ជំពូកទី១០
«បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានដុះដាល»
ពេត្រុសបានត្រូវរំដោះ ហើយការបៀតបៀនមិនអាចបញ្ឈប់ដំណឹងល្អមិនឲ្យរីកសុសសាយទេ
មានមូលដ្ឋានលើសកម្មភាព ១២:១-២៥
១-៤. តើពេត្រុសប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពដ៏ពិបាកអ្វី? ហើយបើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចគាត់ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
ទ្វារដែកដ៏ធំបានបិទពីក្រោយពេត្រុស ឮសូរតែក្ឌាំង។ គាត់ជាប់ច្រវាក់ជាមួយទាហានរ៉ូមពីរនាក់ដែលយាមគាត់។ ពួកគេកំពុងនាំខ្លួនគាត់ទៅដាក់ក្នុងបន្ទប់គុកមួយ។ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវស៊ូទ្រាំអស់រាប់ម៉ោង ឬប្រហែលជាអស់ច្រើនថ្ងៃ ដើម្បីរង់ចាំមើលថានឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគាត់។ គ្មានអ្វីឲ្យគាត់មើលក្រៅពីជញ្ជាំង ចម្រឹង ច្រវាក់ និងឆ្មាំគុកនោះទេ។
២ នៅទីបំផុត ពេត្រុសបានទទួលដំណឹងដ៏អាក្រក់។ ស្ដេចហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ាទី១ សម្រេចចិត្តប្រហារជីវិតពេត្រុស។ a គម្រោងរបស់អាគ្រីប៉ា គឺក្រោយពីចប់បុណ្យរំលង គាត់នឹងនាំពេត្រុសមកឈរនៅចំពោះមុខមហាជនដើម្បីប្រហារជីវិត ទុកជាអំណោយផ្គាប់ចិត្តបណ្ដាជន។ នេះមិនមែនជាការគំរាមកំហែងទេ តែគាត់នឹងធ្វើមែន ពីព្រោះថ្មីៗនេះអ្នកគ្រប់គ្រងដដែលនោះ ក៏បានប្រហារជីវិតយ៉ាកុប ដែលជាសាវ័កដូចពេត្រុសដែរ។
៣ នៅល្ងាចមុនការប្រហារជីវិតមកដល់ តើពេត្រុសកំពុងគិតអ្វីនៅក្នុងបន្ទប់គុកដ៏ងងឹតអួអាប់? តើគាត់កំពុងនឹកគិតអំពីរឿងច្រើនឆ្នាំមុន ដែលលោកយេស៊ូធ្លាប់ប្រាប់ថា នៅថ្ងៃណាមួយគាត់នឹងត្រូវគេចង ហើយនាំទៅកន្លែងដែលគាត់មិនចង់ទៅ ពោលគឺនឹងត្រូវគេសម្លាប់ឬទេ? (យ៉ូន. ២១:១៨, ១៩) ពេត្រុសប្រហែលជាឆ្ងល់ថា តើថ្ងៃនោះបានមកដល់ហើយឬយ៉ាងណា។
៤ បើអ្នកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចពេត្រុស តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? មនុស្សជាច្រើនច្បាស់ជាខកចិត្ត ហើយអស់សង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកកាន់តាមដ៏ស្មោះរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត តើមានស្ថានភាពណាមួយដែលពិតជាអស់សង្ឃឹមឬទេ? ស្ដីអំពីការបៀតបៀននោះ តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីខ្លះ ពីប្រតិកម្មរបស់ពេត្រុសនិងបងប្អូនរួមជំនឿឯទៀត? សូមយើងពិនិត្យមើល។
«ក្រុមជំនុំបានអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្ត» (សកម្មភាព ១២:១-៥)
៥, ៦. (ក) ហេតុអ្វីស្ដេចហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ាទី១វាយប្រហារក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក ហើយដោយរបៀបណា? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាការស្លាប់របស់យ៉ាកុបជាការសាកល្បងសម្រាប់ក្រុមជំនុំ?
៥ ដូចយើងបានរៀនក្នុងជំពូកមុន ការប្រែចិត្តរបស់កូនេលាសដែលជាជនជាតិដទៃ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តមួយសម្រាប់ក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក។ ប៉ុន្តែ ជនជាតិយូដាដែលមិនជឿច្បាស់ជាភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ ពេលដឹងថាឥឡូវគ្រិស្តសាសនិកជាច្រើនដែលជាជនជាតិយូដា កំពុងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាមួយជនជាតិដទៃ ជាសាធារណៈ។
៦ ហេរ៉ូឌដែលជាអ្នកនយោបាយដ៏វៃឆ្លាតនេះឃើញថា នេះជាឱកាសល្អដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីជនជាតិយូដា។ ដូច្នេះ គាត់ចាប់ផ្ដើមធ្វើទុក្ខបុកម្នេញគ្រិស្តសាសនិក។ គាត់ច្បាស់ជាបានដឹងថា សាវ័កយ៉ាកុបជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ ជាមូលហេតុដែលគាត់«សម្លាប់យ៉ាកុបជាបងប្រុសរបស់យ៉ូហានដោយដាវ»។ (សកម្ម. ១២:២) នេះជាការសាកល្បងមួយសម្រាប់ក្រុមជំនុំ! យ៉ាកុបជាសាក្សីម្នាក់ក្នុងចំណោមសាក្សីបីនាក់ ដែលបានឃើញការផ្លាស់ប្រែលក្ខណៈក្រៅរបស់លោកយេស៊ូ និងអព្ភូតហេតុផ្សេងទៀត ដែលសាវ័កឯទៀតមិនបានឃើញ។ (ម៉ាថ. ១៧:១, ២; ម៉ាក. ៥:៣៧-៤២) លោកយេស៊ូបានហៅយ៉ាកុប និងយ៉ូហានជាប្អូនប្រុសយ៉ាកុបថា«កូនផ្គរលាន់» ដោយសារពួកគាត់ជាមនុស្សរឹងមាំស្វាហាប់។ (ម៉ាក. ៣:១៧) ពេលយ៉ាកុបត្រូវគេសម្លាប់ ក្រុមជំនុំបានបាត់បង់សាក្សីដ៏ក្លាហាននិងស្មោះត្រង់ម្នាក់ ដែលជាសាវ័កជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។
៧, ៨. ពេលដែលពេត្រុសជាប់គុក តើក្រុមជំនុំបានធ្វើអ្វី?
៧ ការប្រហារជីវិតយ៉ាកុបបានធ្វើឲ្យជនជាតិយូដាពេញចិត្ត ដូចដែលអាគ្រីប៉ាបានសង្ឃឹមទុក។ នេះបានធ្វើឲ្យគាត់មានសន្ទុះចិត្តកាន់តែខ្លាំង បានជាគាត់តម្រង់ទៅរកពេត្រុសជាគោលដៅបន្ទាប់។ ដូចបានរៀបរាប់នៅដើមជំពូកនេះ អាគ្រីប៉ាបានចាប់ខ្លួនពេត្រុសដាក់គុក។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អាគ្រីប៉ាទំនងជាបាននឹកឃើញថា គុកមិនអាចឃុំពួកសាវ័កជាប់ទេ ដូចដែលបានរៀបរាប់ក្នុងជំពូកទី៥។ ដូច្នេះ ហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ាបានឲ្យគេដាក់ច្រវាក់ពេត្រុសជាប់ជាមួយនឹងទាហាន២នាក់ ព្រមទាំងដាក់ឆ្មាំគុក១៦នាក់ឲ្យឆ្លាស់វេនគ្នាយាមទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីប្រាកដថាពេត្រុសមិនអាចគេចខ្លួនបាន។ ប្រសិនបើពេត្រុសរត់រួច ពួកអ្នកយាមទាំងនោះនឹងត្រូវទទួលទោសជំនួសគាត់។ តើគ្រិស្តសាសនិកឯទៀតអាចធ្វើអ្វីក្រោមស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចបែបនេះ?
៨ ក្រុមជំនុំដឹងច្បាស់អំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ។ សកម្មភាព ១២:៥ ចែងថា៖ «ដូច្នេះ ពេត្រុសត្រូវគេឃុំទុកក្នុងគុក តែក្រុមជំនុំបានអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្តដើម្បីគាត់»។ ក្រុមជំនុំបានអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយ៉ាងអស់ពីដួងចិត្ត សម្រាប់បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។ មរណភាពរបស់យ៉ាកុប មិនបានធ្វើឲ្យពួកគេធ្លាក់ទៅក្នុងភាពអស់សង្ឃឹមឡើយ ហើយក៏មិនបានធ្វើឲ្យពួកគេគិតថា ការអធិដ្ឋានគ្មានប្រយោជន៍ដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋាន។ លោកនឹងតបឆ្លើយ បើការអធិដ្ឋាននោះស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (ហេ. ១៣:១៨, ១៩; យ៉ា. ៥:១៦) នេះជាមេរៀនមួយ ដែលគ្រិស្តសាសនិកសព្វថ្ងៃគួរចងចាំ។
៩. ស្ដីអំពីការអធិដ្ឋាន តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់គ្រិស្តសាសនិកឯទៀតនៅសម័យពេត្រុស?
៩ តើអ្នកស្គាល់បងប្អូនរួមជំនឿណាខ្លះ ដែលកំពុងប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកទេ? បងប្អូនខ្លះប្រហែលជាកំពុងស៊ូទ្រាំការបៀតបៀន ការដាក់បម្រាមពីរដ្ឋាភិបាល និងមហន្តរាយធម្មជាតិ។ បើអ្នកស្គាល់ សូមអធិដ្ឋានឲ្យពួកគាត់យ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ អ្នកក៏ប្រហែលជាស្គាល់បងប្អូនខ្លះ ដែលកំពុងជួបទុក្ខលំបាកដែលមិនសូវមានគេដឹង ដូចជាបញ្ហាក្នុងក្រុមគ្រួសារ ការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬការល្បងលខាងជំនឿ។ បើអ្នករំពឹងគិតមុនអធិដ្ឋាន អ្នកប្រហែលជានឹកឃើញបងប្អូនមួយចំនួន ហើយលើកឈ្មោះពួកគាត់ជម្រាបព្រះយេហូវ៉ា ជា«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋាន»។ (ចសព. ៦៥:២) យ៉ាងណាមិញ ពេលអ្នកជួបទុក្ខលំបាក អ្នកក៏ត្រូវការឲ្យបងប្អូនធ្វើដូចគ្នាដែរ។
យើងអធិដ្ឋានឲ្យបងប្អូនដែលកំពុងជាប់គុកដោយសារជំនឿ
«តាមខ្ញុំឲ្យជាប់» (សកម្មភាព ១២:៦-១១)
១០, ១១. សូមរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំពេត្រុសចេញពីគុក។
១០ តើពេត្រុសព្រួយបារម្ភអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលគាត់កំពុងប្រឈមមុខឬទេ? យើងមិនដឹងច្បាស់ឡើយ តែនៅយប់ចុងក្រោយក្នុងគុក ពេត្រុសដេកលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់នៅកណ្ដាលទាហានពីរនាក់ ដែលកំពុងយាមគាត់។ បុរសដ៏មានជំនឿម្នាក់នេះជឿជាក់ថា មិនថាថ្ងៃស្អែកមានអ្វីកើតឡើងទេ ព្រះយេហូវ៉ានៅជាមួយនឹងគាត់ជានិច្ច។ (រ៉ូម ១៤:៧, ៨) ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ពេត្រុសមិនអាចដឹងមុនអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ដែលហៀបនឹងកើតឡើងឡើយ។ រំពេចនោះ មានពន្លឺមួយភ្លឺចាំងពេញក្នុងបន្ទប់គុក ហើយទេវតាមួយរូបបានលេចមកឈរនៅទីនោះ។ តាមមើលទៅ ពួកឆ្មាំគុកមើលមិនឃើញទេវតានោះទេ។ ទេវតាក៏ដាស់ពេត្រុសឲ្យភ្ញាក់យ៉ាងលឿន ហើយច្រវាក់ដែលហាក់ដូចជាមិនអាចបំបែកបាន បែរជារបូតចេញពីដៃគាត់ដោយស្វ័យប្រវត្តិ។
«ពួកគាត់ . . . ទៅដល់ទ្វារដែកចូលក្រុង ហើយទ្វារនោះក៏របើកឯងនៅមុខពួកគាត់»។—សកម្មភាព ១២:១០
១១ ទេវតាបានប្រាប់ពេត្រុសនូវបញ្ជាខ្លីៗថា៖ «ក្រោកឡើងជាប្រញាប់! . . . ចូររៀបចំខ្លួន ហើយពាក់ស្បែកជើង។ . . . ចូរពាក់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅ»។ ពេត្រុសបានធ្វើតាមយ៉ាងរហ័ស។ ចុងក្រោយ ទេវតាប្រាប់ថា៖ «តាមខ្ញុំឲ្យជាប់»។ ដូច្នេះ ពេត្រុសក៏តាមយ៉ាងជាប់។ ពួកគាត់បានចាកចេញពីបន្ទប់គុក រួចដើរខាងស្ដាំកាត់កងយាមផ្សេងៗដែលកំពុងប្រចាំការនៅខាងក្រៅ ហើយបន្ដដំណើរយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ឆ្ពោះទៅកាន់ទ្វារដែកដ៏ធំ។ តើពួកគាត់អាចឆ្លងកាត់ទ្វារដែកនោះដោយរបៀបណា? បើពេត្រុសឆ្ងល់ដូចនោះ បន្តិចទៀតគាត់នឹងដឹងចម្លើយ។ កាលដែលពួកគាត់ទៅដល់ទ្វារដែក ស្រាប់តែទ្វារនោះ«ក៏របើកឯងនៅមុខពួកគាត់»។ ពួកគាត់ឆ្លងខ្លោងទ្វារយ៉ាងលឿន ហើយចេញមកដល់ផ្លូវមួយ រួចទេវតានោះក៏បាត់ទៅ។ ពេលនេះនៅសល់តែពេត្រុសម្នាក់ឯង ហើយភ្លាមនោះគាត់ក៏ដឹងថា អ្វីដែលបានកើតឡើងគឺជាការពិត មិនមែនជាការឃើញក្នុងគំនិតទេ។ ឥឡូវ គាត់មានសេរីភាពហើយ!—សកម្ម. ១២:៧-១១
១២. ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះពេត្រុស ហេតុអ្វីនេះសម្រាលទុក្ខយើង?
១២ ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីឫទ្ធានុភាពគ្មានដែនកំណត់ ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកបម្រើរបស់លោក នោះពិតជាសម្រាលទុក្ខណាស់ មែនទេ? សូមគិត អ្នកដែលចាប់ពេត្រុសដាក់គុក គឺជាស្ដេចដែលមានការគាំទ្រពីកម្លាំងរដ្ឋាភិបាលដ៏ខ្លាំងបំផុតនៅពេលនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបែរជាអាចដើរចេញពីគុកយ៉ាងងាយស្រួល! ប្រាកដណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាមិនធ្វើអព្ភូតហេតុដូចនោះ សម្រាប់អ្នកបម្រើទាំងអស់របស់លោកទេ។ លោកមិនបានសង្គ្រោះយ៉ាកុប ហើយក្រោយមកក៏មិនបានសង្គ្រោះពេត្រុសដែរ នេះបានធ្វើឲ្យប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូអំពីពេត្រុស ក្លាយជាការពិត។ គ្រិស្តសាសនិកសព្វថ្ងៃមិនរំពឹងថា នឹងមានការរំដោះខ្លួនដោយអព្ភូតហេតុទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី យើងចាំមិនភ្លេចថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រែប្រួលឡើយ។ (ម៉ាឡ. ៣:៦) មិនយូរទៀត ព្រះនឹងប្រើបុត្ររបស់លោកឲ្យរំដោះមនុស្សរាប់មិនអស់ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីស្លាប់ ដែលប្រៀបដូចជាគុកដ៏រឹងមាំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចរត់រួច។ (យ៉ូន. ៥:២៨, ២៩) ពេលប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗនៅសព្វថ្ងៃ យើងអាចទទួលកម្លាំងចិត្តយ៉ាងខ្លាំងពីសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះ។
‹ពួកគាត់ឃើញពេត្រុស ហើយក៏ភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង› (សកម្មភាព ១២:១២-១៧)
១៣-១៥. (ក) ពេលពេត្រុសមកដល់ តើបងប្អូនដែលជួបជុំគ្នានៅផ្ទះម៉ារៀមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? (ខ) តើសៀវភៅសកម្មភាពបានបែរទៅផ្ដោតលើអ្នកណាវិញ ហើយតើពេត្រុសនៅតែមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើបងប្អូនរួមជំនឿ?
១៣ ពេត្រុសកំពុងឈរនៅលើផ្លូវងងឹត ទាំងគិតថាត្រូវទៅកន្លែងណា។ បន្ទាប់មក គាត់ដឹងអំពីកន្លែងដែលត្រូវទៅ។ នៅក្បែរនោះ មានផ្ទះរបស់ស្ត្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ ឈ្មោះម៉ារៀ។ នាងទំនងជាស្ត្រីមេម៉ាយមានទ្រព្យសម្បត្តិគួរសម នាងមានផ្ទះធំល្មមសម្រាប់ក្រុមជំនុំជួបជុំគ្នា។ នាងគឺជាម្ដាយរបស់យ៉ូហានដែលហៅថាម៉ាកុស។ នេះជាលើកដំបូងដែលឈ្មោះយ៉ូហានហៅថាម៉ាកុស បានត្រូវលើកឡើងក្នុងសៀវភៅសកម្មភាព ហើយក្រោយមកពេត្រុសបានចាត់ទុកគាត់ដូចជាកូនរបស់ខ្លួន។ (១ពេ. ៥:១៣) នៅយប់នោះ បងប្អូនជាច្រើនក្នុងក្រុមជំនុំបានមកជួបជុំគ្នានៅផ្ទះរបស់ម៉ារៀ ហើយទោះជាយប់ជ្រៅក៏ដោយ ពួកគាត់កំពុងអធិដ្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ ពួកគាត់ប្រាកដជាអធិដ្ឋានសុំឲ្យពេត្រុសចេញពីគុក ប៉ុន្តែពួកគាត់មិនដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងឆ្លើយតបយ៉ាងណាទេ!
១៤ ពេត្រុសបានមកគោះទ្វាររបងខាងមុខផ្ទះ។ រួចស្ត្រីបម្រើម្នាក់ឈ្មោះរ៉ូដា ជាភាសាក្រិចមានន័យថា«កុលាប» បានចេញមកឯមាត់ទ្វាររបង។ នាងពិបាកជឿសំឡេងដែលនាងបានឮ។ នោះជាសំឡេងរបស់ពេត្រុស! ជាជាងបើកទ្វាររបងឲ្យពេត្រុសចូល នាងបែរជារត់ទៅក្នុងផ្ទះវិញដោយរំភើបចិត្ត ហើយខំប្រាប់ក្រុមជំនុំថា ពេត្រុសនៅខាងមុខរបង! ពួកគាត់និយាយថានាងវង្វេងហើយ តែនាងនៅតែទទូចប្រាប់ថា ពេត្រុសនៅខាងក្រៅ។ ដោយឃើញដូច្នេះ អ្នកខ្លះក៏និយាយថា នាងប្រហែលជាឮសំឡេងទេវតាដែលតំណាងពេត្រុស។ (សកម្ម. ១២:១២-១៥) ខណៈនោះ ពេត្រុសនៅតែគោះទ្វារឥតឈប់ រហូតដល់ពួកគាត់ចេញមកបើកទ្វាររបង។
១៥ ពេលពួកគាត់បើកទ្វារឃើញពេត្រុស នោះ«ពួកគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង»! (សកម្ម. ១២:១៦) ពួកគាត់សប្បាយចិត្តដល់ម្ល៉េះ បានជាពេត្រុសធ្វើសញ្ញាឲ្យពួកគាត់នៅស្ងៀម ដើម្បីគាត់អាចរៀបរាប់រឿងរ៉ាវរបស់ខ្លួន។ រួចគាត់សុំបងប្អូនទាំងនោះឲ្យយករឿងនេះ ទៅប្រាប់យ៉ាកុបនិងអ្នកកាន់តាមឯទៀត។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏ចាកចេញទៅ មុនពួកទាហានរបស់ហេរ៉ូឌរកគាត់ឃើញ។ ពេត្រុសបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់ នៅកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាពជាង។ សៀវភៅសកម្មភាពមិនមានការនិយាយអំពីពេត្រុសទៀតទេ ក្រៅតែអំពីកំណត់ហេតុនៃការជួយដោះស្រាយបញ្ហាកាត់ចុងស្បែក នៅក្នុងសកម្មភាព ជំពូកទី១៥។ បន្ទាប់មក សៀវភៅសកម្មភាពបានផ្ដោតទៅលើកិច្ចការ និងការធ្វើដំណើររបស់សាវ័កប៉ូល។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី យើងអាចប្រាកដថា ពេត្រុសបានជួយពង្រឹងជំនឿបងប្អូននៅគ្រប់កន្លែងដែលគាត់ទៅ។ ពេលគាត់ចាកចេញពីបងប្អូនដែលជួបជុំគ្នានៅផ្ទះម៉ារៀ ពួកគាត់ច្បាស់ជាមានអំណរខ្លាំងណាស់។
១៦. ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយថានៅថ្ងៃខាងមុខ មានឱកាសជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យយើងកាន់តែអរសប្បាយ?
១៦ ពេលខ្លះ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោក ច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេរំពឹងទុក នេះធ្វើឲ្យពួកគេរំភើបរីករាយហួសពីការនឹកស្មាន។ នោះជាអារម្មណ៍ ដែលបងប្អូនរួមជំនឿរបស់ពេត្រុសមាននៅយប់នោះ។ សព្វថ្ងៃ ជួនកាលយើងក៏មានអារម្មណ៍ដូចនោះដែរ ពេលយើងទទួលពរដ៏លើសលប់ពីព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភ. ១០:២២) នៅអនាគត យើងនឹងឃើញសេចក្ដីសន្យាទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្លាយជាការពិតទូទាំងផែនដី។ អ្វីដ៏អស្ចារ្យដែលកើតឡើងនៅថ្ងៃខាងមុខ គឺប្រាកដជាល្អហួសពីអ្វីដែលយើងអាចស្រមៃឃើញនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ដូច្នេះ ដរាបណាយើងបន្តស្មោះត្រង់ ដរាបនោះយើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំទទួលពរជាច្រើននៅថ្ងៃខាងមុខ។
«ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់មានជំងឺ» (សកម្មភាព ១២:១៨-២៥)
១៧, ១៨. តើអ្វីជាហេតុដែលនាំឲ្យក្រុមមនុស្សស្រែកបញ្ជោរហេរ៉ូឌ?
១៧ ពេលឮថាពេត្រុសរត់ចេញពីគុក ហេរ៉ូឌភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង តែមិនមែនដោយសារសប្បាយចិត្តនោះទេ។ ដូច្នេះ គាត់ចេញបញ្ជាភ្លាមៗឲ្យគេស្រាវជ្រាវរឿងនោះ រួចបង្គាប់ឲ្យសួរចម្លើយពួកអ្នកយាមពេត្រុស។ ពួកអ្នកយាមទាំងនោះបានត្រូវនាំទៅ«ដាក់ទោស» ទំនងជានាំទៅប្រហារជីវិត។ (សកម្ម. ១២:១៩) ហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ាមិនបានទុកកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ជាមនុស្សដែលមានចិត្តមេត្តាឬត្រាប្រណីឡើយ។ តើបុរសដ៏ឃោរឃៅនេះនឹងត្រូវដាក់ទោសនៅថ្ងៃណាមួយឬទេ?
១៨ អាគ្រីប៉ាប្រហែលជាអាម៉ាស់មុខ ដែលមិនអាចសម្លាប់ពេត្រុសបាន។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មានគាត់នឹងមានឱកាសបញ្ចេញអំណួតម្ដងទៀត។ ថ្ងៃមួយ ពួកសត្រូវខ្លះចង់ផ្សះផ្សាជាមួយនឹងគាត់ ម្ល៉ោះហើយពួកគេក៏រៀបចំពិធីការទូតមួយ ហើយអាគ្រីប៉ាបានយកឱកាសនោះ ដើម្បីថ្លែងសុន្ទរកថានៅចំពោះមុខមហាជនដ៏ច្រើន។ លូកាបានរៀបរាប់ថា ក្នុងពិធីនោះ«ហេរ៉ូឌបានស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់ស្ដេច»។ យ៉ូសេហ្វឺសដែលជាប្រវត្តិវិទូជនជាតិយូដាបានសរសេរថា សម្លៀកបំពាក់របស់ហេរ៉ូឌធ្វើឡើងពីប្រាក់ ដូច្នេះនៅពេលដែលពន្លឺចាំងផ្លាតមកលើសម្លៀកបំពាក់គាត់ នោះមើលទៅគាត់ពោរពេញដោយសិរីរុងរឿង។ រួចមក អ្នកនយោបាយដ៏ក្រអឺតក្រទមនេះ ចាប់ផ្ដើមថ្លែងសុន្ទរកថា។ ក្រុមមនុស្សក៏នាំគ្នាស្រែកបញ្ជោរហេរ៉ូឌថា៖ «នេះជាសំឡេងរបស់ព្រះមួយ មិនមែនជាសំឡេងរបស់មនុស្សទេ!»។—សកម្ម. ១២:២០-២២
១៩, ២០. (ក) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាដាក់ទោសហេរ៉ូឌ? (ខ) តើកំណត់ហេតុអំពីមរណភាពរបស់ហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ា សម្រាលទុក្ខយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ តាមពិតពាក្យសរសើរបែបនោះ គួរតែនិយាយដល់ព្រះវិញ ហើយព្រះកំពុងមើលអ្វីទាំងនេះ! ហេរ៉ូឌមានឱកាសជៀសវាងពីអន្តរាយ។ គាត់អាចស្ដីបន្ទាសក្រុមមនុស្ស ឬយ៉ាងហោចណាស់ គាត់មិនយល់ស្របជាមួយនឹងពួកគេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្វីដែលសុភាសិតបញ្ជាក់ បានកើតឡើងចំពោះគាត់ គឺ«អំណួតនាំឲ្យវិនាស»។ (សុភ. ១៦:១៨) «រំពេចនោះ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់មានជំងឺ» ដែលបណ្ដាលឲ្យបុរសដ៏មានអំណួតនេះ ស្លាប់យ៉ាងគួរឲ្យខ្ពើមរអើម។ ខ្លួនប្រាណហេរ៉ូឌ‹ពេញដោយដង្កូវចោះ ហើយគាត់បានដាច់ខ្យល់ស្លាប់ទៅ›។ (សកម្ម. ១២:២៣) យ៉ូសេហ្វឺសក៏បានកត់សម្គាល់ដែរថា ស្ដេចអាគ្រីប៉ាស្រាប់តែធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ ហើយបានបន្ថែមទៀតថាអាគ្រីប៉ាដឹងថា ខ្លួននឹងស្លាប់ដោយសារតែទទួលការសរសើរពីក្រុមមនុស្ស។ យោងតាមសំណេររបស់យ៉ូសេហ្វឺស អាគ្រីប៉ាបានរងការឈឺចាប់ពីជំងឺអស់ប្រាំថ្ងៃ មុនពេលគាត់ស្លាប់។ b
២០ ជួនកាលមនុស្សដែលមិនគោរពកោតខ្លាចព្រះ ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់សព្វបែបយ៉ាង តែហាក់ដូចជាមិនបានត្រូវដាក់ទោសសោះ។ នោះមិនគួរធ្វើឲ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដោយសារ«ពិភពលោកទាំងមូលនៅក្រោមអំណាចរបស់មេកំណាច»។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះនៅតែជួបទុក្ខលំបាក ខណៈដែលមនុស្សអាក្រក់ហាក់ដូចជាបានរួចផុតពីការផ្ដន្ទាទោស។ ក្នុងករណីបែបនេះ កំណត់ហេតុដែលទើបតែបានលើកឡើងនោះ គឺពិតជាជួយសម្រាលទុក្ខមែន! កំណត់ហេតុនេះធ្វើឲ្យយើងឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងចាត់វិធានការ ដោយរំលឹកអ្នកបម្រើលោកទាំងអស់ថា លោកជាព្រះស្រឡាញ់យុត្តិធម៌។ (ចសព. ៣៣:៥) មិនយូរមិនឆាប់ យុត្តិធម៌របស់លោកនឹងមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង។
២១. តើសៀវភៅសកម្មភាព ជំពូកទី១២ មានមេរៀនសំខាន់អ្វី? ហើយហេតុអ្វីកំណត់ហេតុនេះ អាចសម្រាលទុក្ខយើងនៅសព្វថ្ងៃ?
២១ កំណត់ហេតុនេះបញ្ចប់ទៅ ដោយផ្ដល់នូវមេរៀនដ៏គួរឲ្យលើកទឹកចិត្តថែមទៀតថា៖ «បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានដុះដាល និងចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង»។ (សកម្ម. ១២:២៤) របាយការណ៍អំពីការរីកចម្រើននៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនោះ ក៏អាចរំលឹកយើងអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ា កំពុងឲ្យពរមកលើកិច្ចការដូចគ្នានៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ កំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅសកម្មភាព ជំពូកទី១២ មិនមែនផ្ដោតទៅលើការស្លាប់របស់សាវ័កណាម្នាក់ ឬការរត់គេចខ្លួនរបស់សាវ័កណាមួយឡើយ។ ប៉ុន្តែ គឺផ្ដោតទៅលើព្រះយេហូវ៉ា និងការផ្ដួលរំលំគម្រោងរបស់សាថាន ដែលប៉ុនប៉ងបំផ្លាញក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក និងដែលរារាំងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយមិនឲ្យជឿនទៅមុខ។ ការវាយប្រហាររបស់វាមិនបានជោគជ័យទេ ហើយគម្រោងការណាមួយរបស់វា ក៏នឹងត្រូវបរាជ័យទាំងស្រុងដែរ។ (អេ. ៥៤:១៧) ផ្ទុយទៅវិញ អស់អ្នកដែលនៅខាងព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ កំពុងចូលរួមធ្វើកិច្ចការដែលគ្មានថ្ងៃបរាជ័យឡើយ។ នេះលើកទឹកចិត្តយើងណាស់ មែនទេ? នៅសព្វថ្ងៃ ការដែលយើងរួមចំណែកធ្វើឲ្យ«បណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»រីកដុះដាល គឺជាឯកសិទ្ធិណាស់!
a សូមមើលប្រអប់« ស្ដេចហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ាទី១»។
b វេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ដែលជាអ្នកនិពន្ធបានសរសេរថា រោគសញ្ញាដែលរៀបរាប់ដោយយ៉ូសេហ្វឺសនិងលូកា អាចបណ្ដាលមកពីដង្កូវមូលៗដែលបង្កឲ្យស្ទះពោះវៀនយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់ស្លាប់។ ជួនកាលអ្នកដែលមានជំងឺនោះ ក៏អាចក្អួតដង្កូវចេញមក ឬដង្កូវនោះចេញពីរាងកាយនៅពេលដែលអ្នកជំងឺស្លាប់។ សៀវភៅមួយប្រាប់ថា៖ «ការពណ៌នាយ៉ាងជាក់លាក់ប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈរបស់គ្រូពេទ្យលូកា បង្ហាញថាការស្លាប់របស់[ហេរ៉ូឌ] គឺពិតជាគួរឲ្យតក់ស្លុតណាស់»។
