្រាប់ពួកអ្នកស្ដាប់ ឲ្យមានមោទនភាពចំពោះក្រុងនិងចំពោះជាតិសាសន៍របស់ខ្លួន ហើយព្រមានពួកគេថា ព្រះអាតេមីសនិងវិហារដ៏ឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ពួកគេកំពុងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ ដែលអាចនឹង«វិនាសសាបសូន្យទៅ»។—សកម្ម. ១៩:២៤-២៧
១៧ ពាក្យញុះញង់របស់ដេមេទ្រាសពិតជាបានផលមែន។ ពួកជាងធ្វើប្រាក់ឯទៀតចាប់ផ្ដើមស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះអាតេមីសនៃក្រុងអេភេសូរគឺឧត្ដុង្គឧត្ដម!»។ ហេតុនេះ ក្រុងទាំងមូលក៏ធ្លាក់ទៅក្នុងភាពចលាចល រហូតនាំឲ្យកើតមានអំពើហិង្សា ដូចបានរៀបរាប់នៅដើមជំពូកនេះ។ f ប៉ូលជាមនុស្សដែលលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ដូច្នេះគាត់ចង់ចេញទៅសាលមហោស្រព ដើម្បីនិយាយជាមួយនឹងក្រុមមនុស្សទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមឯទៀតបានឃាត់គាត់ កុំឲ្យប្រថុយជីវិតទៅទីនោះឡើយ។ បុរសម្នាក់ឈ្មោះអាឡិចសង់ បានចេញទៅឈរនៅចំពោះមុខក្រុមមនុស្ស ហើយព្យាយាមនិយាយជាមួយពួកគេ។ ក្នុងនាមគាត់ជាជនជាតិយូដា គាត់ប្រហែលជាចង់ពន្យល់ពួកគេអំពីភាពខុសគ្នារវាងជនជាតិយូដា និងគ្រិស្តសាសនិកទាំងនេះ តែការពន្យល់របស់គាត់មិនចូលត្រចៀករបស់បណ្ដាជនទាំងនោះឡើយ។ ពេលពួកគេដឹងថា គាត់ជាជនជាតិយូដា ពួកគេក៏ស្រែកព្រមគ្នាអស់ពីរម៉ោងថា៖ «ព្រះអាតេមីសនៃក្រុងអេភេសូរគឺឧត្ដុង្គឧត្ដម!»។ គំនិតជ្រុលនិយមខាងសាសនានៅសម័យនោះ នៅតែបន្តមានរហូតដល់ឥឡូវ ហើយគំនិតនេះតែងតែធ្វើឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តដោយមិនសមហេតុសមផលទាល់តែសោះ។—សកម្ម. ១៩:២៨-៣៤
១៨, ១៩. (ក) តើអភិបាលក្រុងអេភេសូរបាននិយាយអ្វី ដែលធ្វើឲ្យក្រុមមនុស្សស្ងប់ស្ងាត់ទៅវិញ? (ខ) តើពេលខ្លះរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវការពារដោយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើយើងអាចជួយឲ្យបានជ័យជម្នះតាមរបៀបណា?
១៨ នៅទីបំផុត អភិបាលក្រុងបានបង្គាប់បណ្ដាជនទាំងនេះឲ្យនៅស្ងៀម។ គាត់ជាមន្ត្រីដែលមានការយល់ដឹង និងចេះគិតពិចារណា។ គាត់បានធានានៅចំពោះមុខក្រុមមនុស្សទាំងនោះថា គ្រិស្តសាសនិកទាំងនេះមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់វិហារ និងព្រះរបស់ពួកគេទេ។ គាត់ក៏បាននិយាយដែរថា ប៉ូលនិងគ្នារបស់គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋណាមួយ ដែលប្រឆាំងវិហាររបស់ព្រះអាតេមីសឡើយ ហើយថាបើបណ្ដាជនទាំងនេះចង់ប្ដឹងផ្ដល់ ពួកគេត្រូវធ្វើតាមនីតិវិធីត្រឹមត្រូវ។ នេះប្រហែលជាការដាស់តឿនដ៏ល្អបំផុត! គាត់បានរំឭកក្រុមមនុស្សទាំងនោះថា ពួកគេអាចនឹងត្រូវកាត់ទោសក្រោមច្បាប់របស់រ៉ូម ពីបទប្រមូលផ្ដុំគ្នាដោយខុសច្បាប់ និងបង្កឲ្យមានភាពវឹកវរ។ លុះនិយាយចប់ គាត់ក៏បំបែកក្រុមមនុស្សទាំងនោះឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញរៀងខ្លួន។ ដូចដែលពួកគេឆាប់ផ្ទុះកំហឹង ឥឡូវពួកគេក៏ឆាប់រំសាយកំហឹងដែរ ដោយសារពាក្យសម្ដីដ៏សមហេតុសមផលនិងចំៗរបស់អភិបាលក្រុង។—សកម្ម. ១៩:៣៥-៤១
១៩ នេះមិនមែនជាលើកទី១និងជាលើកចុងក្រោយទេ ដែលមន្ត្រីមានអំណាចក្នុងរដ្ឋាភិបាលបានចាត់វិធានការ ដើម្បីការពារពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត។ តាមពិតដូចអ្វីដែលសាវ័កយ៉ូហានបានឃើញក្នុងគំនិត នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ផ្នែកផ្សេងៗរបស់ពិភពលោក ដែលតំណាងដោយផែនដីនឹងលេបទឹកទន្លេ ដែលតំណាងការបៀតបៀនរបស់សាថានទៅលើពួកអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត។ (បប. ១២:១៥, ១៦) នោះពិតជាបានកើតឡើងមែន។ ក្នុងករណីជាច្រើន ចៅក្រមដែលមិនលម្អៀងបានការពារសិទ្ធិរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងការជួបជុំគ្នាដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ និងសិទ្ធិក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកឯទៀត។ ជាការពិតណាស់ ការប្រព្រឹត្តរបស់យើងក៏អាចជួយឲ្យបានជ័យជម្នះទាំងនោះដែរ។ តាមមើលទៅ ការប្រព្រឹត្តរបស់ប៉ូលបានធ្វើឲ្យមន្ត្រីខ្លះក្នុងក្រុងអេភេសូរ បង្ហាញការគោរពចំពោះគាត់ ជាមូលហេតុដែលពួកគេចង់ការពារគាត់។ (សកម្ម. ១៩:៣១) ដូច្នេះ សូមឲ្យការប្រព្រឹត្តដ៏ស្មោះត្រង់និងគួរឲ្យគោរពរបស់យើង នាំឲ្យមនុស្សឯទៀតស្ងើចសរសើរ ពីព្រោះយើងមិនដឹងថា នេះនឹងជះឥទ្ធិពលល្អយ៉ាងណានៅថ្ងៃមុខឡើយ។
២០. (ក) តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះបានដុះដាលចម្រើនឡើងនៅសតវត្សរ៍ទី១ និងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) ស្ដីអំពីជ័យជម្នះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យយើង តើអ្នកតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
២០ ការរំពឹងគិតអំពីរបៀប ដែល«បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបន្តដុះដាលចម្រើនឡើង»នៅសតវត្សរ៍ទី១ ពិតជាធ្វើឲ្យយើងរំភើបរីករាយណាស់។ យើងក៏នៅតែរំភើបរីករាយ ពេលឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបន្តធ្វើឲ្យមានជ័យជម្នះនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ អ្នកច្បាស់ជាចង់រួមចំណែក សូម្បីតែបន្តិចបន្តួចដើម្បីជួយឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះបន្តដុះដាលឡើង មែនទេ? បើដូច្នេះ សូមរៀនពីគំរូដែលយើងទើបតែបានពិចារណា។ សូមរក្សាចិត្តរាបទាប ហើយបន្តតាមឲ្យទាន់ការរីកចម្រើនរបស់អង្គការព្រះយេហូវ៉ា។ សូមបន្តខំប្រឹងព្យាយាម ហើយបដិសេធអំពើមន្តអាគមគ្រប់បែបយ៉ាង ព្រមទាំងខំអស់សមត្ថភាពដើម្បីផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងសព្វគ្រប់ ដោយភាពស្មោះត្រង់និងគួរឲ្យគោរព។
a សូមមើលប្រអប់« អេភេសូរ ជារាជធានីនៃអាស៊ី»។
b ម្យ៉ាងទៀត ប៉ូលបានសរសេរសៀវភៅកូរិនថូសទី១ កាលដែលគាត់នៅក្រុងអេភេសូរ។
c ប៉ូលប្រហែលជាបានយកក្រណាត់មករុំជុំវិញថ្ងាស ដើម្បីការពារកុំឲ្យញើសចូលភ្នែកគាត់។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារគម្ពីរថាប៉ូលនៅតែមានអៀម នេះបង្ហាញថាគាត់ប្រហែលជាបន្តដេរត្រសាលក្នុងពេលទំនេរ អាចជានៅពេលព្រឹក។—សកម្ម. ២០:៣៤, ៣៥
d លូកាប្រាប់ថាមានតម្លៃ៥០.០០០កាក់ធ្វើពីប្រាក់។ នៅសម័យនោះ បើគិតជាឌីណារីគឺស្មើនឹងប្រាក់ឈ្នួលកម្មករធ្វើការ៥០.០០០ថ្ងៃ។ បើគាត់ធ្វើការ៧ថ្ងៃពេញមួយសប្ដាហ៍ គឺប្រហែលជាស្មើនឹង១៣៧ឆ្នាំ។
e មនុស្សខ្លះនិយាយថា ប៉ូលកំពុងសំដៅលើព្រឹត្តិការណ៍នេះ ពេលដែលគាត់ប្រាប់ពួកអ្នកក្រុងកូរិនថូសថា៖ «យើងគិតថា យើងប្រហែលជានឹងបាត់បង់ជីវិត»។ (២កូ. ១:៨) ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ូលទំនងជាគិតអំពីស្ថានភាពដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងជាងនោះ។ កាលដែលប៉ូលសរសេរថា គាត់បាន«តយុទ្ធជាមួយនឹងសត្វសាហាវនៅក្រុងអេភេសូរ» ប៉ូលប្រហែលជាកំពុងសំដៅទៅលើបទពិសោធន៍ ដែលគាត់ប្រយុទ្ធជាមួយសត្វសាហាវនៅលើសង្វៀន ឬទទួលការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងពីមនុស្សឯទៀត។ (១កូ. ១៥:៣២) ដូច្នេះ ពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ូលអាចជាន័យត្រង់និងន័យធៀប។
f សមាគមពួកជាងធ្វើប្រាក់ទាំងនេះ ហាក់ដូចជាមានអំណាចនៅពេលនោះ។ ប្រហែលជាមួយសតវត្សរ៍ក្រោយមក សមាគមពួកអ្នកដុតនំក៏បានធ្វើកុបកម្មតាមការញុះញង់ស្រដៀងគ្នានោះ នៅក្នុងក្រុងអេភេសូរដែរ។
